Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Carl Schmitt" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
ORYGINALIZM ANTONINA SCALII I ‘VERFASSUNG’ CARLA SCHMITTA. DWA SPOJRZENIA NA ROLĘ PIERWOTNEJ DECYZJI W PRAWIE
Antonin Scalia’s Originalism and Carl Schmitt’s ‘Verfassung’ Concept: Two Approaches to the Initial Decision in Law
Autorzy:
Engelking, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096542.pdf
Data publikacji:
2020-07-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Carl Schmitt; Antonin Scalia; oryginalizm.
Carl Schmitt; Antonin Scalia; originalism.
Opis:
Jakkolwiek wielu badaczy wskazuje koncepcje niemieckiego teoretyka prawa i filozofa polityki Carla Schmitta jako te, które zainspirowały działania Stanów Zjednoczonych podejmowane w ramach tzw. „wojny z terrorem”, należy zauważyć silny opór, jaki w USA podjęła wobec nich judykatywa. Spomiędzy sędziów amerykańskiego Sądu Najwyższego tym, który się z tego oporu wyłamał, był sędzia Antonin Scalia. Wyłom ten zaowocował uznaniem go za „pogrobowca” Carla Schmitta (co o tyle problematyczne, że sam Scalia zawsze odżegnywał się od jakiegokolwiek wpływu innej niż amerykańska myśli na jego oryginalistyczną doktrynę wykładni prawa). W artykule autor analizuje podobieństwa pomiędzy oryginalizmem Scalii i Carla Schmitta koncepcją Verfassung, jak również zdanie odrębne do wyroku amerykańskiego SN-u w sprawie Hamdan v. Rumsfeld, w którym to ujawnia się schmittiański charakter oryginalizmu Scalii.
Although many scholars consider the concepts of the German theoretician of law and political philosopher Carl Schmitt the inspiration behind the measures the United States has taken in its war on terror, the American judiciary has stood up in strong opposition against such ideas. But there has also been resistance to this opposition, a notable instance of which came from Judge Antonin Scalia of the Supreme Court. His dissent earned him the reputation of being a “late successor” to Carl Schmitt, which is a problematic claim, because Scalia never admitted to any influences for his originalistic doctrine other than ones drawn from American sources. This article analyzes the similarities between Scalia’s originalism and Carl Schmitt’s concept of the Verfassung, and Scalia’s dissenting opinion to the judgment of the US Supreme Court in Hamdan v. Rumsfeld, which shows the Schmittian character of Scalia’s originalism.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2020, 20, 2; 29-51
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recepcja myśli Carla Schmitta w USA po 1945 r.
Autorzy:
Engelking, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/916882.pdf
Data publikacji:
2019-09-25
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Carl Schmitt
recepcja w USA
Opis:
Wielu badaczy wskazuje na schmittiańskie inspiracje we współczesnej polityce Stanów Zjednoczonych. Jest to o tyle paradoksalne, że sam Carl Schmitt uznawał USA za państwo, którego system polityczny nie jest najlepiej przygotowany na przyjęcie filozofii decyzjonistycznej, pierwsze prace na jej temat w Stanach Zjednoczonych, również nie były zbyt życzliwe. W artykule omówiono, używając teorii wędrujących konceptów autorstwa niderlandzkiej badaczki Mieke Bal, w jaki sposób idee Carla Schmitta trafiły do USA. Wskazano na przeniesienie ich na grunt amerykański przez Hansa Morgenthau (który zastosował teorię Schmitta do stosunków międzynarodowych), Leo Straussa (który dokonał translacji jego politycznej teologii na polityczną filozofię) i myślicieli lewicowych skupionych wokół pisma „Telos”, którzy przeczytali Schmitta wbrew Schmittowi.
Źródło:
Czasopismo Prawno-Historyczne; 2019, 71, 1; 187-214
0070-2471
Pojawia się w:
Czasopismo Prawno-Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konstytucja relatywna i absolutna w myśli Carla Schmitta
Relative and absolute constitution in Carl Schmitts thought
Autorzy:
Engelking, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1681211.pdf
Data publikacji:
2019-03-31
Wydawca:
Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
Tematy:
Carl Schmitt
konstytucja
Republika Weimarska
constitution
Weimar Republic
Opis:
W Nauce o konstytucji (1928) niemiecki filozof prawa i teoretyk polityki Carl Schmitt wprowadza pojęcia konstytucji relatywnej i konstytucji absolutnej. O ile ta pierwsza jest przezeń dość dokładnie zdefiniowana, o tyle w stosunku do drugiej Nauka o konstytucji pozostaje niejasna — Schmitt nigdzie nie definiuje tego, czym właściwie konstytucja absolutna jest i podaje co najmniej trzy możliwe opcje rozumienia tego terminu. Dlatego też należy stworzyć jej jasną definicję poprzez negację, opisując za Schmittem metody relatywizacji konstytucji, które dostrzegł on w sobie współczesnych czasach w Republice Weimarskiej i w ustawie zasadniczej tego państwa. Jedna z metod tej relatywizacji, czyli wywodzenie wymowy całego tego aktu prawnego z jej pojedynczego artykułu, dokonał również sam Schmitt, odczytując artykuł 48 owej ustawy zasadniczej (w zamierzeniu twórców konstytucji drugorzędny), opisując uprawnienia prezydenta do zawieszania praw i wolności podczas trwania sytuacji ekstraordynaryjnej, jako dla niej kluczowy. Celem takiego odczytania Schmitta była, co paradoksalne, obrona konstytucji i uczynienie zrozumiałą w jej sensie absolutnym. W artykule autor rekonstruuje wskazane wyżej terminy oraz opisuje relatywizację, której autorem stał się Schmitt.
In his Constitutional theory (1928) German legal philosopher and political theoretician Carl Schmitt introduces two notions: relative constitution and absolute constitution. While the former is in his treatise quite precisely defined, the latter remains unclear. Schmitt nowhere defines what the absolute constitution actually is and gives at least three possible options of understanding of this term. Therefore, it is necessary to create a clear definition through negation, describing the methods of relativization of the constitution, which Schmitt saw himself in the Weimar Republic. One of the methods of this relativization (the derivation of the meaning of the entire legal act from its single article), was also carried out by Schmitt himself. German political theorist read article 48 of the constitution (intended as of minor importance by the authors of the bill), which describes the president's prerogative to suspend rights and freedom during the extraordinary situation, as key to entire act. The purpose of this reading taken by Schmitt was, paradoxically, the defense constitution and making it understandable it in its absolute sense. In the article, author reconstructs the above-mentioned terms and describes the relativization which was created by Schmitt.
Źródło:
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego; 2019, 3; 65-71
0137-5490
Pojawia się w:
Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Carla Schmitta krytyka liberalizmu w latach 1916-1938. Próba syntezy i interpretacji
Autorzy:
Engelking, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/916967.pdf
Data publikacji:
2019-12-09
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Carl Schmitt
liberalizm
pozytywizm
krytyka techniki
Hans Kelsen
Opis:
Artykuł jest analizą krytyki, której niemiecki filozof prawa i teoretyk polityki poddał w swoich pisanych przed 1939 r. pracach liberalizm – jako filozofię polityczną, system zarządzania państwem, jak również system prawny, tj. pozytywizm z liberalizmu wynikający. Autor skupia się na prześledzeniu owej krytyki od pierwszych dzieł Schmitta, czyli analiz filologicznych, poprzez schmittiańską krytykę konstytucji Republiki Weimarskiej z 1919 r., dochodząc do sporu prowadzonego przez myśliciela z Plettenbergu z Hansem Kelsenem; stara się pokazać pewne stałe elementy poczynionej przez Schmitta krytyki (akcentowanie wpływu rozwoju technologicznego na proces polityczny, teorię obszaru centralnego) jak również te, które zmieniały się w czasie (stosunek Schmitta do Hobbesa jako ojca liberalizmu, jego namysł nad neutralizacją sfery publicznej). Tekst uzupełnia analiza pozytywnego – w pewnym przynajmniej sposobie – remedium na liberalizm, jakie Schmitt wynalazł, czyli teoria stanu wyjątkowego, analizowanego po pierwsze na gruncie art. 48 konstytucji Republiki Weimarskiej, po drugie zaś: jako zsekularyzowanego pojęcia teologicznego „stanu bez nazwy”.
Źródło:
Czasopismo Prawno-Historyczne; 2019, 71, 2
0070-2471
Pojawia się w:
Czasopismo Prawno-Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stan wyjątkowy i stan bez nazwy w myśli Carla Schmitta. Propozycja rozdzielenia
State of Emergency and State without a Name in Carl Schmitt’s Thought. Suggestion of a Separation
Autorzy:
Engelking, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/531383.pdf
Data publikacji:
2019-01-01
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
Tematy:
Carl Schmitt
stan wyjątkowy
stan bez nazwy
katechon
teologia polityczna
state of emergency
state without a name
political theology
Opis:
Koncepcja stanu wyjątkowego jest jednym z najczęściej przywoływanych elementów myśli niemieckiego filozofa prawa i teoretyka polityki Carla Schmitta. W jej omówieniach pokutuje jednak łączenie tej konceptualizacji owej instytucji, jaką Schmitt zaproponował w 1924 r. w swoim jurydycznym komentarzy do artykułu 48 konstytucji Republiki Weimarskiej, z teorią Ausnahmezustand z „Teologii politycznej” z 1922 roku. Łączenie takiego rodzaju jest zaś, jak sądzę, błędem, ponieważ Schmitt nie był ze względów politycznych myślicielem konsekwentnym i poszczególne jego teksty mogą samym sobie przeczyć – jak jest to w wypadku tych dwóch. Proponuję toteż, by poddać stan wyjątkowy i Ausnahmezustand – tłumaczony w tekście z niemieckiego literalnie, jako stan bez nazwy – radykalnemu rozdzieleniu i opisać jako osobne teorie. W ich osobności za najistotniejszy element uznaję różne rodzaje legitymizacji. O ile stan wyjątkowy z art. 48 konstytucji Republiki Weimarskiej znajduje swoją w tym właśnie dokumencie z 1919 r., odczytanym jednakowoż przez Schmitta w sposób, który nazwał on w swej „Nauce o konstytucji” z 1928 r. relatywizacją konstytucji, o tyle stan bez nazwy, jako niedający się wpisać w porządek prawny odpowiednik cudu w teologii politycznej, takiej legitymizacji jest już pozbawiony. By ją odnaleźć, należy się toteż odnieść do innych dzieł Schmitta, niż te stricte prawne. Sądzę, że stan bez nazwy może być prawomocny – jednym słowem: nie być zamachem stanu – jeżeli uznamy, że teologia polityczna Schmitta nie jest tylko metodologicznym projektem poddającym na zasadzie analogii tłumaczeniu pojęcia teologiczne na polityczne i prawne, lecz szerszą propozycją, która znajduje swoje zakorzenienie w wierze w Objawienie. Dlatego też tą figurą z dzieła niemieckiego myśliciela, w której stan wyjątkowy znajduje swoją legitymizacją, jest zaczerpnięta z Listów św. Pawła figura katechona: tego, który przychodzi i powstrzymuje rozpad świata. Użycie takiej legitymizacji uwypukla niechęć do nowoczesności, która była udziałem Schmitta, i prezentuje go jako myśliciela dziedziczącego średniowieczny sposób myślenia – zupełnie niekompatybilny ze stricte nowoczesną koncepcją stanu wyjątkowego.
The concept of a state of emergency is one of the most frequently cited elements of the thought of the German philosopher of the law and political theorist Carl Schmitt. In its discussions, however, the conceptualization of the state of emergency, which Schmitt proposed in 1924 in his juridical comments on Article 48 of the Weimar Republic’s constitution, is often linked with the theory of Ausnahmezustand from Political Theology (1922). Such a juxtaposition is a mistake, because Schmitt was not a consistent thinker and his texts can be mutually contradictory. I propose, therefore, to separate the state of emergency from Ausnahmezustand – translated from German literally as a state without a name. The main difference between them consists in the different types of legitimacy. The state of emergency from the Constitution of the Weimar Republic finds its legitimacy in this document from 1919, however, read by Schmitt in a way that in his Constitutional Theory (1928) he referred to as relativization of the constitution. For the state without a name, as not being included in the legal order and the equivalent of a miracle in theology, such legitimacy is impossible. In order to find it, one must refer to other Schmitt’s works than the strictly judicial ones. I believe that the state without a name may be legally valid – in a word: not a coup d’état – if we acknowledge that Schmitt’s political theology is not just a methodological project that translates theological notions into political and legal ones, but a wider proposal rooted in the faith in Revelation. Therefore, this figure from the work of the German thinker in which the state of emergency finds its legitimacy is taken from St. Paul’s letters; it is the figure of a katechon: the one who comes and stops the world from disintegration. The use of such legitimacy emphasizes the reluctance to accept modernity, which Schmitt did exhibit, and presents him as a thinker who continued the medieval way of thinking, which is completely incompatible with the strictly modern concept of a state of emergency.
Źródło:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2019, 1(19); 15-26
2082-3304
Pojawia się w:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies