Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Brodziak-Dopierała, Barbara" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Determining content of mercury in vitamin and mineral dietary supplements
Oznaczanie zawartości rtęci w witaminowych i mineralnych suplementach diety
Autorzy:
Brodziak-Dopierała, Barbara
Fischer, Agnieszka
Derkacz, Patrycja
Stojko, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035385.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
vitamin and mineral dietary supplements
mercury
aas
witaminowo-mineralne suplementy diety
rtęć
Opis:
INTRODUCTION: Dietary supplements are increasingly more frequently used to increase the daily intake of essential vitamins and minerals. These preparations are classified as a special category of foods and are subject to food law, not pharmaceutical regulations. As a result, the requirements for dietary supplements are much less restrictive than to medi-cations. The aim of study was to determine the level of mercury in multivitamin and multimineral preparations and to analyze the results. MATERIAL AND METHODS:The study included 22 dietary supplements containing vitamins and minerals available on the Polish market. Mercury was analyzed with an AAS using AMA 254. RESULTS: The concentrations of Hg were 0.22–5.85 μg/kg (the average content was 2.40 μg/kg). The highest average mercury content was 4.51 μg/kg, whereas the lowest one was 0.31 μg/kg. The results were also analyzed in individual groups depending on the main component and indication for use as well as pharmaceutical formulation. Furthermore, according to the manufacturer’s recommendation, the dose of mercury taken with a single medicine was estimated for time of a day, a week, a month, 3 months and also a year. The findings were compared to the limits defined in the regula-tions of the European Union and PTWI set by the JECFA to assess the health risk. The results presented in this study proved that the amount of mercury in the tested dietary supplements is much lower than the value of valid regulations. CONCLUSIONS:As long as they are used with the recommendation of manufacturer, the analyzed supplements do not pose a threat to human health.
WSTĘP: Suplementy diety to produkty coraz częściej wybierane jako łatwy sposób na uzupełnienie niedoborów witamin i minerałów w codziennej diecie. Są to środki spożywcze podlegające prawu żywnościowemu a nie farmaceutycznemu, co przekłada się na znacznie mniejsze wymagania niż w przypadku leków. Również prosta i niekosztowna procedura ich rejestracji sprawia, że każdego roku zwiększa się liczba dostępnych preparatów. Celem pracy było oznaczenie zawartości rtęci w witaminowo-mineralnych suplementach diety oraz analiza uzyskanych wyników. MATERIAŁ I METODY: Do badania wybrano 22 suplementy diety dostępne na polskim rynku, zawierające w swoim składzie witaminy i minerały. W zebranych próbkach oznaczono zawartość rtęci przy użyciu spektrometru absorpcji atomowej AMA 254. WYNIKI: Zawartość rtęci mieściła się w zakresie 0,22–5,85μg/kg. Najwięcej rtęci – 4,51μg/kg – występowało w preparacie uzupełniającym poziom cynku i miedzi. Najmniejsza zawartość wynosiła 0,31μg/kg w preparacie witaminowo-mineralnym. Uzyskane wyniki analizowano w poszczególnych grupach suplementów diety w zależności od składnika głównego i wskazań do stosowania oraz od postaci farmaceutycznej. Obliczono także dzienne pobranie rtęci przy maksymalnych zalecanych dawkach w ciągu dnia, miesiąca, 3 miesięcy oraz roku. Uzyskane oznaczenia porównano z obowiązującym w krajach Unii Europejskiej maksymalnym dopuszczalnym poziomem zawartości rtęci w suplementach diety oraz tymczasowym tygodniowym pobraniem PTWI, ustalonym przez JECFA. WNIOSKI:Przeprowadzona analiza wykazała, że poziom zawartości rtęci w badanych suplementach diety witaminowo-mineralnych nie został przekroczony. Stosowanie tych preparatów w ilości zalecanej przez producenta nie stwarza ryzyka dla zdrowia.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2019, 73; 203-211
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Determining content of mercury in vitamin and mineral dietary supplements
Oznaczanie zawartości rtęci w witaminowych i mineralnych suplementach diety
Autorzy:
Brodziak-Dopierała, Barbara
Fischer, Agnieszka
Derkacz, Patrycja
Stojko, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035408.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
vitamin and mineral dietary supplements
mercury
aas
witaminowo-mineralne suplementy diety
rtęć
Opis:
INTRODUCTION: Dietary supplements are increasingly more frequently used to increase the daily intake of essential vitamins and minerals. These preparations are classified as a special category of foods and are subject to food law, not pharmaceutical regulations. As a result, the requirements for dietary supplements are much less restrictive than to medi-cations. The aim of study was to determine the level of mercury in multivitamin and multimineral preparations and to analyze the results. MATERIAL AND METHODS:The study included 22 dietary supplements containing vitamins and minerals available on the Polish market. Mercury was analyzed with an AAS using AMA 254. RESULTS: The concentrations of Hg were 0.22–5.85 μg/kg (the average content was 2.40 μg/kg). The highest average mercury content was 4.51 μg/kg, whereas the lowest one was 0.31 μg/kg. The results were also analyzed in individual groups depending on the main component and indication for use as well as pharmaceutical formulation. Furthermore, according to the manufacturer’s recommendation, the dose of mercury taken with a single medicine was estimated for time of a day, a week, a month, 3 months and also a year. The findings were compared to the limits defined in the regula-tions of the European Union and PTWI set by the JECFA to assess the health risk. The results presented in this study proved that the amount of mercury in the tested dietary supplements is much lower than the value of valid regulations. CONCLUSIONS:As long as they are used with the recommendation of manufacturer, the analyzed supplements do not pose a threat to human health.
WSTĘP: Suplementy diety to produkty coraz częściej wybierane jako łatwy sposób na uzupełnienie niedoborów witamin i minerałów w codziennej diecie. Są to środki spożywcze podlegające prawu żywnościowemu a nie farmaceutycz-nemu, co przekłada się na znacznie mniejsze wymagania niż w przypadku leków. Również prosta i niekosztowna procedura ich rejestracji sprawia, że każdego roku zwiększa się liczba dostępnych preparatów. Celem pracy było oznaczenie zawartości rtęci w witaminowo-mineralnych suplementach diety oraz analiza uzyskanych wyników. MATERIAŁ I METODY: Do badania wybrano 22 suplementy diety dostępne na polskim rynku, zawierające w swoim składzie witaminy i minerały. W zebranych próbkach oznaczono zawartość rtęci przy użyciu spektrometru absorpcji atomowej AMA 254. WYNIKI: Zawartość rtęci mieściła się w zakresie 0,22–5,85μg/kg. Najwięcej rtęci – 4,51μg/kg – występowało w preparacie uzupełniającym poziom cynku i miedzi. Najmniejsza zawartość wynosiła 0,31μg/kg w preparacie witaminowo-mineralnym. Uzyskane wyniki analizowano w poszczególnych grupach suplementów diety w zależności od składnika głównego i wskazań do stosowania oraz od postaci farmaceutycznej. Obliczono także dzienne pobranie rtęci przy maksymalnych zalecanych dawkach w ciągu dnia, miesiąca, 3 miesięcy oraz roku. Uzyskane oznaczenia porównano z obowiązującym w krajach Unii Europejskiej maksymalnym dopuszczalnym poziomem zawartości rtęci w suplementach diety oraz tymczasowym tygodniowym pobraniem PTWI, ustalonym przez JECFA. WNIOSKI:Przeprowadzona analiza wykazała, że poziom zawartości rtęci w badanych suplementach diety witaminowo-mineralnych nie został przekroczony. Stosowanie tych preparatów w ilości zalecanej przez producenta nie stwarza ryzyka dla zdrowia.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2019, 73; 203-211
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zawartość kadmu w roślinach przyprawowych dostępnych na rynku i uprawianych indywidualnie
The concentration of cadmium in spice plants available on the market and in individual growing areas
Autorzy:
Fischer, Agnieszka
Brodziak-Dopierała, Barbara
Steuer, Magdalena
Rajczykowski, Krzysztof
Kowol 1, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035420.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Instytut Medycyny Wsi
Tematy:
"AAS"
"kadm"
"rośliny przyprawowe"
Opis:
Introduction. Information on the importance of spice plants as a potential source of heavy metals, including cadmium, for the human body is often ignored. Still, these products are widely used to enrich food flavour. The aim of the research was to assess the content of Cd in 4 species of spice plants: basil (Ocimum basilicum), rosemary (Rosmarinus officianlis), estragon (Artemisia dracunculus), and lovage (Levisticum officinale). Materials and methods. Samples of plants were taken from commercially available pre-packaged bags purchased in grocery stores (producer 1 and producer 2) and from individual growing areas (Upper Silesia region: Katowice and Zabrze). The concentration of Cd was determined using the flameless AAS method. Results. The content of Cd in the tested samples of plants was variable and ranged from 0.02 to 1.94 mg/kg. The highest average amount of Cd was found in dried rosemary (1.16 mg/kg), and the lowest in basil (0.20 mg/kg). Conclusions. Statistically significant differences in the concentration of Cd that depended on the source of raw material (sales packaging or individual growing areas) were found in basil and lovage. The range of changes in the content of Cd in estragon was the smallest and not relatable to the source of the samples.
Wstęp. Informacje na temat znaczenia roślin przyprawowych jako jednego ze źródeł metali ciężkich, w tym kadmu dla organizmu człowieka są często pomijane, mimo iż produkty te są powszechnie stosowane dla wzbogacenia walorów smakowych potraw. Celem badań byłaocena zawartości Cd w 4 gatunkach roślin przyprawowych: bazylia zwyczajna (Ocimum basilicum), rozmaryn lekarski (Rosmarinus officianlis), bylica estragon (Artemisia dracunculus) oraz lubczyk ogrodowy (Levisticum officinale). Materiał i metody. Próbki roślin pochodziły z upraw indywidualnych (woj. śląskie: Katowice, Zabrze) i w postaci konfekcjonowanej zakupione w sklepach spożywczych (producent 1, producent 2). Stężenie Cd oznaczano bezpłomieniową metodą AAS. Wyniki. Zawartość Cd w badanych próbkach roślin była zmienna i wynosiła 0,02–1,94 mg/kg. Największe przeciętne ilości Cd zawierał susz rozmarynu (1,16 mg/kg), najmniejsze bazylii (0,20 mg/kg). Wnioski. Statystycznie istotne różnice zawartości Cd zależne od źródła pochodzenia surowca (opakowania handlowe lub uprawa indywidualna) stwierdzono w bazylii i lubczyku. Zakres zmian zawartości Cd w estragonie był najmniejszy i nie podlegał zróżnicowaniu w zależności od źródła pochodzenia próbek.
Źródło:
Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine; 2017, 20, 1; 27-33
1505-7054
2084-6312
Pojawia się w:
Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies