Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "diabetes type 2" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Chirurgiczne leczenie otyłości – nowa metoda leczenia cukrzycy typu 2?
    Surgical treatment of obesity – a new method of treatment for diabetes?
    Autorzy:
    Łącka-Gaździk, Beata
    Grabowski, Dariusz
    Grzeszczak, Władysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1034727.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    operacje bariatryczne
    cukrzyca typu 2
    otyłość
    bariatric surgery
    type 2 diabetes
    obesity
    Opis:
    At present, about 2 million people all over the world suffer from diabetes mellitus and it is estimated that this number will even reach over 300 million people in 2025. Diabetes is related to cardio-vascular complications, blindness, chronic kidney disease and is a reason for 60% of all non-traumatic lower limb amputations. Treating diabetes may lead to good metabolic control, but it cannot cure anyone from the disease. Obesity plays an important role in the pathogenesis of diabetes. A positive correlation between obesity and the development of diabetes is well known. One the most effective methods of treating obesity is bariatric surgery. The Roux-en-Y Gastric Bypass (RYGB) is the most popular surgical method of obesity treatment. Performing this procedure leads to a decrease in food intake as well as in disorders of food absorption and digestion. The results of several studies suggest that RYGB may be an effective method in assessing good metabolic control in patients suffering from morbid obesity. Moreover, a remission of diabetes occurs in the majority of patients on which bariatric surgery has been performed. The exact mechanism of this phenomenon remains not fully clear. It seems that the association of decreased food intake, changes in incretin hormone levels produced in the digestive system, and delayed stomach emptying is responsible for glycaemia reduction. This fact results in significant clinical implications, nevertheless, it is too early to perform a bariatric surgery procedures in non-obese type 2 diabetic patients. Plenty of long-term, well-documented clinical studies must be performed before surgical treatment will perhaps be an accepted method of type 2 diabetes treatment.
    Na cukrzycę typu 2 choruje około 200 mln ludzi na całym świecie, a szacuje się, że do 2025 r. liczba ta wzrośnie do ponad 300 mln. Choroba ta jest związana ze zwiększoną umieralnością z powodu schorzeń układu sercowo-naczyniowego, a także z niewydolnością nerek i ślepotą, ponadto stanowi przyczynę 60% nieurazowych amputacji kończyn dolnych. Stosowane powszechnie metody leczenia cukrzycy typu 2 poprawiają czasowo wyrównanie metaboliczne, ale nie prowadzą do wyleczenia. W patogenezie cukrzycy typu 2 istotną rolę odgrywa otyłość. Ścisła zależność między otyłością a cukrzycą jest dobrze udokumentowana. Jedną z najskuteczniejszych metod leczenia otyłości znacznego stopnia są zabiegi chirurgiczne – bariatryczne. Najczęściej przeprowadzanym obecnie zabiegiem tego rodzaju jest wyłączenie żołądkowe (Roux-en-Y gastric bypass – RYGB), prowadzące do ograniczenia ilości spożywanego pokarmu oraz upośledzenia trawienia i wchłaniania substancji pokarmowych. Wyniki licznych badań wskazują, że postępowanie takie może być skuteczne w kontroli glikemii u chorobliwie otyłych chorych na cukrzycę typu 2. U większości chorych operowanych tą metodą dochodzi nawet do remisji cukrzycy. Zjawiska leżące u podstaw remisji cukrzycy są w tych przypadkach nie do końca poznane. Prawdopodobnie to połączenie diety niskokalorycznej, zmian w poziomie hormonów wydzielanych przez przewód pokarmowy, modyfikacji opróżniania żołądkowego, a być może samego obniżenia masy ciała, skutkuje normalizacją glikemii, czasem nawet trwałą. Wynikają z tego istotne implikacje kliniczne, za wcześnie jednak, by podejmować taką terapię u chorych na cukrzycę typu 2 bez towarzyszącej otyłości. Potrzeba jeszcze wielu wnikliwych, dobrze udokumentowanych, wieloletnich obserwacji klinicznych, zanim cukrzycę typu 2 będzie można, być może, leczyć operacyjnie.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2013, 67, 1; 40-46
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Comparing diabetic with non-diabetic overweight subjects through assessing dietary intakes and key parameters of blood biochemistry and haematology
    Autorzy:
    Gajda, A.
    Sulich, A.
    Hamulka, J.
    Bialkowska, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/874381.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
    Tematy:
    human nutrition
    overweight
    diabetic overweight
    non-diabetic overweight
    dietary intake
    blood parameter
    blood biochemistry
    hematology
    obesity
    diabetes type 2
    lipid profile
    C-reactive protein
    adult
    Opis:
    Introduction. An important way of preventing type 2diabetes is by adopting a proper diet by which means appropriate control over blood glycaemia and lipids can be achieved. Objectives. To assess selected biochemical and haematological markers in overweight subjects or those suffering from type 2 diabetes in relation to their estimated dietary intake. Material and methods. The study was conducted in 2012 on n=86 overweight or obese subjects living in Warsaw or its environs, of whom n=43 had type 2 diabetes. Dietary intakes were compared between non-diabetics (control group) and diabetics (test group) by 3 day records, whilst the relevant blood biochemistry and haematology results were obtained from medical records; with patient consent. Results. Diabetic subjects had significantly higher serum glucose and CRP levels than controls, respectively; 190 vs 98 mg/ dl and 1.4 vs 1.1 mg/dl. Lipid profiles were however more significantly abnormal in controls, compared to diabetics with respectively; total cholesterol 220 vs 194 mg/dl, LDL-cholesterol 131 vs 107 mg/dl and triglycerides 206 vs 157 mg/dl. There were no significant differences in HDL-cholesterol; respectively 55 vs 51 mg/dl. In the diabetics, calorific intakes from carbohydrates, especially sugars, were significantly lower than controls i.e. 9% vs 13%. The proportional share of calories derived from dietary fats did not differ between groups, nevertheless a positive correlation was observed between dietary fat content with blood cholesterol concentrations in diabetics. Conclusions. Disorders of carbohydrate metabolism were confirmed in both overweight and diabetic (type 2) subjects. In addition, both groups demonstrated untoward lipid profiles that correlated with their improper nutrition.
    Wprowadzenie. Prawidłowe żywienie, którego celem jest wyrównanie glikemii oraz profilu lipidowego odgrywa zasadniczą rolę w profilaktyce cukrzycy typu 2. Cel pracy. Ocena wybranych wskaźników biochemicznych krwi (glukoza, lipidogram, białko CRP) u osób z nadmierną masą ciała oraz cukrzycą typu 2 w aspekcie ich sposobu żywienia. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono w 2012 roku, wśród 86 mieszkańców Warszawy i okolic, z nadwaga i otyłością, w tym u 43 osób z cukrzycą. Do oceny sposobu żywienia wykorzystano metodę trzydniowego bieżącego notowania. Dane dotyczące wskaźników biochemicznych krwi, za zgodą badanych uzyskano z ich kart zdrowia. Wyniki. U pacjentów z cukrzycą odnotowano istotnie wyższe średnie stężenie glukozy w surowicy krwi (190 vs. 98 mg/dl), jak również wyższe stężenie białka CRP (1,4 vs. 1,1 mg/dl). Biorąc pod uwagę wskaźniki gospodarki lipidowej stwierdzono większe nieprawidłowości w grupie kontrolnej (cholesterol ogółem 220 vs. 194 mg/dl; cholesterol LDL 131 vs. 107 mg/dl; triacyloglicerole 206 vs. 157 mg/dl). Stężenie cholesterolu frakcji HDL nie różniło się istotnie w obydwu grupach (55 vs. 51 mg/dl). Spożycie energii z węglowodanów, zwłaszcza prostych u chorych na cukrzycę było istotnie statystycznie niższe niż w grupie kontrolnej (9 vs. 13%). Procentowy udział tłuszczu w dostarczeniu energii nie różnił się znacząco pomiędzy grupami, przy czym w grupie z cukrzycą odnotowano dodatnią korelację pomiędzy ilością tłuszczu w diecie, a stężeniem cholesterolu we krwi. Wnioski. Uzyskane wyniki potwierdzają występowanie zaburzeń gospodarki węglowodanowej u pacjentów z nadmierną masą ciała oraz cukrzycą typu 2. Ponadto w badanych grupach zaobserwowano niekorzystny profil lipidowy korelujący z ich nieprawidłowym sposobem żywienia.
    Źródło:
    Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 2014, 65, 2
    0035-7715
    Pojawia się w:
    Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Individual gut microbiological signature in obese diabetic spouses – case report and literature review
    Analiza mikrobiomu jelitowego otyłych małżonków chorujących na cukrzycę – opis przypadku i przegląd literatury
    Autorzy:
    Piłot, Magdalena
    Dzięgielewska-Gęsiak, Sylwia
    Wolińska-Grabowska, Agnieszka
    Muc-Wierzgoń, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27320341.pdf
    Data publikacji:
    2024-02-19
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    gut microbiome
    spouses
    obesity
    type 2 diabetes
    mikrobiom jelitowy
    małżeństwo
    otyłość
    cukrzyca typu 2
    Opis:
    INTRODUCTION: Due to the fact that the gut microbiome signature becomes more pronounced in type 2 diabetes, a better understanding of the role of microflora in diabetes (existing dysbiosis) provides new insight into the pathophysiology of this disorder. This study focused on the gut microbiome profiles of a married couple with type 2 diabetes and obesity living for last 35 years in a shared household in terms of their nutritional status, lifestyle and diabetes treatment methods. At the same time, an attempt was made to answer the question of which factors have the most significant impact on the intestinal microbiome. MATERIAL AND METHODS: Medical interviews of subjects, anthropometric measurements, body composition, 24-hour nutritional interviews, glycemic control, and stool samples were analyzed. The quantitative and qualitative examination of the fecal intestinal flora was performed by the next-generation sequencing method. RESULTS: There were no significant differences in the study of the gut microbiome between the two subjects. The dominant bacterial phyla were Firmicutes and Actinobacteria, while Bacteroidetes and Proteobacteria shared smaller proportions, between 2 and 7%. Phylum Firmicutes was presented by the dominant Lachnospiraceae family (29–31%), Ruminococcaceae (16–19%), and Streptococcaceae (3–11%). The Actinobacteria phylum was proportionally less abundant and mainly represented by Bifidobacteriaceae (6–12%). CONCLUSIONS: May be the common living conditions have a significant influence on gut microbiota composition of diabetic spouses, despite differences in gender, comorbidities, diabetes therapy, diet and behaviors.
    WSTĘP: Zmiany składu mikrobiomu jelitowego odgrywają istotną rolę w patofizjologii wielu schorzeń, w tym cukrzycy typu 2. Celem pracy była ocena profilu mikrobiomu jelitowego małżeństwa z otyłością i cukrzycą typu 2, mieszkającego 35 lat we wspólnym gospodarstwie domowym, pod względem stanu odżywienia, stylu życia i metod leczenia cukrzycy. Jednocześnie podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, które czynniki mają największy wpływ na ewentualną dysbiozę jelitową. MATERIAŁ I METODY: Analizie poddano wyniki pomiarów antropometrycznych pacjentów, skład ich ciała, 24-godzinny wywiad żywieniowy, profil glikemii i próbki kału. Do ilościowego i jakościowego badania flory jelitowej w kale zastosowano metodę sekwencjonowania nowej generacji. WYNIKI: Nie stwierdzono znaczących różnic w badaniu mikrobiomu jelitowego pomiędzy małżonkami. Dominującymi gromadami bakterii były Firmicutes i Actinobacteria, podczas gdy Bacteroidetes i Proteobacteria występowały w proporcjach od 2 do 7%. Gromada Firmicutes była reprezentowana przez dominującą rodzinę Lachnospiraceae (29–31%), Ruminococcaceae (16–19%) i Streptococcaceae (3–11%). Gromada Actinobacteria była proporcjonalnie mniej liczna i reprezentowana głównie przez Bifidobacteriaceae (6–12%). WNIOSKI: Być może wspólne warunki życia mają najbardziej istotny wpływ na skład mikroflory jelitowej małżonków chorych na cukrzycę, mimo różnic dotyczących płci, schorzeń współistniejących, terapii cukrzycy, stosowanej diety i zachowań zdrowotnych.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2024, 78; 31-40
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Selected adipokines as potential prognostic and diagnostic agents in treatment of metabolic disorders associated with obesity
    Wybrane adipokiny jako potencjalne czynniki prognostyczne i diagnostyczne w leczeniu zaburzeń metabolicznych towarzyszących otyłości
    Autorzy:
    Stocerz, Klaudia
    Sokal, Arkadiusz
    Kuczera, Mariusz
    Kadela-Tomanek, Monika
    Orlińska, Kinga
    Olczyk, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33294903.pdf
    Data publikacji:
    2024-06-25
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    obesity
    type 2 diabetes mellitus
    metabolic disorders
    adipokines
    leptin
    visfatin
    chemerin
    omentin-1
    otyłość
    cukrzyca typu 2
    zaburzenia metaboliczne
    adipokiny
    leptyna
    wisfatyna
    chemeryna
    omentyna-1
    Opis:
    Obesity is a chronic disease that constitutes a global problem and a serious challenge to public health. In the course of this disease, excessive accumulation of fat tissue occurs in the body, which not only leads to an increased risk of health complications, but also negatively affects the quality of life. Fat cells – adipocytes – are responsible for the biosynthesis and release of adipokines, among others, leptin, visfatin, chemerin and omentin-1. They are active biological substances, including mediators of inflammation, which may lead to the development of metabolic disorders in the body. The above-mentioned properties of the described adipokines make it possible to potentially use them as diagnostic and therapeutic factors in the course of obesity and its accompanying disorders such as insulin resistance, type 2 diabetes mellitus, and cardiometabolic complications. Despite significant progress in understanding the role played by the discussed adipokines, further research is necessary to precisely describe the mechanisms of action and to determine the precise relationship between their plasma concentrations and state of diseases.
    Otyłość to przewlekła choroba, stanowiąca globalny problem i poważne wyzwanie dla zdrowia publicznego. W jej przebiegu dochodzi do nadmiernego nagromadzenia się tkanki tłuszczowej w organizmie, co prowadzi nie tylko do wzrostu ryzyka wystąpienia powikłań zdrowotnych, lecz także negatywnie wpływa na jakość życia. Komórki tłuszczowe – adipocyty – są odpowiedzialne za biosyntezę i uwalnianie adipokin, do których należą m.in. leptyna, wisfatyna, chemeryna oraz omentyna-1. Są to aktywne substancje biologiczne, mogące wykazywać właściwości prozapalne lub przeciwzapalne. Zaburzenie równowagi pomiędzy adipokinami prozapalnymi i adipokinami przeciwzapalnymi może prowadzić do rozwoju zaburzeń metabolicznych. Wspomniane właściwości adipokin sprawiają, że możliwe jest ich potencjalne wykorzystanie jako czynników diagnostycznych oraz terapeutycznych w przebiegu otyłości, a także towarzyszących jej zaburzeń, takich jak insulinooporność, cukrzyca typu 2 czy powikłania kardiometaboliczne. Pomimo znacznego postępu w poznaniu roli, jaką odgrywają omówione adipokiny, konieczne są dalsze badania, których wyniki umożliwią precyzyjne omówienie mechanizmów ich działania oraz określą ścisłe zależności ich stężeń w osoczu od stanu choroby.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2024, 78; 138-145
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies