Koncepcji czasu i przestrzeni Leibniza odpowiada przyjęcie w roli absolutnej
geometrii tła wiązki włóknistej z euklidesowymi przestrzeniami momentalnymi
jako włóknami. Takie tło jednak nie uwzględnia wyróżnionego statusu
inercjalnych układów odniesienia. Za odpowiednie absolutne tło dla fizyki
nierelatywistycznej uważa się więc czasoprzestrzeń Galileusza, będącą taką
wiązką włóknistą wzbogaconą o strukturę przestrzeni afinicznej. Za wyróżnienie
układów inercjalnych powinien jednak odpowiadać dynamiczny element
struktury czasoprzestrzeni. Absolutnym tłem dla mechaniki Newtona byłaby
wtedy czasoprzestrzeń Leibniza, a owym elementem zgodna z absolutnym
tłem koneksja afiniczna. Leibniz zamiast tego wprowadził eter, za pomocą
którego można zdefiniować taką koneksję. Zaletą obu wersji tego rozwiązania
jest możliwość uogólnienia go na teorię grawitacji i na czasoprzestrzenie
fizyki relatywistycznej.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00