Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "zawał" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    An analysis of selected risk factors for myocardial infarction depending on gender
    Analiza wybranych czynników ryzyka zawału mięśnia sercowego w zależności od płci
    Autorzy:
    Bujnowska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1408789.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
    Tematy:
    czynniki ryzyka zawału mięśnia sercowego
    zawał serca
    płeć
    nadciśnienie tętnicze
    cukrzyca
    otyłość
    hipercholesterolemia
    Opis:
    Czynniki ryzyka choroby niedokrwiennej serca dzieli się na dwie główne kategorie: modyfikowalne oraz niemodyfikowalne. Wśród czynników modyfikowalnych wymienia się zaburzenia lipidowe, palenie tytoniu, nadwagę, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę, stres oraz nadmierne spożywanie alkoholu. Każdy z wyżej wymienionych czynników przyczynia się do rozwoju choroby wieńcowej i stanowi poważne zagrożenie zdrowia społeczeństwa. Cel pracy. Celem pracy była analiza występowania czynników ryzyka zawału mięśnia sercowego w zależności od płci. Materiał i metody. Badaniu poddano 315 pacjentów (99 kobiet i 216 mężczyzn) w wieku od 29 do 91 (średnia 64) lat, leczonych za pomocą angioplastyki wieńcowej. Głównymi czynnikami, które poddano analizie, były czynniki ryzyka: palenie tytoniu, nadciśnienie tętnicze, hipercholesterolemia, cukrzyca, nadwaga, wcześniej przebyty zawał, powikłania w trakcie hospitalizacji, zgon w trakcie hospitalizacji, rodzaj zmiany: de novo lub w miejscu PCI, ilość dni hospitalizacji. Analizę statystyczną przeprowadzono za pomocą testu nieparametrycznego Pearsona, przyjmując istotność statystyczną p <0,05000. Wyniki. Wśród kobiet 18,2% badanych paliło tytoń, wśród mężczyzn grupę tę stanowiło 66,2% pacjentów. Nadciśnienie tętnicze występowało u 81,8% kobiet i 33,8% mężczyzn. Hipercholesterolemia występowała u 60,6% kobiet i 30,1% mężczyzn. Otyłość występowała u 69,7% kobiet i 59,3% mężczyzn. Cukrzycę zdiagnozowano u 77,8% kobiet i 43,1% mężczyzn. Wcześniej przebyty zawał występował u 23,2% kobiet i 22,7% mężczyzn. Wnioski. Kobiety w późniejszym wieku chorują na zawał mięśnia sercowego. U kobiet częściej występują bloki przedsionkowo-komorowe jako powikłanie zawału mięśnia sercowego. U kobiet częściej występują czynniki ryzyka takie jak: nadciśnienie tętnicze, hipercholesterolemia czy cukrzyca. U mężczyzn częściej występuje czynnik ryzyka ozw (ostre zespoły wieńcowe) taki jak palenie tytoniu.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy; 2019, 2, 31; 65-73
    1896-8333
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ rehabilitacji kardiologicznej na parametry hemodynamiczne i pracę serca chorego z niską frakcją wyrzutową lewej komory po zawale mięśnia serowego - opis przypadku
    Cardiac rehabilitation for hemodynamic parameters and heart function of a patient with low left ventricle ejection fraction after myocardial infarction – a case report
    Autorzy:
    Bielecka-Kowal, Kamila
    Jóźwik, Sandra
    Woźniewski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2119963.pdf
    Data publikacji:
    2018-08-25
    Wydawca:
    Europejskie Centrum Kształcenia Podyplomowego
    Tematy:
    rehabilitacja
    zawał serca
    frakcja wyrzutowa lewej komory
    rehabilitation
    myocardial infarction
    left ventricular ejection fraction
    Opis:
    Wstęp. Właściwie dobrany trening rehabilitacyjny powoduje zmniejszenie zapotrzebowania na tlen, zwolnienie spoczynkowej i wysiłkowej czynności serca oraz zwiększenie objętości wyrzutowej serca, wpływa na polepszenie funkcji śródbłonka, poprawę ukrwienia mięśni szkieletowych oraz wzrost siły mięśniowej. Celem niniejszej pracy było określenie wpływu rehabilitacji kardiologicznej na parametry hemodynamiczne i badanie echokardiograficzne serca chorego po zawale mięśnia sercowego z niską frakcją wyrzutową lewej komory. Opis przypadku i program rehabilitacji. Pacjent po przebytym zawale mięśnia sercowego z rozpoznaną przewlekłą obturacyjną chorobą płuc w stadium GOLD II/A. W badaniu EKG wykryto niedokrwienne upośledzenia funkcji skurczowej lewej komory serca dużego stopnia. U pacjenta stwierdzono kardiomiopatię niedokrwienną w fazie kompensacji krążenia w klasie według NYHA II. W 2014 r. przeszedł zawał mięśnia sercowego ściany przedniej STEMI. W maju 2014 r. wszczepiono ICD-VR SJM. Po próbie wysiłkowej pacjent zaczął rehabilitację, na którą składały się trening na cykloergometrze, ćwiczenia na sali cardiofitness oraz ogólnousprawniające na sali gimnastycznej. Treningi odbywały się 3 razy w tygodniu po 2 godziny dziennie. Obciążenie początkowe na cykloergometrze wynosiło 60 watów i wzrastało co 4 minuty o 5 watów. Po kontroli lekarskiej pół roku po podjęciu rehabilitacji przeprowadzono badanie testem spiroergometrycznym i na podstawie dobrych wyników utrzymano decyzję o kontynuacji leczenia zachowawczego. Pacjent nadal jednak zgłaszał duszność wysiłkową w klasie czynnościowej NYHA II. Podsumowanie. Po 6 miesiącach regularnego treningu rehabilitacyjnego o umiarkowanym obciążeniu zaobserwowano poprawę wydolności u pacjenta oraz zwiększenie frakcji wyrzutowej lewej komory serca. Systematyczne treningi i samodyscyplina chorego pozytywnie wpłynęły na poprawę stanu jego zdrowia i dalsze leczenie.
    Background. Properly selected rehabilitation training reduces the need for oxygen, slows down the resting and exertional activity of the heart and increases the ejection volume of the heart, improves the endothelial function, improves the blood circulation of skeletal muscles and increases muscle strength. The aim of this study was to determine the impact of cardiac rehabilitation on haemodynamic parameters and echocardiographic examination of the patient's heart after myocardial infarction with low left ventricle ejection fraction. Case description and rehabilitation program. Patient after myocardial infarction and diagnosed with chronic obstructive pulmonary disease in the GOLD II / A stage. ECG revealed a high degree of ischemic impairment of left ventricular systolic function. The patient was diagnosed with ischemic cardiomyopathy in the NYHA II class of circulatory compensation. In 2014, he underwent myocardial infarction of the front wall of STEMI. In May 2014 ICD-VR SJM was implanted. After the stress test the patient started rehabilitation, which consisted of training on a cycloergometer, cardiofitness exercises and general exercises in the gym. Trainings were held 3 times a week for 2 hours a day. The initial load on the cycloergometer was 60 Watt and increased by 5 Watt every 4 minutes. After the medical check-up, six months after the rehabilitation, the spiro-ergometric test was carried out and the decision to continue conservative treatment was maintained on the basis of good results. However, the patient still reported exercise dyspnoea in the NYHA II functional class. Conclusions. After six months of regular rehabilitation training with moderate load, an improvement in the patient's performance and an increase in the left ventricle ejection fraction can be observed. Systematic training and self-discipline of the patient positively influenced the improvement of health and further treatment.
    Źródło:
    Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia; 2018, 7, 4; 97-100
    2084-4212
    Pojawia się w:
    Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena wydolności fizycznej u osób przechodzących ambulatoryjną rehabilitację kardiologiczną z zastosowaniem metody obiektywnej i subiektywnej
    The evaluation of physicalefficiency with patients in cardiological rehabilitation on an outpatient basis performed with an objective and subjective manner
    Autorzy:
    Domka-Jopek, Elżbieta
    Kwolek, Andrzej
    Jopek, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437937.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    zawał serca
    rehabilitacja kardiologiczna
    próba wysiłkowa
    skala Borga
    myocardial infarction
    cardiological rehabilitation
    effort stress test
    Borg scale
    Opis:
    W leczeniu zawałów serca kluczową rolę odgrywają zabiegi przezskórnej plastyki tętnic wieńcowych (PCI). Niezbędnym uzupełnieniem tych interwencji pozostaje leczenie farmakologiczne oraz rehabilitacja kardiologiczna. Aby zaplanować i bezpiecznie przeprowadzić rehabilitację kardiologiczną niezbędna jest ocena wydolności fizycznej chorych z zawałem mięśnia sercowego. Cel: Porównanie obiektywnej i subiektywnej metody oceny wydolności fizycznej u osób przechodzących ambulatoryjną rehabilitację kardiologiczną z powodu zawału mięśnia sercowego. Metodyka: W badaniu wzięło udział 40 pacjentów, którzy przeszli zabieg angioplastyki naczyń wieńcowych z powodu zawału mięśnia sercowego i uczestniczyli w ambulatoryjnej rehabilitacji kardiologicznej. Program rehabilitacji zawierał 24 sześćdziesięciominutowe sesje z wykorzystaniem treningu ergometrycznego. Do oceny poprawy wydolności fizycznej wykorzystano pomiar obciążenia dobrze tolerowanego (11- 12 pkt w skali Borga) w trakcie treningu oraz wyniki próby wysiłkowej wykonanej przed rehabilitacją i po jej zakończeniu . Wyniki: U pacjentów przechodzących ambulatoryjną rehabilitację kardiologiczną z powodu zawału mięśnia sercowego wzrasta wydolność fizyczna w trakcie rehabilitacji. Wskazują na to wyniki próby wysiłkowej (wzrost obciążenia submaksymalnego), jak i oceny tolerancji wysiłku (wzrost obciążenia wywołującego małe zmęczenie, 11–12 pkt w skali Borga). Występują jednak pewne różnice w ocenie wydolności fizycznej. Stopień poprawy wydolności fizycznej obserwowany przy pomocy próby wysiłkowej nie koreluje z wielkością poprawy wydolności fizycznej wykazanej za pomocą metody subiektywnej (skala Borga). Wnioski: Obiektywna i subiektywna metoda pomiaru wydolności fizycznej, niezależnie od siebie, wskazują na skuteczność ambulatoryjnej rehabilitacji kardiologicznej u pacjentów po przebytym zawale mięśnia sercowego. Wykorzystanie skali subiektywnej w ocenie wydolności fizycznej chorych z zawałem mięśnia sercowego wymaga jednak pewnego okresu adaptacji pacjentów do zwiększonych obciążeń wysiłkiem fizycznym
    In the treatment of heart infarctions, a key role is played by the PCI – percutaneous coronary intervention. These interventions need to be assisted with pharmacological treatment and cardiological rehabilitation. In order to plan and carry out such a rehabilitation in a safe manner, the physical efficiency of the patients with myocardial infarction need to be performed. Purpose: The comparison of the objective and subjective methods of evaluation of physical efficiency with patients undergoing cardiological rehabilitation within the treatment of the myocardial infarction. Methods: The study comprised 40 subjects who had undergone the procedure of percutaneous coronary angioplasty within the treatment of myocardial infarction and who took part in cardiological rehabilitation. The rehabilitation programme consisted of 24 sixty-minute sessions with the use of ergometric training. The physical efficiency was evaluated with the use of the measurement of well-tolerated load (the score of 11–12 on the Borg scale) during the training and the results of the effort stress test performed before the rehabilitation and after its completion. Results: Physical efficiency increases during the rehabilitation of the patients undergoing outpatient cardiological rehabilitation after myocardial infarction. This is illustrated by the results of an effort stress test (an increase of the sub-maximal load) and the evaluation of the tolerance of the effort (an increase of the effort inducing light exertion, 11–12 points on the Borg scale). There are, however, some differences in the evaluation of physical efficiency. The degree of the improvement of physical efficiency as observed with an effort stress test does not correlate with the size of the improvement of the physical efficiency shown with the use of the subjective method (Borg scale). Conclusions: The objective and subjective scale of the measurement of physical efficiency, independently from each other, point to the efficacy of an outpatient cardiological rehabilitation of the patient with a history of myocardial infarction. The use of the subjective scale in the evaluation of physical efficiency of the patients with a history of myocardial infarction requires some period of patient adaptation to an increased load with physical effort.
    Źródło:
    Medical Review; 2013, 4; 448-460
    2450-6761
    Pojawia się w:
    Medical Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Intensyfikacja leczenia farmakologicznego u pacjenta z dławicą i zaawansowaną chorobą wieńcową (bez opcji rewaskularyzacyjnej)
    Intensification of pharmacological therapy in a patient with angina pectoris and advanced coronary artery disease (without the possibility to conduct revascularisation)
    Autorzy:
    Balsam, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032846.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    coronary artery disease
    metabolic drugs
    myocardial infarction
    revascularisation
    trimetazidine
    trimetazydyna
    choroba wieńcowa
    rewaskularyzacja
    leki metaboliczne
    zawał serca
    Opis:
    In the last decades, the introduction of statins, benefits of angiotensin-converting enzyme inhibitors, coronary artery revascularisation or prophylactic programmes brought about the breakthrough in treating diseases of the circulatory system, in particular ischaemic heart disease. The basis for treating stable coronary artery disease is the administrations of drugs, such as: antiplatelet drugs, statins and angiotensin-converting enzyme inhibitors (particularly in concomitant indications) as medicines the improve survival as well as symptomatic drugs, particularly beta blockers, which may additionally influence the prognosis of patients with the history of heart attack. On the other hand, symptomatic patients with advanced coronary artery disease in whom revascularisation is not possible or burdened with too great risk and patients who do not consent to the procedure constitute a major therapeutic challenge for attending physicians. In such situations, additional options are worth considering, such as the application of metabolic drugs which are described in the standards as drugs added to the therapy conducted so far or used as substitutes in case of intolerance of current treatment. The management of the patient with coronary artery disease presented in this paper constitutes an example that pictures a difficult case of coronary artery disease treatment and a situation in which metabolic drugs are used.
    Wprowadzenie do leczenia statyn, korzyści ze stosowania inhibitorów konwertazy angiotensyny, rewaskularyzacja wieńcowa czy programy profilaktyczne doprowadziły w ostatnich dekadach do przełomu w zakresie leczenia schorzeń układu sercowo-naczyniowego, szczególnie w leczeniu choroby niedokrwiennej serca. Podstawę leczenia stabilnej choroby wieńcowej stanowi stosowanie leków: przeciwpłytkowego, statyny, inhibitora konwertazy angiotensyny (szczególnie w przypadku wskazań współistniejących) jako leków poprawiających przeżycie oraz leków objawowych, szczególnie beta-adrenolityków, które u pacjentów po zawale serca także mają wpływ na ich rokowanie. Z drugiej strony objawowi pacjenci z zawansowaną chorobą wieńcową bez opcji rewaskularyzacji lub bardzo wysokiego ryzyka zabiegu, osoby niewyrażające zgody na zabieg są dużym wyzwaniem terapeutycznym dla prowadzących lekarzy. W takich sytuacjach warto rozważyć dodatkowe opcje, na przykład zastosowanie leków metabolicznych, które są opisane w standardach jako leki dołączane do dotychczasowej terapii lub użyte jako zamiennik, w razie gdyby dotychczas stosowane leczenie było źle tolerowane. Opisane w artykule postępowanie z pacjentem z chorobą wieńcową jest przykładem, który obrazuje trudny przypadek terapii choroby wieńcowej oraz miejsce na zastosowanie leków metabolicznych.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 2; 201-204
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Glucose abnormalities detected by oral glucose tolerance test in patients with acute myocardial infarction: clinical significance, epidemiology, natural course and therapeutic concerns
    Zaburzenia metabolizmu glukozy wykryte w doustnym teście obciążenia glukozą u chorych z zawałem serca: znaczenie kliniczne, epidemiologia, przebieg naturalny i problemy terapeutyczne
    Autorzy:
    Francuz, Paweł
    Podolecki, Tomasz
    Szymała, Magdalena
    Kozieł, Monika
    Kalarus, Zbigniew
    Kowalczyk, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035831.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    acute myocardial infarction
    oral glucose tolerance test
    glucometabolic disturbances
    zawał serca
    doustny test obciążenia glukozą
    zaburzenia metabolizmu glukozy
    Opis:
    Two-hour post load glycemia (2h-PG) obtained during the oral glucose tolerance test (OGTT) is related to adverse cardiovascular outcomes more significantly than fasting glycemia, and the association of 2h-PG with cardiovascular morbidity is graded and independent. An abnormal value of 2h-PG is defined as glycemia ≥ 7.8 mmol/l (140 mg/dl) in most studies. Patients with acute myocardial infarction with abnormal 2h-PG compared to patients with normal 2h-PG have a significantly higher long-term mortality and more concomitant diseases, however, it has not been shown that those subjects have a higher risk of myocardial infarction, coronary revascularization or stroke. Studies have shown that in some patients the glucometabolic status changes after the acute phase of the disease, and that those changes have a prognostic importance. In this review article the authors presented the significance, epidemiology, natural course of glucometabolic disturbances and the therapeutic concerns of hypoglycemic treatment.
    W porównaniu z glikemią na czczo, wartość glikemii po dwóch godzinach (2h-PG) uzyskana w doustnym teście obciążenia glukozą (OGTT) jest parametrem lepiej korelującym z przyszłymi niekorzystnymi zdarzeniami sercowo-naczyniowymi, a jej związek z zapadalnością na chorobę wieńcową oraz ze śmiertelnością jest stopniowy i niezależny. Nieprawidłowy wynik 2h-PG w większości publikowanych prac definiuje się jako ≥ 7,8 mmol/l (140 mg/dl). U chorych z zawałem serca, u których stwierdza się nieprawidłowy wynik 2h-PG, w porównaniu z chorymi z pra-widłowym 2h-PG, rokowanie jest gorsze. Charakteryzują się również częstszym występowaniem chorób towarzyszących. Są to pacjenci, których śmiertelność odległa jest znamiennie wyższa, jednak dotychczas nie wykazano jednoznacznie, aby byli to chorzy, u których częściej występuje ponowny zawał serca, rewaskularyzacja wieńcowa czy udar mózgu. Wskazuje się również na fakt, iż u części chorych stan glukometaboliczny zmienia się po ostrej fazie choroby, co ma wpływ na śmiertelność. W prezentowanej pracy przedstawiono znaczenie zaburzeń metabolizmu glukozy, ich epidemiologię, przebieg naturalny oraz poruszono problem leczenia hipoglikemizującego.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2018, 72; 33-44
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Demographic determinants of self-care after myocardial infarction
    Demograficzne determinanty troski o siebie osób po zawale serca
    Autorzy:
    Wilski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1957146.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
    Tematy:
    Myocardial Infarction
    age
    gender
    Education
    cardiac rehabilitation
    Self-care
    zawał serca
    wiek
    płeć
    wykształcenie
    rehabilitacja kardiologiczna
    troska o siebie
    Opis:
    Introduction: The low level of participation in cardiac rehabilitation of patients after myocardial infarction is one of the most important problems in cardiology. Participation in the cardiac rehabilitation process depends on many diverse factors and one of the fundamental ones is a self-care attitude. It is very important to find predictors which can effectively influence this attitude. If we can understand some of the self-care attitude predictors, we might be better prepared to lead a more effective and much faster form of rehabilitation. The presented studies relate to the above mentioned issues.Material and methods: The studies were performed on a group of 127 patients, 28 women and 99 men, after myocardial infarction, who were subjected to cardiac rehabilitation. The studies comprised filling out a questionnaire that appraises self-care and personal data. The results were then subjected to statistical analysis and discussion.Results: The study found that there is no correlation between the self care, age and socioeconomic status of the patients after myocardial infarction. There is a correlation between educational level and self care (0.01) and mental self care and gender (0.05). There is no correlation between general self care and gender.Conclusion: It resulted from the studies that along with the level of education the level of self care increases. Results suggest that the education of the patients after myocardial infarction can be an important factor influencing people’s self care. Results also indicate that women have a higher level of mental self care than men do. Although there was no relation between self care, age and socioeconomic status, the results show that there is a trend in this connection that might be important. Further research into this problem should be encouraged.
    Wstęp: Sposób w jaki człowiek troszczy się o swoje życie, jego jakość i kształt uzależniony jest od wielu czynników. Analizując ich wpływ na zachowania jednostki względem własnego zdrowia nietrudno dostrzec, że istotne znaczenie mają tak podstawowe własności podmiotu jak wiek, płeć, wykształcenie czy też poziom dochodów jednostki. Przyjmując, że troska o siebie stanowi główny czynnik kształtujący poziom aktywności własnej jednostki w procesie rehabilitacji, zasadnym wydaje się założenie, że powyższe czynniki wpływać będą także na poziom troszczenia się o siebie. Ustalenie tych zależności było głównym celem niniejszego opracowania.Materiał i metody: Badaniami objętych zostało 127 osób, które przeszły zawał serca po raz pierwszy i nie miały innych poważnych chorób towarzyszących. Przebadanych zostało 28 kobiet i 99 mężczyzn. Badanie polegało na wypełnieniu kwestionariusza KTS mierzącego poziom troski o siebie oraz metryczki pozwalającej ustalić wiek, płeć, wykształcenie oraz poziom dochodu na jednego członka rodziny badanego.Wyniki: Uzyskane wyniki badań, pozwalają stwierdzić, iż nie ma istotnego związku między wiekiem i poziomem dochodu a troską o siebie i jej rodzajami. Istnieje związek na poziomie istotności 0,01 między poziomem wykształcenia a poziomem i rodzajami troski o siebie. Badania nie wykazały związku między płcią a ogólnym poziomem troski o siebie. Istnieje natomiast związek na poziomie istotności 0,05 między płcią a troską o funkcjonowanie psychiczne. Wnioski: Z przeprowadzonych badań wynika, że wraz z poziomem wykształcenia wzrasta poziom troski o siebie. Tym samym edukacja pacjenta w rehabilitacji kardiologicznej, może być jednym z podstawowych i najprostszych środków oddziaływania, zwiększających jego poziom troszczenia się o siebie. Wiek i poziom dochodów okazały się nie mieć istotnego znaczenia dla troski o siebie jednak w przypadkach obu zmiennych daje się zaobserwować pewne tendencje, które skłaniać powinny do dalszych analiz. Płeć nie ma znaczenia dla ogólnego poziomu troski o siebie, jednak kobiety istotnie bardziej troszczą się o swoje funkcjonowanie psychiczne niż mężczyźni.
    Źródło:
    Medical Rehabilitation; 2010, 14(3); 18-24
    1427-9622
    1896-3250
    Pojawia się w:
    Medical Rehabilitation
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postępowanie diagnostyczne u chorych z bólem w klatce piersiowej
    Sequential differential diagnosis in patients with chest pain
    Autorzy:
    Hałas, Katarzyna
    Kaźmierczak-Dziuk, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030902.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    chest pain
    myocardial infarction
    aortic dissection
    pulmonary embolism
    pneumothorax
    ból w klatce piersiowej
    zawał serca
    rozwarstwienie aorty
    zatorowość płucna
    odma
    opłucnowa
    Opis:
    Chest pain is the most common cause of medical referral. Is one of the cardiac problems symptoms but it can be associated with other organs damage or failure. The prompt and accurate initial diagnosis is crucial to select high-risk patients and to commence appropriate management. The ability to distinguish the chest pain provoked by important cardiac disease from similar symptoms triggered by other organs disorders depends on clinical experience of the doctor and also on the skill to perform differential diagnosis. In the diagnostic workup it is necessary to take into account the chest pain characteristics, duration of chest pain, triggering and relieving factors. The symptoms and signs that may accompany the chest pain are of utmost importance as well as the results of accurate and specific diagnostic examinations. The life-threatening diseases are: unstable angina and myocardial infarction, aortic dissection, pulmonary embolism. After the above are excluded one should consider other causes such as pulmonary, gastrointestinal and musculoskeletal diseases. This paper outlines the sequential differential diagnosis of the most common causes of chest pain with the special emphasis of life-threatening disorders. Each described disease is thoroughly discussed including the chest pain characteristics, the most common accompanying signs and symptoms and the results of important and necessary examination, that allow to establish the correct diagnosis and to start the appropriate management.
    Ból w klatce piersiowej jest najczęstszym powodem zgłaszania się chorego do lekarza. Należy do objawów chorób serca, ale może też dotyczyć schorzeń innych narządów. Szybka i trafna wstępna diagnoza jest niezmiernie ważna, aby wyselekcjonować chorych w stanach zagrażających życiu i wdrożyć u nich natychmiastowe postępowanie lecznicze. Zdolność odróżnienia bólu w klatce piersiowej będącego objawem poważnych chorób układu sercowo-naczyniowego od podobnych dolegliwości, ale spowodowanych chorobami innych układów zależy w dużej mierze od doświadczenia klinicznego lekarza, jak również od umiejętności prawidłowego przeprowadzenia diagnostyki różnicowej. W czasie procesu diagnostycznego należy brać pod uwagę charakter bólu, jego czas trwania, sytuacje prowokujące dolegliwości, a także je zmniejszające. Bardzo ważne są objawy podmiotowe i przedmiotowe towarzyszące bólowi w klatce piersiowej oraz wyniki trafnie i celowo wykonanych badań dodatkowych. Do nagłych stanów zagrażających życiu należą: niestabilna choroba wieńcowa i zawał serca, rozwarstwienie aorty, zatorowość płucna. Po wykluczeniu tych jednostek chorobowych należy wziąć pod uwagę choroby układu oddechowego, pokarmowego oraz bóle związane z chorobami układu mięśniowo-szkieletowego. W pracy przedstawiono zasady diagnostyki różnicowej najczęstszych przyczyn dolegliwości bólowych w klatce piersiowej, ze szczególnym uwzględnieniem stanów zagrażających życiu. W każdym przypadku opisywanej jednostki chorobowej omówiono charakter bólu, najczęstsze objawy towarzyszące, wyniki koniecznych do wykonania badań pozwalających na postawienie prawidłowej diagnozy i włączenie odpowiedniego postępowania leczniczego.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 4; 295-303
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obraz siebie pacjentów po zawale serca a postawa troski o siebie
    Self-image after myocardial infarction and self-care attitude
    Autorzy:
    Wilski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944931.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    cardiac rehabilitation
    myocardial infarction
    rehabilitation efficacy
    self-care
    self-image
    obraz siebie
    skuteczność rehabilitacji
    troska o siebie
    zawał serca
    rehabilitacja kardiologiczna
    Opis:
    Introduction: One of the factors which increase the rehabilitation efficacy and accelerate the convalescence and return to society of the patients after myocardial infarction may be the self-care attitude. Therefore it seems justifiable to seek such factors which will affect the self-care level. Self-estimation belongs to the most important determinants of coping efficacy and undertaking health behaviours. Considering that health behaviours may be treated as a behavioural manifestation of the self-care attitude, it is probable that the correlation between the self-image and self-care attitude appears to be strong. Aim: The aim of the research was determination of the strength of the correlation between the level of self-image and selfcare attitude as well as the care types in patients after myocardial infarction. Methods: The study involved 127 persons whohad myocardial infarction for the first time and did not undergo any other severe concomitant illnesses. The study covered 28 women and 99 men aged from 39 to 81, with the average age 57.74. The study consisted in completing the KTS questionnaire measuring the self-care level and OS questionnaire measuring the self-image level. The results were analysed statistically and discussed. Results: Analysis of the levels of self-care and self-image in patients after myocardial infarction showed a strong correlation between those variables at the 0.01 significance level. It is a linear correlation which means that the higher the self-image level, the higher the self-care level. This rule applies to each of the care dimensions, i.e. Responsibility, involvement and future perspective as well as each of the types of self-care. Conclusions: The research indicated a strong correlation between the self-care level and types and the self-image level in those who underwent myocardial infarction. It appeared that the higher the self-image level after myocardial infarction, the higher the self-care level and the fuller the self-care. Therefore the self-acceptance level should be increased in the patient, because in the case of those who underwent myocardial infarction it is extremely important for development of the self-care attitude. A change in the self-image from negative into positive may be directly translated into an increase in the self-care level.
    Wstęp: Jednym z czynników zwiększających skuteczność rehabilitacji i przyspieszających proces zdrowienia oraz powrotu do społeczeństwa osób po zawałach serca może być postawa troski o siebie. W związku z powyższym zasadne wydaje się poszukiwanie takich czynników, które wpływać będą na poziom troski o siebie. Ocena samego siebie należy do najistotniejszych wyznaczników efektywności radzenia sobie i podejmowania zachowań zdrowotnych. Biorąc pod uwagę, że zachowania zdrowotne traktować można jako behawioralny przejaw postawy troski o siebie, istnieje prawdopodobieństwo, że związek między obrazem siebie a postawą troski o siebie okaże się równie silny. Cel: Celem badań było określenie siły związku między poziomem obrazu siebie a postawą troski o siebie i rodzajami troski o siebie pacjentów po zawałach serca. Metody: Badaniami zostało objętych 127 osób, które przeszły zawał serca po raz pierwszy i nie miały innych poważnych chorób towarzyszących. Przebadanych zostało 28 kobiet i 99 mężczyzn, w przedziale wiekowym 39-81 lat, średnia wieku wynosiła 57,74 roku. Badanie polegało na wypełnieniu kwestionariusza KTS mierzącego poziom troski o siebie oraz kwestionariusza OS mierzącego poziom obrazu siebie. Wyniki badań poddano analizie statystycznej i omówieniu. Wyniki: Analiza poziomu troski o siebie i obrazu siebie pacjentów po zawałach serca wykazała silny związek między tymi zmiennymi na poziomie istotności 0,01. Związek ten ma charakter liniowy i oznacza, że im wyższy poziom obrazu siebie, tym wyższy poziom troski o siebie. Reguła ta dotyczy każdego z wymiarów troski, a więc odpowiedzialności, zaangażowania i perspektywy przyszłościowej oraz każdego z rodzajów troski o siebie. Wnioski: Przeprowadzone badania wykazały silny związek między poziomem i rodzajami troski o siebie a poziomem obrazu siebie osób po zawałach serca. Okazało się, że im wyższy poziom obrazu siebie po przebytym zawale serca, tym wyższy poziom troski o siebie i pełniejsza troska o siebie. W związku z powyższym należy zwiększać u pacjenta poziom akceptacji samego siebie, gdyż w przypadku osób po zawałach serca ma to niezwykle istotne znaczenie dla kształtowania postawy troski o siebie. Zmiana obrazu siebie z negatywnego na pozytywny może w bezpośredni sposób przełożyć się na zwiększenie poziomu troski o samego siebie.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 1; 15-25
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ból w klatce piersiowej – podobne objawy, a różne rozpoznania i przebieg kliniczny – opisy przypadków
    Chest pain – similar symptoms but different diagnosis and clinical outcomes – case reports
    Autorzy:
    Kaźmierczak-Dziuk, Anna
    Grzęda, Monika
    Kowal, Jarosław
    Niedolaz, Kalina
    Kłos, Adam
    Gielerak, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030880.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    chest pain
    myocardial infarction
    pericarditis
    aortic dissection
    pulmonary embolism
    ból w klatce piersiowej
    zawał serca
    zapalenie osierdzia
    rozwarstwienie aorty
    zatorowość płucna
    Opis:
    Chest pain is one of the most frequent symptoms of cardiac disease, but it can be also provoked by other reasons. It is not easy to establish the cause of chest pain, nevertheless it plays a key role in the diagnostic workup. In the differential diagnosis first of all it is necessary to take into account the most common diseases and those which may be fatal or detrimental for the patient’s health. The most important are myocardial ischaemia and myocardial infarction. During the clinical assessment it is necessary to consider the possible reason of the chest pain originated deep from the chest (aorta, pulmonary artery, mediastinum, oesophagus, trachea, bronchi, pleura), from the chest wall (sensor nerves, chondrocostal junctions, spine, skin), from the abdomen (stomach, duodenum, pancreas, gall bladder) and also symptoms of psychological origin. In the diagnostic process it is necessary to take into account the chest pain characteristics, duration of chest pain, triggering and relieving factors and also coexisting symptoms. A subject with chest pain should be treated as a patient of high cardiovascular risk until the diagnostic management is terminated. The precise differential diagnostics allows to establish the correct diagnosis and to initiate the appropriate treatment. This paper describes five patients with a chest pain. Despite similar symptoms every patient has different disease and the clinical outcome was completely different in every case.
    Ból w klatce piersiowej jest najczęstszym objawem chorób układu krążenia, może być jednak spowodowany zaburzeniami ze strony innych układów i narządów. Ustalenie przyczyny bólu nie jest łatwe, niemniej jednak kluczowe w procesie diagnostycznym. W różnicowaniu należy wziąć pod uwagę przede wszystkim choroby najczęściej występujące oraz te, które zagrażają bezpośrednio życiu i zdrowiu pacjenta. Są to stany związane z niedokrwieniem mięśnia serca: niestabilna dławica piersiowa, zawał mięśnia serca. Podczas oceny chorego konieczne jest uwzględnienie przyczyn bólu w klatce piersiowej pochodzących z wnętrza klatki piersiowej (aorta, tętnica płucna, śródpiersie, przełyk, tchawica, oskrzela, opłucna), ze ściany klatki piersiowej (nerwy czuciowe, połączenia chrzęstno-kostne, kręgosłup, skóra), ze strony jamy brzusznej (żołądek, dwunastnica, trzustka, pęcherzyk żółciowy), a także dolegliwości o podłożu psychogennym. W procesie diagnostycznym należy brać pod uwagę charakter bólu, jego czas trwania, sytuacje prowokujące i zmniejszające ból, a także objawy towarzyszące. Do czasu zakończenia postępowania diagnostycznego chory z bólem w klatce piersiowej powinien być traktowany jak pacjent o istotnie podwyższonym ryzyku sercowo-naczyniowym. Dokładnie przeprowadzona diagnostyka różnicowa pozwala na ustalenie prawidłowego rozpoznania i włączenie odpowiedniego leczenia. W pracy przedstawiono opisy pięciu przypadków klinicznych chorych z bólem w klatce piersiowej. Pomimo podobnych objawów u każdego z prezentowanych pacjentów ustalono inne rozpoznanie, a przebieg kliniczny był w każdym przypadku zupełnie odmienny.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 4; 401-408
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pozawałowa niewydolność serca – optymalne leczenie według współczesnych standardów – opis przypadku
    Congestive heart failure – optimal treatment according to contemporary guidelines – the case report
    Autorzy:
    Kaźmierczak-Dziuk, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031858.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    CRT-D
    cardiac resynchronization therapy
    cardioverter-defibrillator
    heart failure
    kardiowerter-defibrylator
    myocardial infarction
    zawał serca
    niewydolność serca
    terapia resynchronizująca
    crt-d
    Opis:
    Coronary artery disease (CAD) or ischaemic heart disease caused by atherosclerosis is the most common form of cardiovascular disease. CAD leads to acute coronary syndrome which is the clinical syndrome caused by new or growing interruption or occlusion of blood supply to a part of the heart, causing heart cells to die and myocardial infarction. Myocardial infarction destroys normal myocardium and leads directly to heart failure. This paper describes the case of male patient who in the age of 56 suffered from huge myocardial infarction, which caused important heart contractility disturbances, essential reduction in ejection fraction and provoked symptomatic heart failure. Despite fast revascularization and optimal pharmacotherapy patient remained in class III NYHA classification. As the next step in therapeutic procedure patient underwent the implantation of cardioverter-defibrillator with cardiac resynchronization. After 2 years from this procedure big clinical progress was observed. Now patient remains in class I NYHA classification. Also improvement of left ventricle function in echocardiography was observed. Correct qualification to applied treatment determined its safety and legitimacy, and resulted in good clinical effect of treatment the patient with heart failure. Such effectiveness is very important for the patient’s follow-up and good prognosis due to cardiovascular risk reduction.
    Choroba wieńcowa, czyli choroba niedokrwienna serca na podłożu miażdżycy tętnic wieńcowych, jest najbardziej rozpowszechnioną chorobą układu sercowo-naczyniowego. Bezpośrednie następstwo miażdżycy tętnic wieńcowych stanowi ostry zespół wieńcowy, będący zespołem klinicznym spowodowanym przez świeże lub narastające ograniczenie bądź całkowite ustanie przepływu krwi przez tętnicę wieńcową, doprowadzające do martwicy mięśnia sercowego, czyli zawału serca. Zawał serca powodujący zniszczenie prawidłowo działającego myocardium prowadzi bezpośrednio do rozwoju niewydolności serca. W pracy przedstawiono przypadek pacjenta, który w wieku 56 lat przebył rozległy zawał serca, powodujący głębokie zaburzenia kurczliwości, istotne obniżenie frakcji wyrzutowej i objawy niewydolności serca. Pomimo podjętych w trybie przyspieszonym procedur rewaskularyzacyjnych oraz optymalnej farmakoterapii chory nadal pozostawał w III klasie czynnościowej według NYHA. Jako kolejny etap leczenia zakwalifikowano chorego do wszczepienia kardiowertera-defibrylatora z funkcją resynchronizacji. Po dwóch latach od wdrożenia elektroterapii zaobserwowano istotną klinicznie poprawę stanu chorego (obecnie znajduje się w I klasie czynnościowej według NYHA), a także istotną poprawę funkcji lewej komory w badaniu echokardiograficznym. Prawidłowa kwalifikacja chorego do zastosowanego leczenia warunkowała jego bezpieczeństwo i zasadność, a przede wszystkim skutkowała dobrym wynikiem leczenia niewydolności serca. Taka skuteczność terapii nie pozostanie bez wpływu na dalsze rokowanie pacjenta, powodując istotną redukcję ryzyka sercowo-naczyniowego.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 3; 241-246
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Impact of vascular diseases on the progression of mild cognitive impairment to Alzheimer’s disease
    Wpływ obciążenia chorobami naczyniowymi na progresję łagodnych zaburzeń poznawczych do choroby Alzheimera
    Autorzy:
    Nesteruk, Marta
    Nesteruk, Tomasz
    Styczyńska, Marta
    Barcikowska, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030399.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Alzheimer’s disease
    choroba Alzheimera
    choroba niedokrwienna serca
    conversion
    ischaemic heart disease
    konwersja
    mild cognitive impairment
    myocardial infarction
    zawał serca
    łagodne zaburzenia poznawcze
    Opis:
    Introduction: Mild cognitive impairment does not meet the criteria for the diagnosis of dementia, but reaching this diagnosis raises concern about the future state of a patient due to the possibility of the conversion to Alzheimer’s disease. Although the aetiology of Alzheimer’s disease is neurodegenerative, the impact of vascular diseases is also taken into consideration. The aim of this study was to assess the impact of vascular diseases in patients diagnosed with mild cognitive impairment on the conversion to Alzheimer’s disease. Material and methods: In each of 101 patients with a diagnosis of mild cognitive impairment, a detailed medical history was taken, taking into account: hypertension, ischaemic heart disease, arrhythmias, myocardial infarction, stroke, diabetes as well as thyroid diseases, head injuries, alcohol abuse, smoking, exposure to toxic substances, surgery under general anaesthesia and the family character of dementia. Clinical follow-ups were scheduled after 6, 12 and 24 months. Results: Amongst 101 patients with mild cognitive impairment, 17 (16.8%) converted to Alzheimer’s disease within two years of observation. The analysis of the distribution of independence tests showed that the conversion is significant for two variables: ischaemic heart disease and myocardial infarction.
    Wstęp: Łagodne zaburzenia poznawcze nie spełniają kryteriów rozpoznania zespołu otępiennego, jednakże ustalenie tego rozpoznania wzbudza obawę o przyszły stan pacjenta, w związku z zagrożeniem konwersją do choroby Alzheimera. Mimo etiologii zwyrodnieniowej choroby Alzheimera brany pod uwagę jest również wpływ chorób naczyniowych na rozwój tej choroby. Celem pracy była ocena wpływu obciążenia chorobami naczyniowymi u pacjentów ze zdiagnozowanymi łagodnymi zaburzeniami poznawczymi na konwersję do choroby Alzheimera. Materiał i metody: U 101 pacjentów z rozpoznaniem łagodnych zaburzeń poznawczych przeprowadzono szczegółowy wywiad chorobowy, uwzględniający: nadciśnienie tętnicze, chorobę niedokrwienną serca, zaburzenia rytmu serca, zawał serca, udar mózgu, cukrzycę, a ponadto choroby tarczycy, urazy głowy, nadużywanie alkoholu, nikotynizm, kontakt z substancjami toksycznymi, operacje w znieczuleniu ogólnym i rodzinność otępienia. Zaplanowano wizyty kliniczne po 6, 12, 24 miesiącach. Wyniki: Spośród 101 pacjentów z rozpoznaniem łagodnych zaburzeń poznawczych u 17 osób (16,8%) stwierdzono konwersję do choroby Alzheimera w ciągu 2 lat obserwacji. Analiza testów niezależności rozkładów wykazała, że konwersja jest istotna dla dwóch zmiennych: choroby niedokrwiennej serca oraz zawału serca w wywiadzie.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 1; 18-21
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies