Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Hrynicki, Wojciech M" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Imiona i nazwiska człowieka w aspekcie bezpieczeństwa kulturowego
Names and surnames from the aspect of cultural security
Autorzy:
Hrynicki, Wojciech M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/891020.pdf
Data publikacji:
2018-08-09
Wydawca:
Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego Apeiron w Krakowie
Tematy:
bezpieczeństwo
bezpieczeństwo kulturowe
tożsamość kulturowa
imiona i nazwiska
security
cultural security
cultural identity
names and surnames
Opis:
1. Cel Celem artykułu jest wykazanie związku imion i nazwisk człowieka z tożsamością kulturową i bezpieczeństwem kulturowym poprzez wykazanie, że zarówno ich motywy nadawania jak i możliwość zmiany związane są z szeroko pojętą kulturą i tożsamością kulturową determinowaną zwyczajami, obyczajami, tradycją, wspólnymi historią i celami, religią czy językiem. Dodatkowo celem artykułu jest wykazanie, że związek ten może stopniowo się rozluźniać wskutek postępującej globalizacji oraz migracji ludności. 2. Wprowadzenie Bezpieczeństwo kulturowe determinowane jest licznymi zjawiskami kulturowymi oraz wykazuje sprzężenie z tożsamością kulturową. Trzeba założyć, że bezpieczeństwo kulturowe występuje w co najmniej trzech płaszczyznach podmiotowych (indywidualnej, mikrogrupowej i makrogrupowej) oraz dwóch płaszczyznach przedmiotowych (państwowej i społecznej). Trzeba przyjąć także, że związek imion i nazwisk z tożsamością kulturową oraz bezpieczeństwem kulturowym ujawnia się zarówno w płaszczyźnie podmiotowej (zarówno indywidualnej, mikrogrupowej, jak i makrogrupowej) oraz przedmiotowej (społecznej), dla której istnienia duże znaczenie mają takie pojęcia jak naród, język, tradycje, zwyczaje i obyczaje. 3. Metodologia Autor rozpatruje zagadnienie imion i nazwisk człowieka w aspekcie bezpieczeństwa kulturowego, śledząc poglądy na te tematy i w tym zakresie posiłkuje się metodą analizy teoretycznej pojęć. Niezbędna jest także analiza poszczególnych aktów prawa odnoszących się do nadawania imion oraz zmiany imion lub nazwisk i na potrzeby tego zabiegu wykorzystuje metodę formalno-prawną. Częściowo przydatna jest także metoda historyczna, dzięki której można prześledzić jak poglądy na imiona i nazwiska oraz przepisy je regulujące zmieniały się. Całość wnioskowań oparta jest w znacznej mierze na badaniach własnych autora przeprowadzonych za lata 2012–2015, co z kolei wiąże się z wykorzystaniem zarówno metody ankietowej i metody wywiadu, jak i metody statystycznej. Przeprowadzone ankiety dotyczą motywów nadawania imion przez rodziców, z kolei wywiad został przeprowadzony w 84 urzędach stanu cywilnego w Polsce (w największych miastach według liczby mieszkańców). 4. Wnioski Autor dowodzi, że imiona i nazwiska człowieka wykazują silne związki z szeroko pojętą kulturą i tożsamością kulturową determinowanymi zwyczajami, obyczajami, tradycją, wspólnymi historią i celami, religią czy językiem, a przez to afiliację z bezpieczeństwem kulturowym. Jednocześnie narastająca globalizacja oraz migracje ludności będą związek ten zaburzać (rozluźniać), co obecnie notować można w państwach Europy Zachodniej, gdzie wpływy islamu istotnie odbijają się na kulturze i tożsamości kulturowej poszczególnych narodów.
1. Objective The objective of the article is to prove that names and surnames are connected with cultural identity and cultural security by demonstrating that both the motives for granting and the possibility of changing them are related with broadly understood culture and cultural identity, determined by customs, habits, tradition, common history and objectives, religion or language. Additionally, the aim of this article is to demonstrate that such a relationship may gradually loosen as a result of increasing globalisation and migration of population. 2. Introduction Cultural security is determined by numerous cultural phenomena and is linked with cultural identity. It should be assumed that cultural security occurs on at least three subjective planes (individual, microgroup and macrogroup) and two objective planes (national and social). It should also be assumed that the relationship between names and surnames, cultural identity and cultural security is visible both on the subjective plane (individual, microgroup and macrogroup) and the objective one (social), for the existence of which notions such as nation, language, traditions, customs and habits, religion, are also of great significance. 3. Methodology The author considers the issue of names and surnames from the aspect of cultural security, following views on such topics and, in this respect, makes use of the intuitive method. It is also necessary to analyse individual legal acts relating to the giving of names and the changing of names or surnames, and to this end the author uses the formal and legal method. The historic method, thanks to which one may see how the views on names and surnames and corresponding regulations have changed, is also partly useful. All conclusions are based to a great extent on the author’s own research conducted for the years 2012–2015, which in turn is connected with the use of both the survey method and the interview method, as well as the statistical method. The surveys conducted concern the motives for naming children by parents, and the interviews were carried out in 84 registry offices in Poland (in the largest cities in Poland, according to the number of population). 4. Conclusions The author proves that names and surnames demonstrate a strong relationship with broadly understood culture and cultural identity, determined by customs, habits, tradition, common objectives, history, religion and language, and an affiliation with cultural security. At the same time, increasing globalisation and migration of population will loosen this relationship, which may currently be observed in countries of Western Europe, where the influence of Islam has a significant impact on the culture and cultural identity of individual nations.
Źródło:
Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje; 2017, 28; 66-93
2299-4033
Pojawia się w:
Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Imiona i nazwiska człowieka jako elementy bezpieczeństwa personalnego
Names and surnames as elements of personal security
Autorzy:
Hrynicki, Wojciech M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/891573.pdf
Data publikacji:
2018-08-08
Wydawca:
Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego Apeiron w Krakowie
Tematy:
bezpieczeństwo
elementy bezpieczeństwa
bezpieczeństwo personalne
imiona i nazwiska
security
elements of security
personal security
names and surnames
Opis:
1. Cel Celem artykułu jest wskazanie imion i nazwisk człowieka jako koniecznych elementów bezpieczeństwa personalnego. Tego bezpieczeństwa, które w wymiarze subiektywnym determinowane jest zarówno czynnikami środowiskowymi (intencjonalnymi i nieintencjonalnymi), jak i wewnętrznymi (emocjonalnymi, duchowymi, psychicznymi, mistycznymi). Poprzez analizę poszczególnych przypadków autor stara się udowodnić, że wybór imienia oraz zmiana imienia lub nazwiska determinowane są zarówno czynnikami środowiskowymi (jak dobre skojarzenia i potrzeba akceptacji), jak i ściśle wewnętrznymi (jak względy religijne, rodzinne czy potrzeba szacunku). 2. Wprowadzenie Bezpieczeństwo jest nadrzędną potrzebą człowieka i jako takie determinuje inne jego potrzeby oraz motywy podejmowanych działań. Występuje nie tylko w ujęciu negatywnym, co przejawia się brakiem występowania zagrożeń determinujących prawidłowy rozwój społeczny realizujący zasady współżycia społecznego, ale także w ujęciu pozytywnym, co z kolei objawia się zdolnością do kształtowania optymalnych warunków rozwojowych, zapewniających realizację szerokiego zakresu potrzeb społecznych. Dzisiejsze pojęcie bezpieczeństwa, oprócz wymiaru obiektywnego, musi respektować wymiar subiektywny, który implikuje pojęcie bezpieczeństwa personalnego, którego poziom uzależniony jest od czynników środowiskowych (zarówno intencjonalnych jak i nieintencjonalnych) oraz czynników wewnętrznych, takich jak duchowe, psychiczne, emocjonalne, intuicyjne, mistyczne, a nawet zdrowotne. Imiona i nazwiska stają się jednym z wyznaczników i elementów tego bezpieczeństwa personalnego. 3. Metodologia Autor identyfikuje imiona i nazwiska jako elementy bezpieczeństwa personalnego śledząc poglądy na jego temat i w tym zakresie posiłkuje się metodą intuicyjną. Niezbędna jest także analiza poszczególnych aktów prawa odnoszących się do nadawania imion oraz zmiany imion lub nazwisk i na potrzeby tego zabiegu wykorzystuje metodę formalno-prawną. Całość wnioskowań oparta jest w znacznej mierze na badaniach własnych autora przeprowadzonych za lata 2012‒2015, co z kolei wiąże się z wykorzystaniem zarówno metody ankietowej i metody wywiadu, jak i metody statystycznej. Przeprowadzone ankiety dotyczą motywów nadawania imion przez rodziców, z kolei wywiad został przeprowadzony w 84 urzędach stanu cywilnego w Polsce (w największych miastach według liczby mieszkańców). 4. Wnioski Autor dowodzi, że imiona i nazwiska są ważnym wyznacznikiem oraz elementem pojęcia bezpieczeństwa personalnego. Zarówno proces nadawania imion jak i zmiany imion lub nazwisk człowieka związany jest z wymiarem subiektywnym bezpieczeństwa. Konkluduje, że zarówno czynniki środowiskowe (intencjonalne i nieintencjonalne), jak i stricte wewnętrzne (duchowe, emocjonalne, mistyczne) mają istotny wpływ na podejmowane decyzje o wyborze lub zmianie. Często te czynniki występują jednocześnie, stanowiąc swoistego rodzaju implikację wzajemnie przenikających się przyczyn.
1. Objective The objective of the article is to indicate that names and surnames are essential elements of personal security. The security which is subjectively determined by both environmental (intentional and non-intentional), and internal (emotional, spiritual, psychological and mystical) factors. Through the analysis of individual cases the author tries to prove that the choice of name as well as the change of name or surname are determined not only by environmental factors (such as good associations and the need for acceptance) but also by strictly internal ones (such as religious or family aspects, or the need for respect). 2. Introduction Security is an overriding human need and as such determines other human needs and motives for actions taken. It occurs not only in a negative form, manifested by a lack of threats which determines normal social development in accordance with principles of social coexistence, but also in a positive form, which in turn is manifested by the ability to develop optimum developmental conditions which ensure the fulfilment of a wide scope of social needs. Today’s understanding of security, apart from the objective dimension, must respect the subjective measure, which implies the notion of personal security, the level of which depends on environmental factors (both intentional and non-intentional ones) and internal factors, including spiritual, psychological, emotional, intuitive, health and mystical ones. Names and surnames become one of the indicators and elements of personal security. 3. Methodology The author identifies names and surnames as elements of personal security, following views about it, and in this scope applies the intuitive method. It is also necessary to analyse individual legal acts relating to the giving of names and the changing of names or surnames, and to this end the author uses the formal and legal method. All conclusions are based to a great extent on the author’s own research conducted for the years 2012‒2015, which in turn is connected with the use of both the survey method and the interview method, as well as the statistical method. The surveys conducted concern the motives for naming children by parents, and the interviews were carried out in 84 registry offices in Poland (in the largest cities in Poland, according to the number of population). 4. Conclusions The author proves that names and surnames are an important indicator and element of personal security. The process of giving names and changing names and surnames is related to the subjective understanding of security. He concludes that both environmental factors (intentional and non-intentional) and strictly internal ones (spiritual, emotional and mystical) have a significant influence on the decisions to choose or change a name or surname. The factors often occur at the same time and constitute a specific kind of implication of interrelated causes.
Źródło:
Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje; 2017, 27; 89-114
2299-4033
Pojawia się w:
Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Corruption as a Threat to the Internal Security of the State
Autorzy:
Hrynicki, Wojciech M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807965.pdf
Data publikacji:
2020-03-17
Wydawca:
Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego Apeiron w Krakowie
Tematy:
internal security
threat to internal security
corruption
destabilisation of the state
Opis:
Corruption poses a serious threat to the internal security of the state as it destabilises social relations and has a deleterious effect on the political system, negatively affecting legislation and the economy in particular. Corruption, as a phenomenon which erodes social relations, also results in demoralisation and the slackening of morals in society, which is an important substrate of the state. As a multi-dimensional phenomenon, corruption poses a threat to social relations within states and to their internal security both in the broad sense – as a threat to the instruments of the state, and in the narrow sense – threatening the lives, health and property of citizens. Corruption destabilises multiple areas of the functioning of the state, damages the political sphere, in particular in the case of unclear party financing rules and illicit lobbying. It also results in faulty laws and provisions being introduced (or not introduced) which favour the few. Corruption also involves destructive economic phenomena, especially in the case of large public projects and tax-related crimes. Morally, it constitutes treason. It ultimately destabilises state structures, rendering them dysfunctional and inefficient, and perverting the fundamental principles of democracy.
Źródło:
Security Dimensions; 2019, 31(31); 48-73
2353-7000
Pojawia się w:
Security Dimensions
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kontrola wewnętrzna w administracji publicznej jako instrument sprawnego zarządzania
Autorzy:
Hrynicki, Wojciech M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083119.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
kontrola
kontrola wewnętrzna
administracja publiczna
kontrola wewnętrzna w administracji publicznej
control
internal control
public administration
internal control in public administration
Opis:
Kontrola wewnętrzna w administracji publicznej jest z jednej strony rodzajem wielu kontroli występujących w sferze publicznej, ale z drugiej – instrumentem sprawnego zarządzania w tej sferze. Autor przedstawia specyfikę kontroli wewnętrznej w administracji publicznej, korzysta-jąc zarówno z teorii kontroli, jak i porównań do kontroli wewnętrznej w sektorze prywatnym, i w tym celu wykorzystuje w szczególności metodę krytycznej analizy źródeł. Stawiając za cel udowodnienie niemożności bezrefleksyjnego stosowania przepisów ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o kontroli w administracji rządowej do klasycznej kontroli wewnętrznej, będącej swego rodzaju samokontrolą organu administracyjnego, porównuje w różnych płaszczyznach działanie orga-nów administracyjnych, będących z jednej strony kontrolującym, a z drugiej kontrolowanym do charakterystyki kontroli wewnętrznej, w której kontrolującym i kontrolowanym jest ten sam organ (jednostka). W tym celu posiłkuje się przede wszystkim metodą dogmatyczno-prawną, charakterystyczną dla egzegezy zawiłości działania administracji rządowej.
Internal control in public administration represents, on the one hand, numerous controls in the public sphere, and, at the same time, it constitutes an instrument for effective management in this sphere. The author presents the specificity of internal control in public administration, availing himself both of the theory of control and comparisons with internal control in the private sector and, for this purpose, he applies, in particular, the method of critical analysis of sources. In order to prove the impossibility of thoughtless application of provisions of the Act of 15 July 2011 on control in government administration to classical internal control, which is a specific style of self-control of an administrative body, the author compares, in different planes the activity of administrative bodies which act, on the one hand, as a controller, and, on the other hand, as the controlled, with the profile of internal control in which the controller and the controlled is the same body (unit). In this respect, the author uses, primarily, the dogmatic and legal method, characteristic of the exegesis of the complexity of the operation of government administration.
Źródło:
Ius Novum; 2021, 15, 3; 147-164
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozpatrywanie skarg powszechnych w postępowaniu egzekucyjnym w administracji
Autorzy:
Hrynicki, Wojciech M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147027.pdf
Data publikacji:
2022-03-31
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
skarga
postępowanie skargowe
postępowanie egzekucyjne w administracji
środki prawne w postępowaniu egzekucyjnym w administracji
czynność egzekucyjna
Opis:
Artykuł podejmuje zagadnienie pierwszeństwa postępowania jurysdykcyjnego przed uprosz-czonym postępowaniem skargowym w ramach postępowania egzekucyjnego w administracji. Autor zauważa, że zarzuty zawierane w skargach powszechnych mogą być podobne do tych, które zawierane są w ramach środków prawnych przysługujących zobowiązanemu (i innym uczestnikom) w postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Jednocześnie dowodzi, że wniesienie skargi powszechnej – zamiast właściwego środka prawnego w postępowaniu egzekucyjnym w administracji – nie powoduje automatycznego uprawnienia po stronie organu właściwości ogólnej w sprawach skarg powszechnych do załatwienia takiej skargi poza toczącym się postępowaniem egzekucyjnym w administracji. Przeciwnie, obowiązujące przepisy obligują do załatwienia takiej skargi w ramach toczącego się postępowania egzekucyjnego i najczęściej ma to miejsce, biorąc pod uwagę zarzuty skargowe, w ramach uruchomionej procedury właściwego środka prawnego w tym postępowaniu. Autor podkreśla, że prymat postępowania jurysdykcyjnego powoduje, iż rozpatrywanie i załatwianie skarg powszechnych zawierających zarzuty do prowadzonego postępowania egzekucyjnego przez organ właściwości ogólnej w sprawach skarg powszechnych, zamiast przez organ egzekucyjny (czasem organ nadzoru), powinny być kwalifikowane jako rozpatrzenie skargi przez organ niewłaściwy w sprawie.      
Źródło:
Ius Novum; 2022, 16, 1; 83-101
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Potrzeba wzmocnienia międzynarodowej ochrony praw człowieka trzeciej generacji
The need to strengthen international protection of the third-generation human rights
Autorzy:
Hrynicki, Wojciech M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/890973.pdf
Data publikacji:
2018-10-02
Wydawca:
Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego Apeiron w Krakowie
Tematy:
prawa człowieka
prawa człowieka trzeciej generacji
potrzeba wzmocnienia ochrony praw człowieka trzeciej generacji
human rights
the third-generation human rights
the need to strengthen protection of the third-generation human rights
Opis:
1. Cel Celem artykułu jest potwierdzenie zasadności wyodrębnienia praw człowieka trzeciej generacji oraz wskazanie na potrzebę działań na gruncie międzynarodowym w celu zapewnienia tych praw o charakterze kolektywnym. Poprzez analizę wybranych praw człowieka trzeciej generacji Autor zwraca uwagę na to, że część praw trzeciej generacji doznaje uszczerbku w praktyce i stąd nieodzowne są zabiegi o charakterze międzynarodowym, które mają na celu wzmocnienie ochrony tych praw. 2. Wprowadzenie Prawa człowieka trzeciej generacji zostały wyodrębnione w latach 70. XX wieku przez francuskiego naukowca czeskiego pochodzenia Karela Vašaka. Charakteryzują się tym, że posiadają charakter kolektywny i w przeciwieństwie do praw pierwszej i drugiej generacji (praw wolnościowych i równościowych) zabezpieczają całe zbiorowości ludzkie. Ochrona praw człowieka trzeciej generacji ma sens wtedy, gdy nadrzędnym celem zabezpieczającym nie jest jednostka, ale grupa ludzi. Stąd też do najistotniejszych praw człowieka trzeciej generacji zalicza się w szczególności prawo do pokoju, demokratycznego państwa prawa, samostanowienia narodów, bezpieczeństwa, czystego środowiska, rozwoju, pomocy humanitarnej, wspólnego dziedzictwa ludzkości. Ważna jest też świadomość, że realizacja praw człowieka pierwszej i drugiej generacji (wolności i równości) związana jest z dostatecznym zagwarantowaniem praw człowieka trzeciej generacji. Niestety prawa człowieka trzeciej generacji bywają współcześnie łamane (poprzez liczne wojny, niemożność stanowienia o sobie przez niektóre narody, brak szerokich międzynarodowych działań na rzecz ochrony środowiska i pielęgnowania wspólnego dziedzictwa ludzkości). Stąd też ważne jest uświadamianie i podejmowanie działań na rzecz ochrony praw człowieka trzeciej generacji. 3. Metodologia Autor wyodrębnia i opisuje prawa człowieka trzeciej generacji, wykorzystując przede wszystkim metodę krytycznej analizy źródeł. Pomocniczo posiłkuje się również metodą dogmatyczno-prawną, analizując teksty aktów prawa międzynarodowego. Dla zobrazowania przypadków nieprzestrzegania praw człowieka trzeciej generacji oraz uzasadnienia podjęcia działań na gruncie międzynarodowym Autor używa również metody analizy poszczególnych przypadków. 4. Wnioski Autor uzasadnia potrzebę wyodrębnienia praw człowieka trzeciej generacji oraz dowodzi, że współcześnie prawa te doznają uszczerbku na wielu płaszczyznach. Wskazuje, że naruszanie praw człowieka trzeciej generacji uzasadnia potrzebę wzmocnienia ich ochrony na gruncie międzynarodowym. Przestrzeganie praw człowieka trzeciej generacji gwarantuje realizację praw wolnościowych i równościowych, to jest praw człowieka pierwszej i drugiej generacji.
1. Purpose The purpose of the article is to confirm the relevance of isolation of the third-generation human rights and to indicate the need for action at international level in order to enforce such rights of a collective nature. Analysing the selected third-generation human rights the author draws attention to the fact that some of the third-generation rights are violated in practice and hence indispensable are measures of an international nature that aim at reinforcement of protection of these rights. 2. Introduction The third-generation human rights were isolated in the 70’s of the XX century by a French scientist of Czech origin Karel Vašak. They are collective in nature and contrary to the first- and second-generation rights (which are related to liberty and equality) serve entire human communities. Protection of the third-generation human rights makes sense if the overall objective of the ensuring is not a human but a group of people. Hence, the most significant third-generation human rights house in particular the right to peace, to democratic state based on the rule of law, to self-determination of nations, to security, to a healthy environment, to development, to humanitarian aid, to participation in human heritage. It is important to realise that enforcement of the first- and second-generation human rights (to liberty and equality) is associated with a sufficient guaranteeing the third-generation human rights. Unfortunately, the third-generation rights are often violated nowadays (by numerous wars, impossibility of self-determination for some nations, lack of broad international environmental protection measures and cherishing the common human heritage). That is why it is vital to create awareness and take actions in favour of protection of the third-generation human rights. 3. Methodology The author isolates and describes the third-generation human rights using primarily the method of critical review of the literature. In the alternative, he deals with the dogmatic-legal method analysing texts of international law. In order to illustrate cases of the third-generation human rights abuses and to give legitimacy to taking action at international level the author also uses the case study method. 4. Conclusions The author justifies the need to isolate the third-generation human rights and proves that contemporarily these rights are prejudiced on many aspects. He indicates that violation of the third-generation human rights legitimizes the need to strengthen their protection at international level. The respect for the third-generation human rights guarantees the exercise of liberties and equality laws, i.e. the first- and second-generation human rights
Źródło:
Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje; 2018, 30; 125-153
2299-4033
Pojawia się w:
Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reasons for failing to handle administrative cases on time
Autorzy:
Hrynicki, Wojciech M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2197774.pdf
Data publikacji:
2023-04-26
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
time limits for handling cases
reasons for failing to deal with a case within a set time limit
general administrative proceeding
tax proceeding
simplified complaint proceeding
Opis:
The article deals with the issue of administrative authorities’ justification of a failure to meet deadlines for handling cases in general administrative proceedings, tax proceedings and simplified complaint proceedings. To that end, the author uses the dogmatic-legal method, performs a critical analysis of the literature on the subject matter and interprets the relevant judgments of administrative courts. The aim of the article is to draw attention to the importance of correct, exhaustive and true justification of the reasons why administrative bodies procrastinate and set new deadlines for handling administrative cases. The research area has been divided into two main parts, i.e. the analysis of the correct indication of the reasons for a delay and the diagnosis of incorrect justifications for failures to handle cases on time. The author emphasises that the reasons for a failure to deal with an administrative case on time should reflect the facts concerning the case as accurately as possible, especially when a given reason is an element of an evidence-based proceeding. Criticism was levelled at reasons not related to the course of proceedings, such as staffing problems of the authority and the multitude of cases, as well as reasons stated in too general terms, such as the complicated nature of a matter. In conclusion, the author proves that precise indication of reasons for failures to handle a case within the time limits sticks to the principle of striving for objective truth and influences the general assessment of administrative bodies.
Źródło:
Ius Novum; 2023, 17, 1 ENG; 73-88
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przyczyny uzasadniające niezałatwienie w terminie sprawy administracyjnej
Reasons for failing to handle administrative cases on time
Autorzy:
Hrynicki, Wojciech M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2200527.pdf
Data publikacji:
2023-03-20
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
terminy załatwiania spraw
przyczyny niezałatwienia sprawy w terminie
postępowanie administracyjne ogólne
postępowanie podatkowe
uproszczone postępowanie skargowe
ime limits for handling cases
reasons for failing to deal with a case within a set time limit
general administrative proceeding
tax proceeding
simplified complaint proceeding
Opis:
Artykuł podejmuje zagadnienie usprawiedliwiania przez organy administracyjne niedotrzymywania terminów załatwiania sprawy w postępowaniu administracyjnym ogólnym, postępowaniu podatkowym i uproszczonym postępowaniu skargowym. Autor w tym celu posiłkuje się metodą dogmatyczno-prawną, krytyczną analizą literatury przedmiotu oraz interpretuje odnośne orzecznictwo sądów administracyjnych. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na istotność prawidłowego, wyczerpującego i zgodnego ze stanem rzeczywistym uzasadniania przyczyn pozostawania organu administracyjnego w zwłoce i wyznaczania nowego terminu załatwienia sprawy administracyjnej. Obszar badawczy został podzielony na dwie zasadnicze części, to jest analizę poprawnego wskazywania przyczyn zwłoki oraz diagnozę nieprawidłowych uzasadnień niezałatwienia sprawy w terminie. Autor podkreśla, że podawane przyczyny niezałatwienia sprawy administracyjnej w terminie powinny odzwierciedlać jak najdokładniej stan faktyczny sprawy, szczególnie gdy przyczyną jest element postępowania dowodowego. Krytyce poddane zostały przyczyny niezwiązane z tokiem postępowania, takie jak problemy kadrowe organu oraz natłok spraw, jak również przyczyny ujęte zbyt ogólnikowo, jak skomplikowany charakter sprawy. Konkludując, Autor dowodzi, że dokładne podawanie przyczyn niezałatwienia sprawy w terminie realizuje zasadę dążenia do prawdy obiektywnej oraz wpływa na ogólną ocenę organów administracyjnych.
The article deals with the issue of administrative authorities’ justification of a failure to meet deadlines for handling cases in general administrative proceedings, tax proceedings and simplified complaint proceedings. To that end, the author uses the dogmatic-legal method, performs a critical analysis of the literature on the subject matter and interprets the relevant judgments of administrative courts. The aim of the article is to draw attention to the impor-tance of correct, exhaustive and true justification of the reasons why administrative bodies procrastinate and set new deadlines for handling administrative cases.The research area has been divided into two main parts, i.e. the analysis of the correct indication of the reasons for a delay and the diagnosis of incorrect justifications for failures to handle cases on time. The author emphasises that the reasons for a failure to deal with an administrative case on time should reflect the facts concerning the case as accurately as possible, especially when a given reason is an element of an evidence-based proceeding. Criti-cism was levelled at reasons not related to the course of proceedings, such as staffing problems of the authority and the multitude of cases, as well as reasons stated in too general terms, such as the complicated nature of a matter. In conclusion, the author proves that precise indication of reasons for failures to handle a case within the time limits sticks to the principle of striving for objective truth and influences the general assessment of administrative bodies.
Źródło:
Ius Novum; 2023, 17, 1; 76-92
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kontrola jako nieodzowny element bezpieczeństwa na przykładzie regionalnego centrum krwiodawstwa i krwiolecznictwa w Krakowie
Control as an indispensable element of security based on the example of regional centre of blood donation and blood treatment in Cracow
Autorzy:
Hrynicki, Wojciech M.
Edyta, Morozewicz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1935503.pdf
Data publikacji:
2018-08-10
Wydawca:
Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego Apeiron w Krakowie
Tematy:
bezpieczeństwo
elementy bezpieczeństwa
publiczna służba krwi
bezpieczeństwo publicznej służby krwi
kontrola
kontrola w bezpieczeństwie
security
elements of security
public blood service
security of public blood service
control
control in security
Opis:
1. Cel Celem artykułu jest przedstawienie potrzeby kontroli jako nieodzownego elementu bezpieczeństwa na przykładzie jednej z jednostek działalności publicznej jaką jest regionalne centrum krwiodawstwa i krwiolecznictwa, podmiot uprawniony do pobierania krwi i jej składników, preparatyki oraz zaopatrzenia w krew lub jej składniki. Autorzy starają się udowodnić, że kontrole w RCKiK w Krakowie istotnie wpływają na bezpieczeństwo publicznej służby krwi. 2. Wprowadzenie Bezpieczeństwo, prócz potrzeb fizjologicznych, jest nadrzędną potrzebą człowieka i jako takie determinuje inne jego potrzeby oraz motywy podejmowanych działań. Przejawia się nie tylko brakiem występowania zagrożeń (co jest jego zasadniczym przejawem), ale także potrzebą działań na rzecz zapewnienia odpowiednich warunków rozwoju, zarówno jednostki jak i mniejszych i większych grup społecznych. Stąd też dzisiejsze rozumienie bezpieczeństwa nie jest wyłącznie związane z bytem człowieka czy grup społecznych (brakiem zagrożeń), ale musi być rozpatrywane z punktu widzenia jego rozwoju, co determinuje z kolei ewolucję takich kategorii bezpieczeństwa jak na przykład bezpieczeństwo kulturowe czy bezpieczeństwo pracy. Nieodzownym elementem bezpieczeństwa wydaje się kontrola, bez której istota bezpieczeństwa nie ma sensu, jako że stan pożądany (gwarantowany przez determinanty bezpieczeństwa) nie może być pewny, o ile nie jest właściwie kontrolowany (często i w odpowiedni sposób). Kontrola jest składnikiem różnych obszarów bezpieczeństwa, w tym bezpieczeństwa publicznej służby krwi. 3. Metodologia Autorzy analizują problematykę kontroli jako nieodzownego elementu bezpieczeństwa i starają się w ten sposób udowodnić jakim jest ona ważnym elementem sfery publicznej. Posiłkują się przy tym zarówno metodą formalno-dogmatyczną, jak i badawczą, bowiem analizie poddają kontrole przeprowadzone w ostatnich latach w RCKiK w Krakowie. Spojrzenie na pojęcie bezpieczeństwa od strony jego poszczególnych elementów (tutaj: kontroli) pozwala potwierdzić ukształtowany już wniosek, że jest ono zjawiskiem multipłaszczyznowym, występującym w wielu dziedzinach życia i nauki. 4. Wnioski Autorzy dowodzą, że kontrola jest nieodzowny elementem bezpieczeństwa, bez którego niemożliwa jest dyskusja o bezpieczeństwie nie tylko z punktu widzenia naukowego, ale nade wszystko praktycznego. Stąd też konkludują, że kontrola jest elementem zarówno bezpieczeństwa w znaczeniu globalnym, jak i bezpieczeństwa publicznego, a nawet samego poczucia bezpieczeństwa. Wskazują końcowo, że kontrola ma wpływ na poziom bezpieczeństwa publicznej służby krwi.
1. Objective The objective of the article is to present the need of control as an indispensable element of security based on the example of one of the public entities – Regional Centre of Blood Donation and Blood Treatment – which is authorised to collect and process blood and its components, and to provide blood or its components. The authors try to prove that inspections of the Regional Centre of Blood Donation and Blood Treatment in Kraków have a considerable influence on the security of public blood service. 2. Introduction Security, apart from constituting a physiological need, is an overriding human need and as such determines other human needs and motives for actions taken. It is manifested not only by lack of threats (which is the basic aspect of security) but also by the need to take action to provide appropriate conditions for the development of both individuals and smaller and bigger social groups. Hence, today’s understanding of security is not exclusively related to the existence of an individual or social groups (lack of threats), but it must be considered from the point of view of their development, which in turn determines the evolution of such security categories as, for example, cultural security or job security. Control seems to be an indispensable element of security. Without it the essence of security does not make sense since the desired state (guaranteed by security determinants) may not be steady if it is not appropriately controlled (often and in the right way). Control constitutes an element of different spheres of security, including the security of public blood service. 3. Methodology The authors analyse the issues of control as an indispensable element of security and try to prove that it is an important element of the public sphere. They make use both of the formal and dogmatic method, and the research method, because they analyse the inspections carried out at the Regional Centre of Blood Donation and Blood Treatment in Kraków in recent years. Looking at security from the perspective of its individual elements (here: control) allows for confirming the established conclusion that it is a multi-level phenomenon which occurs in many spheres of life and science. 4. Conclusions The authors prove that control is an indispensable element of security without which it is impossible to discuss security – not only from the scientific point of view but, above all, from the practical one. They therefore conclude that control is an element of both global and public security, and even of the feeling of security. They finally point out that control has an influence on the level of security of public blood service.
Źródło:
Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje; 2017, 25; 85-105
2299-4033
Pojawia się w:
Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies