Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "philosophy of imagination" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
With rhymes about the human fate. Philosophy in the poetry of Giacomo Leopardi
Mową wiązaną o losie człowieka. Filozofia w poezji Giacoma Leopardiego
Autorzy:
Koman, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1042250.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Leopardi
filozofia
poezja
dyskurs filozoficzny
dyskurs literacki
środki poetyckie
wyobraźnia
poznanie
prawda
philosophy
poetry
philosophical discourse
literary discourse
figures of speech
imagination
cognition
truth
Opis:
Giacomo Leopardi is one of those authors whose texts oscillate on the border between literature and philosophy. It is true that Leopardi does not use traditional forms of philosophical expression, but the fact is that most of the considerations of the Italian thinker are expressed by the simultaneous conduct of two discourses: literary and philosophical. Leopardi experimented almost every form of literary expression, but he went down in history mainly as a poet, who contained a significant part of his highest beliefs in poetry. The practice of philosophizing through poetry is nothing new in literature, and the various connections between literature and philosophy are almost ancient, but the ongoing discussions in the world of Italian critics about the relationship between Leopardi and philosophy suggest that the reflective lyrics of the famous poet from Recanati are an noteworthy case. This article is a reflection on the use of figures of speech in the process of explaining the worldview by Leopardi, with particular emphasis on metaphor, and on the overall impact of the poetic medium on the presentation and shaping of adopted ideology.
Giacomo Leopardi jest jednym z tych autorów, którzy w historii kultury zachodniej zapisali się jako twórcy z pogranicza literatury i filozofii. Co prawda Leopardi nie posługuje się tradycyjnymi formami wypowiedzi filozoficznej, jednak faktem jest, że większość rozważań włoskiego myśliciela wyraża się poprzez jednoczesne prowadzenie dwóch dyskursów: literackiego i filozoficznego. Leopardi próbował swych sił niemalże w każdej formie wypowiedzi literackiej, do historii przeszedł jednak głównie jako poeta, który znaczną część swych najwznioślejszych przekonań zawarł w mowie wiązanej. Praktyka filozofowania za pośrednictwem wiersza nie jest w poezji niczym nowym, a rozmaite związki literatury z filozofią stanowią zagadnienie niemalże starożytne, jednak toczące się do dziś w świecie włoskiej krytyki dyskusje na temat relacji Leopardiego z filozofią pozwalają sądzić, że liryka refleksyjna słynnego poety z Recanati stanowi przypadek nad wyraz zajmujący. Niniejszy artykuł stanowi refleksję nad użyciem środków poetyckich w procesie wykładania światopoglądu przez Leopardiego, ze szczególnym uwzględnieniem metafory, oraz nad ogólnym wpływem medium poetyckiego na prezentowanie i kształtowanie przyjętej ideologii.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2020, 59, 4; 101-114
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The phenomenon of reciprocal mirroring of Bachelard’s study L’eau et les ręves: essai sur l’imagination de la matičre, Debussy’s Des pas sur la neige and Thaulow’s La Rivičre Simoa en hiver
Zjawisko wzajemnych odbić lustrzanych studium Bachelarda L'eau et les rêves: essai sur l'imagination de la matière, Debussy’ego Des pas sur la neige i Thaulowa Winter in Norway
Autorzy:
Simonović, Marija
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/513874.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
music
philosophy
painting
water
muzyka
filozofia
malarstwo
woda
Opis:
This paper examines the relationship between Bachelard’s (Gaston Bachelard, 1884–1962) philosophical comprehension of the water element, Debussy’s (Claude Debussy, 1862–1918) musical interpretation of the water phenomenon and Thaulow’s (Frits Thaulow, 1847–1906) intellection of the same element in painting. More precisely, having in mind the snow as one of aggregate states of water, I will explore via examples of Bachelard’s study on water and dreams – L’eau et les reves: essai sur l’imagination de la matiere (Water and Dreams. An Essay on the Imagination of Matter, 1942), Debussy’s composition Des pas sur la neige (Footprints in the snow, Book I, 1909–1910) and Thaulow’s piece La Riviere Simoa en hiver (Winter at Simoa river – from a series of images of the Simoa river, unknown date), the reciprocal relationship of their artistic perception, as well as their interpretation of the water phenomenon. These three authors have devoted a significant “expanse” of their oeuvres to their interpretation of the phenomenon of water. In the mentioned “expanse”, their creative interpretations encounter, intertwine, and interrelate. In other words, in this “expanse” of interpretation of the water psyche, we can detect the correspondence between Bachelard’s, Debussy’s and Thaluow’s poetics of the water vastness. Therefore, through the analytical and comparative approaches, my aim is to emphasize the correspondence among Bachelard’s (philosophical), Debussy’s (musical) and Thaulow’s (painterly) representations of the water element and to demonstrate which compositional and expressive methods Debussy employs to embody his understanding of the phenomenon in question.
W niniejszym artykule zostanie omówiony związek między filozoficznym pojmowaniem żywiołu wody Bachelarda (Gaston Bachelard, 1884–1962), muzyczną interpretacją wodnego fenomenu autorstwa Debussy’ego (Claude Debussy, 1862–1918) oraz sposobem, w jaki postrzega go w malarstwie Thaulow (Frits Thaulow, 1847–1906). Doprecyzowując, zanalizuję relacje pomiędzy artystyczną percepcją a interpretacjami zjawiska wody na przykładzie studium Bachelarda dotyczącego wody i marzeń L'eau et les reves: essai sur l'imagination de la matiere (Woda i marzenia. Studium wyobrażeń o materii, 1942), kompozycji Debussy’ego Des pas sur la neige (Ślady na śniegu, Zeszyt I, 1909–1910) oraz dzieła Thaulowa La Riviere Simoa en hiver (Zima na rzece Simoa – obraz wchodzący w skład serii przedstawień rzeki Simoa, nieznany czas powstania), nie zapominając przy tym, że śnieg jest jednym ze stanów skupienia wody. Wyżej wymienieni autorzy poświęcili znaczący obszar swojej twórczości zjawisku wody. Na wspomnianym polu ich twórcze interpretacje spotykają się, przeplatają i oddziałują na siebie wzajemnie. Innymi słowy, w przestrzeni interpretacji „ducha wody” możemy dostrzec powiązania między „poetyką bezmiaru wody” Bachelarda, Debussy’ego i Thaulowa. W związku z tym moim celem będzie zaakcentowanie pokrewieństwa w pojmowaniu żywiołu wody przez Bachelarda (ujęcie filozoficzne), Debussy’ego (muzyczne) i Thaulowa (malarskie), a także pokazanie technik kompozytorskich i środków wyrazu, których użył Debussy, by ukazać swoje pojmowanie tego zjawiska.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2016, 3(30); 47-60
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies