Trening interwałowy mocy tlenowej z dodatkową objętością oddechowej przestrzeni martwej a wydolność fizyczna triathlonistów amatorów

Wstęp. Celem pracy było ustalenie wpływu treningu interwałowego mocy tlenowej z dodatkową objętością oddechowej przestrzeni martwej (DOOPM) na wybrane zmienne wydolności fizycznej triathlonistów amatorów. Materiał i metody. Do badań przystąpiło 9 mężczyzn, amatorsko trenujących triathlon. Badani zostali podzieleni na grupę kontrolną (K=4) oraz eksperymentalną (E=5). Obu grupom donowanego tygodniowego mikrocyklu triathlonowego zostały dodane dwie jednostki mocy tlenowej na cykloergometrze. Jednostka treningowa składała się z 15” rozgrzewki oraz części głównej, w której wykonywano 3” interwały mocy tlenowej, ze stałą intensywnością na poziomie 90% mocy uzyskanej w teście progresywnym (90%VO2max). Pomiędzy tymi wysiłkami następowało 6” aktywnej przerwy z intensywnością 50%VO2max. Wykonywano od 2-6 powtórzeń. Grupa eksperymentalna wykonywała treningi z dodatkową objętością oddechowej przestrzeni martwej o objętości 1000 cm3. Test progresywny na cykloergometrze wykonano przed i po 8-tygodniach treningu. Wyniki. Po 8-tygodniach treningu u wszystkich badanych z grupy eksperymentalnej zwiększyły się: moc maksymalna średnio o 6,9%, maksymalny pobór tlenu średnio o 8,5%, maksymalna wentylacja minutowa płuc o 9,2%, powysiłkowe stężenie mleczanu średnio o 12,9%. Obniżenie częstości skurczów serca u wszystkich trenujących z DOOPM wystąpiło podczas intensywności 100W (o 5,3%) oraz 250W (o 2,9%). W grupie kontrolnej kierunek zmian nie był jednorodny. Wnioski. Wykorzystanie urządzenia zwiększającego DOOPM w bardzo intensywnym treningu interwałowym mocy tlenowej przynosi większe korzyści, przy podobnym czasie trwania jednostki treningowej i może zostać włączone do programu treningowego triathlonistów amatorów.

Background. The aim of the study was to determine the effect of aerobic power interval training with added dead space (DS) on selected variables of physical fitness in amateur triathletes. Material and methods. The sample comprised 9 male amateur triathletes. The participants were divided into two groups, the control (K=4) and the experimental (E=5) group. In both groups two aerobic power units on a cycle ergometer were added. The training unit consisted of 15’ of warm up and the main part including 3’aerobic power intervals performed at the level of 90% of the power developed during the progressive test (90%VO2max). Between the exercises there were 6’ active rest intervals with the intensity of exercise of 50%VO2max. 2–6 repetitions were performed. In the experimental group the training included added DS of 1000 cm3 volume. The progressive test on a cycle ergometer was performed before and after 8 weeks of training. Results. After 8 weeks of training the following parameter values increased in the experimental group: maximal power, VO2max, respiratory minute volume and post exercise lactate level, by 6.9%, 8.5%, 9.2% and 12.9% respectively. A decrease in heart rate (HR) was noted in all the participants during exercise performed with the intensity of 100W (by 5.3%) and 250W (by 2.9%). In the control group the direction of changes varied. Conclusions. The application of the device increasing added DS during high intensity aerobic power interval training is more beneficial during training units of a similar length and can be included in the training program for amateur triathletes.