- Tytuł:
-
Ocena porównawcza niektórych odczynów aglutacyjnych w diagnostyce włośnicy
The comparative eveluation of some agglutination tests in the diagnosis of trichinellosis
Sravnitelnaja ocenka nekotorykh aggljutinacionnykh reakcijj v diagnostike trikhinelleza - Autorzy:
-
Kozar, M.
Kozar, Z.
Karmańska, K. - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/2179458.pdf
- Data publikacji:
- 1964
- Wydawca:
- Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
- Opis:
- W latach 1960-1964 przebadano około 1000 surowic ludzkich i około 300 zwierzęcych, przy pomocy co najmniej 3-4 odczynów jednocześnie. Starano się ocenić wartość odczynów aglutynacyjnych i porównać z odczynem wiązania dopełniacza. Przeprowadzono 15 doświadczeń. Wykazano, że szczególnie odczyny aglutynacyjne z bentonitem, cholesterolem i lateksem nadają się doskonale do diagnostyki włośnicy tak u ludzi, jak i zwierząt. W pierwszym okresie po zarażeniu ustępują one co do czułości odczynowi wiązania dopełniacza, ale za to później, po 3-9 miesiącach, przewyższają go. Odczyn z karminem posiada mniejszą wartość. Na uwagę zasługuje bardzo prosty w wykonaniu odczyn kartonowy z węglem. Trudno stwierdzić, który z 3 wymienionych wyżej odczynów uznać za najlepszy. Uzupełniają się one częściowo, zwłaszcza w pierwszej fazie po zarażeniu. Różnice między tymi próbami - występujące z niektórymi surowcami - są bardzo interesujące z teoretycznego punktu widzenia. Prawie z reguły najwyższe miana otrzymywano w próbie z bentonitem, najniższe z lateksem. Pierwsze przeciwciała wykrywano po 20-30 dniach od zarażenia, najwyższe miana występowały po 1 1/2 do 3 mies. Później przeciwciała stopniowo zanikały. Próby aglutynacyjne swoiste, czułe i proste w wykonaniu powinny znaleźć szerokie zastosowanie w diagnostyce włośnicy. Konieczna jest jednak standaryzacja zarówno metod przyrządzania odczynników, jak i wykonywania prób.
- Źródło:
-
Wiadomości Parazytologiczne; 1964, 10, 6; 717-737
0043-5163 - Pojawia się w:
- Wiadomości Parazytologiczne
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł