Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "physical performance" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Evaluation of Physiological Stress Experienced by Divers Maintaining an Upright Position on the Water Surface Depending on the Buoyancy Control Device
Ocena obciążenia fizjologicznego nurka podczas utrzymywania się w pozycji pionowej na powierzchni w zależności od wykorzystywanego urządzenia ratunkowo-wypornościowego
Autorzy:
Żebrowska, Aleksandra
Siermontowski, Piotr
Mikołajczyk, Rafał
Sikora, Marcin
Łakomy, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32716371.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
Tematy:
diving
buoyancy vest
safety
physical performance
nurkowanie
kamizelka ratunkowo-wypornościowa
bezpieczeństwo
wydolność fizyczna
Opis:
The knowledge of physiological reactions enabling a diver increasing the functional reserve in a life-threatening situation is not yet complete. It is suggested that the ability to adapt to prolonged stress experienced by divers maintaining an upright position on the water surface is associated with the diver’s individual characteristics and the type of the buoyancy control device. The purpose of this study was to perform a preliminary evaluation of physiological variables in divers wearing two different types of buoyancy control device and floating upright at the surface to determine the level of safety offered by each of them. The physiological variables were measured while participants wearing a classical dive vest and a wing dive vest. The oxygen uptake and heart rate measured after 30 minutes of experiment were significantly greater in participants using wing dive vest than classical dive vest. The results confirm the possibility of using physiological indicators to compare the fatigue and rescue function in divers depending on the buoyancy control device type.
Dotychczas nie w pełni poznane są reakcje fizjologiczne, które wpływają na zdolność utrzymania się w warunkach zanurzenia w wodzie nurków w sytuacji zagrożenia. Sugeruje się, że zdolności przystosowawcze do długotrwałego obciążenia organizmu podczas utrzymywania się w pozycji pionowej na powierzchni mogą wynikać z indywidualnych predyspozycji nurka i stosowanych urządzeń ratunkowo-wypornościowych. Celem badań była ocena obciążenia fizjologicznego nurka w sprzęcie lekkim podczas utrzymywania się w pozycji pionowej na powierzchni w zależności od wykorzystywanego urządzenia ratunkowo - wypornościowego. W badanej grupie nurków zmierzono wskaźniki fizjologiczne podczas zanurzenia w wodzie w pozycji pionowej z utrzymaniem twarzy na powierzchni w dwóch różnych kamizelkach ratunkowo - wypornościowych tj.: klasycznej i typu skrzydło. Większe zapotrzebowania na tlen, przyspieszenie rytmu pracy i większe ryzyko obniżenia dostępności tlenu po trzydziestu minutach utrzymywania się na powierzchni wody stwierdzono w kamizelce typu skrzydło w porównaniu do kamizelki klasycznej. Wyniki badań niniejszej pracy potwierdzają możliwość wykorzystania wskaźników fizjologicznych do oceny funkcji ratunkowej urządzeń wypornościowo-ratunkowych u nurków.
Źródło:
Polish Hyperbaric Research; 2021, 3(76); 35-44
1734-7009
2084-0535
Pojawia się w:
Polish Hyperbaric Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Częstość występowania Zespołu niefunkcjonalnego przemęczenia i Zespołu przetrenowania u sportowców
Prevalence of Non-Functional Ovearreaching and Overtraining Syndromes in Athletes
Autorzy:
Szewczyk, Artur
Rębowska, Ewa
Jegier, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2152212.pdf
Data publikacji:
2019-01-09
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
przetrenowanie
przemęczenie
sportowcy
wydolność fizyczna
objawy
rozpoznawanie
overtraining
overreaching
athletes
physical performance
symptoms
diagnosis
Opis:
Wstęp. Zaburzenie równowagi pomiędzy obciążeniem treningowym a regeneracją organizmu prowadzi do rozwinięcia Zespołu niefunkcjonalnego przemęczenia (NFO) lub Zespołu przetrenowania (OTS) i pogorszenia wyniku sportowego. Celem badania jest określenie częstości występowania tych zespołów w grupie sportowców. Materiał i metody. Przebadano 111 mężczyzn w wieku 18-35 lat trenujących min. 2 lata: biegi długie, kolarstwo, triathlon, trójbój siłowy, crossfit, kulturystykę, podnoszenie ciężarów. Przeprowadzono badanie lekarskie z wywiadem sportowym. Oceniano wydolność fizyczną tlenową – badanie ergospirometryczne (CPET) na bieżni mechanicznej oraz wydolność beztlenową podczas testu Wingate na cykloergometrze. Wykluczono stany zapalne, zaburzenia hematologiczne i metaboliczne. Dokonano pomiarów antropometrycznych. Poziom przemęczenia oraz motywację do treningu oceniano kwestionariuszem Oceny profilu nastrojów- POMS (Profile of Mood State)- wyniki odniesiono do wartości referencyjnych. Materiał poddano analizie w programie Statistica v. 13.0. Wyniki. Na podstawie wyników POMS i zmian w wydolności fizycznej wyodrębniono grupę 26 (23,4%) osób z cechami zespołu NFO/OTS. Byli to sportowcy ze średnim stażem treningowym 73 miesiące trenujący: biegi długie, crossfit i kulturystykę, startujący w zawodach częściej niż 20 razy w roku. Obserwowano istotne statystycznie różnice u sportowców z cechami zespołów NFO/OTS w ocenie nastroju POMS: wartości wyższe w subskalach: napięcie/niepokój, depresja, zmęczenie oraz niższe w subskali krzepkość/aktywność. Obserwowano mniejsze wartości wydolności fizycznej tlenowej i beztlenowej w tej grupie, jednak bez istotności statystycznej. Ilość snu, czas trwania i liczba treningów nie wpływały na wyniki badań. Wnioski. Wystąpienie NFO/OTS dotyczy blisko 25% sportowców różnych dyscyplin sportowych, o średnim stażu treningowym ok. 73 miesiące, startujących w zawodach średnio 20 razy w roku. Kwestionariusz oceny nastrojów POMS okazał się przydatnym narzędziem do diagnostyki tych zespołów.
Background. Imbalance between training load and body recovery leads to the development of the non-functional overreaching syndrome (NFO) or overtraining syndrome (OTS) and deterioration of athlete’s performance. The aim of the study was to determine the prevalence of these syndromes in a sample of athletes. Material and methods. 111 males aged 18-35 years, training long distance running, cycling, triathlon, powerlifting, crossfit, bodybuilding and weightlifting minimum 2 years. The medical assessment was combined with history taking on athletic career and performance. Aerobic capacity was assessed by means of ergospirometry – cardiopulmonary exercise test (CPET) on a mechanical treadmill and anaerobic capacity was measured using Wingate test on a cycle ergometer. The patients with inflammatory conditions, hematological disorders and metabolic disorders were excluded. Anthropometric measurements were taken. Overreaching level and motivation for training were assessed using Profile of Mood State (POMS) questionnaire. The results were next compared with the reference values. Statistical analysis was performed using Statistica program, v.13.0. Results. Based on POMS results and the changes in physical capacity a group of 26 participants was selected (23.4%) with NFO/OTS syndrome symptoms. These were athletes training long distance running, crossfit and bodybuilding within 73 months and those who started in competitions more often than 20 times a year. Statistically significant differences were noted in athletes with NFO/OTS syndromes in mood assessment using POMS questionnaire. Higher values were noted in the following subscales: tension/anxiety, depression and fatigue while lower values were obtained in vigor/ activity subscale. Lower yet statistically insignificant values corresponding to physical anaerobic and anaerobic activity were observed in this group. The amount of sleep and the number of training sessions had no effect on the results. Conclusions. NFO/OTS syndromes are developed in nearly 25% of athletes involved in various sport disciplines, training within about 73 months and starting in competitions 20 times a year on average. POMS questionnaire turned out a useful tool in diagnosing these syndromes.
Źródło:
Polish Journal of Sports Medicine; 2018, 34(4); 213-218
1232-406X
2084-431X
Pojawia się w:
Polish Journal of Sports Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trening interwałowy mocy tlenowej z dodatkową objętością oddechowej przestrzeni martwej a wydolność fizyczna triathlonistów amatorów
High intensity interval training with added dead space and physical performance of amateur triathletes
Autorzy:
Michalik, Kamil
Zalewski, Igor
Zatoń, Marek
Danek, Natalia
Bugajski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2152225.pdf
Data publikacji:
2019-01-23
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
trening interwałowy
dodatkowa przestrzeń martwa
wydolność fizyczna
triathlon
interval training
added dead space
physical fitness
Opis:
Wstęp. Celem pracy było ustalenie wpływu treningu interwałowego mocy tlenowej z dodatkową objętością oddechowej przestrzeni martwej (DOOPM) na wybrane zmienne wydolności fizycznej triathlonistów amatorów. Materiał i metody. Do badań przystąpiło 9 mężczyzn, amatorsko trenujących triathlon. Badani zostali podzieleni na grupę kontrolną (K=4) oraz eksperymentalną (E=5). Obu grupom donowanego tygodniowego mikrocyklu triathlonowego zostały dodane dwie jednostki mocy tlenowej na cykloergometrze. Jednostka treningowa składała się z 15” rozgrzewki oraz części głównej, w której wykonywano 3” interwały mocy tlenowej, ze stałą intensywnością na poziomie 90% mocy uzyskanej w teście progresywnym (90%VO2max). Pomiędzy tymi wysiłkami następowało 6” aktywnej przerwy z intensywnością 50%VO2max. Wykonywano od 2-6 powtórzeń. Grupa eksperymentalna wykonywała treningi z dodatkową objętością oddechowej przestrzeni martwej o objętości 1000 cm3. Test progresywny na cykloergometrze wykonano przed i po 8-tygodniach treningu. Wyniki. Po 8-tygodniach treningu u wszystkich badanych z grupy eksperymentalnej zwiększyły się: moc maksymalna średnio o 6,9%, maksymalny pobór tlenu średnio o 8,5%, maksymalna wentylacja minutowa płuc o 9,2%, powysiłkowe stężenie mleczanu średnio o 12,9%. Obniżenie częstości skurczów serca u wszystkich trenujących z DOOPM wystąpiło podczas intensywności 100W (o 5,3%) oraz 250W (o 2,9%). W grupie kontrolnej kierunek zmian nie był jednorodny. Wnioski. Wykorzystanie urządzenia zwiększającego DOOPM w bardzo intensywnym treningu interwałowym mocy tlenowej przynosi większe korzyści, przy podobnym czasie trwania jednostki treningowej i może zostać włączone do programu treningowego triathlonistów amatorów.
Background. The aim of the study was to determine the effect of aerobic power interval training with added dead space (DS) on selected variables of physical fitness in amateur triathletes. Material and methods. The sample comprised 9 male amateur triathletes. The participants were divided into two groups, the control (K=4) and the experimental (E=5) group. In both groups two aerobic power units on a cycle ergometer were added. The training unit consisted of 15’ of warm up and the main part including 3’aerobic power intervals performed at the level of 90% of the power developed during the progressive test (90%VO2max). Between the exercises there were 6’ active rest intervals with the intensity of exercise of 50%VO2max. 2–6 repetitions were performed. In the experimental group the training included added DS of 1000 cm3 volume. The progressive test on a cycle ergometer was performed before and after 8 weeks of training. Results. After 8 weeks of training the following parameter values increased in the experimental group: maximal power, VO2max, respiratory minute volume and post exercise lactate level, by 6.9%, 8.5%, 9.2% and 12.9% respectively. A decrease in heart rate (HR) was noted in all the participants during exercise performed with the intensity of 100W (by 5.3%) and 250W (by 2.9%). In the control group the direction of changes varied. Conclusions. The application of the device increasing added DS during high intensity aerobic power interval training is more beneficial during training units of a similar length and can be included in the training program for amateur triathletes.
Źródło:
Polish Journal of Sports Medicine; 2018, 34(4); 247-255
1232-406X
2084-431X
Pojawia się w:
Polish Journal of Sports Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The relationship between field test results measuring physical fitness levels in olympic boxing competitors and their athletic performance
Związek pomiędzy wynikami polowych testów wydolności fizycznej u zawodników boksu olimpijskiego a wynikiem sportowym
Autorzy:
Kowalik, Norbert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2152257.pdf
Data publikacji:
2021-12-17
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
boxing
team
physical capacity
VO2max
results in sport
boks
kadra
wydolność fizyczna
wyniki sportowe
Opis:
Background. The aim of the study was to find physical discriminants in Polish senior league elite boxers Material and methods. 13 competitors from the senior national team of average age and body mass participated in the study. The applied methods of assessment included FMS and CMJ tests, 3kg medicine ball throw and 1200m shuttle run. Results. Statistical analysis of the studied biomechanical variables compared with the results of the Polish Senior Championships and the yearly rank list did not reveal any significant correlation. Conclusions. The lack of a clear physical indicator may indicate that the determinants of success in sports depend on other competitors’ traits. On the other hand, the small sample size may be the reason of the lack of statistical significance. An adequate level of physical capacities may allow effective use of the athlete’s vast potential, however, it is not the only decisive factor affecting success in boxing.
Wstęp. W pracy poszukiwano fizycznych wyróżników jakimi charakteryzowali się najbardziej utytułowani zawodnicy polskiej kadry narodowej seniorów. Materiał i metody. 13 zawodników kadry narodowej seniorów w średnim wieku i masie ciała. Wykonano test FMS, CMJ, rzut piłką lekarską 3 kg, bieg wahadłowy 1200 m. Wyniki. Analiza statystyczna badanych zmiennych biomechanicznych oraz wyników podczas Mistrzostw Polski Seniorów oraz roczną listą rankingową nie wykazała istotnej zależności. Wnioski. Brak jednoznacznego fizycznego wskaźnika może świadczyć, iż determinantów sukcesu sportowego należy szukać także w innych cechach zawodnika. Z drugiej strony niewielka liczebność próbki odpowiada za brak istotności statystycznej. Odpowiedni poziom zdolności fizycznych może pozwolić na efektywne wykorzystanie szerokiego potencjału sportowca, ale nie jest jedynym i decydującym czynnikiem wpływającym na sukces w boksie.
Źródło:
Polish Journal of Sports Medicine; 2021, 37(4); 217-222
1232-406X
2084-431X
Pojawia się w:
Polish Journal of Sports Medicine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies