Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "postmodernizm" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
Specyfika postmodernizmu ukraińskiego
Specificity of the Ukrainian postmodernism
Autorzy:
Szydło, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/398762.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
postmodernizm
modernizm
modernizm ukraiński
postmodernizm ukraiński
postmodernism
modernism
Ukrainian modernism
Ukrainian postmodernism
Opis:
W artykule poruszono zagadnienie postmodernizmu ukraińskiego. Skoncentrowano się na analizie twórczości Jurija Andruchowycza. Pokazano, że ukraińska refleksja nad ponowoczesnością, jako zjawiskiem kulturowym, wiąże się ściśle z przełomem politycznym. Postmodernizm w dawnych państwach socjalistycznych przybrał inny kierunek niż na Zachodzie; nie jest tak bogaty, dobrze znany i wpływowy jak zachodni. Niemniej jednak okazuje się wysoce kreatywny, unikatowy i oferuje inny aspekt kulturowego pluralizmu. Zwraca się do rezerwuaru narodowego dziedzictwa, a szczególnie do tej jego części, która dawniej w modernizmie postrzegana była jako prowincjonalna, niekosmopolityczna, a na tyle międzynarodowa, aby potraktować ją poważnie i dostrzec walor narodowy. Regionalizm okazuje się jedną z charakterystycznych cech ponowoczesności. Nie wyklucza to jednak wartości międzynarodowych. Postmodernizm ukraiński jest próbą unowocześnienia ukraińskiej tożsamości kulturowej, umożliwiającej znalezienie w niej miejsca dla różnorodności.
The text raises the question of postmodernism. It aims to show that Ukrainian postmodernism is a specific phenomenon based on the relationship between East and West. It is something distinctive from what has been previously discussed in the literature of postmodernism. It is not as clear and unambiguous, as there is no clear foundation. It is based on complexes, insularity, twists of history, and specific political “games”. Writing this text was a journey of budding creativity in a neighbouring, but yet little discovered country. The more so with so many outstanding characters absorbing attention of their talents and an interesting world view.
Źródło:
Ekonomia i Zarządzanie; 2013, 5, 2; 81-93
2080-9646
Pojawia się w:
Ekonomia i Zarządzanie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Refleksje nad estetyką wiary chrześcijańskiej w postmodernizmie
Reflections on the Esthetics of the Christian Faith in Postmodernism
Autorzy:
Duque, João
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233575.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
estetyka teologiczna
modernizm
postmodernizm
theological aesthetics
modernism
postmodernism
Opis:
The concept of aesthetics is a modern one despite its Greek etymology. For this reason it may be considered as one of the basic concepts of modern times. Indeed, the modern process of rationalization would be completely incomprehensible without reference to the so called aesthetic rationality, even in the negative meaning. First of all the term “aesthetic thinking” is used with respect to postmodernism exactly because such thinking is an attempt at overcoming postmodernism. Aesthetics of the faith stems from an actual story; it is based on an actual event: on the story of Jesus that the four Gospels tell us as a testimony. Moreover, the story of Jesus, as the fundamental figure, contains the whole history of the relations between man and God, in this way becoming the universal history of mankind. It is the true theo-anthropodramatics from which every act of faith stems. Theological aesthetics is based on faith as perception of the corporal and historical figure. Moreover, this perception takes place especially as perception of historical and corporal people, who suffer without their own fault. This is why redemption takes place always, without any doubt. The most important currents in theological aesthetics in the modern cultural context are corporality (via corporis) and memory of the Passion, Death and Resurrection (memoria passionis, mortis et ressurrectionis).
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2009, 1; 197-211
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Potyczki historyka z faktami
Historians’ skirmishes over the facts
Autorzy:
Dolański, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/551214.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
fakt historyczny
modernizm
postmodernizm
historical fact
modernism
postmodernism
Opis:
Pojęcie faktu historycznego jest jedną z podstawowych kategorii metodologicznych w badaniach historycznych. Na pierwszy rzut oka wśród historyków wydaje się być pojęciem z rzędu oczywistych, zgodnym z tzw. zdrowym rozsądkiem. W praktyce badawczej jednak obserwuje się różne rozumienie faktu – od pozytywistycznego, podkreślającego jego obiektywne istnienie, do postmodernistycznego, które temu obiektywizmowi zaprzecza. Pomiędzy tymi skrajnymi postawami mieści się wiele odcieni pośrednich, czyniąc teorię faktu historycznego jednym z głównych problemów współczesnej teorii historii.
The concept of historical fact is a fundamental methodological category in historical research. Apparently it seems to be an obvious and common sense concept among historians. In research, however, we can observe a different understanding of fact ranging from a positivist approach, emphasizing its objective existence to a postmodernist orientation that denies this objectivity. Between these two extremes there are numerous indirect nuances making the theory of historical fact one of the main problems of contemporary theory of history.
Źródło:
Relacje. Studia z nauk społecznych; 2016, 1; 99-109
2543-5124
Pojawia się w:
Relacje. Studia z nauk społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
MORAL COMMITMENT OF THE REALISTIC, MODERNIST AND POSTMODERN NOVEL
O MORALNYM ZAANGAŻOWANIU POWIEŚCI REALISTYCZNEJ, MODERNISTYCZNEJ I POSTMODERNISTYCZNEJ
Autorzy:
Teske, Joanna Klara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488421.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
powieść
moralność
modernizm
postmodernizm
forma
novel
morality
modernism
postmodernism
form
Opis:
Przedmiotem tekstu są treści etyczne, jakie pojawiają się we współczesnej powieści realistycznej, modernistycznej i postmodernistycznej, a dokładniej – analiza tego, jak poetyka danej konwencji literackiej determinuje sposób ujęcia, ale i treść etycznych poglądów wyrażonych w utworze. Tekst broni tezy o etycznym zaangażowaniu modernistycznej i postmodernistycznej powieści, wbrew obiegowym opiniom, które głoszą, że są one albo amoralne (zdominowane przez postawę „sztuka dla sztuki”), albo relatywistyczne, zgodnie z duchem postmodernizmu. Analiza poetyki tych konwencji pozwala tymczasem sądzić, że każda z nich na swój własny sposób (zgodny z filozoficzną dominantą konwencji: epistemologiczną w modernizmie i ontologiczną w postmodernizmie), umożliwia podejmowanie problematyki etycznej, choć w sposób odmienny, niż miało to miejsce w konwencji realistycznej, niewątpliwie poświęcającej problematyce moralnej (zwłaszcza z zakresu etyki szczegółowej) najwięcej uwagi. Ogólne rozważania zilustrowane są studium trzech powieści Virginii Woolf, z których każda reprezentuje inną konwencję. W całej pracy przedmiotem rozważań jest treść formy (forma jest tu istotna jako sposób ukazania obrazu świata; zasadniczo pomijane są natomiast treści wyrażone w utworach w sposób nieformalny – poprzez konstrukcję świata przedstawionego czy też wprost poprzez wypowiedzi narratora, postaci itp.).
The present paper discusses moral ideas expressed in the contemporary novel of the realistic, modernist and postmodern conventions. More precisely, it tries to define how the poetics of a given convention determines the novel’s ethical thought. It is argued that both the modernist and postmodern fiction, which are often perceived as amoral or relativist, are morally committed, though perhaps not as much as the realistic convention. The shape of this moral commitment is consistent with the dominant of each convention (epistemological in modernism and ontological in postmodernism). These theoretical considerations are subsequently illustrated with three case studies of Virginia Woolf’s novels (each of which represents a different convention). Throughout the whole essay the emphasis falls on the meaning of the novelistic form, i.e. on the way that the novel’s form conveys the novel’s interpretation of reality.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2013, 61, 1; 93-108
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Neo/modernism – philosophical awareness in art
Neo/modernizm - filozoficzna świadomość w sztuce
Autorzy:
Szyjkowska-Piotrowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593825.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
modernism
postmodernism
neomodernism
art
philosophy
modernizm
postmodernizm
neomodernizm
sztuka
filozofia
Opis:
We are confronting a major problem with naming the artistic and philosophical moment we have found ourselves in. It should be perceived as significant that the numerous names for the artistic and philosophical responses to modernity pose as their goal the end of post- modernism – as if they were to heal modernism of its disease. Therefore, there have appeared numerous names for “the now”: metamodernism, hypermodernism, remodernism, transmodernism or neomodernism – to enumerate just some of the proposed ones. They position themselves in-between challenge and extension, providing a critique – but also constructive scenarios that appropriate certain themes and methods. The interplay of resistance and perpetuation is ambiguous in all these instances. Nevertheless, the general stance is that their emergence is an attempt to transgress modernism and postmodernism. The problem with neomodernism is already based on the problem with modernism and the unanswered, open questions inherited from it. We are probably living in a trap that we invented ourselves – an interpretation ad infinitum. We may argue, however, that the most important feature of modernist art is that it is philosophical. It has the all-questioning, anaesthetic character. It could be called self-awareness of art or iconoclasm of art. The gaze (seeing) and thinking become one, thought is in the forms. Neomodernism may be a better name for what is happening than the crisis of art.
Doświadczamy obecnie poważnego problem związanego z nazwaniem artystycznego i filozoficznego momentu, w którym się znaleźliśmy. Znaczący wydaje się fakt, że liczne nazwy artystycznych i filozoficznych odpowiedzi na nowoczesność dają sobie za cel zakończenie postmodernizmu – tak jakby miały wyleczyć modernizm z jego choroby. Nazwy, które pojawiły się, aby opisać nasze “teraz” to: metamodernizm, hypermodernizm, remodernizm, transmodernizm czy neomodernizm. Propozycje te stanowią zarazem krytykę jak i kontynuację dotychczasowych trendów. Każdorazowo dialektyczna gra pomiędzy oporem i kontynuacją jest wieloznaczna i skomplikowana. Jednakże ich pojawienie się w sposób ogólny można wiązać z przekraczaniem modernizmu i postmodernizmu. Problem z neomodernizmem oparty jest na nierozwiązanym problemie z modernizmem; odziedziczone zostają te same pytania. Wygląda na to, że żyjemy w pułapce, którą sami wymyśliliśmy, jest nią interpretacja ad infinitum. Można argumentować, że najważniejszą cechą modernistycznej sztuki jest jej filozoficzność, podający wszystko w wątpliwość anestetyczny charakter. Można nazwać ową filozoficzność samoświadomością sztuki lub jej ikonoklastycznością. Wzrok (patrzenie) i myślenie stają się jednym, myśl zawiera się w formach. Być może neomodernizm to lepsza nazwa na to co obecnie się dzieje niż “kryzys”.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2016, 18; 23-36
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Neo)modernist architecture of Madrid: between form and theory
(Neo)modernistyczna architektura Madrytu: pomiędzy formą i teorią
Autorzy:
Kubiak, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593812.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
contemporary architecture
Madrid
modernism
neomodenism
postmodernism
architektura współczesna
Madryt
modernizm
neomodernizm
postmodernizm
Opis:
In the beginning of the 21st century, a number of buildings with neomodernist elements were erected in Madrid. Modernist theory of forms should be juxtaposed with such residential buildings as Mirador (2005) and Celosia (2009) in the district of Sanchinarro, which were designed by the renowned Dutch office MVRDV in collaboration with the Spanish architect Blanca Lleó. Equally notable are the achievements of the Madrid-based architectural office, A-Cero (Joaquín Torres and Rafael Llamazares). Its main activity focuses on designing residential buildings: both entire complexes and individual houses (Vivienda 10, Moka House). The paper will not only present some of such buildings, but also the context of their creation, both in the formal and ideological terms. It is also worth considering the theoretical reflection on architecture whose authors are the architects themselves. The most interesting of them not only design, but also seek to present their artistic philosophy, in which we can find many neomodernist threads.
Na początku XXI wieku w Madrycie powstało wiele obiektów architektonicznych, w których można odnaleźć elementy neomodernistyczne. Warto do teorii i form modernistycznych odnieść chociażby słynne budynki mieszkalne Mirador (2005) i Celosía (2009) w dzielnicy Sanchinarro, które zostały zaprojektowany przez znaną holenderska firmę MVRDV we współpracy z hiszpańską architektką Blanką Lleó. W Madrycie działa także biuro architektoniczne A-Cero (Joaquín Torres i Rafael Llamazares). Jego główna działalność koncentruje się na projektowaniu budynków mieszkalnych – zarówno całych zespołów, jak i indywidualnych domów jednorodzinnych (Vivienda 10, Moka House). Poza zaprezentowaniem opisywanych obiektów ważny jest także kontekst ich powstania, zarówno w aspekcie formalnym jak i ideowym. Istotna wydaje się również teoretyczna refleksja na temat architektury, której autorami są sami architekci. Najsłynniejsi nie tylko projektują, ale starają się także przedstawić swoją filozofię artystyczną, w której możemy doszukać się wielu neomodernistycznych wątków.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2016, 18; 99-113
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Abe Kōbō – między modernizmem a postmodernizmem. Rozważania wokół powieści Kangurowy notatnik
Abe Kōbō – Between Modernism and Postmodernism. Reflections on The Novel Kangaroo Notebook
Autorzy:
Melanowicz, Mikołaj
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179146.pdf
Data publikacji:
2016-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Abe Kōbō
postwar school
Murakami
modernism
postmodernism
Kangarū noto
szkoła powojenna
modernizm
postmodernizm
Opis:
Przypominając polskim czytelnikom znaczenie twórczości Abe Kōbō (1924-1993) w literaturze japońskiej, pisarza nieżyjącego od ponad dwudziestu lat, autor artykułu formułuje propozycję kategoryzacji jego powieści, opowiadań i dramatów. Wykazuje, że w niemal całej twórczości Abe posługiwał się konwencją charakterystyczną dla modernizmu europejskiego. Natomiast w ostatniej powieści Kangarū nōto (Kangurowy notatnik, 1991), analizowanej szczegółowo w artykule, posłużył się absurdalnymi toposami, fragmentaryzacją bohatera, hybrydyzacją itp. chwytami europejskiej i amerykańskiej powieści postmodernistycznej. Chociaż wiele z tych technik stosował sporadycznie we wcześniejszych utworach, to w strukturze świata przedstawionego i bohatera Kangurowego notatniku odnajdujemy właściwie ich sumę. Bezimienny bohater tej powieści, skierowany przez lekarza do ciepłych źródeł z powodutajemniczej choroby, polegającej na wyrastaniu rzepy na goleniu, odbywa ostatnią podróżpodziemnymi korytarzami w nieznane.
While reminding Polish readers of the importance of the work of Abe Kōbō (1924-1993), a writer who passed away over twenty years ago, to Japanese literature, the author of this paper puts forward a proposal for the categorisation of Abe’s novels, stories and dramas. The author demonstrates that throughout his oeuvre, Abe used a convention typical of European Modernism. However, in his last novel, Kangarū nōto (Kangaroo notebook, 1991), which has been analysed in greater detail in this paper, the writer employed the topos of the absurd, fragmentation of the main character, and hybridisation i.e. literary devices used by the European and American Postmodern novel. Although many of those techniques had sporadically appeared in his earlier works, the structure of the fictional world and the protagonist of the Kangaroo notebook contains a sum of those devices. The nameless hero of the novel, afflicted by a mysterious disease that causes radish sprouts to grow on his shin, is advised by a doctor to travel to hot springs, and embarks on his last journey that takes him through underground corridors into the unknown.
Źródło:
Porównania; 2016, 18; 173-182
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proces otwierania się architektury od modernizmu po współczesność
Autorzy:
Włodarek, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2077516.pdf
Data publikacji:
2020-01-29
Wydawca:
Stowarzyszenie Naukowe Przestrzeń Społeczna i Środowisko
Tematy:
architecture
modernism
nature
postmodernism
post-anthropocentrism
technology
architektura
modernizm
natura
postmodernizm
postantropocentyzm
technologia
Opis:
The process of the opening of architecture – from modernism to the present day In this paper, the selected processes of the opening of architecture, observed from modernism to the present day, are analysed. The opening category can be understood as an attempt to introduce new actors to the process of design and architecture. In the paper, four categories of openness of architecture were distinguished. The first one is the opening to the idea of progress, society, the architect himself and the object in the material and spatial sense. It is a kind of opening that appears in modernism, and architecture becomes a tool in the hands of architects to build a new society. The second type of opening proposed in the text is the opening to the user, the involvement of residents in the process of creating architecture. This is typical of postmodernist architecture, which corrects modernist architecture, opening itself to the intervention of the future user. The third type of opening is the openness to technology, observed since the 1960s. As a result of the development of programmes supporting the design process, architecture breaks with the paradigm of a dead and static building. The use of technology in the process of generating architecture has allowed architects to create forms that draw inspiration directly from nature. The last opening is the openness to nature, which is becoming more and more important in contemporary architectural projects. The Actor-Network Theory was used to illustrate the process of the opening up architecture, which best illustrates the changes in architecture now. The application of this theory shows the relationship between architecture and human and inhuman actors. In this paper, the projects of Zaha Hadid, Oskar Hansen and Greg Lynn are presented.
Źródło:
Przestrzeń Społeczna; 2020, 1, 1/2020 (19); 143-164
2084-1558
Pojawia się w:
Przestrzeń Społeczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Architektura nowoczesności
The architecture of modernity
Autorzy:
Kuźniarz, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/423412.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
architecture
modernity
postmodernity
modernism
postmodernism
Descartes
subjectivity
architektura
nowoczesność
ponowoczesność
modernizm
postmodernizm
subiektywizm
Opis:
In the text I trace the philosophical outlines of the modern movement in architecture. The thesis I aim at defending posits that architectural modernism reflects the fortunate moment – and a turning point of sorts – in the history of the human species, where the human form reached its mature form of an autonomous individual, before its subsequent absorption and dissolution in the structures of the late or postmodern capitalism. The contemporary aesthetic critique of modern architecture with its “violence” and romantic spirit of lofty solitude, however reasonable, modest or realistic that critique may seem, is in fact part and parcel of a larger process of gradual selfeffacement of the human form from the most important stories taking place on the surface of the earth.
Źródło:
IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych; 2016, 28/2; 64-90
0860-4487
Pojawia się w:
IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Performance art, performativity and the issue of neomodernism
Performance art i performatywność a problem neomodernizmu
Autorzy:
Sztabińska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593983.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
body art
performance art
performativity
modernism
postmodernism
neomodernism
Marina Abramović
performatywność
modernizm
postmodernizm
neomodernizm
Opis:
Body art and performance art are often discussed together, and even identified as the same thing. A careful analysis of these artistic trends and the accompanying theoretical commentary tends, however, to highlight their differences. Body art turns out to be a phenomenon manifesting significant similarity to the modernist conception of art in the spirit similar to the concept of Clement Greenberg, while performance art largely rejects these assumptions. Performative aesthetics developed by Erika Fischer-Lichte on the one hand stems from challenging modernist artistic essentialism, but on the other emphasizes the role of “the radical concept of presence” of the artist. The article presents a detailed analysis of two new creative achievements of Marina Abramović, the artist associated both with body art and performance art: Seven Easy Pieces (2005) and The Artist is Present (2010). The indicated ambiguity of performance art has been radicalized in their case. They combine the modernist emphasis on authenticity, presence, and essentialism with the postmodern penchant for citing. The phenomenon of pastiche described by Frederic Jameson has been transformed in such a way that it is no longer empty but takes over the whole of the performer’s self. The term “neomodern” is used today in a variety of meanings. The issues discussed in the article suggest the possibility of understanding it as overcoming the oppositions characteristic of modernism and postmodernism, while maintaining some of the features of these two trends regarding their respective approaches to art.
Sztuka ciała i performance art często omawiane są łącznie, a nawet utożsamiane. Uważna analiza tych tendencji artystycznych oraz towarzyszących im komentarzy teoretycznych skłania jednak do zaznaczenia dzielących je różnic. Body art okazuje się wówczas zjawiskiem wykazującym istotne związki z modernistycznym pojmowaniem sztuki w duchu zbliżonym do koncepcji Clementa Greenberga, natomiast performance art założenia te w znacznym stopniu odrzuca. Także estetyka performatywna rozwijana przez Erikę Fischer-Lichte z jednej strony wywodzi się z zakwestionowania modernistycznego esencjalizmu artystycznego, choć jednocześnie akcentuje rolę „radykalnej koncepcji obecności” artysty. W artykule szczegółowej analizie poddane zostały dwa nowe dokonania twórcze Mariny Abramović, artystki łączonej zarówno ze sztuką ciała i performance art: Seven Easy Pieces (2005) oraz The Artist is Present (2010). Wskazana niejednoznaczność performance art została w nich zradykalizowana. Łączą one modernistyczne zaakcentowanie autentyczności, obecności, esencjalizmu z postmodernistycznym cytowaniem. Opisywane przez Frederica Jamesona zjawisko pastiszu przekształcone zostało w taki sposób, że przestaje on być pusty, a przejmuje pełnię „ja” performera. Pojęcie „neomodernizm” używane jest dziś w różnych znaczeniach. Omówiona w artykule problematyka sugeruje możliwość pojmowania go jako przekroczenia opozycji właściwych dla modernizmu i postmodernizmu, przy jednoczesnym zachowaniu pewnych cech obu tych nurtów myślenia o sztuce.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2016, 18; 161-176
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lyotard’s Libidinal Modernism
Modernizm libidinalny Lyotarda
Autorzy:
Schollenberger, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593861.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Jean-François Lyotard
Jacques Monory
modernism
postmodernism
libidinal apparatus
hyperreralism
modernizm
postmodernizm
urządzenie libidinalne
hiperrealizm
Opis:
The article discusses Jean-François Lyotard’s conception of modernist-postmodernist shift and its dynamics in the light of Lyotard’s studies concerning the energetic, libidinal potential of art and artistic structure (or apparatus, dispositive). According to Lyotard, the postmodern would constitute a continuous “quasi-analytical” process of exploration of the elements “repressed” by the modernist project in a struggle to gain freedom from the mechanism of repetition. Only in such context will we be able to draw some serious artistic consequences from his analysis of the cultural and philosophical changes. The second part of the article focuses on Lyotard’s book The Assasination of Experience by Painting, Monory devoted to the French hyperrealist painter Jacques Monory with whom Lyotard collaborated in the late 1970s. The book was described by Lyotard as the ”contribution of the paintings of Jacques Monory to the understanding of the libidinal set-up, and vice versa”.
W artykule została przedstawiona koncepcja autorstwa Jean-Françoisa Lyotarda dotycząca przełomu modernistyczno-postmodernistycznego w kontekście studiów Lyotarda nad energetycznym, libidinalnym potencjałem sztuki i struktury artystycznej (bądź arystycznego urządzenia, dispositive). Wedle Lyotarda, postmodernism wytwarza ciągły “quasi-analityczny” proces umożliwiający badanie elementów “zrepresjonowanych” przez projekt modernistyczny w celu wyzwolenia się od mechanizmów powtórzenia. Jedynie w takim kontekście uda się wywieść poważne artystyczne konsekwencje z analizy zmian kulturowych przedstawionych przez filozofa. W drugiej części artykułu skupiam się na książce Lyotarda poświęconej francuskiemu hiperrealistycznemu malarzowi Jacques’owi Monory, z którym współpracował w latach 1970-tych. Lyotard w książce The Assasination of Experience by Painting, Monory opisał “wkład dzieł malarskich Jacques’a Monory w rozumienie urządzeń libidinalnych i vice versa”.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2016, 18; 55-65
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagadnienia miast idealnych i koncepcyjnych w XIX - XXI wieku
Issues of ideal and conceptual cities in XIX - XX centuries
Autorzy:
Szpakowska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/369273.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:
miasto idealne
socjaliści utopijni
modernizm
postmodernizm
urbanistyka współczesna
ideal city
utopian socialists
modernism
postmodernism
contemporary urban design
Opis:
Niniejsza praca jest chronologiczną prezentacją przykładów miast idealnych i koncepcyj-nych z wieków XIX–XXI. Pominięto najbardziej znane przykłady takie jak miasto-ogród Howarda, Ciudad Lineal A. Soria y Mata, Cité Industrielle T. Garniera, Città Nuova A. Sant’Elia, Ville Radieuse Le Corbusiera. Dobór obiektów ma na celu zilustrowanie różnorodności i bogactwa zagadnienia miasta idealnego i konceptualnego [30]. Jego projekt ma za zadanie innowacyjność - oderwanie od tradycji lub rozluźnienie więzi z tradycją [33]. Usystematyzowana charakterystyka cech architektoniczno – urbanistycznych ukazanych przykładów stanowić ma podstawę do zrozumienia poszukiwań nowego paradygmatu urbanistycznego.
The herewith work is a chronological presentation of examples of ideal and conceptual cities from the XIXth till the XXIst century. The most common examples have been omitted: Garden City by Howard, Ciudad Lineal by A. Soria Y Mata, T. Garnier’s Cité Industrielle, Città Nuova by A. Sant’elia, Ville Radieuse by Le Corbusier. The selection of objects as follows, aims to illustrate diversity and richness of the ideal and conceptual city issue [30]. It is – a split with and urban tradition or making a distance from that tradition [33]. Systematised characteristics of architectural and urban features of examples given, is a basis for understanding research towards new paradigms in post-functionalist Urban-architectural design.
Źródło:
Przestrzeń i Forma; 2012, 18; 91-114
1895-3247
2391-7725
Pojawia się w:
Przestrzeń i Forma
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stereotypizacja obrazu Polaków w literaturze ukraińskiej na początku XX wieku z uwzględnieniem współczesnych reminiscencji
Stereotyping of The Image of Poles in Ukrainian Literature in The Early Twentieth Century with A Focus on Contemporary Reminiscences
Autorzy:
Kupidura, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1182329.pdf
Data publikacji:
2014-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Mykhailo Kotsiubynsky
Volodymyr Vynnychenko
Tanya Malarchuk
Irena Karpa
modernism
postmo
Mychajło Kociubynski
Wołodymyr Wynnyczenko
Tania Malarczuk
modernizm
postmodernizm
imagologia
postkolonializm
Opis:
Pierwsza część artykułu stanowi refleksję na temat stanu badań nad polsko-ukraińskim dialogiem kulturowym. Autor dowodzi, że asymetryczna natura dialogu zdeterminowała tematykę podejmowanych studiów, co z kolei zaowocowało marginalizacją pewnych obszarów badawczych (np. polskich obrazów w literaturze ukraińskiej). W dalszej części szczegółowo omówione zostały postaci polskich bohaterów pojawiających się w ukraińskiej literaturze epoki modernizmu (Mychajło Kociubynski, Wołodymyr Wynnyczenko) oraz postmodernizmu (Tania Malarczuk, Irena Karpa). Zestawienie pisarzy z dwóch odległych okresów literackich pozwoliło na ukazanie modyfikacji, którym poddane zostały obrazy Polaków w literaturze ukraińskiej w ciągu ostatnich stu lat, a także na udowodnienie, że współczesne kreacje polskich etnobrazów w dalszym ciągu opierają się na stereotypach ugruntowanych w wyobraźni zbiorowej.
The first part of the article is a reflection on the state of research of the Polish-Ukrainian culturaldialogue. The author argues that the dialogue determined the asymmetrical nature of the subjectof this studies, which in turn resulted in the marginalization of certain areas of research (e.g.images of Poles in the Ukrainian literature). In the following part he discusses in detail the Polishcharacters appearing in Ukrainian literature of the period of modernism (Mykhailo Kotsiubynsky,Volodymyr Vynnychenko) and postmodernism (Tanya Malarchuk, Irena Karpa). The juxtapositionof writers from two distant periods allowed to show the modifications to which imagesof Poles in Ukrainian literature have been subjected in the past hundred years, and also to provethat contemporary creations of Polish etnoimages continue to rely on stereotypes grounded inthe collective imagination.
Źródło:
Porównania; 2014, 14; 189-205
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Neomodernist Digital Painting
Neomodernistyczny charakter malarstwa cyfrowego
Autorzy:
Łukaszewicz Alcaraz, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593810.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
digital painting
geometric abstraction
modernism
postmodernism
neomodernism
aesthetic values
medium
technologies
malarstwo cyfrowe
abstrakcja geometryczna
modernizm
postmodernizm
neomodernizm
wartości estetyczne
technologie
Opis:
Since the beginning of the 21st century we can observe a kind of revival of specifically modernist features, characteristics, and aims in the art practice which focuses on creating images. I presume that digital painting is neomodernist in its essence, and in the present article I will try to demonstrate that it can be understood within the characteristics of modernism, as Clement Greenberg has defined them. Digital painting continues to question the medium used by the critical investigation, by focusing on the flatness and on the aesthetic features devoid of any representational sense, and by its drive to touch the untouchable and present the unpresentable – that is the absolute. As a case study, I present the works of the Polish artist Zbigniew Romanczuk and the Turkish artist Yaman Kayihan, who represent two different ways of creating digital paintings.
Od początku XXI wieku obserwujemy odrodzenie specyficznych cech modernizmu w praktyce artystycznej zorientowanej na tworzenie obrazów. Twierdzę, że cyfrowe malarstwo jest w swojej istocie neomodernistyczne i w poniższym artykule postaram się wykazać, że można je rozumieć w kontekście charakterystyki modernizmu przedstawionej przez Clementa Greenberga. Cyfrowe malarstwo nadal podchodzi w sposób krytyczny do swojego medium, koncentrując się na płaskości i cechach estetycznych pozbawonych znaczenia przedstawieniowego, starając się dotknąć niedotykalne i przedstawić nieprzedstawialne – czyli Absolut. Jako studium przypadku posłużę się pracami polskiego artysty Zbigniewa Romańczuka oraz tureckiej artystki Yaman Kayihan, którzy prezentują dwa różne podjeścia do tworzenia cyfrowych obrazów malarskich.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2016, 18; 177-197
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zieleń Za Żelazną Bramą (1965-1975). Teoria i praktyka kształtowania terenów zielonych wobec końca modernizmu
Behind the Iron Gate. Theory and praxis of Green-space creation before and after the end of Modern Movement
Autorzy:
Szynkarczuk, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/398647.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
budownictwo mieszkaniowe
wielkie zespoły mieszkaniowe
Ruch Nowoczesny
modernizm
postmodernizm
tereny zielone
ideologia
housing
housing estate
modern movement
modernism
postmodernism
green space
ideology
Opis:
Artykuł ma na celu porównanie teorii i praktyki dwóch przeciwstawnych modeli kształtowania zieleni osiedlowej - modernistycznego i postmodernistycznego, które zdominowały miejskie budownictwo mieszkaniowe powojennej Europy. Analizując przykład osiedla Za Żelazną Bramą w Warszawie (1965-1975), autorka przedstawia historię bardzo istotnej zmiany, która nastąpiła wraz z upadkiem komunizmu w Polsce. Pierwotne założenie osiedla miało realizować postulaty Ruchu Nowoczesnego, jednak wraz z nastaniem gospodarki wolnorynkowej osiedle uległo dramatycznej zmianie. Rozległa zieleń założenia została sprzedana prywatnym inwestorom i wypełniona luksusowymi hotelami, drogim mieszkalnictwem i drapaczami chmur. To nagłe zawłaszczenie terenu, które można zinterpretować jako nadużycie postmodernistycznej wizji urbanistyki, finalnie doprowadziło do całkowitej utraty charakteru tego zespołu mieszkaniowego. Ponad 25 000 mieszkańców osiedla zostało pozbawionych dostępu do zieleni, a starsza zabudowa poddawana jest marginalizacji. Autorka konkluduje to stwierdzeniem, że tym, co zdominowało przekształcenia terenów zielonych PRL-owskich wielkich osiedli mieszkaniowych, jest praktyka kapitalizmu, nierzadko sprzeczna z interesem mieszkańców.
The article seeks to compare theory and praxis of the two opposite ideologies of green-space creation that were crucial in post-war Europe. Analyzing the example of Behind The Iron Gate housing estate in Warsaw (1965-1975), the author draws the history of a very significant shift. Soon after the collapse of Polish People’s Republic in 1989, the original form of the estate, which was to realize Modern Movement urban ideas, has been dramatically transformed. Huge green zones that were inherent to that area are now being sold out to private investors and filled with luxurious hotels, expensive housing, and sky-scrapers. The rapid expropriation was an abuse of the postmodern re-enclosure urban ideology and eventually led to the loss of the space character. Over 25 000 residents inhabiting Behind The Iron Gate housing estate are bereft of almost all public greenery. The old high-rise buildings are now marginalized in the face of gentrification. The article ends with the conclusion that the main factor shaping transformation of the very many large-scale housing districts is the praxis of capitalism, which does not always correspond with residents’ well-being.
Źródło:
Architecturae et Artibus; 2015, 7, 4; 54-64
2080-9638
Pojawia się w:
Architecturae et Artibus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies