Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "rytual" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
„...dum Capitolium scandet cum tacita virgine pontifex”. Funkcja figury pochodu w pieśni III, 30 Exegi monumentum Horacego
“...dum Capitolium scandet cum tacita virgine pontifex”: The Function of the Figure of “Procession” in the Ode III, 30 Exegi monumentum of Horace
Autorzy:
Kopek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1787918.pdf
Data publikacji:
2021-04-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
metapoezja
semiotyka
rytuał przejścia
pochód taneczny
komos
chorus
figura pamięci
Horace
metapoetry
semiotics
rite of passage
dancing procession
Opis:
Celem artykułu jest semiotyczna analiza motywu „pochodu tanecznego” w Carm. III, 30 Exegi monumentum (w. 7-14) w perspektywie toposu spotkania z bóstwem w liryce Horacjańskiej, rozumianego jako forma rytuału przejścia. Autor poszukuje również odpowiedzi na pytanie, jaką funkcję pełni przywołany motyw w kompozycji tekstu oraz w ukształtowaniu figury podmiotu odautorskiego, ukazanego w roli „poety” (vates). Postawiona problematyka wymagała odniesienia się do semiotycznej definicji tekstu oraz ujęcia toposu spotkania z bóstwem jako tekstu kultury. To z kolei wpłynęło na odniesienie się do badań antropologicznych (pojęcie rytuału) oraz kulturoznawczych (κῶμος, χορός), a także językoznawczych w zakresie semantyki i aspektu czasownika. Po przeprowadzonej analizie autor doszedł do wniosku, że motyw „pochodu tanecznego” w pieśni Exegi monumentum został ukazany dwufazowo jako cykliczny, rytualny χορός, który stał się znakiem jednorazowego κῶμος. W tym sensie motyw ten został ukazany jako figura pamięci, odnosząca się do faktu połączenia przez Horacego miar eolskich z literaturą rzymską. W odpowiedzi na pytanie o konstrukcję podmiotu autor wskazał, że na bazie powyższej figury pamięci nastąpiło ubóstwienie wieszcza, który w przeformułowanym toposie spotkania z bóstwem zajmuje miejsce samego bóstwa, aspirując do roli analogicznej do figury „Anakreonta” w poezji anakreontejskiej (Carm. Anacr. 1 W, 1-3, 11-17).
This article contains a semiotic analysis of the “dancing procession” motif in Carm. III 30 Exegi monumentum (vv. 7–14) in the perspective of the topos of a meeting with a deity in the Horacian lyric, that was defined as a form of a rite of passage. The author also sought to answer the question of the function of the said motif in the composition of the text and in shaping the figure of the author’s subject, shown as a “poet” (vates). The posed research problem required the use of a semiotic definition of the text and forced an approach to the topos of a meeting with a deity as a cultural text. Which, in turn, bear in on reference to anthropology (the concept of ritual) and cultural studies (κῶμος, χορός), as well as linguistics in terms of semantics and the aspect of a verb. After the analysis the author concluded that the “dancing procession” motif in the ode Exegi monumentum is shown in two phases as a cyclical, ritual χορός, which became a sign of the one-time κῶμος. In this sense, the motif was shown as a figure of memory, referring to the fact that Horace combined Aeolian meters with Roman literature. In reply to the question regarding the figure of the subject, the author indicated that on the basis of the above figure of memory the vates was deified and as such he took the place of the deity in the literary transformation of the topos of the meeting with a deity, aspiring to a role analogous to the figure of “Anacreont” in Anacreontic poetry.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 3; 63-93
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od panieństwa do małżeństwa: zmiana statusu a transformacja tożsamości
From singlehood to marriage: the change of the status and transition of identity
Autorzy:
Przybył, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/692992.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
engagement
marriage
premarital cohabitation
transition of social order ritual
sense of identity
zaręczyny
ślub
kohabitacja przedmałżeńska
rytuał przejścia
poczucie tożsamości
Opis:
Betrothal or marriage may be treated as a kind of a social institution and is described in categories of patterns associated with performing the role of a fiancé, wife or husband. Engagement and marriage also determine new periods in life and can be viewed through a prism of individual experiences of individuals. In the postmodern society identities are no longer received automatically through the rituals and social practices of the traditional social order. The self has become a reflective project. Based on the In-Depth Personal Interviews, the paper examines how young spouses perceive themselves and how their ‘significant others’ perceive them after the betrothal and after marriage. This paper is based mainly on the results of the author’s study carried out in 2014 (25 husbands and other 25 wives; different social status; duration of the marriage 3-24 months). The range of the changes differs among men and women, among premarital cohabitants and non-cohabitants, most often, being connected with the changes in the sense of adulthood, responsibility and the self-esteem. Irrespectively of the quality of emotions experienced, in the majority of respondents only the day of premarital cohabitation or the marriage ceremony itself forced the reorganisation of their self-image.
Narzeczeństwo i małżeństwo można traktować nie tylko jako instytucje społeczne, ale jako punkty zwrotne, które poprzez zmianę statusu jednostki rozpoczynają i określają kolejne etapy w biografii, wywierając wpływ na indywidualne doświadczenia jednostek. Celem opracowania jest analiza zakresu redefinicji „ja”: zmian poczucia tożsamości oraz zmian tożsamości społecznej w związku z przechodzeniem od statusu osoby stanu wolnego do bycia małżonkiem. Podstawą jest część autorskiego badania o charakterze jakościowym zrealizowanym w roku 2014 techniką pogłębionego wywiadu indywidualnego. Badaniami objęto 25 zamężnych kobiet i 25 żonatych mężczyzn, których staż małżeński w chwili badania wynosił od 3 do 24 miesięcy. Uzyskane wyniki wskazują, że zakres zmian różni się w zależności od płci, obecności kohabitacji przedzaręczynowej w biografii, niemniej najczęściej transformacje wiążą się z poczuciem własnej wartości, dojrzałości oraz zakresu odpowiedzialności. Niezależnie od rodzaju doświadczanych emocji dla większości respondentów jedynie rozpoczęcie kohabitacji lub ceremonia małżeństwa reorganizuje koncepcję „ja”.
Źródło:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 4; 233-246
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Looking back – adult education as a rite of passage?
Spoglądając w przeszłość – edukacja dorosłych jako rytuał przejścia?
Autorzy:
Høyen, Marianne
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/431804.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
adult education
professional bachelor
life paths
rite of passage
narratives
Bourdieu
edukacja dorosłych
licencjat
droga życiowa
rytuał przejścia
narracje
Opis:
In the Danish educational system, it is possible to enter an academic master’s programme on the basis of a professional bachelor’s degree combined with some years in the job market, for example as a social educator. These adult students share lectures with the younger university students but are challenged on several levels. The aim of the article is to understand how adult students approach the pursuit of a second degree, using a sociological perspective. Based on biographic interviews with mature students at the Danish School of Education, an analysis of their backgrounds, the paths their lives’ follow, and the narratives on which they draw, it is shown how their endeavours can be construed as a rite of passage. It demonstrates how the individual students’ life courses include factors that influence not only the content of their studies, but also their life expectations.
W duńskim systemie edukacji możliwe jest podjęcie studiów magisterskich na podstawie licencjatu i kilkuletniego doświadczenia zawodowego np. edukatora społecznego. Dorośli studenci uczestniczą w wykładach razem z młodszymi, jednakże na wielu płaszczyznach mogą napotkać wyzwania. Celem niniejszego artykułu jest zrozumienie z perspektywy socjologicznej podejścia dorosłych osób do edukacji na studiach magisterskich. Wywiady biograficzne z dojrzałymi studentami Duńskiej Szkoły Edukacji, analizy uprzednich doświadczeń tych osób, ich dróg życiowych oraz historii, do których się odwołują, pozwoliły zinterpretować ich działania jako rytuał przejścia. Autorka pokazuje też, jak drogi życiowe poszczególnych studentów wpływają nie tylko na treść ich studiów, ale także na życiowe oczekiwania.
Źródło:
Dyskursy Młodych Andragogów; 2019, 20; 121-138
2084-2740
Pojawia się w:
Dyskursy Młodych Andragogów
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestrzeń „bycia pomiędzy”
Autorzy:
Pawłowska-Górska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951522.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie
Tematy:
etap integracji
etap liminalny
etap separacji
przestrzeń liminalna
rytuał przejścia
dom
fotografia
kwarantanna
próg
psychoterapia
widzenie
Mircea Eliade
Arnold van Gennep
Waldemar Kuligowski
Richard Rohr
Victor Turner
Opis:
Artykuł porusza temat przestrzeni jako miejsca, obrazu i inspiracji zmiany psychologicznej. Jest to kwestia istotna dla artystów obserwujących twórczo oraz projektujących przestrzeń, aby mogli tworzyć nie tylko miejsce w świecie wewnętrznym, lecz także i wewnętrznym. Sztuka projektowania i obserwowania przestrzeni może stać się rytuałem przejścia (inicjacji). Obrzędem, w którym główną rolę odgrywa przestrzeń liminalna – miejsce przemiany, czekania, przebywania na progu, w przejściu między dotychczasowym życiem a jakąś jego nową nieznaną formą, „bycie pomiędzy” (betwixt and between). Tutaj uwidacznia się rdzeń samego siebie, własnego ja – mój dom we mnie. Fotografia może stać się obrazem i asystentką rytuału przejścia, analogicznie do procesu psychoterapii. Artykuł prezentuje autorskie fotografie przestrzeni liminalnej, które obrazując próg, „bycie pomiędzy”, „zarówno to, jak i to”, inspirują do opisanego „wielopunktowego”, a raczej „przestrzennego” spostrzegania świata i siebie.
Źródło:
inAW Journal – Multidisciplinary Academic Magazine; 2020, 1, 1
2719-7816
Pojawia się w:
inAW Journal – Multidisciplinary Academic Magazine
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizualna filozofia. Doświadczenie liminalne w „Szalonym Piotrusiu” Godarda
Visual Philosophy. The Liminal Experience in Godard’s „Pierrot the Madman”
Autorzy:
Radomski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/540644.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Mazowiecka Uczelnia Publiczna w Płocku
Tematy:
Pierrot the madman
Jean- Luc Godard
limitation
Victor Turner
French New Wave
rite of passage
anthropology
Szalony Piotruś
Jean-Luc Godard
liminalność
Francuska Nowa Fala
rytuał przejścia
antropologia
Opis:
„Szalonemu Piotrusiowi” Jeana-Luca Godarda warto się przyjrzeć, odwołując się do terminu liminalności, stosowanego przez Victora Turnera. Film zrealizowany został w 1965 roku, a zatem wpisuje się w nurt Francuskiej Nowej Fali. Najistotniejsza w konstrukcji dzieł kina francuskiego tego okresu była nowatorska forma. Charakteryzuje ją odmienny styl kadrowania, sposób montażu, używanie trzęsącej się kamery „z ręki” czy rezygnacja ze sztucznego oświetlenia na rzecz naturalnego. Artykuł analizuje film Godarda odwołując się do antropologicznych teorii rytuałów przejścia w kulturze.
„Pierrot the madman” Jeana-Luca Godarda is worth looking at referring to the limitation term used by Victor Turner. „Pierrot the madman” was made in 1965 and therefore belongs to the trend of the French New Wave. The most important issue of French cinema was the innovative form - different style of framing (not focusing on the beauty of the place but on its real appearance), the way of assembly (breaking the continuity on the axis of movement), using a shaking camera from the hand or abandoning artificial lighting to the natural. The article analyzes Godard’s film by referring to the rite of passage in culture.
Źródło:
Społeczeństwo. Edukacja. Język; 2017, 6; 99-107
2353-1266
2449-7983
Pojawia się w:
Społeczeństwo. Edukacja. Język
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wesele Stanisława Wyspiańskiego – między tym, co osobiste i zbiorowe
The Wedding by Stanisław Wyspiański – between the personal and the collective
Autorzy:
Czabanowska-Wróbel, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28763119.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Stanisław Wyspiański
The Wedding
literature of Young Poland
wedding ritual
rite of passage
female characters
symbolism of wind
Wesele
obrzęd weselny
rytuał przejścia
postacie kobiece
symbolika wiatru
Opis:
Artykuł stanowi zachętę do odczytywania na nowo Wesela Stanisława Wyspiańskiego. Zawarte w tym szkicu propozycje interpretacyjne akcentują zwłaszcza znaczenie obrzędu wesela jako rytuału przejścia w dramacie, nie dość docenianą rolę postaci kobiecych wpisanych w rytmy życia, śmierci i odradzającego się życia w utworze Wyspiańskiego oraz istotną w dramacie symbolikę powietrza i wiatru. Autorka przywołuje też osobiste i rodzinne wspomnienia związane z odbiorem dzieła Wyspiańskiego w teatrze.
This article aims to encourage new interpretative readings of Stanisław Wyspiański’s play The Wedding. Special emphasis is put on accentuating the role of the wedding ritual as a rite of passage, highlighting the often underappreciated role of female characters inscribed into the cycle of life, death, and rebirth, and underscores the symbolism of the element of air and wind in the play. Finally, the article evokes personal and familial reminiscences of the reception of the play on the theatre stage.
Źródło:
Polonistyka. Innowacje; 2022, 16; 103-114
2450-6435
Pojawia się w:
Polonistyka. Innowacje
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szkołownia jako kulturowa konceptualizacja Letnich Szkół Młodych Pedagogów
Szkołownia as a cultural conceptualization of Summer Schools of Young Pedagogues
Autorzy:
Dembiński, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/428648.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
Letnie Szkoły Młodych Pedagogów
Szkołownia
pedagogika
edukacja
gatunki performatywne
rytuał przejścia
liminalność
communitas
spektakl
gra
karnawał
klaun
Summer Schools of Young Pedagogues
pedagogical
education
performative genres
the rite of passage
liminal
spectacle
game
carnival
clown
Opis:
Istotą tej wypowiedzi jest próba wykazania, iż Letnie Szkoły Młodych Pedagogów w swojej autorskiej formie, realizowanej przez Marię Dudzikową, były ukształcającym (Bildung) fenomenem pedagogicznym, a przy tym polifonicznym zjawiskiem kulturowym. Jako fenomen pedagogiczny, odegrały unifikującą i holistyczną rolę w kształtowaniu myśli pedagogicznej rozwijanej w Polsce od 1993 roku. Natomiast jako zjawisko kulturowe, stały się wykonawczymi (performatywnymi) spektaklami rzeczywistości pedagogicznej, które sprowadzam do pojęcia Szkołowni – polifonicznej formy performatywnych gatunków kulturowych wykonań, stanowiących konceptualne podłożę dla liminalnych przemian świadomości jednostek, jak i samej pedagogiki.
The essence of this statement is the attempt to demonstrate, that Summer Schools of Young Pedagogues in his own (original) form, implemented by Maria Dudzikowa, were ukształcającym (Bildung) phenomenon pedagogical, and at the same, a polyphonic cultural occurrence. As a pedagogical phenomenon, played a unifying and holistic role in shaping the pedagogical thought developed in Poland since 1993. As a cultural occurrence, they became executive (performative) spectacles of pedagogical reality, which I bring to the notion of Szkołownia - polyphonic form of performative genres of cultural executive, constituting a conceptual foundation for liminal changes of consciousness of individuals, as well as pedagogy itself.
Źródło:
Studia z Teorii Wychowania; 2019, 1 (26); 41-66
2083-0998
2719-4078
Pojawia się w:
Studia z Teorii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies