Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "sztuka konceptualna," wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Colour in Contextual Play
Autorzy:
Guzek, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424351.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Mazzoleni Gallery
Joseph Kosuth
conceptual art
context
contextualizm
sztuka konceptualna
kontekst
kontekstualizm
Opis:
Artykuł stanowi omówienie wystawy pt. Colour in Contextual Play, która miała miejsce w Mazzoleni Gallery w Londynie oraz publikacji pod tym samym tytułem. Autorem aranżacji wystawy był Joseph Kosuth. Projekt dotyczył tematyki koloru w sztuce konceptualnej. Jest to o tyle niezwykłe, iż w tekstach i wypowiedziach Kosutha często spotykamy deklarację odrzucenia ekspresjonizmu w sztuce (na rzecz pracy intelektualnej nad tworzeniem znaczeń na podstawie dział sztuki). Jednak kolor występuje tu jako ready made i w tym sensie konceptualne założenia o nie-ekspresyjnym charakterze sztuki zostają zachowane. W tekście omówienia przywołuję koncepcję kontekstualizmu Jana Świdzińskiego, dla którego kontekst stanowił istotę działalności artystycznej, podobnie jak dla Kosutha. Zebrane na wystawie prace artystów są więc usytuowane w kontekście – kontekście koloru, pojmowanego konceptualnie (jako ready made). Przywołanie Świdzińskiego pozwala jednak na skierowanie interpretacji w kierunku performatyki, współczesnego sposobu postrzegania zjawisk jako fenomenów dynamicznych, zmiennych. Kosuth, odrzucając ekspresję, odrzucał wszelką steatralizowaną praktykę artystyczną, jak performance. Natomiast Świdziński przyjął performance jako swoją główną formę pracy artystycznej. Dlatego zestawienie tych praktyk w kontekście tego projektu stanowi propozycję rozszerzania interpretacji poza ścieżki ustalone w historii sztuki. Wystawa i publikacja stanowią tym samym propozycję nowego spojrzenia na sztukę konceptualną i na sztukę artystów biorących udział w wystawie.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 294-299
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Linia, czyli Co Łączy Nurty Awangardy Polskiej
The Line, or What Connects the Polish Avant-Garde Trends?
Autorzy:
Guzek, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424631.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Osieki
plener
abstrakcja geometryczna
sztuka konceptualna
nowe media
ruch Solidarność
performatyka
plein-air
geometrical abstraction
conceptual art
new media
Solidarity movement
performance studies
Opis:
Plenery w Osiekach były organizowane w latach 1963-1981. Na ich podstawie można prześledzić, w formie niejako laboratoryjnej, zmienne trajektorie wpływów sztuki światowej na sztukę Polską. Zarówno ich artystyczny charakter jak i dynamikę zmian. Badanie sztuki zrealizowanej w Osiekach pozwala wskazać wiodące procesy zachodzące w sztuce polskiej. Lata sześćdziesiąte poddane wpływom sztuki postawangardowej i lata siedemdziesiąte, poddane dominacji sztuki konceptualnej, oraz zmierzch tych tendencji. Linia - jako wiodące hasło pleneru w przełomowym roku 1980, stanowi użyteczny punkt odniesienia. Szeroką interpretację linii wywodzę z książki Wasyla Kandinskiego Punkt i linia a płaszczyzna. Innym, lokalnym punktem odniesienia są rysunki linearne Wacława Szpakowskiego, odkrywane w tym czasie przez Janusza Zagrodzkiego. W historii sztuki polskiej konceptualizm ma źródła zarówno w abstrakcji geometrycznej, jak i w sztuce mediów foto-filmowych. Sztuka o proweniencji geometrycznej zawsze była obecna w Osiekach. Ale dopiero w 1980 i 1981 roku sztuka konceptualna i sztuka nowych mediów zajęły dominującą pozycję podczas plenerów. Plenery ’80 i ‘81 stanowiły rodzaj podsumowania debat artystycznych lat siedemdziesiątych nad sztuką konceptualną (a zarazem stały się podsumowaniem cyklu plenerów osieckich). Ich znaczenie polegało także na tym, że odbywały się w kontekście ostrego konfliktu miedzy władzą a społeczeństwem, strajków w Stoczni Gdańskiej i wpływów ruchu Solidarność. Artykuł jest próbą rekonstrukcji znaczenia artystycznego i politycznego dwóch ostatnich plenerów osieckich. W części podsumowania proponuję zastosowanie metodologii performatyki do analizy tego zjawiska. Rozpatrywanie plenerów osieckich w związku z trzema rodzajami performansów: organizacyjnym, kulturowym i technicznym pozwala dokonać ich reaktualizacji we współczesnej refleksji kulturowej.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 37-44
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies