Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the liturgy" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 67
Tytuł:
Geneza i historia Rytu Premonstrateńskiego
The Genesis and history of the Premonstratensians’ Rite
Autorzy:
Wendland, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/585110.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
norbertanie
premonstratensi
liturgia
Norbertines
Premonstratensians
the liturgy
Opis:
Ryt zakonu Premonstratensów, inaczej ryt norbertański, jest ściśle związany z założonym przez św. Norberta w XII wieku zakonem Kanoników Regularnych, zwanych również białymi kanonikami. W pierwszych latach działalności zakonu trzymano się zwyczajów liturgicznych powszechnych wśród kanoników regularnych św. Augustyna. Niniejszy artykuł przybliża genezę i rozwój liturgii norbertańskiej, która przetrwawszy Sobór Trydencki, nie uchowała się wśród zmian około-liturgicznych Soboru Watykańskiego II.
The Premonstratensian, or Norbertine Rite is strictly related to the Order of Canons Regular, also known as the White Canons. Founded in the 12th century by Saint Norbert, the order at first adhered to liturgical practices that were common among the Canons Regular of Saint Augustine. The following article talks about the genesis and development of Norbertine liturgy, which survived the changes in practices made by the Council of Trent, but was eventually made obsolete by the Second Vatican Council.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 47; 151-163
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odnowa czy reforma liturgiczna w świetle teologii Benedykta XVI
Renewal or the Liturgical Reform in the Light of the Theology of Benedict XVI
Autorzy:
Litawa, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29432177.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
liturgia
Benedykt XVI
reforma liturgiczna
odnowa liturgii
teologia liturgii
liturgy
Benedict XVI
liturgical reform
renewal of the liturgy
theology of the liturgy
Opis:
Zagadnienie odnowy czy reformy liturgicznej wpisuje się w pontyfikat wybitnego teologa i miłośnika liturgii papieża Benedykta XVI.  Sam papież określił ją jako „reforma w ciągłości” (la riforma nella continuità), natomiast w ocenie współczesnych teologów - „dynamiczną hermeneutyką ciągłości”. Zarówno w nauczaniu Benedykta XVI, jak i w jego osobistej trosce oars celebrandi, a szczególnie w jego reformie liturgicznej wyraża się nieustanne zabieganie o wcielanie w życie Kościoła i wszystkich jego członków zasadylex orandi – lex credendi. Ta zasada wzajemnej zależności między liturgią a wiarą Kościoła ma prowadzić do ukazania ciągłości sprawowanego kultu oddawanego Bogu.
The issue of liturgical renewal or reform is part of the pontificate of the outstanding theologian and liturgy enthusiast, Pope Benedict XVI. The Pope himself described it as a „reform in continuity” (la riforma nella continuità), and in the opinion of contemporary theologians - a „dynamic hermeneutics of continuity”. Both in the teaching of Benedict XVI and in his personal concern for the ars celebrandi, and especially in his liturgical reform, there is a constant effort to implement the principle of lex orandi - lex credendi into the life of the Church and all its members. This principle of mutual dependence between the liturgy and the faith of the Church is intended to demonstrate the continuity of the worship given to God.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2023, 62, 2; 67-84
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie terminu „misterium” w refleksji teologiczno-liturgicznej
The Meaning of the Term Mysterium in the Theological-Liturgical Reflection
Autorzy:
Dyk, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062600.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Chrystus
misterium
liturgia
historia zbawienia
homilia
teologia liturgii
Christ
mystery
the Liturgy
history of salvation
homily
theology of the Liturgy
Opis:
Tradycja i liturgia chrześcijańska wiązała termin „misterium” z wydarzeniem Jezusa Chrystusa. Samo pojęcie „misterium” tłumaczone jest dosyć często na język polski jako „tajemnica”, przez co może być odbierane jedynie jako jakaś tajemna wiedza, co w odniesieniu do Jezusa mogłoby oznaczać jedynie Jego naukę nie dla wszystkich dostępną i zrozumiałą. Przy takim rozumieniu terminu „misterium” chrześcijaństwo łatwo może być sprowadzone do światopoglądu czy systemu moralnego. Ważne jest zatem dokładne zrozumienie samego pojęcia „misterium” oraz ewolucji, jaką słowo to przechodziło w refleksji teologiczno-liturgicznej. Wywodzący się z kultury greckiej termin „misterium” został przyjęty przez chrześcijaństwo i już w Nowym Testamencie służył do wyjaśnienia zamysłów Bożej woli oraz zbawczych dzieł Boga dokonanych w Jezusie Chrystusie. W teologii Ojców Kościoła termin ten staje się dosyć szybko centralnym pojęciem, za którego pomocą określali cały fenomen realizacji Bożego zbawienia w Chrystusie i w Kościele, szczególnie w jego aktach kultu, i równocześnie dla oznaczenia wielkości tych zbawczych dzieł Boga i ich nieprzeniknioności (por. Ef 3,8). Teologowie współcześni i magisterium Kościoła przyjęli to pojęcie dla zilustrowania zbawczego dzieła Chrystusa oraz Jego proklamacji i aktualizacji w kulcie Kościoła, w całej działalności Kościoła i w codziennym życiu chrześcijan. Misterium i misteria Chrystusa zatem to nie Jego tajemnicza nauka, lecz wydarzenia zbawcze, które domagają się przyjęcia w wierze. Uwagi te są szczególnie ważne dla kaznodziei, którego zadaniem jest doprowadzić wiernych do udziału w zbawczych misteriach Chrystusa aktualizujących się w liturgii oraz do mistycznego i egzystencjalnego zjednoczenia się z Nim.
The Christian tradition and Liturgy have combined the term mysterium with the event of Jesus Christ. The very concept of mysterium is fairly often translated into Polish as “tajemnica” (“secret,”) therefore it may be taken to mean as some mysterious knowledge, a fact that in relation to Jesus could denote only His teaching not accessible and understandable to all. With this understanding of the term mysterium in mind, Christianity may easily be reduced to a worldview or moral system. It is therefore important to accurately understand the very concept of mysterium and evolution the word has gone through in the theological and liturgical reflection. The term mysterium, derived from Greek culture, was first borrowed by Christianity in as early as the New Testament it served to explain the plans of God’s will and the salvific works of God made in Jesus Christ. In the theology of Church Fathers this term fairly quickly becomes central, be means of which the Fathers defined the whole phenomenon of God’s salvation in Christ and the Church, especially in its acts of worship. They used it also to mark the greatness of God’s works of salvation and their inscrutable character (cf. Eph 3:8). Contemporary theologians and the magisterium of the Church have assumed this concept to illustrate the salvific work of Christ, His proclamation and actualization in the worship of the Church, in the whole activity of the Church, and in Christians’ daily life. Christ’s mysterium and mysteria are not therefore His mysterious teaching, but a salvific work that call for being accepted in faith. Such remarks are especially important for the preacher whose task is to lead the faithful to participation in the salvific mysteria of Christ actualized in the Liturgy, and in the mystic and existential unity with Him.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 69-85
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Struktura i teologia modlitwy poświęcenia kościoła i ołtarza
Structure and Theology of the Prayer of Consecration of Church and Altar
Autorzy:
Araszczuk, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062602.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
liturgia
kościół
ołtarz
poświęcenie
the Liturgy
church
altar
consecration
Opis:
Kościół, zanim zostanie oddany do użytku liturgicznego, powinien być poświęcony przez biskupa. W starożytności chrześcijańskiej obrzęd ten polegał na procesyjnym wniesieniu relikwii świętego męczennika i odprawieniu pierwszej Mszy św. W późniejszych wiekach obrzędy dedykacji kościoła wzbogaciły się o wiele nowych elementów. Kościół, jako widzialna budowla, jest szczególnym znakiem Ludu Bożego pielgrzymującego na ziemi i obrazem społeczności przebywającej w niebie. Każdy kościół, który ma być poświęcony, powinien posiadać tytuł. Właściwym szafarzem obrzędu poświęcenia jest biskup, a dniem zwykle niedziela, ze względu na liczniejsze zgromadzenie wiernych. Teraz następuje uroczysta modlitwa poświęcenia. Wprowadzenie do ksiąg liturgicznych nadaje jej następujące znaczenie: „Najważniejszym i jedynie koniecznym obrzędem poświęcenia kościoła jest sprawowanie Eucharystii. Zgodnie jednak z powszechnym zwyczajem zarówno Wschodniego, jak i Zachodniego Kościoła, odmawia się również specjalną modlitwę, która wyraża zamiar poświęcenia kościoła Panu na stałe i uprasza Jego błogosławieństwo” (OPKiO II 15). Modlitwa jest więc deklaracją woli całego ludu, wygłoszoną przez biskupa i prośbą o błogosławieństwo i uświęcenie. Jest to nowa kompozycja, która zawiera dwie poprzednie modlitwy konsekracyjne, jedną dla kościoła i drugą dla ołtarza. W ten sposób podkreślono nierozerwalny związek między kościołem i ołtarzem. Redaktorzy ukazali w niej także klasyczna strukturę modlitwy, siłę poetycką, bogactwo doktrynalne, inspiracje biblijne i patrystyczne. Modlitwa poświęcenia wyraża w zdecydowany sposób wolę wspólnoty lokalnej, by to miejsce stało się miejscem celebrowania świętych misteriów, a także mobilizowało do skupienia i życia w sprawiedliwości ewangelicznej
Before a church is ready for liturgical purposes, it should be consecrated by a bishop. In Christian antiquity this rite consisted in bringing in the relics of a saint martyr and saying the first Holy Mass. In later centuries the rites of church’s dedication were enriched by many new elements. A church, as a visible building, is a special sign of the People of God that is on its pilgrimage on earth and is an image of the community in heaven. Each church that is supposed to be consecrated should have a title. A bishop is the proper steward of the rite of consecration, and the day of consecration is usually Sunday, as then the congregation is more numerous. First there is a solemn prayer of consecration. The introduction to liturgical books confers on it the following meaning: “The Eucharist is the most important and in the only necessary rite of consecration. In line, however, with the common custom of the Eastern and Western Church a special prayer is said that expresses the intention to consecrate the church to the Lord for good and to entreat His blessing” (Ordo dedicationis ecclesiae et altaris II 15). The prayer is therefore the declaration of the will of the whole people announced by the bishop, and it is a request of blessing and sanctification. It is a new composition that contains two previous consecration prayers, one for the church and one for altar. Thus the inalienable relationship between church and alter is stressed. The editors have shown in it also the classical structure of prayer, poetic power, doctrinal richness, biblical and patristic inspirations. The prayer of consecration expresses the will of the local community that this place become a place where to celebrate holy mysteries, and also mobilize people to contemplation and life in accord with evangelical justice.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 51-68
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Natura liturgii i jej znaczenie dla życia Kościoła w świetle Konstytucji Sacrosanctum Concilium
The nature of the liturgy and its importance for the life of the Church in the light of the constitution Sacrosanctum Concilium
Autorzy:
Pakuła, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28410606.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
liturgy
liturgy reform
nature of the liturgy
meaning of the liturgy
Christ the priest
common priesthood
sacrifice of Christ
liturgia
natura liturgii
znaczenie liturgii
Chrystus kapłan
kapłaństwo 
wspólne
ofiara Chrystusa
Opis:
The Second Vatican Council contributed much to the development of the theology of the liturgy, liturgical theology, but also introduced some practical and legal changes in the celebration and organization of liturgical life. The way to liturgical reform was reopened primarily by involving the laity. Liturgy, as the source and summit of Christian life, gives meaning to the Church and strengthens it on the way of salvation. The article reflects on and develops the truths contained in the “Conciliar Constitution on the Sacred Liturgy” regarding the nature of the liturgy itself as well as its meaning in the life of the Church. The text covers the issues covered in numbers 5–13. The author wants to clarify and deepen the document’s message in the light of Church teaching and the Bible.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2023, 32, 4; 41-51
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ teologii liturgii Jeana Corbona na sekcję liturgiczną Katechizmu Kościoła Katolickiego
The Effect of Jean Corbon’s Theology of Liturgy on the Liturgical Section of the Catechism of the Catholic Church
Autorzy:
Porosło, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040833.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jean Corbon
Katechizm Kościoła Katolickiego
liturgia
natura liturgii
sakramenty
trynitarna koncepcja liturgii
Catechism of the Catholic Church
liturgy
nature of the liturgy
sacraments
Trinitarian conception of the liturgy
Opis:
Jean Corbon († 2001), francuski teolog mieszkający w Libanie, w książce Liturgie de source (1983) przedstawił niezwykle oryginalną trynitarną koncepcję liturgii. Koncepcja ta jest zadziwiająco zbieżna z niektórymi punktami sekcji liturgicznej (nr 1066-1209) Katechizmu Kościoła Katolickiego z 1992 r. Corbon został powołany do zespołu redagującego Katechizm w celu napisania czwartej jego części dotyczącej modlitwy chrześcijańskiej. Jednakże w trakcie prac nad katechizmem powierzono mu również przejrzenie i poprawienie fundamentalnego wykładu o liturgii. Napisał on wtedy ten fragment Katechizmu od nowa i nadał mu charakterystyczną dla siebie biblijno-patrystyczną formę. Liturgia jest tam ujęta jako dzieło Trójcy Świętej, gdzie niezwykłą rolę odgrywa Duch Święty, którego działanie jest nazwane czterema synergiami: przygotowawczą, anamnetyczną, epikletyczną, komunijną (takie sformułowania zaproponował C. Folsom). Sakramenty zaś w ujęciu Corbona i Katechizmu są mocami wychodzącymi z zawsze żywego Ciała Chrystusa. To tylko nieliczne przykłady zbieżności koncepcji liturgii Jeana Corbona z myślą katechizmową. Analiza porównawcza tych tekstów pozwala na ewidentne wykazanie wpływu Corbona na sekcję liturgiczną Katechizmu Kościoła Katolickiego.
Jean Corbon (†2001), the French theologian living in Lebanon, in his book Liturgie de source (1983) presented an extraordinarily original Trinitarian conception of the liturgy. This conception surprisingly well coincides with some paragraphs of the liturgical section (Nr 1066-1209) of the Catechism of the Catholic Church of 1992. Corbon was appointed as a member of the editorial team of the Catechism in order to write its fourth part concerning the Christian prayer. However, in the course of work on the catechism he was also entrusted with the task of looking through and correcting the fundamental exposition of the liturgy. Instead, he wrote this fragment of the catechism from the beginning and gave it a biblical-patristic form that was characteristic of his thought. The liturgy is defined there as a work of the Holy Trinity, where an extraordinary role is played by the Holy Spirit, whose work is called “four synergies”: preparatory, anamnetic, epicletic and the synergy of communion (such terms were suggested by Cassian Folsom). And the sacraments, according to Corbon and the catechism, are powers that come forth from the ever-living Body of Christ. These are only some examples of the coincidence of Jean Corbon’s conception of the liturgy and of the catechismal thought. Comparative analysis of these texts allows demonstrating Corbon’s effect on the liturgical section of the Catechism of the Catholic Church.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 8; 133-152
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgia genetycznie wpisana w Kościół
Liturgy Genetically Imprinted in the Church
Autorzy:
Nowak SA, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/585155.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
liturgia
Kościół
genetyka liturgii
Ostatnia (Pierwsza) Wieczerza
liturgy
Church
genetics of the liturgy
the Last (First) Supper
Opis:
The article “Liturgy genetically imprinted in the Church” has been divided into four parts: 1. The Last Supper as the First Supper; 2. Corpus mysticum; 3. Ecclesiological and liturgical view of the paschal mystery; 4. Liturgy as a genetic fact. The paper shows that it is impossible to imagine the Church without the liturgy or the liturgy without the Church, since the Church, as a being, needs to have life i.e. the liturgy. The liturgy and the Church were created at the moment of Christ’s paschal mystery. The liturgy is a gene of the Church; in other words, the liturgy gives life to the Church.
Artykuł „Liturgia genetycznie wpisana w Kościół” został podzielony na cztery części: 1. Ostatnia Wieczerza Pierwszą Wieczerzą; 2. Corpus mysticum; 3. Eklezjologiczno-liturgiczne spojrzenie na misterium paschalne; 4. Liturgia jako fakt genetyczny. Opracowanie ukazuje, że nie można wyobrazić sobie Kościoła bez liturgii i liturgii bez Kościoła, ponieważ Kościół jako byt musi mieć życie, czyli liturgię. Liturgia i Kościół powstały w momencie misterium paschalnego Chrystusa. Liturgia jest genem Kościoła, czyli liturgia daje życie Kościołowi
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2018, 51, 1; 5-16
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wydania średniowiecznych rękopisów liturgicznych typu Libri ordinarii
Editions of the Medieval Liturgical Manuscripts of the Type of Libri ordinarii
Autorzy:
Suski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29432107.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
rękopis
Libri ordinarii
liturgia
księga liturgiczna
historia liturgii
Manuscript
Liturgy
Liturgical Book
History of the Liturgy
Opis:
Wydania średniowiecznych rękopisów liturgicznych typu libri ordinarii wskazują na wzrastające zainteresowanie tymi źródłami ze względu na ich znaczenie dla badań historycznych, tak w zakresie liturgii, jak i kultury okresu średniowiecza (muzyki, sztuki, architektury, obyczajowości). Księgi te powstawały na użytek zakonów i diecezji, a ich celem było unormowanie miejscowych zwyczajów w ramach roku liturgicznego. Libri ordinarii pojawiły się w połowie XI wieku, gdy już używano mszałów, brewiarzy i pontyfikałów, zaś ich rozwój trwał do Soboru Trydenckiego, który dokonał reformy liturgii. Najbardziej produktywnym czasem był wiek XIII i XIV.
The editions of medieval liturgical manuscripts of known as the libri ordinarii indicate a growing interest in these sources due to their importance for historical research, both in the field of the liturgy itself and of the culture of the Middle Ages (music, art, architecture, customs). These books were created for the use of religious orders and dioceses, and their purpose was to normalize the local customs within the frame of the liturgical year. Libri ordinarii appeared in the middle of the 11th century, when the missals, breviaries and pontificals were already in use, and their development continued until the Council of Trent, which reformed the liturgy. The most productive time were the 13th and 14th centuries.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2022, 60, 2; 163-203
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przedsoborowe „drogi” do generalnej reformy liturgicznej Soboru Watykańskiego II
Pre-council "road" to general liturgical reform of Vatican II
Autorzy:
Krzystek, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2008104.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
the encyclical
the liturgy
the Holy See
the road
Vatican
encyklik
liturgia
Stolica Apostolska
droga
Sobór Watykański
Opis:
Promotor posoborowej reformy liturgicznej A. Bugnini CM w swoim monumentalnym dziele La riforma liturgica (1948-1975) jako klucz do reformy liturgicznej wymienia: ruch liturgiczny, rozwój nauk liturgicznych, komisję powołaną w 1948 roku przez Piusa XII (1939-1958) i kongres w Asyżu. To świadectwo należy rozszerzyć o bogaty dorobek myśli Piusa XII, a zwłaszcza jego encyklikę Mediator Dei (1947), będącą szczególnym impulsem dla przyszłej reformy liturgicznej, a także międzynarodowe kongresy liturgiczne, które odbywały się od 1951 roku, z największym wydarzeniem, jakim był kongres pastoralno-liturgiczny w Asyżu w 1956 roku. Czas kongresów liturgicznych o wymiarze międzynarodowym w latach pięćdziesiątych był wymownym świadectwem dojrzałości ruchu liturgicznego, który po ukazaniu się encykliki Mediator Dei w 1947 roku stał się oficjalnym ruchem Kościoła. Spotkania kongresowe, z udziałem przedstawicieli Stolicy Apostolskiej, najwybitniejszych specjalistów nauk liturgicznych i zaangażowanych duszpasterzy kształtowały dojrzałe idee odnowy liturgicznej, które w pełnym świetle zaprezentowały się w soborowym schemacie liturgicznym. Podczas gdy redakcje innych schematów soborowych odsyłano do nowych opracowań, schemat liturgiczny z proporcjonalnie mniejszymi poprawkami znalazł od początku uznanie Ojców Soboru. Można twierdzić, że dojrzewał przez wiele dziesięcioleci w klimacie ruchu liturgicznego, a od 1947 roku pod szczególnym patronatem encykliki Piusa XII Mediator Dei, która wytyczyła autentyczne drogi odnowy liturgicznej.
Promoter of the post-conciliar liturgical reform A. Bugnini CM in his monumental work La riforma liturgica (1948-1975) as the key to the reform of the liturgical lists: the liturgical movement, development of the liturgical sciences committee appointed in 1948 by Pope Pius XII (1939-1958) and congress in Assisi. This certificate should be extended to the rich legacy of thought of Pius XII, and especially his encyclical Mediator Dei (1947), which became a special incentive for future liturgical reform, as well as international congresses liturgy, which took place from 1951. The biggest event so far was the Congress pastoral-liturgical in Assisi in 1956. Time of the liturgical conferences with an international dimension in the fifties was an eloquent testimony to the maturity of the liturgical movement, which after the publication of the encyclical Mediator Dei in 1947 became the official church movement. Congress meeting, attended by representatives of the Holy See, the most prominent specialists liturgical teachings and committed pastors, mature ideas shaped the liturgical renewal, which in full view were presented in the conciliar liturgical scheme. While the editorial council of other schemes were sent to new studies, liturgical scheme with proportionately lower amendments found since the beginning of the recognition of the Council Fathers. It can be argued that matured over many decades in the climate of the liturgical movement, and since 1947 under the special patronage of Pope Pius XII's encyclical Mediator Dei, which paved the authentic way of liturgical renewal.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2015, 1; 7-24
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem obecności i teologii języka łacińskiego w liturgii rzymskiej pięćdziesiąt lat po II Soborze Watykańskim
The Problem of the Presence and Theology of the Latin Language in the Roman Liturgy Fifty Years After the Second Vatican Council
Autorzy:
Beyga, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601906.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
język łaciński
II Sobór Watykański
liturgia
teologia liturgii
Latin language
II Vatican Council
liturgy
theology of the liturgy
Opis:
W świadomości wielu wiernych łacina jako język liturgiczny należy już do przeszłości. Jednakże ostatni sobór podtrzymał używanie tego języka w celebracji katolickiej Mszy św. Nie tylko liturgika, lecz także dogmatyka powinna podjąć problematykę związaną z używaniem łaciny w czasie sprawowania Eucharystii. Jednym z powodów podjęcia tego tematu jest niedawna pięćdziesiąta rocznica zakończenia II Soboru Watykańskiego.
Fiftieth anniversary of completing the II Vatican Council works allows us to look critically on theology and the post-conciliar achievements in topic of liturgy. The article regards chosen theological aspects of Latin as a liturgical language. On the one hand the Latin language in the liturgy is liturgical problem in theological debate, but on the other hand we can find a theological arguments for using this language. In the article the author also tried to show the timeliness of problems regarding liturgical theology fifty years after the last Council.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2017, 11, 2; 153-166
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wspólne DNA liturgii Wschodu i Zachodu
The Common DNA of the Eastern and Western Liturgy
Autorzy:
Potoczny, Mateusz Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/585115.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
liturgia
euchologia
genotyp
DNA
rodziny liturgiczne
liturgia żydowska
historia liturgii
liturgy
euchology
genotype
DNA liturgy
liturgical families
Jewish liturgy
history of the liturgy
Opis:
Even if each liturgy of the different liturgical traditions has its own characteristics which are results of the different evolution and different theological approaches, in its lessens it still remains the one and same liturgy of the Church. Before describing the common DNA of the Christian liturgy, as the starting point of this paper, we showed a couple of elements which differ the rites of the Church. In the main part of the study the elements containing the common liturgical DNA were presented. Among them we pointed: the Jewish liturgy, proclamation of the Kerygma, sacramental life, the common proto-geography, euchology which lex orandi and the structure of the Eucharistic Prayer.
Chociaż liturgia Kościoła w każdej z tradycji liturgicznych posiada własne cechy charakterystyczne będące wynikiem odrębnej ewolucji oraz różnego rozłożenia akcentów teologicznych i celebracyjnych,to w swojej istocie jest jedną i tą samą liturgią jednego Kościoła. W punkcie wyjścia niniejszego studium ukazano elementy różniące poszczególne ryty w Kościele, a następnie te, które składają się na wspólny genotyp wszystkich wspólnot. Wśród nich szczególną uwagę zwrócono na liturgię żydowską, głoszenie kerygmatu, życie sakramentalne, wspólną geografię początków, euchologię wraz z ukrytym w niej lex orandi oraz strukturę Modlitwy Eucharystycznej.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2018, 51, 1; 55-70
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recepcja kanonów Codex Iuris Canonici (1917) dotyczących sakramentów inicjacji chrześcijańskiej w dokumentach i statutach Synodus Dioecesana Kielcensis (1927)
Reception canons of the Codex Iuris Canonici (1917) concerning the sacraments of Christian initiation in the documents and statutes Synodus Dioecesana Kielcensis (1927)
Autorzy:
Kowalski, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/585170.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
prawo kanoniczne
synod
liturgia
chrzest
eucharystia
bierzmowanie
canon law
the Synod
the liturgy
baptism
Eucharist
confirmation
Opis:
Troska o życie liturgiczne wspólnoty wierzących ma swoje odbicie we wrażliwości na właściwy kształt celebracji. Podstawą normatywną dla właściwego kształtowania liturgii jest bez wątpienia Kodeks Prawa Kanonicznego oraz normy prawne kształtowane na płaszczyźnie danego Kościoła lokalnego. Takim źródłem prawa dla diecezji kieleckiej staje się Pierwszy Synod Kielecki (1927), który w swoich wypowiedziach podejmuje bardzo obszernie problematykę sakramentów. Między innymi z tego powodu stał się przyczynkiem do powyższego opracowania, które traktuje o sakramentach chrztu, bierzmowania i eucharystii. Przeprowadzona analiza dotyczy nie tylko samych postanowień synodalnych ale przede wszystkim ich spójności z powszechnie obowiązującym prawem. Staje się ona jednocześnie obrazem stanu fragmentu liturgii w diecezji kieleckiej na początku XX w.
Concern for the liturgical life of the community of believers is reflected in sensitivity to the correct shape of celebration. Normative basis for the proper development of the liturgy is undoubtedly the Code of Canon Law and legal norms formed by the plane of the local church. Such a source of law for the Diocese of Kielce becomes the first Synod of Kielce (1927), which in its statements take very extensively the issue of the sacraments. For this reason has stimulated this study, which deals with the Sacraments of Baptism, Confirmation and Eucharist. The analysis applies not only to the provisions of the Synod, but above all they are consistent with universally binding law. It becomes also snapshot of the passage of the liturgy in the Diocese of Kielce at the beginning of the twentieth century.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2016, 22, 47; 121-136
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie Słowa w liturgii
Autorzy:
Jurczak, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668889.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Liturgy
word(s) in the liturgy
incarnation
creativity in the liturgy
history of liturgy
Second Vatican Council
Logos
liturgical music
Dominican rite
Roman rite
liturgia
słowo w liturgii
wcielenie
kreatywność w liturgii
historia liturgii
Sobór Watykański II
muzyka liturgiczna
ryt dominikański
ryt rzymski
Opis:
There is no wordless liturgy, a celebration employing solely gestures or thoughts. Even if a liturgy of that sort could materialize, it would necessarily prove demeaning to man’s very humanity by eliminating the proper human “tools” which elevate him above all other creatures. In addition to this, a wordless liturgy would also clearly contradict the nature of the Creator himself who, especially in the liturgy, uses the Word to perform and to bring to completion the work of creation and redemption. In this article I would like to move closer towards the mystery of a word, or rather, towards the mystery of the Word and words, in the liturgy, so that eventually the full significance of words in Christian celebrations may be brought out. To achieve this goal I suggest a wide perspective, both historical and theological, which hopefully will allow for a better understanding of liturgy.
Nie istnieje liturgia, która byłaby bezsłowna, to znaczy taka, w której celebracji posiłkowano by się wyłącznie gestami czy myślami. Gdyby przyjąć, że taką liturgię dałoby się zrealizować, to w konsekwencji musiałaby ona być swoistego rodzaju zdeprecjonowaniem człowieka, ograbiałaby go z typowo ludzkich „narzędzi”, z tego, co znacząco wynosi go ponad wszystkie inne stworzenia. Z drugiej strony bezsłowna liturgia stanęłaby w głębokiej sprzeczności z naturą samego Stwórcy, który Słowem – par excellence w liturgii – dokonuje oraz dopełnia dzieła stworzenia i odkupienia. Niniejszy tekst jest próbą przybliżenia się do tajemnicy słowa – czy raczej Słowa i słów – w liturgii, by koniec końców wydobyć pełne znaczenie słów dla celebracji chrześcijańskiej. Zaproponowana refleksja chce spojrzeć na problematykę w sposób możliwe szeroki, historyczny i teologiczny zarazem, poszukując syntezy, dzięki której lepiej będzie można zrozumieć samą liturgię.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2019, 17
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fenomen maryjnej pobożności ludowej
Autorzy:
Najder, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22676741.pdf
Data publikacji:
2021-10-15
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
pobożność ludowa
maryjna pobożność ludowa
sanktuarium
pobożność ludowa a liturgia
różaniec
liturgia
Popular piety
Marian popular piety
sanctuary
popular piety and the liturgy
rosary
liturgy
Opis:
Popular piety is next to the liturgy a magnificent form of worshiping The God. It arises spontaneously from spiritual needs of the believers. Nevertheless, it’s important that it undergoes constant formations that do not allow to distortion and perverting. We can distinguish several branches of popular piety among which the Virgin Mary has primacy. Its great value is evidenced by numerous manifastations of veneration of the Mother of Christ. Presented Forms of Marian popular piety are only a small part of the enormous wealth of prayers, services and other Forms of worshiping her. The figure of the Bessed Virgin Mary is in some way inscribed in the Christian culture and the scenery of our Motherland. The developing sanctuaries and the pilgrimage movements testifiy about growing need to establish a relationship with Mary and fill the spiritual void resulting from laicisation and secularisation of the society.Numerous of Marian prayers, existing Rosary Roses as well as interest in services indicate the role of the Mother of Jesus and the Mother of all believers.It cannot be denied that Marian popular piety is a peculiar phenomenon and plays an important role in the development of the religiousness of a modern man.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2021, 30, 2; 83-94
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie adwentu w liturgii Kościoła - analiza liturgiczno-duszpasterska
Meaning of advent in the liturgy of Church - liturgical and pastoral analysis
Autorzy:
Warwarko, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29432118.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
liturgia
Adwent
Rok liturgiczny
Mszał Rzymski
Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii
Liturgy
Advent
liturgical year
Roman Missal
Directionary on popular piety and the liturgy
Opis:
Adwent jako jeden z okresów roku liturgicznego posiada ogromne znaczenie teologiczne. Świadczy o tym bogactwo tekstów liturgicznych, które zawarte są w Mszale Rzymskim, a także szereg propozycji pastoralnych zawartych w Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii. Autor artykułu analizuje powyższych treści, które są związane z teologią adwentu. Na podstawie tej analizy dokonuje krytycznego spojrzenia na praktykę duszpasterską, która często nie uwzględnia aktualnej myśli teologicznej i powiela zwyczaje, które są nie tylko obojętne wobec teologii, ale czasami sprzeczne z teologicznym rozumieniem czasu adwentu.
Advent, as one of the periods of the liturgical year, is of great theological importance. This is evidenced by the wealth of liturgical texts contained in the Roman Missal, as well as by the number of pastoral proposals contained in the Directory on Popular Piety and the Liturgy. The author of the article analyzes the above-mentioned contents that are related to Advent theology. On the basis of this analysis, he takes a critical look at pastoral practice, which often does not take into account the current theological thought and repeats customs that are not only indifferent to theology, but sometimes contrary to the theological understanding of Advent
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2023, 61, 1; 103-118
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 67

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies