Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "miłosierdzie Boże" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Tajemnica miłosierdzia Bożego w ujęciu św. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego
    Autorzy:
    Bachanek, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/512106.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    miłosierdzie Boże
    Feliński Zygmunt Szczęsny arcybiskup
    siostra Faustyna Kowalska
    miłosierdzie
    niebezpieczeństwo manipulacji
    Opis:
    Arcybiskup Warszawy Zygmunt Szczęsny Feliński wielokrotnie podejmował problematykę miłosierdzia Bożego. Wskazywał  na liczne teksty Pisma Świętego, w którym odsłania się prawda o tym Bożym przymiocie.  W tajemnicy Wcielenia i Odkupienia można dostrzec wielki dar miłosierdzia Pana, który staje się dla człowieka niewyczerpanym źródłem światła i siły. Miłosierdzie Boże odsłania się w posłannictwie Kościoła przede wszystkim  w darze sakramentów i Boskiej nauki, ale także w wielowiekowej, kreatywnej, pełnej poświęcenia działalności odpowiadającej na różnorodne potrzeby człowieka.  Szczególnie uprzywilejowane miejsce działania miłosierdzia Bożego stanowi sakrament pokuty będący ratunkiem dla grzesznika i okazją spotkania z lekarzem i duchowym przewodnikiem. Feliński dostrzega działanie miłosierdzia Bożego w historii naszego narodu, przede wszystkim w procesie moralno-religijnego odrodzenia dokonującego się w trudnym czasie niewoli. Ufność Bożemu miłosierdziu nabiera szczególnego znaczenia podczas przeżywanych trudności i niepowodzeń, stanowiąc zachętę do wytrwałej modlitwy za siebie i innych oraz chroniąc przed rozpaczą i skupieniem na sobie i swoich problemach. Istnieje pewien związek między apostołką Bożego Miłosierdzia siostrą Faustyną Kowalską a Zygmuntem Felińskim. Biskup sprowadził do Warszawy siostry Matki Bożej Miłosierdzia i ofiarował im dom. W tym miejscu będzie zdobywała formację zakonną przyszła święta. Zygmunt Feliński w niektórych wystąpieniach rosyjskiego zaborcy dostrzega niebezpieczeństwo manipulacji orędziem o Bożym miłosierdziu, próbę wykorzystania go do pomniejszania i usprawiedliwiania ludzkich zbrodni. Ostrzega, że człowiek niestety jest zdolny do odrzucenia wielkiego daru miłosierdzia Bożego w życiu doczesnym i wiecznym.
    Źródło:
    Studia Theologica Varsaviensia; 2016, 54, 2; 105-122
    0585-5594
    Pojawia się w:
    Studia Theologica Varsaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mercy – the Greatest Attribute of the Holy Trinity according to Sister Faustina Kowalska
    Autorzy:
    Kowalczyk, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041899.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    Faustyna Kowalska
    mistyka
    Boże atrybuty
    miłosierdzie
    miłość
    Faustina Kowalska
    Mysticism
    God’s attributes
    Mercy
    Love
    Opis:
    Prawda o Bożym miłosierdziu została w ostatnich latach na różne sposoby przypomniana i uwypuklona. Tym bardziej warto pamiętać o Siostrze Faustynie Kowalskiej, która już w latach trzydziestych ubiegłego wieku pod wpływem mistycznych doświadczeń zapisywała w swoim Dzienniczku oryginalne myśli o Miłosierdziu. Jedną z nich jest stwierdzenie, że Miłosierdzie jest największym atrybutem Boga. Z takim sformułowaniem nie zgodziłby się prawdopodobnie żaden z teologów tamtego czasu. Bo czy w ogóle można stopniować Boże atrybuty? A jeśli tak, to dlaczego akurat miłosierdzie miałoby być największym atrybutem? Jednak w perspektywie historio-zbawczej takie stwierdzenie nie tylko można obronić, ale okazuje się ono inspirujące do różnych dalszych rozważań teologicznych. „Bóg jest miłością” – czytamy u św. Jana. A zatem możemy wyłączyć miłość z listy Bożych atrybutów, a następnie spojrzeć na atrybuty nie w sposób abstrakcyjny, ale jako na atrybuty właśnie miłości. W takiej perspektywie miłosierdzie jawi się jako pierwszy atrybut Boga, który umiłował świat.
    The truth about God’s mercy has been recently recalled from different perspectives and emphasized in various ways. It shall be remembered that drawing on her mystical experiences, Sister Faustina Kowalska, wrote down in her Diary in the 1930’s original thoughts on Mercy. One of them is the statement that Mercy is the greatest attribute of God. Probably none of the theologians of that time would agree with such a formulation. How could it be possible to rate God’s attributes? And if so, why should mercy be the greatest attribute? However, in the perspective of historyand salvation, such a statement not only could be upheld, but it could also inspire further theological considerations. We read in St. John that “God is Love”. Thus, we can exclude love from the list of God’s attributes, and then look at the attributes not in an abstract way, but as attributes of love. From this perspective, mercy appears as the first attribute of God who loved the world.
    Źródło:
    Studia Bobolanum; 2021, 32, 2; 5-18
    1642-5650
    2720-1686
    Pojawia się w:
    Studia Bobolanum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kapłan sługą miłosierdzia. Refleksja moralno-pastoralna w kontekście Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia (8 grudnia 2015 – 20 listopada 2016)
    A Priest as a Servant of Mercy. The Moral-Pastoral Refection in the Context of the Extraordinary Jubilee of Mercy (December 8, 2015 – November 20, 2016)
    Autorzy:
    Kluz, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/607307.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    priesthood
    mercy
    teaching
    service
    word of God
    sacraments
    community
    kapłaństwo
    miłosierdzie
    nauczanie
    służba
    słowo Boże
    sakramenty
    wspólnota
    Opis:
    The Extraordinary Jubilee of Mercy announced in the bull Misercicordiae vultus by the Holy Father Francis, becomes an opportunity to reflect on the priestly vocation in the context of the truth about mercy. The practice of authentic mercy is a fundamental task of priestly life. In this perspective it seems that the mercy as the style of the priestly life requires to be presented again with new enthusiasm and with renewed pastoral activity. This is a key task for the Church. Therefore, the moral-pastoral reflections included in this publication aim to - in the light of the documents of the Church, especially the writings and statements of popes: John Paul II, Benedict XVI and Francis - encourage in the Holy Year to rediscover and revive the sense of identity and essential tasks of priestly ministry fulfilled primarily in preaching and practicing the virtue of mercy.
    The Extraordinary Jubilee of Mercy announced in the bull Misercicordiae vultus by the Holy Father Francis, becomes an opportunity to reflect on the priestly vocation in the context of the truth about mercy. The practice of authentic mercy is a fundamental task of priestly life. In this perspective it seems that the mercy as the style of the priestly life requires to be presented again with new enthusiasm and with renewed pastoral activity. This is a key task for the Church. Therefore, the moral-pastoral reflections included in this publication aim to - in the light of the documents of the Church, especially the writings and statements of popes: John Paul II, Benedict XVI and Francis - encourage in the Holy Year to rediscover and revive the sense of identity and essential tasks of priestly ministry fulfilled primarily in preaching and practicing the virtue of mercy.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2016, 30; 413-431
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bóg – Ojciec miłosierny w orędziu Jezusa o królestwie Bożym
    God – the merciful Father in Jesus’ proclamation of the kingdom of God
    Autorzy:
    Sienkiewicz, Edward
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/972820.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
    Tematy:
    Królestwo Boże
    miłosierdzie
    przypowieści
    wyzwolenie
    zbawienie
    naród wybrany
    mesjasz
    król
    grzech
    Kingdom of God
    mercy
    parable
    liberation
    salvation
    chosen nation
    Messiah
    king
    sin
    Opis:
    Jezus głosząc królowanie Boga koryguje jego niewłaściwe rozumienie. Odwołuje się w tym celu do historii Izraela. Pokazuje również, że Bóg zawsze w niej obecny, teraz wkracza w nią w nowy sposób. W swoim Synu przychodzi jako miłość, która nie cofa się przed niczym, nawet przed grzechem, czego potwierdzeniem jest zgoda Jezusa na krzyż. Swoje roszczenie, skoncentrowane na wprowadzeniu wszystkich w wymiar Bożego miłosierdzia, Jezus uwiarygadnia ogłoszonym przez siebie, bliskim – właściwie już obecnym – królowaniem Boga. Zrozumienie tegoż i właściwa postawa wobec tej rzeczywistości, pozwala zrozumieć kim jest Jezus. W Jezusie Chrystusie, zapowiadana i oczekiwana bliskość Boga, przedstawiana w różnych obrazach, uzyskuje swój osobowy wymiar. Jezus tych starotestamentowych obrazów i interpretacji nie usuwa, ale przez swoje dzieło wyjaśnia i tłumaczy, ukazując ich znaczenie i sens. Zapowiadane przez nie zbawienie, o czym świadczą słowa i czyny Jezusa, staje się obecne. Bóg przychodzi w swoim Synu, aby swoje panowanie potwierdzić w wybranym przez siebie narodzie i objąć nim wszystkie inne ludy, ukazując je jako wyzwalające człowieka z wszelkiej niewoli miłosierdzie.
    Jesus, proclaiming the kingdom of God corrects his wrong understanding. He refers for that purpose to the history of Israel. He also shows that God, who is always present in the history, now enters into it in a new way. In his Son he is coming as a love that does not shrink from nothing, even before sin, which is confirmed by the consent of Jesus to the cross. His claim, focused on the introduction of all into the dimension of God’s mercy, Jesus gives credibility through announced near – actually already present – kingdom of God. Understanding and proper attitude towards this reality, let us understand who Jesus is. In Jesus Christ, announced and expected closeness of God, presented in different images, acquires its personal dimension. The Old Testament images and interpretations Jesus does not remove, but through his work explains and translates, showing their importance and meaning. Announced by them salvation is already present, as evidenced by the words and deeds of Jesus. God comes in his Son, in order to confirm his domination in the chosen nation and over all other peoples, showing this domination as mercy liberating people from all bondage.
    Źródło:
    Studia Paradyskie; 2016, 26; 171-192
    0860-8539
    Pojawia się w:
    Studia Paradyskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ciężar ojcostwa w Księdze Ozeasza
    A Burden of Fatherhood in the Book of Hosea
    Autorzy:
    Szmajdziński, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1622849.pdf
    Data publikacji:
    2015-08-26
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    miłość
    miłosierdzie
    Boże ojcostwo
    ojcostwo w Starym Testamencie
    Ozeasz
    Księga Ozeasza
    love
    mercy
    divine fatherhood
    fatherhood in the Old Testament
    Hosea
    the Book of Hosea
    Opis:
    In the Book of Hosea a noun "'ab" does not apply to the prophet or Yahweh, but an idea of their fatherhood occurs in the prophecy. The prophet was called to be a husband of the woman of whoredom and a father of the children of whoredom. Hosea accepted this calling and consequently remained in love with them. In this way he became an image of God’s love for His people. In the marital and parental story of Hosea, Yahweh reveals His torn heart.It shows that He not only loves Israel, but also how does it. In the face of the continuous infidelity of the Chosen People, God’s love must be stronger than human sin.It was shown in the image of paternal and motherly love, it signifies complete love which was expressed in a human way in the Book of Hosea. Yahweh always forgives, loves and gives new life. In spite of the fact that Israel is really “the son of whoredom” who rejects love and knowledge of God as his Father and Saviour, he still remains in the bonds of God’s incomprehensible love and is called “the son of God”.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2011, 20; 59-92
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Praktyka pokutna w Starym Testamencie
    Penitential Practice in the Old Testament
    Autorzy:
    Jankowski, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/496641.pdf
    Data publikacji:
    2007-06-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    grzech
    pokuta
    nawrócenie
    ofiary
    wychowanie do prawdy
    wiara
    historia przeżycia religijnego
    oczyszczenie
    pojednanie
    sumienie
    objawienie
    prorocy
    słowo boże
    sąd
    dzień pojednania
    modlitwa
    wyznanie grzechów
    post
    jałmużna
    gesty pokutne
    miłosierdzie
    Opis:
    Il testo sacro parte dalla costatazione che l’uomo in quanto peccatore ha bisogno della conversione ossia è chiamato a riconoscere di aver bisogno del perdono per le mancanze, imperfezioni, infedeltà e cioè per i peccati commessi. La conversione è questione della verità e dell’onestà. Non è poi da trascurare il fatto dell’universalità della coscienza umana in cerca del perdono e della riconciliazione con la divinità. I testi egizi, mesopotamici, ugaritici, greci e romani confermano in misura notevole quel desiderio innato della pace con il Divino e quindi del perdono dei propri torti. Più della civiltà naturale, quella rivelata ne dà non solo testimonianza ma anche le ragioni teologiche: Dio d’Israele è non solo un Essere Assoluto, ma anche una Persona santa e morale, quindi dalle creature fatte a Sua immagine e somiglianza esige un comportarsi conforme al Suo agire. Per il fatto che Israele è stato scelto Suo popolo eletto, rimane soggetto alla debolezza e alla infedetà, ma è proprio per questa circostanza chiamato alla conversione continua e in seguito darne un esempio di speranza e garanzia di esito per gli altri popoli. Le pratiche penitenziali, gli atti di conversione nell’Antico Testamento sono sparsi lungo il testo intero, vuol dire che la conversione accompagna tutte le tappe della storia della salvezza, e non può essere diversamente. Dio continuamente chiama il Suo popolo a convertirsi per bocca dei profeti, per mezzo della Parola di Dio che manda ai figli diletti ma così spesso ribelli. Il popolo e i suoi singoli membri rispondono in spirito di ubbidienza e di riconoscenza della verità „tutti abbiamo peccato, ci siamo comportati da sciocchi” (cfr Ger 14, 20; Dn 3, 29). Il rito penitenziale sia quello privato che communitario nell’AT risulta molto sviluppato e ricco. Le principali manifestazioni sono: preghiera, confessione dei peccati, digiuno, elemosina, il Giorno della Riconciliazione ( Yom Kippur ), diversi sacrifici cruenti, gesti, vestiti, pianto, cospargersi con la cenere, abluzioni (praticate specialmente dai farisei e a Qumran). Non di rado i profeti accusano il formalismo di quelle pratiche d’altronde impressionanti e ricche di significato. Quale valore hanno avuto quelle praciche in quel tempo quando non c’era ancora il sacramento della riconciliazione? Soprattutto il valore della verità stessa: l’uomo in quanto tale è peccatore il che in lingua biblica vuol dire che ha bisogno di Dio per vivere, per esistere e per agire in conformità con il Suo disegno; poi vuol dire riconoscere Dio quale giudice delle proprie azioni dell‘uomo; in terzo luogo vuol dire che le pratiche penitenziali anticotestamentarie dimostrano l’altissimo livello della spiritualità d’Israele. Infine vuol dire riconoscere Dio in quanto misericordioso, buono e giusto, generoso nel perdonare e pronto nel riconciliarsi con gli uomini – figli ribelli mandando loro il Suo Figlio Unigenito in quanto Agnello immolato e Testimone della misericordia del Padre.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2007, 24; 21-37
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies