Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "kary" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Nowelizacja art. 37a k.k. na mocy ustawy z 19 czerwca 2020 r. w świetle racjonalnych celów karania
    Amendment to art. 37a of the Penal Code under the Act of 19 June 2020 in the light of rational punishment objectives
    Autorzy:
    Kluza, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25806034.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    kara pozbawienia wolności
    sankcja alternatywna
    wymiar kary
    kary nieizolacyjne
    imprisonment
    alternative sanction
    sentence
    non-custodial sentences
    Opis:
    Na mocy nowelizacji z 19 czerwca 2020 r. w sposób istotny zmodyfikowany został art. 37a k.k. Przepis ten został wprowadzony do kodeksu karnego w 2015 r. i miał na celu ograniczenie stosowania kary pozbawienia wolności w stosunku do drobniejszych czynów zabronionych, acz zagrożonych jedynie karą pozbawienia wolności. W 2020 r. doszło do częściowego odwrócenia tego kierunku zmian poprzez podwyższenie wymogów zastosowania art. 37a k.k., co spotkało się z licznymi wątpliwościami.
    Article 37a of Penal Code was s ignificant changed due to the amendment of 19 June 2020. This provision was introduced into the Penal Code in 2015 and was aimed at limiting the use of imprisonment in relation to minor offenses, but only punishable by imprisonment. In 2020, this direction of changes was partially reversed by increasing the requirements for the application of Art. 37a of the Penal Code, which was met with numerous doubts.
    Źródło:
    Problemy Prawa Karnego; 2022, 6, 1; 1-16
    0208-5577
    2353-9712
    Pojawia się w:
    Problemy Prawa Karnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Okoliczności obciążające i łagodzące jako dyrektywy wymiaru kary
    Aggravating and Mitigating Circumstances as Directives of Imposing of Penalties
    Autorzy:
    Gądzik, Zuzanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32443786.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Tematy:
    imposing of penalties
    aggravating circumstances
    mitigating circumstances
    directives of imposing of penalties
    wymiar kary
    okoliczności obciążające
    okoliczności łagodzące
    dyrektywy wymiaru kary
    Opis:
    Artykuł odnosi się do wykładni i znaczenia okoliczności obciążających i łagodzących, wpływających na sądowy wymiar kary. Okoliczności te zostały wprowadzone do Kodeksu karnego na gruncie nowelizacji powyższej ustawy z 7 lipca 2022 r., obejmującej istotne zmiany w zakresie katalogu kar, jak i dyrektyw jej wymiaru. Zagadnienie to jest nie tylko przedmiotem naukowej dyskusji wśród przedstawicieli doktryny prawa karnego materialnego, ale ponadto stanowi problem praktyczny, istotny z punktu widzenia odpowiedniego wymiaru kary. W tekście odniesiono się do wszystkich okoliczności wymienionych w art. 53 § 2a i 2b Kodeksu karnego, a także wyjaśniono konsekwencje ich zbiegu z odpowiadającymi im co do treści znamionami czynów zabronionych lub podstaw nadzwyczajnego wymiaru kary.
    The article refers to the interpretation and importance of aggravating and mitigating circumstances affecting the judicial penalty. These circumstances were introduced into Polish Penal Code on the basis of the amendment Act of 7 July 2022, which includes significant changes in the catalog of penalties and its assessment directives. This issue is not only the subject of scientific discussion among representatives of the doctrine of substantive criminal law, but also constitutes a practical problem, important from the point of view of the appropriate imposing of penalties. The text refers to all the circumstances listed in Article 53 § 2a and 2b of the Penal Code, as well as the consequences of their combination with the corresponding content of prohibited acts or grounds for extraordinary punishment.
    Źródło:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2024, 19, 21 (1); 85-103
    2719-3128
    2719-7336
    Pojawia się w:
    Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polityka karna wobec cudzoziemców przebywających w Polsce
    Autorzy:
    Wiktorska, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1788415.pdf
    Data publikacji:
    2021-07-30
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    polityka karna
    wymiar kary
    cudzoziemcy
    penal policy
    sentencing
    foreigners
    Opis:
    Przedmiotem rozważań artykułu jest fragment polityki karnej państwa obejmujący działalność sądów w celu przeciwdziałania i ograniczania przestępczości w drodze stosowania przepisów prawa karnego wobec cudzoziemców przebywających w Polsce. W szczególności poruszane jest zagadnienie polityki wymierzania kar i środków karnych cudzoziemcom, którzy dopuścili się czynów zabronionych przez polskie prawo karne i trafili do systemu formalnej kontroli społecznej. Celem analizy jest ustalenie, w jaki sposób na przestrzeni lat 2004-2012 kształtowała się polityka sądowego wymiaru kary cudzoziemcom, jakie kary i środki karne były wobec nich najczęściej stosowane w odpowiedzi na popełnienie poszczególnych rodzajów przestępstw oraz sprawdzenie czy, a jeśli tak, to w jakim kierunku i zakresie, polityka ta odbiega od polityki karnej stosowanej wobec polskich obywateli.
    Źródło:
    Biuletyn Kryminologiczny; 2015, 22; 27-37
    2084-5375
    Pojawia się w:
    Biuletyn Kryminologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uzasadnienie niestosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary – wątpliwości na tle art. 424 § 2 k.p.k.
    Autorzy:
    Kmąk, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/617286.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    extraordinary mitigation of the penalty
    statement of reasons
    imposing of penalty
    penal law
    nadzwyczajne złagodzenie kary
    uzasadnienie wyroku
    wymiar kary
    prawo karne
    Opis:
    The article concerns the problem of the statement of reasons, in case of non-applying an extraordinary mitigation of the penalty. According to Article 424 § 2 of the Code of Criminal Procedure, the court has to justify applying an extraordinary mitigation of the penalty. The author proves that the court also has to justify non-applying an extraordinary mitigation of the penalty, in case of “situations provided for in a statute” (Article 60 § 1 of the Penal Code) or it is possible that perpetrator fulfilled the conditions of obligatory extraordinary mitigation of the penalty (e.g. Article 60 § 3 of the Penal Code).
    W opracowaniu opisano problem uzasadnienia niestosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary w wyroku skazującym. Zgodnie z art. 424 § 2 k.p.k. wyjaśnienia wymaga przede wszystkim uzasadnienie stosowania tej konstrukcji. Autor podaje argumenty na rzecz tezy, iż sąd jest zobowiązany do uzasadnienia nieskorzystania z nadzwyczajnego złagodzenia kary, gdy w sprawie wystąpił „wypadek przewidziany w ustawie” (art. 60 § 1 k.k.) lub prawdopodobne jest spełnienie przez sprawcę przesłanek podstawy obligatoryjnego nadzwyczajnego złagodzenia (np. art. 60 § 3 k.k.).
    Źródło:
    Studenckie Zeszyty Naukowe; 2018, 21, 39
    1506-8285
    Pojawia się w:
    Studenckie Zeszyty Naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z badań nad czynnikami wpływającymi na podejmowanie decyzji o wymiarze kary
    On the research into factors influencing judges decisions about punishment
    Autorzy:
    Leśniak, B.
    Leśniak, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/322999.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Politechnika Śląska. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej
    Tematy:
    podejmowanie decyzji
    wymiar kary
    wymiar sprawiedliwości
    making decision
    punishment
    judiciary
    Opis:
    Autorka i autor podjęli się badania dotyczącego czynników wpływających na decyzje podejmowane w postępowaniu karnym o wymiarze kary. 80 studentom – 40 psychologii oraz 40 prawa – został przedłożony opis ustaleń faktycznych w sprawie zabójstwa. Zarówno studentów psychologii, jak i studentów prawa, podzielono dodatkowo na dwie grupy po 20 osób; w grupach tych zróżnicowano opis stanu faktycznego (cechy sprawcy zabójstwa). Ponadto te same stany faktyczne przedłożono grupie 6 czynnych sędziów zawodowych. Porównano indywidualnie podejmowane decyzje przez wszystkich uczestników badania. Celem badania było ustalenie, czy rodzaj wykształcenia decydenta lub szczególne cechy sprawcy czynu wpływają na decyzje o rozmiarze kary, a także, czy są w tym zakresie różnice pomiędzy prawnikami przed aplikacją a zawodowymi sędziami. Wyniki badań były następujące. Stwierdzono istotne statystycznie różnice pomiędzy studentami psychologii i prawa odnośnie do wielkości wymierzonej kary. Średnia kara wymierzona przez studentów prawa była wyższa niż średnia kara wymierzona przez studentów psychologii. Uzasadnienia decyzji o wymiarze kar studentów psychologii i prawa również nieco się różniły. Jednakże różnice odnotowane pomiędzy studentami prawa i psychologii były mniejsze niż różnice zaistniałe pomiędzy wszystkimi studentami a sędziami zawodowymi. Średni wymiar kary w grupie sędziów był najwyższy.
    The authors have conducted research on factors influencing judges decision about punishment making in criminal proceedings. In the experiment 80 subjects (40 psychology students and 40 law students) were presented with police findings about a homicide. Both psychology students and law students were divided into two supplementary groups (20 on each group) with changed elements of using police findings (concerning the same homicide). Some the perpetrator’s features were changed. The sane findings were presented to 6 judges who were making decision in penal cases in real. All participants made decision about punishment individually. The authors wanted to get answers to following questions: – Does the kind of graduate study of the decision maker or particular features of the perpetrator influence decisions about punishment? The research made the following findings. There were significant differences in the average size of sentence between psychology students and law students. Declared reasons for sentences were somewhat different too. But differences between psychology students and law students are less significant than differences between all students and judges. The average sentence of judges was the most severe with the perpetrator.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska; 2016, 95; 261-273
    1641-3466
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola celów wychowawczych w procesie wymiaru kary młodocianym sprawcom przestępstw (art. 54 § 1 k.k.). Uwagi na tle poglądów orzecznictwa
    Autorzy:
    Kania, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393289.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-06
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    juvenile
    type of sentence
    educational objectives
    special preventive measures
    młodociany
    wymiar kary
    cele wychowawcze
    prewencja szczególna
    Opis:
    W niniejszym artykule przedstawiono poglądy orzecznictwa na temat roli celów wychowawczych przy wymiarze kary młodocianym sprawcom przestępstw – art. 54 § 1 k.k. Z przeprowadzonych analiz wynika, że rozwiązania przewidzianego we wspomnianym przepisie nie należy odczytywać jako dyrektywy nakazującej wymierzanie młodocianemu określonego rodzaju sankcji karnej, a zwłaszcza jako wskazania obligującego sąd do automatycznego stosowania w tych przypadkach łagodniejszych rozwiązań penalnych. Ustawowy prymat celu wychowawczego wymaga natomiast od sądu zachowania szczególnej wnikliwości przy ocenie prognozy socjalnej młodocianego, a tym samym zebrania wszelkich możliwych informacji, które pozwolą wymierzyć karę niezbędną i właściwą dla jego reedukacji oraz resocjalizacji.
    The article presents the opinions of the judicature explaining, although not always in a consistent manner, the role of educational objectives in sentencing juvenile offenders – Article 54 § 1 of the Criminal Code. The analyses show that the solution provided in the above-mentioned provision should not be interpreted as a directive that requires that judges give a juvenile offender a specific sentence and, in particular, that it should not be interpreted as instructions that the court should automatically apply milder solutions in such cases than in the case of other offenders. However, statutory primacy of an educational objective requires that the court should be especially perspicacious in assessing the behaviour of such offenders, which also means it should gather all possible information that will allow for giving a sentence that is both necessary and appropriate for their re-education and social rehabilitation.
    Źródło:
    Ius Novum; 2016, 10, 1; 23-40
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 2019 r., IV KK 459/17
    Gloss zum Urteil des Obersten Gerichtshofs vom 24. Januar 2019, IV KK 459/17
    Gloss to the judgment of the Supreme Court of 24 January 2019, IV KK 459/17
    Glosa a la sentencia del Tribunal Supremo de 24 de enero de 2019, IV KK 459/17
    Autorzy:
    Golonka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1369565.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    poczytalność ograniczona
    stopień winy
    wymiar kary
    substancje odurzające
    uzależnienie
    diminished sanity
    guilt limitation (degree of guilt)
    penalty
    narcotic substances
    addiction
    Opis:
    Przedmiotem opracowania są kwestie podniesione przez Sąd Najwyższy w tezie wyroku z dnia 24 stycznia 2019 r., jak również w jego uzasadnieniu. Odnoszą się one do zagadnienia wpływu, jaki na stopień winy, a w konsekwencji także na wymiar kary może mieć stopień ograniczenia poczytalności niższy niż znaczny, czyli nieobjęty zakresem art. 31 § 2 Kodeksu karnego. W kontekście sprawy stanowiącej przedmiot rozstrzygnięcia staje się ono tym bardziej doniosłe, że dotyczy zakłóceń psychicznych spowodowanych użyciem substancji odurzającej (z grupy kanabinoli), wykazujących cechy sklasyfikowanej jednostki chorobowej. To zaś wiąże się z odstępstwem od wyjątku ustanowionego w § 3 art. 31 K.k. W powołanym wyroku została także poruszona problematyka prawnokarnej natury środka określonego w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, a jego niezastosowanie, pomimo istnienia przesłanek ku temu, zarzucił sądowi pierwszej instancji prokurator. Do tej kwestii również odniesiono się w niniejszym opracowaniu.
    The subject of this study are issues raised by the Supreme Court in the thesis of the judgment of 24/01/2019, as well as in its justification. They refer to impact that the diminishing of guilt limitation, and – as a consequence – on the penalty, as well, may have diminished abilities to recognise the meaning of an act or to control one’s behaviour, however in a lower than significant degree. In the context of the case under examination, it becomes all the more noteworthy as it refers to mental disturbances caused by the use of a narcotic substance (from the group of cannabinoids), resulting in the (lower than significant) diminished sanity. The judgment also raised the issue of the criminal law nature of the measure specified in Article 71 Sec. 1 of the Act of 29th of July 2005 on Counteracting Drug Addiction. Therefore, this issue has been also raised in this study.
    Gegenstand der Studie sind die vom Obersten Gerichtshof in der These des Urteils vom 24.01.2019 sowie in seiner Begründung aufgeworfenen Fragen. Sie beziehen sich auf die Frage der Auswirkung des Grads der verminderte Schuldfähigkeit auf den Grad der Schuld und folglich auf die Strafe, die niedriger als signifikant ist, d. H. außer des Art. 31 § 2 Poln.StrafGesetzbuches. Im Zusammenhang mit dem Fall, der Gegenstand der Entscheidung war, wird die Problematik umso wichtiger, als es sich um psychische Störungen handelt, die durch die Verwendung eines Betäubungsmittels (aus der Gruppe der Cannabinoide) verursacht werden, das die Merkmale einer klassifizierten Krankheitseinheit trägt. Dies steht wiederum im Zusammenhang mit einer Abweichung von der in § 3 des Artikels 31 festgelegten Ausnahme. Das Urteil warf auch die Frage der strafrechtlichen Natur der in Art. 71 Sek. 1 des Betäubungsmittelgesetzes vom 29. Juli 2005 vorgesehenen Maßnahmen, deren Nichtanwendung wurde vom Staatsanwalt des erstinstanzlichen Gerichts angeklagt. Daher wird dieses Problem auch in dieser Studie behandelt.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2021, 1; 241-254
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Legislative changes regarding directives on sentencing
    Autorzy:
    Konarska-Wrzosek, Violetta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392543.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    amendment to the Criminal Code of 20 February 2015
    penalty imposition
    misdemeanours
    special directives on penalty imposition
    interpretational doubts regarding Article
    37a and 37b CC
    proposals de lege ferenda
    nowelizacja k.k. z 20 lutego 2015 r.
    wymiar kary
    występki
    dyrektywy szczególne wymiaru kary
    wątpliwości wykładnicze przepisów art. 37a i 37b k.k.
    postulaty de lege
    ferenda
    Opis:
    Artykuł zawiera analizę dogmatycznoprawną nowych uregulowań, wprowadzonych przez nowelę z dnia 20 lutego 2015 r., zawartych w art. 58 § 1, 37a i 37b k.k. Autorka stoi na stanowisku, że przepisy te artykułują dyrektywy szczególne na użytek sądowego wymiaru kary za występki o lekkim, średnim lub poważnym ciężarze gatunkowym, określające ustawowe preferencje w zakresie wyboru rodzaju kary, gdy taki wybór jest przewidziany w sankcji albo możliwości zastosowania wolnościowej kary zamiennej, gdy przestępstwo jest zagrożone sankcją prostą przewidującą tylko karę pozbawienia wolności lub też możliwości orzeczenia kary mieszanej składającej się z krótkiej kary pozbawienia wolności i kary ograniczenia wolności. Autorka w szczególności neguje trafność wykładni przepisu art. 37a k.k., w myśl której przekształca on wszystkie sankcje proste grożące za występki przewidujące karę pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat w sankcje alternatywne zawierające oprócz tej kary także karę grzywny lub karę ograniczenia wolności. Autorka wskazuje na szereg negatywnych skutków takiej wykładni i przedstawia określone propozycje de lege ferenda zarówno co do modyfikacji treści analizowanych unormowań, jak i zmiany ich usytuowania w Części ogólnej k.k..
    The article is a dogmatic and legal analysis of new regulations introduced by the amendment of 20 February 2015 to Articles 58 § 1, 37a and 37b CC. The author presents the opinion that the regulations articulate special directives on judicial imposition of penalties for petty, medium and high impact misdemeanours stipulating statutory preferences with respect to the choice of a penalty provided that such choice is envisaged in the sanction or it is possible to apply a noncustodial alternative penalty when a crime carries a simple sanction of just imprisonment or a possibility of imposing a mixed penalty composed of short imprisonment and a non-custodial penalty. The author is especially against the interpretation of the provision of Article 37a CC according to which it transforms all simple sanctions for misdemeanours carrying imprisonment not exceeding eight years into alternative sanctions composed of imprisonment and a fine or a non-custodial penalty. The author points out a series of negative results of such interpretation and presents proposals de lege ferenda with regard to modification of the analysed norms as well as a change of their placement in the General Issues chapter of the Criminal Code
    Źródło:
    Ius Novum; 2016, 10, 2; 34-43
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współmierność reakcji karnej z perspektywy osób trzecich – wprowadzenie do zagadnienia
    The proportionality of criminal punishment from the perspective of third parties – an introduction to the issue
    Autorzy:
    Hryniewicz-Lach, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693836.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    consequences of conviction
    adjudication of punishment
    equality under the law
    proportionality of punishment
    proportionality of punitive measures
    skutki
    konsekwencje (następstwa) skazania
    wymiar kary
    równość wobec prawa
    współmierność (proporcjonalność) reakcji karnej
    Opis:
    Conviction for a crime raises a number of legal consequences not only for the convicted person, but also for those who are in a family or professional relationship with this person, as well as for the victims of crime. However, the existing regulations applicable to adjudication in criminal matters do not require consideration of the influence of the conviction on the situation of third parties. This fact justifies an attempt to investigate whether the legal system protects these persons from the negative influence of a conviction, and from the effect of the use of instruments of criminal punishment on their family and property, and whether the consequences of a conviction for third persons should be taken into account by the court in the process of adjudication regarding the response to a crime. The author also attempts to formulate a statutory requirement for the criminal court to take into account the individual and social consequences of a conviction, including the consequences of the use of punitive measures, referring in particular to the problem of equality under the law and proportionality of the criminal punishment to the harm suffered by third parties in the event of its application.
    Fakt skazania za przestępstwo rodzi szereg konsekwencji prawnych nie tylko w odniesieniu do osoby skazanej, lecz także innych osób, które pozostają z nim w relacji rodzinnej czy zawodowej, a także dla ofiary przestępstwa. Obowiązujące regulacje dotyczące orzekania w sprawach karnych nie formułują jednak wymogu uwzględniania wpływu skazania na sytuację osób trzecich. Uzasadnia to podjęcie próby zbadania, czy osoby te są w systemie prawnym w jakiś sposób chronione przed negatywnymi konsekwencjami oddziaływania skazania oraz stosowania instrumentów reakcji karnej na ich sferę rodzinną i majątkową, czy też odczuwane przez nie konsekwencje skazania powinny być uwzględniane przez sąd w procesie orzekania w przedmiocie reakcji na przestępstwo. Autorka podjęła także próbę sformułowania ustawowego wymogu uwzględniania przez sąd karny indywidualnych i społecznych konsekwencji skazania, w tym także stosowania instrumentów reakcji karnej, odnosząc się w szczególności do problematyki równości wobec prawa i współmierności reakcji karnej do dolegliwości odczuwanej przez osoby trzecie w związku z jej zastosowaniem.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2019, 81, 1; 73-86
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zasada adekwatności kary - Postępowanie dyscyplinarne w NIK
    Principle of Adequacy of Punishment - Disciplinary Proceedings at NIK
    Autorzy:
    Róg, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2231365.pdf
    Data publikacji:
    2023-04-30
    Wydawca:
    Najwyższa Izba Kontroli
    Tematy:
    wymiar kary
    postępowanie dyscyplinarne w NIK
    postępowanie dyscyplinarne mianowanych kontrolerów
    Komisja Dyscyplinarna i Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna
    punishment
    disciplinary proceedings in NIK
    disciplinary proceedings for appointed auditors
    Disciplinary Committee and Disciplinary Committee of Appeal
    Opis:
    Postępowania dyscyplinarne należą do szczególnej kategorii postępowań o charakterze represyjnym i są przez niektórych przedstawicieli nauki prawa uważane za odrębną gałąź prawa karnego. Dlatego powinny być w nich zachowane podstawowe standardy dotyczące odpowiedzialności karnej, wynikające z Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Należy do nich zapewnienie adekwatności kary (musi być współmierna) do czynu będącego przedmiotem postępowania, nawet jeśli nie istnieją ustawowe dyrektywy jej wymiaru, takie jak w postępowaniu karnym. Jest to bowiem jeden ze standardów demokratycznego państwa prawnego. Dotyczy również postępowania dyscyplinarnego wobec mianowanych kontrolerów NIK.
    Disciplinary proceedings make a specific category of proceedings of repressive nature, and hence some experts in legal sciences consider them as a special branch of the criminal law. That is why such proceedings should comply with basic standards on criminal liability stemming from the Constitution of Poland and the European Convention on Human Rights and Fundamental Freedoms. These include ensuring the adequacy of punishment (punishment must be commensurate) for the offence that is subject to the proceedings, even if there are no legal directives, unlike for in criminal proceedings. It is one of the standards of a democratic state of law. This also refers to disciplinary proceedings concerning NIK appointed auditors. In his article, the author presents the solutions of selected procedures, related to, among others, legal advisors, lawyers, civil servants, he juxtaposes them with the procedure for NIK auditors, and formulates de lege ferenda proposals.
    Źródło:
    Kontrola Państwowa; 2023, 68, 2 (409); 45-58
    0452-5027
    Pojawia się w:
    Kontrola Państwowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Merytoryczne przesłanki orzekania kar i innych środków wobec wielokrotnych recydywistów
    Penalties and other measures applied towards multiple recidivists
    Autorzy:
    Janiszewski, Bogusław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699228.pdf
    Data publikacji:
    1986
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    recydywa
    wielokrotny recydywista
    kara
    kodeks karny
    środki karne
    polityka karna
    wymiar kary
    kara pozbawienia wolności
    orzecznictwo
    badania empiryczne
    statystyki sądowe
    recidivism
    multiple recidivists
    punishment
    penal code
    penal measures
    criminal policy
    sentence
    imprisonment
    case law
    empirical research
    court statistics
    Opis:
    The aims of the present study have been: 1) to ascertain the actual conditions of the courts' decisions applying penalties and other measures towards multiple recidivists; 2) to determine the present penal policy towards this category of convicted persons; 3) to compare this policy with the assumptions included in the Penal Code in force. Punishment imposed upon multiple recidivists is regulated by the provisions of Art. 60, para. 2 and 3 Art. 61 of the Penal Code. Their formulation is as follows: on a perpetrator sentenced twice in the conditions specified in para. 1 (special basic recidivism), who has served altogether at leat one year of deprivation of liberty and in the period of 5 years after the serving of the last penalty commits again an intentional offence with the purpose of obtaining a material benefit or of a hooligan character, similar to at least one of the previously committed offencęs, the court shall impose a penalty within the limits of from three times the lowest sanction, but not less than 2 years, up to the highest statutory sanction increased by one half, and if the highest statutory sanction is not higher than 3 years: up to 5 years deprivation of liberty. The increase of the lowest statutory sanction provided in para. 1 or 2 shall not apply, when the offence is a serious offence; in this case the court shall consider the commission of the offence in the conditions specified in para 1 or 2 as a circumstance increasing the penalty. In particularly justified cases when even the lowest penalty imposed on the basis of Art. 60. paras 1 or 2 would be incommeasurably Severe by reason of the motives for the action of the perpetrator, his traits and personal conditions as well as his way of life before the commission and his behaviour after the perpetration of the offence, the court when imposing the penalty may refrain from applying the rules specified in Art. 60. paras 1 or 2; in these cases the court shall take into consideration the commission of the offence in the conditions specified in Art. 60, para 1or 2 as circumstances influencing increasing the penalty. With regard to a perpetrator sentenced in the conditions specified in Art. 60, para. 2 he court shall adjudge protective supervision; if adjudging this supervision is not sufficient to prevent recidivism, the court shall adjudge .the commitment of the sentenced person to a social readaptation centre. (Art. 62, para. 2). The present work has been based on the author's own research and to a minimum extent only on the analysis of the national statistical data. The point of departure for the study of the actual conditions of the courts decisions were the conditions specified in the Penal Code now in force. The conditions specified in Art. 61 of the Penal Code and related to the offender only have been assumed to form the ratio legis of special recidivism in the Polish penal legislation. If, however, when aplying this provision, the courts prefer the conditions related to the most recent act of the offender, this mignt be an indication of their different attitude towards the aim of punishment in the case of the discussed category of offenders. The existence of such divergences between the conditions of application of Art 61 of the Penal Code as included in the law on the one hand, and those applied by the courts on the other hand  has been one of the hypotheses verified in the present study.  The study has been based on the examination of court records. All the accessible records of criminal cases (230) have been included in it, in which Sentences were passed with regard to multiple recidivists (under Art 60. para. 2  and Art. 61 in connection with Art. 60, para. 2 of the Penal Code) in the District Court of the city of Poznań in the years 1975-1981. The question arised whether this could be treated as an equivalent to a random sample of the national population of convicted multiple recidivists. As shown by a comparison of distributions in question are highly convergent. A questionnaire to investigate the ourt records consisted of 41 questions concerning the convicted recidivist, his previous offences and criminal record, his last offence and the content of the last sentence. The impact of a number of variables on the application of Art. 61 of the Penal Code, on the length  of the prison sentence and on the decision of commitment to a social readaptation centre has been analysed in succession. Conclusions from the study are as follows: 1. In the application of Art.61 of the Penal Code ,the predominating part is played by the conditions connected with the degree of socil danger of the act and with its legal label. The conditions connected with the person of the perpetrator seem to have a much smaller effect. The reason of this state of affairs may be seeked in the fact that the court is obligated by Art. 60, para.2 of the Penal Code to impose long-term penalties of deprivation or liberty regardless of the degree of social danger (seriousness) of the offence which may be trivial in particular cases. Therefore, it is not to be wondered at that in these cases the courts apply Art. 61 of the Penal Code so as to impose a lower or more lenient penalty in order to make it commeasurable with the offence. The following conditions have been found to exert the greatest influence on the length of sentences to deprivation of liberty under Art. 60, para. 2: firstly, the legal appraisal of the offence and the related content of the instructions for meting out punishment specified in Art. 60, para. 2 of the Penal Code, and secondly, the degree of social danger of the offence. The character of the offence and the appraisal of its social danger influence the sentence too, including the type of penalty, when Art. 61 of the Penal Code is applied by the court. This is probably a further result of following the same conditions already when deciding on the application of Art. 61 of the Penal Code. When adjudging the commitment of convicted persons to a social readaptation centre, the courst were guided by the conditions connected with intense symptoms of demoralization of these persons and with a previous application of various penal measures towards them; thus the conditions were formally the same as those to be found in the Penal Code. At the same time, conditions connected with the recently committed offence were left out of account here. One should be particularly careful when interpreting the findings in this case aS the decisions in question may be conditioned by the courts' various attitudes towards the practical functioning of the centers, and by different purposes of their adjudgement in definite cases. The length of the perod for which commitment to a social readaptation centre was adjudged has appeared to increase with the length of the sentence to deprivation of libety. Admittedly, outright conclusions as to the need for amendments of the provisions of the Penal Code in its part concerning recidivists do not follow immediately from the findings of the present study. These findings have. however, demonstrated the degree to which the instructions for meting out, punishment specified in Art. 60, para. 2 of the Penal Code sever the relation between the offence and punishment, as  well as the fact that the corrective function of punishment imposed upon multiple recidivists - officially assumed by the legislator-has a fictious character in practice. In consequence, Art. 61 of the Penal Code is used in discord with its purpose; it is applied to adjust the adjudicated punishment to the seriousness of the offence committed.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 1986, XIII; 109-139
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Orzeczenia zbieżne (concurrent sentences) i orzeczenia konsekutywne (consecutive sentences) w angielskim prawie karnym
    Autorzy:
    Błachnio-Parzych, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1788176.pdf
    Data publikacji:
    2016-09-15
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    orzeczenia zbieżne
    orzeczenia konsekutywne
    angielskie prawo karne
    zbieg przepisów
    kwalifikacja prawna czynu
    wymiar kary
    kara łączna
    zbieg przestępstw
    państwa obce
    Wielka Brytania
    concurrent sentences
    consecutive sentences
    English criminal law
    concurrence of legal rules
    legal qualification
    assessment of penal sanctions
    aggregate penalty
    concurrence of offences
    foreign country
    Great Britain
    Opis:
    The purpose of this article is to analyze the institution of the concurrent and the consecutive sentences in the English criminal law. The differences between them are based on the way they are executed and on the premises which courts take into consideration. Generally, the concurrent sentences are imposed for offences which arose out of a single act and therefore the terms of imprisonment shall run at the same time (concurrently). However, a deeper analysis of the literature and the case law of the English courts leads to the conclusion that the differences between them are not so important, because the main role plays the totality principle. It changes the way the institution of the concurrent and the consecutive sentences shall be perceived.
    Źródło:
    Studia Prawnicze; 2016, 2 (206); 157-170
    0039-3312
    2719-4302
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies