Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "zeznania" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Psychologia sądowa w ocenie zeznań stron i świadków
    Forensic psychology in the evaluation of the testimony of parties and witnesses
    Autorzy:
    Czujek, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/663199.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    psychologia sądowa
    zeznania
    świadek
    ocena
    forensic psychology
    evaluation
    testimony
    witness
    Opis:
    The analysis of the evidence, particularly the testimony of parties and witnesses is the essence of each process. Particularly important is the appropriate to assign the credibility of the presented theses. Human memory is sometimes unreliable and often on the basis of the analyzed court records raises the question: we remember what happened, or what we want to remember? Analysis of the mechanisms associated with the perception of the facts, their storage in memory and reconstruction and skillful interpretation of what was said “between the lines” can be very helpful.
    Źródło:
    Ius Matrimoniale; 2016, 27, 4; 95-122
    1429-3803
    2353-8120
    Pojawia się w:
    Ius Matrimoniale
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Psychologiczne kryteria oceny wiarygodności zeznań osób chorych psychicznie
    Psychological criteria for assessing the credibility of testimonies given by the mentally ill
    Autorzy:
    Sitarczyk, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/943145.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    credibility of testimony
    forensic psychology
    mentally ill
    testimony
    witness
    osoba chora psychicznie
    psychologia sądowa
    wiarygodność zeznań
    zeznania
    świadek
    Opis:
    The way people with mental illnesses testify and the content of their testimonies are important and interesting issues in law, psychiatry and psychology. While testifying, a mentally ill witness, or a person under the influence of alcohol or other intoxicants during the incident, causes a problem involving the assessment of their competence as a witness. A psychologist acting as an expert witness is expected to establish this competence in terms of the capability to perceive, store and recreate observations and with regard to the psychological criteria determining the credibility of the testimony. The article reviews psychological indicators determining the credibility of a testimony and then analyses testimonies of mentally ill witnesses. It has been shown that an assessment of testimonies should include indicators regarding the content of a testimony, the motivation for testifying, and the history of a testimony, as well as observational criteria regarding the witness’ emotional and physiological sphere. Based on the presented case studies, an attempt was made to indicate that comparisons and generalizations within the content and form of mentally ill witnesses’ testimonies are possible, but they should be considered with great caution, always including the principle of individualization in diagnostic procedure. The most prevalent characteristics of testimonies of patients with paranoid schizophrenia comprise: prevalence of assertive sentences, lack of structured statements, often lack of logic, occurrence of insignificant details, muddled context, problems with differentiation which contents result from one’s own observations and which from subjective experience, often of paranoid type.
    Treść i forma składania zeznań przez osoby z chorobą psychiczną są ważnym i interesującym zagadnieniem zarówno w zakresie prawa, psychiatrii, jak i psychologii. Psychicznie chory świadek lub osoba, która w chwili zdarzenia pozostaje pod wpływem alkoholu czy środków odurzających, w czasie zeznań stwarza problem dotyczący oceny jej kompetencji jako świadka. Od biegłego psychologa oczekuje się określenia owych kompetencji w odniesieniu do zdolności w zakresie postrzegania, przechowywania i odtwarzania postrzeżeń oraz w zakresie psychologicznych kryteriów wiarygodności złożonych zeznań. W artykule dokonano przeglądu psychologicznych wskaźników wiarygodności zeznań, a następnie przedstawiono analizę zeznań osób chorych psychicznie. Wykazano, że ocena zeznań powinna obejmować wskaźniki dotyczące treści, motywacji składania zeznań, historii zeznania oraz kryteria obserwacyjne dotyczące zachowania, a także sfery emocjonalnej i fizjologicznej świadka. Na podstawie zaprezentowanych studiów przypadku starano się wykazać, że porównania i uogólnienia w zakresie treści i formy zeznań osób chorych psychicznie są możliwe, jednak należy podchodzić do nich z dużą ostrożnością, zawsze pamiętając o zasadzie indywidualizacji w postępowaniu diagnostycznym. Do najczęściej pojawiających się cech zeznań osób z rozpoznaną schizofrenią paranoidalną należą: przewaga zdań asercyjnych, brak ustrukturowania wypowiedzi, często brak logiki, występowanie nieistotnych detali, rozmyty kontekst, problemy w odróżnieniu, które treści są rezultatem własnych spostrzeżeń, a które subiektywnych przeżyć, często o charakterze urojeniowym.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 4; 213-227
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Immediacy principle in the Roman criminal procedure
    Zasada bezpośredniości w rzymskim procesie karnym
    Autorzy:
    Chmiel, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2006914.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
    Tematy:
    Roman criminal procedure
    immediacy principle
    evidentiary proceedings
    witness
    defendant
    testimony
    explanations
    interrogation report
    rzymski proces karny
    zasada bezpośredniości
    postępowanie dowodowe
    świadek
    oskarżony
    zeznania
    wyjaśnienia
    protokół przesłuchania
    Opis:
    In analysing the historical development of the Roman criminal procedure it should be observed that it followed the immediacy principle from the earliest times until the Justinian period. Adherence to this rule is best confirmed by the manner in which particular evidence was taken in the Roman criminal procedure, as well as by its judicial evaluation. The significance attached by Romans to the principle in question is corroborated primarily by an example of evidence obtained from a witness’s testimony. Already in the Republic period, testimony given personally by a witness before the court was preferred to testimony in the form of a document. Adherence to the immediacy principle in the Roman criminal procedure was manifested by the fact of preparing reports, initially comprising only certain decisions, e.g. judgements, and later all procedural actions. In the Empire period, the Roman criminal procedure was also ominated by the immediacy principle. The fact that the principle was adhered to is explicitly confirmed by the rescripts issued by Emperor Hadrian, expressing the demand that direct evidence be taken before the court, the reform of the irenarchae’s office implemented by Antoninus Pius, as well as a ban on legal assistance in criminal cases, confirmed by Justinian. Certain exceptions to the immediacy principle were allowed, such as submitting at a trial written laudationes prepared out of court and reports on interrogation of witnesses compiled during the proceedings, as well as admissibility of circumstantial evidence.
    Analizując historyczny rozwój rzymskiego procesu karnego, należy stwierdzić, iż zasada bezpośredniości towarzyszyła mu niemalże od najdawniejszych czasów, aż do Justyniana. Fakt przestrzegania tej zasady najlepiej potwierdza zarówno sposób przeprowadzania określonych dowodów w rzymskim procesie karnym, jak również ich sądowa ocena. O tym, jak dużą wagę przywiązywali Rzymianie do omawianej zasady, może świadczyć przede wszystkim przykład dowodu z zeznań świadka. Zeznania składane osobiście przez świadka przed sądem były już w czasach republiki przedkładane ponad zeznanie złożone w postaci dokumentu. Wyrazem przestrzegania zasady bezpośredniości w rzymskim procesie karnym był fakt sporządzania protokołów, początkowo jedynie z określonych rozstrzygnięć np. wyroków, a w późniejszym okresie już z wszystkich czynności procesowych. Także w okresie cesarstwa rzymski proces karny był zdominowany przez zasadę bezpośredniości. Fakt przestrzegania tejże zasady w wyraźny sposób potwierdzają zarówno reskrypty wydane przez cesarza Hadriana, wyrażające postulat bezpośredniego przeprowadzania dowodów przed sądem, reforma urzędu irenarchae dokonana przez Antoninusa Piusa, jak również potwierdzony przez Justyniana zakaz pomocy sądowej w sprawach karnych. Dopuszczalne były pewne wyjątki od zasady bezpośredniości, zwłaszcza przedstawianie podczas rozprawy przygotowanych poza procesem pisemnych laudationes oraz sporządzonych w trakcie postępowania protokołów przesłuchań świadków, jak również możliwość wykorzystywania dowodów poszlakowych.
    Źródło:
    Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2016, 8, 2; 2-16
    2080-1084
    2450-7938
    Pojawia się w:
    Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zachowanie tajemnicy spowiedzi w sprawach karnych, cywilnych i administracyjnych jako warunek realizacji konstytucyjnego prawa do wolności sumienia i religii
    Confessional Secrecy in Criminal, Civil and Administrative Cases as a Condition for the Implementation of the Constitutional Right to Freedom of Conscience and Religion
    Autorzy:
    Sowiński, Piotr K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2123355.pdf
    Data publikacji:
    2022-08-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    konstytucja
    wolność sumienia i religii
    spowiedź
    tajemnica spowiedzi
    przesłuchanie
    prawo odmowy zeznań
    zeznania
    świadek
    duchowny
    religia
    sumienie
    constitution
    freedom of conscience and religion
    confession
    the secret of confession
    hearing
    the right to refuse to testify
    testimony
    witness
    clergyman
    religion
    conscience
    Opis:
    The text is devoted to the issue of protection of the secret of confession provided on the basis of criminal trial, civil and administration process. This secret is the immanent element of the rites of persons exercising their freedom of conscience and religion under Art. 53 sec. 1 of the Constitution. Freedom of conscience and religion is one of the most important. The differences in the approach to clergy witnesses and possible solutions for the unification of mechanisms governing their interrogation were presented.
    Tekst poświęcony jest problematyce ochrony udzielanej na gruncie procesu karnego, cywilnego i administracyjnego tzw. tajemnicy spowiedzi. Tajemnica ta stanowi immanentny element obrzędów korzystających – na podstawie art. 53 ust. 1 Konstytucji RP– z wolności sumienia i religii, zaliczanej do ważniejszych praw i wolności obywatelskich. Przedstawiono różnice zachodzące w podejściu do świadków – duchownych oraz możliwe rozwiązania w zakresie ujednolicenia mechanizmów rządzących ich przesłuchaniem.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2022, 4(68); 217-228
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawo odmowy zeznań przez duchownego w polskiej i niemieckiej procedurze cywilnej – analiza prawno-porównawcza
    The right to refuse testimony by a clergyman in the Polish and German civil procedure – a legal comparative study
    Autorzy:
    Strzała, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043485.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-18
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    clergyman
    witness
    testimony
    confession
    right to refuse to testify
    code of civil procedure
    civil proceedings – Poland – Germany
    Polen – Deutschland – der Geistliche
    das Zivilprozessordnung
    das Zeugnisverweigerung
    Law on Religion
    freedom of conscience and religion
    postępowanie cywilne – Polska – Niemcy
    kodeks postępowania cywilnego
    prawo odmowy zeznań
    świadek
    zeznania
    duchowny
    wolność sumienia i religii
    osoba duchowna
    Opis:
    Polski Kodeks Postępowania Cywilnego w art. 261 § 2 zd. 2 przewiduje możliwość odmowy zeznań przez duchownego co do faktów powierzonych mu na spowiedzi, przy czym jest to regulacja odmienna względem innych polskich procedur, które zazwyczaj zawierają w odniesieniu do takich faktów bezwzględny zakaz dowodowy. W doktrynie zgłaszane są postulaty zmiany rozwiązań zastosowanych w procedurze cywilnej, która w ocenie wielu autorów nie chroni należycie duchownych i osób powierzających im informacje. W tym stanie rzeczy punktem odniesienia są odpowiednie unormowania obce, które dostarczyć mogą gotowych rozwiązań lub wskazać właściwy kierunek zmian normatywnych, jak też zwrócić uwagę na potencjalne problemy występujące na gruncie odmiennych regulacji i ich stosowania. Celem artykułu jest przedstawienie zastosowanych w niemieckiej Zivilprozessordnung rozwiązań w zakresie prawa odmowy zeznań przez duchownego i porównanie ich z obecnymi przepisami polskiej procedury cywilnej. Analiza prawno-porównawcza obejmuje model regulacji w zakresie prawa odmowy zeznań przez duchownego, zakres podmiotowy i przedmiotowy tego prawa, kwestie dotyczące pouczenia duchownego o jego uprawnieniach, dopuszczalność składania zeznań, możliwość zwolnienia od obowiązku zachowania tajemnicy oraz zagadnienie ochrony informacji powierzonych duchownym poza sprawowaniem duszpasterstwa.
    Section 261 para. 2 of the Polish Code of Civil Procedure provides for the possibility to refuse testimony by a clergyman regarding facts revealed to him during confession. This regulation differs from other Polish legal procedures, which usually treat such facts as inadmissible evidence. There is an ongoing debate in the doctrine about changing the rules of the civil procedure, which, as many authors argue, does not properly protect the clergy and people who reveal information to them. Given that, a point of reference can be sought in foreign regulations, which may provide ready solutions or indicate the right direction of normative changes as well as shed some light on some potential problems with the interpretation and application of regulations already introduced in other countries. This article aims to present the regulations of the German Zivilprozessordnung concerning the clergyman’s right to refuse testimony and to compare them with the current provisions of the Polish Code of Civil Procedure. The legal-comparative analysis concerns the model of legal regulation of the right to refuse testimony by clergymen, the subjective and objective scope of this right, the duty of the judge to advise the clergyman of his rights, the admissibility of the clergyman’s testimony and the issue of protecting information revealed to clergymen outside his pastoral service.
    Źródło:
    Studia z Prawa Wyznaniowego; 2018, 21; 157-181
    2081-8882
    2544-3003
    Pojawia się w:
    Studia z Prawa Wyznaniowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies