Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "spiritual Communion" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Rola sakramentu pokuty i eucharystii w świetle nauczania i praktyki wychowawczej Św. Jana Bosko
The role of the sacrament of penance and the eucharist in personal development of st. John Bosco oratory pupils
Autorzy:
Hańderek, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/495838.pdf
Data publikacji:
2014-02-28
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
spowiedź
spowiednik
msza św
eucharystia
komunia duchowa
confession
confessor
Holy Mass
Eucharist
spiritual communion
Opis:
In education, St. John Bosco (1815 -1888) drew attention to the harmonious growth of man. Among the proposed measures, the Sacraments of Penance and the Eucharist occupy a fundamental place. By breaking with sin, the first constitutes a means for restoring communion with God. A key role in this process is played by repentance, confession and the resolve to improve. Extremely important is the person of the confessor, who in the name of Christ forgives sins. The Eucharist serves to maintain communion with God. He, as food working in the juvenile soul, bestows on the youth the strength to overcome any difficulties. He fills them with a light and power for the inner transformation of their wills towards seeking good. Jesus shapes the soul of a young person because he transforms the person who accepts Him into Himself.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2014, 35, 1; 45-57
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spór o Eucharystię w epidemii, ze szczególnym uwzględnieniem aspektu teologicznomoralnego
The Eucharist during a time of pandemic - theological and moral dispute
Autorzy:
Bartoszek, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339342.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Eucharist
Blessed Sacrament
spiritual communion
epidemic
ordo caritatis
sanitary standards
Eucharystia
Najświętszy Sakrament
Komunia duchowa
epidemia
normy sanitarne
Opis:
Czas epidemii spowodował poważne przemiany w kształcie i funkcjonowaniu społeczeństwa. W środku tych przemian społecznych znalazł się Kościół jako środowisko bazujące przede wszystkim na relacjach kontaktowych. Przemiany te dotknęły najistotniejszych elementów posługi Kościoła, w tym samego centrum życia Kościoła, czyli Eucharystii. W kontekście tych zmian zaczęły się rodzić liczne pytania i dylematy duchowo-moralne dotyczące Eucharystii. Niniejsze refleksje są próbą zmierzenia się z tymi właśnie dylematami. W pierwszej części dylematy te zostają nazwane. Zasadniczą częścią jest  ukazanie podstaw doktrynalnych, związanych z nauczaniem Kościoła o niesprzeczności poznania rozumowego z poznaniem płynącym z wiary, a dotyczących nauki na temat Eucharystii, szczególnie na temat realnej obecności Chrystusa w Najświętszym Sakramencie oraz na temat Komunii duchowej. W sposób szczególny niniejsze rozważania uwzględniają aspekt teologicznomoralny poprzez odwołanie się do takich kategorii jak ordo caritatis, heteronomia, autonomia oraz teonomia. Kategorie te pozwalają bowiem skonstruować bardziej szczegółowe wskazania pastoralne na czas epidemii, dotyczące posługi sakramentalnej, szczególnie związanej z Eucharystią. W analizach poruszony zostaje także wątek historyczno-liturgiczny, dotyczący różnych sposób udzielania Komunii Świętej (do ust i na rękę). W ostatniej części zostaje przywołana postać św. Karola Boromeusza, biskupa Mediolanu w XVI wieku, w którego posłudze duszpasterskiej w czasie epidemii można odnaleźć wiele elementów, o których mowa w niniejszych analizach.
The time of the epidemic caused major transformations in the shape and functioning of society. In the midst of these social transformations was the Church as an environment based primarily on contact relationships. These transformations affected the most essential elements of the Church's ministry, including the very centre of the Church's life, the Eucharist. In the context of these changes, numerous questions and spiritual-moral dilemmas concerning the Eucharist have begun to arise. The present reflections attempt to address these very dilemmas. In the first part, these dilemmas are named. The essential part is to present the doctrinal foundations of the Church's teaching on the incompatibility of rational knowledge with the knowledge of faith regarding the doctrine of the Eucharist, especially regarding the real presence of Christ in the Blessed Sacrament and spiritual communion. In a particular way, this reflection takes into account the theological-moral aspect by referring to categories such as ordo caritatis, heteronomy, autonomy and theonomy. These categories make it possible to construct more detailed pastoral indications for the epidemic period concerning sacramental ministry, especially related to the Eucharist. The analyses also touch on the historical and liturgical themes concerning the different ways of distributing Holy Communion (on the tongue and on the hand). The final section recalls the figure of Saint Charles Borromeo, Bishop of Milan in the 16th century, in whose pastoral ministry during the epidemic many of the elements mentioned in these analyses can be found.
Źródło:
Teologia i moralność; 2022, 17, 2(32); 205-227
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Etos miłosierdzia a dylematy sumienia osób żyjących w związkach niesakramentalnych
The ethos of mercy and the dilemma of the conscience of people who live in non-sacramental relationships
Autorzy:
Mroczkowski, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595322.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
marriage
divorce
pastoral work for the divorced
spiritual communion
Divine Mercy
małżeństwo
rozwód
duszpasterstwo rozwiedzionych
komunia duchowa
Boże miłosierdzie
Opis:
The author of the article assumes that the ongoing discussion, which started in the Catholic Church after the Amoris laetitia exhortation by pope Francis, can enrich the form and meaning of pastoral work of persons living in irregular relationships. Pastoral accompaniment of such people should not provide any opportunities for minimalizing the requirements of the Gospel regarding the indissolubility of marriage. However, it should, to a greater extent than so far, take into account circumstances diversifying the burden of guilt for the sin of unfaithfulness. As a result of the equal treatment of the cheated and the cheating, people living in irregular relationships fall into two forms of sin against the Holy Spirit: impudent sinning in the hope for Divine Mercy and doubting in the possibility of receiving Divine Mercy. A fair judgment of the sin of unfaithfulness is provided by conscience presented in a triple role: a witness of objective truth about the sacrament of marriage, a guardian of the human being, acting in particular situations and a judge of individual human acts. Conscience as a witness cannot deny that remaining in a non-sacramental relationship not only creates, but also strengthens sinful situations, which prevents a person from full participation in the Eucharist, namely receiving the Holy Communion. In such a situation theologians should prepare varied forms and means of getting to the divorced who live in sin. Even though this prevents them – without meeting known conditions – from participating in the Eucharist, the cheating and the cheated found themselves in a different situation in view of Divine Mercy. Pastoral accompaniment of the former should consist in awaking their conscience to take responsibility for his/her wife/husband and children and opening the heart of the latter for the grace of Divine Mercy, especially that which is present in the Eucharist. There are no obstacles for this person to want to be in a spiritual union with Jesus and directly feel accepted by Him in his/her longing and zeal. For such a person the Eucharist is above all a remedy.
Autor artykułu zakłada, że dyskusja, jaka toczy się Kościele po adhortacji Amoris laetitia papieża Franciszka, może wzbogacić formę i treść duszpasterstwa osób żyjących w związkach nieregularnych. Towarzyszenie duszpasterskie tym osobom nie powinno dawać okazji do minimalizowania wymagań Ewangelii w sprawie nierozerwalności małżeństwa, z drugiej jednak strony powinno – w większym niż dotychczas stopniu – uwzględniać okoliczności różnicujące ciężar winy za grzech niewierności. Równomierne traktowanie zdradzających i zdradzonych przyczynia się do popadania ludzi żyjących w związkach nieregularnych w dwie formy grzeszenia przeciwko Duchowi Świętemu: zuchwałego grzeszenia w nadziei miłosierdzia Bożego i wątpienia w możliwość osiągnięcia łaski Bożej. Sprawiedliwą ocenę grzechu niewierności zapewnia sumienie ujmowane w potrójnej roli: świadka obiektywnej prawdy o sakramencie małżeństwa, stróża osoby ludzkiej, działającej w konkretnych okolicznościach, oraz sędziego pojedynczych aktów ludzkich. Sumienie jako świadek nie może zaprzeczyć, że trwanie w związku niesakramentalnym nie tylko stwarza, ale i utwierdza sytuację grzechu, która uniemożliwia pełne uczestnictwo w Eucharystii, czyli przyjmowanie Komunii św. W tej sytuacji teologowie powinni wypracować zróżnicowane formy i sposoby docierania do osób rozwiedzionych, żyjących w sytuacji grzechu. Jakkolwiek uniemożliwia on – bez spełnienia znanych warunków – pełne uczestnictwo w Eucharystii, to jednak w innej sytuacji stawia wobec Bożego miłosierdzia winnego niewierności i ofiarę niewierności. Towarzyszenie duszpasterskie pierwszemu powinno polegać na budzeniu jego sumienia do brania odpowiedzialności za żonę/męża i dzieci, drugiemu zaś na otwieraniu serca na łaski Bożego miłosierdzia, szczególnie obecne w Eucharystii. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby nie tylko pragnęła duchowego zjednoczenia z Jezusem, ale wprost czuła się przez niego przyjęta w swojej tęsknocie i żarliwości. Dla niej w pierwszym rzędzie Eucharystia staje się lekarstwem.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 1; 105-120
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Spiritual Realism and the Proposal of Holy Communion for the Non-Sacramental Marriages
Realizm duchowy a propozycja Komunii Świętej dla żyjących w związkach niesakramentalnych
Autorzy:
Lubowicki, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1914000.pdf
Data publikacji:
2020-06-29
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
spiritual realism
Holy Communion
non-sacramental marriages
dimension of the spousal sacramental life
Tradition
digamoi
Gospel of the family
Humanae vitae
spiritual communion
realizm duchowy
komunia eucharystyczna
związki niesakramentalne
wymiar oblubieńczy życia sakramentalnego
Tradycja
komunia duchowa
ewangelia rodziny
Opis:
The discussion on the proposal of Holy Communion for those living in non-sacramental relationships should be viewed through the prism of spiritual realism. There is a need to sort out the doctrinal facts related to this reality to clarify the subject of discussion and the reality of communion in the metalanguage. It is also necessary to consider the contradictions between the basic idea of communion and the objectification of the Person, which is expressed in the instrumentalization of the Eucharistic Communion. For the realistic and comprehensive approach to the sacraments, it is necessary to be aware of the dimension of the spousal sacramental life. One needs to also reckon with the uninterrupted and unchangeable Tradition. It is necessary to ensure the right use of the terms and Gospel of the family. The correctness of the theological discussion requires areal discernment rather than the lobbying for the “already marked path,” omitting even St Paul VI’s Humanae vitae or St John Paul II’s Familiaris consortio and his entire extensive teaching about marriage and the family. It is also important not to instrumentalize the practice of the “spiritual communion.”
Zabierając głos w dyskusji nad propozycją Komunii Świętej dla żyjących w związkach niesakramentalnych, należy przyjąć jako najbardziej adekwatne spojrzenie w kluczu realizmu duchowego. Trzeba uporządkować fakty doktrynalne związane z tą rzeczywistością. Doprecyzować przedmiot dyskusji i rzeczywistość komunii w metajęzyku. Koniecznym jest także uzmysłowienie sobie sprzeczności między podstawową ideą komunii a uprzedmiotowieniem Osoby, czego wyrazem jest m.in. instrumentalizacja Komunii eucharystycznej. Dla realistycznego i kompleksowego podejścia do sakramentów konieczna jest świadomość wymiaru oblubieńczego życia sakramentalnego. Trzeba też liczyć się z nieprzerwaną i niezmienną Tradycją. Należy zadbać o poprawne używanie terminów digamoi oraz „ewangelia rodziny”. Poprawność dyskusji teologicznej domaga się rzeczywistego rozeznawania, a nie lobbowania za „już wytyczoną drogą” z pominięciem chociażby Humanae vitae św. Pawła VI czy Familiaris consortio i całego rozległego nauczania o małżeństwie i rodzinie św. Jana Pawła II. Istotną sprawą jest również nie instrumentalizować praktyki „komunii duchowej”.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2020, 28, 1; 195-222
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies