Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "TLA" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Protofizyka a istota teorii względności
Autorzy:
Czerniawski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/705811.pdf
Data publikacji:
2012-09-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
protofizyka
teoria względności
interpretacja dynamiczna
sensquasi-operacyjny
geometria tła
Opis:
W swojej ortodoksyjnej geometrycznej interpretacji teoria względności ma rewolucyjne konsekwencje dla naukowego obrazu świata. Dynamiczna interpretacja Lorentza pozwala uniknąć niektórych z nich i zachować absolutne pojęcia czasu i geometrii przestrzeni. Pojęcia te jednak są niefizyczne, jako pozbawione jednoznacznego sensu operacyjnego. Protofizyka Lorenzena pozwala zobaczyć, że nie są one też metafizyczne, gdyż mają pewien sens, który można określić jako quasi-operacyjny, bądź warunkowy sens operacyjny. Tym samym sprzyja ona poważnemu potraktowaniu interpretacji dynamicznej i oddzieleniu niezależnej od interpretacji istoty teorii względności od treści specyficznych dla różnych interpretacji.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2012, 3; 187-199
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czasoprzestrzeń Leibniza w fizyce nierelatywistyczneji w teorii względności
Autorzy:
Czerniawski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2102444.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
geometria tła
czasoprzestrzeń Leibniza
czasoprzestrzeń Galileusza
eter
teoria względności
protofizyka
Opis:
Koncepcji czasu i przestrzeni Leibniza odpowiada przyjęcie w roli absolutnej geometrii tła wiązki włóknistej z euklidesowymi przestrzeniami momentalnymi jako włóknami. Takie tło jednak nie uwzględnia wyróżnionego statusu inercjalnych układów odniesienia. Za odpowiednie absolutne tło dla fizyki nierelatywistycznej uważa się więc czasoprzestrzeń Galileusza, będącą taką wiązką włóknistą wzbogaconą o strukturę przestrzeni afinicznej. Za wyróżnienie układów inercjalnych powinien jednak odpowiadać dynamiczny element struktury czasoprzestrzeni. Absolutnym tłem dla mechaniki Newtona byłaby wtedy czasoprzestrzeń Leibniza, a owym elementem zgodna z absolutnym tłem koneksja afiniczna. Leibniz zamiast tego wprowadził eter, za pomocą którego można zdefiniować taką koneksję. Zaletą obu wersji tego rozwiązania jest możliwość uogólnienia go na teorię grawitacji i na czasoprzestrzenie fizyki relatywistycznej.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2017, 1; 33-52
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies