Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "przymus bezpośredni" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
Uproszczone postępowania egzekucyjne w administracji jako instrument ochrony życia lub zdrowia ludzi
Autorzy:
Pieprzny, Stanisław
Jaworski, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/46627655.pdf
Data publikacji:
2023-12-15
Wydawca:
Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
Tematy:
prawo
administracja
postępowanie egzekucyjne
postępowania uproszczone
przymus natychmiastowy
przymus bezpośredni
Opis:
Przedmiotem rozważań niniejszego opracowania są postępowania uproszczone, takie jak przymus natychmiastowy i przymus bezpośredni. Rozważania koncentrują się na istocie i aspektach postępowań określonych w art. 117 i 150 § 3 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 roku o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Celem badań jest podjęcie próby oceny postępowań uproszczonych jako narzędzia w systemie ochrony najważniejszych wartości człowieka. W badaniach w głównej mierze wykorzystano metodę prawno dogmatyczną polegającą na interpretacji treści i porządkowaniu struktury prawnej. Zastosowanie znalazła także metoda analityczna, za pomocą której dokonano analiz przepisów prawa dotyczących podstaw stosowania w postępowaniu egzekucyjnym w administracji trybów uproszczonych. Z przeprowadzonych badań wynika jednoznacznie, że celem nadrzędnym tych postępowań jest przeciwdziałanie wskazanym zagrożeniom. Zebrany materiał badawczy pozwolił na potwierdzenie postawionej tezy oraz przedstawienie wniosku de lege ferenda o konieczności zmian w art. 117 u.p.e.a. Zmiany powinny polegać na odstąpieniu od konieczności doręczenia zobowiązanemu upomnienia przed zastosowaniem tego trybu. Obecnie obowiązujący przepis pomija taką możliwość, a samo odstąpienie może być wynikiem potrzeby nagłego ratowania istotnych wartości.
Źródło:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2023, 15, 4; 112-128
2080-1084
2450-7938
Pojawia się w:
Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problematyka środków przymusu bezpośredniego w świetle konstytucyjnego wymogu regulacji ustawowej (art. 31 ust. 3 Konstytucji RP ). Cz. II
Autorzy:
Prusek, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1921715.pdf
Data publikacji:
2019-11-27
Wydawca:
Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
Tematy:
przymus bezpośredni
użycie siły
uprawnienia Policji
prawa człowieka
pomoc komornikowi
Opis:
zastosowanie środków przymusu bezpośredniego nieodzownie wiąże się z ograniczeniem praw i wolności człowieka i obywatela. Zgodnie z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, znajdującym oparcie w art. 17 MPPOiP oraz art. 8 EKPC, a także art. 52 KPP UE, wspomniane ograniczenia mogą być wprowadzone tylko w drodze ustawy. Nie wystarczy przy tym, aby materia środków przymusu bezpośredniego znajdowała się w akcie odpowiedniej rangi, uchwalonym przez ustawodawcę. Przesłanka ta zawiera w sobie również wymóg konkretyzacji oraz kompletności ustawowej regulacji. W drugiej części artykułu autor dokonuje analizy przepisów ustawy o środkach przymusu bezpośredniego, ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, kodeksu postępowania cywilnego, kodeksu postępowania karnego oraz wybranych ustaw regulujących ustrój poszczególnych służb porządkowych (Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Żandarmerii Wojskowej) tworzących swoisty system środków przymusu bezpośredniego z punktu widzenia jakości i zupełności zawartych w nim norm, które określają katalog środków przymusu bezpośredniego, sposób i cel ich zastosowania, przypadki użycia tych środków, podmioty decyzyjne oraz osoby, wobec których można podjąć decyzję o zastosowaniu przymusu bezpośredniego.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2017, 1(125); 110-122
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problematyka środków przymusu bezpośredniego w świetle konstytucyjnego wymogu regulacji ustawowej (art. 31 ust. 3 Konstytucji RP ). cz. I
Autorzy:
Prusek, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1921545.pdf
Data publikacji:
2019-11-18
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
przymus bezpośredni
użycie siły
uprawnienia Policji
prawa człowieka
pomoc komornikowi
Opis:
Zastosowanie środków przymusu bezpośredniego nieodzownie wiąże się z ograniczeniem praw i wolności człowieka i obywatela. Zgodnie z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, znajdującym oparcie w art. 17 MPPOiP oraz art. 8 EKPC, a także art. 52 KPP UE, wspomniane ograniczenia mogą być wprowadzone tylko w drodze ustawy. Nie wystarczy przy tym, aby materia środków przymusu bezpośredniego znajdowała się w akcie odpowiedniej rangi, uchwalonym przez ustawodawcę. Przesłanka ta zawiera w sobie również wymóg konkretyzacji oraz kompletności ustawowej regulacji. Rozważania na gruncie obecnego stanu prawnego dokonane w pierwszej części niniejszego artykułu mają na celu ustalenie, czy ustawa o środkach przymusu bezpośredniego stanowi w świetle art. 31 ust. 3 Konstytucji RP wystarczającą podstawę do zastosowania środków przymusu bezpośredniego przez funkcjonariuszy Policji, ABW, AW oraz ŻW przy wykonywaniu czynności w postępowaniu egzekucyjnym w administracji, w postępowaniu egzekucyjnym w sprawach cywilnych oraz w procesie karnym.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2016, 4(124); 153-164
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stosowanie środków przymusu bezpośredniego w podmiotach sprawujących długoterminową opiekę nad osobami w wieku podeszłym
Autorzy:
Augustynowicz, Anna
Wrześniewska-Wal, Iwona
Czerw, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552210.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
podmiot leczniczy
dom pomocy społecznej
przymus bezpośredni
osoba w wieku podeszłym
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2016, 1; 69-73
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stosowanie przymusu bezpośredniego w postępowaniu egzekucyjnym w administracji
Use of Direct Coercion in Administrative Enforcement Proceedings
Autorzy:
Jaworska, Iga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596606.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
przymus bezpośredni
środki egzekucyjne
postępowanie egzekucyjne
egzekutor
obowiązek
direct coercion
enforcement proceeding
executor
obligation
Opis:
Przymus bezpośredni jest jednym ze środków egzekucyjnych dotyczących egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym stosowanych przez organ egzekucyjny w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym. Niewątpliwe jest to środek najbardziej uciążliwy dla zobowiązanego, bowiem może ingerować w jego nietykalność. Z drugiej strony jest to środek zazwyczaj prowadzący bezpośrednio do wykonania obowiązku przez zobowiązanego, a tym samym skuteczny. Celem artykułu jest zbadanie charakteru prawnego, wskazanie przesłanek oraz trybu stosowania tego środka egzekucyjnego oraz trudności, które może napotkać organ egzekucyjny, dążąc do jego zastosowania.
Direct coercion is one of the enforcement measures relating to the execution of the duties of nonpecuniary used by the enforcement authority in administrative enforcement proceedings. Undoubtedly this is the most burdensome enforcement measure for the debtor, since it might interfere in his inviolability. On the other hand, it is the measure usually directly linking to fulfill the obligation by the debtor, and thus effective. The aim of this article is to examine the legal nature of this measure, indication of circumstances and mode of application of an enforcement measure and the difficulties that may be encountered enforcement authority with a view to its use.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2017, 104; 45-62
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Środki przymusu bezpośredniego w perspektywie pacjentów i personelu medycznego. Perspektywa w kontekście wielokulturowości
Measures of direct coercion in the perspective of patients and medical staff. The perspective in the context of multiculturalism
Autorzy:
Lickiewicz, Jakub
Nowak, Agata
Surjak, Edyta
Makara‑Studzińska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1597148.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
szpital psychiatryczny
przymus bezpośredni
pacjent
personel medyczny
psychiatric hospital
direct compulsion
patient
medical staff
Opis:
Szpital psychiatryczny, stanowi swego rodzaju odrębny krąg kulturo- wy, rządzący się swoimi zasadami i przepisami. Oznacza to między innymi ingerowanie w prywatność chorego, a także, co szczególnie problematyczne, naruszanie jego nietykalności cielesnej. Charaktery- styczną cechą oddziału psychiatrycznego jest tzw. „paternalizm” prze- jawiający się uprawnionym ingerowaniem w przestrzeń osobistą pa- cjenta, z uwagi na jego dobro. W opiece zdrowotnej pojęcie „przymus” kojarzy się najczęściej z pacjentem psychiatrycznym, u którego w określonych sytuacjach, konieczne jest zastosowanie środków przy- musu bezpośredniego.Celem badania była analiza sposobów postrzegania środków przy- musu przez dwie grupy – chorych oraz personel medyczny. W bada- niu wzięło udział 307 osób, 136 członków personelu oraz 171 pacjen- tów, którzy wypełniły kwestionariusz MAVAS, służący ocenie postaw wobec agresji i środków przymusu na oddziale.Z badań wynika, że pomiędzy pacjentami i personelem medycz- nym występują duże rozbieżności w zakresie spostrzegania agresji i zasadności stosowania środków przymusu bezpośredniego. Pacjen- ci podkreślają, że ich agresja na oddziale ściśle wiąże się z warunkami w szpitalu, postrzeganymi przez nich jako trudne, podczas gdy perso- nel uwydatnia chorobowe przyczyny agresji pacjentów. Wskazane są zmiany systemowe, minimalizujące istniejące na oddziałach rozbież- ności, które mają znaczny wpływ na jakość opieki zdrowotnej.
The psychiatric hospital is a distinct cultural circle, governed by its own rules and regulations. This means interfering with the patient’s privacy and the violation of his bodily integrity. The characteristic fea- ture of the psychiatric ward is the so-called. “paternalism” manifested by legitimate interference in the patient’s personal space, for his good. In health care, the notion of “coercion measures” is most often associ- ated with a psychiatric patient, in which case direct coercive measures are required.The aim of the study was to analyse the perception of coercive measures by two groups of patients and the medical staff. The study involved 307 persons, 136 staff members and 171 patients who com- pleted the MAVAS questionnaire, to assess attitudes towards aggres- sion and coercive measures at the ward.Research shows that the differences exist in the perception of ag- gression and legitimacy of coercion between patients and medical staff. Patients emphasize that their aggression in the ward is closely related to the conditions in the hospital, perceived by them as difficult, while the team members highlight that the assault is highly related to pa- tients sickness. Systemic changes are necessary to address divergent di- vergences that have a significant impact on the quality of healthcare.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2017, 19, 4; 139-154
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wprowadzenie tzw. specustawy dotyczącej kierowania groźnych przestępców do ośrodków terapii osobowości – kontekst społeczno-prawny
The introduction of the so-called special law on referral of dangerous offenders to personality treatment centers – socio-legal context
Autorzy:
Kmieciak, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942411.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
coercive treatment
direct coercion
forensic psychiatry
human rights
the patient’s rights
prawa człowieka
prawa pacjenta
przymus bezpośredni
przymus leczenia
psychiatria sądowa
Opis:
The Act on the procedures related to people with mental disorders posing a danger to other people’s life, health or sexual freedom has been one of the most criticized legal acts over the recent months. A large group of lawyers and psychiatrists indicates that the proposed solutions are contrary to human rights standards which Poland adopted many years ago. It is emphasized that the law will create in our country the practice of using psychiatry for political purposes. On the other hand, those who defend the mentioned law indicate that some of the prisoners because of their personality disorders or sexual preference disorders intend to return to criminal activities, often directed against the life and health of children. It should be noted that at the end of the 80s in the 20th century a similar action led to the capital punishment of the mentioned people. Interestingly, for over 20 years no one undertook the subject of those prisoners whose capital punishment was later replaced with 25 years imprisonment. So is it true that the law concerned violatesfundamental human rights and freedoms? Is there a real threat that the mentioned legal act could be used for political purposes? May psychiatrists be required to accomplish exclusively tasks of political nature? Is it possible that there is no other solution which would protect the public safety? Answers to such questions will be derived from analysis of official legal materials and media information and commentaries related to the said Act.
Ustawa o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób to jeden z najbardziej krytykowanych w ostatnich miesiącach aktów prawnych. Liczne grono prawników oraz psychiatrów wskazuje, iż proponowane rozwiązania są sprzeczne ze standardami ochrony praw człowieka, które wiele lat temu zostały przyjęte przez Polskę. Podkreśla się ponadto, że przyjęcie ustawy otworzy drogę do wykorzystywania psychiatrii do celów politycznych. Z drugiej strony osoby broniące przywołaną ustawę twierdzą, że część osadzonych osób, z powodu doświadczania zaburzeń osobowości bądź zaburzeń preferencji seksualnych, zamierza powrócić do działań przestępczych, skierowanych często przeciwko życiu i zdrowiu dzieci. Należy wspomnieć, iż pod koniec lat 80. XX wieku podobne działania doprowadziły do orzeczenia kary śmierci wobec ww. osób. Co istotne, przez ponad 20 lat nie podejmowano tematu sytuacji więźniów, którym karę śmierci następnie zamieniono na karę 25 lat pozbawienia wolności. Czy prawdą jest zatem, iż omawiana ustawa łamie fundamentalne prawa i wolności człowieka? Czy istnieje realna obawa wykorzystywania przywołanego aktu prawnego do celów politycznych? Czy psychiatrzy mogą zostać zobowiązani do wykonywania zadań wyłącznie o politycznym charakterze? Czy obecnie nie ma innego rozwiązania zapewniającego poszanowanie bezpieczeństwa publicznego? W prezentowanym artykule odpowiedzi na powyższe pytania będą udzielane na podstawie analizy oficjalnych materiałów prawnych oraz medialnych informacji i komentarzy odnoszących się do omawianej ustawy.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2013, 13, 4; 217-224
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Używanie przymusu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi - kolizja ustaw
Constraints Applied to Persons with Mental Disorders – Conflicting Legal Acts
Autorzy:
Kubiak, Rafał
Berent, Jarosław
Smędra, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143264.pdf
Data publikacji:
2022-04
Wydawca:
Najwyższa Izba Kontroli
Tematy:
zdrowie psychiczne
przymus bezpośredni
zaburzenia psychiczne
zasada proporcjonalności
funkcjonariusz publiczny
mental
direct constraint
mental disorders
principle of proportionality
oficer
Opis:
Kolizja przepisów ustawy o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej oraz ustawy o ochronie zdrowia psychicznego prowadzi do możliwości kwestionowania legalności działań Policji wobec osób z zaburzeniami psychicznymi. Taka sytuacja jest niedopuszczalna i wymaga zmian legislacyjnych. Nie do pomyślenia jest bowiem, aby policjant nie miał wskazanego jasnego sposobu postępowania, a kontrola jego działań została oparta na niejednoznacznych przepisach w tym obszarze.
In democratic states of law, personal freedom is legally protected, and in Poland it is guaranteed in the constitution. Limitations on freedom are allowed only in exceptional cases, when it necessary to protect other valuable interests. Limitations can be justified on the basis of the need to protect safety or public order, health or freedom, and the rights of other persons. A collision between freedom and such interests can occur in the case of dangerous behaviours of persons with mental disorders. That is why the Polish legislator has introduced legal norms that allow for interference in such a situation. The issue is discussed in the act on the protection of mental health which in Articles 18–18f regulates the binding procedures and the competence of persons who apply constraints. However, the act on direct coercive measures and firearms is binding for officers of the police and other services, which provides for different coercive measures and sets forth the rules for their application. Therefore a collision occurs between these two acts of law. In their article, the authors present the colliding areas and propose ways to solve the issues stemming from these collisions. The possibility for an officer to refer to the state of necessity has been also discussed.
Źródło:
Kontrola Państwowa; 2022, 67, 2 (403); 8-21
0452-5027
Pojawia się w:
Kontrola Państwowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przymusowa hospitalizacja psychiatryczna w trybie wnioskowym, w kontekście poszanowania praw pacjenta poradni zdrowia psychicznego
Compulsory psychiatric hospitalization in the petition mode, in the context of respect for the rights of outpatient mental health clinic patient
Autorzy:
Kmieciak, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945207.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
poradnia zdrowia psychicznego
prawa pacjenta
przymus bezpośredni
przymusowe leczenie w trybie wnioskowym
ustawa o ochronie zdrowia psychicznego
ustawa o ochronie zdrowia psychicznego
Opis:
The following text will show the specificity of the procedure of placing the patient in a psychiatric hospital, basing on the so called petition mode, as determined in article 29 of the mental health protection act. This procedure has a unique character because it is not related to the situation of direct threat to the patient’s health. The applicants usually are the people close to the patient or a social aid institution. This situation is unique also because it mostly takes place in an outpatient mental health clinic. Another important issue is that of the rights of the patient reporting to that type of outpatient clinic. Special attention is paid to the patient’s right to obtain information not only on the treatment but also on the purpose of treatment and circumstances of submitting an application for compulsory treatment. Furthermore, an answer was sought for such questions as whether or not in the above situation the doctor has the right to conceal some information from the patient, especially such information which may lead to a conflict or arouse its escalation in the patient’s family, or whether the presented situation contains some circumstances which allow to use direct coercion? The considerations were illustrated on the basis of a specific patient referred to hospital according to the above mentioned mode.
W niniejszej pracy została przedstawiona specyfika procedury umieszczenia pacjenta w szpitalu psychiatrycznym na podstawie tzw. trybu wnioskowego, o którym mowa w art. 29 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. Procedura ta posiada wyjątkowy charakter, gdyż nie wiąże się ona ze stanem bezpośredniego zagrożenia zdrowia lub życia pacjenta. Wnioskodawcą w sprawie są najczęściej: osoby bliskie pacjentowi lub organ do spraw pomocy społecznej. Sytuacja ta jest wyjątkowa, również dlatego że w większej część odbywa się ona na terenie poradni zdrowia psychicznego. Autorzy poświęcili też sporo miejsca zagadnieniu praw pacjenta zgłaszającego się do ww. typu poradni. W niniejszym artykule duży nacisk położono na zanalizowanie prawa pacjenta do uzyskania informacji na temat nie tylko swojego leczenia, ale też celu badania oraz okoliczności złożenia wniosku dotyczącego przymusowego leczenia. Ponadto podjęto próbę odpowiedzi na takie pytania, jak: czy w powyższej sytuacji lekarz ma prawo zataić przed badanym pewne informacje, zwłaszcza te, które mogą doprowadzić do pojawienia się konfliktu lub wywołać jego eskalację w rodzinie pacjenta? oraz czy w prezentowanej sytuacji dostrzec można okoliczności, które uprawniałyby zastosowanie przymusu bezpośredniego? Rozważania zobrazowano przypadkiem konkretnego pacjenta, który został skierowany do szpitala w wyżej przywołanym trybie.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 4; 282-287
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Psychiatryczne oraz prawne aspekty stosowania przymusu bezpośredniego wobec uczniów na terenie szkoły specjalnej
Psychiatric and legal aspects of the use of direct coercion in special education
Autorzy:
Kmieciak, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943737.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
direct coercion
human dignity
human rights
mental health care
special education
godność człowieka
ochrona zdrowia psychicznego
prawa człowieka
przymus bezpośredni
szkoła specjalna
Opis:
Use of direct coercion is a very peculiar situation, as it requires the use of force against another human being. Licence to take such action must be governed by the law, in the case of psychiatric care stipulated in the provisions of Mental Health Protection Act. Under this act, doctors and nurses are authorised to use such means as restraint, seclusion, and/or administration of relevant drugs under force to a patient displaying aggressive or auto-aggressive behaviour. Similar behaviours, however, can also be presented by special education students, some of who were once patients of psychiatric hospitals. Educators in schools are not allowed or authorised to use physical force against a student. What should a teacher do in a situation of aggression on the part of a student to protect their own and other people’s safety? Is it permissible in certain situations to restrain a student? Perhaps in some clearly defined cases teachers have an obligation to use force against a student with a disability? This article is an attempt to answer these questions.
Zastosowanie przymusu bezpośredniego to sytuacja szczególna, wymagająca użycia siły wobec drugiego człowieka. Możliwość podjęcia podobnych działań musi być regulowana przez określone akty prawne. W kontekście rzeczywistości psychiatrycznej należy wskazać przede wszystkim na zapisy ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. Zwrócono w niej uwagę, że lekarz i pielęgniarka mogą podjąć wobec agresywnego lub autoagresywnego pacjenta takie działania, jak unieruchomienie, przytrzymanie, izolacja i przymusowe podanie leków. Jednak niebezpieczne zachowania mogą prezentować również uczniowie szkół specjalnych, których część była niegdyś pacjentami szpitali psychiatrycznych. Nie zmienia to faktu, że na terenie szkół pedagodzy nie mają formalnego prawa do zastosowania przymusu bezpośredniego wobec ucznia. Co zatem mogą zrobić, kiedy podopieczny stosuje siłę? W jaki sposób nauczyciel powinien postąpić w przypadku agresji ucznia, by chronić bezpieczeństwo własne oraz innych osób? Czy w pewnych sytuacjach wolno mu przytrzymać podopiecznego albo go unieruchomić? Czy w wybranych przypadkach pedagog ma obowiązek użycia siły wobec niepełnosprawnego ucznia? W artykule podjęta zostanie próba udzielenia odpowiedzi na powyższe pytania.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2015, 15, 4; 202-207
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa do wyroku Sądu Rejonowego w Łęczycy z 1.06.2017 r. (II K 201/16) [w przedmiocie uzasadnionej obawy ucieczki lub ukrycia się oraz zastosowania przymusu bezpośredniego na potrzeby zatrzymania]
Gloss to the judgment of the District Court in Łęczyca of June 1, 2017 (II K 201/16) [on the justified fear of flight or hiding hiding of a suspected person and the use of direct coercion for the purpose of detention]
Autorzy:
Prusek, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519344.pdf
Data publikacji:
2023-12-12
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
fear of fleeing
fear of hiding
direct coercion
trial detention
proper detention
obawa ucieczki
obawa ukrycia się
przymus bezpośredni
zatrzymanie procesowe
zatrzymanie właściwe
Opis:
The fear of suspect’s fleeing and hiding has been the basis of proper detention for several decades. Nevertheless, it is not interpreted uniformly. The fulfillment of the commented base raises doubts if a person moves away from his own driveway towards the house, closes himself in the house and moves inside it, avoiding contact with policemen. Moreover, the jurisprudence ignores the problem of the insufficient basis for the application of direct coercion for the purposes of conducting a trial detention.
Obawa ucieczki i ukrycia się od kilku dekad stanowi podstawę zatrzymania właściwego. Mimo to nie jest interpretowana w sposób jednolity. Wątpliwości budzi spełnienie komentowanej podstawy, jeżeli osoba oddala się z własnego podjazdu w stronę domu, zamyka się w domu oraz przemieszcza się w jego wnętrzu, unikając kontaktu z policjantami. Ponadto w orzecznictwie pomija się problem niewystarczającej podstawy stosowania przymusu bezpośredniego na potrzeby przeprowadzenia czynności zatrzymania procesowego.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2023, 21, 2; 243-261
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Godność dziecka w szpitalu psychiatrycznym
The dignity of the child in a psychiatric hospital
Autorzy:
Kmieciak, Błażej
Gmitrowicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943214.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
direct contact
patient’s dignity
patient’s rights
the least disturbance
the rules of the unit
przymus bezpośredni
regulamin oddziału
prawa pacjenta
godność pacjenta
zasady jednostki
Opis:
The right to respect the dignity of children using medical services in psychiatric units is regulated among other by the Patients’ Rights act and the Patients’ Rights Ombudsman act, Physician and Dentist Professions Act and the Medical Ethics Code. Although since 1994 the Mental Health Protection Act has existed, some information appears about the violation of the dignity of the child in psychiatric hospitals. Material and methods: Analysis of the information obtained from different sources (the media, the Internet, from patients and/or their legal guardians, peror Psychiatric Hospital Patients’ Ombudsman) allowed to draw up a list of repeated situations in psychiatric units for children and adolescents where the dignity of the juvenile/minor patient may be violated. Results: The most frequently reported issues are: reduction of the minor/juvenile patients’ access to “privileges” (such as direct contacts with colleagues), lack of privacy (such as controls in toilets and bathrooms), irregularities during the use of direct coercion, lack of regular access to a mobile phone, the Internet, stereo equipment, lack of juvenile/minor patients’ consent for treatment (including the double permission), engaging the patients to cleaning work, and medical staff’s interventions of educational and corrective character (the patients perceive this as the use of penalties). Discussion: It was found out that the reaction of a minor/juvenile psychiatric unit patient or her/his carers to the detachment from her/his surroundings, favourite activities or things, and educational interventions are related to precise determination of diagnostic and therapeutic procedures and rules prevalent in the group, privileges, consequences, and application of behavioural effects in the form of negative reinforcements (so-called penalties) and positive reinforcements (rewards). A strong response to infringement of the rules may be perceived by the patients as a violation of their rights. Particularly important in such situations is the way the dialogue with the patient is conducted, besides the patient has to be informed about the consequences of infringement of the norms and rules. This should be reflected in the rules of the psychiatric unit. Furthermore, special importance within the respect for the dignity of the minor/juvenile patient in the psychiatric unit is ascribed to the use of a long-term direct coercion in case of a patient with severe mental impairment and/or autism, strongly agitated, aggressive or self-aggressive. The principle of the respect for the dignity of the patient requires notification of the patient, regardless of her/his condition, about the planned activities, immobilization of the patient in the near presence of the other staff, personal analysis of the patient’s health condition by the physician who ordered or prolonged the coercion (every 4 hours), by the nurse (control of the condition – every 15 minutes). However, the use of direct coercion and adherence to the principle of “the least disturbance” do not reduce the patient’s discomfort. Introduction of additional detailed executory rules does not eliminate the conflict between the respect for the dignity of the patient and the effectiveness of undertaken activities, the patient’s safety, the other patients’ comfort and multilateral staff encumbrance.
Prawo do poszanowania godności dzieci korzystających ze świadczeń medycznych na oddziałach psychiatrycznych regulują między innymi ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz Kodeks Etyki Lekarskiej. Mimo obowiązywania od 1994 roku ustawy o ochronie zdrowia psychicznego pojawiają się informacje, które mogą świadczyć o naruszaniu godności dziecka w warunkach szpitala psychiatrycznego. Materiał i metoda: Analiza informacji uzyskanych z różnych źródeł (z mediów, Internetu, od pacjentów i/lub ich opiekunów prawnych, od Rzecznika Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego) pozwoliła na opracowanie listy powtarzających się sytuacji na oddziałach psychiatrycznych dla dzieci i młodzieży, w których godność nieletniego/małoletniego pacjenta może być naruszona. Wyniki: Do najczęściej zgłaszanych spraw należą: ograniczenia nieletnim/małoletnim pacjentom dostępu do „przywilejów” (np. bezpośredniego kontaktu z kolegami), nieposzanowanie prywatności (m.in. kontrole w toaletach i łazienkach), nieprawidłowości przy stosowaniu przymusu bezpośredniego, brak stałego dostępu do telefonu komórkowego, Internetu, sprzętu grającego, brak zgody osoby nieletniej/małoletniej na leczenie (w tym podwójnej), angażowanie pacjentów do prac porządkowych oraz interwencje personelu medycznego o charakterze resocjalizacyjno-wychowawczym (w rozumieniu pacjentów – stosowanie kar). Omówienie: Ustalono, że reakcje nieletniego/małoletniego pacjenta oddziału psychiatrycznego czy jego opiekunów na pewne odcięcie od otoczenia, ulubionych zajęć i przedmiotów oraz interwencje wychowawcze wiążą się m.in. z precyzyjnym określaniem reguł postępowania diagnostyczno-terapeutycznego, zasad panujących w grupie, przywilejów, konsekwencji, a także stosowaniem oddziaływań behawioralnych pod postacią wzmocnień negatywnych (tzw. kar) i pozytywnych (nagród). Stanowcze reagowanie na łamanie norm może być odbierane przez pacjentów jako naruszanie ich praw. Szczególnie istotny w tych sytuacjach jest sposób prowadzenia z pacjentem dialogu oraz informowania go o konsekwencjach naruszenia norm. Powinno to znaleźć odzwierciedlenie w regulaminie oddziału psychiatrycznego. Poza tym szczególną rangę w zakresie poszanowania godności nieletniego/małoletniego pacjenta na oddziale psychiatrycznym ma stosowanie długotrwałego przymusu bezpośredniego w przypadku pacjenta z głębszym upośledzeniem umysłowym i/lub autyzmem, silnie pobudzonego, agresywnego czy autoagresywnego. Zasada poszanowania godności pacjenta wymaga jego uprzedzenia, bez względu na stan, o planowanych działaniach, unieruchamiania w bliskiej obecności pozostałego personelu, osobistego analizowania stanu zdrowia pacjenta przez lekarza zlecającego bądź przedłużającego przymus (co 4 godziny), przez pielęgniarki (kontrola stanu co 15 minut). Niemniej jednak wymienione wymogi zastosowania przymusu bezpośredniego, a także stosowanie się do zasady „najmniejszej uciążliwości” nie zmniejszają dyskomfortu pacjenta. Wprowadzanie dodatkowych szczegółowych przepisów wykonawczych nie usuwa konfliktu pomiędzy poszanowaniem godności pacjenta a skutecznością podejmowanych działań, bezpieczeństwem pacjenta, komfortem pozostałych pacjentów oraz wielostronnym obciążeniem personelu.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 4; 273-282
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konstytucyjne granice stosowania przymusu bezpośredniego względem oskarżonego. Uwagi na tle orzecznictwa TK i ETPCz
Autorzy:
Anna, Sikora,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/902594.pdf
Data publikacji:
2017-09-12
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
criminal proceedings
accused
judicature
direct coercion
Polish Constitutional Tribunal
European Court of Human Rights
postępowanie karne
oksarżony
orzecznictwo
przymus bezpośredni
Trybunał Konstytucyjny
Europejski Trybunał Praw Człowieka
Opis:
The aim of the article is to present issues concerning the use of direct coercion against the accused. Indication of the basis and methods of the use of direct coercion in the criminal proceedings is extremely important, because of the values in which coercion measures interfere. Regulations which are going to be discussed during the dilatation consists legal rules defined by the Polish Constitutional Tribunal and the European Court of Human Rights.
Źródło:
Studia Iuridica; 2017, 69; 115-129
0137-4346
Pojawia się w:
Studia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uwagi de lege lata i de lege ferenda na tle projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego (nr z wykazu prac legislacyjnych UD 444)
De lege lata and de lege ferenda remarks against the background of the draft law on amendments to the Law on Mental Health Care (legislative work list number UD 444)
Autorzy:
Wojcieszak-John, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519338.pdf
Data publikacji:
2023-12-12
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
mental disorders
mental health care
mental disorder patient
health care benefits
direct coercion
zaburzenia psychiczne
ochrona zdrowia psychicznego
pacjent z zaburzeniami psychicznymi
świadczenia zdrowotne
przymus bezpośredni
Opis:
This article synthesizes the legal doubts that arise against the background of the draft law on amendments to the Law on Mental Health Protection. The considerations undertaken by the author focus on the proposed changes in psychiatric terminology, the premises for the use of direct coercive measures and the procedure for the use of direct coercive measures. The author analyzes the assumptions of the draft amendments to the Law on Mental Health Protection from the point of view of the situation of patients with mental disorders. Due to the nature of the proposed solutions, as well as criticism of the current law, the author enters into a polemic with the position presented by the authors of the project and proposes de lege ferenda postulates. The entire discussion is crowned with a conclusion, in which attention is drawn to the lack of linguistic precision on the part of the drafters. This may contribute to a restriction of the rights and freedoms of patients with mental disorders.
Artykuł w syntetyczny sposób prezentuje wątpliwości natury prawnej pojawiające się na tle projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. Rozważania podjęte przez autorkę koncentrują się wokół propozycji zmian w zakresie terminologii psychiatrycznej, przesłanek stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz procedury stosowania środków przymusu bezpośredniego. Autorka analizuje założenia projektu nowelizacji ustawy o ochronie zdrowia psychicznego z punktu widzenia sytuacji pacjentów z zaburzeniami psychicznymi. Z uwagi na charakter proponowanych rozwiązań, a także krytykę obowiązującego prawa autorka podejmuje polemikę ze stanowiskiem prezentowanym przez twórców projektu, a także proponuje postulaty de lege ferenda. Całość rozważań zwieńczona jest podsumowaniem, w którym autorka zwraca uwagę na brak językowej precyzji ze strony projektodawców, która może przyczynić się do ograniczania praw i wolności pacjentów z zaburzeniami psychicznymi.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2023, 21, 2; 223-239
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lecznictwo psychiatryczne dzieci i młodzieży : Dostępność i rozwiązania organizacyjno-kadrowe
Psychiatric Treatment for Kids and Teenagers – Access to Treatment and Organisational and Personnel Solutions
Autorzy:
Gostyńska, Maria Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041962.pdf
Data publikacji:
2020-08
Wydawca:
Najwyższa Izba Kontroli
Tematy:
lecznictwo psychiatryczne
terapia dzieci i młodzieży
małoletni
przymus bezpośredni
zjawiska negatywne (samookaleczenia, agresja, próby samobójcze)
psychiatric treatment
therapy for children and adolescents
minors
direct coercion
negative phenomena (self-mutilation, aggression, suicide attempts)
Opis:
Liczba dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia wykazującej zaburzenia psychiczne, które wymagają profesjonalnej pomocy, wynosi w Polsce około 630 tys. (9%). Bardzo wysoki jest też odsetek prób samobójczych nastolatków; stanowią one drugą przyczynę zgonów w tej grupie wiekowej. Mimo skali problemu i doniesień medialnych na temat nieprawidłowości w funkcjonowaniu psychiatrycznej opieki zdrowotnej małoletnich, te sprawy nie były przedmiotem wystarczającego zainteresowania konsultantów w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży (krajowego i wojewódzkich). Najwyższa Izba Kontroli podjęła więc kontrolę mającą na celu ocenę dostępności lecznictwa psychiatrycznego dla tej grupy pacjentów.
The data on the number of kids and teenagers suffering from mental disorders that re quire professional help are similar in many countries, and they make about 10 percent of the population. In Poland, this percentage stands at nine at least, which means that the psychiatric and psychological treatment system needs to support about 630,000 kids and teenagers below the age of eighteen. The percentage of suicide attempts among teenagers is also very high. Having this in mind, the auditors of the Supreme Audit Office examined whether such persons were provided with access to psychi atric treatment. The audit covered the years 2017–2019.
Źródło:
Kontrola Państwowa; 2020, 65, 4 (393); 76-92
0452-5027
Pojawia się w:
Kontrola Państwowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies