Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "synestezja" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Twórczość Vladimira Nabokova – krajobrazy w zwierciadle synestezji
    Creation of Vladimir Nabokov – landscapes in the mirror of synesthesia
    Autorzy:
    Zborowska, Anna
    Mański, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43097436.pdf
    Data publikacji:
    2024-01-22
    Wydawca:
    Akademia Ateneum w Gdańsku
    Tematy:
    synestezja
    grafem-kolor synestezja
    Vladimir Nabokov
    synesthesia
    grapheme-color synesthesia
    Opis:
    Zaprezentowany poniżej tekst zawiera analizę wybranych utworów słynnego rosyjskiego pisarza Vladimira Nabokova z perspektywy zjawiska synestezji, której doświadczał przez całe swoje życie. Proza Nabokova rozbrzmiewa kolorami ukazując niezwykłą wrażliwość pisarza na złożone niejednokrotnie efekty wpływu światła na różnorodne powierzchnie. Intencją autorów tekstu jest przede wszystkim skierowanie uwagi czytelnika na momenty synestetyczne prozy Nabokova oraz źródła naukowe opisujące i wyjaśniające ich dynamikę, funkcję i pochodzenie. Niczym bumerang powraca pytanie o stan umysłu, który kreuje rzeczywistość unikalną, nieznaną wcześniej i trudną do uchwycenia większości. Artykuł jest też formą dialogu literatury i psychologii, co w przypadku tak skomplikowanej umysłowości, jaką posiadał Nabokov, może być niezwykle cenne.
    The text presented below contains an analysis of selected stories written by the famous Russian writer Vladimir Nabokov from the perspective of the phenomenon of synesthesia that he experienced throughout his life. Nabokov’s prose radiates colors, showing the writer’s extraordinary sensitivity to the often-complex effects of the influence of light on various surfaces. The intention of the authors of the article is primarily to direct the reader’s attention to the synesthetic moments of Nabokov’s prose and to scientific sources describing and explaining their dynamics, function and origin. Like a boomerang, returns the question about the state of mind of artists who create a unique reality, previously unknown and difficult to grasp for many people. The article is also a form of dialogue between literature and psychology, which in the case of such a complicated mind as Nabokov had, may be valuable.
    Źródło:
    Studia i Badania Naukowe Ateneum; 2023, 1, 1; 87-99
    2657-4209
    Pojawia się w:
    Studia i Badania Naukowe Ateneum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Barwy obecności i nieobecności w Lolicie
    The colors of presence and absence in Lolita
    Autorzy:
    Zasowska, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/665594.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    synestezja
    metafora synestetyczna
    tłumaczenie angielsko-polskie
    synesthesia
    synesthetic metaphors
    English-Polish translation
    Opis:
    The multiplicity of the phenomenon of synesthesia has been a subject of intense scientific research performed mainly within a relatively narrow field of neurobiology or psychiatry (see e.g. Cytowic 2002; Cytowic and Eagleman 2009; Grossenbacher and Lovelace 2001; Sagiv 2009; J. E.Harrison and S.Baron-Cohen 1997), for which it is mostly a medical condition of the brain. However, synesthesia has also become a target of many linguistic endeavors as its realizations through language give rise to what is called a ‘synesthetic metaphor’ – a spontaneous linguistic production and/or a well-thought stylistic device. The world-famous Nabokov’s masterpiece Lolita is by far one of his most synesthesia-laden prose writings and it alone provided a fertile ground of research in both English and Russian, and many other languages to which the novel has been translated (see e.g. Ginter 2008; Zasowska 2012; Ginter 2016). The following paper aims at investigating the realizations of the English synesthetic metaphors in Lolita in the two Polish translations available in the literature: that of Stiller (1991) and that of Kłobukowski (1997). Of crucial importance is the function of color, a searchlight of some kind, beaming only on those who count. It doubtless centralizes Lolita in the novel and therefore may be called the ‘segregating’ factor: it is there whenever the girl is present and vanishes when she is no longer in sight. As has also been noticed by Zasowska (2013), the distribution of synethesia is closely linked with the sex of a character, and again it is Lolita that gathers almost all of the synesthetic metaphors for herself. Not even a vaguely similar tendency has been observed in the case of the other characters, both male and female, which are ‘synesthetically’ neglected by the author, that being an apparently conscious decision on the part of the writer. The present analysis consists of two main parts. First, all of the color-related synesthetic metaphors have been found, counted and categorized. The same was done with metaphors relating to the senses of sight, touch and taste. Second, their two Polish translations were compared and contrasted in terms of the synesthetic metaphor construction. The findings have shown that in most cases synesthetic metaphor was maintained by the translators throughout the novel and successfully rendered into the Polish language. However, different stylistic devices and lexical markers were used in doing so.
    Zjawisko synestezji opisywane w literaturze medycznej, głównie w wąskiej dziedzinie neurologii lub psychiatrii (zob. np. Cytowic 2002, Cytowic i Eagleman 2009; Grossenbacher i Lovelace 2001; Sagiv 2009; J. E. Harrison i S. Baron-Cohen 1997) dotyczy zmian w obrębie kory mózgowej, które są odpowiedzialne za tzw. ‘postrzeganie’ zmysłami. Synestezja to również przedmiot badań językoznawczych, które skupiają się na metaforze synestetycznej, a więc celowym (bądź nie) zabiegu stylistycznym. Lolitę bez wątpienia można zaliczyć do największych dzieł literackich XX wieku, a samemu autorowi – Vladimirowi Nabokovi – nie sposób odmówić geniuszu tkwiącego w niezwykłej zręczności językowej, która przyniosła mu zarówno sławę i uznanie, jak i niesłabnącą do dziś krytykę fabuły samego utworu. Dla językoznawców „Lolita” to przede wszystkim jaskinia tajemnic i zagadek, które dostrzec można w niezliczonych grach i zabiegach językowych, a które stały się przedmiotem badań zarówno w języku angielskim, rosyjskim, jak i wielu innych, na które powieść została przetłumaczona (zob. np. Ginter 2008; Zasowska 2012; Ginter 2016). Niniejszy artykuł ma na celu zbadanie realizacji metafory synestetycznej w dwóch polskich przekładach Lolity – w tłumaczeniu Stillera z 1991 r. oraz Kłobukowskiego z 1997 r. Na szczególną uwagę zasługuje sam kolor, którym powieść jest przepełniona, a który służyć może uważnemu czytelnikowi jako swego rodzaju „drogowskaz” informujący o tym, co, a nade wszystko kto jest ważny. Barwa towarzyszy głównej bohaterce od samego początku powieści i natychmiast znika, gdy dziewczynki nie ma w pobliżu. Jak zauważa Zasowska (2013), barwa pełni istotną funkcję w tworzeniu i rozmieszczeniu metafory synestetycznej, która jest ściśle powiązana z płcią bohaterów. Analiza przedstawiona w niniejszej pracy składa się z dwóch części. Pierwsza z nich stawia sobie za cel wyszukanie oraz skategoryzowanie wszystkich metafor synestetycznych związanych z barwą oraz tych związanych z innymi zmysłami, tj. zmysłem wzroku, dotyku i smaku. W części drugiej przeprowadzono analizę porównawczą oryginalnych metafor angielskich z ich polskimi odpowiednikami w dwóch przekładach. Analiza ta miała na celu określenie samej konstrukcji metafory. Wyniki wskazują, że w obu polskich tłumaczeniach metafora synestetyczna została zachowana, mimo różnych środków stylistycznych użytych w tym celu.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica Rossica; 2018, 15; 203-218
    1731-8025
    2353-9623
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jak Poruszać się w Kolorze Niebieskim, Jak Wyśpiewać Kolor Czerwony. Gertrud Grunow i Jej Lekcje Harmonii w Ramach Szkoły Bauhaus w Weimarze
    How to Move in the Colour Blue and How to Sing in the Colour Red. Gertrud Grunow and Her Harmony Classes at the Bauhaus in Weimar
    Autorzy:
    Olszewska, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1015453.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    bauhaus
    teoria kolorów
    synestezja
    harmonia
    gimnastyka rytmiczna
    colour theory
    synesthesia
    harmony
    rhythmic gymnastic
    Opis:
    Punktem wyjścia tekstu jest projekt zrealizowany wspólnie z niemiecką artystką Jenny Brockmann w ramach festiwalu Kunstfest w Weimarze w 2018 roku. Opierał się na metodzie wypracowanej przez Gertrud Grunow, która w pierwszych latach istnienia szkoły Bauhaus w Weimarze realizowała swój autorski program nauczania harmonii. Swoją metodę oparła na badaniu zależności pomiędzy kolorem, dźwiękiem i ruchem. Zajęcia przez nią prowadzone wchodziły w skład tzw. „roku zerowego“ i ich zaleczenie było kluczowe do kontynuowania nauki w szkole. W projekcie Kolektywny dialog: Gertrud Grunow starałyśmy się z artystka przybliżyć szerszej publiczności tę zapomnianą postać a jej metodę nauczania przełożyć na spółczesne metody badawcze i teoretyczne. Z powodu braku licznych materiału źródłowych postanowiłyśmy nie dążyć do historycznej rekonstrukcji metody nauczania Grunow a potraktować ją jako możliwość artystycznej interpretacji. W tekście analizuję podstawy metody Gertrud Grunow oraz przybliżam jedno z dyskursywnych działań - Kolor, dźwięk, ruch, zrealizowanego na potrzeby projektu Kolektywny dialog: Gertrud Grunow. Do działania zaproszone zostały śpiewaczka jazzowa oraz choreografka. Ich zadaniem była indywidualna interpretacją metody Grunow.
    The text is about my project, working together with German artist Jenny Brockmann, created for the Kunstfest festival in Weimar in 2018. Our project was based on the method developed by Gertrud Grunow, who taught at the Bauhaus school in Weimar in its early years. At the Bauhaus, Grunow invented and taught a method she called harmony lessons, based on analyzing the relationships between colour, sound and movement. Her class was part of what was known as a "preparation course” and students were required to take the class in order to be able to continue their education at the school. The aim of our project Collective dialogue: Gertrud Grunow was to focus more on Gertrud Grunow, whose work as a teacher at the Bauhaus School is often forgotten. We also wanted to familiarise people with her theoretical research and with her method. Because of a lack of historical materials, we did not try to reconstruct her teaching method but instead took a different approach and interpreted it artistically. In the text I analyse the method of Gertrud Grunow and describe one of the discursive events Colour, Sound, Movement organized as a part of the Collective Dialogue: Gertrud Grunow project, which also involved a jazz singer and a choreographer. Using their own methods working with sound and movement, they prepared their individual interpretations of Grunow’s method.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2020, 23; 79-86
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postać i dzieło św. Alberta Chmielowskiego widziane oczyma malarzy
    St Albert Chmielowski’s Person and Work as Seen by Painters
    Autorzy:
    Pyczek, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046380.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-12
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    święty-malarz
    kolorysta
    teoretyk sztuki
    symbolizm
    impresjonizm
    synestezja
    saint-painter
    colourist
    art-theoretician
    symbolism
    impressionism
    synesthesia
    Opis:
    Dzieła Adama Chmielowskiego do dziś nie są powszechnie znane, jakkolwiek relacje współczesnych mu i późniejszych malarzy dowodzą, iż pod wieloma względami był w historii polskiej sztuki prekursorem impresjonizmu i symbolizmu – zarówno w twórczości malarskiej, jak i teoretycznej („O istocie sztuki”). Był wybitnym kolorystą, koncentrował się na estetycznych i emocjonalnych aspektach krajobrazu, jego pejzaże o wyraźnych cechach synestetycznych (rytm, harmonia, nastrojowość; powtarzające się motywy, zestrojenia barwne) stanowią zaproszenie do kontemplacji.
    Adam Chmielowski’s artistic output has not been made widely known up to now, although the reports of his contemporary artists as well as the ones of later generations prove that in many respects he was a precursor of impressionism and symbolism in the history of Polish art – both in his artistic works and the theoretical ones („About the Essence of Art”). He was an outstanding colourist focused upon the aesthetic and emotional aspects of scenery; his landscapes of pronounced synesthetic values ( rhythm, harmony, feeling; repeated motifs, colour schemes) invite the viewers to contemplation.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe KUL; 2018, 61, 2; 181-191
    0044-4405
    2543-9715
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tajemnice ASMR – perspektywa ogólna i lingwistyczna
    Autorzy:
    Ozga, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1042205.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    ASMR
    neurobiologia
    zmysły
    synestezja
    fonetyka
    onomastyka
    medionimy
    konceptualizacja
    dyskurs
    funkcje języka
    neurobiology
    senses
    synesthesia
    phonetics
    onomastics
    medionym
    conceptualisation
    discourse
    language functions
    Opis:
    Artykuł prezentuje zjawisko ASMR (Autonomous Sensory Meridian Response, tłum. pol. samoistna odpowiedź meridianow czuciowych) z perspektywy ogólnej i lingwistycznej. Definicja pojęcia i zreferowanie stanu badań stanowią wprowadzenie do klasyfikacji wyzwalaczy ASMR ze względu na zmysły stanowiące źródło doświadczania tzw. efektu ASMR. Autor przedstawia argumenty za włączeniem dotyku i zapachu do klasyfikacji wyzwalaczy. Lingwistyczna analiza zjawiska koncentruje się wokół fonetycznych właściwości wyzwalaczy głosowych, aspektów onomastycznych – analiza gramatyczna i konceptualna wyodrębnionych 17 klas medionimów (nazw kanałów ASMR) oraz dyskursu jako przestrzeni, w której realizowane są funkcje – fatyczna i socjalizująca (budujące więź w obrębie społeczności ASMR; ich realizacja leży po stronie artysty ASMR) oraz ewaluatywna i perswazyjna (ich realizacja leży po stronie odbiorców nagrań).
    The article presents the concept of ASMR (Autonomous Sensory Meridian Response) from a general and a linguistic perspective. The definition of the notion and a review on the state of research is followed by a classification of ASMR triggers based on the senses which constitute the source of experiencing the ASMR effect. The author argues that touch and smell be included in the classification of the triggers. The linguistic analysis focuses on the following issues: the phonetic properties of the voice triggers, onomastics – a grammatical and conceptual study of the 17 classes of medionyms (names of ASMR channels) which were distinguished in the present research, and the ASMR discourse as the space where phatic and social functions are carried out on the part of ASMRtists as factors developing bonds within the ASMR community and where evaluative and persuasive functions are prominent in the comments of the recipients.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2020, 58, 3; 301-334
    1505-9057
    2353-1908
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Sound of Yellow: Kandinsky’s yellow colour in von Hartmann’s and Schnittke’s music
    Brzmienie żółtego koloru Kandinsky’ego w muzyce von Hartmanna i Schnittkego
    Autorzy:
    Kolić, Neda
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/514130.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
    Tematy:
    Wassily Kandinsky
    Thomas von Hartmann
    Alfred Schnittke
    The Yellow Sound
    Der gelbe Klang
    sound and colour
    synesthesia
    Żołty dźwięk
    dźwięk i kolor
    synestezja
    Opis:
    The pioneer of abstraction, Wassily Kandinsky (Васи́лий Васи́льевич Канди́нский, 1866–1944), used musical terms as titles for his paintings with intention to release them from the themes, considering that music is “the art which has devoted itself not to the reproduction of natural phenomena, but rather to the expression of the artist’s soul, in musical sound”. Through his paintings Kandinsky rethought the principles of music. Not a painting, but an another artistic creation, through which we are given a chance to cognize Kandinsky’s comprehension of music, is The Yellow Sound (Der gelbe Klang, 1912), a “composition” for stage. It is the paradigm of Kandinsky’s “true stage-composition”, his totally new view of theatre that consists of three elements – musical movement, pictorial movement, and physical movement, but interwoven together in harmony that will trigger inner harmony in a spectator. Music for his scenario was provided by the composer Thomas von Hartmann (Фома́ Алекса́ндрович Га́ртман, 1886–1956), and another musical version was written by Alfred Schnittke (Альфре́д Га́рриевич Шни́тке, 1934–1998 / Der gelbe Klang, 1974). In Concerning the Spiritual in Art Kandinsky presented his theory of colour through which he explained his own (synesthetic) view of yellow colour / sound, particularly in comparison with blue colour, that was “musicalized” through The Yellow Sound. What kind of yellow and blue tone Kandinsky had in mind, and what nuances of these colours did von Hartmann / Schnittke see / hear? What musical instrument(s) can produce yellow, i.e. blue colour? Which music scale / tone / interval has yellow / blue tone(s)? Are we able to perceive all the shades of yellow / blue sound?
    Pionier abstrakcji, Wassily Kandinsky (Васи́лий Васи́льевич Канди́нский, 1866–1944), wykorzystywał terminy muzyczne jako tytuły swoich obrazów, by wyzwolić je z więzów utartych motywów, zwracając tym samym uwagę na to, że muzyka jest „sztuką, która poświęciła się nie odtwarzaniu zjawisk natury, lecz wyrażaniu duszy artysty przez dźwięk”. Za pośrednictwem swoich obrazów Kandinsky na nowo interpretował podstawy muzyki. Jednak to nie dzięki dziełu malarskiemu, a innemu efektowi kreacji artystycznej mamy szansę poznania sposobu, w jaki Kandinsky postrzegał muzykę. Mowa o „kompozycji” do sztuki Żołty dźwięk (Der gelbe Klang, 1912). Stanowi ona paradygmat „prawdziwej kompozycji scenicznej” Kandinsky’ego; jego własne, nowe spojrzenie na teatr, które składa się z trzech elementów: przepływu muzyki, przemieszczania się ilustracji oraz ruchu cielesnego, harmonijnie się przeplatających, co z kolei wyzwala uczucie wewnętrznej harmonii u widza. Muzykę do scenariusza abstrakcjonisty skomponował Thomas von Hartmann (Фома́ Алекса́ндрович Га́ртман, 1886–1956); jej inną wersję stworzył także Alfred Schnittke (Альфре́д Га́рриевич Шни́тке, 1934–1998). W dziele O duchowości w sztuce (1911) Kandinsky przedstawił swoją teorię koloru, która wyjaśnia jego własne (synestezyjne) postrzeganie żółtej barwy / dźwięku, zestawiając ją zwłaszcza z kolorem niebieskim, zmienionym w brzmienie w Żołtym dźwięku. Jakiego rodzaju żółte i niebieskie tony Kandinsky miał na myśli i jakie odcienie tych barw widzieli / słyszeli von Hartmann i Schnittke? Który instrument (bądź instrumenty) może wydać z siebie żółty lub niebieski dźwięk? Jaka muzyczna skala / nuta / interwał mają żółte / niebieskie zabarwienie? Czy jesteśmy w stanie odebrać wszystkie odcienie tych kolorów?
    Źródło:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2016, 3(30); 29-46
    2956-4107
    2353-7094
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Synestezyjna poetyka lektury i przekładu: Barthes – Nabokov – Robinson
    The Synaesthetic Poetics of Reading and Translation: Barthes – Nabokov – Robinson
    Autorzy:
    Kozłowska, Zuzanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1364957.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-31
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    pleasure
    the pleasure of the text
    synesthesia
    poetics of reading
    Douglas Robinson
    materiality of the language
    materiality of translation
    translation poetics
    ideasthesis
    materiality
    Roland Barthes
    translation
    Vladimir Nabokov
    przyjemność
    materialność języka
    poetyka lektury
    poetyka przekładu
    ideastezja
    materialność
    synestezja
    przekład
    Przyjemność tekstu
    materialność przekładu
    Opis:
    Opisując przyjemności oraz rozkosze czytania i pisania, Roland Barthes żongluje wielomodalnymi metaforami sensualnymi, angażując oraz splatając zmysły w synestezyjnym uścisku: słowa smakują, dotykają, przyprawiają o mdłości, rumienią się, podniecają. Tekst jest ciałem i czytanie jest cielesne. Doskonałym exemplum tak pojmowanej synestetycznej wrażliwości tekstu jest intersensualna proza Vladimira Nabokova. W krytyce oraz praktyce przekładu Nabokova, podobnie jak w translatologicznej koncepcji Douglasa Robinsona (The Somatics of Translation), to właśnie synestetycznie odczuwana materialność języka staje się kluczowym kryterium doboru leksykalnych oraz syntaktycznych środków w tłumaczeniu. W obu przypadkach synestezja okazuje się zasadą językowego instynktu tłumacza. Synestezja ukazuje się jako strategia językowej przyjemności, stanowiącej somatyczny impuls obcowania z tekstem. Barthes, Nabokov oraz Robinson wskazują na synestezyjne odczuwanie języka jako źródło translatorskiej intuicji, czytelniczej wrażliwości oraz tekstualnej przyjemności, pojmowanej jako integralna składowa doświadczeniowego wymiaru lektury oraz przekładu.
    In describing the delightful pleasures of reading and writing, Roland Barthes juggles multi-modal sensual metaphors, engaging and entangling the senses in a synaesthetic embrace: words have flavour, a texture, making us giddy, blush and aroused. A text is a body and reading a sensual experience: Barthes’ tactile, kinetic “gush of words*” becomes the basis for thinking, talking and taking action within language. Synaesthetic “patina of consonants, lustful vowels”, “(...) materiality, sensuality of breathing, rasping, softness of lips” becomes the foundation of readers’ and writers’ delight arising out of texts.
    Źródło:
    Forum Poetyki; 2018, 14; 54-61
    2451-1404
    Pojawia się w:
    Forum Poetyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies