Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "koralowce" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Gardineria - a scleractinian living fossil
Gardineria - zyjaca skamienialosc wsrod koralowcow szesciopromiennych
Autorzy:
Stolarski, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21007.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Zardinophyllum zardini
mezozoik
trias
paleozoik
protoheterastreidy
skamienialosci
rugozy
Gardineria
szkielet
mikrostruktura
koralowce szesciopromienne
paleontologia
Opis:
The basic architecture (Bauplan) and microstructure of the skeleton of Recent Gardineria are noticeably different from those of most other modern scleractinians. The wall of the Gardineria skeleton is entirely epithecate (non-trabecular), while in the majority of modern Scleractinia the epitheca is either absent or added to the main wall which usually is of trabecular nature. These different patterns of theca formation reflect significant anatomical differences in the peripheral parts of the polyp. The Bauplan of Gardineria pattern, exceptional in the modern scleractinian fauna, was widespread among early Mesozoic corals, particularly among the Triassic protoheterastraeids. Similar skeletons also occur in some late Palaeozoic rugosans (e.g., polycoeliids). Zardinophyllum zardini, an aberrant Triassic scleractinian coral, with a supposed rugosan septal insertion, supports the hypothesis of the rugosan origin of the Scleractinia
Podstawowy plan budowy (Bauplan) i mikrostruktura szkieletu przedstawicieli współczesnego rodzaju Gardineria różni się zasadniczo nie tylko od Flabellidae do których rodzaj ten był zaliczany, ale od większości współczesnych Scleractinia. Gardineria ma wyłącznie epitekalną (nietrabekularną) ścianę, gdy u większości współczesnych koralowców sześciopromiennych epiteka nie występuje, albo rozwinięta jest obok podstawowej ściany, która ma budowę trabekularną. Różnice w budowie ściany u tych korali odzwierciedlają odmienną budowę brzeżnej, szkieletotwórczej części polipów. Koralowce wczesnomezozoiczne, w szczególności triasowe protoheterastreidy, powszechnie tworzyły szkielety o planie budowy podobnym do występującego u Gardineria. Rodzaj ten uznany został za formę reliktową uważanej za wymarłą nadrodziny Volzeioidea. Linię rozwojową Gardineria (Gardineriidae fam. n.) reprezentują w stanie kopalnym: wczesnokredowy rodzaj Adkinsella, wczesnojurajski Rodinosmilia, a być może również środkowojurajski Kraterostrobilos. Szkielety o podobnej budowie tworzyły również niektóre późnopaleozoiczne rugozy, m.in. z rodziny Polycoeliidae. Znalezisko triasowego Zardinophyllum zardini, uważanego za aberantnego koralowca sześciopromiennego, o podobnym planie budowy co Gardineria, jednak o przypuszczalnie seryjnym (a nie cyklicznym jak u Scleractinia) sposobie przyrastania septów, przemawia za hipotezą o rugozowych korzeniach Scleractinia.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 4; 339-367
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tabulate corals from the Givetian and Frasnian of the Holy Cross Mountains and Silesian Upland
Autorzy:
Nowinski, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22808.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna
Tabulata
skamienialosci
Polska
zywet
sklerogabki
koralowce
Gory Swietokrzyskie
taksony
stratygrafia
Heliolitida
Chaetetida
morfologia
paleontologia
fran
dewon
Opis:
Tabulate corals and single species each of the heliolitid anthozoans and chaetetid sclerosponges mostly from the Givetian and Frasnian stromatoporoid-coral series of the Holy Cross Mts and the Silesia-Cracow Region are reviewed from an ecological and stratigraphical point of view. Thamnopora, or the branched pachyporids, and massive alveolitids are usually the most significant reef-builders. The most distinctive fauna, with Caliapora battersbyi and Heliolites porosus, thrived in the earlier Givetian bank habitats. Late Givetian biostromal-complex associations with Alveolites obtortus, Striatopora enigmatica, and especially Alveolitella fecunda, as well as the succeeding Frasnian Alveolites-dominated reef-complex faunas with A. maillieuxi, and later with A. tenuissimus, Aulocystis and syringoporids, are far more uniform. In addition, a local Coenites laminosa-Chaetetes yunnanensis fauna is recognized in the Middle Givetian of the Kostomłoty area. The transitional biogeographic position for Polish tabulate assemblages between Variscan Europe and Russia is clearly evident. Forty eight species have been identified. Pachyfavosites polonicus sp. n., Striatopora enigmatica sp. n., Alveolitella polygona sp. n., Armalites minimus sp. n., and Syringoporella raritabulata sp. n., Alveolites edwardsi frasnianus subsp. n., and Caliapora battersbyi minor subsp. n. are proposed.
Pospolite i zróżnicowane koralowce Tabulata, jak też rzadsze Heliolitida (inne koralowce) i Chaetetida (sklerogąbki), z żywetu i franu Gór Świętokrzyskich i regionu Siewierza zostały opisane i przedyskutowane pod względem biostratygraficznym. Następstwo tych koralowców wstępnie ujęto w 4 szeroko rozpowszechnione zespoły (fauny), z których dwa są żyweckie (Caliapora battersbyi - Heliolites porosus, zastąpiony w sekwencji przez Alveolites obtortus - Striatopora enigmatica), a dwa - frańskie (Alveolites maillieuxi - Aulacystis tikhyi, wyżej - Alveolites tenuissimus). Nadto, wyróżniono specyficzną faunę Coenites laminosa-Chaetetes younnanensis, ograniczoną do środkowego żywetu regionu łysogórskiego. Nowe dane potwierdzają koncepcję biogeograficznie przejściowego charakteru polskiej fauny tabulatowej między Zachodnią i Wschodnią Europą. Zidentyfikowano 59 taksonów, w tym 5 gatunków i 2 podgatunki nowe: Pachyfavosites polonicus sp. n., fawositid o małym, półkulistym korallum z grubościennymi koralitami, wykazujący pewne analogie morfologiczne z żyweckim P. polymorphus; Striatopora enigmatica sp. n., pachyporid o gałązkowym korallum, który mimo wyraźnej homeomorfii z S. tenuis (eifel-żywet), różni się od niej większymi koralitami i silniej rozwiniętymi denkami w aksialnej strefie korallum: Alveolites edwardsi frasnianus subsp. n.; Alveolitella polygons, sp. n., z bardzo cienkościennymi, pryzmatycznymi koralitami w osiowej strefie gałązek i bardzo drobnymi porami; Caliapora battersbyi minor subsp. n.; Armalites minimus sp. n., syringoporid z rzadko występującego rodzaju, charakteryzujący się ekstremalnie małymi średnicami koralitów; Syringoporella raritabulata sp. n., syringoporid różniący się od znanych gatunków tego rodzaju niezwykle dużymi średnicami koralitów i zonalnością w rozmieszczeniu denek.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1992, 37, 2-4; 183-216
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Succession of coral associations during a Givetian transgressive-regressive cycle in Queensland
Autorzy:
Zhen, Y Y
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22955.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Calceola
sedymentacja
Disphyllum
koralowce
piaskowce wapniste
zbiorniki morskie
stromatopory
Grypophyllum
Endophyllum columna
korale
paleontologia
Chostophyllum
korale czteropromienne
dewon
Dendrostella trigemme
Opis:
The small solitary coral dominated, Grypophyllum-Chostophyllum association, a pioneer coral community, is widely distributed at the base of the Givetian Burdekin Formation of north Queensland in the mixed arkose-carbonate sediments. It is succeeded by fasciculate coral dominated, Dendrostella trigemne association, which is mainly associated with wackestone or bioclastic calcirudite of inner shelf, lagoonal or protected environments. The Australophyllum-Sanidophyllum association, Blysmatophyllunt-Iotuaphgllum schlueteri association, and Spongophgllstm association, all dominated by in situ, large massive coral colonies, formed biostromal deposits on the margins of the basin. They developed in nearshore environments during the maximum flooding in the region. The Aphyllum salmoni-Stringophgllum (Neospongophyllum) bipartitum association indicates relatively deeper, mid-outer shelf environments connected with maximum flooding in the depocentre and least terrigenous influx. The massive coral dominated Endophyllum columna-Stringophyllum (Stringophyllum) isactis association, developed in the initial regressive phase, forms a distinctive biostromal unit at the top of the Burdekin Formation. The Lekanophyllum association developed at the base of the Cultivation Gully Formation in a very shallow nearshore environment with a large terrigendus influx as a result of the basin wide, relatively rapid regression. It is characterised by the abundant occurrence of solitary corals and large sized, cerioid Endophyllum columna, which often formed micro-atolls. Rugose corals were better adapted than stromatoporoids to survive of mud inllux.
Kopalny zapis środkowodewońskiejj transgresji morskiej (maximum we wczesnym żywecie) w północnej części stanu Queensland pozwala na prześledzenie sukcesji zespołów koralowców w miarę rozwoju i zaniku zbiornika morskiego. Pierwsze korale pojawiły się w tym regionie podczas sedymentacji wapnistych piaskowców w stropie Big Bend Arkose. Dominują w tym zespole pojedyncze korale Grypophyllum i Chostophyllum; występuje tam również swobodnie leżąca na dnie Calceola. Jest to epoka największego zróżnicowania gatunkowego korali, ale większość z nich to formy pojedyncze, z niewielkim udziałem gałązkowych. Pełnomorskim warunkom niewątpliwie odpowiada nadległa formacja Burdekin, sięgająca 500 m miąższości. Udział korali pojedynczych zmniejsza się stopniowo (wraz z tym i zróżnicowanie taksonomiczne zespołów), pojawiają się natomiast masywne kolonie. Biostromy z koralami i stromatoporami rozprzestrzeniały się w jej trakcie ku obszarom uprzednio przybrzeżnym. Stadium transgresywne reprezentuje dolna część formacji z koralami Dendrostella trigemme i Disphgllum; stadium regresywne część górna z koloniami. Endophyllum columna; w obydwu spory udział mają korale o masywnych koloniach. Pośrodku występuje zespół maximum transgresji zdominowany przez korale pojedyncze i gałązkowe. Korale, glony i stromatopory były głównym źródłem osadu wapiennego. Zapis regresji kontynuuje nadległa formacja Cultivation Gully, złożona z wapiennych mułowców, łupków i drobnoziarnistych piaskowców, odpowiadająca stosunkowo szybkiej fazie regresywnej. Dopływ terrygenicznego materiału klastycznego był głównym czynnikiem, który doprowadził do zaniku sedymentacji węglanowej na szelfie. Korale czteropromienne stosunkowo lepiej od stromatopor znosiły dopływ piasku i mułu, tworząc małe biostromy nawet w płytkich przybrzeżnych środowiskach piaszczystych.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 1; 59-88
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evolution of the bank to reef complex in the Devonian of the Holy Cross Mountains
Autorzy:
Racki, G
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22471.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
faza eifelska
wymieranie gatunkow
konodonty
skamienialosci
Polska
zywet
ruchy tektoniczne
bentos
ramienionogi
koralowce
Gory Swietokrzyskie
eifel
ruchy eustatyczne
stratygrafia
rafy koralowe
paleontologia
fran
dewon
Opis:
Givetian and Frasnian stromatoporoid-coral limestone of the Kowala Formation in the southern Holy Cross Mts is subdivided stratigraphically, and correlated with strata elsewhere on the basis of identified sea-level cyclicity, with support from conodonts and other selected benthic fossils. After the Eifelian hypersaline sabkha phase, an extensive two-step regional colonization of the Kielce Region carbonate platform took place during the Eifelian/Givetian passage interval and the Middle Givetian. At least four deepening pulses resulted in intermittent drowning of the vast carbonate platform and sequential replacement of the undifferentiated Stringocephalus biostromal bank by the Sitkówka bank complex and, subsequently, by the Dyminy reef complex. The reef developed in the central Dyminy belt as result of the early Frasnian accelerated sea-level rise after some period of biotic stagnation near the Givetian-Frasnian boundary. Final demise of the reef resulted from combined eustatic and tectonic movements during the late Frasnian major crisis interval.
Żywecko-frańska seria stromatoporoidowo-koralowcowa Formacji z Kowali w południowej części Gór Świętokrzyskich została podzielona stratygraficznie i skorelowana z innymi sekwencjami na podstawie cykli sedymentacyjnych o charakterze sekwencji spłycających się ku stropowi (shallowing upward). Datowanie podstawowych poziomów transgresywnych przez konodonty oraz wybrane skamieniałości bentoniczne (ramienionogi, koralowce) wskazuje, że cykliczność ta odzwierciedla głównie eustatyczne zmiany poziomu morza. Zakończenie eifelskiej fazy hypersalinarnej depozycji typu „sabkha” było przypuszczalnie wynikiem zmian klimatu na bardziej humidny i (lub) pulsów transgreswnych. Rozległa dwuetapowa kolonizacja platformy węglanowej Regionu Kieleckiego nastąpiła na pograniczu eiflu i żywetu oraz w środkowym żywecie. Co najmniej 4 pulsy pogłębień spowodowały skokowe zatapianie wielkiej platformy węglanowej i zastąpienie niezróżnicowanej stringocefalowej ławicy biostromalnej („biostromal bank”) przez sitkówczański kompleks ławicowy, a następnie - dymiński kompleks rafowy. Wymieranie pod koniec żywetu w regionie świętokrzyskim zachodziło w warunkach destabilizacji ekosystemu szelfowego przez raptowne zmiany eustatyczne. Późnożywecki zalew miał najbardziej rozległe skutki, powodując zatopienie części platformy oraz napływ nowej grupy gatunków ze strefy łysogórsko-kostomłockiej. Okres pewnej stagnacji biotycznej w interwale przejściowym żywetu i franu był urozmaicony jedynie zdarzeniem epejrogenicznym. Rzutowało ono m.in. na przejściową poprawę cyrkulacji wód i rozwój bardziej bogatych zespołów bentosu w śródpłyciznowym obszarze chęcińskim. Wzrost rafy w centralnej strefie dymińskiej byl efektem rosnącego tempa transgresji we wczesnym franie oraz dopływu trzeciej fali imigrantów, w tym unikatowej biocenozy kopców mułowych typu kadzielniańskiego oraz rafotwórczych zaspołów stromatoporoidów i cjanobakterii. Ostateczny upadek rafy był następstwem połączonych ruchów eustatycznych i tektonicznych, zintensyfikowanych w trakcie wielkiego kryzysu późnofrańskiego.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1992, 37, 2-4; 87-182
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rugose corals from the Devonian Kowala Formation of the Holy Cross Mountains
Autorzy:
Wrzolek, T
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23437.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Sociophyllum severiacum
Diffusolasma
Cyathophyllum diffusum
skamienialosci
Macgeea-Thamnophyllum
Polska
zywet
Disphyllum
koralowce
Rugosa
Gory Swietokrzyskie
taksony
stratygrafia
Acanthophyllum
Spinophyllum
paleontologia
fran
korale czteropromienne
dewon
wapienie
Opis:
Rugose corals of the Givetian to Lower Frasnian Kowala limestone Formation in the environs of Chęciny, SW Holy Cross Mts and in its age equivalents in the Silesian-Cracow region of Southern Poland represent five distinct assemblages of restricted time-and-space distribution. Within the Stringocephalus Beds the high diversity Pseudohexagonaria(?) laxa assemblage indicates open-shelf conditions whereas low diversity Temnophyllum occidentale assemblage represents restricted conditions. The transgressive Jaźwica Mbr. locally contains diversified and cosmopolitan Acanthophyllum sp. n. fauna. Following temporally coral assemblages, i.e. Disphyllum (lower Sitkówka and Chęciny Beds) and Macgeea-Thamnophyllum (Kadzielnia Mbr, upper Sitkówka Beds) are mostly biostromes of branching corals of low taxonomical diversity typical for restricted relatively setting, rather unfavorable for rugosans. Exceptional are two Hexagonaria horizons with common massive colonies. Diffiisolasma gen. nov., Sociophyllum severiacum sp. nov., Temnophyllum zamkowae sp. nov. and Hexagonaria hexagona kowalae subsp. nov. are proposed as the new taxa.
Koralowce czteropromienne z żywecko-frańskiej formacji wapieni z Kowali SE części Gór Świętokrzyskich (Fig. 1) układają się w następstwo pięciu charakterystycznych zespołów, wyznaczających lokalne zony biostratygraficzne. Dwie najniższe z nich stwierdzono w obrębie warstw stringocefalowych żywetu. Pierwsza, Zona Pseudohexagonaria(?) laxa, zawiera stosunkowo zróżnicowany zespół gatunków, wiele z nich występuje również poza obszarem świętokrzyskim (w tym w wapieniach z Dziewek obszaru Śląsko-Krakowskiego), co wskazuje na „otwarty” charakter morza stringocefalowego. Kolejny zespół, Temnophyllum occidentale, jest znacznie słabiej zróżnicowany taksonomicznie; także wskaźniki facjalne sugerują relatywnie „zamknięty” charakter zbiornika tej doby. Górnożywecki zespół Acanthophyllum sp. n. występuje jedynie lokalnie w obrębie ogniwa wapienia mikrytowego z Jaźwicy (dokładniej: w poziomie liliowcowo-koralowcowym Sowich Górek), lecz jego silne zróżnicowanie gatunkowe oraz kosmopolityczny charakter koralowców są typowe dla pulsu transgresywnego (cykl T-R IIb Johnsona et. al. 1985, patrz Racki 1993). Kolejne zespoły, Disphyllum (dolne warstwy sitkówczańskie i wapienie chęcińskie; także wapienie łomu karmelickiego w Dębniku) oraz Macgeea-Thamnophyllum (Ogniwo z Kadzielni, górne warstwy sitkówczańskie) ponownie charakteryzują się zubożeniem gatunkowym. Choć Rugosa pojawiają się tu niekiedy masowo, to jednak jako nieliczne gatunki, a także jako podrzędny ilościowo składnik kompleksów skalnych, w których występują. Świadczy to o relatywnie „zamkniętym” typie późnożywecko-wczesnofrańskiego zbiornika SE części Gór Świętokrzyskich. Z drugiej strony słabym echem wczesnofrańskiego cyklu T-R IIc jest zapewne zastąpienie zespołu Disphyllum przez Macgeea-Thamnophyllum. Nowe taksony, zaproponowane w niniejszej pracy to: Diffusolasma gen. nov., gatunek typowy Cyathophyllum diffusum Wrzołek 1982, duży osobniczy disfyllid, pochodzący zapewne od Spinophyllum i wykazujący homeomorfię do niektórych osobniczych Cyathophyllum (sensu Birenheide 1963); Sociophyllum severiacum sp. nov., z nadzwyczaj rzadkimi presepimentami i wklęsłym do płaskiego profilem tabularium; Temnophyllum zamkowae sp. nov., bez grubej septoteki, z septum głównymi(?) zazwyczaj skróconym i z bardzo krótkimi sepiami drugiego rzędu; Hexagonaria hexagona kowalae subsp. nov., z karinacją septów słabiej zaznaczoną niż u podgatunku nominalnego.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1992, 37, 2-4; 217-254
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies