Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Alfred Tarski" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Retoryka, matematyka, fizyka i dowodzenia. Wprowadzenie do dyskusji
Rhetoric, Mathematics, Physics, and Argumentation Introduction to the Discussion
Autorzy:
Lichański, Jakub Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/649569.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
fizyka
dowodzenia
matematyka
retoryka
Immanuel Kant
Charles C. Peirce
Chaïm Perelman
Alfred Tarski
physics
mathematics
proof (argumentation
reasoning)
rhetoric
Opis:
The aim of the text is to present a hypothesis called by me Aristotle-Ax hypothesis, which held that: first – every sentence/every period in any language N may be distributed/decomposed into two levels: léxis and dianoia. Second – sentence/period is characterized by elementary semantics, which allows all users of language N to understand the sentence/period. Third – if the sentence/period n becomes the text, which is a finite sum of correct sentences/periods defined at the level of léxis, this ex definitio must be used rule structure dianoia level. These rules are defined by the laws of poetics and rhetoric, and which are well known used by all users of the language N. Those rules apply in any language, also formalized. The author also refers to the considerations by Immanuel Kant, Chaïm Perelman and Alfred Tarski on a similar topic. Therefore, the principles of the rhetoric also apply to the language of mathematics, resp. of physics.
Celem tekstu jest przedstawienie hipotezy nazwanej przeze mnie hipotezą Arystotelesa-Axa, która orzeka, iż: po pierwsze – każde zdanie/każdy period n w dowolnym języku N można rozłożyć na dwie płaszczyzny: léxis i dianoia. Po drugie – zdanie/period cechuje ‘elementarna semantyka’, która umożliwia wszystkim użytkownikom języka N rozumienie zdania/periodu. Po trzecie – jeżeli zdanie/period n staje się tekstem, czyli skończoną sumą poprawnych zdań/periodów określonych na płaszczyźnie léxis, to ex definitio muszą zostać użyte reguły konstrukcji płaszczyzny dianoia. Reguły te określają poetyka i retoryka, którymi posługują się wszyscy użytkownicy języka N. Wskazane zasady obowiązują w dowolnym języku, także sformalizowanym.Autor odwołuje się także do rozważań Immanuela Kanta oraz Chaïma Perelmana, a także Alfreda Tarskiego na zbliżony temat.A zatem zasady retoryki dotyczą także i języka matematyki, resp. fizyki.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2018, 48, 2; 21-37
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
How Should One Write about Masters?
Jak pisać o mistrzach?
Autorzy:
Kola, Adam F.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/686794.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Mistrz
mistrzostwo
uczeń
relacja mistrz – uczeń
Andrzej de Lazari
Ernest Gellner
Alfred Tarski
Claude Lévi-Strauss
Andrzej Walicki
Roman Jakobson
retoryka
narracja
Master
mastery
student
master-disciple relation
rhetoric
narration
Opis:
Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, jak pisać o mistrzach? Innymi słowy, postawione pytanie dotyczy strategii narracyjnych stosowanych przez autorów piszących o mistrzach. Główna część tekstu oparta jest na pięciu przykładach: (1) John A. Hall Ernest Gellner. An Intellectual Biography (2011), (2) Anita Burdman Feferman, Solomon Feferman Alfred Tarski. Życie i logika (2009), (3) Edmund Leach Lévi-Strauss (1998), (4) Andrzej Walicki Idee i ludzie. Próba autobiografii (2010) oraz (5) Dialogues Romana Jakobsona i Krystyny Pomorskiej. Każdy tekst przedstawia inne zestawy narzędzi i technik retorycznych, relacji autora wobec mistrza oraz cel akademicki. Porównanie tych pięciu przykładów (i mniej rozbudowanych przypadków prezentowanych w artykule) stanowi konkluzję artykułu.  
The aim of the paper is to answer the question: how should one write about masters? It is a question about the narrative strategies of authors writing about masters. The presented analysis is based on five examples: (1) John A. Hall’s Ernest Gellner: An Intellectual Biography, (2) Anita Burdman Feferman and Solomon Feferman’s Alfred Tarski: Life and Logic, (3) Edmund Leach’s Lévi-Strauss, (4) Andrzej Walicki’s Idee i ludzie. Próba autobiografii [Ideas and People. An Attempt at an Autobiography], and (5) Dialogues by Roman Jakobson and Krystyna Pomorska. Each text presents different rhetorical devices, authorial relations to the master, and academic aims. The paper concludes with a critical comparison of the five examples (with the addition of some other minor cases also discussed in the paper).  
Źródło:
Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne; 2019, 8, 1; 70-89
2450-4491
Pojawia się w:
Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies