Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "community language" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Być Baskiem, czyli o relacji między euskera a tożsamością
    Autorzy:
    Biernacka, Maja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/597717.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Baskowie
    język
    tożsamość
    Hiszpania
    wspólnota języka
    euskera/euskara/ eskuara/eskuora/üskara
    Basques
    language
    identity
    Spain
    language community
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest językowi baskijskiemu, którego własną nazwą jest euskera, nie w kategoriach lingwistycznych, ale życia społecznego w kontekście należącej do państwa hiszpańskiego Autonomii Kraju Basków. Jest to endemiczny język, który nie należy do grupy języków romańskich, ani nawet indoeuropejskich i w przeciwieństwie do pozostałych języków mniejszościowych pozostaje w Hiszpanii całkowicie niezrozumiały dla tych, którzy się go nie uczyli. Wobec zawodności pozostałych świadectw tożsamości, takich jak baskijskie nazwiska czy przywiązanie do ziemi, umiejętność sprawnego posługiwania się euskera stanowi podstawowy wyróżnik symboliczny baskijskiej tożsamości oraz sposób na jej uwiarygodnienie wśród pobratymców. W tradycji tego języka ma miejsce konflacja znaczeniowa dotycząca pojęcia euskaldunak, które odnosi się zarówno do Basków, jak i osób posługujących się euskera. Jak pokazuje artykuł, fakt ten stanowi nie tylko o jego kardynalnym znaczeniu dla baskijskości, podtrzymaniu jej we wspólnocie i rozpoznania swoich od obcych, ale nawet utożsamianiu znajomości euskera z przynależnością do baskijskiej wspólnoty etnicznej.
    The article is dedicated to euskera, i.e. the native language spoken by the Basques. The major focus is not on its linguistic but social aspects in the context of the Basque Autonomous Community which forms a part of the Spanish state. It is an endemic language which does not belong to the Romance languages and not even to Indo-European language group. As opposed to other minority languages in Spain, it is completely incomprehensible in Spain to the ones who have not studied it. Due to fallibility of other indicators of identity, such as Basque names or being attached to the fatherland, the ability to communicate effectively in euskera constitutes a fundamental symbolic marker of identity and provides the way to prove it to the Basque compatriots. In this language tradition there is a conflation of meaning concerning the term euskaldunak, referred both to Basques and individuals who display the ability to speak euskera. The article shows that this language is not only cardinal when it comes to Basqueness, preserving it in the community and distinguishing us from them, but even equating linguistic capacity with belonging to the Basque ethnic group.
    Źródło:
    Pogranicze. Studia Społeczne; 2017, 29
    1230-2392
    Pojawia się w:
    Pogranicze. Studia Społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W kręgu pryncypiów w studiach nad triadą: język – obyczaj – wspólnota
    Autorzy:
    Borawski, Stanisław
    Uździcka, Marzanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/683934.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    language
    custom
    community
    repetition
    imitation
    Opis:
    The principles in the study of the triad: the language – custom – community Studies of the triad language – custom – community is a synthesis of two parallel research traditions: research centre of Łódź, which is known from studies of the custom – language relationship and research centre o Zielona Góra, famous from its studies on the communitylangugae relationship. In these studies, the starting point for all kinds of considerations are questions about language and the way it is used. Therefore, language is considered as a social tool, cultural storage, a certificate of civilizational changes, track of time and space. Custom and community, however, indicate the attitude of research and define the order of the auxiliary sciences within such language studies. It is very important to remember that one should speak about the custom both in community and individual sense every time when there is a repetition or imitation of the behavior and actions caused by identical communicative needs. That repetition and imitation manifests on all planes or layers of texts: from word formation, the phraseology and syntax, to the genre; it also addresses the functional behavior, fashions and stylistic treatments.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica; 2014, 048
    0208-6077
    2450-0119
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    From Listening to Hearing the Message
    Autorzy:
    Vodičar, Janez
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668724.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Evangelizing
    Revelation
    language
    autology
    dectology
    community
    Church
    Opis:
    Evangelizing is searching for an appropriate language to hand on Revelation. Demonstrated is a possible use of linguistic theories and educationally-developmental understandings of Vigotsky, to reach an increasingly isolated human. A selfcentered human being (autologous) has a difficult time understanding others and is thus becoming more empty-like he has no purpose. Evangelizing, which brings Revelation, a language of Another, becomes necessary to free the modern human for dectological sphere. Even though authology has become a part of approaches of evangelization, pastoral care has to become more dectological. The possibility of becoming open to transcendental in immanence of a subject is shown through three types of passivity in the philosophy of P. Ricoeur. Thus we see compatibility of new methods of evangelizing with the old ones. The best solution for modern evangelizing is shown in the community of the Church, which contains all of the necessary language for accepting the revelation of God as well as our neighbor. This way our God and our neighbor will be heard in the world, which firmly stands by freedom and autonomy.
    Źródło:
    The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2014, 4, 1
    2391-6559
    2083-8018
    Pojawia się w:
    The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologia mowy. Między słownikiem a ontologią teologiczną
    Theology of Language. Between Vocabulary and Theological Ontology
    Autorzy:
    Wiończyk, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1601523.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    język teologii
    mowa
    logos
    słowo
    wspólnota
    language of theology
    language
    word
    community
    Opis:
    Pytanie epistemologiczne, które stawia praktyka interpretacyjna, w teologii domaga się uzupełnienia w postaci przymierza, które skojarzone może być z projektem ontologizacji znanej z dziejów hermeneutyki. Uświadamia nam to, że język teologiczny, rozumiany jako system w znaczeniu technicznym tego słowa, nie stanowi odrębnej i samozabezpieczającej się mowy o Bogu. Język stanowi jedynie pewien układ znaczeń, który odnosi się sam do siebie. Jego odniesienie do rzeczywistości, a więc doświadczenia Boga, jest związane z autoryzacyjną rolą wspólnoty. Sam nawet natchniony tekst, a także tekstowe (w sensie wąskim) świadectwa Tradycji nie są elementami samowystarczalnymi, które można by pozbawić eklezjalnego i przez to doświadczeniowego kontekstu. W przeciwnym wypadku Objawienie musiałoby zostać ograniczone do informacji.
    Epistemological question posed by interpretive practice in theology, requires a supplement in the form of a covenant, which can be associated with the project of ontologization known from the history of hermeneutics. This makes us realize that theological language, understood as a system, in the technical meaning of the word, does not constitute a separate and self-protective speech about God. Language is only a system of meanings that is referring to itself. Its reference to reality, and therefore to the experience of God, is associated with the authorizing role of the community. Even the sacred texts as well as textual (in a narrow sense) testimonies in the Tradition, are not self-sufficient elements which can be deprived of their ecclesial and, because of it, experiential context. Otherwise, the Revelation would have to be limited to information only.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2015, 9, 2; 195-212
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Cartography of Childhood. A Parcours of Philosophy for Children / Community and Cartography
    Autorzy:
    Bevilacqua, Silvia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/781295.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Philosophy for Children/Community
    topographies of thinking
    language
    topography of childhood
    Opis:
    The following reflections are born from some practical and theoretical trajectories undertook by the writer – already since a few years in my research scope – around philosophy for children/community and philosophical practices. The experience of some activities proposed at the Liceo Vasco/Beccaria/Govone in Mondovì during the Cespec Summer School 2017 around the issue of Humanitas in the contemporary society was recently added to these reflections. It is a theme that engaged us in several experiences of Philosophy for Community. Throughout these gatherings, we proposed a cartographic writing and philosophical approach. In particular, this contribution will explore the concept of children cartography (cartografia d’infanzia), as an occasion of translating the philosophical discourse into a map of a philosophical debate, also mutuating the concept of philosophical confluence considered by Pierpaolo Casarin. The adopted perspective is the transdisciplinary border where human geography, philosophy, and writing, as disciplinary subjects, can confound their identities and boundaries in a space of immanence in the making. Summarizing, we intend to highlight the themes, concepts, and practical propositions around some practical and theoretical research trajectories, current and future, which hold implications for all of us (and for humanity). Such practices allow again – and still – the possibility of orienting and losing oneself thanks to the Humanitas.
    Źródło:
    Ethics in Progress; 2019, 10, 1; 54-66
    2084-9257
    Pojawia się w:
    Ethics in Progress
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Richarda Rorty’ego idea prymatu polityki kulturalnej
    Идея первенства культурной политики Ричарда Рорти
    Richard Rorty’s Idea of Primacy of Cultural Politics
    Autorzy:
    Bosak, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/497922.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich
    Tematy:
    философия
    культура
    сообщество
    язык
    filozofia
    kultura
    wspólnota
    język
    philosophy
    culture
    community
    language
    Opis:
    Предметом статьи является реконструкция и анализ тезиса Ричарда Рорти о том, что философию надо заменить деятельностью под наз-ванием «культурная политика». Автор статьи считает, что в основании этого предложения лежит плохо сконструированная модель философии, в которой цель философского мышления заужена до целей познавательного абсолютизма. Рорти, однако, отрицает необходимость и возможность достижения этой цели, что приводит к отрицанию всей философии. Автор считает, что второй предпосылкой этого тезиса было необоснованное убеждение, что маргинализация философии не повлияет на литературу.
    The article is the reconstruction and the analysis of Richard Rorty’s thesis, which says that the philosophy should be replaced by the activity prescribed as the culture policy. In the author’s opinion, the roots of Rorty’s thesis are in the wrong reconstruction of philosophy’s model, where the only aim of the philosophy’s consideration is the cognitive absolutism. According to Rorty reaching this aim is not needed and is impossible. This gives such effect as refusal of the all philosophy. The author claims, that the second important reason of Rortys’s thesis was the belief that the marginalization of the philosophy, will not influence at the literature.
    Źródło:
    ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich; 2014, 14; 133-142
    1642-1248
    Pojawia się w:
    ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Political correctness as an object of investigation
    Autorzy:
    Mishchenko, Daria
    Baranova, Svitlana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29519760.pdf
    Data publikacji:
    2023-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Behavior
    cross-cultural
    barriers
    euphemism
    social reason
    offensive
    language
    community
    culture
    freedom of speech
    Opis:
    The terms political correctness or PC were not used until the late 1970s. According to James Wilson (1995), a judge in Georgia, in 1973 the US Supreme Court first mentioned the term “politically correct”. Thus, the doctrine of political correctness was based on the concept of “neutral language”. It is this language, free from expressions that offend the feelings and dignity of the person, violate his human rights, must oppose hate speech (Phumsiri N., 2018). The relevance of the work is due to the interest of studying the political correctness in the modern dimension, which is explained by the growing interest in society and spread in the media. Political correctness (PC) – a term that describes the style of behavior, speech, lifestyle, preferences, but at the same time does not violate the personal boundaries of people in religious, racial, political, cultural fields (Stephen Richer, Lorna Weir, 1995). Political correctness is a kind of voluntary social code of conduct, which provides for the inadmissibility of humiliating mentions of physical or mental disabilities of third parties, about their racial, religious or national affiliation, observance of gender equality in public and private life. The term “political correctness” began to be widely used only in the 80s of the 20th centuries. It was then that conservatives from American universities began to use it to denote social movements that advocated the establishment of codes of conduct that would exclude manifestations of racism, sexism, homophobia or other unacceptable forms of behavior. Politically correct terms are a special group of neologisms that are deliberately created by native speakers to replace lexical units that, for one or another political or social reason, begin to be perceived as derogatory. A number of researchers consider political correctness as one of the manifestations of euphemism, as an integral component of its linguistic aspect (Anna Monashnenko, Svitlana Amelina, Vasyl Shynkaruk, 2021). They consider euphemisms and politically correct units as identical concepts: euphemism is one of the most effective means of expressing politically correct vocabulary.
    Źródło:
    Pomiędzy. Polsko-Ukraińskie Studia Interdyscyplinarne; 2023, 10(3); 25-31
    2543-9227
    Pojawia się w:
    Pomiędzy. Polsko-Ukraińskie Studia Interdyscyplinarne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z rodziny i z kultury – naród u Jana Pawła II
    From the family and from the culture – the nation by John Paul II
    Autorzy:
    Grzybowski, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/559402.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Gdańskie Seminarium Duchowne
    Tematy:
    Jan Paweł II
    język
    naród
    ojczyzna
    rodzina
    tradycja
    wspólnota
    community
    family
    homeland
    John Paul II
    language
    nation
    tradition
    Opis:
    W komentarzach i opracowaniach dotyczących osoby, posługi i działalności Jana Pawła II można przeczytać, że był jednym z tych papieży, którzy w ciągu ostatnich dwustu lat podejmowali problemy i zagadnienia społeczne. Jego społeczne przesłanie związane było bardzo mocno z tematyką moralną. Papież – jak właściwie wszystko, co podejmował w swoim bogatym nauczaniu – również i problematykę dotyczącą wspólnot, narodu, państwa, pracy czy ekonomii wiązał za etycznymi wskazaniami i zobowiązaniami. Jan Paweł II był przekonany, że tylko na bazie chrześcijańskiej koncepcji osoby może zostać stworzona właściwa wizja społeczeństwa. Naród jest dla papieża z rodziny i dla rodziny. Więź rodzinna oznacza jednak zarazem przynależność do wspólnoty większej niż rodzina, wspólnoty ludu i narodu, która wychowuje, z którą jesteśmy związani jednością kultury, języka i historii. Dla papieża to wspólnotowe dziedzictwo stanowi zarazem wezwanie w znaczeniu etycznym. Otrzymując język, tradycję, wiarę i dziedzicząc wartości składające się na całokształt kultury własnego społeczeństwa człowiek wzrasta w zrozumieniu siebie i swojego miejsca w świecie. Papież jest zatem przekonany, że droga do narodu prowadzi przez rodzinę i ród, samo słowo „ojczyzna” już suponuje relacje szczególne z rodzicami, ojcem, macierzą, matką. Stąd naród nie może być uważany za społeczność skonstruowaną, powstałą w wyniku pewnej umowy, ale jest wspólnotą naturalną, tak jak naturalne są podstawowe ludzkie więzi i relacje. Dlatego zarówno rodziny jak i narodu nie da się niczym zastąpić. Termin „naród” oznacza więc dla Jana Pawła II tę społeczność, która znajduje swoją ojczyznę w określonym miejscu świata i która wyróżnia się wśród innych własną kulturą, historią i tradycją.
    In the commentaries and studies upon John Paul II himself, his ministry and activity you can read that he was one of the popes, who in the past two hundred years, raised the social problems and issues. His social message was very strongly associated with the subject of moral. The Pope – and actually everything that he raised in rich variety of his teaching – also issues concerning communities, nation, state, labour and economics associated with ethical indications and obligations. He saw a man and environment created by him in a wide spectrum of social references – relationship that he takes on in the various communities – family, town, municipality, state, professional and scientific associations. For John Paul II, the nation was a natural community, the community form of life which grows out of existential-relational situation of a person, family, culture. Pope was convinced that only on the basis of the Christian concept of a person, the right vision of society can be created. The Nation is for the Pope out of the family and for the family. The family bond, however, also belongs to a community larger than the family, community of people and nation, who raises, to which we are bound by the unity of culture, language and history. For Pope this community heritage is also a call in the ethical sense. Receiving language, tradition, faith and inheriting values that make up the culture of his society, a man grows in understanding himself and his place in the world. The Pope is therefore convinced that the way to the nation leads through the family and origin, the very word fatherland already presupposes special relationship with his parents, father, mother, motherland. Thus, nation can’t be regarded as a constructed community, resulting from a contract, but it is a natural community, as are the basic natural human bonds and relationships. Therefore, there can be no substitute neither for the family nor the nation. The term nation for John Paul II means, the community, which finds its home in a certain place of the world and which stands out among the others with its own culture, history and tradition.
    Źródło:
    Studia Gdańskie; 2012, 30; 131-150
    0137-4338
    Pojawia się w:
    Studia Gdańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kwestia języka w filozofii Martina Heideggera
    Autorzy:
    Lubecki, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/437368.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
    Tematy:
    język
    mowa
    egzystencjał
    bycie-w-świecie
    otwartość
    czwórnia
    wspólnotowość
    language
    speech
    existentialia
    being-in-the-world
    disclosedness
    fourfold
    community
    Opis:
    Kwestia języka w filozofii Martina Heideggera pojawia się zarówno we wczesnym projekcie ontologii fundamentalnej, jak i w tak zwanym myśleniu po zwrocie. Problematyczność tego zagadnienia wyraża się choćby w mnogości stosowanych terminów. Bycie i czas to w wybranych fragmentach wyczerpujące studium „mowy” (Rede) jako swoistego ekstatycznego, a zatem otwartego i transcendującego bycia jestestwa, które buduje i potwierdza poprzez ów modus bycia przestrzeń wspólnotowości. Późny Heidegger podejmuje kwestię języka w kontekście metafory czwórni świata, wiążąc ją ściśle z tzw. myśleniem poetyckim – wywód ten daleko odbiega od analiz egzystencjalnych jestestwa. „Język” (Sprache) to – jak pisze Heidegger – domostwo ludzkiego bycia, w którym uprzywilejowane miejsce zajmują poeci, jedynie oni potrafią bowiem czytać znaki, jakie w otwartej przestrzeni między Niebem i Ziemią pozostawiają Śmiertelnym Bogowie. Topografię owej wieści (Sage) prezentuje Heidegger w wielu miejscach swej drogi do „innego myślenia”.
    Martin Heidegger uses different words to express the problematic issue of language and ex- plain what it is. In the fundamental ontolog y Heidegger focuses on speech. This existentiale ( Existenziale ) is the means of being-in-the-world that indicates the area of community and is a consequence of the initial disclosedness of Dasein . However, this is not the most important aspect of language issues in Heidegger’s philosophy. According to his Letter on humanism , lan- guage is the house of being and human beings dwell in its home. A human being is not Dasein and language is not speech. Moreover, language is not a tool for expression of thought. In late Heidegger’s philosophy, the question of language is related to poetical thinking and brings with ‘the fourfold’ metaphor.
    Źródło:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2013, 3, 2; 357-372
    2083-6635
    2084-1043
    Pojawia się w:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    REFLEKSJA NAD DZIAŁANIEM A TOŻSAMOŚĆ SPOŁECZNA NAUCZYCIELA WE WSPÓLNOCIE PRAKTYKÓW
    Reflection on practice and teacher social identity in the community of practice
    Autorzy:
    Ciepiela, Kamila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1036679.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-04
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Collegium Novum. Polskie Towarzystwo Neofilologiczne
    Tematy:
    community of practice
    context
    language
    foreign language teaching
    knowledge
    postmodernism
    reflexivity
    social identity
    EFL teacher
    interaction
    wspólnota praktyków
    kontekst
    język
    nauczanie języka obcego
    wiedza
    postmodernizm
    refleksyjność
    tożsamość społeczna
    nauczyciel języka angielskiego
    interakcja
    Opis:
    This article aims to discuss the problem of a relationship between reflection and identification in the community of EFL teaching practitioners. The basic tenet is that reflection enables individuals to construct and supply reification to community knowledge, which, in turn, allows for their identification as legitimate members of the community. Identity is neither static nor pre-given. It is built as one moves through life and changes according to one’s environmental needs, one’s interests and interactions. To expound and exemplify these tenets, two samples of conversations in a community of language teaching practitioners are analyzed. The analysis aspires to reveal a dialectic relationship between the processes of reflection and identification.
    Źródło:
    Neofilolog; 2014, 43/1; 111-124
    1429-2173
    Pojawia się w:
    Neofilolog
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Słowa, gesty a poznanie w filmowej interakcji. Casus "Dekalogu I" Krzysztofa Kieślowskiego (1988)
    Words, gestures and knowledge in film interaction. The case of the "Decalogue I" by Krzysztof Kieślowski (1988)
    Autorzy:
    Grodź, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1852689.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Narodowe Centrum Kultury
    Tematy:
    dialog
    słowo i gest w filmie
    film jako język ruchomych obrazów
    komunikacja filmowa
    wspólnota komunikacyjna
    język i gest a poznanie
    dialogue
    word and gesture in the film
    film as a language of moving
    images
    film communicaxion
    communicaxion community
    language
    gesture and
    knowledge
    Opis:
    The paper concentrates on the verbal and nonverbal (mimics, gestures) aspects of human-human and human-computer communication, both of which are present in Krzysztof Kieślowski’s Decalogue I. In the first part of my text, I will make an extensive study of the scenes in the film, in which the director reflects on the crux of interpersonal communication (human-human): a conversation between the father and the son; a conversation between the boy and his aunt; the main character’s lecture on communication. In the second part, I will describe Kieślowski’s film which is a pioneering work as it creates statements about the new ways of interpersonal communication, connected with technicalization: a human-computer communication. Detailed analysis of the scenes: “the conversations” between the boy and his mother via the computer; spontaneous starting/start-up of the computer; mathematical “genius” of the machine. In the conclusions, I will mention the director’s reflections on the communication in the year of 1988, which are still up-to-date, as well as those that have outdated.
    Źródło:
    Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2018, 99, 1; 144-156
    1230-4808
    Pojawia się w:
    Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Posiadanie języka jako kryterium wykluczenia ze wspólnoty
    Having a language as a criterion for exclusion from the community
    Autorzy:
    Piórczyńska-Krawczyńska, Natalia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2191887.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-21
    Wydawca:
    Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
    Tematy:
    język
    Descartes
    La Mettrie
    kartezjańska tradycja rozumienia podmiotowości
    człowiek-maszyna
    nie-ludzie
    wspólnota moralna
    wykluczenie
    oświecenie
    language
    Cartesian subjectivity
    man a machine
    non-humans
    moral community
    exclusion
    age of Enlightenment
    Opis:
    Zgodnie z tradycją kartezjańską zwierzęta nie myślą, nie czują i nie posiadają języka. O ile współczesna nauka dowodzi, że nie jest to prawdą przynajmniej w odniesieniu do niektórych gatunków inteligentnych zwierząt, a nasze rozumienie umysłowości i odczuwania przez nie-ludzi zostało zredefiniowane dzięki rozwojowi nauki, w odniesieniu do języka ta tradycja myślowa nadal funkcjonuje i ma się dobrze. Symptomatyczne, że niezwykle często brak posiadania języka przez zwierzęta jest jedną z przesłanek, dla których racjonalizuje się nieprzyznawanie nie-ludziom podmiotowości oraz wykluczenie ich ze wspólnoty moralnej. W tekście zestawiono ze sobą poglądy Kartezjusza oraz La Mettriego wyrażone w Człowieku-maszynie. U pierwszego posiadanie języka jest kategorią alienującą człowieka i uzasadniającą wykluczanie nie-ludzi ze wspólnoty moralnej. La Mettrie, który umarł 101 lat po Kartezjuszu i swoje poglądy formułował niejako wobec niego, z kolei zakłada, że język nie jest właściwością specyficznie ludzką, jakkolwiek również do wspólnoty włącza tylko tych, którzy się nim posługują, lecz ma to zupełnie inne konsekwencje niż u Descartesa. Godne uwagi, że właśnie w oświeceniu silnie ujawniło się napięcie między przekonaniem o wyjątkowości człowieka w świecie, a intelektualnymi konsekwencjami postępującej sekularyzacji, a owe napięcia mają myślową kontynuację, która sięga współczesności. W tekście omówiono rolę, jaką w zakresie tej problematyki przypisywano językowi.
    According to Cartesian tradition, animals never think, never feel, and never have a language. Modern science proves that this is not true, at least for some species of intelligent animals. Our understanding of the mind and feeling of non-humans has been redefined through the advancement of science. However, the Cartesian tradition of thought still applies to language. It is symptomatic that animals’ lack of language is one of the reasons given not to grant subjectivity to non-humans and to exclude them from the moral community. This article compares the views of Descartes and La Mettrie expressed in Man a Machine. According to Descartes, the use of a language is a category alienating man and justifying the exclusion of non-humans from the moral community. La Mettrie, who died 101 years after Descartes and formulated his views towards him, assumes that language is not a specifically human property. La Mettrie integrates into the moral community only those who use it, but this has completely different consequences than in the case of Descartes. It is noteworthy that in the Enlightenment tension between the conviction about the uniqueness of man in the world and the intellectual consequences of progressive secularization was revealed. These tensions continue to the present day. The text discusses the role that language plays in this area.
    Źródło:
    Językoznawstwo; 2022, 17, 2; 183-191
    1897-0389
    2391-5137
    Pojawia się w:
    Językoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies