Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "HABERMAS JÜRGEN" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Postsecularity: Theoretical Concept and Historical Experience
Autorzy:
Warchala, Michał
Lipszyc, Adam
Sławek, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/979163.pdf
Data publikacji:
2019-02-22
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
postsecularity
modernity
Max Weber
Romanticism
Jurgen Habermas
Opis:
My purpose in what follows is to use ‘postsecularity’ as a transhistorical concept that underpins a new reading of modern religious history. My understanding of postsecularity is inspired by Jürgen Habermas. The postsecular is thought based on the dialectical conjunction of a farewell to traditional religious orthodoxy and a plea for a heterodox revival of religious intuitions and symbols. My main contention would be that postsecularism thus understood is hardly a new phenomenon and that it is in fact a persistent undercurrent within Western modernity, bringing together such authors as William Blake, Franz Rosenzweig, and Max Weber.
Źródło:
The Experience of Faith in Slavic Cultures and Literatures in the Context of Postsecular Thought; 40-49
9788323537175
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Romantyzm i narodziny myśli postsekularnej
Romanticism and the origins of postsecular thought
Autorzy:
Warchala, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/426647.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
postsecularism
romanticism
modernity
William Blake
William Wordsworth
Jürgen Habermas
Opis:
The purpose of the paper is to use the concept of postsecularism to interpret some selected themes of the British and German Romanticism. Postsecularism is here understood in the sense given to this term by Jürgen Habermas, as a thought which: 1) takes Western secularization to be largely an accomplished fact, but at the same time: 2) claims that religion is an important source of meanings suitable for the secularized public sphere of (post)modern societies. The main contention of the paper is that one can find the roots of the postsecular thought thus understood in the period of Romanticism, in the works of such authors as William Wordswort, William Blake or Novalis. The Romantics assume that the main Christian intuitions, symbols or themes may be “saved”, but only within a highly idiosyncratic and heterodox conceptual framework.
Źródło:
Logos i Ethos; 2014, 1(36); 73-85
0867-8308
Pojawia się w:
Logos i Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Non-modern modernity? Neomodern architecture
Nienowoczesna nowoczesność? Neomodernizm w architekturze
Autorzy:
Ciarkowski, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593967.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
architecture
modernism
neo-modern architecture
modernity
eclecticism
Jürgen Habermas
architektura
modernizm
neomodernizm
nowoczesność
eklektyzm
Opis:
Neo-modernism, as both a philosophical and an architectural current, evolved as a critical response to postmodernism, the movement described by Agnes Heller as “neither conservative, nor revolutionary, nor progressive”. At the same time, neo-modernism adopted some post-modernist assumptions, resulting from the criticism of the modernist movement. Rem Koolhaas emphasized that although contemporary architecture is clearly inspired by modernist aesthetics, it has little in common with the two major attributes of the modern movement – opposition towards context and towards history. Thus, neo-modernism can be described as “unmodern modernity”. According to Jürgen Habermas, being modern is closely related to being free of external axioms. Neo-modernism appears rather to be another form of eclecticism or “a strategy without an aim”, than a new modern movement.
Neomodernizm, zarówno jako kierunek filozoficzny, jak i nurt w architekturze, zrodził się jako krytyczna odpowiedź na postmodernizm, zdefiniowany jako ruch nadmiernie pluralistyczny, który sam w sobie nie jest „ani konserwatywny, ani rewolucyjny, ani postępowy”. Jednocześnie przyjął niektóre z postmodernistycznych założeń wynikających bezpośrednio z krytyki ruchu nowoczesnego. Rem Koolhaas słusznie zwracał uwagę, że współcześni architekci chętnie sięgają ku modernistycznym wzorcom zapominając jednocześnie o dwóch immanentnych cechach ruchu nowoczesnego w architekturze – akonstektualności i ahistoryczności. Neomodernizm może zatem być określony mianem „nienowoczesnej nowoczesności”. Zgodnie z koncepcją Jurgena Habermasa, bycie nowoczesnym jest ściśle związane z odrzuceniem zewnętrznych pewników. Neomodernizm jawi się raczej jako kolejne oblicze eklektyzmu, „strategia bez ostatecznego celu”, niż nowy ruch nowoczesny.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2016, 18; 87-97
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies