Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "rezygnacja" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Rezygnacja członka zarządu po nowelizacji kodeksu spółek handlowych
    Resignation of a management board member after amendment to the Commercial Companies Code
    Autorzy:
    Szczurowski, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1041738.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-31
    Wydawca:
    Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne
    Tematy:
    członek zarządu
    rezygnacja
    management board member
    resignation
    Opis:
    Przedmiotem niniejszego artykułu jest tryb złożenia rezygnacji przez członka zarządu spółki kapitałowej. Przepisy prawa dotyczące tej kwestii znajdują się w art. 202, 300(56) , 368 Kodeksu spółek handlowych, przy czym koncentrują się one na sytuacji, w której w wyniku rezygnacji żaden mandat w zarządzie nie będzie obsadzony. Autor przytacza regulację tej kwestii w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, prostej spółce akcyjnej oraz spółce akcyjnej. Zwraca uwagę, że w przypadku pierwszych dwóch spółek rezygnacja ostatniego członka zarządu powinna być złożona na ręce wspólników (akcjonariuszy), przy czym staje się skuteczna po dniu, na który zwołano zgromadzenie wspólników. Inaczej kwestia ta została uregulowana w spółce akcyjnej, w której członek zarządu powinien złożyć rezygnacje na ręce rady nadzorczej, a dopiero w razie jej braku na ręce akcjonariuszy. Autor wskazuje praktyczne aspekty związane z nową regulacją prawną.
    The subject of the article is a new mode of resignation of a management board member. It is regulated in article 202, 300(56), 368 of The Commercial Company Code. The law concerns the situation when as a result of resignation non seat in the management board is filled. The author highlights new rules pertaining to limited liability company, simple joint-stock company and joint-stock company. He underlines that in the case of the first two types of companies the resignation should be addressed to shareholders and the member should convene meeting of shareholders (general meeting). The resignation will not enter into force until the day following the day on which the general meeting was held. In a joint-stock company the rules are different, because the resignation must be submitted to the supervisory board first. If non seats in the supervisory board is filled, it must be addressed to shareholders. The author focuses on problems with practical application of the new regulation.
    Źródło:
    Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego; 2020, 1; 29-34
    0137-5490
    Pojawia się w:
    Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Śmierć w filozofii i w operze
    Autorzy:
    Hołówka, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/705653.pdf
    Data publikacji:
    2012-06-01
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    sens życia
    sens śmierci
    rezygnacja
    poświecenie
    wytrwałość,opera
    Opis:
    Artykuł sugeruje, że śmierć nie ma sensu, ale nadaje sens życiu. Śmierć czyni nas świadomymi tego, że podjęte przez nas działania mogą być przerwane przez nagły wypadek, naturalne nieszczęście, utratę sił życiowych. Ta sytuacja przypomina wyzwanie stojące przed reżyserem operowym, który w każdej chwili musi się liczyć z nerwowym załamaniem aktora lub techniczną awarią na scenie. By uniknąć klapy, reżyser musi zadbać o to, by w każdej chwili wydarzało się coś przykuwającego uwagę, nie zapominając jednak, że może mu się udać pokazać przedstawienie do końca i wywrzeć pełne wrażenie na widzach. Tylko w kontekście tych przeplatających się perspektyw widzenia dzieła w krótkich odcinkach i w pełnej rozciągłości można pokazać rezygnację jako coś szlachetnego, poświęcenie jako niezwykłą decyzję i wytrwałość jako niewylatujący z pamięci akt woli.
    Źródło:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2012, 2; 549-570
    1230-1493
    Pojawia się w:
    Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Goetheańska idea Prowincji Pedagogicznej jako wyraz nowoczesnego sposobu myślenia o edukacji jednostki i społeczeństwa
    Goethe’s idea of the Pedagogical Province as an expression of a modern way of thinking about the education of the individual and society
    Autorzy:
    Rolka, Malwina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/428251.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    education
    modernity
    enlightenment
    morality
    renunciation
    edukacja
    nowoczesność
    oświecenie
    moralność
    rezygnacja
    Opis:
    The aim of this article is an attempt to reconstruct the genesis and the essence of the ideal of education (Bildung) which determines the form of literary image of the Pedagogical Province enclosed in novel entitled Wilhelm Meister Wanderjahre, and then to extract the premises and indications that decides of modern character of Goethe’s view on education. In connection with that the first part of my paper is focused as well on the meaning of the term Bildung in Wilhelm Meister as on the main assumptions of the Goethe’s ideal of education. In the second part of this work I try to examine the structure and principles of Pedagogical Province considered as an utopian educational institution in Wilhelm Meister Wanderjahre. The conclusion was dedicated to the interpretation of main features of Goethe’s ideal Bildung treating them simultaneously as the characteristic features of the modern way of thinking on education.
    Artykuł ma na celu rekonstrukcję genezy i treści ideału edukacji (Bildung), determinującego literacki obraz Prowincji Pedagogicznej w powieści Lata wędrówki Wilhelma Meistra, oraz wydobycie tych jego przesłanek i wyznaczników, które decydują o nowoczesnym charakterze ujęcia Goethego, rzutując na współczesny sposób myślenia o edukacji. W związku z tym część pierwsza koncentruje się na znaczeniu terminu Bildung w Wilhelmie Meistrze oraz głównych założeniach Goetheańskiego ideału edukacji. W części drugiej zostają one zestawione ze strukturą i zasadami funkcjonowania Prowincji Pedagogicznej jako utopijnej instytucji wychowawczej, stanowiącej centralny punkt Lat wędrówki. Zakończenie zostało poświęcone interpretacji głównych rysów Goetheańskiego ideału Bildung w odniesieniu do swoistych cech nowoczesnego sposobu myślenia o edukacji.
    Źródło:
    Studia z Teorii Wychowania; 2018, 4 (25); 101-118
    2083-0998
    2719-4078
    Pojawia się w:
    Studia z Teorii Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Perón, Evita y los derechos políticos de la mujer argentina
    Perón, Evita and the Political Rights of the Argentinian Women
    Autorzy:
    Hecht, Avital
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1787958.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-19
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Evita
    Kobieca Partia Peronistów
    Perón
    rezygnacja
    sufrażystka
    Female Peronist Party
    Resignation
    Female Suffrage
    Opis:
    Perón, Evita a prawa polityczne Argentynek Pierwsza administracja prezydenta Juana Domingo Peróna doprowadziła do nadania argentyńskim kobietom praw obywatelskich. Zarówno Eva Perón, jak i prezydent byli w stanie określić możliwości i potencjał głosów kobiet służący wzmocnieniu partii peronistów. Chociaż Evita nie mogła sprawować funkcji prezydenta, kilka kwestii rozstrzygnięto pod jej wpływem i przywództwem. Co najważniejsze, partia peronistów doprowadziła do uchwalenia w 1947 r. ustawy o prawie kobiet do głosowania. Ponadto inicjatywa nominacji Evity Perón na wiceprezydenta była promowana przy wsparciu CGT. Współpraca między Peronem, Evitą i ruchem robotniczym przekształciła drugą połowę lat 40. XX w. w okres wdrażania argentyńskiej równości obywatelskiej pod względem płci. Prawo do głosowania pozwoliło Argentynkom osiągnąć nowy status, dzięki któremu mogły one wpływać na politykę i życie społeczne swojego kraju, a także na swój krąg rodzinny. W wyborach w 1951 r., pomimo śmierci Evity i jej wcześniejszego „wyrzeczenia się” kandydatury na wiceprezydenta, Juan Perón został ponownie wybrany prezydentem większością głosów kobiet. W 1973 r. Isabel Perón, trzecia żona Juana, została wybrana na wiceprezydenta tuż przed trzecią kadencją męża – kształtując prezydencką formułę Peron‒Peron. Później Isabel została prezydentem Argentyny (1974–1976), jej władzę obalono w wojskowym zamachu stanu.   El primer gobierno de Juan Domingo Perón fué el que sentó la base de los derechos cívicos de la mujer argentina. Tanto Eva Perón como el mismo presidente supieron identificar la oportunidad y el potencial del voto femenino, con el fin de fortalecer las bases electorales del partido peronista y de sus jefes. A pesar que Evita no pudo ejercer un puesto ejecutivo en el marco presidencial, fue ella quien bajo su sombra y liderazgo, se creó el Partido Peronista Femenino, fué sancionada la Ley de Sufragio Femenino en 1947 y promovió junto con la Confederación General del Trabajo (CGT) la iniciativa de su propia postulación a la vicepresidencia. La colaboración entre Juan Perón, Evita y el movimiento obrero, transformaron la segunda mitad de los años cuarenta del siglo veinte en la cuna de la implementación de la igualdad cívica argentina, en términos de género. El derecho de voto femenino ubicó a la mujer argentina en un nuevo status desde el cual pudo influir en el ámbito pólitico y social de su país, aún fuera de su hogar y de su círculo familiar. En las elecciones de 1951, a pesar de la muerte de Evita y del anterior “Renunciamiento”, Juan Perón fue reelecto con mayoría de votos femeninos. Años más tarde, en 1973, Isabel Perón – su tercera esposa, fue electa vicepresidente en vísperas de la tercera presidencia de Juan Perón – conformando la fórmula presidencial Perón‒Perón y posteriormente se transformará Isabel en Presidenta de la República Argentina (1974–1976), por el Golpe de Estado que instituyó la dictadura militar.
    El primer gobierno de Juan Domingo Perón fué el que sentó la base de los derechos cívicos de la mujer argentina. Tanto Eva Perón como el mismo presidente supieron identificar la oportunidad y el potencial del voto femenino, con el fin de fortalecer las bases electorales del partido peronista y de sus jefes. A pesar que Evita no pudo ejercer un puesto ejecutivo en el marco presidencial, fue ella quien bajo su sombra y liderazgo, se creó el Partido Peronista Femenino, fué sancionada la Ley de Sufragio Femenino en 1947 y promovió junto con la Confederación General del Trabajo (CGT) la iniciativa de su propia postulación a la vicepresidencia. La colaboración entre Juan Perón, Evita y el movimiento obrero, transformaron la segunda mitad de los años cuarenta del siglo veinte en la cuna de la implementación de la igualdad cívica argentina, en términos de género. El derecho de voto femenino ubicó a la mujer argentina en un nuevo status desde el cual pudo influir en el ámbito pólitico y social de su país, aún fuera de su hogar y de su círculo familiar. En las elecciones de 1951, a pesar de la muerte de Evita y del anterior “Renunciamiento”, Juan Perón fue reelecto con mayoría de votos femeninos. Años más tarde, en 1973, Isabel Perón – su tercera esposa, fue electa vicepresidente en vísperas de la tercera presidencia de Juan Perón – conformando la fórmula presidencial Perón‒Perón y posteriormente se transformará Isabel en Presidenta de la República Argentina (1974–1976), por el Golpe de Estado que instituyó la dictadura militar.
    Juan Domingo Perón’s first administration led to the basis of the civic rights of the Argentinian women. Both Eva Perón and the President were able to identify the opportunity and the potential of the female vote, in order to strengthen the electoral basis of the Peronist party and their heads. Although Evita could not be in an executive position in the presidential setting, a few things happened under her influence and leadership. Most importantly, the female Peronist party was created and the law of women’s right to vote was passed in 1947. Furthermore, the initiative of her nomination to the Vice Presidency was promoted with the support of CGT. The collaboration between Peron, Evita and the labor movement, transformed the second half of the forties of the twentieth century in the cradle of the implementation of the Argentinian civic equality, in terms of gender. Female voting rights gave Argentinian women a new status from which they could influence the politics and social life in their country, in addition to their influence on their family circle. In the 1951 elections, despite the death of Evita and her previous “renunciation” to be a Vice President candidate, Juan Perón was re-elected with a majority of female votes. Later, in 1973, Isabel Perón, Juan’s third wife, was elected as a Vice President right before the third Presidency of Juan Perón ‒ shaping the presidential formula Peron‒Peron. Later, Isabel will become the President of Argentina (1974‒1976), until she was overthrown in a military coup.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 2; 177-191
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Utrata urzędu kościelnego
    The loss of the church office
    Autorzy:
    Pokorski, Krzysztof Oskar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2011177.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    church office
    loss
    resignation
    transfer
    removal
    deprivation
    urząd kościelny
    utrata
    rezygnacja
    przeniesienie
    usunięcie
    pozbawienie
    Opis:
    W Kościele funkcjonuje wiele służb, zadań i funkcji. Urząd kościelny jest zadaniem ustanowionym na stałe z postanowienia Bożego lub kościelnego dla realizacji celu duchowego. Istotnymi elementami urzędu kościelnego jest zadanie kościelne, ustanowienie Boże lub kościelne, stałość urzędu, cel duchowy oraz podmiot pełniący urząd. Dobro społeczności Kościoła oraz godność urzędów kościelnych domagają się, aby ich sprawowanie cechowało się stabilnością. Jednakże zasada stabilności urzędu nie jest bezwzględna. Warto więc przypomnieć, czym jest „urząd kościelny” oraz w jaki sposób można go utracić. Można wskazać kilka możliwości utraty urzędu kościelnego. Są to: utrata urzędu z natury rzeczy, rezygnacja, przeniesienie, usunięcie, pozbawienie. Analiz przepisów prawa dotyczących powierzenia urzędu kościelnego, jego wymogów i warunków przedstawiono już wiele. Dlatego w niniejszym artykule istotną kwestią jest utrata urzędu kościelnego.
    There are many services, tasks and functions in the Church. The ecclesiastical office is a task established permanently from a divine or ecclesiastical provision for the attainment of a spiritual goal. Essential elements of a church office are church tasks, divine or ecclesiastical estab¬lishments, constitution of the office, spiritual purpose and the entity performing the office. The good of the Church’s community and the dignity of ecclesiastical offices demand that their exercise be stable. However, the principle of stability of the office is not absolute. It is worth recalling what a “church office” is and how it can be lost. Can be indicate several possibilities of losing the church office. These are: loss of office by the nature of things, resignation, transfer, removal, deprivation. Analyzes of the legal provisions regarding entrusting to the ecclesiastical office, its requirements and conditions have already been presented. In this article an important issue is the loss of the ecclesiastical office.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2020, 27; 561-569
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Explicit and implied significance of contemporary public spaces. Part 1. Spaces of attractions
    Oczywiste i dorozumiane znaczenie współczesnych przestrzeni publicznych. Część 1. Przestrzenie atrakcji
    Autorzy:
    Dziubiński, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/390492.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Politechnika Lubelska. Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej
    Tematy:
    public space
    proxemics
    have-nothing
    matching
    giving up
    przestrzeń publiczna
    proksemika
    nieposiadanie
    dopasowanie
    rezygnacja
    Opis:
    This text presents considerations encouraged by thoughts and conclusions gained from research on several beach bars and their comparison with other urban public spaces, run in Wrocław from 2018 to 2019. The similarities and differences between the two types of spaces provoke a question about the meaning of what we call „public spaces” today. The question is also asked, somewhat perversely, about the validity of following best practices based on proxemic principles and focused on attracting and retaining people in urban spaces. The paper examines not so much the rules but the purpose, in other words the type of space we receive/can achieve as a result of applying these principles, since people in the urban space (private or public) are only guests, while their choice is reduced to the top-down offer. The above doubt also results from the conclusion regarding the most important feature determining attractiveness of a beach bar space, which in my opinion, is the freedom of behaviour for users. In it we can see deficiencies of the prevailing narrative about our participation in space and, above all, the possibility of choice, or what should be called the limitations of choice – the lack of possession/self-agency. Such a situation, largely conditioned by politics (and economics), reduces public space to the role of a “space of attractions” (curiosities), whose action and participation is based on experiencing – on a direct experience. The clash of these two forces – standardization and individualization, erodes the current model of common spaces based on the historical (nineteenth century) one, whose images are transferred only in the form of empty clichés. Thus, the limitation of choices, the need to fall into line and appearances of a community lead to an escape upwards – enclaves for the chosen ones (omnitopia) and downwards – niches for the rebellious ones (heterotopia), while beach bars represent both ways of escape. Against this background, the purposefulness of expert/ top-down creation of public spaces, carried out in isolation from other essential values and laws, appears problematic.
    W tekście prowadzę rozważania, do których skłoniły mnie wnioski z przeprowadzonych w latach 2018-2019 badań przestrzeni kilkunastu beach barów we Wrocławiu i porównaniu ich z innymi – oficjalnymi, miejskimi przestrzeniami publicznymi. Podobieństwa i różnice obu tych rodzajów przestrzeni prowokują pytanie o sens tego, co nazywamy dzisiaj „przestrzeniami publicznymi”. W tekście stawiam nieco przekorne pytanie o zasadność podążania śladem najlepszych praktyk, opartych na proksemicznych zasadach, skupiających się na przyciąganiu i zatrzymywaniu ludzi w przestrzeniach miasta. Zastanawiają nie tyle same zasady, co cel, a inaczej mówiąc rodzaj przestrzeni jaki otrzymujemy/możemy osiągnąć w wyniku stosowania tych zasad, skoro ludzie w przestrzeni miejskiej (prywatnej czy publicznej) są tylko gośćmi, a ich wybór jest sprowadzany do przygotowanej odgórnie oferty. Powyższa wątpliwość wynika również z konkluzji, dotyczącej najważniejszej cechy, decydującej o atrakcyjności przestrzeni beach barów, jaką moim zdaniem jest swoboda zachowania użytkowników. W niej bowiem widać braki w dominującej opowieści o naszym udziale w przestrzeni i przede wszystkim o możliwości wyboru, czy jak należałoby to nazwać, ograniczoności wyboru – braku posiadania/sprawczości. Taka sytuacja, w dużej mierze uwarunkowana politycznie (i ekonomicznie), sprowadza przestrzeń publiczną do roli „przestrzeni atrakcji” (curiosties), której działanie i uczestnictwo nastawione/oparte jest na przeżywaniu – na bezpośrednich doznaniach jednostek. Zderzenie dwóch sił – standaryzacji i indywidualizacji eroduje obowiązujący, bazujący na historycznym (XIX wiecznym) model przestrzeni wspólnych, których obrazy przenoszone są tylko w postaci pustych klisz. Ograniczenie wyborów, konieczność dopasowanie i pozorność wspólnoty prowadzą do „ucieczki w górę” – enklawy dla wybranych (omnitopia) i w dół – niszy dla zbuntowanych (heterotopia), a beach bary reprezentują obie drogi ucieczki. Na tym tle celowość eksperckiego/odgórnego tworzenia przestrzeni publicznych, realizowanego w oderwaniu od innych, esencjonalnych wartości i praw, jawi się cokolwiek problematycznie.
    Źródło:
    Budownictwo i Architektura; 2020, 19, 1; 63-82
    1899-0665
    Pojawia się w:
    Budownictwo i Architektura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uwarunkowania lojalności, retencji i churnu klientów na przykładzie branży telekomunikacyjnej
    Determinants of Customers’ Loyalty, Retention and Churn on the Example of the Telecommunication Branch
    Обусловленности лояльности, удержания и оттока клиентов на примере телекоммуникационной отрасли
    Autorzy:
    Sulikowski, Piotr
    Zdziebko, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/562758.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polski Instytut Ekonomiczny
    Tematy:
    klient
    lojalność
    rezygnacja
    churn
    retencja
    telekomunikacja
    customer
    loyalty
    retention
    telecommunication
    клиент
    лояльность
    отказ
    отток
    удержание
    телекоммуникация
    Opis:
    Zasadniczym celem rozważań jest zdefiniowanie i powiązanie ze sobą podstawowych zagadnień lojalności, utrzymania i rezygnacji, ze szczególnym uwzględnieniem branży telekomunikacyjnej. Dokonano usystematyzowania wybranych pojęć z tego obszaru oraz przedstawiono typologię rezygnacji klientów ze świadczonych usług we wspomnianej branży. Zaprezentowane wyniki oparte są na analizie literatury przedmiotu, a zawarte w artykule rozważania mogą stanowić punkt wyjścia dla badaczy i praktyków zajmujących się analizą przyczyn rezygnacji klientów oraz projektujących rozwiązania im przeciwdziałające. Artykuł jest przeglądem literatury.
    The principal aim of considerations is to define and combine with one another the basic issues of loyalty, retention and churn, with a particular consideration of the telecommunication branch. The authors systemised the selected notions from this area and presented the typology of customers’ churn from the provided services in the branch in question. The presented results are based on an analysis of the subject literature and the considerations contained in the article may be a basis for researchers and practicians dealing with the analysis of the reasons of customers’ churn as well as designing the solutions counteracting them. The article is a review of literature.
    Основная цель рассуждений – определить и увязать друг с другом основные вопросы лояльности, удержания и оттока клиентов, с особым учетом отрасли телекоммуникации. Авторы провели систематизирование избранных понятий из этой области и представили типологию отказа клиентов от оказываемых им услуг в упомянутой отрасли. Представленные результаты основаны на анализе литературы предмета, а содержащиеся в статье рассуждения могут собой представлять отправную точку для исследователей и практиков, занимающихся анализом причин оттока клиентов, а также проектирующих решения, противодействующие им. Статья – обзор литературы.
    Źródło:
    Handel Wewnętrzny; 2015, 3 (356); 273-284
    0438-5403
    Pojawia się w:
    Handel Wewnętrzny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    RADZENIE SOBIE Z PORAŻKĄ JAKO CZYNNIK WYJAŚNIAJĄCY NATĘŻENIE SYNDROMU WYPALENIA ZAWODOWEGO MENEDŻERÓW
    DEALING WITH FAILURE AS A FACTOR EXPLAINING THE INTENSITY OF THE MANAGERS’ PROFESSIONAL BURNOUT SYNDROME
    Autorzy:
    Ronginska, Tatiana
    Doliński, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/479584.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Zielonogórski. Instytut Inżynierii Bezpieczeństwa i Nauk o Pracy. Polskie Towarzystwo Profesjologiczne.
    Tematy:
    syndrom wypalenia zawodowego
    rezygnacja
    radzenie sobie z porażką
    dążenie do perfekcji
    burnout syndrome
    resignation
    failure management
    striving for perfection
    Opis:
    W referacie przedstawiono wyniki badań porównawczych natężenia syndromu wypalenia zawodowego w grupach kobiet i mężczyzn na stanowiskach kierowniczych. Badaniem objęto ponad 2000 osób pracujących w różnych zakładach pracy. Do analizy statystycznej zakwalifikowano ok. 200 osób ze zdiagnozowanym wysokim prawdopodobieństwem wystąpienia cech syndromu wypalenia zawodowego. W badaniach zastosowano polską wersję Kwestionariusza Zachowań i Przeżyć związanych z pracą AVEM (Arbeitsbezogenes Verhaltens- und Erlebensmuster, Schaarschmidt, Fischer, 1997). Wyłoniono główne składniki syndromu ze wskazaniem na szczególne znaczenie braku umiejętności radzenia sobie z porażką jako istotną przyczynę szybkiego rozwoju jego symptomów. Otrzymane wyniki świadczą o istnieniu wspólnych tendencji w powstawaniu symptomów syndromu (nadmierny perfekcjonizm, szybka rezygnacja w sytuacji porażki, rosnąca izolacja wobec pracy) stwierdzonych w grupach menedżerów obu płci. Przedstawiono możliwości profilaktyki syndromu wypalenia zawodowego skoncentrowanej na wzmocnieniu umiejętności radzenia sobie z porażką, głównie przez osoby o nadmiernym dążeniu do perfekcji.
    The article presents the results of comparative studies of the intensity of burnout syndrome in the group of managers. Over 2,000 people working in various workplaces were examined. About 200 people were qualified with a high probability of occurrence of burnout syndrome symptoms for statistical analysis. The Polish version of the AVEM Questionnaire for Behavior and Experience (Arbeitsbeechogenes Verhaltens- und Erlebensmuster, Schaarschmidt, Fischer, 1997) was used in the research. The main components of the syndrome were selected , especially the lack of ability to cope with failure as an important reason for the rapid development of symptoms. The results obtained show the existence of common tendencies in the formation of symptoms of the syndrome (excessive perfectionism, quick resignation in the situation of failure, increasing isolation from work) found in the groups of managers of both sexes. The possibilities of preventing burnout syndrome focused on strengthening the ability to cope with failure mainly for people striving for perfection are presented.
    Źródło:
    Problemy Profesjologii; 2019, 1; 25-37
    1895-197X
    Pojawia się w:
    Problemy Profesjologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Strategies of coping with failure in the structure of managers‘ professional burnout syndrome
    Strategie radzenia sobie z porażką w strukturze syndromu wypalenia zawodowego menedżerów
    Autorzy:
    Ronginska, Tatiana
    Doliński, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1818393.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Ekonomii i Zarządzania
    Tematy:
    professional burnout syndrome
    resignation
    coping with failure
    offensive strategy
    syndrom wypalenia zawodowego
    rezygnacja
    radzenie sobie z porażką
    strategia ofensywna
    Opis:
    The report presents the results of research on predictors of professional burnout syndrome among women and men working in management positions. The research included over 2000 people working in a variety of workplaces. For the analysis of content and structure of burnout syndrome, 198 people with high probability for occurence of the burnout symptoms were qualified. In the study, a Polish version of Questionnaire of Behaviour and Experiences connected with AVEM (Arbeits be zogenes Verhaltensund Erlebensmuster, Schaarschmidt, Fischer, 1997) were used. With the help of regression analysis, the key components of syndrome‘s structure were determined, with pointing to the leading signifi cance of coping with failure and defensive attitude in enforcing its symptoms. Suggestions for prevention measures against the burnout syndrome which are concentrated on strenghtening the skill of coping with failure have been presented.
    W artykule przedstawiono wyniki badań predyktorów syndromu wypalenia zawodowego w grupie kobiet i mężczyzn na stanowiskach kierowniczych. W badaniach uczestniczyło ponad 2000 osób pracujących w różnych zakładach pracy. Do analizy treści i struktury syndromu wypalenia zakwalifikowano 198 osób z wysokim prawdopodobieństwem wystąpienia objaw wypalenia. W badaniach zastosowano polską wersję Kwestionariusza Zachowań i Przeżyć związanych z pracą AVEM (Arbeits be zogenes Verhaltens- und Erlebensmuster, Schaarschmidt, Fischer, 1997). Przy pomocy analizy regresji ustalono kluczowe składniki struktury syndromu ze wskazaniem na wiodące znaczenie braku umiejętności radzenia sobie z porażką i przyjęcie postawy defensywnej w nasileniu jego objawów. Przedstawiono możliwości profilaktyki syndromu wypalenia zawodowego skoncentrowanej na wzmocnieniu umiejętności radzenia sobie z porażką.
    Źródło:
    Management; 2020, 24, 2; 94-106
    1429-9321
    2299-193X
    Pojawia się w:
    Management
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rezygnacja z urzędu kościelnego – wybrane aspekty ascetyczne i prawne w oparciu o motu proprio papieża Franciszka Imparare a congedarybrane aspekty ascetyczne i prawne w oparciu o motu proprio papieża Franciszka Imparare a congedarsi z 12 lutego 2018 roku
    Autorzy:
    Majer, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554807.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Imparare a congedarsi
    Roman Curia
    bishop
    retirement bishop
    Church office
    loss of office
    resignation
    retirement age
    diocese vacancy
    stability of office
    temporary in office
    Imparare a congedarsi
    Kuria Rzymska
    biskup
    biskup emeryt
    urząd kościelny
    utrata urzędu
    rezygnacja
    wiek emerytalny
    wakans diecezji
    stabilność urzędu
    tymczasowość na urzędzie
    Opis:
    The article is a commentary on the motu proprio of Pope Francis Imparare a congedarsi of February 12, 2018, concerning the resignation from some of the higher church offices to which nomination is given by the pope. The ascetic motivation that should accompany the clergyman in his retirement are at first presented. Next, the new provisions of the new legislation are discussed. The first is the change of the way in which high office holders in the Roman Curia lose their office – instead of leaving office at a certain age, they are obliged to resign to the Pope. The possibility that the resignation of the Roman Bishop may be considered for an indefinite period of time is criticised. During this time, which may be freely prolonged, because the bishop of the diocese is able to suspend and leave his office at any time, which is not conducive to the good performance of his pastoral mission and undermines the stability of the bishop’s office. The Bishop, successor to the apostles, is of systemic importance in the Church and requires adequate stability. Therefore, it can never be treated as an office ad tempus.
    Artykuł stanowi komentarz do motu proprio papieża Franciszka Imparare a congedarsi z 12 lutego 2018 roku, dotyczącego ustąpienia z niektórych wyższych urzędów kościelnych z nominacji papieskiej. Przedstawia się najpierw motywację ascetyczną, jaka winna towarzyszyć duchownemu przy przechodzeniu na emeryturę. W dalszej kolejności omówione są nowości, jakie wnosi nowe ustawodawstwo. Pierwszą z nich jest zmiana sposobu utraty urzędu przez pełniących wysokie urzędy w Kurii Rzymskiej – zamiast odejścia z urzędu po osiągnięciu ustalonego wieku, są zobowiązani do składania rezygnacji na ręce papieża. Krytycznie ocenia się możliwość bezterminowego rozpatrywania rezygnacji przez biskupa rzymskiego. W tym czasie, który może dowolnie się przedłużać, biskup diecezji jest bowiem w stanie zawieszenia i może w każdej chwili opuścić swoją funkcję, co nie sprzyja dobremu wykonywaniu jego pasterskiej misji i podważa stabilność urzędu biskupa. Urząd biskupa, następcy apostołów, ma w Kościele ustrojowe znaczenie i wymaga odpowiedniej stabilności. Dlatego nigdy nie może być traktowany jako urząd ad tempus.
    Źródło:
    Annales Canonici; 2018, 14, 1
    1895-0620
    Pojawia się w:
    Annales Canonici
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies