Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "konstruktywizm społeczny" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Dokąd zmierza filozofia matematyki?
    Autorzy:
    Piotrowska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/15048000.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czasopisma i Monografie PAN
    Tematy:
    formalizm
    intuicjonizm
    logicyzm
    kierunek kulturowy
    społeczny konstruktywizm
    etnomatematyka
    „nowa filozofia matematyki”
    Źródło:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2016, 2; 565-578
    1230-1493
    Pojawia się w:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The ‘Fight Against Corruption’ as a Never-Ending and Self-Legitimizing Process
    „Walka z korupcją” jako niekończący i autolegitymizujący się proces
    Autorzy:
    Czepil, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/427803.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    corruption
    anti-corruption
    social constructionism
    self-legitimacy
    korupcja
    antykorupcja
    społeczny konstruktywizm
    autolegitymizacja
    Opis:
    The article is an analysis of various unintended consequences of the contemporary fight against corruption. The author employs a social constructionist approach to argue that recent anti-corruption developments show that the ‘fight against corruption’ will never stop regardless of how effective it may be. Moreover, the anti-corruption crusade can be characterized as a self-legitimizing process because it creates new areas for anti-corruption actions by constructing new forms of corruption, thereby justifying the continuation of anti-corruption efforts. As a point of departure, the author analyses corruption as a socially constructed phenomenon in order to remind us that because of its inherent features, corruption is an irremovable part of the public sphere, thus making anti-corruption actions never-ending. Then certain paradoxes and developments in contemporary anti-corruption efforts are presented to further explain the never-ending and self-legitimizing nature of fighting corruption. The penultimate part highlights various new definitions of corruption proposed by social scientists and the questions raised by these conceptual undertakings. In the concluding section, the problems resulting from anti-corruption dynamics are presented.
    Artykuł jest analizą niektórych niezamierzonych rezultatów współczesnej „walki z korupcją”. Autor wykorzystuje podejście społecznego konstruktywizmu, aby pokazać dlaczego współczesne tendencje antykorupcyjne, niezależnie od efektywność walki z korupcją, pozwalają uznać, że ta walka nigdy się nie skończy. Ponadto, krucjata przeciwko korupcji została scharakteryzowana jako autolegitymizujący się proces, ponieważ poprzez konstruowanie nowych form korupcji prowadzi do kreowania nowych obszarów działań antykorupcyjnych, w ten sposób uzasadniając konieczność jej kontynuowania. Punktem wyjścia jest analiza korupcji jako zjawiska konstruowanego społecznie mająca na celu wskazanie, że ze względu na konstytutywne właściwości korupcji jest ona nieusuwalną częścią przestrzeni publicznej, dlatego też działania antykorupcyjne nigdy się nie kończą. Następnie, aby dogłębniej wyjaśnić niekończącą się oraz autolegitymizującą specyfikę walki z korupcją, opisane są paradoksy i wybrane przykłady z obszaru współczesnych działań antykorupcyjnych. Ostatnia część artykułu koncentruje się na nowych definicjach korupcji proponowanych przez przedstawicieli nauk społecznych i prowadzi do postawienia pytań, do jakich skłaniają te konceptualne propozycje. W ramach konkluzji przedstawiono problemy wynikające z opisanej dynamiki antykorupcyjnej, z którymi należy się zmierzyć.
    Źródło:
    Studia Socjologiczne; 2016, 4(223); 201-228
    0039-3371
    Pojawia się w:
    Studia Socjologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Global Governance – a Perspective on World Politics. Four Theoretical Approaches
    Global governance – konceptualizacja współczesnych stosunków międzynarodowych. Cztery ujęcia teoretyczne
    Autorzy:
    Kozub-Karkut, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2021233.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    global governance
    realism
    liberalism
    neoliberal institutionalism
    social constructivism
    realizm
    liberalizm
    neoliberalny instytucjonalizm
    społeczny konstruktywizm
    Opis:
    The objective of this article is to demonstrate the place of the global governance concept in four international relations theories: realism, liberalism, neoliberal institutionalism and social constructivism. Global governance is defined as the sum of ways that institutions and international organizations, both public and private, use to try to cooperate at the global level in order to manage their common affairs. In addition, the paper defines global governance as being a specific perspective on world politics that offers a tool for understanding global change in an era of shifting boundaries and relocated authorities. The main research questions of the article are: how the most influential IR theories have reacted to the global governance concept and why the term ‘global governance’, so popularly and so frequently used in the 1990’s, has not resulted in a stable concept. Conclusions and suggestions presented in the summary point out that global governance held the promise of a radical transformation (predicted by almost every IR theory) of world order at the end of the Cold War. However, this great institutional transformation has never taken place. Therefore, current global politics still remain resistant to any form of world (or global) governance.
    Artykuł przedstawia miejsce, jakie w horyzoncie nauki o stosunkach międzynarodowych może zajmować termin global governance. Global governance zdefiniowane zostało jako próba nazwania współpracy funkcjonujących w świecie instytucji i organizacji międzynarodowych, a także działających w globalnej skali podmiotów prywatnych. Dodatkowo przedstawione zostało drugie rozumienie global governance – jako próba konceptualizacji współczesnych stosunków międzynarodowych. Pytania badawcze stawiane w artykule to pytania o to, w jaki sposób najbardziej wpływowe teorie stosunków międzynarodowych reagowały na termin global governance oraz dlaczego tak bardzo modne w latach 90. XX w. określenie nie zdołało utrzymać swojej popularności. Wnioski artykułu wskazują, że wieszczona przez popularyzatorów terminu global governance instytucjonalna transformacja nigdy nie nadeszła i pozimnowojenny porządek międzynarodowy nie poddaje się żadnym formom global governance.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2014, 44; 22-42
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reputacja jako źródło (społecznej) odpowiedzialności organizacji międzynarodowych
    Reputation as the Source of (Social) Accountability of International Organizations
    Autorzy:
    Kozub-Karkut, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2092158.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
    Tematy:
    organizacje międzynarodowe
    odpowiedzialność
    reputacja
    społeczny konstruktywizm
    globalna sfera publiczna
    international organisations
    accountability
    reputation
    social constructivism
    global public sphere
    Opis:
    Prezentowany artykuł przedstawia zagadnienie, które w języku angielskim określane jest terminem accountability, a na polski tłumaczone jako „odpowiedzialność” lub „rozliczalność” organizacji międzynarodowych (OM). Najważniejszym założeniem niniejszego tekstu jest przeprowadzenie analizy pojęciowej (konceptualnej) specyficznego typu odpowiedzialności OM, jaką jest odpowiedzialność oparta na ich reputacji i klasyfikowana przez badaczy jako jeden z mechanizmów odpowiedzialności zakładającej udział (ang. participation) w ocenie działań organizacji tych podmiotów, których najbardziej dotyczą ich działania. Teoretycznym tłem dla przedstawionych w tekście rozważań są założenia społecznego konstruktywizmu podkreślające wagę znaczeń nadawanych poszczególnym pojęciom poprzez podmioty uczestniczące w interakcjach i uwydatniające proces podwójnej konstrukcji w relacji na linii podmiot–struktura. Teza artykułu zakłada, że reputacja OM determinuje sposób postrzegania na arenie międzynarodowej ich samych oraz klasyfikowania podejmowanych przez nie działań jako legitymizowane. Staje się tym samym jednym ze źródeł ich odpowiedzialności (ang. accountability). Poruszany w artykule problem wydaje się szczególnie istotny z dwóch powodów. Po pierwsze, zagadnienie odpowiedzialności jest związane ze współczesnymi wyzwaniami, przed jakimi stają OM, niejednokrotnie oskarżane o brak przejrzystości swoich działań, deficyt procedur demokratycznych etc. Po drugie, relacje międzynarodowe stały się tak skomplikowane, że nieustannie należy pytać o to, kto ponosi odpowiedzialność za niektóre działania m.in. w ramach Internet governance czy global private governance. Nie jest już także możliwe odnoszenie się do odpowiedzialności uczestników SM w kategoriach określanych przez termin responsibility sugerujący odpowiedzialność za naruszenie norm prawa międzynarodowego.
    The article discusses the issue which in English is referred to as “accountability” (and translated into Polish as „odpowiedzialność” or „rozliczalność”) of international organizations (IO). The most important assumption of this paper is conducting a conceptual analysis of the specific type of IO accountability, which is the accountability based on their reputation and classified by researchers as one of the accountability mechanisms involving participation in the assessment of the activities of the organizations of the entities most affected by the organizations’ actions. The theoretical background for the considerations presented in the text constitute the assumptions of social constructivism emphasizing the importance of meanings given to particular concepts by entities participating in a series of interactions and highlighting the process of the double construction in the relation subject – structure. The thesis assumes that IO’s reputation determines how they are perceived internationally and in what way their actions are classified as legitimate. Thus, reputation becomes one of the sources of their accountability. The issue addressed in the article seems to be particularly important for two reasons. First of all, the issue of accountability is related to the contemporary challenges that IO face, as they are often accused of lack of transparency in their activities, deficit of democratic procedures, etc. Secondly, international relations have become so complicated that one should constantly ask the question who is accountable for some activities, including in the framework of “Internet governance” or “global private governance”. It is no longer possible to refer to the accountability of the actors of international relations in terms defined by the term “responsibility” suggesting the responsibility for violation of the norms of international law.
    Źródło:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2018, 54, 3; 151-173
    0209-0961
    Pojawia się w:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reforma, reformizm, Reformacja – analiza filozoficzna
    Reform, Reformism, Reformation: a philosophical analysis
    Autorzy:
    Bartoś, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/494322.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    reforma
    reformizm
    Reformacja
    przyczyna i skutek
    społeczny konstruktywizm
    rzymski centralizm
    reform
    reformism
    Reformation
    cause and effect
    social constructivism
    Roman centralism
    Opis:
    Reformizm to historyczna praktyka wymyślania na nowo struktury społecznej. Reformizm jest zastosowaniem nowych idei w sporze z tradycyjnymi praktykami społecznymi. Najbardziej znaczącym przykładem i zarazem najstarszym są reformy Solona w starożytnej Grecji. Aktywna postawa wobec tradycji jest obecna w XVI wiecznym ruchu Reformacji. To także dobry przykład społecznego konstruktywizmu. Główną ideą jest stworzenie nowego typu społeczeństwa. Wedle idei (indywidualnego zamysłu) reguluje się funkcjonowanie społeczności. To intelektualistyczny i zarazem centralistyczny aspekt reformizmu. Reformacja była trwałą przeszkodą papieskiego ekspansjonizmu. Reformacja to także nowy etap ewolucji katolicyzmu, oznacza bycie w trwałej interakcji z ruchami protestanckimi. Kontrreformacja dla katolicyzmu miała efekt paraliżujący. Uniemożliwiała modernizację, jeśli tylko możliwe zmiany przypominały te wymyślone przez protestantów. Ostatecznie katolicyzm nie zrezygnował z idei jedności. Podział uznany za zło, wymaga naprawy. Stąd oczekiwanie na lepsze czasy, kiedy to nawrócą się i wrócą do katolickiej Macierzy, najpierw Żydzi, a później wszystkie historyczne odłamy chrześcijaństwa.
    Reformism is the historical practice of reinventing the structure of society. Reformism means implementing new ideas confl icting with traditional social practices of which Solon’s reforms in ancient Greece are among the oldest and most signifi cant examples. A proactive attitude towards tradition was present in the 16th century Reformation. Th is is also a good example of social constructivism. The main idea was to create a new type of society. The functioning of society is regulated according to ideas (of individual intellect). This is the intellectualist and centralist aspect of reformism. The Reformation functioned as a permanent obstacle to papal expansionism. It also meant a new phase in the evolution of Catholicism—an ongoing interaction with Protestant movements. The Counterreformation had a paralyzing eff ect on Catholicism, preventing modernization by rejecting any changes that might resemble those invented by Protestants. Ultimately Catholicism did not abandon the ideal of unity. Schism, recognized as evil, demands repair. Th us, the anticipation of better times, when all would convert or return to the Mother Church — fi rst the Jews, and later all the historical off shoots of Christianity.
    Źródło:
    Rocznik Teologiczny; 2017, 04; 865-874
    0239-2550
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Od demaskacji ku budowaniu. Po-krytyczna perspektywa badań pedagogicznych
    From Unmasking towards Building. A Post-Critical Perspective in Educational Research
    Autorzy:
    Zamojski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2142439.pdf
    Data publikacji:
    2014-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
    Tematy:
    edukacja krytyczna
    perspektywa po -krytyczna
    badania edukacyjne
    emancypacja
    społeczny konstruktywizm
    interakcjonizm symboliczny
    critical education
    post-critical perspective
    educational research
    emancipation
    social constructivism
    symbolic interactionism
    Opis:
    Zasadniczym celem niniejszego artykułu jest problematyzacja krytycznego paradygmatu nauk społecznych i humanistycznych, w tym krytycznego paradygmatu uprawiania badań edukacyjnych, który – jak sądzę – przeżywa istotny szeroko komentowany na świecie kryzys. Następnie chciałbym wskazać rysującą się możliwość po-krytycznego ujmowania humanistyki, w tym badań społecznych i edukacyjnych.
    The article aims at questioning the critical paradigm in social sciences, and within, in educational research. Starting from the reconstruction of its main assumptions and the critical arguments against this paradigm I try to conceptualise a possibility of post-critical perspective in educational research with reference to the work of J. Rancière, A. Badiou and G. Biesta. The essence of this post-critical perspective I claim to be the practice of building, which requires a shift from philosophy of emancipation to philosophy of responsibility to be undertaken. The practice of building is understood as an intervention of a pedagogue into a social status quo, and is conceptualised with reference to the radical social constructivism of symbolic interactionism.
    Źródło:
    Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2014, 17, 3(67); 7-22
    1505-8808
    2450-3428
    Pojawia się w:
    Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies