Wszystkie pola: Postmodernism - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Specyfika postmodernizmu ukraińskiego
Specificity of the Ukrainian postmodernism
Autorzy:: Szydło, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/398762.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:: postmodernizm
modernizm
modernizm ukraiński
postmodernizm ukraiński
postmodernism
modernism
Ukrainian modernism
Ukrainian postmodernism
Opis:: W artykule poruszono zagadnienie postmodernizmu ukraińskiego. Skoncentrowano się na analizie twórczości Jurija Andruchowycza. Pokazano, że ukraińska refleksja nad ponowoczesnością, jako zjawiskiem kulturowym, wiąże się ściśle z przełomem politycznym. Postmodernizm w dawnych państwach socjalistycznych przybrał inny kierunek niż na Zachodzie; nie jest tak bogaty, dobrze znany i wpływowy jak zachodni. Niemniej jednak okazuje się wysoce kreatywny, unikatowy i oferuje inny aspekt kulturowego pluralizmu. Zwraca się do rezerwuaru narodowego dziedzictwa, a szczególnie do tej jego części, która dawniej w modernizmie postrzegana była jako prowincjonalna, niekosmopolityczna, a na tyle międzynarodowa, aby potraktować ją poważnie i dostrzec walor narodowy. Regionalizm okazuje się jedną z charakterystycznych cech ponowoczesności. Nie wyklucza to jednak wartości międzynarodowych. Postmodernizm ukraiński jest próbą unowocześnienia ukraińskiej tożsamości kulturowej, umożliwiającej znalezienie w niej miejsca dla różnorodności.
The text raises the question of postmodernism. It aims to show that Ukrainian postmodernism is a specific phenomenon based on the relationship between East and West. It is something distinctive from what has been previously discussed in the literature of postmodernism. It is not as clear and unambiguous, as there is no clear foundation. It is based on complexes, insularity, twists of history, and specific political “games”. Writing this text was a journey of budding creativity in a neighbouring, but yet little discovered country. The more so with so many outstanding characters absorbing attention of their talents and an interesting world view.
Źródło:: Ekonomia i Zarządzanie; 2013, 5, 2; 81-93
2080-9646
Pojawia się w:: Ekonomia i Zarządzanie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Abe Kōbō – między modernizmem a postmodernizmem. Rozważania wokół powieści Kangurowy notatnik
Abe Kōbō – Between Modernism and Postmodernism. Reflections on The Novel Kangaroo Notebook
Autorzy:: Melanowicz, Mikołaj
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1179146.pdf
Data publikacji:: 2016-12-02
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Abe Kōbō
postwar school
Murakami
modernism
postmodernism
Kangarū noto
szkoła powojenna
modernizm
postmodernizm
Opis:: Przypominając polskim czytelnikom znaczenie twórczości Abe Kōbō (1924-1993) w literaturze japońskiej, pisarza nieżyjącego od ponad dwudziestu lat, autor artykułu formułuje propozycję kategoryzacji jego powieści, opowiadań i dramatów. Wykazuje, że w niemal całej twórczości Abe posługiwał się konwencją charakterystyczną dla modernizmu europejskiego. Natomiast w ostatniej powieści Kangarū nōto (Kangurowy notatnik, 1991), analizowanej szczegółowo w artykule, posłużył się absurdalnymi toposami, fragmentaryzacją bohatera, hybrydyzacją itp. chwytami europejskiej i amerykańskiej powieści postmodernistycznej. Chociaż wiele z tych technik stosował sporadycznie we wcześniejszych utworach, to w strukturze świata przedstawionego i bohatera Kangurowego notatniku odnajdujemy właściwie ich sumę. Bezimienny bohater tej powieści, skierowany przez lekarza do ciepłych źródeł z powodutajemniczej choroby, polegającej na wyrastaniu rzepy na goleniu, odbywa ostatnią podróżpodziemnymi korytarzami w nieznane.
While reminding Polish readers of the importance of the work of Abe Kōbō (1924-1993), a writer who passed away over twenty years ago, to Japanese literature, the author of this paper puts forward a proposal for the categorisation of Abe’s novels, stories and dramas. The author demonstrates that throughout his oeuvre, Abe used a convention typical of European Modernism. However, in his last novel, Kangarū nōto (Kangaroo notebook, 1991), which has been analysed in greater detail in this paper, the writer employed the topos of the absurd, fragmentation of the main character, and hybridisation i.e. literary devices used by the European and American Postmodern novel. Although many of those techniques had sporadically appeared in his earlier works, the structure of the fictional world and the protagonist of the Kangaroo notebook contains a sum of those devices. The nameless hero of the novel, afflicted by a mysterious disease that causes radish sprouts to grow on his shin, is advised by a doctor to travel to hot springs, and embarks on his last journey that takes him through underground corridors into the unknown.
Źródło:: Porównania; 2016, 18; 173-182
1733-165X
Pojawia się w:: Porównania
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Potyczki historyka z faktami
Historians’ skirmishes over the facts
Autorzy:: Dolański, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/551214.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: fakt historyczny
modernizm
postmodernizm
historical fact
modernism
postmodernism
Opis:: Pojęcie faktu historycznego jest jedną z podstawowych kategorii metodologicznych w badaniach historycznych. Na pierwszy rzut oka wśród historyków wydaje się być pojęciem z rzędu oczywistych, zgodnym z tzw. zdrowym rozsądkiem. W praktyce badawczej jednak obserwuje się różne rozumienie faktu – od pozytywistycznego, podkreślającego jego obiektywne istnienie, do postmodernistycznego, które temu obiektywizmowi zaprzecza. Pomiędzy tymi skrajnymi postawami mieści się wiele odcieni pośrednich, czyniąc teorię faktu historycznego jednym z głównych problemów współczesnej teorii historii.
The concept of historical fact is a fundamental methodological category in historical research. Apparently it seems to be an obvious and common sense concept among historians. In research, however, we can observe a different understanding of fact ranging from a positivist approach, emphasizing its objective existence to a postmodernist orientation that denies this objectivity. Between these two extremes there are numerous indirect nuances making the theory of historical fact one of the main problems of contemporary theory of history.
Źródło:: Relacje. Studia z nauk społecznych; 2016, 1; 99-109
2543-5124
Pojawia się w:: Relacje. Studia z nauk społecznych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Amodernistyczna filozofia Paula Feyerabenda
Paul Feyerabend’s Amodern philosophy
Autorzy:: Mączka, Dorian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/18656236.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Feyerabend
Latour
modernizm
postmodernizm
amodernizm
modernity
postmodernism
amodernity
Opis:: Paul Feyerabend’s philosophy, mainly due to his radically pluralistic claims, may be regarded as an example of postmodern philosophy of science. At the same time Feyerabend’s thought contains some strictly modern ideas and noticing those ideas is important for proper reading of his works. In this paper, in order to properly understand this conceptual tension, I compare Feyerabend’s philosophy with Bruno Latour’s idea of amodernity. The first part of the paper presents modern and postmodern themes present in Feyerabend’s works. The second part elucidates the concept of amodernity expounded by Latour in the essay We have never been modern. In the third part I show that Feyerabend’s philosophy displays all of the most important features of amodern way of thinking (in Latour’s sense). In the final section I discuss how the interpretation of Feyerabend’s thought as an example of amodern philosophy may be fruitful in further research.
Źródło:: Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2018, 41, 2; 77-97
1689-4286
Pojawia się w:: Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Refleksje nad estetyką wiary chrześcijańskiej w postmodernizmie
Reflections on the Esthetics of the Christian Faith in Postmodernism
Autorzy:: Duque, João
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31233575.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: estetyka teologiczna
modernizm
postmodernizm
theological aesthetics
modernism
postmodernism
Opis:: The concept of aesthetics is a modern one despite its Greek etymology. For this reason it may be considered as one of the basic concepts of modern times. Indeed, the modern process of rationalization would be completely incomprehensible without reference to the so called aesthetic rationality, even in the negative meaning. First of all the term “aesthetic thinking” is used with respect to postmodernism exactly because such thinking is an attempt at overcoming postmodernism. Aesthetics of the faith stems from an actual story; it is based on an actual event: on the story of Jesus that the four Gospels tell us as a testimony. Moreover, the story of Jesus, as the fundamental figure, contains the whole history of the relations between man and God, in this way becoming the universal history of mankind. It is the true theo-anthropodramatics from which every act of faith stems. Theological aesthetics is based on faith as perception of the corporal and historical figure. Moreover, this perception takes place especially as perception of historical and corporal people, who suffer without their own fault. This is why redemption takes place always, without any doubt. The most important currents in theological aesthetics in the modern cultural context are corporality (via corporis) and memory of the Passion, Death and Resurrection (memoria passionis, mortis et ressurrectionis).
Źródło:: Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2009, 1; 197-211
2080-6345
Pojawia się w:: Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Architektura nowoczesności
The architecture of modernity
Autorzy:: Kuźniarz, Bartosz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/423412.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: architecture
modernity
postmodernity
modernism
postmodernism
Descartes
subjectivity
architektura
nowoczesność
ponowoczesność
modernizm
postmodernizm
subiektywizm
Opis:: In the text I trace the philosophical outlines of the modern movement in architecture. The thesis I aim at defending posits that architectural modernism reflects the fortunate moment – and a turning point of sorts – in the history of the human species, where the human form reached its mature form of an autonomous individual, before its subsequent absorption and dissolution in the structures of the late or postmodern capitalism. The contemporary aesthetic critique of modern architecture with its “violence” and romantic spirit of lofty solitude, however reasonable, modest or realistic that critique may seem, is in fact part and parcel of a larger process of gradual selfeffacement of the human form from the most important stories taking place on the surface of the earth.
Źródło:: IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych; 2016, 28/2; 64-90
0860-4487
Pojawia się w:: IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Proces otwierania się architektury od modernizmu po współczesność
Autorzy:: Włodarek, Mateusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2077516.pdf
Data publikacji:: 2020-01-29
Wydawca:: Stowarzyszenie Naukowe Przestrzeń Społeczna i Środowisko
Tematy:: architecture
modernism
nature
postmodernism
post-anthropocentrism
technology
architektura
modernizm
natura
postmodernizm
postantropocentyzm
technologia
Opis:: The process of the opening of architecture – from modernism to the present day In this paper, the selected processes of the opening of architecture, observed from modernism to the present day, are analysed. The opening category can be understood as an attempt to introduce new actors to the process of design and architecture. In the paper, four categories of openness of architecture were distinguished. The first one is the opening to the idea of progress, society, the architect himself and the object in the material and spatial sense. It is a kind of opening that appears in modernism, and architecture becomes a tool in the hands of architects to build a new society. The second type of opening proposed in the text is the opening to the user, the involvement of residents in the process of creating architecture. This is typical of postmodernist architecture, which corrects modernist architecture, opening itself to the intervention of the future user. The third type of opening is the openness to technology, observed since the 1960s. As a result of the development of programmes supporting the design process, architecture breaks with the paradigm of a dead and static building. The use of technology in the process of generating architecture has allowed architects to create forms that draw inspiration directly from nature. The last opening is the openness to nature, which is becoming more and more important in contemporary architectural projects. The Actor-Network Theory was used to illustrate the process of the opening up architecture, which best illustrates the changes in architecture now. The application of this theory shows the relationship between architecture and human and inhuman actors. In this paper, the projects of Zaha Hadid, Oskar Hansen and Greg Lynn are presented.
Źródło:: Przestrzeń Społeczna; 2020, 1, 1/2020 (19); 143-164
2084-1558
Pojawia się w:: Przestrzeń Społeczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Lyotard’s Libidinal Modernism
Modernizm libidinalny Lyotarda
Autorzy:: Schollenberger, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/593861.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:: Jean-François Lyotard
Jacques Monory
modernism
postmodernism
libidinal apparatus
hyperreralism
modernizm
postmodernizm
urządzenie libidinalne
hiperrealizm
Opis:: The article discusses Jean-François Lyotard’s conception of modernist-postmodernist shift and its dynamics in the light of Lyotard’s studies concerning the energetic, libidinal potential of art and artistic structure (or apparatus, dispositive). According to Lyotard, the postmodern would constitute a continuous “quasi-analytical” process of exploration of the elements “repressed” by the modernist project in a struggle to gain freedom from the mechanism of repetition. Only in such context will we be able to draw some serious artistic consequences from his analysis of the cultural and philosophical changes. The second part of the article focuses on Lyotard’s book The Assasination of Experience by Painting, Monory devoted to the French hyperrealist painter Jacques Monory with whom Lyotard collaborated in the late 1970s. The book was described by Lyotard as the ”contribution of the paintings of Jacques Monory to the understanding of the libidinal set-up, and vice versa”.
W artykule została przedstawiona koncepcja autorstwa Jean-Françoisa Lyotarda dotycząca przełomu modernistyczno-postmodernistycznego w kontekście studiów Lyotarda nad energetycznym, libidinalnym potencjałem sztuki i struktury artystycznej (bądź arystycznego urządzenia, dispositive). Wedle Lyotarda, postmodernism wytwarza ciągły “quasi-analityczny” proces umożliwiający badanie elementów “zrepresjonowanych” przez projekt modernistyczny w celu wyzwolenia się od mechanizmów powtórzenia. Jedynie w takim kontekście uda się wywieść poważne artystyczne konsekwencje z analizy zmian kulturowych przedstawionych przez filozofa. W drugiej części artykułu skupiam się na książce Lyotarda poświęconej francuskiemu hiperrealistycznemu malarzowi Jacques’owi Monory, z którym współpracował w latach 1970-tych. Lyotard w książce The Assasination of Experience by Painting, Monory opisał “wkład dzieł malarskich Jacques’a Monory w rozumienie urządzeń libidinalnych i vice versa”.
Źródło:: Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2016, 18; 55-65
1641-9278
Pojawia się w:: Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Neo/modernism – philosophical awareness in art
Neo/modernizm - filozoficzna świadomość w sztuce
Autorzy:: Szyjkowska-Piotrowska, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/593825.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:: modernism
postmodernism
neomodernism
art
philosophy
modernizm
postmodernizm
neomodernizm
sztuka
filozofia
Opis:: We are confronting a major problem with naming the artistic and philosophical moment we have found ourselves in. It should be perceived as significant that the numerous names for the artistic and philosophical responses to modernity pose as their goal the end of post- modernism – as if they were to heal modernism of its disease. Therefore, there have appeared numerous names for “the now”: metamodernism, hypermodernism, remodernism, transmodernism or neomodernism – to enumerate just some of the proposed ones. They position themselves in-between challenge and extension, providing a critique – but also constructive scenarios that appropriate certain themes and methods. The interplay of resistance and perpetuation is ambiguous in all these instances. Nevertheless, the general stance is that their emergence is an attempt to transgress modernism and postmodernism. The problem with neomodernism is already based on the problem with modernism and the unanswered, open questions inherited from it. We are probably living in a trap that we invented ourselves – an interpretation ad infinitum. We may argue, however, that the most important feature of modernist art is that it is philosophical. It has the all-questioning, anaesthetic character. It could be called self-awareness of art or iconoclasm of art. The gaze (seeing) and thinking become one, thought is in the forms. Neomodernism may be a better name for what is happening than the crisis of art.
Doświadczamy obecnie poważnego problem związanego z nazwaniem artystycznego i filozoficznego momentu, w którym się znaleźliśmy. Znaczący wydaje się fakt, że liczne nazwy artystycznych i filozoficznych odpowiedzi na nowoczesność dają sobie za cel zakończenie postmodernizmu – tak jakby miały wyleczyć modernizm z jego choroby. Nazwy, które pojawiły się, aby opisać nasze “teraz” to: metamodernizm, hypermodernizm, remodernizm, transmodernizm czy neomodernizm. Propozycje te stanowią zarazem krytykę jak i kontynuację dotychczasowych trendów. Każdorazowo dialektyczna gra pomiędzy oporem i kontynuacją jest wieloznaczna i skomplikowana. Jednakże ich pojawienie się w sposób ogólny można wiązać z przekraczaniem modernizmu i postmodernizmu. Problem z neomodernizmem oparty jest na nierozwiązanym problemie z modernizmem; odziedziczone zostają te same pytania. Wygląda na to, że żyjemy w pułapce, którą sami wymyśliliśmy, jest nią interpretacja ad infinitum. Można argumentować, że najważniejszą cechą modernistycznej sztuki jest jej filozoficzność, podający wszystko w wątpliwość anestetyczny charakter. Można nazwać ową filozoficzność samoświadomością sztuki lub jej ikonoklastycznością. Wzrok (patrzenie) i myślenie stają się jednym, myśl zawiera się w formach. Być może neomodernizm to lepsza nazwa na to co obecnie się dzieje niż “kryzys”.
Źródło:: Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2016, 18; 23-36
1641-9278
Pojawia się w:: Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: MORAL COMMITMENT OF THE REALISTIC, MODERNIST AND POSTMODERN NOVEL
O MORALNYM ZAANGAŻOWANIU POWIEŚCI REALISTYCZNEJ, MODERNISTYCZNEJ I POSTMODERNISTYCZNEJ
Autorzy:: Teske, Joanna Klara
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/488421.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: powieść
moralność
modernizm
postmodernizm
forma
novel
morality
modernism
postmodernism
form
Opis:: Przedmiotem tekstu są treści etyczne, jakie pojawiają się we współczesnej powieści realistycznej, modernistycznej i postmodernistycznej, a dokładniej – analiza tego, jak poetyka danej konwencji literackiej determinuje sposób ujęcia, ale i treść etycznych poglądów wyrażonych w utworze. Tekst broni tezy o etycznym zaangażowaniu modernistycznej i postmodernistycznej powieści, wbrew obiegowym opiniom, które głoszą, że są one albo amoralne (zdominowane przez postawę „sztuka dla sztuki”), albo relatywistyczne, zgodnie z duchem postmodernizmu. Analiza poetyki tych konwencji pozwala tymczasem sądzić, że każda z nich na swój własny sposób (zgodny z filozoficzną dominantą konwencji: epistemologiczną w modernizmie i ontologiczną w postmodernizmie), umożliwia podejmowanie problematyki etycznej, choć w sposób odmienny, niż miało to miejsce w konwencji realistycznej, niewątpliwie poświęcającej problematyce moralnej (zwłaszcza z zakresu etyki szczegółowej) najwięcej uwagi. Ogólne rozważania zilustrowane są studium trzech powieści Virginii Woolf, z których każda reprezentuje inną konwencję. W całej pracy przedmiotem rozważań jest treść formy (forma jest tu istotna jako sposób ukazania obrazu świata; zasadniczo pomijane są natomiast treści wyrażone w utworach w sposób nieformalny – poprzez konstrukcję świata przedstawionego czy też wprost poprzez wypowiedzi narratora, postaci itp.).
The present paper discusses moral ideas expressed in the contemporary novel of the realistic, modernist and postmodern conventions. More precisely, it tries to define how the poetics of a given convention determines the novel’s ethical thought. It is argued that both the modernist and postmodern fiction, which are often perceived as amoral or relativist, are morally committed, though perhaps not as much as the realistic convention. The shape of this moral commitment is consistent with the dominant of each convention (epistemological in modernism and ontological in postmodernism). These theoretical considerations are subsequently illustrated with three case studies of Virginia Woolf’s novels (each of which represents a different convention). Throughout the whole essay the emphasis falls on the meaning of the novelistic form, i.e. on the way that the novel’s form conveys the novel’s interpretation of reality.
Źródło:: Roczniki Filozoficzne; 2013, 61, 1; 93-108
0035-7685
Pojawia się w:: Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Neomodernist Digital Painting
Neomodernistyczny charakter malarstwa cyfrowego
Autorzy:: Łukaszewicz Alcaraz, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/593810.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:: digital painting
geometric abstraction
modernism
postmodernism
neomodernism
aesthetic values
medium
technologies
malarstwo cyfrowe
abstrakcja geometryczna
modernizm
postmodernizm
neomodernizm
wartości estetyczne
technologie
Opis:: Since the beginning of the 21st century we can observe a kind of revival of specifically modernist features, characteristics, and aims in the art practice which focuses on creating images. I presume that digital painting is neomodernist in its essence, and in the present article I will try to demonstrate that it can be understood within the characteristics of modernism, as Clement Greenberg has defined them. Digital painting continues to question the medium used by the critical investigation, by focusing on the flatness and on the aesthetic features devoid of any representational sense, and by its drive to touch the untouchable and present the unpresentable – that is the absolute. As a case study, I present the works of the Polish artist Zbigniew Romanczuk and the Turkish artist Yaman Kayihan, who represent two different ways of creating digital paintings.
Od początku XXI wieku obserwujemy odrodzenie specyficznych cech modernizmu w praktyce artystycznej zorientowanej na tworzenie obrazów. Twierdzę, że cyfrowe malarstwo jest w swojej istocie neomodernistyczne i w poniższym artykule postaram się wykazać, że można je rozumieć w kontekście charakterystyki modernizmu przedstawionej przez Clementa Greenberga. Cyfrowe malarstwo nadal podchodzi w sposób krytyczny do swojego medium, koncentrując się na płaskości i cechach estetycznych pozbawonych znaczenia przedstawieniowego, starając się dotknąć niedotykalne i przedstawić nieprzedstawialne – czyli Absolut. Jako studium przypadku posłużę się pracami polskiego artysty Zbigniewa Romańczuka oraz tureckiej artystki Yaman Kayihan, którzy prezentują dwa różne podjeścia do tworzenia cyfrowych obrazów malarskich.
Źródło:: Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2016, 18; 177-197
1641-9278
Pojawia się w:: Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Performance art, performativity and the issue of neomodernism
Performance art i performatywność a problem neomodernizmu
Autorzy:: Sztabińska, Paulina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/593983.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:: body art
performance art
performativity
modernism
postmodernism
neomodernism
Marina Abramović
performatywność
modernizm
postmodernizm
neomodernizm
Opis:: Body art and performance art are often discussed together, and even identified as the same thing. A careful analysis of these artistic trends and the accompanying theoretical commentary tends, however, to highlight their differences. Body art turns out to be a phenomenon manifesting significant similarity to the modernist conception of art in the spirit similar to the concept of Clement Greenberg, while performance art largely rejects these assumptions. Performative aesthetics developed by Erika Fischer-Lichte on the one hand stems from challenging modernist artistic essentialism, but on the other emphasizes the role of “the radical concept of presence” of the artist. The article presents a detailed analysis of two new creative achievements of Marina Abramović, the artist associated both with body art and performance art: Seven Easy Pieces (2005) and The Artist is Present (2010). The indicated ambiguity of performance art has been radicalized in their case. They combine the modernist emphasis on authenticity, presence, and essentialism with the postmodern penchant for citing. The phenomenon of pastiche described by Frederic Jameson has been transformed in such a way that it is no longer empty but takes over the whole of the performer’s self. The term “neomodern” is used today in a variety of meanings. The issues discussed in the article suggest the possibility of understanding it as overcoming the oppositions characteristic of modernism and postmodernism, while maintaining some of the features of these two trends regarding their respective approaches to art.
Sztuka ciała i performance art często omawiane są łącznie, a nawet utożsamiane. Uważna analiza tych tendencji artystycznych oraz towarzyszących im komentarzy teoretycznych skłania jednak do zaznaczenia dzielących je różnic. Body art okazuje się wówczas zjawiskiem wykazującym istotne związki z modernistycznym pojmowaniem sztuki w duchu zbliżonym do koncepcji Clementa Greenberga, natomiast performance art założenia te w znacznym stopniu odrzuca. Także estetyka performatywna rozwijana przez Erikę Fischer-Lichte z jednej strony wywodzi się z zakwestionowania modernistycznego esencjalizmu artystycznego, choć jednocześnie akcentuje rolę „radykalnej koncepcji obecności” artysty. W artykule szczegółowej analizie poddane zostały dwa nowe dokonania twórcze Mariny Abramović, artystki łączonej zarówno ze sztuką ciała i performance art: Seven Easy Pieces (2005) oraz The Artist is Present (2010). Wskazana niejednoznaczność performance art została w nich zradykalizowana. Łączą one modernistyczne zaakcentowanie autentyczności, obecności, esencjalizmu z postmodernistycznym cytowaniem. Opisywane przez Frederica Jamesona zjawisko pastiszu przekształcone zostało w taki sposób, że przestaje on być pusty, a przejmuje pełnię „ja” performera. Pojęcie „neomodernizm” używane jest dziś w różnych znaczeniach. Omówiona w artykule problematyka sugeruje możliwość pojmowania go jako przekroczenia opozycji właściwych dla modernizmu i postmodernizmu, przy jednoczesnym zachowaniu pewnych cech obu tych nurtów myślenia o sztuce.
Źródło:: Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2016, 18; 161-176
1641-9278
Pojawia się w:: Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: (Neo)modernist architecture of Madrid: between form and theory
(Neo)modernistyczna architektura Madrytu: pomiędzy formą i teorią
Autorzy:: Kubiak, Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/593812.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:: contemporary architecture
Madrid
modernism
neomodenism
postmodernism
architektura współczesna
Madryt
modernizm
neomodernizm
postmodernizm
Opis:: In the beginning of the 21st century, a number of buildings with neomodernist elements were erected in Madrid. Modernist theory of forms should be juxtaposed with such residential buildings as Mirador (2005) and Celosia (2009) in the district of Sanchinarro, which were designed by the renowned Dutch office MVRDV in collaboration with the Spanish architect Blanca Lleó. Equally notable are the achievements of the Madrid-based architectural office, A-Cero (Joaquín Torres and Rafael Llamazares). Its main activity focuses on designing residential buildings: both entire complexes and individual houses (Vivienda 10, Moka House). The paper will not only present some of such buildings, but also the context of their creation, both in the formal and ideological terms. It is also worth considering the theoretical reflection on architecture whose authors are the architects themselves. The most interesting of them not only design, but also seek to present their artistic philosophy, in which we can find many neomodernist threads.
Na początku XXI wieku w Madrycie powstało wiele obiektów architektonicznych, w których można odnaleźć elementy neomodernistyczne. Warto do teorii i form modernistycznych odnieść chociażby słynne budynki mieszkalne Mirador (2005) i Celosía (2009) w dzielnicy Sanchinarro, które zostały zaprojektowany przez znaną holenderska firmę MVRDV we współpracy z hiszpańską architektką Blanką Lleó. W Madrycie działa także biuro architektoniczne A-Cero (Joaquín Torres i Rafael Llamazares). Jego główna działalność koncentruje się na projektowaniu budynków mieszkalnych – zarówno całych zespołów, jak i indywidualnych domów jednorodzinnych (Vivienda 10, Moka House). Poza zaprezentowaniem opisywanych obiektów ważny jest także kontekst ich powstania, zarówno w aspekcie formalnym jak i ideowym. Istotna wydaje się również teoretyczna refleksja na temat architektury, której autorami są sami architekci. Najsłynniejsi nie tylko projektują, ale starają się także przedstawić swoją filozofię artystyczną, w której możemy doszukać się wielu neomodernistycznych wątków.
Źródło:: Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2016, 18; 99-113
1641-9278
Pojawia się w:: Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Zagadnienia miast idealnych i koncepcyjnych w XIX - XXI wieku
Issues of ideal and conceptual cities in XIX - XX centuries
Autorzy:: Szpakowska, E.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/369273.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:: miasto idealne
socjaliści utopijni
modernizm
postmodernizm
urbanistyka współczesna
ideal city
utopian socialists
modernism
postmodernism
contemporary urban design
Opis:: Niniejsza praca jest chronologiczną prezentacją przykładów miast idealnych i koncepcyj-nych z wieków XIX–XXI. Pominięto najbardziej znane przykłady takie jak miasto-ogród Howarda, Ciudad Lineal A. Soria y Mata, Cité Industrielle T. Garniera, Città Nuova A. Sant’Elia, Ville Radieuse Le Corbusiera. Dobór obiektów ma na celu zilustrowanie różnorodności i bogactwa zagadnienia miasta idealnego i konceptualnego [30]. Jego projekt ma za zadanie innowacyjność - oderwanie od tradycji lub rozluźnienie więzi z tradycją [33]. Usystematyzowana charakterystyka cech architektoniczno – urbanistycznych ukazanych przykładów stanowić ma podstawę do zrozumienia poszukiwań nowego paradygmatu urbanistycznego.
The herewith work is a chronological presentation of examples of ideal and conceptual cities from the XIXth till the XXIst century. The most common examples have been omitted: Garden City by Howard, Ciudad Lineal by A. Soria Y Mata, T. Garnier’s Cité Industrielle, Città Nuova by A. Sant’elia, Ville Radieuse by Le Corbusier. The selection of objects as follows, aims to illustrate diversity and richness of the ideal and conceptual city issue [30]. It is – a split with and urban tradition or making a distance from that tradition [33]. Systematised characteristics of architectural and urban features of examples given, is a basis for understanding research towards new paradigms in post-functionalist Urban-architectural design.
Źródło:: Przestrzeń i Forma; 2012, 18; 91-114
1895-3247
2391-7725
Pojawia się w:: Przestrzeń i Forma
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: (Post-) Modernity and Christian Culture in the Context of the Personalism of Stefan Cardinal Wyszyński
Autorzy:: Ficek, Ryszard
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1635190.pdf
Data publikacji:: 2020-12-15
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Kardynał Stefan Wyszyński
Sobór Watykański II
kultura
modernizm
postmodernizm
tradycja postoświeceniowa
personalizm
Cardinal Stefan Wyszyński
Second Vatican Council
culture
modernism
postmodernism
post-Enlightenment tradition
personalism
Opis:: (Post) modernizm i kultura chrześcijańska w kontekście personalizmu kardynała Stefana Wyszyńskiego Wystarczy pobieżna analiza sytuacji na świecie, aby zweryfikować kulturowy kontekst współczesnego chrześcijaństwa, jak również fundamenty, na których opiera się dzisiejsza kultura świata Zachodu. Nic więc dziwnego, że wielu chrześcijańskich intelektualistów ocenia ją jako wielowymiarową, wysoce skomplikowaną, przejawiającą niekiedy bardzo niepokojące destruktywne symptomy. Niewątpliwie, chrześcijańskie korzenie rzeczywistości kulturowej związane przede wszystkim z Europą są skorelowane z narodzinami nowoczesnej idei naukowej racjonalności, która przyniosła ludzkości wielkie możliwości, ale także poważne zagrożenia. Dzięki idei racjonalności, Europa rozwinęła kulturę, która szczególnie teraz — w sposób wcześniej zupełnie nieznany ludzkości — próbuje wykluczyć Boga ze sfery świadomości publicznej. Oczywiście istnieniu Boga można całkowicie zaprzeczyć lub uznać za niemożliwe do udowodnienia, zakładając, że — wiara lub niewiara — jest to kwestia wyłącznie subiektywnego wyboru. Niemniej jednak, w obu przypadkach—zdaniem wielu współczesnych przedstawicieli (post)nowoczesności — Bóg nie powinien mieć istotnego znaczenia dla całości życia publicznego. Ukazanie zatem roli antykatolicyzmu w klasycznym ujęciu (post) nowoczesności, a także tradycji katolickiego antymodernizmu, pozwoli na bardziej konstruktywne wyeksponowanie ducha soborowego aggiornamento, co niefortunnie wiąże się z bardziej ogólnym kryzysem nowoczesności w latach siedemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku. W tym właśnie okresie można zauważyć zarówno odwrót od „nowoczesności” jako koncepcji „usensowiającej” paradygmat ówczesnej rzeczywistości kulturowej, jak i „ponowoczesne” odrodzenie religijne rozumiane jako wyzwanie do wyartykułowania żywej chrześcijańskiej tradycji wpisanej w globalną złożoność współczesnego świata. Głównym zatem celem powyższego artykułu jest ukazanie fundamentalnych kwestii dotyczących (post)nowoczesności i sposobowi, w jaki wpływają one na istotne kwestie teologiczne, zwłaszcza w kontekście personalistycznej wizji prezentowanej przez Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Dotyczy to szczególnie tak ważnych zagadnień jak zagadnienie prawdy, hermeneutyki, specyfiki funkcjonującego języka i ich wzajemnych korelacji. W tym znaczeniu, współczesny dyskurs teologiczny może zostać znacznie ubogacony, uwzględniając wiele aspektów współczesnej teorii ponowoczesnej, zwłaszcza w odniesieniu do kultury. Istotnym tego warunkiem jest jednak uwzględnienie niewątpliwych osiągnięć poprzednich epok. Podstawowym jednak zadaniem chrześcijan jest kreowanie rzeczywistości kultury autentycznie humanistycznej, zdolnej do kształtowania osoby ludzkiej zgodnie z jej powołaniem. Jest to możliwe dzięki sferze wartości osobistych i społecznych które, formując człowieka, warunkują transformację całej kulturowej rzeczywistości świata w perspektywie „nowego nieba i nowej ziemi” (por. 2 P 3,13; Ap. 21,1).
Need to indent here, a rough analysis of the situation in the world is enough to realize the here and throughout modern Christianity, as well as the foundation on which today’s culture of the Western world is based. No wonder that many Christian intellectuals view it as multidimensional, highly complex, with sometimes bothersome and destructive symptoms. Undoubtedly, the Christian roots of cultural reality related primarily to Europe are correlated with the birth of the modern idea of scientific rationality, which brought humanity great opportunities, but also serious threats. Thanks to the idea of rationality, Europe has developed a culture that, especially now—in a way previously utterly unknown to humankind—is trying to exclude God from the sphere of public consciousness. Of course, the existence of God can be denied entirely or made it impossible to prove, assuming that—faith or nonbelief—it is a matter of purely subjective choice. Nevertheless, in both cases, in the opinion of many modern ideologies of (post-) modernity, God should not be of significant importance to the whole reality of public life. Thus, presenting the role of anti-Catholicism in the classical approach to (post-) modernity, as well as the tradition of Catholic anti-modernism, will allow for a more constructive display of the spirit of the conciliar aggiornamento, which is unfortunately related to the more general crisis of contemporary times of the 1970s and 1990s. It was during this period that one could notice both a retreat from “modernity” as a concept that “sensitizes” the paradigm of the cultural reality of that time, and “postmodern” religious revival understood as a challenge to articulate a living Christian tradition inscribed in the global complexity of the contemporary world. Contrary to the temptation to isolate oneself from external influences, and therefore the awakening cognitive dissonance, aspects of the current paradigm of (post-) modern reality may be essential and useful in shaping a constructive dialogue with the contemporary world, as well as in promoting Catholic culture that forms the identity of Christianity today. Therefore, the main aim of the above article is to display the fundamental issues concerning (post-) modernity and how they influence significant theological problems, especially in the context of the personalistic vision presented by Cardinal Stefan Wyszyński. It applies primarily to such vital matters as the problem of truth, hermeneutics, the specificity of a functional language, and their mutual correlation. In this sense, contemporary theological discourse can be significantly enriched by taking into account many aspects of contemporary postmodern theory, especially concerning culture. An essential condition for this, however, is to take into account the undoubted achievements of previous epochs. However, the fundamental task of Christians is to create the reality of authentically humanistic culture, capable of shaping the human person under his vocation. It is possible due to the sphere of personal and social values which, in forming man, condition the transformation of the entire cultural reality of the world from the perspective of “new heaven and a new earth” (cf. 2 Pt 3:13; Rev 21:1).
Źródło:: Roczniki Kulturoznawcze; 2020, 11, 2; 49-89
2082-8578
Pojawia się w:: Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Postmodernism" wg kryterium: Wszystkie pola

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język