Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Melezini, Mirosława" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    On the underlying assumptions for the 2015 criminal law reform and the most important changes in the penal system
    Autorzy:
    Melezini, Mirosława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392534.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    reforma prawa karnego
    zmiany w systemie karania
    kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania
    kary nieizolacyjne
    grzywna
    kara ograniczenia
    wolności
    tzw. kara mieszana
    criminal law reform
    change in the penal system
    conditionally suspended imprisonment
    sentence
    non-custodial penalties
    fine
    community service
    the so-called mixed penalty
    Opis:
    The article deals with the most important amendments to the provisions of the Part on general issues of the Criminal Code introduced by Act of 20 February 2015 in the context of criminal and political assumptions for the criminal law reform. Taking this into account, the article discusses the aims of the reform and then analyses particular solutions the legislator intends to use to implement it. As the main aim of the criminal law reform was to change the deficiently implemented penal policy towards petty and medium impact crimes, where conditionally suspended imprisonment was a dominating penalty, it was decided that the most important changes are those that aim to limit the application of suspended sentences and make non-custodial penalties the main measure of legal penal response. Thus, the analysis is focused on the key regulation for the whole reform, i.e. a conditionally suspended sentence and its numerous modifications. Moreover, the article discusses new solutions of Article 37a CC introducing a fine and a non-custodial penalty for crimes that are subject to statutory imprisonment not exceeding eight years, the issue of repealing the directive on fining laid down in Article 58 § 2 CC, thorough modification of a non-custodial penalty and a new solution of the so-called mixed penalty laid down in Article 37b CC.
    Przedmiotem artykułu są najważniejsze zmiany wprowadzone do przepisów części ogólnej kodeksu karnego na mocy ustawy z 20 lutego 2015 r., przedstawione w kontekście założeń kryminalnopolitycznych reformy prawa karnego. Mając to na uwadze, w artykule omówiono cele reformy, a następnie analizie poddano poszczególne rozwiązania, za pomocą których ustawodawca zmierza do ich realizacji. Ponieważ głównym celem reformy prawa karnego było dążenie do zmiany wadliwie realizowanej polityki karnej w zakresie drobnej i średniej przestępczości, w której dominującą pozycję zajmuje kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, uznano, że najważniejszymi zmianami są takie, które zmierzają do ograniczenia stosowania warunkowego zawieszenia wykonania kary i uczynienia z kar nieizolacyjnych głównego środka reakcji prawnokarnej. W związku z tym analizie poddana została kluczowa dla całej reformy regulacja warunkowego zawieszenia wykonania kary i jej liczne modyfikacje, a ponadto omówiono: nowe rozwiązanie przewidziane w art. 37a k.k. wprowadzające możliwość orzeczenia grzywny oraz kary ograniczenia wolności za przestępstwa zagrożone karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, problem uchylenia dyrektywy wymiaru grzywny zawartej w art. 58 § 2 k.k., gruntowną modyfikację kary ograniczenia wolności oraz nową instytucję tzw. kary mieszanej, ujętą w art. 37b k.k.
    Źródło:
    Ius Novum; 2016, 10, 2; 21-33
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Implementation of the principle treating deprivation of liberty as ultima ratio in the practice of applying criminal law
    Autorzy:
    Melezini, Mirosława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1360684.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    penalty of deprivation of liberty
    penalty of deprivation of liberty with conditional
    suspension of its execution
    criminal law reform
    practice of justice administration
    penal
    policy
    non-custodial penalties
    prison population
    : kara pozbawienia wolności
    kara pozbawienia wolności z warunkowym
    zawieszeniem wykonania
    reforma prawa karnego
    praktyka wymiaru sprawiedliwości
    polityka karna
    kary nieizolacyjne
    populacja więzienna
    Opis:
    The article discusses the issue concerning the implementation of the principle of treating a penalty of deprivation of liberty as ultima ratio in the practice of justice administration. The statutory solutions adopted in the original version of the Criminal Code of 1997 are the starting point of the analysis. It shows a new approach to the penalty of deprivation of liberty, which – as it was assumed – was to become a subsidiary penalty applied to petty crime. In practice, it turned out that an attempt to minimise the role of the penalty of deprivation of liberty in the penal policy was a failure, which resulted in a considerable size of prison population and a big number of offenders convicted and waiting for the penalty execution. A penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution adjudicated on a massive scale remained the basic means of penal response to petty crime. The diagnosis of the reasons for the actual situation became the basis for the criminal law reform of 2015. The article discusses the most important amendments to the provisions of the Criminal Code, which are to contribute to the increase in the importance of non-custodial penalties (a fine and a penalty of deprivation of liberty) and to limit the scope of application of the penalty of deprivation of liberty (its absolute type and with conditional suspension of its execution). The statistical overview of the penalty of absolute deprivation of liberty and the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution presented in the article makes the author draw a conclusion that the penalty of deprivation of liberty is still treated as ultima ratio in the practice of justice administration. Despite a considerable decrease in the importance of the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution in the penal policy and a growing share of non-custodial penalties in the structure of adjudicated penalties, the share of the penalty of absolute deprivation of liberty in all convictions is growing and the number of adjudicated and not executed penalties of absolute deprivation of liberty is also higher. That is why, the author expresses an opinion that failure in the implementation of the penal policy assumptions of the 2015 criminal law reform results from too drastic limitation of a possibility of applying the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution. Therefore, she supports the proposals expressed in literature to extend grounds for adjudicating the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution.
    Przedmiotem rozważań jest realizacja zasady traktowania kary pozbawienia wolności jako ultima ratio w praktyce wymiaru sprawiedliwości. Punktem wyjścia analizy są rozwiązania ustawowe przyjęte w pierwotnym brzmieniu kodeksu karnego z 1997 r., ukazujące nowe podejście do kary pozbawienia wolności, która w założeniu miała stać się karą subsydiarną w odniesieniu do drobnej i średniej przestępczości. W praktyce okazało się, że próba zminimalizowania roli kary pozbawie- 68 MIROSŁAWA MELEZINI IUS NOVUM 2/2019 nia wolności w polityce karnej nie powiodła się, czego rezultatem był wysoki poziom populacji więziennej oraz duża liczba osób skazanych na karę pozbawienia wolności i oczekujących na jej wykonanie. Podstawowym środkiem reakcji karnej na przestępstwa drobne i średniej wagi pozostawała niezmiennie kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, orzekana na masową skalę. Diagnoza przyczyn zaistniałych niepowodzeń stała się podłożem reformy prawa karnego z 2015 r. W opracowaniu omówiono najważniejsze zmiany w przepisach kodeksu karnego, które mają przyczynić się do zwiększenia roli kar nieizolacyjnych (grzywny i kary ograniczenia wolności) i ograniczenia zakresu stosowania kary pozbawienia wolności (bezwzględnej i z warunkowym zawieszeniem jej wykonania). Prezentowany w opracowaniu statystyczny obraz bezwzględnej kary pozbawienia wolności oraz kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania skłonił autorkę do wniosku, że kara pozbawienia wolności nadal nie jest traktowana w praktyce wymiaru sprawiedliwości jako ultima ratio. Pomimo wydatnego ograniczenia znaczenia kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania w polityce karnej i rosnącego udziału kar nieizolacyjnych w strukturze kar orzeczonych, powiększa się udział bezwzględnej kary pozbawienia wolności wśród skazań ogółem oraz wzrasta liczba orzeczonych i niewykonywanych bezwzględnych kar pozbawienia wolności. Autorka wyraża pogląd, że na niepowodzenia w zakresie realizacji założeń politycznokryminalnych reformy prawa karnego z 2015 r. rzutują nazbyt drastyczne ograniczenia możliwości zastosowania kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. W związku z tym przyłącza się do zgłaszanych w piśmiennictwie postulatów rozszerzenia podstaw orzekania kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.
    Źródło:
    Ius Novum; 2019, 13, 2; 51-72
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Issues concerning adjudication and execution of a fine after the 2015 reform of criminal law
    Autorzy:
    Melezini, Mirosława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1364614.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    a fine
    criminal law reform
    non-custodial penalties
    ultima ratio of the penalty of
    deprivation of liberty
    substitute penalty
    penal policy
    kara grzywny
    reforma prawa karnego
    kary nieizolacyjne
    ultima ratio kary
    pozbawienia wolności
    kara zastępcza
    polityka karna
    Opis:
    The article discusses the issue of new solutions concerning a fine introduced to the Criminal Code and the Penalty Execution Code by an abundant amendment to criminal law of 20 February 2015. The discussion focuses on the analysis of regulations that, in compliance with the legislator’s assumptions, are to make a fine the basic means of penal response to petty and medium-gravity crimes. The article also attempts to present a preliminary evaluation of case law in 2014 and 2016. The confrontation of the 2015 criminal law reform assumptions with the practice made it possible to state that the significant changes that took place in case law in general go in the right direction and should be positively assessed. Undoubtedly, the importance of a fine in the penal policy considerably rose and its share increased from 21.3% to 34.1%. It has also been established that non-custodial penalties dominated the structure of sentences. They accounted for 55.4% of convictions. In conformity with the reform assumptions, the share of the penalty of deprivation of liberty with conditional suspension of its execution clearly decreased (from 67.4% to 43.3%). What is alarming, there is an increase in the percentage of the adjudicated penalty of absolute deprivation of liberty (from 12.1% to 15.1%). Finally, the article analyses selected issues concerning the execution of a fine, especially the new regulation laid down in Article 12a PEC and Article 48a PEC, which are aimed at raising the efficiency of fine execution and reducing the scope of application of the substitute penalty of deprivation of liberty.
    Przedmiotem artykułu są nowe rozwiązania dotyczące grzywny, wprowadzone do kodeksu karnego i kodeksu karnego wykonawczego obszerną ustawą nowelizującą prawo karne z dnia 20 lutego 2015 r. Rozważania koncentrują się na analizie uregulowań, które zgodnie z założeniami ustawodawcy mają uczynić z kary grzywny podstawowy środek reakcji karnej na przestępstwa drobne i średniej wagi. W opracowaniu podjęto również próbę przedstawienia wstępnych ocen orzecznictwa sądów w 2014 r. i w 2016 r. Konfrontacja założeń reformy prawa karnego z 2015 r. z praktyką pozwoliła stwierdzić, że istotne zmiany, które nastąpiły w orzecznictwie sądów, zasadniczo zmierzają w dobrym kierunku i należy je ocenić pozytywnie. Nie ulega wątpliwości, że wydatnie wzrosło znaczenie grzywny w polityce karnej, której udział powiększył się z 21,3% do 34,1%. Ustalono też, że kary nieizolacyjne dominowały w strukturze kar orzeczonych. Stanowiły 55,4% ogółem skazań. Zgodnie z założeniami reformy wyraźnie zmniejszył się udział kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (z 67,4% do 43,3%). Niepokoi wzrost odsetka orzeczonych kar bezwzględnego pozbawienia wolności (z 12,1% do 15,1%). W końcowej części artykułu analizie poddano wybrane problemy związane z wykonywaniem grzywny, a w szczególności nowe uregulowania ujęte w art. 12a k.k.w. i art. 48a k.k.w., które mają na celu zwiększenie efektywności wykonywania grzywny i ograniczenie zakresu stosowania zastępczej kary pozbawienia wolności.
    Źródło:
    Ius Novum; 2018, 12, 2; 25-36
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wokół propozycji zmiany górnej granicy kary pozbawienia wolności oraz rezygnacji z kary 25 lat pozbawienia wolności
    On the proposal to change the upper limit on the penalty of deprivation of liberty and abandon the penalty of 25 years’ imprisonment
    Autorzy:
    Melezini, Mirosława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2167468.pdf
    Data publikacji:
    2022-11-06
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    kara 25 lat pozbawienia wolności
    kara pozbawienia wolności
    kara wyjątkowa
    kara dożywotniego pozbawienia wolności
    Opis:
    Przedmiotem opracowania są analiza i ocena propozycji zmian uregulowań dotyczących kary pozbawienia wolności, których istota polega na eliminacji z katalogu kar Kodeksu karnego punktowej kary 25 lat pozbawienia wolności oraz na podwyższeniu górnej rodzajowej granicy terminowej kary pozbawienia wolności z 15 lat do 30 lat. W tym zakresie przedstawiono stanowisko doktryny i judykatury na temat charakteru i funkcji kary 25 lat pozbawienia wolności i terminowej kary pozbawienia wolności, wskazano podnoszone w piśmiennictwie trudności praktyczne związane z wymierzaniem punktowej kary 25 lat pozbawienia wolności, powstające na tle wymierzania kar w wypadku sprawców współdziałających w popełnieniu przestępstwa, oraz przedstawiono propozycje zmian dotyczących uregulowań przez kolejne projekty nowelizacji k.k. począwszy od 2000 r. do chwili obecnej, a także zapatrywania doktryny na temat zgłoszonych propozycji. Artykuł ma charakter krytyczny wobec proponowanych zmian. Przeprowadzone w artykule rozważania prowadzą do konkluzji, że ani propozycja eliminacji kary 25 lat pozbawienia wolności, ani wydłużenie tak zwanej zwykłej kary pozbawienia wolności do 30 lat nie zasługują na aprobatę.
    The article analyses and evaluates the proposal to amend the regulations concerning the penalty of deprivation of liberty that consists in the eradication of the fixed penalty of 25 years’ imprisonment from the catalogue of penalties laid down in Criminal Code and exceeding the upper time limit of the penalty of deprivation of liberty from up to 15 to up to 30 years. The article presents the opinions of the doctrine and the judicature on the nature and function of the penalty of 25 years’ imprisonment and other penalties of deprivation of liberty, points out practical difficulties indicated in the literature that are connected with the imposition of the fixed penalty of 25 years’ imprisonment in case of perpetrators cooperating in the commission of crime, and presents proposals to amend the regulations by means of successive CC amendment bills from 2000 up to now, as well as the opinion of the doctrine on the proposed changes. The considerations presented in the article lead to the conclusion that neither the proposal to eliminate the fixed penalty of 25 years’ imprisonment nor exceeding the so-called standard penalty of deprivation of liberty to 30 years deserves approval.
    Źródło:
    Ius Novum; 2022, 16, 3; 7-26
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kształtowanie się koncepcji kar dodatkowych w prawie karnym w okresie II Rzeczypospolitej Polskiej
    Formation of the Concept of Supplementary Penalties in Criminal Law in the Period of the Second Polish Republic
    Autorzy:
    Melezini, Mirosława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/621388.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    II Rzeczpospolita Polska, kary dodatkowe, skutki skazania, kary za- sadnicze, środki zabezpieczające, skazania
    Second Polish Republic, supplementary penalties, consequences of convic- tion, basic penalties, safeguards, sentencing
    Opis:
    The subject matter of this document is the formation of the concept of supplementary penalties in the criminal law in the period of the Second Polish Republic. The article presents the birth of the concept of supplementary penalties in Polish criminal law science, which was formed in the early 20th century against a background of criticism regarding the institution of legal consequences of conviction and efforts to grant judges more discretion with regard to sentencing. The article contains a broad presentation of the views on criminal law doctrine concerning the need to break-away from the automatic consequences of conviction and to introduce supplementary penalties. The article also presents discussion on the final model of supplementary penalties that took place during the works of the Codification Committee and describes the normative form of supplementary penalties in the Penal Code of 1932. It was concluded that the replacement of legal consequences of conviction with supplementary penalties was an expression of the idea of progress in Polish criminal law.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Iuridica; 2015, 14, 2; 113-125
    1732-9132
    2719-9991
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Renesans krótkoterminowej kary pozbawienia wolności
    Autorzy:
    Melezini, Mirosława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1336206.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-25
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Opis:
    Artykuł podejmuje problematykę powrotu we współczesnym prawie karnym i w praktyce wymiaru sprawiedliwości krótkoterminowej kary pozbawienia wolności, która w szerokim zakresie była stosowana w okresie międzywojennym. autorka rozpoczyna rozważania od przedstawienia szerokiej krytyki kar krótkich w doktrynie okresu międzywojennego. Jednocześnie odnotowuje akceptację kar krótkich przez twórców k.k. z 1932 r. oraz szeroki zakres orzekania krótkoterminowej kary pozbawienia wolności. analizując stan prawny i praktykę okresu Polski ludowej, przedstawia stanowisko doktryny w przedmiocie krótkoterminowej kary pozbawienia wolności, która zakwestionowała rolę tego rodzaju kary jako odpowiedniego środka walki z przestępczością. w artykule wskazano również na pojawiające się głosy przed-stawicieli nauki na temat dodatnich cech krótkoterminowej kary pozbawienia wolności i funkcji zapobiegawczej takiej kary. w szczególności zwrócono uwagę na postrzeganie kary krótkiej jako alternatywy kary dłużej trwającej, a nie alternatywy kar wolnościowych. wskazano na krytykę krótkoterminowej kary pozbawienia wolności na forum międzynarodowym. Dalsze uwagi charakteryzują ideę rozwarstwienia przestępczości i polaryzacji odpowiedzialności karnej, która została ugruntowana w nowych uregulowaniach k.k. z 1969 r., a który podwyższył dolną granicę kary krótkoterminowej z 1 tygodnia do 3 miesięcy. Ustalono, że w praktyce idea ograniczenia stosowania krótkoterminowej kary pozbawienia wolności została zrealizowana już w latach sześćdziesiątych, a po wejściu w życie k.k. z 1969 r. była pogłębiana. analizując lata siedemdziesiąte XX w., wskazano na krytykę kary pozbawienia wolności w światowej nauce prawa karnego i załamanie resocjalizacyjnego modelu wykonywania kary pozbawienia wolności. zwrócono uwagę na zmianę stanowiska nauki w kwestii krótkoterminowej kary pozbawienia wolności i uznanie, że takie kary są mniej szkodliwe niż kary dłuższe i mogą być przydatne dla celów tzw. terapii szokowej. Przedmiotem dalszych rozważań uczyniono prezentację stanowiska ustawodawcy i rozwiązań prawnych w świetle k.k. z 1997 r., wyznaczenie dolnej granicy kary pozbawienia wolności na okres 1 miesiąca i przyjęcie uregulowań promujących w szerokim zakresie kary i środki wolnościowe. równocześnie przedstawiono stanowisko współczesnej doktryny prawa karnego, która akceptując obniżenie dolnej granicy kary pozbawienia wolności, widzi niekiedy potrzebę powrotu do dolnej granicy kary pozbawienia wolności w wymiarze 1 tygodnia, jak stanowił k.k. z 1932 r. analizie poddano także praktykę stosowania krótkoterminowych kar pozbawienia wolności w okresie obowiązywania nowego kodeksu karnego, która pozwoliła stwierdzić, że nastąpił powrót do krótkoterminowej kary pozbawienia wolności przy istotnym zmniejszeniu zwłaszcza kar w wymiarze 1 roku do 2 lat. zwrócono też uwagę, że odnotowany renesans krótkoterminowej kary pozbawienia wolności i odrzucenie poglądu o całkowitej bezużyteczności takich kar uwidocznił się także w nowej instytucji w postaci tzw. kary mieszanej, która łączy w sobie krótkoterminową karę pozbawienia wolności oraz karę ograniczenia wolności, i stanowi formę reakcji karnej główniena tzw. średnią pod względem ciężaru gatunkowego przestępczość, umożliwiając ograniczenie zakresu stosowania kar pozbawienia wolności w wymiarze dłuższym. w artykule oceniono pozytywnie renesans krótkoterminowej kary pozbawienia wolności w ustawodawstwie i w praktyce wymiaru sprawiedliwości.
    The article discusses the issue of the revival of short-term deprivation of liberty in the Polish criminal law and justice system practice, the penalty, which was extensively applied in the interwar period. at the beginning of the paper the author presents widespread criticism of short-term penalties in the doctrine of the interwar period. at the same time she notices the approval of short-term penalties by the authors of the 1932 Criminal Code and an extensive scope of the imposition of the penalty of short-term deprivation of liberty. analysing the legal state and practice in the People’s republic of Poland, she presents the standpoint of the jurisprudence on the issue of short-term imprisonment, which challenged the role of this penalty as an adequate means of combating crime. the article also indicates scientists’ positive opinions about advantageous features of the penalty of short-term deprivation of liberty and its preventive function. Particular attention is drawn to the perception of a short-term penalty as an alternative to a long-term one and not an alternative to non-custodial penalties. the article also indicates the criticism of short-term imprisonment worldwide. Further comments characterise the idea of crime stratification and criminal liability polarisation that was laid down in the regulations of the 1969 Criminal Code, which raised the minimum length of a short-term penalty from one week to three months. it is established that in practice the idea of applying the penalty of short-term deprivation of liberty was implemented in the 1960s and after the introduction of the 1969 Criminal Code it was only strengthened. the analysis of the 1970s highlights the criticism of the penalty of deprivation of liberty in world jurisprudence and the collapse of the social rehabilitation model of that penalty execution. attention is drawn to the change in the standpoint of the doctrine on the issue of short-term imprisonment and acknowledgement that such penalties are less harmful than long-term penalties and may be useful for the purpose of the so-called shock therapy. Further deliberations focus on the presentation of the lawmaker’s stand and legal solutions of the 1997 Criminal Code, the establishment of the one-month minimum length of imprisonment and the adoption of regulations extensively promoting non-custodial penalties and measures. at the same time, the author presents the standpoint of the contemporary jurisprudence, which approves of the decrease in the minimum length of the penalty of deprivation of liberty and sees the need to return to the one-week imprisonment penalty as laid down in the 1932 Criminal Code. there is also an analysis of the practice of applying short-term imprisonment penalties in the period when the new Criminal Code came into force, which made it possible to establish that the actual return to short-term imprisonment penalties was accompanied by considerable decrease in one-year or two-year penalties in particular. it is also highlighted that the observed revival of the penalty of short-term deprivation of liberty and the abandonment of the opinion that such penalties are completely useless have demonstrated themselves in a new institution in the form of a mixed penalty combining the penalty of short-term deprivation of liberty and the penalty of limitation of liberty, which constitutes a form of legal response mainly to the so-called medium-weight crime and makes it possible to limit the scope of application of long-term imprisonment penalties. the article presents positive assessment of the revival of the penalty of short-term deprivation of liberty in the legislation and justice system practice.
    Źródło:
    Ius Novum; 2021, 15, 1; 5-28
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Założenia polityczno-kryminalne kodeksu karnego z 1969 r. i ich realizacja w praktyce w latach 1970—1980
    Political and criminal assumptions of the Penal Code of 1969 and their implementation in practice in the years 1970—1980
    Autorzy:
    Melezini, Mirosława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/782587.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Penal Code of 1969
    judicial practice
    imprisonment
    polarisation of responsibility
    penal policy
    prison population
    Opis:
    The subject of discussion is the issue of the implementation of political and criminal assumptions of the Criminal Code of 1969 in the practice of the justice system in the years 1970—1980. The starting point of the analysis are the basic ideas concerning criminal policy adopted by the Criminal Code of 1969, i.e. stratification of crimes and polarisation of criminal responsibility, and the related striving to limit the scope of short-term imprisonment. In this context, in further considerations, statutory solutions — which were to implement the assumptions adopted by the Criminal Code — have been discussed, and an important role in shaping current criminal policy of the guidelines for the judiciary and judicial practice, adopted by the Supreme Court, has been pointed out. The findings have served as a basis for the confrontation of political and criminal assumptions of the Penal Code of 1969 with judicial practice. For this purpose, findings have been made concerning the structure of the measures of penal reaction adjudicated for crimes prosecuted by public indictment in the years 1970—1980, the dimension of absolute imprisonment in 1970, 1975 and 1980, and the effects of the penal policy implemented in the form of the size of the prison population in the years 1970—1980. The presented picture of the practices has allowed to formulate several conclusions. It has turned out that the idea of polarisation of liability and the related aspiration to significantly reduce the use of absolute imprisonment for non-custodian penalties was not achieved, and as a result of elimination of the shortest penalties (up to 3 months) and limitation of the use of short-term imprisonment penalties, the sentences imposed were significantly extended. The result of the conducted penal policy was a very significant size of the prison population, which confirmed that the penal policy was excessively repressive.
    Źródło:
    Z Dziejów Prawa; 2019, 12; 895-912
    1898-6986
    2353-9879
    Pojawia się w:
    Z Dziejów Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mixed penalty: a new penal law response instrument in Polish criminal law
    KARA MIESZANA – NOWY INSTRUMENT REAKCJI PRAWNOKARNEJ W POLSKIM PRAWIE KARNYM
    Autorzy:
    Melezini, Mirosława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1390873.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    mixed penalty
    sequence of penalties
    penalty of deprivation of liberty (imprisonment)
    penalty of limitation of liberty
    conditional suspension of the execution of a penalty
    amendment to the Criminal Code
    misdemeanour
    kara mieszana
    sekwencja kar
    kara pozbawienia wolności
    kara ograniczenia
    wolności
    warunkowe zawieszenie wykonania kary
    nowelizacja kodeksu karnego
    występek
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest nowatorskie w polskim porządku prawnym rozwiązanie przewidziane w art. 37b k.k., wprowadzone obszerną ustawą nowelizującą prawo karne z dnia 20 lutego 2015 r., zmodyfikowane następnie ustawą z dnia 11 marca 2015 r. Ujęta w art. 37b k.k. złożona konstrukcja prawna, którą określono terminem „kara mieszana”, stwarza możliwość jednoczesnego orzeczenia wobec sprawcy przestępstwa dwóch kar, tj. krótkoterminowej kary pozbawienia wolności i kary ograniczenia wolności. O ile doktryna jest w pełni zgodna w kwestii uznania, że art. 37b k.k. stanowi instytucję sądowego wymiaru kary, o tyle zasadnicze rozbieżności związane są z charakterem tzw. kary mieszanej (określanej niekiedy terminem „sankcja sekwencyjna”). Prezentowane jest stanowisko, że przyjęte rozwiązanie tworzy jedną, ujmowaną całościowo tzw. karę mieszaną, stanowiącą formę reakcji karnej, składającą się z dwóch kar. Tego rodzaju zapatrywanie prezentuje autorka tekstu. Wyrażany jest także pogląd, że art. 37b k.k. stwarza możliwość jednoczesnego wymierzenia dwóch kar, które zachowują swoją autonomię. W opracowaniu autorka poddaje analizie złożoność konstrukcji prawnej kary mieszanej, omawia cele i funkcje nowej formy reakcji karnej, założenia kryminalno-polityczne, zasady i dyrektywy wymiaru kary mieszanej. Przedmiotem rozważań są także zagadnienia sporne, dotyczące m.in. warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, orzeczonej na podstawie art. 37b k.k. w pierwotnym brzmieniu i po zmianach.
    The article discusses an innovative in the Polish legal order solution envisaged in Article 37b of the Criminal Code introduced by the Act of 20 February 2015, which is a extensive amendment to criminal law, amended again by the Act of 11 March 2015. A complex legal construct laid down in Article 37b CC, called “mixed penalty”, allows simultaneous imposition of two penalties on the crime perpetrator, i.e. a short-term imprisonment sentence and a penalty of limitation of liberty. While the doctrine is fully compliant with respect to recognising that Article 37b CC constitutes an institution of judicial imposition of a penalty, there are basic differences connected with the nature of the mixed penalty (sometimes described as “a sequential sanction”). A position is presented that the adopted solution creates one, treated as a whole, mixed penalty that is a form of penal response composed of two types of punishment. The author shares this opinion. There is also a stand that Article 37b CC makes it possible to adjudicate two penalties, which are autonomous. The author analyses the complex legal construct of the mixed penalty, discusses the aims and functions of the new type of penal response, criminal policy assumptions, and principles and directives governing a mixed penalty imposition. The article also discusses controversial issues concerning, inter alia, conditional suspension of the execution of a penalty of deprivation of liberty adjudicated in accordance with Article 37b CC before and after the amendment.
    Źródło:
    Ius Novum; 2017, 11, 2; 29-43
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Selected issues concerning a new approach to the idea of punishment in the light of Act of 13 June 2019
    Autorzy:
    Melezini, Mirosława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1338565.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-02
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    kara 25 lat pozbawienia wolności
    terminowa kara pozbawienia wolności
    grzywna
    kara ograniczenia wolności
    dyrektywy sądowego wymiaru kary
    katalog okoliczności obciążających i łagodzących
    kara dożywotniego pozbawienia wolności
    penalty of deprivation of liberty for a period of 25 years
    penalty of deprivation of liberty for a period determined by court
    penalty of limitation of liberty
    directives on judicial sentencing decisions
    catalogue of aggravating and extenuating circumstances
    penalty of life imprisonment
    Opis:
    The article discusses the issues concerning extensive amendments to the provisions of the Criminal Code laid down in the Act of 13 June 2019. It considers the most important solutions introduced to the General part of the Criminal Code in the field of penalties and sentencing. These concern: elimination of the penalty of deprivation of liberty for 25 years from the catalogue of penalties; increasing the maximum limit of the penalty of deprivation of liberty for a period determined by court from 15 years to 30 years; modification of the content of Article 37a CC admitting a possibility of imposing a fine or the penalty of limitation of liberty instead of the penalty of deprivation of liberty; general directives on judicial sentencing decisions and the catalogue of aggravating and extenuating circumstances; and imposition of the penalty of life imprisonment without a possibility of conditional release. The analysis carried out leads to a conclusion that the proposed solutions do not deserve approval.
    Artykuł podejmuje problemy rozległych zmian przepisów kodeksu karnego w ujęciu ustawy z 13 czerwca 2019 r. Przedmiotem rozważań uczyniono najważniejsze rozwiązania wprowadzone w części ogólnej kodeksu karnego w obrębie kar i instytucji wymiaru kary. Dotyczyły one: wyeliminowania kary 25 lat pozbawienia wolności z katalogu kar; wydłużenia z 15 lat do 30 lat górnej granicy terminowej kary pozbawienia wolności; podwyższenia dolnej granicy grzywny oraz kary ograniczenia wolności; modyfikacji treści art. 37a k.k. dopuszczającego możliwość orzeczenia grzywny lub kary ograniczenia wolności zamiast kary pozbawienia wolności; ogólnych dyrektyw sądowego wymiaru kary oraz katalogu okoliczności obciążających oraz łagodzących; orzeczenia kary dożywotniego pozbawienia wolności bez możliwości warunkowego zwolnienia skazanego. Przeprowadzona analiza doprowadziła do konkluzji, że przestawione rozwiązania nie zasługują na aprobatę.
    Źródło:
    Ius Novum; 2020, 14, 2; 38-54
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Środek karny zakazu wstępu na imprezę masową w systemie prawa karnego
    The penal measure of mass event entry ban in the system of criminal law
    Autorzy:
    Melezini, Mirosława
    Sakowicz, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/698953.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    przestępczość stadionowa
    chuligaństwo
    polityka kryminalna
    stadium hooliganism
    deviant behaviour
    criminalization
    criminal control
    Opis:
    The publication discusses the nature, premises, and methods of sentencing a penal measure consisting in prohibition of entry to mass events. The first part shows legal solutions accepted in the European Convention on Spectator Violence and Misbehaviour at Sports Events and in particular at Football Matches accepted on 19 August 1985 by Council of Europe. It is recognised at one of the most important international documents providing for the fight with stadium hooliganism. Although the Convention’s aim is to prevent and control incidents by football spectators, provisions of the Convention apply also to other disciplines which might posit the risk of acts of violence and incidents by spectators (article 1 paragraph 12 of the Convention). Subsequently, there follows an analysis of legal solutions accepted in the current Act of 20 march 2009 on Mass Events Safety and the former Act of 22 January 1997 on Mass Events Safety. In particular, the focus was placed on the evolution of the prohibition of entry to a mass event and the definition of a legal mass event which at present is no longer based on the number of participants predicted by the organiser but on the number of places made available by the organiser. It is a result of common malpractice practice of organisers who used to omit the requirements by declaring less people than were actually expected. 2. Second part of the publication presents statistical data concerning contraventions related to mass sport events between 1999 and 2009 in Poland. The data show that there is a decreasing tendency in mass contraventions and hooligan incidents. At the same time, the data bring the conclusion that most hooligan incidents were committed during mass events. This may prove that objects where such events are organised are still ill-equipped but also that the organisers fail to observe their duties, imposed on them by the Act on Mass Events Safety. This part of publication also drafts a profile of the perpetrators of hooligan events. The study shows they are unmarried males between 15 and 25 with primary or secondary education and without a previous criminal record. 3. Part three of the publication is an analysis of normative solutions of the penal measure consisting in prohibition of entry to mass events. It includes provisions of Criminal Code, Petty Offences Code and Act of 20 march 2009 on Mass Events Safety. The analysis brings a conclusion that introduction of mass entry event ban served the purpose of increasing the safety of mass events and excluding persons who posit a risk to said safety. Thus, introduction of such legal solution to Polish law should be undisputable. Doubts can be raised only if particular solutions are examined, for instance the interpretation of “personal appearance” in a police station during a mass event.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2010, XXXII; 249-274
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zakaz prowadzenia działalności związanej z wychowaniem, leczeniem, edukacją małoletnich lub z opieką nad nimi jako nowy środek karny
    Ban on Running Business Related to the Education and Treatment of Minors or to Providing Care to Minors as a New Penal Measure
    Autorzy:
    Melezini, Mirosława
    Sakowicz, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/698728.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    zakaz prowadzenia działalności związanej z wychowaniem, leczeniem, edukacją małoletnich lub z opieką nad nimi
    środki karne
    nowelizacja kodeksu karnego
    Ban on Running Business Related to the Education and Treatment of Minors or to Providing Care to Minors
    penal measures
    amendement to the penal code
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2008, XXIX-XXX; 567-580
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kara ograniczenia wolności w świetle polityki kryminalnej w latach 1970-1998
    Non-Custodial Sentences in Light of Penal Policy 1970-1998
    Autorzy:
    Melezini, Mirosława
    Szczygieł, Grażyna B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699178.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    kara ograniczenia wolności
    polityka kryminalna
    restriction of freedom
    criminal policy
    Opis:
    The subject of the article is an analysis of the non-custodial sentencje known in Poland as curtailment of liberty (and thus excluding fines) as an important instrument of penal policy in the 1970-1998, the main focus being on two strands or this policy–legislative policy and penal policy–to the exclusion of the latter’s administrative aspects. In the light of the guiding principles of the 1969 Criminal Code non-custodial sentences were intended to become an important penal policy measure for treatment of perpetrators of  minor offenses and at the same time to provide a substitute for short terms of imprisonment, which had been found relatively ineffective as a means of achieving rehabilitation of convicted offenders. However, the normative extent of the code’s provision for non-custodial penalties proved to be relatively narrow. Within the range of alternatives to custodial punishment curtailment of liberty was an option available only under 17.5% of the defined offenses. Under Article 54 §1 sentencing to curtailment of liberty was admissible for 24% of all offenses and under Article  57 §1.3 for 27.9% of the total. The potential possibilities of non-custodial treatment of offenders were circumscribed by the provisions of Articles 54 §2, 52, 59 and 60.       A significant influence on the frequency of sentencing to curtailment of liberty was the actual incidence of criminal acts punishable by alternative form of treatment. Based on an analysis of Ministry of Justice and judicial statistics it appears that such acts were not among the most frequently committed offenses, amounting to about 10% of all convictions. The systematic growth of the proportion of sentences to curtailment of liberty, from 6.2% in 1970 to l8% in 1980, should, therefore, be regarded as achievement of the maximum level of possible sentences of this kind. If we consider the share of curtailment of liberty in the structure of sentences for offenses punishable by alternative forms of treatment we will find that there was a judicial bias towards curtailment of liberty. The frequency of such treatment of offenders fluctuated between 32.83% and 56.54%, while the range for fines came to 21.26%‒5I,99 % and for imprisonment to 3,4%‒21.26%. It can, therefore, be said that in the first decade following the 1969 Criminal Code’s entry into force curtailment of liberty fulfilled the purpose envisaged by the lawmakers, that is as an alternative to short terms of imprisonment. Undoubtedly, a factor contributing to the increase in the proportion of non-custodial sentences in the structure of final and conclusive judgments was the jurisprudence of the Supreme Court, in particular its guidelines for the administration of justice and judicial practice issued on 30 May 1979 (VII KZP 31/1977) concerning sentencing policy with respect to offenses for which the prescribed punishment is, interchangeably, imprisonmet, curtailment of liberty or a fine. Imprisonment, these stated, should be a penalty imposed only in the last resort when non-custodial forms of treatment are deemed incapable of performing the function of protection of the legal order.        If a salient characteristic of the 1970s was stability of legislative policy, which  precluded the possibility of shaping penal policy by means of legislation, the 1980s, or more precisely the period from 12 December 1981 to 1989, saw the emergence of a tendency in the opposite direction. For it brought the adoption of numerous basic amendments in criminal legislation, the general thrust of which was towards severer difinition of criminal responsibility. This was reflected in a decrease in the proportion of non-custodial sentences in the structure of final and conclusive judgments (from 15.6% in 1981 to 8.2% in 1984) and a concurrent increase in the frequency with which courts sentenced offenders to imprisonment (from 25.3% in 1981 to 33.1% in 1984).         During the years in which the rigorous provisions of the Special Criminal Responsibility Act were in force, that is in the period from 10 May 1985 to 30 June 1988, there was a systematic rise in the proportion of curtailment of liberty in the structure of sentences (from 10.1% in 1985 to 17.4% in 1987), which might have something to do with the introduction by the May legislation of provisions allowing for non-custodial treatment of offenders in summary proceedings.        The 1988 amendments to the Criminal Code, aimed at relaxing definitions of criminal responsibility, included, albeit in only a limited degree, provisions relating to the applicability of curtailment of liberty. These changes reflected a desire to increase the significance of non-custodial treatment in penal policy. However, in judicial practice there ensued a decrease in sentencing to curtailment of liberty, from 10.5% in 1989 to 5.3% in 1990.        The period of political, economic and social change in Poland which began  in 1989 stimulated criminal law reform. The aim of numerous legislative change which followed was to reduce the punitive  character of the Criminal Code. One reflection of this was greater provision for non-custodial treatment of offenders (introduced by the new Criminal Code enacted in 1995) through a broadening of the grounds for commuting sentences of imprisonment to curtailment of liberty or a fine under Article 54), reduction of the role of repeated criminality as an aggravating circumstance in punishment of offenders, and abolition of extended sentences for offenses classified as "hooligansm" or committed by repeat offenders.        In 1991-1995 the share of curtailment of liberty in the structure of sentences held steady at a level of 3.5%‒3,9%, making it the lowest ever for the period in which the 1969 Criminal Code was in force. This was not a result of the greater repressiveness of the criminal justice system since we observed a drop in the frquency of sentences of imprisonment. The courts tended to favor the use of conditional suspension of custodial sentences (the share of which rose from 43.9% in 1989 to 55.1% in 1997) and fines (up from 4.9% in 1989 to 27.4% in 1997). The explanation should, rather, be sought in problems with execution of sentences to curtaiment of liberty, chief among them the job shrinkages caused by changes in the free-market economy.       Analysis indicates that curtailment of liberty did not fulfill the expectations associated with this form of punishment. It did not become a significant instrument of penal policy nor did it contribute to reducing the scale of sentencing to terms of imprisonment. Even after a substantial widening of provision for punishment by curtailment of liberty its share of sentences ordered by the courts reached a level of only 5.2% (in 1977).       The new Criminal Code has substantially expanded the possibilities of sentencing offenders to curtailment of liberty. This form of punishment is intended to be an important instrument of penal policy with respect to misdemeanors and minor offenses and to replace imprisonment and even fines if ordering the latter is thought to serve no purpose. At the same time the Criminal Code has introduced modifications in the legal shape of this punishment. By preserving, contrary to the intentions of the code’s original drafters, multivariate forms of punishment it gives curtailment of liberty some of the hallmarks of probation by introducing the possibility of imposing certain additional conditions and establishing supervision. The new elements in the design of curtailment of liberty have met with numerous criticisms of the doctrine (including by the authors of the article). How it will affect the functioning of the institution analyzed the immediate future will tell.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2002, XXVI; 133-159
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies