Tajemnica miłosierdzia Bożego w ujęciu św. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego

Arcybiskup Warszawy Zygmunt Szczęsny Feliński wielokrotnie podejmował problematykę miłosierdzia Bożego. Wskazywał  na liczne teksty Pisma Świętego, w którym odsłania się prawda o tym Bożym przymiocie.  W tajemnicy Wcielenia i Odkupienia można dostrzec wielki dar miłosierdzia Pana, który staje się dla człowieka niewyczerpanym źródłem światła i siły. Miłosierdzie Boże odsłania się w posłannictwie Kościoła przede wszystkim  w darze sakramentów i Boskiej nauki, ale także w wielowiekowej, kreatywnej, pełnej poświęcenia działalności odpowiadającej na różnorodne potrzeby człowieka.  Szczególnie uprzywilejowane miejsce działania miłosierdzia Bożego stanowi sakrament pokuty będący ratunkiem dla grzesznika i okazją spotkania z lekarzem i duchowym przewodnikiem. Feliński dostrzega działanie miłosierdzia Bożego w historii naszego narodu, przede wszystkim w procesie moralno-religijnego odrodzenia dokonującego się w trudnym czasie niewoli. Ufność Bożemu miłosierdziu nabiera szczególnego znaczenia podczas przeżywanych trudności i niepowodzeń, stanowiąc zachętę do wytrwałej modlitwy za siebie i innych oraz chroniąc przed rozpaczą i skupieniem na sobie i swoich problemach. Istnieje pewien związek między apostołką Bożego Miłosierdzia siostrą Faustyną Kowalską a Zygmuntem Felińskim. Biskup sprowadził do Warszawy siostry Matki Bożej Miłosierdzia i ofiarował im dom. W tym miejscu będzie zdobywała formację zakonną przyszła święta. Zygmunt Feliński w niektórych wystąpieniach rosyjskiego zaborcy dostrzega niebezpieczeństwo manipulacji orędziem o Bożym miłosierdziu, próbę wykorzystania go do pomniejszania i usprawiedliwiania ludzkich zbrodni. Ostrzega, że człowiek niestety jest zdolny do odrzucenia wielkiego daru miłosierdzia Bożego w życiu doczesnym i wiecznym.