Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Adamczyk,, Dariusz" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Ocena skuteczności dogoterapii w rehabilitacji dzieci z zespołem Downa. Doniesienie wstępne
Evaluation of the effectiveness of the dog-assisted therapy in the rehabilitation of children with Down syndrome. Preliminary report
Autorzy:
Boguszewski, Dariusz
Świderska, Beata
Adamczyk, Jakub Grzegorz
Białoszewski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437730.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
dogoterapia, zespół Downa,
niepełnosprawność intelektualna,
zooterapia
dog therapy,
down syndrome,
mental retardation,
animal therapy
Opis:
Wstęp. Dzieci niepełnosprawne, podobnie jak ich pełnosprawni rówieśnicy, powinny mieć możliwość posiadania hobby. Poprzez niestandardowe formy wspomagania terapii można, realizując cele rehabilitacyjne, kształtować u dziecka zainteresowania, rozwijać pasje. Głównym celem poznawczym badań była ocena skuteczności zajęć dogoterapii jako metody wspomagania terapii dzieci z zespołem Downa. Materiał i metody. Badaniami objęto 36 dzieci z zespołem Downa. Średni wiek badanych to 11,2 lat. Ponadto 19 z nich uczęszczało na zajęcia dogoterapii w ramach wspomagania terapii. Większość dzieci charakteryzowała się umiarkowanym (n=19) lub znacznym (n=11) stopniem niepełnosprawności. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego. Narzędziem badawczym była autorska ankieta wypełniana przez rodziców dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. Ankieta składała się z 21 pytań. Dotyczyły one oceny sprawności fizycznej dziecka, zmian w zakresie lokomocji, samoobsługi oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej od momentu rozpoczęcia zajęć. Wyniki. Większość dzieci uczestniczących w zajęciach dogoterapii poczyniło znaczące postępy w zakresie komunikowania się z otoczeniem (95%) i pewności siebie (89%). Zaobserwowano znaczną poprawę samodzielności, trybu życia oraz uspołecznienia. W stosunku do grupy porównawczej różnice były istotne statystycznie (p<0,001). Wyraźnych różnic pomiędzy grupami nie stwierdzono w zakresie sprawności fizycznej. Wnioski. 1. Zajęcia dogoterapii dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną są formą terapeutyczną dotąd niedostatecznie poznaną, jednak wyniki osiągnięte przez dzieci z grupy badanej wskazują na jej wysoką skuteczność. 2. Zachodzi potrzeba poszukiwania i ewaluacji innych alternatywnych form wspomagania terapii dzieci niepełnosprawnych.
Introduction. Similarly to their healthy peers, handicapped children should have the possibility of fulfilling their hobbies. Apart from rehabilitating, non-standard forms of therapy help shape the child’s interests, develop the child’s passions. The main aim of this study was to evaluate the effectiveness of therapy dog sessions as a supplementary therapeutic method dedicated to children with Down Syndrome. Material and methods. The research was carried out on a group of 36 children with Down Syndrome. Their average age was 11.2. 19 of them attended dog therapy sessions conducted as part of their therapies. The majority of children were characterized by moderate (n=19) and severe (n=11) mental retardation. The diagnostic poll method was applied in the research. The research tool was an authorial survey filled in by the parents of children suffering from mental retardation. The survey comprised of 21 questions concerning the child’s physical fitness, locomotion lesions, self-care and visual-motor coordination from the beginning of the classes. Results. Majority of children attending dog therapy sessions made considerable progress in their ability to communicate with the environment (95%) and self-confidence (89%). Improvement was also noted in the area of lifestyle and sociality. Differences between the judo group and the control group were statistically significant (p<0.001). However, distinguishable differences were not recorded in the area of physical fitness. Conclusions. 1. The therapeutic value of dog therapy dedicated to children with mental retardation has not been recognized yet. However, the results achieved by a group of patients attending them clearly indicate their high effectiveness. 2. There is the need to look for and evaluate new form of supporting therapy children with mental retardation.
Źródło:
Medical Review; 2013, 2; 194-202
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Influence of Physical Activity on Reduction of Delayed Onset Muscle Soreness
Autorzy:
Boguszewski, Dariusz
Oko, Beata
Szkoda, Sylwia
Adamczyk, Jakub Grzegorz
Białoszewski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1054654.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
DOMS
IPAQ
muscle damage
physical activity
post-exercise recovery
Opis:
The purpose of this study was to determine if physical activity of different intensity has an effect on reduction of delayed onset muscle soreness. Eighty women divided into two groups participated in the study. Subjects from Group 1 participated in the training of upper libs, whereas subjects from group 2 – in the training of lower limbs. Tests of power of upper limbs – the active overhang on the bar (Gr. 1) and power of lower limbs – the vertical jump test (Gr. 2), visual analog scale of pain (VAS) and the International Physical Activity Questionnaire (IPAQ) were used as investigative tools. The majority of studied women were characterized by the high level of physical activity. Physical activity level had strong positive correlation (r = 0.54; p < 0.001) with the reduction of pain. Taking into account the partition according to the kind of physical activity, there was observed some significant correlation between the diminution of delayed onset muscle soreness and the level of moderate activity and walking (relocating). Physical activity level positively correlated with the reduction of delayed onset muscle soreness. Moderate physical activity and walking proved to be the most beneficial from the reduction of delayed onset muscle soreness point of view.
Źródło:
Central European Journal of Sport Sciences and Medicine; 2015, 12, 4; 83-90
2300-9705
2353-2807
Pojawia się w:
Central European Journal of Sport Sciences and Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The effects of kinesiotaping applied to delayed-onset muscle soreness of the quadriceps femoris
Autorzy:
Boguszewski, Dariusz
Szkoda, Sylwia
Adamczyk, Jakub Grzegorz
Piesio, Sylwia
Białoszewski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1921972.pdf
Data publikacji:
2020-03-04
Wydawca:
PPHU Projack Jacek Wąsik
Tematy:
kinesiotaping
DOMS
quadriceps femoris muscle
recovery
Opis:
The aim of this work was to estimate the effectiveness of kinesiotaping (KT) in the reduction of delayed-onset muscle soreness (DOMS) of the quadriceps femoris. 41 young women were examined. In the study, two groups applied kinesiotaping - the first with a relaxing application (Group 1); and the second with a lymphatic one (Group 2). Women from the control group used no treatment to help in the exertion restitution. All of the women performed a vertical jump test and training of their lower limbs (5 series of squat jumps). The research tools were the VAS scale (for the estimation of pain) and the Borg Scale (for a subjective estimation of the intensity of effort). The measurements (the vertical jump test and the intensification of the pain) were repeated 24, 48, 72 and 96 hours after the training where the exertion occurred. In all of the groups, the greatest regress of the vertical jump test was observed between the first and the second measurement - and this difference was statistically essential (p<0.01). The least fall in power was noticed in the women who had received the lymphatic KT application; while the greatest fall in results of vertical jump test was observed in the persons with the KT relaxing application. The greatest level of pain in Groups 1 and 2 was noted during the second measurement, which was 24 hours after the training; whereas in the control group, the greatest pain was observed in the third measurement. It can be concluded that the kinesiotaping has a bearing on the acceleration of the regeneration and increased the efficiency of the examined muscles.
Źródło:
Physical Activity Review; 2020, 1, 8; 39-45
2300-5076
Pojawia się w:
Physical Activity Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies