Temat: synodalność - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Rozeznawanie wspólnotowe jako podstawowa metoda realizacji synodalności w życiu Kościoła według zamysłu papieża Franciszka
Community Discernment as a Fundamental Method of Implementing Synodality in the Life of the Church as Intended by Pope Francis
Autorzy:: Froniewski, Jacek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/36833744.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: pope Francis
synod
synodality
discernment
sensus fidei
papież Franciszek
synodalność
rozeznawanie
Opis:: Artykuł jest syntetyczną próbą ukazania nowych elementów, które wprowadza papież Franciszek, gdy prezentuje swoje rozumienie realizacji synodalności w życiu Kościoła. Jako podstawową metodę dla Kościoła synodalnego eksponuje on rozeznawanie, co można zauważyć w jego nauczaniu już od początku tego pontyfikatu. Tekst obejmuje cztery części. Pierwsza określa krótko generalne założenia eklezjologiczne obecnego synodu o synodalności. Druga ukazuje samo rozeznawanie duchowe jako metodę w ciągu dziejów, a trzecia aplikację tejże metody w życiu Kościoła w nauczaniu Franciszka. Ostatnia skupia się na sensus fidei jako podstawie teologicznej procesu rozeznawania synodalnego. Konkluzja ukazuje cel zastosowania rozeznawania w wizji Kościoła synodalnego według zamysłu Franciszka.
This article is a synthetic attempt to show the new elements that Pope Francis introduces when he presents his understanding of the realisation of synodality in the life of the Church. He exposes discernment as a fundamental method for the synodal Church, whichcan be seen in his teaching since the beginning of this pontificate. The text comprises four parts. The first sets out short the general ecclesiological assumptions of the present Synod on synodality. The second shows spiritual discernment itself as a method throughout history, and the third the application of this method in the life of the Church in Francis’ teaching. The last focuses on the sensus fidei as the theological ground of the synodal discernment process. The conclusion reveals the purpose of the application of discernment in the vision of the synodal Church as intended by Francis.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2023, 17, 2; 79-89
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Synodalność w myśli Josepha Ratzingera
Synodality in the Theological Thought of Joseph Ratzinger
Autorzy:: Samulnik, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/36838262.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: synod
synodalność
Kościół
prymat
episkopat
Joseph Ratzinger
synodality
Church
primacy
episcopate
Opis:: Celem artykułu jest przedstawienie linii myślenia Josepha kardynała Ratzingera na temat idei synodalności. W kolejnych krokach swojej refleksji Bawarski teolog stawia na pozór rudymentalne, choć zasadnicze pytania: Czym jest synod? Jaka jest funkcja instytucji synodu w Kościele? Ratzinger nie stroni również od pytań dotyczących aktualnej problematyki związanej z drogą synodalną. Przybierają one ton prowokacyjny: Czy w Kościele katolickim nie powinien trwać nieprzerwany synod, który łączyłby zasadę synodalności z zasadą papieskiego prymatu? Czy synod może funkcjonować wyłącznie jako własny, niezależny organ części bądź całości kolegium biskupów danego regionu? Kto ostatecznie kieruje Kościołem? Własne próby odpowiedzi na postawione pytania autor osadza przede wszystkim w Tradycji Kościoła, a także w kontekście bliskiej Bawarczykowi eklezjologii communio. Istotnym atutem jest również zawarty w refleksji wymiar pragmatyczny podejścia do zagadnienia synodalności.
The aim of this article is to present Joseph Cardinal Ratzinger's line of thought on the idea of synodality. In the following steps of his reflection, the Bavarian theologian poses seemingly rudimentary, yet fundamental questions: What is a synod? What is the function of the institution of synod in the Church? Ratzinger also does not shy away from questions on current issues related to the synodal path. They take on a provocative tone: Shouldn't there be an uninterrupted synod in the Catholic Church that combines the principle of synodality with the principle of papal primacy? Can a synod function only as its own independent body of part or all of the college of bishops of a region? Who ultimately governs the Church? The author's own attempts to answer the questions posed are set primarily in the Tradition of the Church and in the context of an ecclesiology of communio close to Bavarian theologian. The pragmatic dimension of the approach to the question of synodality contained in the reflection is also an important asset.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2023, 17, 2; 161-170
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Geneza i przygotowania do nowego Synodu Biskupów poświęconego synodalności
The origins and the preparations for a new Synod of Bishops concerning synodality
Autorzy:: Królikowski, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2147654.pdf
Data publikacji:: 2022-06-10
Wydawca:: Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:: Kościół
papież
Franciszek
komunia
kolegialność
synod
synodalność
Church
pope
Francis
communion
collegiality
synodality
Opis:: Papież Franciszek zwrócił Kościół w kierunku nadania mu charakteru synodalnego, dlatego też kolejny synod biskupów zajmuje się już zagadnieniem synodalności i ma szukać jej właściwego kształtu. Ważne jest, aby dobrze znać genezę tego zagadnienia, gdyż tylko w ten sposób będzie można je właściwie podjąć i ukierunkować w służbie misji zbawczej, którą Kościół pełni. W nauczaniu papieża Franciszka znajdujemy jasno określone pryncypia, na których można budować poprawnie rozumianą synodalność i włączać ją w życie Kościoła na różnych poziomach jego funkcjonowania. Stanowią one właściwe przygotowanie do obecnego synodu biskupów oraz prawidłowe ukierunkowanie jego procesu i podejmowanych konkretnie prac.
Pope Francis has guided the Church so as to make her more synodal in character, which is why another Synod of Bishops already deals with the issue of synodality and is committed to find its appropriate shape. It is vital to analyse thoroughly the origins of this matter since only then it will be possible to deal with it correctly and to apply it in the mission of salvation pursued by the Church. In the teachings of pope Francis we can find clearly defined principles which may constitute a foundation for correctly understood synodality which can be incorporated in the life of the Church on different levels of her activity. These principles constitute an appropriate preparation for the present Synod of Bishops and the appropriate orientation for its proceedings and particular undertakings.
Źródło:: Sympozjum; 2022, 1(42); 73-90
2543-5442
Pojawia się w:: Sympozjum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Synodalność nadzieją Kościoła? Doświadczenia Drogi Synodalnej Kościoła w Niemczech
Synodality as the Hope of the Church? Experiences of the Synodal Way of the Church in Germany
Autorzy:: Przygoda, Wiesław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2108704.pdf
Data publikacji:: 2022-06-29
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: synod
synodalność
Niemiecka Droga Synodalna
odnowa Kościoła
synodality
German Synodal Way
renewal of the Church
Opis:: Papież Franciszek jest przekonany, że Bóg oczekuje od Kościoła trzeciego tysiąclecia odważnego wejścia na drogę synodalną. Papieżowi nie chodzi o udoskonalenie znanych dotychczas w Kościele form synodalności, lecz o nowe ujęcie Kościoła, który w jego przekonaniu stale jest wspólnotą w drodze prowadzoną przez Ducha Świętego. Chodzi o partycypację całego ludu Bożego (duchowieństwa, świeckich i osób konsekrowanych) we wzajemnym słuchaniu się, kształtowaniu we wspólnocie konkretnych form życia eklezjalnego oraz wspólnym ponoszeniu odpowiedzialności za przyszłość Kościoła. Nowa wizja synodalności jest wciąż nieostra. Pozostaje wiele pytań otwartych, np. kto i w jakim stopniu może partycypować w procesie podejmowania istotnych dla życia Kościoła decyzji? Droga Synodalna Kościoła w Niemczech jest bacznie obserwowana przez dziennikarzy, teologów, a także kardynałów z Watykanu i samego papieża Franciszka, gdyż obiecuje katolikom niemieckim dosyć radykalne zmiany w życiu eklezjalnym. Synodalność jest niewątpliwie nadzieją na odnowę Kościoła, ale czy doświadczenie Drogi Synodalnej w Niemczech jest w stanie spełnić powyższą nadzieję? Odpowiedź na to pytanie jest przedmiotem i celem tego opracowania. Artykuł mieści się w nurcie współczesnej teologii pastoralnej, której zadaniem jest poszukiwanie dróg odnowy Kościoła w aktualnym kontekście przemian społecznych, kulturowych i eklezjalnych. Źródłem zawartych w tym opracowaniu analiz są dokumenty Drogi Synodalnej, wypowiedzi jej uczestników oraz komentarze obserwatorów.
Pope Francis expressed his conviction that God expects the Church of the third millennium to courageously embark on the synodal path. This call to synodality is not a question of perfecting its existing forms known within the Church, rather this call is intended to be a new understanding of the structure of the Church which, in his opinion, is a community perpetually guided by the Holy Spirit. True synodality, therefore requires participation of the entire People of God (clergy, laity and consecrated persons) by listening to one another, by forming concrete framework for ecclesial life in the community and in bearing common responsibility for the future of the Church. This new vision of synodality is still blurred. Many open questions remain, for example who precisely will participate, and to what extent will they participate in the process of making decisions integral to the life of the Church? The precedent to such questions may reside in the Synodal Path of the Church in Germany. The German Synodal Way is currently being closely watched by journalists, theologians, as well as cardinals from the Vatican and Pope Francis himself, because it promises German Catholics quite radical changes in ecclesial life. Synodality undoubtedly presupposes a hope for the renewal of the Church; but is the experience of the Synodal Way in Germany able to fulfill this hope? The purpose of this study is to answer this question within the construct of current contemporary pastoral theology, whose task is to search for ways of renewal of the Church in the current context of social, cultural and ecclesial changes. This study analyzes the documents of the Synodal Way, statements of its participants and the comments of observers.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 6; 27-46
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Teologia laikatu i synodalność jako droga realizacji powszechnego powołania do świętości
Autorzy:: Proniewski, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2158476.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: theology of the laity
synod
synodality
holiness
Pope Francis
teologia laikatu
synodalność
świętość
papież Franciszek
Opis:: Człowiek wierzący na mocy chrztu św. otrzymuje łaskę od Boga, która wspiera go w realizacji procesu jego uświęcenia. Wszyscy ludzie są powołani do świętości. Jest ona powszechnym przywilejem udzielonym przez Boga ludzkości. Dróg jej realizacji jest wiele. Wśród nich na uwagę zasługuje posoborowa teologia laikatu, jak i odkryta ponownie przez papieża Franciszka droga synodalności. Obydwie sprowadzają się w swoim założeniu do pomocy człowiekowi w osiąganiu indywidualnej świętości życia, jak też realizacji jej komunijnego, wspólnotowego wymiaru.Analiza problemu zawartego w tytule artykułu przynależy do zagadnień teologicznych zarówno w wymiarze teoretycznym, jak i praktycznym i została zamknięta w trzech punktach: teologia laikatu drogą ku świętości (1), synodalność wyborem świadomej ścieżki prowadzącej ku świętości (2) i świętość jako zadanie synodalne laikatu (3).
By virtue of Baptism, the believer receives grace from God, which supports him in the process of his sanctification. All people are called to holiness. It is a universal privilege granted by God to mankind. There are many ways to implement it. Among them, the post-Conciliar theology of the laity as well as the path of synodality rediscovered by PopeFrancis deserve attention. Both are intended to help man achieve individual holiness of life as well as to realize its communion, community dimension.The analysis of the problem contained in the title of the article belongs to theological issues both in the theoretical and practical dimension and has been closed in three points: theology of the laity as the way to holiness (1), synodality as the choice of a conscious path towards holiness (2) and holiness as the synodal task of the laity (3).
Źródło:: Teologia w Polsce; 2022, 16, 2; 137-156
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Czym jest synodalność? Rozwój świadomości synodalności na przestrzeni historii Kościoła
What is synodality? The development of synodality awareness throughout the history of the Church
Autorzy:: Proniewski, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2147639.pdf
Data publikacji:: 2022-06-10
Wydawca:: Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:: synodalność
świadomość synodalności
synod
sobór
wierni świeccy
synodality
awareness of synodality
synod, council
the lay faithful
Opis:: Synodalność to pojęcie, które zyskało na popularności w Kościele katolickim w czasach pontyfikatu papieża Franciszka. Już pierwsze wieki chrześcijaństwa miały wpływ na formowanie się synodalnej drogi Kościoła. II Sobór Watykański położył fundament pod odnowienie życia synodalnego za pomocą nauki o kolegialności biskupów. Posoborowe prawo kanoniczne stworzyło możliwość organizowania synodów powszechnych, regionalnych i diecezjalnych. W celu wytłumaczenia procesu rozwoju świadomości synodalności w Kościele na przestrzeni dziejów autor analizuje i wyjaśnia podstawowe pojęcia w punkcie explicatio terminorum (1), następnie opisuje wybrane wydarzenia synodalne i soborowe, które towarzyszyły dziejom Kościoła (2), wskazuje na dziedzictwo, które przetrwało do dzisiejszych czasów (3), i ukazuje aktualny stan zakresu działań sprzyjających formowaniu wiernych do synodalności w Kościele (4).
Synodality is a concept that gained popularity in the Catholic Church during the pontificate of Pope Francis. Already the first centuries of Christianity had an impact on the formation of the synodal path of the Church. The Second Vatican Council laid the foundation for the renewal of synodal life through the doctrine of the collegiality of bishops. Post-conciliar canon law created the possibility of organizing universal, regional and diocesan synods. In order to explain the process of development of the awareness of synodality in the Church throughout history, the author analyses and explains the basic concepts in the point explicatio terminorum (1), then describes selected synodal and conciliar events that have accompanied the history of the Church (2), points to a legacy that has survived to the present day (3) and shows the current state of the range of activities conducive to the formation of the faithful for synodality in the Church (4).
Źródło:: Sympozjum; 2022, 1(42); 11-32
2543-5442
Pojawia się w:: Sympozjum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Udział świeckich w synodalności Kościoła. Rozwój nauczania od Soboru Watykańskiego II do papieża Franciszka
Participation of the laity in the synodality of the Church. The development of teaching from the Second Vatican Council to Pope Francis
Autorzy:: Kałuża, Krystian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31339353.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Church
laity
ecclesiology
synod
synodality of the Church
synodal structures
Kościół
świeccy
eklezjologia
synodalność Kościoła
struktury synodalne
Opis:: Celem artykułu jest ukazanie roli świeckich w synodalności Kościoła od Soboru Watykańskiego II do papieża Franciszka. Zainicjowana bowiem przez Vaticanum II eklezjologia communio zaowocowała odnową synodalności w życiu i misji Kościoła. W części historyczno-teologicznej wskazano na zależność teologii laikatu od eklezjologii. Dopiero odnowa eklezjologii, która dokonała się pod koniec XIX wieku, przyniosła przełom w postaci nowej wizji roli świeckich w Kościele. Zainicjowało to wieloetapowy proces, którego ostatnim ogniwem jest synodalna wizja Kościoła wspierana przez papieża Franciszka. W części systematycznej ukazano trzy podstawowe aspekty synodalności Kościoła: (1) aspekt teologiczny (synodalność jako konstytutywny wymiar Kościoła), (2) aspekt duszpasterski (synodalność jako mechanizm funkcjonowania Kościoła), (3) aspekt instytucjonalno-prawny (formy realizacji synodalności). Wszystkie one odnoszą się do Kościoła jako Ludu Bożego, a zatem obejmują wszystkich ochrzczonych, tak duchownych, jak i świeckich.
The aim of this article is to show the role of the laity in the synodality of the Church from Vatican II to Pope Francis. The ecclesiology of communio initiated by Vaticanum II resulted in a renewal of synodality in the life and mission of the Church. In the historical and theological section, the dependence of the theology of the laity on ecclesiology was pointed out. It was not until the renewal of ecclesiology, which took place at the end of the 19th century, that a breakthrough was made with a new vision of the role of the laity in the Church. This initiated a multi-stage process, the final link of which is the synodal vision of the Church promoted by Pope Francis. In the systematic section, three basic aspects of the synodality of the Church are presented: (1) the theological aspect (synodality as a constitutive dimension of the Church), (2) the pastoral aspect (synodality as a mechanism for the functioning of the Church), (3) the institutional-legal aspect (forms of implementation of synodality). All of them refer to the Church as the People of God and therefore include all the baptised, both clergy and laity.
Źródło:: Teologia i moralność; 2022, 17, 2(32); 23-45
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:: Teologia i moralność
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Synodalność w prawosławnej, protestanckiej i katolickiej refleksji teologicznej
Synodality in Orthodox, Protestant and Catholic theological reflection
Autorzy:: Bujak, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/30098241.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Synode
Konzil
Synodalität
Katholizität
Orthodoxie
Luthertum
synod
council
synodality
Catholicism
Orthodoxy
Lutheranism
sobór
synodalność
katolicyzm
prawosławie
luteranizm
Opis:: Celem artykułu jest ukazanie wybranych kwestii z zakresu teologicznej refleksji nad znaczeniem synodów w teologii prawosławnej, luterańskiej i katolickiej. Teologowie prawosławni uzasadniają synodalny wymiar Kościoła nauczaniem Chrystusa, praktyką okresu apostolskiego i rozwojem synodalności w pierwszym tysiącleciu Kościoła. W Kościołach prawosławnych synodalność ma charakter episkopocentryczny i wyraża się na poziomie Kościoła lokalnego, z biskupem na czele oraz na poziomie regionalnym. Po zerwaniu jedności z Kościołem rzymskim w roku 1054 Kościoły prawosławne nie odbyły żadnego soboru o wymiarze ekumenicznym. To, co jest charakterystyczne dla wschodniej teologii synodów i soborów, to przekonanie, że ich decyzje nie są obowiązujące ex sese, ale uzyskują swoją ważność po recepcji przez wiernych. We Wspólnotach kościelnych wywodzących się z reformacji mamy różne formy organizacji synodalnej. W luteranizmie niemieckim do XX wieku obowiązywał model Kościoła państwowego, w którym sprawami Kościoła zarządzali władcy świeccy biskupów. Akceptacja takiej formy zarządzania Kościołem wynikała z wielu czynników, m.in. z teologii Marcina Lutra o powszechnym kapłaństwie i braku biskupów, których zastąpili właśnie książęta. W XIX, a zwłaszcza w XX wieku Kościoły luterańskie w Niemczech wypracowały struktury synodalne, w których główną rolę odgrywają świeccy. Decyzje podejmowane na synodach nie są uznawane za nieomylne, dlatego mogą podlegać zmianom. Również Wspólnoty luterańskie nie znają ekumenicznego wymiaru synodów. W Kościele rzymskokatolickim, podobnie jak w Kościołach prawosławnych, za źródło synodalności uznaje się praktykę Kościoła apostolskiego, zwłaszcza Sobór Apostolski opisany w Dziejach Apostolskich w rozdziale piętnastym, i okres pierwszego tysiąclecia Kościoła, w którym rozwinęły się struktury synodalne i soborowe. W Kościele rzymskokatolickim mamy dwa poziomy synodalności: pierwszy dotyczy prymatu papieża i kolegium biskupów będących z nim w jedności, drugi natomiast opiera się na udziale wszystkich ochrzczonych w życiu Kościoła, który polega na ich funkcji doradczej. Charakterystyczne dla Kościoła rzymskokatolickiego jest zachowanie wszystkich trzech poziomów synodalności: lokalnego, regionalnego i powszechnego, dzięki papieżowi, który zwołuje sobory. W Kościele rzymskokatolickim decyzje soborowe nie wymagają zatwierdzenia przez wiernych świeckich, ale uznawane są obowiązujące po przyjęciu ich przez zgromadzenie soborowe i papieża. Obecnie trwa dyskusja nad większym włączeniem w wiernych świeckich w podejmowanie decyzji dotyczących życia Kościoła.
The aim of this article is to show some issues of a theological reflection on the meaning of synods in Orthodox, Lutheran, and Catholic theology. Orthodox theologians justify the synodal dimension of the Church by the teaching of Christ, the practice of the apostolic period, and the development of synodality in the first millennium of the Church. In the Orthodox Churches, synodality is episcopocentric and is expressed both at the local church level with the bishop in the lead and at the regional one. After breaking up of the unity with the Roman Church in 1054 the Orthodox Churches did not hold any council of an ecumenical dimension. What is characteristic of the Eastern theology of synods and councils is the conviction that their decisions are not obligatory ex sese but acquire their validity after acceptance by the faithful. In the ecclesiastical communities dating back to the Reformation, we have various forms of synodal organization. German Lutheranism had a state church model until the 20th century in which the affairs of the Church were managed by the lay rulers of the bishops. This form of Church governance was due to a number of factors including Martin Luther’s theology of the universal priesthood and the lack of bishops who were replaced by princes. In the 19th and especially in the 20th century the Lutheran churches in Germany developed synodal structures in which lay people play a central role. Decisions made at synods are not considered infallible so they can be changed. The Lutheran communities are also unaware of the ecumenical dimension of synods. In the Roman Catholic Church, as in the Orthodox Churches, the source of synodality is considered to be the practice of the Apostolic Church especially the Apostolic Council described in Acts, chapter 15, and the period of the first millennium of the Church in which synodal and conciliar structures developed. In the Roman Catholic Church, we have two levels of synodality: the first concerns the primacy of the pope and the college of bishops who are in communion with him, while the second is based on the participation of all the baptized in the life of the Church, which consists of their advisory function. Thanks to the pope who convenes councils it is characteristic of the Roman Catholic Church to maintain all three levels of synodality: local, regional and universal. In the Roman Catholic Church conciliar decisions do not to be approved by the lay faithful, but they are considered binding once adopted by the conciliar assembly and the Pope. Currently, there is a discussion on the bigger inclusion of the lay faithful in making decisions regarding the life of the Church.
Ziel dieses Artikels ist es, ausgewählte Themen der theologischen Reflexion über die Bedeutung von Synoden in der orthodoxen, lutherischen und katholischen Theologie zu beleuchten. Orthodoxe Theologen begründen die synodale Dimension der Kirche mit der Lehre Christi, der Praxis der apostolischen Zeit und der Entwicklung der Synodalität im ersten Jahrtausend der Kirche. In den orthodoxen Kirchen ist die Synodalität bischöflich geprägt und kommt auf der Ebene der Ortskirche mit dem Bischof an der Spitze und auf regionaler Ebene zum Ausdruck. Nach dem Bruch der Einheit mit der römischen Kirche im Jahr 1054 haben die orthodoxen Kirchen kein Konzil mit ökumenischer Dimension abgehalten. Kennzeichnend für die östliche Theologie der Synoden und Konzilien ist die Überzeugung, dass ihre Beschlüsse nicht von vornherein verbindlich sind, sondern ihre Gültigkeit erst nach der Annahme durch die Gläubigen erlangen. In den kirchlichen Gemeinschaften, die aus der Reformation hervorgegangen sind, gibt es verschiedene Formen synodaler Organisation. Im deutschen Luthertum gab es bis zum zwanzigsten Jahrhundert ein staatskirchliches Modell, bei dem die Angelegenheiten der Kirche von den Laienvorständen der Bischöfe verwaltet wurden. Die Akzeptanz dieser Form der Kirchenleitung war auf eine Reihe von Faktoren zurückzuführen, unter anderem auf Martin Luthers Theologie des allgemeinen Priestertums und das Fehlen von Bischöfen, die lediglich durch Fürsten ersetzt wurden. Im neunzehnten und vor allem im zwanzigsten Jahrhundert entwickelten die lutherischen Kirchen in Deutschland synodale Strukturen, in denen die Laien eine zentrale Rolle spielen. Die auf den Synoden gefassten Beschlüsse gelten nicht als unfehlbar und können daher geändert werden. Auch die lutherischen Gemeinschaften sind sich der ökumenischen Dimension der Synoden nicht bewusst. In der römisch-katholischen Kirche wie auch in den orthodoxen Kirchen werden die Praxis der apostolischen Kirche, insbesondere das in der Apostelgeschichte, Kapitel 15, beschriebene Apostolische Konzil, und die Zeit des ersten Jahrtausends der Kirche, in der sich synodale und konziliare Strukturen entwickelten, als Quelle der Synodalität betrachtet. In der römisch-katholischen Kirche gibt es zwei Ebenen der Synodalität: Die erste betrifft den Primat des Papstes und des Bischofskollegiums, das mit ihm in Gemeinschaft steht, während die zweite auf der Beteiligung aller Getauften am Leben der Kirche beruht, die in ihrer beratenden Funktion besteht. Ein Merkmal der römisch-katholischen Kirche ist die Beibehaltung aller drei Ebenen der Synodalität: lokal, regional und universal, dank des Papstes, der Konzilien einberuft. In der römisch-katholischen Kirche bedürfen konziliare Beschlüsse nicht der Zustimmung der Laien, sondern werden als verbindlich anerkannt, sobald sie von der konziliaren Versammlung und dem Papst angenommen worden sind. Gegenwärtig gibt es eine Debatte über die stärkere Einbeziehung der Laien in die Entscheidungsfindung über das Leben der Kirche.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2023, 30; 45-67
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: The synod 'with' young people (2018) paves the way for the synod on synodality (2023)
Autorzy:: Moog, François
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2142946.pdf
Data publikacji:: 2022-10-06
Wydawca:: Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:: synod
synodality
Ecclesiology
youth
synodal process
Synodal Church
Christus vivit
synodalność
eklezjologia
młodzi
proces synodalny
Kościół synodalny
Opis:: Pope Francis is very concerned to transform the Church through synodality. He has chosen the synod of bishops as the main tool for this reform. This paper shows how the functioning of the Synod of Bishops, which the pope has profoundly transformed, puts this project of a synodal Church into effect. From this point of view, the process of the 2018 synod on youth is an example of how synodality is transforming the Church. By taking the steps of this process step by step, the paper shows how the practice of synodality is deeply transforming the Church and how the synod of 2018 paves the way for the synod of 2023 on the synodality of the Church.
Źródło:: Warszawskie Studia Teologiczne; 2022, 35, 1; 150-165
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:: Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: La sinodalidad, signo e instrumento de comunión y de evangelización
Synodality, Sign and Instrument of Communion and Evangelisation
Synodalność jako znak i narzędzie budowania wspólnoty i ewangelizacji
Autorzy:: Pellitero Iglesias, Ramiro
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31343206.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: synodalność
synod
wspólnota
uczestnictwo i misja
wierność dynamiczna
duchowość synodalna
synodality
communion
participation and mission
organic cooperation between pastors and faithful
dynamic fidelity
synodal spirituality
Opis:: El proceso sinodal en marcha (XVI Asamblea general ordinaria: Por una Iglesia sinodal: comunión, participación y misión), que comenzó el octubre de 2021 y culminará en el mismo mes de 2024, está impulsando una amplia participación de los fieles en los sínodos, a partir de las Iglesias particulares. En cuanto a su objetivo concreto, se trata de la reflexión sobre la sinodalidad y su ejercicio en torno a las asambleas sinodales. En este artículo se explora la sinodalidad como dimensión constitutiva de la Iglesia y lo que esto significa en la práctica. Profundiza en la cooperación orgánica entre pastores y fieles, como fundamento de la participación de los bautizados en los sínodos. Se detiene en algunos aspectos concretos de los sínodos: su servicio a la comunión y a la misión, como instrumento de discernimiento de la “fidelidad dinámica” que caracteriza el camino de la Iglesia; la adecuación de un itinerario que vaya de las periferias al centro; las actitudes propias de quienes participan en un sínodo; y las dimensiones teológico-pastorales del sínodo. Todo ello, teniendo en cuenta la experiencia de la Iglesia y la reflexión actual.
Trwający proces synodalny (XVI Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne: Ku Kościołowi synodalnemu: komunia, uczestnictwo i misja), rozpoczęty w październiku 2021 r. i mający się zakończyć w październiku roku 2024, zachęca wiernych do szerokiego udziału w synodach, poczynając od kościołów partykularnych. Wymiernym celem synodu jest refleksja nad synodalnością i jej realizacją podczas zgromadzeń synodalnych. W artykule poruszona jest kwestia synodalności jako elementu budującego Kościół i jej praktycznego znaczenia. Autor szczegółowo analizuje współpracę między duszpasterzami i wiernymi, leżącą u podstaw uczestnictwa osób ochrzczonych w synodach, a także konkretne aspekty synodów: ich posługa dla wspólnoty i misji – jako narzędzie służące rozeznaniu „dynamicznej wierności” cechującej drogę Kościoła, zasadność pokonania drogi od peryferii do centrum, postawy właściwe dla uczestników synodu oraz teologiczno-pastoralne wymiary synodu. Wszystkie te rozważania uwzględniają doświadczenie Kościoła i aktualne refleksje.
The ongoing synodal process (16th Ordinary General Assembly: For a Synodal Church: Communion, Participation and Mission), which began in October 2021 and will culminate in the same month of 2024, is encouraging a broad participation of the faithful in the synods, starting from the particular Churches. In terms of its concrete objective, it is a reflection on synodality and its exercise around synodal assemblies. This article explores synodality as a constitutive dimension of the Church and its meaning in practice. It delves into the organic cooperation between pastors and faithful as the basis for the participation of the baptised in synods. It looks at some specific aspects of synods: their service in favour of communion and mission, as an instrument of discernment of the “dynamic fidelity” which characterises the Church's journey; the appropriateness of a journey from the peripheries to the centre; the attitudes proper to those who participate in a synod; and the theological-pastoral dimensions of the synod. All this, taking into account the experience of the Church and the current reflection.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 11; 107-125
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Rewizja życia a synodalne wartości jedności, uczestnictwa i misji
Revision of life and the synodal values of communion, participation, and mission
Autorzy:: Pietrzak, Andrzej
Gruszecki, Lech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/52158746.pdf
Data publikacji:: 2023-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:: Kościół w Ameryce Łacińskiej
synod
synodalność
rewizja życia
jedność
uczestnictwo
misja
metoda „wiedzieć-ocenić-działać”
Church in Latin America
synodality
revision of life
unity
participation
mission
see-judge-act method
Opis:: Rewizja życia w połączeniu z metodą „wiedzieć–ocenić–działać” jest godnym uwagi narzędziem wprowadzania w życie synodalnych wartości jedności, uczestnictwa i misji. Opierając się na doświadczeniach Kościoła w Ameryce Łacińskiej, w artykule przedstawia się dwa argumenty na poparcie tej tezy. Po pierwsze, rewizja życia zapobiega redukowaniu synodu jedynie do deklaratywnych orzeczeń, erudycyjnych analiz i decyzji. Po drugie, pomaga przezwyciężyć franchisingową mentalność podziału na tych, którzy tworzą rezolucje synodalne i tych, którzy mieliby je wdrażać. Tym samym przyczynia się do wyjścia z osobistej i strukturalnej strefy komfortu ku wzrostowi i permanentnej chrystycznej poiesis.
The Revision of life combined with the know-judge-act method is a noteworthy tool for putting into practice the synodal values of unity, participation, and mission. Based on the experience of the Church in Latin America, the article presents two arguments in support of this thesis. First, the revision of life prevents the synod from being reduced to mere declarative pronouncements, erudite analyses, and decisions. Secondly, it helps to overcome the franchise mentality between those who create synodal resolutions and those who should implement them. Thus, it contributes to leaving the personal and structural comfort zone towards growth and permanent Christ poiesis.
Źródło:: Nurt SVD; 2023, 2; 113-125
1233-9717
Pojawia się w:: Nurt SVD
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: II Synod Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej w historyczno-teologicznej perspektywie synodalności Kościoła
The Second Synod of the Diocese of Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) in the historical and theological perspective of the synodality of the Church
Autorzy:: Wojtczak, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/30098247.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: Synodalität
Synode
Kollegialität
Kirchenrecht
Zweite Synode der Diözese Koszalin-Kołobrzeg
synodality
synod
collegiality
canon law
the Second Synod of the Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese
synodalność
kolegialność
prawo kanoniczne
II Synod Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
Opis:: Synodalność Kościoła od samego początku ukazuje wspólnotę wiary jako jeden lud pielgrzymujący, w którym każdy ma swoje miejsce i dzieli odpowiedzialność za Kościół. Współcześnie praktyka Kościoła kładzie duży akcent na zaangażowanie wiernych świeckich w troskę o Kościół i przez prawodawstwo umożliwia im również udział we władzy kościelnej. Wyrazem wspólnej odpowiedzialności i przejawem synodalności na szczeblu partykularnym był II Synod Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej.
From the very beginning, the synodality of the Church shows the community of faith as one pilgrim people, in which every person has their place and also a responsibility for the Church. In modern times, the practice of the Church places great emphasis on the involvement of the lay faithful in the care of the Church and, through legislation, also enables them to participate in Church authority. The Second Synod of the Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese was an expression of shared responsibility and a manifestation of synodality at the particular level.
Die Synodalität der Kirche zeigt die Gemeinschaft des Glaubens von Anfang an als ein pilgerndes Volk, in dem jeder seinen Platz hat und die Verantwortung für die Kirche teilt. Die heutige kirchliche Praxis legt großen Wert auf die Einbeziehung der Laien in die Sorge für die Kirche und ermöglicht ihnen durch die Gesetzgebung auch die Beteiligung an der kirchlichen Autorität. Ein Ausdruck geteilter Verantwortung und eine Manifestation der Synodalität auf partikularer Ebene war die zweite Synode der Diözese Koszalin-Kołobrzeg.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2023, 30; 265-286
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "synodalność" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język