La sinodalidad, signo e instrumento de comunión y de evangelización

El proceso sinodal en marcha (XVI Asamblea general ordinaria: Por una Iglesia sinodal: comunión, participación y misión), que comenzó el octubre de 2021 y culminará en el mismo mes de 2024, está impulsando una amplia participación de los fieles en los sínodos, a partir de las Iglesias particulares. En cuanto a su objetivo concreto, se trata de la reflexión sobre la sinodalidad y su ejercicio en torno a las asambleas sinodales. En este artículo se explora la sinodalidad como dimensión constitutiva de la Iglesia y lo que esto significa en la práctica. Profundiza en la cooperación orgánica entre pastores y fieles, como fundamento de la participación de los bautizados en los sínodos. Se detiene en algunos aspectos concretos de los sínodos: su servicio a la comunión y a la misión, como instrumento de discernimiento de la “fidelidad dinámica” que caracteriza el camino de la Iglesia; la adecuación de un itinerario que vaya de las periferias al centro; las actitudes propias de quienes participan en un sínodo; y las dimensiones teológico-pastorales del sínodo. Todo ello, teniendo en cuenta la experiencia de la Iglesia y la reflexión actual.

Trwający proces synodalny (XVI Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne: Ku Kościołowi synodalnemu: komunia, uczestnictwo i misja), rozpoczęty w październiku 2021 r. i mający się zakończyć w październiku roku 2024, zachęca wiernych do szerokiego udziału w synodach, poczynając od kościołów partykularnych. Wymiernym celem synodu jest refleksja nad synodalnością i jej realizacją podczas zgromadzeń synodalnych. W artykule poruszona jest kwestia synodalności jako elementu budującego Kościół i jej praktycznego znaczenia. Autor szczegółowo analizuje współpracę między duszpasterzami i wiernymi, leżącą u podstaw uczestnictwa osób ochrzczonych w synodach, a także konkretne aspekty synodów: ich posługa dla wspólnoty i misji – jako narzędzie służące rozeznaniu „dynamicznej wierności” cechującej drogę Kościoła, zasadność pokonania drogi od peryferii do centrum, postawy właściwe dla uczestników synodu oraz teologiczno-pastoralne wymiary synodu. Wszystkie te rozważania uwzględniają doświadczenie Kościoła i aktualne refleksje.

The ongoing synodal process (16th Ordinary General Assembly: For a Synodal Church: Communion, Participation and Mission), which began in October 2021 and will culminate in the same month of 2024, is encouraging a broad participation of the faithful in the synods, starting from the particular Churches. In terms of its concrete objective, it is a reflection on synodality and its exercise around synodal assemblies. This article explores synodality as a constitutive dimension of the Church and its meaning in practice. It delves into the organic cooperation between pastors and faithful as the basis for the participation of the baptised in synods. It looks at some specific aspects of synods: their service in favour of communion and mission, as an instrument of discernment of the “dynamic fidelity” which characterises the Church's journey; the appropriateness of a journey from the peripheries to the centre; the attitudes proper to those who participate in a synod; and the theological-pastoral dimensions of the synod. All this, taking into account the experience of the Church and the current reflection.