Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "eucharystia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Eucharystia między historią a eschatologią
    Eucharist between History and Echatology
    Autorzy:
    Migut, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2038101.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Eucharystia
    eschatologia
    paruzja
    eschatologia eucharystyczna
    paruzja eucharystyczna
    eschatologia św. Łukasza
    Eucharystia u św. Łukasza
    Ostatnia Wieczerza
    Królestwo Boże
    Królestwo Niebieskie
    Eucharist
    eschatology
    parousia
    Eucharistic eschatology
    Eucharistic parousia
    eschatology in St Luke
    Eucharist in St Luke
    Last Supper
    Kingdom of God
    Heavenly Kingdom
    Opis:
    Artykuł przedstawia historiozbawczy model eschatologii, w którym paruzja postrzegana jest nie tylko ostateczne przyjście Jezusa Chrystusa, ale też jako „objawienie – ἀποκάλυψις [apokalypsis]” i „ukazanie – ἐπιφάνεια [epiphaneia]”. Ten model eschatologii wyrasta z Objawienia Bożego w Piśmie Świętym i pozwala właściwie pojmować eschatologię czasów apostolskich jako eschatologię eucharystyczną. Paradygmatem tej eschatologii jest wizja Chrystusa, jaką miał św. Szczepan w chwili swej męczeńskiej śmierci (Dz 7, 55-56). Najlepszym przykładem eschatologii eucharystycznej jest Ewangelia św. Łukasza, gdzie Eucharystia powiązana jest mocno z rzeczywistością Królestwa Bożego. Po zmartwychwstaniu Chrystusa każda Eucharystia jest udziałem w eschatologicznej uczcie, podczas której Pan Nieba i Ziemi usługuje, dając siebie jako pokarm. Sama wieczność jest spełnioną Eucharystią.
    The article presents a model of eschatology in the light of the history of Salvation, in which the parousia is seen not only as the ultimate coming of Jesus Christ but also as “revelation— ἀποκάλυψις [apokalypsis]” and “epiphany—ἐπιφάνεια [epiphaneia].” This model of eschatology is derived from the Divine Revelation present in the Holy Bible and allows us to comprehend the eschatology of the apostolic era in the proper manner as Eucharistic eschatology. The paradigm for this eschatology is St Stephen’s vision of Christ during his martyr’s death (Acts 7:55–56). The best example of Eucharistic eschatology is the Gospel of St Luke, where the Eucharist is firmly tied with the reality of the Kingdom of God. After Christ’s resurrection each Eucharist constitutes participation in the eschatological feast in which the Master of Heaven and Earth serves the participants and gives Himself as nourishment. The very eternity is the Eucharist fulfilled.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 8; 43-56
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Duchowość eucharystyczna jako duchowość komunii
    Eucharistic Spirituality as Spirituality of Communion
    Autorzy:
    Migut, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32062791.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Eucharystia
    duchowość
    komunia
    solidarność
    duchowość liturgiczna
    duchowość eucharystyczna
    duchowość komunii
    Eucharist
    spirituality
    communion
    solidarity
    liturgical spirituality
    Eucharistic spirituality
    spirituality of communion
    Opis:
    The 50th International Eucharistic Congress in Dublin (10-17 June 2012) referred to the most important dimension and aim of the Eucharist, that is building people’s communion with God via Christ in the Holy Spirit, and with one another in God. As its main goal it chose showing the outline of these issues mainly on the basis of selected documents of the Church from the period of John Paul II’s and Benedict XVI’s pontificates. The Eucharist is the source and school of spirituality of communion in all its dimensions. First Christ by the power of the Holy Spirit makes the Eucharist a place of a personal bond with the mystery of the communion of the Holy Trinity, of deepening the dwelling of the Holy Trinity in each man, and of building communion with one another in God. The Eucharist is a place of communion with others, owing to a profound unity of members of the Mystic Body in communion with Its Head. This building of a bond, started in celebration, should be continued and should consist in the actual service of love, whose aim is unifying people with God and in God (cf. John Paul II Novo Millennio Ineunte, nr 43), making the whole life more Eucharistic, that is being an expression of “spiritual service to God” (logike latreia, Rom 12,1).
    Źródło:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2012, 3; 81-90
    2082-8586
    Pojawia się w:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ku pełnemu uczestnictwu w Eucharystii w okresie pandemii
    Participation in the Eucharist as a Special Challenge During the Pandemic
    Autorzy:
    Migut, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1790607.pdf
    Data publikacji:
    2021-10-07
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Eucharystia
    uczestnictwo w Eucharystii
    participatio actuosa
    uczestnictwo pozasakramentalne
    The Eucharist
    Participation in the Eucharist
    Participatio Actuosa
    Non-sacramental participation in the Eucharist
    Opis:
    Kult chrześcijański jest kultem na wzór Jezusa Chrystusa i w zjednoczeniu z Nim (Rz 12, 1). Dlatego najpełniejszym wyrazem kultu w Kościele jest Eucharystia. W niej uobecnia się sakramentalnie jedyna i raz na zawsze dokonana ofiara Chrystusa, czyli Jego życie w posłuszeństwie i oddaniu się Ojcu, które ma swe spełnienie w śmierci na krzyżu. Uczestnictwo wiernych w Eucharystii polega na naśladownictwie Jezusa w posłuszeństwie Ojcu, czyli na składaniu duchowych ofiar, które Jezus włącza w swą jedyną ofiarę. Uczestnictwo w Eucharystii jako szczególne wyzwanie w okresie pandemii nie tylko ze względu na trudności z fizycznym uczestnictwem, ale też możliwie pełnym uczestnictwem pozasakramentalnym, czyli na odległość. Pierwszym ważnym warunkiem jest pragnienie sakramentalnego uczestnictwa i zjednoczenia z Chrystusem, czyli komunia duchowa. Pomocne w tym są transmisje Mszy przez środki przekazu. Kolejnymi istotnymi warunkami takiego uczestnictwa są towarzyszące mu pragnienie nieustannego nawracania się (ukierunkowanie życia na Boga) oraz zaangażowanie na różnych płaszczyznach w życie Kościoła. Za szczególny filar takiego uczestnictwa pozasakramentalnego należy uznać rozważnie słowa Bożego w formie lectio divina. Wierny ma prawo czytać księgi Pisma św. w dowolnej kolejności. Jednak najbardziej eklezjalną lekturą Biblii jest ta, ukierunkowana na codzienną Eucharystię. Pojedynczy wierny karmi się tym słowem, które danego dnia jest skierowane do całego Kościoła.
    Christian worship is worship modelled on that of Jesus Christ, and in union with Him (cf. Rm. 12:1). Therefore the fullest expression of the worship of the Church is the Eucharist. In it is made sacramentally present the consummate, once-for-all, unique offering of Christ, that is to say, His life of obedience and devotion to the Father, which has its fulfillment in death upon the cross. The participation of the faithful in the Eucharist consists in the following of Jesus in obedience to the Father, that is, in rendering a spiritual offering which Jesus joins to His one offering. Participation in the Eucharist is a special challenge during the pandemic not only due to physical difficulties in participating, but also as regards fullest possible extra-sacramental participation, i.e., long-distance participation. The most important condition is the desire for sacramental participation and union with Christ, that is, spiritual communion. Mass-media transmissions of the Mass are helpful in this. Other essential conditions for such participation are an accompanying desire for ongoing conversion (directing of one’s life towards God) and involvement in the life of the Church on various levels. Meditation on the Word of God in the form of lectio divina is to be considered as an especial pillar of this extra-sacramental participation. The faithful have the right to read the books of Sacred Scripture in any order. The most ecclesial reading of the Bible, however, is that which is geared toward the daily Eucharist. The individual believer is nourished by this word which is addressed to the entire church on a given day.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 8; 43-60
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Liturgiczny obraz Trójjedynego Boga
    The Image of the Triune God in the Liturgy
    Autorzy:
    Migut, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037970.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Przenajświętsza Trójca
    liturgia
    Eucharystia
    symbol
    obraz
    teologia liturgiczna
    Alexander Schmemann
    Tomáš Špidlík
    Achille Maria Triacca
    Most Holy Trinity
    Liturgy
    Eucharist
    Symbol
    Image
    Liturgical Theology
    Opis:
    Liturgia nie tylko uobecnia wydarzenia zbawcze w perspektywie liturgii niebiańskiej. Poza swym wymiarem sprawczym, czyli działaniem ex opero operato w odniesieniu do zbawczego misterium Boga, jest ona symbolem tegoż misterium, a nawet jego obrazem. Przy czym znaczenie obrazowości liturgii musi być właściwie rozumiane, a w tym celu odniesione do znaczenia symbolu. Alexander Schmemann mówi, że w pierwotnym rozumieniu symbol jest ujawnieniem i obecnością innej rzeczywistości, która w danych warunkach nie może zostać ukazana inaczej niż w nim i poprzez niego. Dość często jednak zdarza się zewnętrzne podobieństwo pomiędzy widzialną warstwą symbolu a rzeczywistością symbolizowaną. Taka sytuacja doprowadza do spłycenia symbolu. Szczególnie cierpi na tym przestrzeń sakralna i sama liturgia, gdyż jej symbolika została ukształtowana w historii zbawienia, a swoje źródło ma w Piśmie Świętym. Jednakże można, a nawet należy mówić o symbolicznej obrazowości całej clebracji liturgicznej. Obrazowość ta powstaje w wyniku docierania do rzeczywistości symbolizowanej. W wyniku takiego zabiegu odkrywa się, że liturgia jest odbiciem Trójcy Przenajświętszej. Jest ona bowiem wspólnym dziełem trzech Osób Boskich. Głównym narzędziem i trwaniem w czasie dzieła zbawienia jest Kościół. Kościół i jego liturgia noszą w sobie symbol/obraz wewnętrznej jedności i miłości Osób Boskich, ale też objawiają posłannictwo poszczególnych Osób na zewnątrz. Kardynał Tomáš Špidlík ukazuje to na podstawie teologii Ojców Kościoła w odniesieniu do nauczania Soboru Watykańskiego II. Teologia liturgiczna przedstawia trynitarne źródło chrześcijańskiej miłości i jedności oraz chrześcijańskiej solidarności. Komunia Osób Trójcy Świętej objawia się zwłaszcza w Eucharystii jako źródło wszelkiej jedności. Objawia ona przejście od jedności trynitarnej do jedności wewnątrzkościelnej i między poszczególnymi wspólnotami eklezjalnymi, aż po wszelkie więzi międzyludzkie.
    Liturgy does not only express the events of salvation in the perspective of the heavenly liturgy. Beyond its causative dimension − that is, its action ex opero operato − with respect to the saving mystery of God, it is a symbol of this same mystery, an image, even, of it. In this context the imagery of the liturgy must be properly understood, and to this end, the significance also of the attributed symbol. Alexander Schmemann says that in the original understanding, a symbol is a manifestation and a presence of another reality, which in given conditions may not be exhibited other than in and through this reality. An external likeness between the visible dimension of the symbol and the thing it actually symbolizes, while not essential, and can sometimes even trivialize the symbol, is not however uncommon. This pertains particularly to the Church itself and its liturgy, where symbolism has been shaped by salvation history and has a source of its own in Sacred Scripture. Thus it is possible, and even necessary, to speak of the symbolic imagery of the whole liturgical celebration. The Church and its liturgy are a reflection of the Most Holy Trinity, since they are the common action of the three Divine Persons. The Church is the principle tool of the work of salvation and its continuation in time, but it also carries within it an internal symbol/image of the unity and love of the Persons of the Most Holy Trinity and their outward mission/message. Cardinal Tomáš Špidlík shows this on the basis of the theology of the Fathers of the Church in relation to the teachings of Vatican II. Liturgical theology presents the trinitarian source of Christian love and unity as well as Christian solidarity. The communion of the Persons of the Holy Trinity, revealing itself in every liturgy and especially in the Eucharist, is the source of all unity − from unity within the Church and between particular ecclesial communities to every type of human connection.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 12; 75-86
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Liturgia między teologią a polityką
    Liturgy between Theology and Politics
    Autorzy:
    Migut, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32069150.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Liturgia
    Eucharystia
    polityka
    teologia polityczna
    dobro wspólne
    eucharystyczny styl życia
    przemiana świata
    Eucharist
    politics
    political theology
    common good
    Eucharistic lifestyle
    transformation of the world
    Opis:
    Kościół przyjmuje rozumienie polityki jako służby człowieka i społeczności ludzkiej na rzecz, zadanej przez Boga, celowości poszczególnych ludzi w relacji do całej społeczności ludzkiej oraz celowości poszczególnych grup społecznych i całej ludzkości. Dodaje jednak od razu, że troska o dobro wspólne nie może wykluczać wpływu na władzę polityczną, czyli zdobycia i posiadania jej, a co więcej – wyraźnie do niej zobowiązuje. Ta odpowiedzialność za świat wpisana jest w liturgię kosmiczną i w konkretną celebrację liturgiczną, zwłaszcza eucharystyczną. W niej bowiem człowiek obdarowany życiem Bożym jest nieustannie wzywany do przemiany świata w duchu Ewangelii na drodze osobistego nawrócenia. Jak stwierdził Jan Paweł II: „«Głoszenie śmierci Pana aż nadejdzie» (1 Kor 11, 26) zakłada, iż wszyscy uczestniczący w Eucharystii podejmą zadanie przemiany życia, aby w pewnym sensie stało się ono całe eucharystyczne” (EdE 20). Chrystus, stając się pokarmem w Eucharystii, umocnienia wiernych w uczynieniu ich całego życia, osobistego i społecznego, liturgią, czyli miejscem uwielbienia Boga. Celebracja liturgiczna nie jest jednak miejscem i sposobem walki o władzę polityczną, co więcej – czynienie z niej trybuny politycznej, sprowadzanie do roli narzędzia konkretnej partii, niszczy całkowicie jej wymiar nadprzyrodzony i eschatologiczny. Liturgia, podobnie jak Kościół, jest miejscem i sposobem miłowania każdego człowieka przez Boga niezależnie od jego przynależności partyjnej.
    The Church defines politics as service for the good of man and mankind. The goal is to integrate the teleological dimension of the lives of individuals, as assigned to them by God, within the functioning of mankind as a whole, as well as the teleological dimension of community life in relation to mankind as a whole. The Church also adds that care for common good cannot preclude exerting influence on political power, that is on gaining and sustaining it. Moreover, the Church expresses an overt obligation that the faithful participate in political activities. This kind of responsibility for the world is part of cosmic liturgy and of each concrete liturgical celebration, especially that of the Eucharist. It is through the Eucharist that man is granted a chance to participate in the life of God and is constantly called to engage in changing the world in the spirit of the Gospel through individual metanoia. As stated by John Paul II: “Proclaiming the death of the Lord “until he comes” (1 Cor 11: 26) entails that all who take part in the Eucharist be committed to changing their lives and making them in a certain way completely ‘Eucharistic’” (EdE 20). Christ, making his presence in an Eucharistic meal, empowers the faithful to make their whole lives – personal and social—a liturgy, that is a meeting space for God and man. Nevertheless, liturgical celebration can never be an arena and a means of political strife. When liturgy becomes a tool in the hands of a particular political party its supernatural and eschatological dimension is completely destroyed. Similarly to the Church, the liturgy is a space and a method of God's granting His love to each man, irrespective of their political orientation.
    Źródło:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2013, 4; 121-138
    2082-8586
    Pojawia się w:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Eucharist as a Sacrament of Christian Initiation: Historical-Liturgical Aspect
    Eucharystia jako sakrament inicjacji chrześcijańskiej — aspekt historycznoliturgiczny
    Autorzy:
    Migut, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035175.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Eucharystia
    chrzest
    bierzmowanie
    inicjacja chrześcijańska
    Jezus Chrystus
    Kościół
    Salvatore Marsili OSB
    Eucharist
    Baptism
    Confirmation
    Christian initiation
    Jesus Christ
    Church
    Salvatore Marsili O.S.B
    Opis:
    Autor artykułu podejmuje problematykę miejsca Eucharystii w inicjacji chrześcijańskiej w aspekcie historycznoliturgicznym. Zwraca uwagę na obecną w pierwszym tysiącleciu zasadniczą świadomość jedności i właściwej kolejności sakramentów inicjacji chrześcijańskiej: chrzest –bierzmowanie–Eucharystia. Jej zanik zauważa na przełomie XII i XIII wieku wraz z odejściem od praktyki Komunii św. dzieci. Wskazuje, że w okresie potrydenckim doszło do odwrócenia kolejności udzielania sakramentów inicjacji chrześcijańskiej: chrzest–Eucharystia–bierzmowanie, a ten stan utrwalił dekret Quam singulari (1910), który jeszcze bardziej oddzielił od siebie te sakramenty. Autor zwraca uwagę, że powstałe po Soborze Watykańskim II dwa modele inicjacji chrześcijańskiej związane są z Ordo baptismi parvulorum (1969), określającym praktykę chrztu dzieci, po którym po kilku latach następuje I Komunia, a w późniejszym czasie – bierzmowanie, oraz z Ordo initiationis christianae adultorum (1972), dotyczącym przygotowania do bierzmowania i Eucharystii dorosłych. Odwołując się do poglądów Salvatore Marsilego, autor artykułu dokonuje oceny modeli. Za pełnowartościowy uznaje ten związany z Ordo initiationis christianae adultorum, w którym punktem docelowym jest Eucharystia. Model ten zachowuje teologiczną kolejność sakramentów i traktuje Eucharystię, a nie bierzmowanie, jako dopełnienie i szczyt inicjacji chrześcijańskiej. Pozwala także na właściwe określenie chrztu jako sakramentu włączającego w misterium zbawienia, wymagającego jednak bierzmowania i Eucharystii do pełnego włączenia w rzeczywistość Kościoła.
    The author of the article takes on the issue of the place of the Eucharist in Christian initiation in its historical-liturgical aspect. He draws attention to the fundamental awareness during the first millennium of the unity and proper sequence of the sacraments of Christian initiation: Baptism—Confirmation—Eucharist. Its disappearance can be noted at the turn of the 12th and 13th centuries, together with the practice of Holy Communion for children. He points out that during the post-Tridentine era the order of conferring the sacraments of initiation was reversed: baptism-Eucharist-confirmation, and this state was perpetuated by the decree Quam Singulari (1910), which separated the sacraments from each other even more. The author draws attention to the two models of Christian initiation rising from Vatican Council II, the Ordo Baptismi Parvulorum (1969) emphasizing the practice of baptism of infants followed several years later by First Communion and at a later time, confirmation; and the Ordo Initiationis Christianae Adultorum (1972), concerning preparation for confirmation and the Eucharist for adults. Referring to the views of Salvatore Marsili, the author of the article makes an evaluation of these models. He sees the one connected to the Ordo Initiationis Christianae Adultorum as well-balanced, with its focal point being the Eucharist. This model retains the theological sequence of the sacraments and treats the Eucharist, rather than confirmation, as the fullness and summit of Christian initiation. It also allows for a proper designation of baptism as the sacrament of inclusion into the mystery of salvation but still requiring confirmation and the Eucharist for full inclusion in the reality of the Church.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 79-90
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Msza święta w życiu chrześcijańskim w nauczaniu Kościoła od Soboru Trydenckiego do Jana Pawła II
    The Holy Mass in Christian Life in the Church’s Teaching from the Council of Trent to John Paul II
    Autorzy:
    Migut, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32062655.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Eucharystia
    Ofiara eucharystyczna
    Msza święta
    Życie chrześcijańskie
    Życie Kościoła
    Uczestnictwo w Eucharystii
    Eucharist
    Eucharistic offering
    Holy Mass
    Christian life
    life of the Church
    participation in the Eucharist
    Opis:
    Analysis of the Church’s documents shows a continuity of the Church’s teaching, and at the same time its development. The constant element of the Church’s teaching from the Council of Trent on the issue of the aim of celebrating the Eucharist has been pointing to the sacramental actualization of Christ’s only sacrifice for the lives of the faithful, who include their spiritual offerings into this actualization. Owing to this the Holy Mass is both Christ’s and the Church’s sacrifice. The Eucharist is fulfilled in heavenly liturgy. Since Pius XII’s encyclical Mediator Dei the Church has been putting more stress to the Eucharist’s ecclesiogenic aim. This teaching reaches its peak in John Paul II’s encyclical Ecclesia de Eucharistia. Since Pius XII’s encyclical the Church’s ever greater care has been seen for the participation of the faithful in the Eucharist.
    Źródło:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2011, 2; 71-85
    2082-8586
    Pojawia się w:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Główne zadania homilii w ujęciu teologii liturgicznej
    The Main Tasks of the Homily as Defined by the Liturgical Theology
    Autorzy:
    Migut, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040828.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    homilia
    Msza św.
    Eucharystia
    teologia liturgiczna
    misterium Chrystusa
    ofiara duchowa
    celebracja liturgiczna
    paradygmat życia chrześcijańskiego
    homily
    Holy Mass
    Eucharist
    liturgical theology
    Mystery of Christ
    spiritual sacrifice
    liturgical celebration
    paradigm of the Christian life
    Opis:
    Teologia liturgiczna odwołuje się najpierw do liturgii kosmicznej, przyjmując jednak za punkt wyjścia konkretną celebrację liturgiczną. W tym przypadku jest to celebracja Eucharystii. Bardzo ważnym zadaniem teologii liturgicznej jest jej funkcja ewangelizacyjna. Teologia liturgiczna postrzega ewangelizację jako objawianie Chrystusa-Liturga kosmosu, wzywającego ludzi do życia z Bogiem i dla Boga oraz zapraszającego ponownie ludzi do bycia liturgami kosmosu z Nim i w Nim. W takim ujęciu zadaniem homilii, jako integralnej części celebracji, jest sakramentalne uobecnianie Misterium Chrystusa, które zostało spełnione jako duchowa ofiara posłuszeństwa Bogu Ojcu i miłości do rodzaju ludzkiego. Ofiara ta znalazła swą kulminację w krwawej ofierze na krzyżu, dokonanej raz na zawsze. Pierwszym szczególnym zadaniem homilii we Mszy św. jest wezwanie do posłuszeństwa Bogu na wzór Chrystusa i złożenia tym samym ofiary duchowej, czyniąc w ten sposób uczestników współofiarnikami wraz z Chrystusem. Jest to podstawowy warunek participatio actuosa w Eucharystii. Drugim specyficznym zadaniem jest wskazanie na potrzebę osobistej komunii z Chrystusem, która swą kulminację osiąga w Komunii św., a przedłuża się na czas po celebracji. Trzecim najważniejszym zadaniem homilii jest ukazanie celebracji – kultu Boga jako paradygmatu całego życia chrześcijańskiego, aby stawało się życiem dla Boga.
    The liturgical theology refers first to cosmic liturgy, accepting, however, as its starting point, the actual liturgical celebration. In this case it is the celebration of the Eucharist. A very important task of the liturgical theology is its function of evangelization. The liturgical theology perceives evangelization as reveling Christ-Liturgician of the cosmos, calling people to live with God and for God, and inviting people again to be liturgicians of the cosmos with Him and in Him. With such an approach, the task of the homily, as an integral part of the celebration, is a sacramental manifestation of Mystery of Christ, which was fulfilled as a spiritual sacrifice of the obedience to God the Father and of love towards the human kind. This sacrifice found its culmination in the bloody sacrifice on the cross, which was made once and for all. The first special task of the homily in the Holy Mass is the call for obedience to God, according to the example of Christ, and hence for making a spiritual sacrifice; in this way the homily makes the participants co-sacrificers, together with Christ. This is the fundamental condition of participatio actuosa in the Eucharist. Another specific task is to point to the need of a personal communion with Christ, which reaches its culmination in the Holy Communion, and is prolonged to the time after the celebration. The third most important task of the homily is to present the celebration – the cult of God, as the paradigm of the whole Christian life, so that it becomes a life for God.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 8; 97-108
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rok liturgiczny aktualizacją misterium Chrystusa
    The Liturgical Year Actualises the Mystery of Christ
    Autorzy:
    Migut, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32062599.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    rok liturgiczny
    misterium Chrystusa
    misteria Chrystusa
    misterium paschalne
    Eucharystia
    Triduum sacrum
    niedziela
    przepowiadanie zbawienia
    aktualizacja sakramentalna zbawienia
    the liturgical year
    mystery (mysterium) of Christ
    mysteria of Christ
    paschal mysterium
    the Eucharist
    Sunday
    salvific preaching
    sacramental actualization of salvation
    Opis:
    Rok liturgiczny jest aktualizacją misterium Chrystusa. Wynika to z bosko-ludzkiej natury Jezusa Chrystusa, a tym samym z Jego misteryjnego bytu. Jezus Chrystus jest bowiem misterium Boga. W Nim, począwszy od misterium wcielenia poprzez poszczególne misteria jego ziemskiego życia aż po misterium paschalne, Bóg dokonał zbawienia rodzaju ludzkiego i objawił swą jedność w Trójcy. Misterium zbawiania, które włącza w wewnętrzne życie Trójcy Świętej, jest kontynuowane w Kościele i dla Kościoła. Kontynuacja ta odbywa się na dwa sposoby: głoszenie – przepowiadanie misterium Chrystusa oraz jego sakramentalna aktualizacja. Rok liturgiczny jest kontekstem konkretnej celebracji, ale też sam jest celebracją całości misterium Chrystusa (sakrament czy też sakramentale roku liturgicznego) w odniesieniu do dłuższego okresu życia człowieka. Jego centrum stanowi obchód misterium paschalnego Chrystusa. Ważnym spoiwem roku liturgicznego jest Eucharystia, która nie tylko stanowi centrum każdego obchodu w roku liturgicznym, ale też jej teologiczne treści są niejako powielane w całym roku liturgicznym. Rok liturgiczny łączy w sobie przepowiadanie misterium Chrystusa (Ewangelii) i jego sakramentalną aktualizację. Nadaje on przy tym przepowiadaniu słowa Bożego głębszy wymiar sakramentalny – aktualizację wydarzeń zbawczych.
    The Liturgical year actualises the mystery of Christ. This follows from the divine and human nature of Jesus Christ, and at the same time from His mysterious being. Jesus Christ is the mysterium of God. In His, starting from the mysterium of incarnation, through particular mysteria of his life on earth up to the paschal mysterium, God saved humankind and revealed His unity in the Trinity. The mysterium of salvation that is combined with the internal life of the Holy Trinity. It is continued in the Church and for the Church. This continuation takes place in two ways: preaching – preaching the mysterium of Christ and its sacramental actualisation. The Liturgical year is a concrete context of celebration, and it is itself a celebration of the whole of the mysterium of Christ (the sacrament or else the sacramentale of the liturgical year) in reference to the longer period of man’s life. Its centre is the paschal mysterium of Christ. The Eucharist is an important tie of the liturgical year. It constitutes not only the centre of celebrations in the liturgical year, but its theological contents are, so to say, repeated all over the liturgical year. The liturgical year combines in itself preaching the mysterium of Christ (the Gospel) and its sacramental actualisation. It confers on the preaching of the word of God a more profound sacramental dimension – the actualisation of salvific events.
    Źródło:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 271-296
    2082-8586
    Pojawia się w:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies