Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "diagnosis" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 35
Tytuł:
Konidiobolomykoza - endemiczna grzybica o rozszerzającym się zasięgu geograficznym
Conidiobolomycosis - endemic mycosis with an expanding geographic range
Autorzy:
Gnat, Sebastian
Łagowski, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22181002.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
Tematy:
grzybice
konidiobolomykoza
entomoftoromykoza zob.konidiobolomykoza
etiologia
Conidiobolus
epidemiologia
objawy kliniczne
diagnostyka
leczenie
choroby zwierząt
choroby człowieka
conidiobolomycosis
entomophoromycosis
clinical signs
diagnosis
treatment
Opis:
Conidiobolomycosis (or entomophoromycosis), is a relatively rare infectious disease caused by a fungus belonging to the genus Conidiobolus within the order Entomophthorales and in the class Zygomycetes. These fungi are generally considered saprobes, decomposers, distributed in plant detritus and soil. Three species in the genus Conidiobolus are known to cause diseases in humans and in animals: C. coronatus, C. incongruus, and C. lamprauges. Initially, human and animal cases of conidiobolomycosis were limited to tropical and subtropical areas, but nowadays the disease is diagnosed in almost every continent. The major clinical symptoms of infection are stigmatizing; they include facial deformities with extensive nasal obstruction and bleeding, due to the presence of subcutaneous granulomatous changes. This article presents the clinical signs as well as methods of diagnosis and treatment of infections caused by fungi Conidiobolus. Conidiobolomycosis has so far been diagnosed in the immunocompetent humans, dogs, horses, sheep, and goats. Airways are probably the route for C. coronatus infection. The diagnosis is based on the clinical symptoms, visualization of hyphae during histopathology or fungus isolation in culture by microbiological examination. So far, no antifungal treatment regimens have been proposed. Saturated potassium iodide is the drug of choice. Administration of amphotericin B or trimethoprim with sulfamethoxazole has also shown good therapeutic effect.
Źródło:
Życie Weterynaryjne; 2021, 96, 09; 654-659
0137-6810
Pojawia się w:
Życie Weterynaryjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kryptokokoza u psów - objawy kliniczne, diagnostyka i leczenie
Cryptococcosis in dogs - clinical signs, diagnosis, and treatment
Autorzy:
Gnat, Sebastian
Łagowski, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22180990.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
Tematy:
psy
grzybice
kryptokokoza
etiologia
Cryptococcus
epidemiologia
objawy kliniczne
diagnostyka
leczenie
rokowanie
choroby zwierząt
dogs
epidemiology
diagnosis
treatment
Opis:
Cryptococcosis is a systemic mycotic disease of animals and people worldwide, caused by an encapsulated yeast species of the genus Cryptococcus, which have a predilection for the nervous and respiratory systems. The majority of infections in dogs, are caused by Cryptococcus neoformans and Cryptococcus gattii. In contrast to cats, which frequently develop localized nasal or cutaneous disease, dogs more commonly experience systemic dissemination of the infection, resulting in a life-threatening illness. Hence, these dogs are frequently presented to emergency and critical care veterinarians. The aim of this article is to update veterinarians, that evaluate critically ill dogs, on recent research in the epidemiology, pathogenesis, clinical presentations, diagnosis, treatment, and public health considerations of cryptococcosis. The majority of dogs with cryptococcosis are purebred dogs, aged less than 6 years, but the disease can occur at any age. There is no sex predisposition. Clinical signs depend on the sites of infection, but frequent involvement of critical organs such as the CNS, eyes, gastrointestinal tract, myocardium, adrenal glands, and pancreas, is reported. The most commonly used antifungal drugs are azoles Treatment must be continued for at least 6 months and often for over a year after diagnosis. The prognosis for canine cryptococcosis is variable and depends upon disease severity, the cryptococcal strain, host immunity, and also on the financial capabilities of the owner.
Źródło:
Życie Weterynaryjne; 2021, 96, 08; 568-574
0137-6810
Pojawia się w:
Życie Weterynaryjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenia grzybicze u koni. Część II. Grzybice podskórne
Fungal infections in horses. Part II. Subcutaneous mycoses
Autorzy:
Gnat, Sebastian
Łagowski, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22180829.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
Tematy:
konie
grzybice
histoplazmoza
mycetoma
fialohyfomykoza
pytioza
sporotrychoza
zygomikoza
objawy kliniczne
diagnostyka
leczenie
choroby zwierząt
grzybica podskórna
subcutaneous mycoses
horse
diagnosis
treatment
Opis:
Subcutaneous mycoses comprise a broad range of infections and are a heterogeneous group of diseases associated with involvement of the dermis and/or epidermis. In Europe, the prevalence of these infections in horses is not high, but the current market trends related to the purchase and transport of animals beyond their primary environment, indicate the need to identify the fungal etiological agents, and therapeutic management of these infections. This article reviews the clinical manifestations, diagnosis, and therapies of equine subcutaneous mycoses. The organisms responsible, dematiaceous or hyaline molds and dimorphic fungi, establish themselves in the skin and produce localized lesions in the surrounding tissues and lymph nodes with minimal systemic manifestations. The common diseases histoplasmosis, mycetoma, phaeohyphomycosis, pythiosis, sporotrichosis, entomophthoramycosis, and mucormycosis. These are generally chronic and progressive diseases, and their diagnosis and treatment may be challenging. The main route of infection is through skin injury or through contamination of existing wound. Subcutaneous mycoses are characterized by the presence of nodules, increasing in size, which may suppurate and drain a serous, serosanguineous, or purulent discharge. The diagnosis commonly relies on microscopic examination of clinical specimens and fungal culture. In turn, treatment is complicated and usually depends upon individual cases; however, it is usually based on a combination of both surgical, i.e., excision of the lesion, and long-term anti-fungal treatment.
Źródło:
Życie Weterynaryjne; 2021, 96, 05; 336-345
0137-6810
Pojawia się w:
Życie Weterynaryjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Functional diagnostics and physiotherapeutic treatment in de Quervain syndrome
Diagnostyka funkcjonalna i leczenie fizjoterapeutyczne w zespole de Quervaina
Autorzy:
Zaworski, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053996.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Bialska Nauk Stosowanych im. Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
Tematy:
tendinitis
diagnosis
treatment
de Quervain
physiotherapy
zapalenie ścięgna
rozpoznanie
leczenie
fizjoterapia
Opis:
De Quervain syndrome involves the inflammation of the common tendon sheath of the abductor pollicis longus (APL) and the extensor pollicis brevis (EPB) in the region of the radial styloid process. This condition can be caused by microtraumas that occur in the course of repetitive mechanical activities and systemic diseases of the connective tissue, such as rheumatoid arthritis. The symptom of de Quervain syndrome is pain in the forearm at the height of the radial styloid process. The pain intensifies during the extension of the thumb. Other symptoms include redness and swelling in the region. The physical examination most often involves two tests: Finkelstein’s test and Eichhoff’s test. Physiotherapeutic treatment is an important element of conservative treatment of de Quervain syndrome. The article aims to present functional diagnostics and physiotherapeutic methods that are used in the treatment of de Quervain syndrome based on the available literature. The review used the division of therapeutic methods into three basic sections: kinesitherapy, physical therapy and therapeutic massage, and was expanded to include physioprophylaxis and education, kinesiotaping and acupuncture. The discussed publications noted a significant improvement in terms of reducing pain and functionality in patients with de Quervain syndrome using various physiotherapeutic methods and their combinations. Unfortunately, there is a small number of randomized clinical trials. Hence, it is difficult to draw clear conclusions about the most effective forms of treatment. Further research is required in order to achieve the integration of the most effective physiotherapeutic methods in the treatment of de Quervain syndrome and the assessment of its short and long-term effects.
Zespół de Quervaina to stan zapalny wspólnej pochewki ścięgna odwodziciela długiego kciuka (APL) i prostownika krótkiego kciuka (EPB) w okolicy wyrostka rylcowatego kości promieniowej. Ta jednostka chorobowa może być spowodowana mikrourazami w przebiegu powtarzalnych czynności mechanicznych i chorobami układowymi tkanki łącznej, takimi jak zapalenia o charakterze reumatoidalnym. Objawy zespołu de Quervaina to dolegliwości bólowe przedramienia na wysokości wyrostka rylcowatego kości promieniowej nasilające się podczas prostowania kciuka. Także w tym rejonie może pojawić się zaczerwienienie oraz obrzęk. W badaniu przedmiotowym najczęściej wykorzystywane są dwa testy: Finkelsteina i Eichhoffa. Leczenie fizjoterapeutyczne jest ważnym elementem leczenia zachowawczego zespołu de Quervaina. Celem artykułu jest przedstawienie diagnostyki funkcjonalnej oraz metod fizjoterapeutycznych w leczeniu zespołu de Quervaina na podstawie dostępnej literatury. W przeglądzie zastosowano podział metod leczniczych na trzy podstawowe działy: kinezyterapię, fizykoterapię i masaż leczniczy oraz rozszerzono go o fizjoprofilaktykę i edukację, kinesiotaping oraz akupunkturę. W omawianych publikacjach odnotowano istotną poprawę w kwestii obniżenia dolegliwości bólowych oraz poprawy funkcjonalnej u pacjentów z zespołem de Querveina przy zastosowaniu różnych metod fizjoterapeutycznych i ich kombinacji. Niestety, istnieje mała liczba randomizowanych badań klinicznych, stąd też trudno jest wyciągnąć jednoznaczne wnioski dotyczące wskazania najefektywniejszych form leczenia. Wymagane są dalsze badania skupione na poszukiwaniu zintegrowania najskuteczniejszych metod fizjoterapeutycznych leczenia zespołu de Quervaina oraz oceny efektów krótko i długoterminowych.
Źródło:
Health Problems of Civilization; 2020, 14, 4; 305-313
2353-6942
2354-0265
Pojawia się w:
Health Problems of Civilization
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rhinitis in children
Nieżyt nosa u dzieci
Autorzy:
Ziuzia, Laura
Dobrzyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399351.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
allergic rhinitis
classification
diagnosis
nonallergic rhinitis
rhinitis
treatment
alergiczny nieżyt nosa
diagnostyka
klasyfikacja
leczenie
niealergiczny nieżyt nosa
nieżyt nosa
Opis:
Rhinitis (RN) is inflammation of the nasal mucous membrane, manifested by impaired patency, pruritus, sneezing and the presence of secretions. Depending on the mechanism of creation of an inflammatory reaction, RN is divided into: (1) allergic rhinitis (AR) and (2) nonallergic rhinitis (NAR), and in case of their overlap, it is said to be (3) mixed (MR). The basis for the diagnosis of NN are: physical examination and interview (including ENT) and properly selected auxiliary research. The fundamental approach in RN in children is: education of patients and their parents, avoiding exposure to irritants (including allergens), nasal irrigation, air humidification and proper hydration of the child, and pharmacotherapy, and in selected cases of ARN, also allergen specific immunotherapy. The basis of pharmacotherapy in RN are intranasal glucocorticoids (dnGKS) and second-generation antihistamines, although their efficacy in NAR is lower than in AR. Due to the high incidence and adverse consequences, such as: decreased quality of life, sleep and mood disorders, deterioration in school education and relationship with other diseases, including: asthma, adenoid hypertrophy, conjunctivitis, chronic inflammation of paranasal sinuses and otitis media, RN is an important clinical problem. It is necessary to further investigate the issue to better understand this problem and to avoid its negative consequences, especially in the paediatric population.
Nieżyt nosa (NN) to stan zapalny błony śluzowej nosa, objawiający się upośledzeniem jego drożności, świądem, kichaniem i obecnością w nim wydzieliny. W zależności od mechanizmu powstawania reakcji zapalnej NN dzieli się na: (1) alergiczny nieżyt nosa (ANN) i (2) niealergiczny nieżyt nosa (NANN), a w przypadku ich nakładania się mówi się o (3) NN mieszanym. Podstawą rozpoznania NN są: badanie podmiotowe i fizykalne (w tym laryngologiczne) oraz właściwie dobrane badania pomocnicze. Zasadniczym postępowaniem w NN u dzieci jest: edukacja chorych i ich rodziców, unikanie ekspozycji na czynniki drażniące (w tym alergeny), płukanie jam nosa, nawilżanie powietrza i właściwe pojenie dziecka oraz farmakoterapia, a w wybranych przypadkach ANN, również swoista immunoterapia alergenowa. Podstawą farmakoterapii w NN są glikokortykosteroidy donosowe (dnGKS) i leki antyhistaminowe drugiej generacji, choć ich skuteczność w NANN jest mniejsza niż w ANN. Z uwagi na dużą częstość występowania oraz niekorzystne następstwa, takie jak: obniżenie jakości życia, zaburzenia snu i nastroju, pogorszenie wyników w nauce i związek z innymi chorobami, w tym: astmą, przerostem migdałka gardłowego, zapaleniem spojówek, przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych i zapaleniem ucha środkowego, NN stanowi istotny problem kliniczny. Konieczne jest prowadzenie dalszych badań, celem większego zrozumienia tego problemu oraz uniknięcia wystąpienia jego negatywnych następstw, zwłaszcza w populacji dziecięcej.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 2; 72-84
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kurcz powiek – od rozpoznania do właściwego leczenia
Blepharospasm – from diagnosis to proper treatment
Autorzy:
Schinwelski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034635.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
kurcz powiek
leczenie
rozpoznanie
toksyna botulinowa
blepharospasm
treatment
botulinum toxin
diagnosis
Opis:
Background: Blepharospasm is a movement disorder characterized by involuntary spasms of eye-closing muscles. This second most common adult-onset focal dystonia still raises many doubts among ophthalmologists and neurologists. Aim of the study: To present current knowledge about blepharospasm with historical background of the disease. Methods: Literature review regarding diagnosis, pathophysiology and treatment of blepharospasm. Results: Different types of eye-closing spasms, the spread of dystonia, co-occurrence of eyelid opening apraxia, enhanced blinking, sensory trick and psychiatric disorders define blepharospasm as a heterogeneous condition. Actual genetic, electrophysiological and neuroimaging studies reveal complex and multifocal involuntary movements generators defining blepharospasm and other focal dystonias as a ”communication node disorders” where botulinum toxin acting at the end of all pathways is the first-line treatment. Conclusions: The history of blepharospasm as a neurological condition that affects the eye shows that the most important discoveries regarding the diagnosis, pathophysiology and treatment of this disease have occurred owing to ophthalmologists and neurologists. Therefore, the future of blepharospasm will also depend on this cooperation.
Wprowadzenie: Kurcz powiek (blepharospasm) jest zaburzeniem ruchowym charakteryzującym się mimowolnym skurczem mięśni zamykających oczy. Ta druga co do częstości dystonia ogniskowa występująca w wieku dorosłym wciąż budzi wiele wątpliwości zarówno wśród okulistów, jak i neurologów. Cel: Przedstawienie aktualnej wiedzy na temat kurczu powiek na tle rysu historycznego choroby. Metody: Przegląd literatury dotyczącej rozpoznania, patofizjologii i leczenia kurczu powiek. Wyniki: Różne typy skurczów mięśni zamykających oczy, rozprzestrzenianie się dystonii na dolną część twarzy i szyję, współwystępowanie apraksji otwierania powiek, częstego mrugania, trików czuciowych oraz zaburzeń psychiatrycznych definiują kurcz powiek jako heterogenną jednostkę chorobową. Aktualne badania genetyczne, elektrofizjologiczne i neuroobrazowe przynoszą wiedzę na temat złożonych i wieloogniskowych generatorów ruchów mimowolnych definiujących kurcz powiek wraz z innymi dystoniami ogniskowymi jako „chorobę węzła komunikacyjnego”, w której toksyna botulinowa działająca na końcu wszystkich ścieżek patologicznych jest leczeniem z wyboru. Wnioski: Historia kurczu powiek jako choroby neurologicznej dotykającej narządu wzroku pokazuje, że najważniejsze odkrycia dotyczące rozpoznania, patofizjologii oraz leczenia tej choroby miały miejsce zarówno dzięki okulistom, jak i neurologom. Dlatego przyszłość opisywanej choroby również będzie zależała od tej współpracy.
Źródło:
OphthaTherapy; 2019, 6, 1; 43-50
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół napięcia przedmiesiączkowego i przedmiesiączkowe zaburzenia dystroficzne
Premenstrual syndrome and premenstrual dysphoric disorder
Autorzy:
Pilińska, Aleksandra
Przestrzelska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119909.pdf
Data publikacji:
2019-04-04
Wydawca:
Europejskie Centrum Kształcenia Podyplomowego
Tematy:
zespół napięcia przedmiesiączkowego
przedmiesiączkowe zaburzenia dystroficzne
diagnoza
leczenie
premenstrual syndrome
premenstrual dysphoric disorder
diagnosis
treatment
Opis:
Zespół napięcia przedmiesiączkowego (premenstrual syndrome – PMS) jest stanem manifestującym się problematycznymi objawami fizycznymi, psychicznymi oraz behawioralnymi występującymi cyklicznie w fazie lutealnej cyklu menstruacyjnego oraz ustępującymi całkowicie lub znacznie wraz z końcem krwawienia miesiączkowego. Poznanych zostało ponad 200 symptomów PMS. Około 20–80% kobiet w wieku reprodukcyjnym doświadcza zespołu napięcia przedmiesiączkowego. Cięższą postacią PMS jest przedmiesiączkowe zaburzenie dystroficzne (premenstrual dysphoric disorder – PMDD), które manifestuje się bardziej nasilonymi objawami psychicznymi i dotyka 2–6% kobiet. Etiologia PMS/PMDD jest wieloczynnikowa i nie została do końca poznana. Biologiczne, genetyczne, psychologiczne, środowiskowe oraz socjalne czynniki odgrywają znaczącą rolę w występowaniu zespołu. Do określenia diagnozy zaleca się analizę objawów występujących podczas dwóch cykli menstruacyjnych. The Daily Record of Severity of Problems (DRSP) jest skalą używaną w celu diagnostyki zespołu napięcia przedmiesiączkowego. Pomimo braku leku na PMS/PMDD, istnieje wiele metod farmakologicznego i niefarmakologicznego radzenia sobie z jego objawami. Leczenie ciężkiej postaci PMS oraz PMDD przebiega krok po kroku rozpoczynając od strategii niefarmakologicznych, leków antydepresyjnych, hormonoterapii oraz kończąc w skrajnych przypadkach na leczeniu operacyjnym.
Premenstrual syndrome (PMS) is a condition that manifests with problematic physical, psychological and behavioral symptoms that occur cyclically in the luteal phase of the menstrual cycle and that subside or significantly buffer with the end of menstrual bleeding. Over 200 symptoms have been recognized as PMS symptoms. About 20–80% of women of reproductive age experience symptoms of premenstrual syndrome. A more severe form of PMS is premenstrual dysphoric disorder (PMDD), which is manifested by more serious psychological symptoms and affects 2–6% of women. The etiology of PMS/PMDD is multifactorial and has not been fully known. Biological, genetic, psychological, environmental and social factors play a significant role in the occurrence of syndrome symptoms. To make the diagnosis, it is recommended to analyze the symptoms occurring during two menstrual cycles. The Daily Record of Severity of Problems (DRSP) is a scale used to diagnose premenstrual syndrome. Although there seems to be no definitive PMS/ /PMDD cure, there are many pharmacological and non-pharmacological methods to deal with its symptoms. Treatment of severe PMS and PMDD begins step by step starting from non-pharmacological strategies, antidepressants, hormonotherapy and ending in extreme cases on surgical treatment.
Źródło:
Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia; 2019, 8, 2; 64-67
2084-4212
Pojawia się w:
Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół cieśni nadgarstka
Carpal tunnel syndrome
Autorzy:
Golabek, R.
Majcher, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/529264.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
choroby czlowieka
zespol ciesni nadgarstka
choroby nadgarstka
neuropatia uciskowa
nerw posrodkowy
diagnostyka
leczenie
human illness
carpal tunnel syndrome
wrist disease
restorative neuropathy
middle nerve
diagnosis
treatment
Opis:
Zespół cieśni nadgarstka (ZCN) należy do jednej z najczęstszych neuropatii w obrębie kończy-ny górnej. W pracy zostały omówione zagadnienia związane z ogólnymi informacjami na temat występowania, przedstawiono cel pracy, anatomię, patofizjologię, etiologię oraz szeroko pojętą diagnostykę, w tym funkcjonalną i obrazową, oraz leczenie. Występowanie zespołu cieśni nadgarstka może warunkować ucisk na nerw pośrodkowy na po-ziomie więzadła poprzecznego w kanale nadgarstka. Innymi czynnikami mogą być praca zawo-dowa, wiek, otyłość, zaburzenia hormonalne, mięśniowo-szkieletowe i naczynioworuchowe. Diagnostyka opiera się przede wszystkim na dokładnym badaniu pacjenta, w tym – wywiadzie chorobowym i rodzinnym, badaniu klinicznym oraz badaniach pomocniczych. Leczenie ZCN może mieć charakter zachowawczy, polegający na usunięciu czynników odpo-wiedzialnych za rozwój neuropatii w obrębie nerwu pośrodkowego lub czasowym unieruchomie-niu kończyny. Innym rodzajem leczenia mogą być iniekcje steroidowe, szeroko pojęta fizjoterapia czy zabieg chirurgiczny.
Carpal tunnel syndrome belongs to one of the most common neuropathies within the upper limb. Issues discussed in the work are related to: general information about the occurrence of CTS, the purpose of the work, anatomy, pathophysiology, etiology and broadly understood diagnostics including the functional and the pictorial type as well as the treatment. The carpal tunnel syndrome is a consequence of the median nerve compression in the wrist ca-nal at the level of the transverse ligament. The occurrence of CTS may be predisposed by work, age, obesity, hormonal disorders or musculoskeletal and vasomotor disorders. The diagnosis of CTS is based on the detailed medical examination of the patient: a medical in-terview about the history of disease and family, a clinical and other supportive examinations. ZCN treatment may be of a conservative nature consisting of the removal of the factors respon-sible for the development of a nerve neuropathy within median nerve or temporary immobilization of the limb. Another type of the treatment may be steroid injections, broadly understood physio-therapy or a surgery.
Źródło:
Sport i Turystyka. Środkowoeuropejskie Czasopismo Naukowe; 2018, 1, 1; 123-140
2545-3211
Pojawia się w:
Sport i Turystyka. Środkowoeuropejskie Czasopismo Naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Choroba zwyrodnieniowa stawów w praktyce lekarza rodzinnego
Osteoarthrosis in general practice
Autorzy:
Osiecka, Aleksandra
Matuszewska-Zbrońska, Hanna
Drzastwa, Witold J.
Bujak-Rosenbeiger, Ewa
Mizgała, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036403.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
diagnostyka
leczenie
objawy
lekarz rodzinny
choroba zwyrodnieniowa stawów
diagnosis
treatment
symptoms
family doctor
osteoarthrosis
Opis:
The aim of this study is to collect the most important information concerning OA, from the general practitioner's point of view, to guide the patient in the initial diagnosis, cooperate with doctors in other areas, assist in the thera-peutic process, and provide medical support in the case of a lack of access to a consulting specialist or a long period of waiting for the consultation. The paper presents the definition of OA, pathological mechanism of its formation as well as forms depending on the aetiology. The symptoms of the disease with particular emphasis on the location and the principles of diagnostic and therapeutic procedures in the daily practice of the general practitioner are presented. The important role of rehabilitation in order to improve the quality of life of patients is also highlighted. Osteoarthritis is a progressive, irreversible disease, leading to deterioration of the quality of life of the patient. Applying treatment is not able to stop disease progression, but it is able to slow the development and improve the quality of life of patients. The study highlights the important role of the general practitioner as a guide to the health care system for patients with OA.
Celem pracy było zebranie najistotniejszych z punktu widzenia lekarza rodzinnego wiadomości dotyczących ChZS, by w swojej praktyce mógł on, współpracując z lekarzami innych dziedzin, poprowadzić pacjenta we wstępnej diag-nostyce, wspomóc proces terapeutyczny, a także stanowić wsparcie medyczne w razie braku dostępności do konsul-tacji specjalistycznej lub długiego okresu oczekiwania na nią. W pracy przedstawiono definicję ChZS, patomechanizm jej powstawania oraz postaci w zależności od etiologii. Przedstawiono objawy choroby ze szczególnym uwzględnieniem lokalizacji oraz zasady postępowania diagnostycz-nego i terapeutycznego w codziennej praktyce lekarza rodzinnego. Zwrócono również uwagę na istotną rolę rehabilitacji w celu uzyskania poprawy komfortu życia pacjentów. Choroba zwyrodnieniowa stawów jest schorzeniem postępującym, nieodwracalnym, prowadzącym do ograniczenia sprawności i pogorszenia jakości życia chorego. Zastosowane leczenie nie jest w stanie zahamować postępu choroby, może natomiast spowolnić jej rozwój i poprawić jakość życia pacjentów. W pracy podkreślono istotną rolę lekarza rodzinnego jako przewodnika po systemie opieki zdrowotnej w przypadku pacjentów z ChZS.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 407-417
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych – kryteria rozpoznania, leczenie, rokowanie i zapobieganie
Hypersensitivity pneumonitis: Diagnostic criteria, treatment, prognosis and prevention
Autorzy:
Jędrych, Małgorzata E.
Szturmowicz, Monika
Bestry, Iwona
Kuś, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164310.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych
diagnostyka
leczenie
rokowanie
tomografia komputerowa płuc o wysokiej rozdzielczości
BALF
hypersensitivity pneumonitis
diagnosis
treatment
prognosis
high resolution chest computed tomography
Opis:
Alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych (AZPP) jest chorobą wywoływaną wdychaniem środowiskowych antygenów, najczęściej rozpoznawaną wśród rolników i hodowców ptaków. Rozpoznanie opiera się na stwierdzeniu objawów klinicznych (kaszel i duszność) u osoby narażonej na kontakt z antygenem oraz na wykazaniu w tomografii komputerowej płuc o wysokiej rozdzielczości (TKWR) charakterystycznego obrazu – obustronnych mozaikowatych obszarów zacienień typu matowej szyby z predylekcją do pól środkowych i dolnych, i/lub słabo odgraniczonych guzków środkowej części zrazika, a także cech pułapki powietrznej, lepiej widocznych w fazie wydechowej badania. Taki obraz TKWR najczęściej stwierdzany jest w podostrej postaci AZPP. Pomocne w ustaleniu rozpoznania jest badanie płynu z płukania oskrzelowo-pęcherzykowego (broncho-alveolar lavage fluid – BALF), w którym stwierdza się zwiększenie całkowitej liczby komórek z przewagą limfocytów T (> 50%), szczególnie jeśli towarzyszy mu wzrost liczby neutrofilów (> 3%) i mastocytów (> 1%). Prawidłowy wynik BALF na ogół wyklucza AZPP, chyba że jest to schyłkowe stadium włóknienia. W ustaleniu rozpoznania jest pomocne wykazanie obecności swoistych przeciwciał precypitujących w surowicy chorego. W przypadkach niepewnych rozstrzygający jest wynik badania histopatologicznego materiału z biopsji płuca. Za rozpoznaniem AZPP przemawia obecność małych, słabo uformowanych ziarniniaków, bez cech martwicy, po wykluczeniu innych chorób ziarniniakowych. W leczeniu AZPP najważniejsze jest przerwanie narażenia na antygen. Stosowanie glikokortykosteroidów przynosi szybką poprawę, zwłaszcza w leczeniu ostrych objawów, ale długofalowa skuteczność tych leków jest niepewna. Rokowanie jest na ogół dobre, jeśli zostanie przerwane narażenie na antygen. W niektórych przypadkach dochodzi jednak do postępującego włóknienia płuc, co może prowadzić do ciężkiej niewydolności oddechowej. Med. Pr. 2016;67(4):517–527
Hypersensitivity pneumonitis (HP) is caused by inhalation of environmental antigens. Farmers and bird keepers are most frequently affected by this desease. The HP diagnosis is based on clinical symptoms (cough, dyspnea) in a person exposed to environmental antigens, and the presence of characteristic changes in high resolution chest computed tomography (HRCT) (bilateral, mosaic, ground glass opacities in the middle and lower lung zones, ill-defined centrilobular nodules and the sign of air-trapping on expiration). This type of HRCT pattern is most frequently found in the patients with subacute HP. Bronchioloalveolar lavage fluid (BALF) examination is helpful in establishing the HP diagnosis, when the increased total number of cells, with the predominance of T lymphocytes (> 50%), and the increased number of neutrophils (> 3%) and mastocytes (> 1%) are found. The presence of specific serum precipitins increases the likelihood of HP. In case of atypical clinical presentation, lung biopsy is recommended. The diagnostic criterion of HP is the presence of ill-defined non-necrotising granulomas, after excluding other granulomatous lung diseases. The prevention and treatment of HP is based on the elimination of the antigen from the environment. Corticosteroids may contribute to the improvement in the acute and sub-acute form of the disease but their long term effectiveness is uncertain. The prognosis of HP patients is generally perceived as good, especially in those patients in whom antigen avoidance is possible. Nevertheless, in some patients progressive pulmonary fibrosis and development of severe respiratory insufficiency is observed. Med Pr 2016;67(4):517–527
Źródło:
Medycyna Pracy; 2016, 67, 4; 517-527
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pracoholizm – wskazania dotyczące diagnozy oraz przegląd działań interwencyjnych
Workaholism – Indications for diagnosis and review of interventions
Autorzy:
Malinowska, Diana
Staszczyk, Sabina
Tokarz, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2165418.pdf
Data publikacji:
2015-03-10
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
diagnostyka
leczenie
pracoholizm
prewencja pierwotna
prewencja wtórna
prewencja trzeciorzędowa
diagnosis
Therapeutics
workaholism
primary prevention
secondary prevention
tertiary prevention
Opis:
Zjawisko pracoholizmu (workaholism) z uwagi na liczne koszty psychologiczne i zdrowotne wymaga podejmowania właściwych działań przez odpowiednich specjalistów, w tym także służby medycyny pracy. W artykule przedstawiono kryteria i wskaźniki rozpoznawania tego zjawiska, a także na podstawie analizy piśmiennictwa omówiono wybrane interwencje ukierunkowane na zapobieganie pracoholizmowi, ograniczanie czynników ryzyka, wykrywanie i leczenie pracoholizmu. W przeglądzie uwzględniono 17 publikacji naukowych, pochodzących z bazy naukowej Academic Search Complete, które spełniły zasadnicze kryterium, jakim była tematyka interwencji nastawionych bezpośrednio na zmniejszanie pracoholizmu/uzależnienia od pracy, a nie jego skutków ubocznych. Wyniki przeglądu wskazują na potencjalne oddziaływania, których adresatem może być jednostka, rodzina i organizacja oraz które mogą być bezpośrednio zastosowane w praktyce służby medycyny pracy (lekarzy i osób nadzorujących warunki pracy). Ponadto przegląd może być wykorzystany jako materiał informacyjny dla innych grup odbiorców, np. terapeutów, coachów, trenerów i specjalistów ds. zasobów ludzkich (human resources – HR). W artykule podjęto problem istotnej roli służby medycyny pracy zarówno w rozpoznawaniu, jak i powstrzymywaniu rozwoju pracoholizmu. Przedstawiono również wytyczne dotyczące przeprowadzania i analizy skuteczności działań interwencyjnych. Med. Pr. 2015;66(1):71–83
Due to numerous psychological and health costs, the issue of workaholism requires taking appropriate actions by relevant specialists, including occupational medicine services. This paper presents the criteria and indicators used to diagnose this phenomenon, as well as the review of literature that discusses interventions aimed at preventing workaholism and reducing risk factors, workaholism detection and treatment. The review included 17 scientific publications from the science database Academic Search Complete, which met the basic criterion: the presentation of an intervention aimed directly at reducing workaholism/work addiction, not its side effects. The results of the review indicate a variety of potential actions, including individual, family and organization, which can be directly used in the practice of occupational medicine services (doctors and inspectors of working conditions). In addition, the review can be used as a reference material for other users, such as therapists, coaches, trainers, and human resources (HR) professionals. The article discusses the problem of the important role of occupational medicine services in both the diagnosis and the inhibition of workaholism development. It also presents guidelines how to conduct and analyse the effectiveness of interventions. Med Pr 2015;66(1):71–83
Źródło:
Medycyna Pracy; 2015, 66, 1; 71-83
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powikłania neurologiczne w przebiegu boreliozy – obserwacje kliniczne
Neurological complications of Lyme disease – clinical observations
Autorzy:
Jastrzębska, Katarzyna
Kućko, Anna
Pastucha, Kinga
Pskit, Agnieszka
Tusznio, Katarzyna
Mierzejewska, Anna
Kalicki, Bolesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033384.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Lyme disease
diagnosis
erythema migrans
neuroborreliosis
treatment
borelioza
rumień wędrujący
neuroborelioza
diagnostyka
leczenie
Opis:
Lyme disease is a chronic, multiorgan disease caused by the spirochete Borrelia burgdorferi, which is transmitted by Ixodes ticks. Poland has medium to high rate of tick infection. Lyme disease incidence has been increasing in recent years, with the peak incidence recorded in the summer, especially in endemic areas. The risk of infection depends on the type of spirochete and the time it is present in the human skin. It is crucial to remove the parasite as soon as possible, not later than 24 hours after the spirochete enters the body. The infection usually occurs in three stages, although not all of them have to be present. A characteristic erythema migrans or, less common, lymphocytic lymphoma, may be observed in the first stage of the disease. General symptoms, such as myocarditis, arthritis or nervous system involvement, are developed in the second stage. In the late stage of the disease, serious irreversible complications of the nervous system, musculoskeletal system or the skin occur. The diagnosis of Lyme disease is based on a history of tick bite as well as on the presence of clinical symptoms confirmed by serological findings. The presence of erythema migrans is sufficient for diagnosis and treatment initiation, therefore laboratory diagnostics is not necessary in this case. Serological diagnostics is primarily based on ELISA testing, while the second step uses a Western blot test. Positive serology test in the absence of clinical symptoms or a positive medical history is insufficient for diagnosis and treatment initiation. The type of the antibiotic used as well as the route and duration of its administration depend on the stage of the disease and on the affected organ. The most common antimicrobials used in the treatment of Lyme disease include amoxicillin, doxycycline (over the age of 12 years) and ceftriaxone.
Borelioza to przewlekła choroba wielonarządowa powodowana przez zakażenie krętkami Borrelia burgdorferi, dla których wektorami są kleszcze z rodzaju Ixodes. Polska jest krajem o średnim i wysokim wskaźniku zakażenia kleszczy. Zapadalność na boreliozę w ostatnich latach rośnie, a jej największe nasilenie odnotowuje się latem, szczególnie na terenach endemicznych. Ryzyko zakażenia zależy od rodzaju krętka wywołującego chorobę, a także czasu, przez jaki przebywa on w skórze człowieka. Istotne jest jak najszybsze usunięcie pasożyta, najpóźniej do 24 godzin od wniknięcia krętka. Zakażenie wywołuje trzy stadia choroby, choć nie zawsze wszystkie muszą występować. W stadium pierwszym obserwujemy charakterystyczny rumień wędrujący lub, rzadziej, chłoniaka limfocytowego skóry. W stadium drugim pojawiają się dolegliwości ogólne, dochodzi do zajęcia mięśnia sercowego, stawów bądź układu nerwowego. W późnej fazie choroby mamy do czynienia z nieodwracalnymi poważnymi powikłaniami dotyczącymi układu nerwowego, układu narządu ruchu i skóry. Podstawą do rozpoznania boreliozy jest pozytywny wywiad w kierunku ukłucia przez kleszcza oraz występowanie objawów klinicznych potwierdzonych badaniami serologicznymi. W przypadku rumienia wędrującego do wdrożenia leczenia bez laboratoryjnej weryfikacji zakażenia wystarczy sama jego obecność. Diagnostyka serologiczna opiera się przede wszystkim na testach ELISA, a w drugim etapie – weryfikujących testach Western blot. Dodatnie badania serologiczne bez obecności objawów klinicznych i dodatniego wywiadu nie upoważniają do rozpoznania choroby i wdrożenia leczenia. Rodzaj oraz droga i czas podawania antybiotyku zależą od rozpoznanego stadium i zajętego narządu. Do leków najczęściej stosowanych w przypadku boreliozy należą: amoksycylina, doksycyklina (powyżej 12. roku życia) i ceftriakson.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 4; 441-450
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnostyka i leczenie zatorowości płucnej w okresie ciąży w aspekcie żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej
Diagnosis and treatment of pulmonary embolism in pregnancy, as a part of venous thromboembolism
Autorzy:
Jarnot, Justyna
Madej, Andrzej
Kuczerawy, Ilona
Franc, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034842.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
zatorowość płucna
ciąża
poród
diagnostyka
leczenie
pulmonary embolism
pregnancy
delivery
diagnosis
treatment
Opis:
Pulmonary embolism is a common cause of death among pregnant woman. Physiological changes during pregnancy lead to a higher risk of thromboembolism development. Pulmonary embolism diagnostics is difficult because of its non-specific symptoms and physiological elevated D-dimers concentration. In most cases, venous ultrasonography and examinations with the use of ionized radiation – computer tomography or scintigraphy are usually applied. Imaging is safe and should be performed on all women presenting non-specific chest symptoms during pregnancy. In the treatment of pulmonary embolism, low molecular weight heparins (LMWH) are used.
Zatorowość płucna (ZP) jest częstą przyczyna zgonów kobiet w okresie ciąży i połogu. W związku z fizjologicznymi zmianami u kobiet ciężarnych wzrasta ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych. Diagnostyka ZP w tym okresie jest trudna ze względu na niespecyficzne objawy i fizjologiczny wzrost stężenia D-dimerów. W diagnostyce stosuje się badanie ultrasonograficzne układu żylnego oraz badania wykorzystujące promieniowanie jonizujące, jak tomografia komputerowa i scyntygrafia. Obrazowanie jest bezpieczne dla płodu i powinno być stosowane u pacjentek z niespecyficznymi objawami, mogącymi sugerować ZP. Podstawowe miejsce w leczeniu ZP mają heparyny drobnocząsteczkowe (low molecular weight heparins – LMWH).
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2013, 67, 3; 194-200
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historia kiły
History of the syphilis
Autorzy:
Kubicki, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/526693.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Instytut Nauk o Zdrowiu
Tematy:
kiła
historia
leczenie
diagnostyka
syphilis
history
treatment
diagnosis
Opis:
Przedstawiono historię zakażenia kiłą, która przybyła do Europy wraz z wyprawami Krzysztofa Kolumba z tzw. „Nowego Świata” w roku 1492. Choroba ta bardzo szybko zaczęła się szerzyć w Europie od Włoch (Choroba neapolitańska) poprzez Francję (Choroba francuska), Niemcy, Polskę, Ruś, a później na inne kontynenty. W średniowieczu dotyczyła ona głównie dworów królewskich i magnackich, stąd jej nazwa „przymiotu dworskiego”. Pierwszą książkę o tej chorobie w Polsce napisał nadworny medyk królów - Stefana Batorego i Zygmunta III Wazy - Wojciech Oczko z Lublina w roku 1581. Na kiłę chorowali francuski król Ludwik XIV „Słońce”, car Iwan IV Groźny, polscy królowie Jan Olbracht, Aleksander, Jan III Sobieski i słynna Barbara Radziwiłłówna, żona króla Zygmunta Augusta. Pierwsze nowoczesne leczenie kiły zawdzięczamy niemieckiemu lekarzowi Paulowi Ehrlichowi, który zastosował preparaty arsenowe Salwarsan 606 i Salwarsan 914 (liczby to ilość prób na królikach). Dopiero w roku 1905 odkryto czynnik etiopato-genetyczny kiły – krętka bladego (Treponema pallidum). Z chwilą odkrycia penicyliny przez szkockiego uczonego Aleksandra Fleminga w roku 1928 w leczeniu kiły zastosowano antybiotyki. Przedstawiono odczyny serologiczne (Odczyn Wassermanna) powszechnie stosowane we wczesnym rozpoznawaniu zakażenia kiłowego, objawy kiły I, II i III-rzędowej, a przede wszystkim kiły wrodzonej prowadzącej do deformacji fizycznych, upośledzenia umysłowego i często umieralności okołoporodowej. Dzięki rutynowo wykonywanym 2. krotnie w ciąży badaniom serologicznym przypadki kiły wrodzonej są prawie niespotykane. Według WHO na świecie na kiłę choruje 12 milionów ludzi, głównie w krajach III świata.
The article presents the history of syphilis which arrived to Europe along with the journeys of Christopher Columbus from ' The New World' in 1492. The disease quickly spread from Italy (Neapolitan disease) through France (French disease), Germany, Poland and Russia to the other continents. In Middle Ages it mainly affected royal and baronial courts, therefore it developed the name of 'a court trait'. The first book in Poland about the disease was written by Wojciech Oczko from Lublin in 1581 - a court medical to Stefan Batory and Zygmunt III Waza - the Polish Kings. Among others, the disease affected such famous royals as Louis IV, Tsar Ivan IV the Terrible and Polish kings such as Jan Olbracht, Aleksander, Jan III Sobieski and Barbara Radziwiłłówna - Zygmunt August's wife. First modern methods of treatment of syphilis were used by a German physician Paul Ehrlich, who made use of arsenic prepa-rations Salwarsan 606 and 914. The numbers refer to a number of trials on rabbits. Finally, in 1905 the ethiopathogenic factor was discovered and named as spirochete bacterium (Treponema pallidum). In 1928, when Aleksander Fleming discovered penicillin, the antibiotics were used to treat the disease. Then, the serological response, so called Wasserman factor, was presented. It is commonly used to diagnose early stages of syphilis infections as well as the inborn type of the disease which is responsible for physical deformations, mental retardation and perinatal deaths. Thanks to serological tests performed twice during pregnancy, the cases of the inborn syphilis are rare. According to the WHO statistics, 12 million people suffer from the disease worldwide, largely in the Third World countries.
Źródło:
Puls Uczelni; 2013, 3; 37-39
2080-2021
Pojawia się w:
Puls Uczelni
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postępowanie z pacjentem z uchyłkami jelita grubego w zależności od postaci klinicznej choroby
The management of patient with colon diverticula depend on different clinical symptoms
Autorzy:
Tylec-Osóbka, Ewa
Wojtuń, Stanisław
Gil, Jerzy
Dyrla, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032916.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
diagnosis
diverticular disease of the colon
diverticulitis
diverticulum
therapy
uchyłek jelita grubego
choroba uchyłkowa okrężnicy
zapalenie uchyłków
diagnostyka
leczenie
Opis:
Diverticulosis of colon is the state of having diverticula in the colon, which are sac-like, outpocketings (protrusion) of the colonic mucosa and submucosa through weaknesses of muscle layers in the colon wall. These are more common in the sigmoid colon which is a common place for increased intracolon pressure. Diverticular disease – symptomatic form of diverticulosis – is one of the most prevalent medical conditions to affect Western populations and its prevalence increases with age up to 65% in 85 years old population. As our elderly population grows, we can anticipate a concomitant rise in the number of patients with diverticular disease. But the number of young people with this illness increased last time. The etiopathogenesis of colonic diverticulosis remains unclear. It is hypothesized that the main factor responsible for diverticulum development is a diet poor in fibre. Probably it is connected with “Western” life style. Although diverticula are often asymptomatic, their presence is associated with possible complications, such as diverticulitis, diverticular bleeding, and diverticular colitis. Symptomatic diverticular disease can range from mild, low-level symptomatology similar to that seen in irritable bowel syndrome to acute bouts of diverticulitis complicated by abscess or frank perforation. The purpose of this paper is to briefly review the epidemiology, etiopathogenesis and clinical presentations of diverticular disease, and then propose recommendations regarding appropriate diagnostic and therapeutic strategies supported by the best available current evidence.
Uchyłkowatość jelita grubego to obecność uchyłków w jelicie, które są przypominającymi kieszonki uwypukleniami (przepuklinami) błony śluzowej i podśluzowej przez błonę mięśniową jelita, w miejscach zmniejszonej oporności mięśniówki. Najczęściej występują w esicy, gdzie ciśnienie w świetle jelita jest największe. Choroba uchyłkowa jelita grubego, czyli objawowa postać uchyłkowatości, jest jedną z najczęstszych chorób występujących w populacjach krajów Europy Zachodniej i USA. Zachorowalność rośnie wraz z wiekiem – w populacji 85-latków choroba występuje u 65% osób. Ponieważ liczba osób w wieku podeszłym zwiększa się, należy spodziewać się wzrostu liczby pacjentów z tą patologią. W ostatnim czasie zwiększa się również liczba osób w młodym wieku dotkniętych tą chorobą. Etiopatogeneza uchyłkowatości jelita grubego nie jest do końca jasna. Przypuszcza się, że podstawowym czynnikiem odpowiedzialnym za powstanie uchyłku jest dieta uboga we włókna roślinne. Prawdopodobnie jest to związane z zachodnim stylem życia. Chociaż uchyłki często nie dają objawów, ich obecność wiąże się z ryzykiem powikłań, takich jak zapalenie, krwawienie z uchyłka czy zapalenie okrężnicy związane z obecnością uchyłków. Objawowa choroba uchyłkowa może mieć różny obraz kliniczny: może przebiegać łagodnie, skąpoobjawowo, podobnie jak zespół jelita nadwrażliwego, lub mogą towarzyszyć jej ciężkie ataki zapalenia uchyłków powikłanych ropniem lub perforacją. Celem pracy jest omówienie epidemiologii, etiopatogenezy, przebiegu klinicznego choroby uchyłkowej oraz zaleceń dotyczących rozpoznania i leczenia w oparciu o bieżącą literaturę medyczną.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 3; 256-262
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 35

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies