Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "public memory" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Os riscos do silenciamento: Diferentes perspectivas nos processos de tomada de decisão na elaboração de políticas públicas de memória no contexto da redemocratização brasileira
    The risks of silencing: different perspectives on the decision-making processes in the establishment of public policies of memory in the context of Brazilian redemocratization
    Autorzy:
    Abreu Silva, Fernanda
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2076270.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    justiça de transição
    lei de anistia
    redemocratização
    políticas públicas
    memória
    transitional justice
    amnesty law
    redemocratization
    public policies
    memory
    Opis:
    Trata-se de uma análise dos processos de tomada de decisão na elaboração de políticas públicas de memória executadas no Brasil entre as décadas 1990 e 2010. Considerando a Lei de Anistia como uma importante chave analítica para o processo de redemocratização do país, tendo orientado as ações de memória, verdade e justiça ao longo desse período, desenvolvemos o termo política pública de silenciamento visando compreender as negociações em torno da elaboração dessas medidas sob a convergência de três diferentes perspectivas sobre como lidar com o passado autoritário que se mantiveram em constante disputa nesse cenário.
    It is an analysis of the decision-making processes in the establishment of public policies of memory achieved in Brazil between the 1990s and 2010, still in progress. Considering the Amnesty Law as an important analytical key for the re-democratization process, guiding the actions of memory, truth, and justice throughout this period, we developed the concept of public policy of silencing in order to understand the negotiations around the formulation of these measures under the convergence of three different perspectives on how to deal with the authoritarian past in a steady contest in this scenario.
    Źródło:
    Revista del CESLA. International Latin American Studies Review; 2021, 28; 295-310
    1641-4713
    Pojawia się w:
    Revista del CESLA. International Latin American Studies Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Między upamiętnieniem a manipulacją: miejsce obozu koncentracyjnego w Jasenovacu w serbskiej pamięci i przestrzeni publicznej lat 80. i 90. XX wieku
    Between commemoration and manipulation. The concentration camp in Jasenovac in Serbian memory and public space in the late 1980s and early 1990s
    Autorzy:
    Sokulski, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32322414.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Jasenovac
    pamięć
    ludobójstwo
    Serbia
    Chorwacja
    nacjonalizm
    memory
    genocide
    Croatia
    nationalism
    Opis:
    W artykule omówiono kwestię polityki pamięci w dyskursie publicznym Serbii w latach 80. XX wieku w odniesieniu do zbrodni ustaszy podczas II wojny światowej, popełnionych przeciwko Serbom w Niezależnym Państwie Chorwackim (NDH). Szczególną uwagę zwrócono na sprawę największego obozu koncentracyjnego ustaszy w Jasenovacu. Dyskusja na ten temat została przedstawiona na podstawie tekstów prasowych z drugiej połowy lat 80. i początku lat 90. W dominującej liczbie publikacji podkreślano, że Serbowie ponieśli ogromne straty, a zbrodnie przeciwko prawosławnym w NDH nigdy nie zostały ukarane. Zwracano uwagę na liczbę ofiar, często zawyżając liczbę zamordowanych w Jasenovacu. Dyskusje o ludobójstwie, które w ówczesnej Serbii często określano mianem „zapomnianego”, odnosiły się do ówczesnego klimatu politycznego w republice. Czołowi politycy serbscy ostro wypowiadali się na ten temat, ukazywały się liczne publikacje o charakterze naukowym i quasi-naukowym. Wielokrotnie manipulowano liczbą ofiar. W odniesieniu do działań narodowych chorwackich rozwijano przekaz o „przebudzeniu duchów ustaszy”. Antychorwacka retoryka nasiliła się wraz z wprowadzeniem systemu wielopartyjnego w Jugosławii (1989) i nasileniem dążeń secesjonistycznych w poszczególnych republikach. Tematy dotyczące Jasenovaca były rozwijane w kontekście ówczesnego kryzysu politycznego w Jugosławii i aspiracji elit serbskich w kierunku narodowego jednoczenia Serbów wokół przekazów martyrologicznych.
    The article discusses the question of the politics of memory in the public discourse of Serbia in the 1980s with regard to the crimes commited by the Ustasha regime against the Serbian population in Independent State of Croatia (NDH), during World War II. Particular attention is is paid to the case of the largest Ustasha concentration camp Jasenovac. The discussion on this topic was presented on the basis of the press from the second half of the 1980s and the early 1990s. The predominant number of publications emphasised that the Serbs suffered huge losses and that the crimes against the Orthodox population in the NDH were never punished. Discussions about the genocide, which was often described in Serbia as „forgotten”, referred to the political climate in the republic at the time. Leading Serbian politicians spoke sharply on the subject, and numerous scientific and quasi-scientific publications were published. The number of victims was manipulated. Moreover, a message about the „awakening of the Ustasha spirits” was developed in relation to Croatian national activities. Anti-Croatian rhetoric intensified with the introduction of the multi-party system in Yugoslavia (1989) and strengthening of secessionist aspirations in Croatia. The discussions concerning Jasenovac were developed in the context of the political crisis of the federation at the time and the aspirations of Serbian elites towards national unification of Serbs around martyrdom messages.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2023, 30; 225-248
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ornella Labriola: the loneliness of an irreducible memory
    Autorzy:
    Selvaggio, Maria Antonietta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1036779.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Academicus. International Scientific Journal publishing house
    Tematy:
    history
    memory
    political identity
    private life
    public life
    relation with the past
    Opis:
    This paper aims at analyzing the particular case concerning Ornella Labriola (1908-1991), who lived between Italy and Soviet Union. She was a guest of the famous hotel “Lux” in Moscow, the dwelling place of international Communism during the years of Stalinism. In that place, happened her love story with Giuseppe Rimola (1905-1938), delegate of Italian young communists in the Kjm (the Young Communist International). He was arrested and condemned to death as ”people’s enemy” in the gyre concerning he terror of Stalinism. During all her life, Ornella Labriola only desired to show people the truth about the death of her own partner, also to rescue the sense of her own existence and choices. The biographical approach of our research permits to emphasize witness’s feelings, believes, values and auto-reflexivity. Labriola was interviewed a year before her death. Her narration is focused on her relationship with ideology, with the revolutionary time when she grew, with the political treat as it was perceived during the thirties and forties; but also she talked about her love relation with her partner in a cultural context in which it was normal to sacrifice own private life on the altar of revolutionary necessities.
    Źródło:
    Academicus International Scientific Journal; 2017, 15; 91-121
    2079-3715
    2309-1088
    Pojawia się w:
    Academicus International Scientific Journal
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fetysz „obiektywności”. „Nasza klasa” Tadeusza Słobodzianka
    Autorzy:
    Żukowski, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/643731.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Holocaust
    memory
    Polish public discourse
    Jedwabne discussion
    Opis:
    "Objectivity fetish." Our Class by Tadeusz SłobodzianekOur Class was received in Poland with enthusiasm. The author was praised for his courage and his voice was considered a balanced part of the Jedwabne pogrom discussion, taking place in Poland since 2000. Why this enthusiasm now, when the publication of the Neighbours was received without it? What changes to narration about Jedwabne provided by Słobodzianek were so successful? The article described the drama’s reception which turns out to be selective. It also refers to the play’s text, bringing out two orders of presenting and explaining the events. Firstly, Our Class creates a picture of interpersonal relations where social mechanisms of discrimination are erased. This thread is picked up and developed by the Polish reviewers. The Slaughter on Jews becomes an outcome of a conflict between two equal groups with similar possibilities of action and agency and therefore not linked to domination of the majority over the minority. Hence, the symmetry of harm and as a consequence, the question of guilt and the alleged tragedy of the characters becomes unsolvable. That is supported by psychological explanations of motives and behaviours, modelled on family relations. The viewpoint of the event’s participants, that is a discrimination symptom itself, is being treated as an objectifying description. Seen up close and psychologized fates of the characters veil the background of the dominating group’s violence. This violence can be explained only in sociological terms.However Słobodzianek refers also to descriptions on a social level. In that manner he constructs the scene of Rachelka’s wedding and the handling of her salvation after the war relating it to extraordinarily described phenomena of the Righteous Among the Nations’ social functioning. He notices and describes subordination rituals organised for the Survivors and the Survivor’s mimicry. Those threads were completely ignored by the reviewers, however. They were also unable to break through the narration structures of the first type, which are more recognisable.Fetysz „obiektywności”. Nasza klasa Tadeusza SłobodziankaNasza klasa przyjęta została w Polsce z entuzjazmem. Autora chwalono za odwagę, a jego głos uznano za wyważony i rozsądny w toczącej się od 2000 roku debacie nad zbrodnią w Jedwabnem. Skąd ten entuzjazm, którego brakowało przecież po publikacji Sąsiadów? Jakie zmiany wprowadzone przez Słobodzianka do narracji o Jedwabnem zapewniły mu sukces?Artykuł opisuje recepcję dramatu, która okazuje się wybiórcza. Sięga także do tekstu sztuki, wydobywając dwa porządki prezentowania i objaśniania zdarzeń. W pierwszej warstwie Nasza klasa tworzy obraz stosunków międzyludzkich, w którym znikają społeczne mechanizmy dyskryminacji. Wątek ten podchwytują i rozwijają polscy recenzenci. Wymordowanie Żydów okazuje się następstwem konfliktu równorzędnych grup z podobnymi możliwościami działania i sprawstwa, a więc nieuwikłanych w stosunki dominacji większości nad mniejszością. Stąd wynika symetria krzywd, a w konsekwencji nierozstrzygalność pytania o winę i domniemany tragizm aktorów zdarzeń. Do tego dochodzi psychologiczne wyjaśnianie zachowań i motywacji wzorowane na relacjach rodzinnych. Punkt widzenia uczestników wydarzeń (będący symptomem dyskryminacji) zostaje potraktowany jako obiektywizujący opis. Widziane z bliska i psychologizowane perypetie bohaterów zasłaniają tło, jakim jest przemoc grupy dominującej. A tę można wyjaśnić jedynie w kategoriach socjologicznych.Słobodzianek sięga jednak także po opis na poziomie społecznym. Tak konstruuje scenę ślubu Rachelki, rozgrywanie sprawy jej ocalenia po wojnie – niezwykle opisany fenomen społecznego funkcjonowania motywu Sprawiedliwych – dostrzega i opisuje rytuały podporządkowania organizowane dla ocalałych oraz to, jak grają narzucone im role. Wątki te zostają jednak całkowicie pominięte przez krytykę. Nie są także w stanie przebić się przez lepiej rozpoznawalne społecznie struktury narracyjne pierwszego typu.
    Źródło:
    Studia Litteraria et Historica; 2015, 3–4
    2299-7571
    Pojawia się w:
    Studia Litteraria et Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmiany pamięci o II wojnie światowej w Polsce
    Evolution of Memory About World War II in Poland
    Autorzy:
    Milewski, Jan Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2177370.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Muzeum Pamięci Sybiru ; Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział w Białymstoku
    Tematy:
    II wojna światowa
    pamięć
    patriotyzm
    opinia publiczna
    „białe plamy”
    World War II
    memory
    patriotism
    public opinion
    "blank pages"
    Opis:
    Artykuł oparty jest w dużym stopniu na wynikach badań ankietowych prowadzonych od wielu lat przez OBOP–CBOS. Podkreślona jest w nim zmiana pamięci zbiorowej po 1989 r., od kiedy to następowało powiększanie się dysonansu wynikającego z przekonania o ogromnym wkładzie Polaków w pokonanie faszyzmu (co szczególnie podkreślano wcześniej) a korzystaniem z owoców tego zwycięstwa. Następowało też przywracanie do powszechnej pamięci wiedzy o zbrodniach popełnionych przez Związek Radziecki (17 września, deportacje, Katyń) oraz przez przedstawicieli innych narodów, co owocowało usuwaniem pomników polsko-radzieckiego braterstwa broni. W kontekście popularyzacji wiedzy o zbrodniach na Wołyniu warto jednak podkreślić, że 64 proc. ankietowanych (2018 r.) uważało, że pojednanie pomiędzy Ukraińcami a Polakami jest możliwe. Bardziej dostrzega się też ofiary wśród obywateli polskich różnych narodowości, choć w przypadku współudziału Polaków, wiedza ta jest przyjmowana z trudnościami (Jedwabne). W końcu artykułu sygnalizuje się regionalne różnice w pamięci zbiorowej oraz pomiędzy różnymi grupami społecznymi, zwłaszcza elitą i resztą.
    The article is based on the results of surveys conducted for many years by public opinion research cen-ters (OBOP-CBOS) to a large extent. It emphasizes the change of collective memory after 1989, since the growing dissonance resulting from the belief that Poles contributed greatly to overcoming fascism (which had been especially emphasized earlier) and to take advantage of the fruit of this victory. The knowledge about the crimes committed by the Soviet Union (September 17, deportations, Katyn) and by representatives of other nations was also brought back to the general memory, which resulted in the removal of monuments of the Polish-Soviet brotherhood in arms. In the context of popularizing knowledge about the crimes in Volhynia, it is worth emphasizing that 64% of the respondents (2018) believed that reconciliation between Ukrainians and Poles was possible. The victims of different natio-nalities are also noticed more often, although in the case of the complicity of Poles, this knowledge is accepted with difficulties (Jedwabne). At the end of the article, regional differences in collective me-mory and between different social groups, especially the elite and the rest, are highlighted.
    Źródło:
    Biuletyn Historii Pogranicza; 2022, 22; 4-21
    1641-0033
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Pogranicza
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wytwarzanie „winy obojętności” oraz kategorii „obojętnego świadka” na przykładzie artykułu Jana Błońskiego „Biedni Polacy patrzą na getto”
    Autorzy:
    Żukowski, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/643715.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Holocaust
    memory
    public discourse in Poland
    Opis:
    Producing the 'guilt of indifference' and the category of "indifferent witness". A case study of Jan Błoński’s 'Biedni Polacy patrzą na getto'Błoński’s article Biedni Polacy patrzą na getto (1987) is regarded as a milestone for the Polish awareness of the Holocaust. Błoński tried to tackle the issue of the Polish complicity, and his narration updated an important model in the Polish culture. It contained some facts about the wartime reality, but at the same time it overturned much of the knowledge about those times and rendered it mostly transparent. The analysis of Błoński’s article allowed me to elucidate the relation between the catharsis effect and the denial, which appeared as the effect of the article. The paper attempts at answering some important questions: What is the Polish complicity according to Błoński? What are the different perceptions of the relations between Poles and Jews? What is the perception of the majority? How the different opinions on the Polish complicity in the Holocaust are legitimised by the majority? How are they removed and delegitimised at the same time?[The article was prepared with financial support of the NPRH.] Wytwarzanie „winy obojętności” oraz kategorii „obojętnego świadka” na przykładzie artykułu Jana Błońskiego „Biedni Polacy patrzą na getto”Tekst Jana Błońskiego Biedni Polacy patrzą na getto (1987) uznaje się za przełomowy dla polskiej świadomości zbiorowej dotyczącej Zagłady. Błoński stawia w nim problem polskiej współwiny. Jego narracja aktualizuje ważny wzór polskiej kultury. Zawiera elementy wiedzy o wojennych realiach, a jednocześnie ją unieważnia i czyni w dużym stopniu niewidoczną. Analiza tekstu Błońskiego pozwala uchwycić związek między efektem przełomu i jednoczesnym wyparciem. Autor pyta, w jaki sposób Błoński stawia kwestię polskiej winy, jakie wyobrażenia relacji polsko-żydowskich jej towarzyszą, jaki jest obraz polskiej większości, wreszcie – jak głosy na temat polskiej roli w eksterminacji Żydów zyskują prawo istnienia w zbiorowej świadomości, stając się prawomocnymi narracjami o historii i jak są z niej – niemal jednocześnie – usuwane i delegitymizowane.[Artykuł powstał w ramach projektu Wobec Zagłady – w stronę demitologizacji kategorii opisu. Kategoria „obojętni świadkowie” finansowanego przez NPRH.]
    Źródło:
    Studia Litteraria et Historica; 2013, 2
    2299-7571
    Pojawia się w:
    Studia Litteraria et Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „I will survive” – reprezentacja Holocaustu w sztuce współczesnej
    „I will survive” – Representation of the Holocaust in Contemporary Art
    Autorzy:
    Maciudzińska-Kamczycka, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/919851.pdf
    Data publikacji:
    2011-01-13
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Holocaust
    (critical) art
    memory
    public space
    Christian Boltanski
    Shimon Attie
    Rafał Jakubowicz
    Rafał Betlejewski
    Opis:
     Jane Korman, a Jewish artist, filmed the video „Dancing Auschwitz” on a trip to former concentration camps with her three children and her father, Adolek Kohn, who is a Holocaust survivor. The film shows three generations of an Jewish family dancing to the Gloria Gaynor song “I Will Survive” in front of Holocaust land marks in Poland, including infamous rail tracks and “Arbeit Macht Frei” sign and a memorial in Łódź, where Adolek Kohn and his wife spent most of his youth during World War II. This video is a demonstration of the will to survive. Moreover, Korman’film shows other places in Poland like The Main Market Square in Kraków, a Polish synagogue or one of the bus station from eastern Poland. These places may represent the sites and the traces of the History in the contemporary Polish reality which has been radically transformed after Auschwitz. Memories are a way to remain connected to the past. The great power of the images, the clichés of the unimaginable trauma of the Holocaust, is still in our imagination and in the landscape of Polish cities. In my presentation I will not only try to explain the abovementioned case but I will focus also on some others examples of the idea. One of the Polish projects that bring about associations with the Holocaust and the memory of Nazi camps is „Swimming Pool” („Pływalnia”, 2003) by Rafał Jakubowicz (projection, two videos, postcard). By projecting the Hebrew equivalent of the word „swimming pool” on the wall of the former synagogue (in 1940 the Nazis converted synagogue into a swimming pool for the Wehrmacht), the artist managed to reactivate this place, to revive its memory and transform it into a living monument. In his video, entitled „Swimming Pool”(13 min.), Jakubowicz is showing the interior of the building that provokes the associations with the concentration camps.
    Źródło:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2011, 9, 17-18; 83-105
    1731-450X
    Pojawia się w:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowe formy instytucjonalizacji pamięci na Bałkanach i w Polsce (komparatystyczne studium trzech przypadków)
    New forms of memory institutionalisation in Balkans and Poland (comparative study of three cases)
    Autorzy:
    Bogusławska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/910012.pdf
    Data publikacji:
    2018-02-20
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    institutionalisation
    museum
    exposition
    memory
    historical culture
    social/political subjectivity
    identity
    public space
    Macedonia
    Bosnia
    Polska
    instytucjonalizacja
    muzeum
    ekspozycja
    pamięć
    kultura historyczna
    podmiotowość społeczna/polityczna
    tożsamość
    przestrzeń publiczna
    Bośnia
    Opis:
    The subject of the article is the characteristics of modern forms of memory institutionalization – the kind of commemorative practices and the related production and dissemination of knowledge in the public space. This topic seems especially important but also controversial in post-socialist countries, in which a major process of revision of the past is continues. This process becomes a part of the political pluralization of the public sphere and the expression of the emancipation of various previously marginalized groups. Using the example of the three museum:Museum of the Macedonian Struggle for Sovereignty and Independence, War Childhood Museum in Sarajevo and „Polin” Museum of the History of Polish Jews, the author discusses: – the articulation and afirmation of subjectivity by means of museum as an institution– the mechanism for shaping the authority of institutions so as to legimitize the interpretation of the past– the relationship between the particular, often fragmented registers of the memory and the dominant power discourses.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2017, 24, 1; 155-170
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Duchy miejsca – napisy (graffiti) w przestrzeniach publicznych i prywatnych jako przedmiot badań archeologii współczesnej przeszłości
    The Ghosts of Places – Inscriptions in the Public and Private Spaces as a Research Material for the Archaeology of the Contemporary Past
    Autorzy:
    Kajda, Kornelia
    Frąckowiak, Maksymilian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/681931.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    napisy
    ryty
    graffiti
    archeologia niedawnej (współczesnej) przeszłości
    pamięć
    inscription
    carvings
    archaeology of the recent past
    memory
    Opis:
    Writing, signing and carving names in public spaces are popular ways of indicating somebody’s presence in the world. Various inscriptions made in different places have been appearing from the ancient times until today. There are multiple motivations for such practice: a simple signing to indicate somebody’s presence, a declaration of sympathy or antipathy to some idea or person or political manifests and encouragement to engage in some actions. Despite the popularity of such phenomenon and its long duration, archaeologists, especially those involved in studying the recent or contemporary past, are not particularly focused on researching this source of knowledge. Most of the academic works which concern inscriptions and graffiti are conducted by sociologists or visual culture specialists. However, these sources may be truly significant in studying microhistories of the places and people. Thus, in our article we want to present a unique potential of graffiti in the studies related to the recent and contemporary past. The aim of our article is to show various spatial contexts in which graffiti may be encountered and to present how the archaeology of the contemporary past may take advantage of researching such inscriptions. After Laurent Olivier (2001), we think that discovering the local past is a characteristic feature of the archaeology of the contemporary past and our article aims to show how the specific “being” of graffiti around us may contribute to discovering the microhistories of people and places. According to Michael Bell’s concept (1997), we interpret graffiti as “the ghosts of place” which indicate the presence of those who are no longer in the place. Due to the breadth of topics connected with graffiti, we decided to focus on those inscriptions which manifest someone’s presence in the place, narrowing our studies only to its written form (not graphic).
    -
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2017, 32; 345-363
    0208-6034
    2449-8300
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Забвению не подлежит”. Blokada Leningradu w dokumentach epoki oraz we współczesnym odbiorze społecznym
    “Zabveniju ne podlezhit”. Blockade of Leningrad in Documents of the Epoch and in Contemporary Public Perception
    Autorzy:
    Abassy, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/52482726.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Umiejętności
    Tematy:
    Rosja
    kultura
    pamięć
    trauma
    Putin
    Russia
    culture
    memory
    Opis:
    Przywołany tytuł dokumentalnego tomu o blokadzie Leningradu w czasie II wojny światowej wskazuje na imperatyw pamiętania o wydarzeniach, które zapisały się w pamięci całego narodu. Rodzi też pytania o uzasadnienie nakazu niezapominania. Stawiane pytania badawcze mają prowadzić do zidentyfikowania kluczowych elementów narracji – emocji, które są aktywowane poprzez odwołanie się do konkretnych faktów historycznych. Wysnute wnioski mogą stanowić punkt wyjścia do refleksji na temat skutków pamiętania – niepamiętania traumatycznych wydarzeń w życiu jakieś wspólnoty: etnicznej, narodowej, religijnej itp. Mogą również dostarczyć przesłanek teoretycznych do badań nad funkcjonowaniem pamięci o tragedii jako narzędzia wywierania wpływu w relacji władza – społeczeństwo.
    The aforementioned title of the documentary volume on the blockade of Leningrad during the World War II emphasises the imperative to remember the events that were recorded in the memory of the entire nation. It also raises questions about the justification for the non-forgetting order. The posed research questions are meant to lead to the identification of key elements of the narrative – the emotions that are triggered by referring to specific historical facts. The drawn conclusions can be a starting point for reflection on the effects of remembering – not remembering traumatic events in the life of a community: ethnic, national, religious etc. They can also provide theoretical premisses for the research on the functioning of memory about a tragedy as an influence tool in the relationship between the authorities and society.
    Źródło:
    Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU; 2022, XVIII; 9-21
    2451-4985
    2543-9561
    Pojawia się w:
    Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Use of Chemical Weapons on the Eastern Front of World War One (1915) and its Material and Discursive Remains – the Challenge and Stimuli for Attentive Travel, Systematizing, Storage, Connecting, in situ Preservation and Making Public Real Virtual and Digital Heritage of Weapons of Mass Destruction
    Użycie broni chemicznych na Froncie Wschodnim I wojny światowej (1915) oraz materialne i dyskursywne pozostałości jako wyzwanie i stymulator dla uważnego podróżowania, ochrony in situ oraz systematyzacji, przechowywania i upubliczniania realnego, wirtualnego i cyfrowego dziedzictwa broni masowego rażenia
    Autorzy:
    Zalewska, Anna Izbaella
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031976.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    broń masowego rażenia (BMR)
    broń chemiczna (CW)
    materialne i dyskursywne pozostałości broni chemicznej
    I wojna światowa
    Front Wschodni
    1915
    Polska Centralna
    krajobraz (po)gazowy
    cmentarze wojenne
    archeologia
    pamięć
    bolesne dziedzictwo transnarodowe
    rzeczywiste i wirtualne repozytoria wiedzy o CW
    OPCW
    upowszechnianie wiedzy
    edukacja dla pokoju
    refleksyjna turystyka kulturowa
    uważne podróżowanie
    weapons of mass destruction (WMD)
    chemical weapon (CW)
    material and discursive remains of CW
    World War I
    Eastern Front
    central Poland
    gasscape
    war cemeteries
    archaeology
    memory
    transnational painful heritage
    real and virtual repositories of knowledge on CW
    outreach
    education
    reflective cultural tourism
    attentive travel
    Opis:
    The article includes a theoretical and practical proposal for perceiving and treating material and discursive remains of using chemical weapons – wherever they still exist – as stimuli for reflection on weapons of mass destruction and as warnings. Based on the specific example of the outcomes of the archaeological and historical research conducted in the historic battlefield – the section of the Eastern Front between Sochaczew in the north and Skierniewice in the south, the following more general appeals have been formulated: – for inalienability of collecting, systematizing and interpreting source information and studies that could together make up a real and digital repository of knowledge on material and discursive remains of historical uses of chemical weapons (CW) and potentially further on of weapons of mass destruction (WMD); – for documenting, digitalising and protecting in situ remains of the past that, despite representing a challenge for contemporary people, constitute a part of important, however difficult, transnational painful heritage; – for undertaking more intense, systematic and coordinated activities to disseminate knowledge about past use of CW and about the mission and activities of individuals and organisations involved in the process of minimizing the threats of weapons of mass destruction in the modern world (such as the Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons – OPCW). It is worth exploration, as well as documentation and protection (with the aid of archaeology, history, memory studies, ethnology, landscape studies, educational studies – especially on Peace Education, tourism studies etc.) e.g. by means of transdyscyplinary research and working on establishing real and virtual repositories of knowledge on CW, OPCW, outreach, education on transnational painful heritage, reflective cultural tourism, attentive travel etc. The historical gasscapes (landscape marked with gas attacks) – such as an element of the landscape of today’s central Poland, sketched in this article, that bore witness to the very first mass use of gas shells in January 1915, as well as wave attacks with poisonous chlorine (possibly combined with phosgene) in the battlefield, has been presented as particularly predestined to serve as a symbols of CW painful heritage, triggers for reflection on BMR and carriers of even though weaker and disappearing living memories. Additionally, the attention was drawn to the fact that certain activities aimed at documenting, consolidating, systematizing and disseminating knowledge about the experiences related to CW (or more broadly, WMD) should be undertaken immediately. Some disappearing material remains prove it. The area (in present days Poland) of a former battlefield, where the army of the German Empire repeatedly used chemical weapons in 1915, still conceals the bodies of – until recently – almost completely forgotten victims of CW. Hence the emphasis put on the significance of that area and other similar places as destinations for attentive travel (real and virtual) following evocative remains will not leave us indifferent and uninterested.
    Artykuł zawiera teoretyczną i praktyczną propozycję postrzegania i traktowania materialnych i dyskursywnych pozostałości po użyciu broni chemicznej – wszędzie tam, gdzie jeszcze istnieją – jako bodźców do refleksji nad bronią masowego rażenia i jako ostrzeżeń przed jej stosowaniem. Na konkretnym przykładzie wyników badań archeologiczno-historycznych prowadzonych na historycznym polu bitwy – stanowiącym pozostałość po odcinku Frontu Wschodniego między Sochaczewem na północy a Skierniewicami na południu – sformułowano następujące argumenty (wykraczające poza omawiane tu studium przypadku) i przemawiające za: zasadnością i niezbywalnością gromadzenia, systematyzowania i interpretowania informacji źródłowych i badań, które mogłyby przyczynić się do zaistnienia repozytorium wiedzy o materialnych i dyskursywnych pozostałościach historycznych zastosowań broni chemicznej (CW) i broni masowego rażenia (BMR); potrzebą dokumentowania, digitalizacji i ochrony in situ pozostałości przeszłości, które są częścią ważnego, choć trudnego, transnarodowego bolesnego dziedzictwa; koniecznością podjęcia bardziej intensywnych, systematycznych i skoordynowanych działań upowszechniających wiedzę o stosowaniu broni chemicznej w przeszłości oraz celowością upowszechniania wiedzy o misji i działalności osób i organizacji zaangażowanych w proces minimalizowania zagrożeń wynikających ze stosowania broni masowego rażenia we współczesnym świecie, jak np. Organizacja ds. Zakazu Broni Chemicznej (OPCW – skrót od ang. Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons). W artykule zaprezentowane zostały argumenty przemawiające za tym, że warto badać, dokumentować, zabezpieczać, interpretować i uobecniać w przestrzeni publicznej wiedzę o stosowaniu broni chemicznej, np. poprzez tworzenie repozytoriów (z wykorzystaniem przestrzeni realnych i wirtualnych oraz materialnych i cyfrowych danych), refleksyjną turystykę kulturową i uważne podróżowanie. Mogłoby to następować poprzez transdycysplinarne działania np. z udziałem archeologii, historii, studiów nad pamięcią, etnologii, krajobrazoznawstwa, pedagogiki (zwłaszcza edukacji dla pokoju), studiów nad turystyką itp. Historyczne krajobrazy gazowe (krajobrazy naznaczone atakami gazowymi określane tu jako gasscapes) – jak m.in. naszkicowany w tym artykule element krajobrazu dzisiejszej centralnej Polski, który był świadkiem pierwszego masowego użycia przez armię niemiecką pocisków gazowych w styczniu 1915 r., a także ataków falowych z wykorzystaniem trującego chloru (prawdopodobnie z fosgenem), zostały w artykule przedstawione jako predestynowane do tego, by służyć nam i przyszłym pokoleniom jako symbole bolesnego dziedzictwa broni chemicznej. Dodatkowo zwrócono uwagę, że pewne działania mające na celu poznawanie, dokumentowanie, utrwalanie, obejmowanie formalną ochroną i opieką śladów i świadectw, systematyzowanie i upowszechnienie wiedzy o doświadczeniach związanych z bronią chemiczną (czy szerzej bronią masowego rażenia), powinny zostać podjęte niezwłocznie. Przemawiają za tym m.in. bezpowrotnie znikające pozostałości materialne (jak np. cmentarze wojenne, na których spoczywają ofiary zastosowania broni chemicznej), będące ostatnimi świadkami. Teren dawnego pola bitwy (na Równinie Łowicko-Błonskiej), na którym armia Cesarstwa Niemieckiego wielokrotnie użyła broni chemicznej w roku 1915, nadal kryje szczątki do niedawna prawie całkowicie zapomnianych ofiar broni masowego rażenia. Stąd nacisk kładziony na znaczenie tego obszaru i innych podobnych miejsc jako destynacji uważnych podróży (realnych i wirtualnych), które nie powinny nas pozostawiać obojętnymi i niezainteresowanymi.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica; 2020, 35; 243-273
    0208-6034
    2449-8300
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies