Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Krzywicki, Andrzej" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Teoria sprężystości w pracach Władysława Gosiewskiego
Autorzy:
Juzwiszyn, Jacek
Krzywicki, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012610.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Matematyczne
Opis:
W artykule przedstawione są wyniki W. Gosiewskiego z lat 1872–76. Przy założeniu ciągłej struktury ośrodka sprężystego, autor wyprowadza równania klasycznej teorii sprężystości, rozpatruje postać zalezności tensora naprężeń od tensora deformacji, jak również pokazuje, że lokalny ruch ośrodka sprężystego opisuje – podobnie jak ruch ciała sztywnego w znanym twierdzeniu Poinsota – toczenie jednego stożka po drugim. W pracach z lat 1875 i 1876autor, w oparciu o mechanikę newtonowską, wyznacza siły międzyatomowe molekuły.
Źródło:
Antiquitates Mathematicae; 2009, 3; 39-46
1898-5203
2353-8813
Pojawia się w:
Antiquitates Mathematicae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leonhard Euler i Jakub Bernoulli – początki teorii sprężystości
Autorzy:
Juzwiszyn, Jacek
Krzywicki, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012626.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Matematyczne
Opis:
Przedmiotem naszego artykułu będą prace Leonharda Eulera z roku 1744 i Jakuba Bernoulliego z lat 1691 i 1694 poświęcone analizie kształtu płaskich krzywych sprężystych, poddanych działaniu sił zewnętrznych. Omawiając późniejszą o pół wieku pracę Eulera nie mogliśmy pominąć prac Bernoulliego – od tych właśnie prac datuje bowiem się początek nowej dziedziny mechaniki – teorii sprężystości, a porównanie ich z pracąEulera znakomicie ilustruje wielkość przełomu, jaki dokonał się w matematyce w pierwszych dziesięcioleciach XVIII wieku, gdy do tego czasu powszechnie używane metody geometryczne zastąpiono metodami różniczkowymi. Interesująca nas praca Eulera ukazała się jako dodatek – Additamentum I: De curvis elasticis do jego traktatu poświęconego rachunkowi wariacyjnemu Methodus inveniendi lineas curvas maximi minimive proprietate gaudentes, sive Solutio problematis isoperimetrici latissimo sensu accepti. Lausanne 1744. Nie dysponując jej oryginalną wersją, korzystamy z niemieckiego tłumaczenia. Ukazało się ono w serii Ostwald’s Klassiker der exakten Wissenschaften nr 182, Lipsk, 1911. W tym samym tomie znajdują się również fragmenty interesujących nas prac Jakuba Bernoulliego: krótszy z pracy z roku 1691 i znacznie obszerniejszy z pracy z roku 1694. Same prace opublikowane były w Acta Eruditorum a następnie zamieszczone w I tomie pełnego wydania prac Jakuba: Opera, Geneve 1744.
Źródło:
Antiquitates Mathematicae; 2008, 2; 37-45
1898-5203
2353-8813
Pojawia się w:
Antiquitates Mathematicae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies