Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "religious pedagogy" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    Wychowanie do dialogu międzyreligijnego podczas katechezy – wyzwanie współczesności
    Shaping the Attitude Towards Other Religions During Catechesis/Religious Education – the Challenge of the Present Times
    Autorzy:
    Fic, Leonard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/571561.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    wychowanie religijne
    katecheza
    pedagogika dialogu
    religious education
    catechesis
    pedagogy of dialogue
    communication
    Opis:
    Chrześcijanie żyją w świecie coraz bardziej otwartym. Zarazem powszechna dostępność mediów, turystyka oraz nowe ruchy migracyjne sprzyjają kontaktom z wyznawcami innych religii. Dziś w wychowaniu katolickim coraz bardziej potrzeba wychowania do rozumienia i dialogu z innymi religiami. Najważniejszym zadaniem pedagogiki religijnej jest nauczanie katechezy w duchu deklaracji Nostra aetate. Takie wychowanie powinno kształtować w młodym człowieku postawę otwartości i szacunku względem przedstawicieli innych religii, a także osób niewierzących. Wychowanie do dialogu wymaga też zachowania własnej autentyczności religijnej, a nie rezygnowania z niej. Dialog to dążenie do uznania innych w ich inności. Kształtowanie autentycznych postaw wobec przedstawicieli innych religii wśród młodzieży katolickiej wymaga od katolickich nauczycieli poznania innych religii i pewnego wysiłku intelektualnego służącego obiektywnemu przedstawieniu innych religii. Wraz z tym powinien dokonywać się wysiłek dydaktyczny wspomagający akceptację własnej religijności.
    Christians live in an increasingly open world. The widespread availability of media, tourism, and new migration movements taken together favour Christians’ contacts with followers of other religions. The need for education to understand and communicate with other religions is more necessary now than ever before in Catholic education. The most important task of religious pedagogy is to teach catechesis/religious education in the spirit of the declaration Nostra aetate. Such education should shape a young person’s attitude of openness and respect towards representatives of other religions, as well as towards non-believers. Educating to communicate with others also requires the preservation of religious authenticity, not renouncing it. The dialogue/the communication is the desire to recognize others in their own way. Forming authentic attitude towards other religions representatives among young Catholics requires from Catholic teachers to know other religions and it requires some intellectual effort which serves to present other religions in an objective way. The didactic effort to support the acceptance of one’s own religiosity should also be made along with it.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2018, 22, 2(51); 73-91
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    [Rev.:] Religijno-moralny wymiar rozwoju i wychowania, Alina Rynio et al. (ed.), Wydawnictwo KUL, Lublin 2012, 448 s.
    Religious and Moral Dimension of Development and Upbringing
    Autorzy:
    Kowalik, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/440982.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
    Tematy:
    religious education
    Christian education
    religious and moral upbringing
    pedagogy of religion
    Christian pedagogy
    catholic pedagogy
    literary religious culture
    moral education
    catholic education
    religious development
    Opis:
    Publikacja pt. Religijno-moralny wymiar rozwoju i wychowania pod redakcją Aliny Rynio, Katarzyny Braun, Anny Lendzion i Danuty Opozdy, została zaadresowana do wszystkich zatroskanych o religijno-moralne wychowanie społeczności. Książkę podzielono na następujące kręgi tematyczne (rozdziały): 1) wychowanie religijno-moralne w nauce i myśli Kościoła, 2) obszary rozwoju religijno-moralnego i urzeczywistniania się osoby oraz 3) środowiskowy kontekst wychowania religijno-moralnego. Dwudziestu sześciu autorów z różnych ośrodków naukowych polskich i zagranicznych podjęło się opracowania poszczególnych zagadnień. Tom otwiera wprowadzenie Aliny Rynio na temat znaczenia pojęcia ‘wychowanie religijno-moralne’. Tekst jej autorstwa ukazał funkcję środowisk wychowawczych w procesie formacji moralno-religijnej, przedstawił dokumenty Kościoła odnoszące się do tego zagadnienia, zawierając ogólną prezentację kwestii tego typu wychowania, akcentując prawo jego obecności w życiu publicznym i postulat realnego określenia wychowania religijno-moralnego jako zadania priorytetowego. Autorka przypomniała powszechne powołanie do świętości oraz kwestię udziału dzieci w praktykach religijnych. Ks. Zbigniew Marek omówił Wychowanie religijno-moralne, wskazując następujące aspekty tej problematyki: religię w życiu człowieka, pedagogikę religijną (pedagogikę religii), wychowanie religijne, wychowanie moralne. Wymieniając punkty wspólne ‘wychowania’ i ‘wychowania religijnego’, zaakcentował kwestię poszerzenia zakresu samopostrzegania człowieka i świata jako jeden z rezultatatów procesu wychowania chrześcijańskiego. Stanisław Kość w rozważaniach Idea rozwoju całego człowieka – wkład nauki społecznej Kościoła w integralną wizję wychowania, omówił stosowne dokumenty i określił okoliczności służące rozwojowi człowieka w powołaniu chrześcijańskim oraz postulat uwzględniania wymiaru transcendentalnego w wychowaniu. Alina Rynio w artykule pt. Pedagogiczne przesłanie błogosławionego Jana Pawła II gwarantem tożsamości pedagogiki chrześcijańskiej, wyjaśniła znaczenie terminu ‘wychowanie’, ukazując zarówno „papieski paradygmat pojmowania integralności, rozwoju i wychowania” (s. 62), jak i „teologiczno-antropologiczną podstawę papieskiego przesłania pedagogicznego” (s. 70), konstatując, że to nauczanie jest źródłem nadziei, przetrwania cywilizacyjnego zamętu oraz budzi z uśpienia moralnego. To opracowanie nabrało znamion osobistego świadectwa, bo obok pięciu racjonalnie uargumentowanych tez, autorka odwołała się się także do swoich osobistych spotkań z Ojcem Świętym Janem Pawlem II. Jarosław Horowski w tekście pt. Inicjacyjny charakter wychowania – próba rekonstrukcji idei w odwołaniu do myśli Karola Wojtyły zanalizował pojęcie ‘inicjacji’ oraz inicjacyjny charakter wychowania na przykładzie teorii wychowania odwołującej się do myśli Karola Wojtyły oraz praktyk inicjalnych w wychowaniu. Roman Jusiak w artykule pt. Papieża Jana Pawła II wychowanie społeczne omówił kwestię wychowania społecznego u Jana Pawła II. Tekst koncentruje się na podstawach realizowanej przez papieża koncepcji wychowania. Skupił się na podstawie antropologicznej (filozoficznej), teologicznej (teologii katolickiej), osobowym autorytecie Jana Pawła II, ogólnej charakterystyce papieskiej pedagogii i Jego zasługach, elementach społecznych w wychowaniu oraz regułach jego urzeczywistnienia, z zaakcentowaniem faktu, że Jan Paweł II wykreował swego rodzaju własną, osobistą, językową ekspresję, gesty, znaki, symbole, wykorzystywał śpiew, osobowy kontakt z ludźmi, a w centrum procesu samowychowania umieścił Boga. Małgorzata Tomczyk w tekście pt. Integralna pedagogika katolicka w ujęciu o. Jacka Woronieckiego zaprezentowała nowatorskie pojęcie pedagogiki tegoż dominikanina w kontekście ujęć nowożytnych i współczesnych, syntetyczny i chrześcijańskie model kształcenia i wychowania, a także formację sprawności cnót, eksponując zasadnicze idee o charakterze postulatywnym i konstatując, że „(...) szczytem doskonałości jest zachować umiar we wszystkim, co się robi” (s. 121). Ryszard Polak w artykule pt. Wychowanie religijne człowieka w ujęciu ks. Józefa Winkowskiego przedstawił postać zakopiańskiego katechety, kapłana, który poświęcił się wychowaniu młodzieży szkolnej. Autor przybliżył jego dzieła i teorię wychowania, przestrzegając przed naturalistyczną koncepcją pedagogiczną jako jednym z najważniejszych zagrożeń. Zwrócił się do pedagogów chrześcijańskich oraz filozofów, psychologów, socjologów i historyków o większe zaangażowanie w wychowanie religijne człowieka, które ma na celu doprowadzenie nie tylko chrześcijan do Chrystusa. Maria Opiela w rozważaniach pt. Koncepcja pedagogiczna bł. Edmunda Bojanowskiego scharakteryzowała źródła inspiracji dla rozwoju jego myśli pedagogicznej, jej społeczno-kulturowy kontekst rozwoju. Przedstawiła także kwestię integralnego rozwoju dziecka i ważności wczesnego wychowania. Skoncentrowała się na zagadnieniu osoby i wartości w kontekście dynamiki przedstawionej koncepcji pedagogicznej, konstatując, po pierwsze, że Bojanowski wskazał na Chrystusa jako centrum historii oraz żywiołów wychowawczych, po wtóre, że „ze swoją wizją wychowania i nowatorskimi rozwiązaniami organizatorskimi wpisał się w nurt rodzącej się w XIX wieku pedagogiki wieku przedszkolnego” (s. 158). Druga część omawianej książki nosi tytuł Obszary rozwoju religijno-moralnego i urzeczywistniania się osoby i zawiera osiem artykułów. Lucyna Dziaczkowska w tekście pt. Religijno-moralny wymiar rozwoju i wychowania człowieka. Potrzeby i zagrożenia skupiła się na swoistej pochwale wychowania człowieka oraz przedstawiła specyfikę wychowania moralnego. Autorka opisała wychowanie religijne i moralne jako szczególną szansę dla budowania tożsamości człowieka w kontekście zagrożeń wynikających z pseudowychowania moralnego i religijnego, postrzegając, że trwałość czy głębia wiary zależy przede wszystkim od świadectwa życia najbliższych. Religia jest siłą życiodajną i przynosi wiele korzyści, przede wszystkim pozwala uchronić dorastające pokolenie przed nihilizmem, barbarzyństwem, poczuciem braku sensu życia, psychicznym i fizycznym samozniszczeniem. Witold Starnawski w artykule pt. Unikalność – jej konsekwencje dla poznania i rozwoju osoby dotknął problemu znaczenia pojęcia ‘indywidualności’ oraz analizował je w kontekście kształtu poznania oraz działania w rozwoju człowieka. Autor podkreślił praktyczny charakter pedagogiki, także negatywne przejawy indywidualizmu. Iwona Jazukiewicz poddała analizie na nowo kwestię greckiej arete w tekście pt. Cnota jako kategoria urzeczywistniania się osób w wychowaniu, akcentując istotę cnoty, właściwości wszystkich cnót, specyfikę pracy wychowawczej oraz cnotę wychowaniu. Grzegorz Grzybek w artykule pt. Wychowanie jako rozwój osobowości etycznej w czynie ukazał zagadnienie ‘samostanowienia’ jako warunek samowychowania oraz czyn jako warunek rozwoju osobowości etycznej, wskazując przy tym na elementy składowe czynu samowychowania w ludzkiej strukturze dążenia do celu. Stanisław Czesław Michałowski w tekście pt. Na spotkanie człowieka. Edukacja integralna w aksjomacie personologicznym skupił się na kwestii wizji pedagogii osoby jako nadziei współczesności, nadto wskazał możliwości interpretacji osoby człowieka oraz relacji ludzkich w świetle ekofilozofii życia. Przedstawił edukację integralną jako uczenie się całościowego rozumienia rzeczywistości w kontekście praw życiowych oraz czynników wychowania. Stanisława Konefał w artykule pt. Miejsce i rola przyjaźni w wychowaniu chrześcijańskim zaprezentowała przyjaźń jako wartość. Nawiązując do historii wielkich, duchowych przyjaźni, uznała, że podstawą autentycznej przyjaźni jest integralny obraz osoby ludzkiej, a przyjaźń to niezbywalny element wychowania chrześcijańskiego, do którego wyzwaniem jest sytuacja egzystencjalna człowieka XXI w. Ewa Panecka w tekście pt. Zachowania altruistyczne młodzieży drogą do prawdziwego człowieczeństwa przedstawiła zagadnienie postaw młodych ludzi wobec nowej rzeczywistości, ukazała obraz współczesnej młodzieży, potrzebę nowej formacji. Podkreśliła kwestie rozumienia zachowań altruistycznych, służby w rodzinie jako drogi do prawdziwego człowieczeństwa. Zaprezentowała stanowisko Kościoła wobec zachowania altruistycznego młodych ludzi. Określiła szkołę jako miejsce urzeczywistniania zachowań altruistycznych, konstatując przy tym, że „Wychowanie do miłości braterskiej jest dzisiaj nieodzownym warunkiem ładu społecznego” (s. 271). Zbigniew Rudnicki tekście pt. Wychowawcze aspekty refleksji o umieraniu i śmierci zanalizował zagadnienie tajemnicy śmierci. Autor przedstawił śmierć jako sytuację graniczną w perspektywie refleksji pedagogicznej. W trzecim rozdziale pt. Środowiskowy kontekst wychowania religijno-moralnego zamieszczono dziewięć artykułów. Jerzy Kołaczkowski w artykule pt. Zasady wychowania dziecka w rodzinie w świetle „Listu do Efezjan (Ef. 6,4)” wskazał na rodzinę jako najważniejsze środowisko wychowawcze, na ojca jako wychowawcę, zanalizował metody wychowywania dziecka w rodzinie, w tym zwrócił uwagę na karcenie oraz „napominanie Pańskie”, przy jednoczesnym unikaniu pobudzania dziecka do gniewu. Mieczysław Rusiecki w tekście pt. Wychowanie religijne w rodzinie podjął problematykę wychowania religijnego, kwestię prawa rodziców do niego, problem uwarunkowań potrzebnych do zachodzenia prawidłowych oddziaływań wychowawczych ze strony rodziców na dziecko. Autor omówił zagadnienie etapów religijności w dzieciństwie i okresie dorastania. Poruszył problematykę religijności w życiu dorosłego człowieka, ukazując jej fenomen, umożliwiający wytrwanie „w dobrym do końca i dojścia do doskonałości” (s. 334). Czesław Galek w artykule pt. Wychowanie religijne młodzieży szkolnej w II połowie XIX wieku w świetle polskiej literatury pamiętnikarskiej i beletrystycznej ukazał środki i metody wychowania religijnego młodzieży gimnazjalnej na ziemiach polskich na terenie trzech zaborów (rosyjskiego, austriackiego i pruskiego). Uwzględnił przy tym kwestię obowiązkowych praktyk religijnych, funkcję katechezy w formacji religijnej dzieci i młodzieży szkolnej oraz rezultaty wychowania religijnego. Autor pokazał, że „Dla wielu uczniów okres gimnazjum był czasem pogłębienia wiary wyniesionej z rodzinnych domów” (s. 351). Małgorzata Kowalik w tekście pt. Nauczyciel polonista jako wychowawca wspierający rodzinę w wychowaniu religijnym dzieci ukazała założenie, że polonista winien być wychowawcą wspierającym, który musi uzupełniać pracę rodziców poprzez dążenie do wzoru osobowego przez siebie obranego, nadto poprzez przemyślaną współpracę z rodzicami, pomoc świadczoną w rozwoju wiary oraz zabiegi dydaktyczne i określone metody pracy, aby ukształtować pełną dojrzałość chrześcijańską i zagwarantować rozwój osobowości uczniów. Lidia Dakowicz w artykule pt. Wartości religijne w przekazie nauczycieli wybranych szkół w Białymstoku omówiła odnośną kwestię w procesie rozwoju człowieka. Zaprezentowała przy tym w jedenastu tabelach dane statystyczne mające potwierdzić jej tezy. W podsumowaniu wyników swoich badań stwierdziła przeszkody w urzeczywistnianiu wartości religijnych. Dorota Frąk w tekście pt. Rola środowisk wychowujących na przykładzie instytucji wychowawczych prowadzonych przez Zgromadzenie Sług Jezusa, zajęła się kwestią oddziaływania środowiska wychowawczego na osobę, pokazując przy tym wypracowany wzorzec wychowania „na fundamencie wartości chrześcijańskich” (s. 391). Dariusz Widelak w artykule pt. Resocjalizacja i ekumeniczny wymiar opieki duszpasterskiej w zakładach karnych, zajął się zagadnieniem wychowawczej funkcji kapelana więziennego, konstatując m.in., że „człowiek zawsze ma otwartą drogę powrotu do społeczeństwa” (s. 415). Piotr Zańko w opracowaniu pt. Obrazoburstwo czy pedagogika. Religia w wytworach wizualnych polskich prowokatorów kultury podjął analizę wybranych aspektów zjawiska prowokacji kulturowej w Polsce, wskazując na ukryte i zaskakujące (w odróżnieniu od prowokatorów kultury zachodniej) pytania nawiązujące do religii i duchowości we współczesnym świecie oraz konstatując m.in., że „Z analizowanych wytworów wizualnych prowokatorów kultury wyłania się obraz religii zdesakralizowanej, będącej narzędziem przemocy” (s. 432). Elżbieta Kopacz w artykule pt. Kapliczki, figury i krzyże przydrożne jako lokalne dziedzictwo kulturowe i wyzwanie dla współczesnego wychowania poruszyła zagadnienie elementów religii w edukacji regionalnej, w kontekście „obiektów małej architektury sakralnej” (s. 438). Wskazała przy tym na kształcenie systemu wartości religijnych przez („małą”) architekturę. Omówiona książka zbiorowa jest przyczynkiem do badań nad celowością wychowania religijnego.
    Źródło:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 3(3); 135-140
    2299-9922
    Pojawia się w:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    (Nie)zwykłe znaczenie pedagogiki dialogu w teorii nauczania religii
    (Un)usual Significance of Dialogue Pedagogy in the Theory of Religious Education
    Autorzy:
    Zellma, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/607318.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    dialogue pedagogy
    religious education
    catechetics
    religious education teacher
    pedagogika dialogu
    nauczanie religii
    katechetyka
    nauczyciel religii
    Opis:
    The theory of religious education holds a very important place in the Polish catechetics. It is continuously enriched with new issues, determined by the social and educational situation, that are significant from the point of view of practice. Some of them are integrally interwoven with pedagogy. Such issues include analyses related to the processes of communication between the religious education teacher and the students or to developing a dialogue approach in the participants of the religious education classes. The religious education publications dealing with the above-mentioned problems do not directly include the category of dialogue pedagogy. However, several issues can be perceived as referring to the role of the dialogue understood as the approach and the method in teaching religious instruction. Additionally, the methods of conducting a dialogue between the religious education teacher and the students are repeatedly described. Their analysis leads to the conclusion that issues in the scope of dialogue pedagogy occupy an important place in the theory of religious instruction, since they refer to various dimensions of didactic and educating activity of the religious education instructor and the students. Nevertheless, they require detailed empirical research to determine the (un)usual significance of dialogue pedagogy in practice – in educational interactions between religious education teachers and students.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2016, 30; 449-462
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podstawowe założenia chrystocentryczno-humanistycznego modelu wychowania w ujęciu prawosławnym
    Autorzy:
    Aleksiejuk, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2057359.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-12
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    orthodox pedagogy
    orthodox education
    orthodox pedagogy of religion
    religious education
    prawosławna pedagogika
    prawosławne wychowanie
    prawosławna pedagogika religii
    edukacja religijna
    Opis:
    Problematyka wychowania od wieków inspiruje pedagogów do tworzenia nowych teorii, poszukujących sposobów i środków, które pozwalają uzyskać maksymalne efekty w procesie osiągania pełni osobowej dojrzałości przez wychowanka. Wielość pojawiających się nowych systemów pedagogicznych świadczy bez wątpienia o głębokiej trosce, jaką wzbudza wychowanie. Wychowanie jest integralnie sprzężone z egzystencją człowieka i współtworzy otaczającą go rzeczywistość. Człowiek stanowi o sobie przy jednoczesnym współistnieniu z drugim i wśród innych. Proces wychowania jest drogą dorastania do pełni życia osobowego i nie odbywa się w próżni. W klasycznie pojętej metodologii nauk, drogę do celu, czyli metodę, określał w głównej mierze sam przedmiot badany. Jeżeli zatem pragniemy uczynić przedmiotem rozważań chrześcijański model wychowania, należy rozpocząć od podmiotu wychowania, którym jest człowiek, potrzebujący ukształtowania swojej myśli, słowa i postawy we wszystkich aktach swojego istnienia. Dlatego, zanim zapytamy, co to znaczy wychowywać człowieka, należy odpowiedzieć na pytanie „Jaka wizja człowieka stoi u podstaw chrześcijańskiego modelu wychowania?” Celem niniejszego artykułu jest krótkie przedstawienie podstawowych założeń chrystocentryczno-humanistycznego modelu wychowania, który mógłby być punktem wyjścia w opracowaniu konkretnych strategii edukacyjnych.
    Pedagogical issues for ages have inspired teachers to create new theories, searching for ways and means which would allow them to attain the maximum results in the process of obtaining a complete personal maturity by the pupil. The great number of new pedagogical systems demonstrates beyond a doubt the fundamental importance of education. Education is integrally linked to the existence of human beings and co-creates the whole of human reality. A person sees himself and improves himself through interactions with his neighbours and acquaintances. The process of education is the road for the attainment of the fullness of individual life and cannot take place in a vacuum. In the classically accepted methodology of knowledge, the way to the goal, or the method, for the most part must be defined by the actual subject of research. Therefore, if we want to make the Christian model of education the subject of reflection, we must start with the human person who is in need of formulating his thought patterns, vocabulary and his frame of mind in all the aspects of his existence. Before we ask ourselves how and what it means to educate a human being, we must answer the question „What vision of man is connected to the basis of the Christian model of upbringing ?”. The purpose of this article is a short explication of the basic principles of the christocentric-humanistic model of upbringing that could be the point of reference in creating concrete educational strategies.
    Źródło:
    ELPIS; 2020, 22; 107-112
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polska pedagogika katolicka a wychowanie młodego pokolenia do odpowiedzialności społecznej w szkołach katolickich
    Catholic pedagogy and education of young people for social responsibility
    Autorzy:
    Zakrzewska, Aldona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/469561.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    odpowiedzialność społeczna
    pedagogika katolicka
    wychowanie obywatelskie
    wychowanie religijne
    social responsibility
    catholic pedagogy
    civic education
    religious education
    Opis:
    Punktem wyjścia podjętych rozważań jest pedagogika katolicka jako jeden z nurtów pedagogiki chrześcijańskiej, na której opierają się w swojej działalności dydaktyczno-wychowawczej niektóre placówki edukacyjne – głównie katolickie. Ma ona zatem konkretne implikacje praktyczne, warunkuje w rzeczywistości edukacyjnej wychowanie dzieci i młodzieży w całej złożoności tego wychowania. Jednym z jego ważnych płaszczyzn jest przygotowanie młodego pokolenia do życia obywatelskiego – podjęcia odpowiedzialności nie tylko za swoje losy, ale losy grup społecznych, w których postawiona jest dana jednostka – społeczności rodzinnej, środowiska lokalnego, narodowej, państwowej, europejskiej, światowej. W zakresie przywołanych kontekstów w niniejszym artykule została podjęta próba znalezienia odpowiedzi na pytanie: w jaki sposób podstawowe cechy determinujące tożsamość pedagogiki katolickiej – takie jak: chrystocentryzm, pedagogia autorytetu i miłości, personalizm, nadprzyrodzoność, uniwersalizm oraz pozytywny charakter – mogą wpływać na kształtowanie w dzieciach i młodzieży świadomości i potrzeby podjęcia odpowiedzialności społecznej.
    The aim of the reflections is catholic pedagogy as one of the trends of Christian pedagogy which is the basis of some educational institutions, mainly catholic ones. It has, therefore, some practical implications. Moreover, it has the influence on the education of children and young people. Its role is to prepare the young generation for civic life, for being responsible for themselves and the social groups where the they live such as a family, local community, country and the world. In this article an attempt was made to answer the question: In what way can basic elements which determine identity of catholic pedagogy such as: Christocentrism, pedagogy of authority and love, personalism, supernatural, universalism and positive character influence the necessity and need of young people to take social responsibility.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2018, 25; 207-221
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Korelacja lekcji religii z etyką – sens czy bezsens?
    Correlation between religious education classes and ethics classes – logic or absurdity?
    Autorzy:
    Kostorz, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1019365.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    ethics
    religion
    religious education
    ethics education
    Polish school
    correlation
    pedagogy
    education
    etyka
    religia
    nauczanie etyki
    nauczanie religii
    polska szkoła
    oświata
    korelacja
    edukacja
    Opis:
    Głównym celem artykułu jest ukazanie sensowności korelacji lekcji religii z etyką. Pamiętając o tym, że obecnie lekcje etyki w polskiej szkole nie są obligatoryjne, lecz mają charakter zajęć fakultatywnych, wiele uwagi poświęcono potrzebie prowadzenia jej w szkole. Wskazano też na znaczenie lekcji etyki w kształceniu ogólnym każdego ucznia. Zwrócono uwagę na to, że lekcje etyki są źródłem wiedzy o wartościach, normach moralnych, zasadach życia społecznego i indywidualnego oraz odpowiednim miejscem kształtowania postaw społecznych i całościowych oddziaływań w sferze rozwoju osobowego każdego ucznia. W tych oddziaływaniach dydaktycznych i wychowawczych za ważne uznano uniwersalne wartości. Na tle nie tylko teoretycznego, lecz również praktycznego i wychowawczego charakteru lekcji etyki, ukazano sens korelacji lekcji religii z etyką. Tym samym wykazano bezsens obecnej sytuacji, w której uczniowie mogą nie uczestniczyć zarówno w lekcji religii, jak i w etyce. Postulowano potrzebę wprowadzenia obowiązkowych lekcji etyki w polskiej szkole. W końcowej części omówiono wyzwania w zakresie korelacji lekcji religii z etyką.
    The main purpose of the article is to present the logic of a correlation between religious education classes and ethics classes. Keeping in mind that at present ethics classes are not compulsory but rather optional, it is argued that those classes should become obligatory for students at schools. Firstly, as a reminder, the present status of ethics classes in Polish schools is discussed. The importance of ethics classes for the personal development of each student is indicated as well. It is pointed out that ethics classes are a signifi cant source of knowledge about life values, moral norms, basic rules of life in the community, personal principles, as well as an important place to learn the principles of the society and a holistic approach to personal growth and development of each individual student. In these educational and didactical means of infl uence the most universal values are deemed very important. With the theoretical, practical and educational character of  these classes as the background, the logic of correlation between religious education classes and ethics classes is presented. The need to make ethics classes compulsory in Polish schools is insisted on. Finally, the challenges in the correlation between religious education classes and ethics classes are discussed.
    Źródło:
    Teologia Praktyczna; 2018, 19; 91-101
    1642-6738
    Pojawia się w:
    Teologia Praktyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    PEDAGOGIA OSOBY WOBEC ZAGADNIENIA DUCHOWOŚCI
    THE PEDAGOGY OF A PERSON TOWARDS THE ISSUE OF SPIRITUALITY
    Autorzy:
    Sztaba, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/550064.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    osoba
    dusza
    duchowość
    transcendencja
    wychowanie religijne
    person
    soul
    spirituality
    transcendence
    religious education
    Opis:
    Nie można mówić o realistycznej pedagogii osoby bez uwzględnienia jej duchowości i wychowania religijnego będącego prostą jej konsekwencją. W artykule prezentowana jest problematyka duchowości osoby na podstawie analiz realistycznej filozofii bytu, wzbogaconej krytycznie przyjętą filozofią świadomości. Przy omawianiu zagadnienia duchowości osoby wskazuje się także na jej liczne zagrożenia oraz pedagogiczne implikacje.
    We cannot talk about the realistic pedagogy of a person without considering its appropriate spirituality and religious education, being its simple consequence. The suggested article presents the issue of a person’s spirituality based on the analysis of the realistic philosophy of existence, enriched with critically accepted philosophy of consciousness. The article discusses the issue of spirituality of a person, indicates also its numerous threats as well as pedagogical implications.
    Źródło:
    Forum Pedagogiczne; 2015, 2; 41-62
    2083-6325
    Pojawia się w:
    Forum Pedagogiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nauczyciele wychowawcy polskich szkół salezjańskich w okresie od 1898 do 1939 roku
    Teachers-educators of Polish Salesian schools from 1898 to 1939
    Autorzy:
    Wierzbicki SDB, Mirosław Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/957027.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Salesian schools
    Catholic education
    Salesians
    pedagogy of religion
    religious education
    Opis:
    This article deals with the educator teacher and his work in the Salesian schools since the beginning of the school year to 1939. The daily pedagogical work of teachers was associated with in shaping the intellect, character and religiousness live of the students. Many examples taken from the history of the Salesian schools indicate that the Salesian activity brought good educational results during the Partitions, as well as during World War I or the inter-war period. The social context in which the Poles lived indicated the necessity of raising the culture of the Polish society. This activity was carried out by the Salesian priests and Salesian brothers. Co workers were also invited to cooperate. The necessity of education and training allowed for the openings of schools, but also other institutions, the dormitories, educational institutions, oratories or parishes. There were always children and young people as subjects of the work the Salesians. In education, teachers used the „Pedagogical triad”, based on reason, religion, and love-flowing from the preventive system left by St. John Bosco. It was precisely the „triad” that became the syncretism of the values and strategies proposed learners in the educative process.
    Źródło:
    Biuletyn Historii Wychowania; 2017, 36; 43-56
    1233-2224
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cooperation between religion teachers and police psychologists in the prevention of domestic violence
    Autorzy:
    Zellma, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1368439.pdf
    Data publikacji:
    2021-01-13
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    nauczyciel religii
    rodzina
    rodzice
    współpraca
    nauczanie religii
    psychology policyjny
    profilaktyka
    pedagogika
    religion teacher
    family
    parents
    cooperation
    religious education
    police psychologist
    prevention
    pedagogy
    Opis:
    This article aims to show the importance of cooperation between religion teachers and police psychologists in preventing domestic violence. The method of analysis the literature and state documents (e.g. law of education) was used. The conclusions were presented in a synthetic way. It was noted that the cooperation of religion teachers with police psychologists serves to eliminate risk factors that can lead to domestic violence. The parties must therefore remain open towards one another, be ready to engage in dialogue and share knowledge and experience in the area of the prevention of domestic violence.
    Niniejszy artykuł ma na celu ukazanie znaczenia współpracy pomiędzy nauczycielami religii i psychologami policyjnymi w zapobieganiu przemocy domowej. Zastosowano metodę analizy literatury i dokumentów państwowych (np. prawa oświaty). Wnioski zostały przedstawione w sposób syntetyczny. Zauważono, że współpraca nauczycieli religii z psychologami policyjnymi służy eliminacji czynników ryzyka, które mogą prowadzić do przemocy domowej. Strony muszą zatem pozostać otwarte na siebie nawzajem, być gotowe do dialogu oraz dzielić się wiedzą i doświadczeniem w zakresie zapobiegania przemocy domowej.
    Źródło:
    Family Forum; 2020, 10; 261-273
    2084-1698
    Pojawia się w:
    Family Forum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Plus ratio quam vis: A Proposal for Education for Peace Through Religious Education
    Autorzy:
    Maier, Kathrin
    Michalski, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40454351.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    pokój
    wychowanie do pokoju
    pedagogika religii
    wolność
    osoba
    personalizm
    wartości
    edukacja religijna
    peace
    education for peace
    pedagogy of religion
    freedom
    person
    personalism
    values
    religious education
    Opis:
    Głównym celem prezentowanego artykułu jest przedstawienie propozycji wychowania do pokoju, które niezależnie od prezentowanej opcji światopoglądowej, stanowi ideał współczesnego wychowanie. U podstaw prezentowanej koncepcji leży słynna sentencja autorstwa wielkiego uczonego Pawła Włodkowica, którą później przejęło wiele Uniwersytetów Europejskich jako dewizę swojej działalności akademickiej – dewiza, która brzmi: „Plus ratio quam vis”. Co w dosłownym tłumaczeniu oznacza: Więcej rozumu  niż siły”. Autor więc odwołuje się do klasycznej antropologii – z niej wyprowadza jasny wniosek dla współczesnej edukacji do pokoju: chcąc dzisiaj wychowywać w duchu demokracji i do pokoju, należy w pierwszej kolejności wyjść od podstawowej wartości, jaką jest człowiek.
    The main purpose of the presented article is to present the proposal of education for peace, which, regardless of the presented worldview option, is the ideal of modern education. At the basis of the presented concept is the famous sentence by the great scientist Paweł Włodkowic, which was later adopted by many European Universities as the motto of their academic activity – the motto: "Plus ratio quam vis". Which literally translates to: More brains than strength. Therefore, the author refers to classical anthropology and from it draws a clear conclusion for contemporary education for peace: if today we want to educate in the spirit of democracy and peace, we must first start with the basic value, which is the human being.
    Źródło:
    Forum Pedagogiczne; 2023, 13, 2; 39-52
    2083-6325
    Pojawia się w:
    Forum Pedagogiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    [Rec.:] Pedagogiczna inspiracja w nauczaniu Jana Pawła II, red. Marian Nowak, Cezary Kalita, Instytut Pedagogiki Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Papieża Jana Pawła II, Biała Podlaska 2005, 486 s.
    Autorzy:
    Kowalik, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/951854.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
    Tematy:
    education
    pedagogy
    Christian pedagogics
    religious education
    John Paul II
    Źródło:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2014, 1(5); 249-258
    2299-9922
    Pojawia się w:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Edukacja religijna w pracach Drugiego Zjazdu Prefektów Szkolnych Królestwa Polskiego
    Religious education in the works of the Second Congress of School Prefects of the Kingdom of Poland
    Autorzy:
    Ceglarek, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40418797.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    pedagogika religii
    edukacja religijna
    wychowanie i kształcenie
    pedagogy of religion
    religious education
    upbringing and education
    Opis:
    Artykuł ma na celu uporządkowanie danych dotyczących Drugiego Zjazdu Prefektów Szkolnych Królestwa Polskiego, który miał miejsce w Warszawie w dniach od 21 do 23 sierpnia 1906 roku. W artykule przedstawiono problematykę edukacji religijnej omawianej na zjeździe, związanej z wychowaniem i kształceniem religijnym dzieci i młodzieży, w zakresie podejmowania oddziaływań wychowawczych i kształcących w ramach duszpasterstwa katechetycznego w szkole. Artykuł nakreśla koncepcję edukacji religijnej w szkołach początkowych i średnich na ziemiach polskich zaboru rosyjskiego na początku XX wieku.      
    The aim of the paper is to order data on the Second Congress of School Prefects of the Kingdom of Poland which took place in Warsaw from 21st to 23rd August 1906. It presents the issues of religious education discussed at the congress and related to the upbringing and religious education of children and young people in terms of undertaking educational and formative actions within the framework of catechetical pastoral ministry at school. The paper outlines the concept of religious education in primary and secondary schools in the Polish territories of the Russian partition zone at the beginning of the 20th century.
    Źródło:
    Forum Pedagogiczne; 2022, 12, 2; 289-300
    2083-6325
    Pojawia się w:
    Forum Pedagogiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dziecko jako podmiot katechezy w kontekście zmieniającej się sytuacji społeczno‑kulturowej
    The child as the subject of catechesis in the context of changing socio‑cultural situation
    Autorzy:
    Filipiak, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/558827.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    dziecko
    katecheza
    pedagogika
    personalizm chrześcijański
    podmiotowość
    przemiany kulturowe
    wychowanie religijne
    catechesis
    child
    Christian personalism
    cultural transformations
    pedagogy
    religious education
    subjectivity
    Opis:
    Dokumenty Kościoła na temat katechezy postulują postrzeganie dzieci jako aktywnych i świadomych podmiotów przekazu wiary. Artykuł podejmuje kwestię rozumienia podmiotowości dziecka w historii katechezy oraz problematykę dzieciństwa we współczesnej kulturze. Dzieci żyją w coraz bardziej skomplikowanym świecie, w którym dochodzą do głosu takie zjawiska jak indywidualizm, pluralizm i zerwanie z tradycją. W tym kontekście pojawia się pytanie o zadania, które ma do spełnienia katecheza, by sprostać wyzwaniom obecnego czasu i jednocześnie pozostać „wierną człowiekowi”. W tym celu konieczne jest przede wszystkim uznanie prawa dziecka do „pierwszej naiwności”, poszukiwanie adekwatnego języka oraz uczenie wiary, a nie tylko religii.
    Christian anthropology is personalistic, i.e. the man is a person who has unique position among other beings. The current catechetical documents of the Church require therefore that those to whom communication of the faith is addressed are seen as active, conscious subjects and not as passive objects of education. This also applies to children. Social changes of the past 20 years have had a decisive influence on the situation of the child in Poland. The article approaches the issue of understanding the child’s subjectivity in the history of catechesis as well as the problems of childhood in contemporary culture. It may be said that the children of today live in an increasingly complex world in which such processes as (i) individualism, (ii) pluralism and (iii) breaking the continuity of tradition come to the fore. In this context, the question arises what tasks catechesis has to perform, in order to meet the challenges of our times. At the same time catechesis should remain faithful to the principle that in the process of the faith communication, the child must be an active subject, conscious and co‑responsible, and not merely a silent and passive recipient. For this purpose it is necessary (i) to recognize the right of the child to “first naivety”, (ii) to search for an adequate language and (iii) to teach the faith, not just religion by means of incorporating elements of the celebration combined with recounting the history of salvation to the catechetical process.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2011, 28; 43-71
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Erazm z Rotterdamu jako nauczyciel humanizmu chrześcijańskiego
    Erasmus of Rotterdam as a teacher of Christian humanism
    Autorzy:
    Wrońska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/52669283.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    humanizm
    chrześcijaństwo
    pedagogika
    edukacja religijna
    nauczyciel
    uczeń
    wychowanie
    humanism
    christianity
    pedagogy
    religious education
    teacher
    pupil
    nurture
    Opis:
    The text presents the life and thought of Erasmus of Rotterdam as a humanist, educator and clergyman, and then tries to describe the Erasmus concept of humanistic religious education arising from these three levels and ways of thinking. The purpose of this research is twofold. On the one hand, it is about recreating this historical thought with the ambition to bring out its distinguishing features, on the other – it is assumed that this concept can be useful to us today, interested or responsible for today’s shape of religious education, in theory and practice.
    Źródło:
    Filozoficzne Problemy Edukacji; 2020, 3; 39-60
    2545-0948
    Pojawia się w:
    Filozoficzne Problemy Edukacji
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miłość jako wartość moralna w pracy edukacyjnej nauczyciela religii
    Love as Moral Value in Educational Work of a Religion Teacher
    Autorzy:
    Zellma, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340307.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    nauczyciel religii
    miłość
    nauczanie religii
    wychowanie
    edukacja religijna
    aksjologia
    pedagogika personalistyczna
    religion teacher
    love
    religion teaching
    education
    religious education
    axiology
    personalistic pedagogy
    Opis:
    The religion teacher performs a significant role in religion teaching at school. One of the meaningful elements of this service is love understood as moral value. Hence, answers have been sought to the following questions: what role is played by love in the religion teacher’s educational work? What factors condition the religion teacher’s educational work that is inspired by love? Answering these questions first the author tried to explain the terms that are key ones for the issue addressed in the present article, i.e. “love”, “value”, “the religion teacher’s work”. She refers here to personalistic philosophy and pedagogy as well as to theology. Against the background of these concepts the questions that are fundamental for the catechetical service are shown, as they are based on Christian axiology. It is shown that love understood first of all as an encounter with another man, affirmation of his person, being a gift for him, showing kindness to him, appears as a significant moral value in the religion teacher’s educational work. It is in the center of catechetical service and protects one from pragmatism or instrumentalism, contributing to building genuine bonds with God and with another man.
    Źródło:
    Roczniki Pastoralno-Katechetyczne; 2011, 3; 239-252
    2081-1829
    Pojawia się w:
    Roczniki Pastoralno-Katechetyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies