Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Komedia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 25
Tytuł:
Truffaldino - sługa dwóch żołądków
Autorzy:
Kwaśniewska-Urban, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/645937.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Carlo Goldoni
komedia
głód
komedia dell’arte
settecento
Opis:
Truffaldino – servant of two stomachs Abstract The article treats about the relationship between one of Carlo Goldoni’s first plays – Servantof Two Masters – and the tradition of commedia dell’arte. The key to the search for commonpoints was the character of a servant Truffaldino whose constant hunger links him to hispredecessor zanni. Thanks to a never-before carried-out analysis of Brighella’s zibaldoni andzanni and Goldoni’s comedy in the context of vocabulary, metaphors and lazzi referring tofood and hunger, it can be observed how much the contemporary plays of the Venetian writerare related to the old theatrical tradition. Keywords: Carlo Goldoni, comedy, hunger, commedia dell’arte, settecento
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2017, 17; 40-52
2081-1853
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Damy i huzary
Autorzy:
Fredro, Aleksander
Współwytwórcy:
Kępska, Monika
Choromańska, Paulina
Sekuła, Elżbieta
Data publikacji:
2023-10-17
Wydawca:
Fundacja Wolne Lektury
Tematy:
komedia
Romantyzm
Dramat
Opis:
Publikacja wydana w ramach biblioteki Wolne Lektury (www.wolnelektury.pl). Sfinansowano dzięki zrzutce społecznościowej czytelniczek i czytelników Wolnych Lektur.
Źródło:
Aleksander Fredro, Dzieła, tom pierwszy, Nakład Gebethnera i Wolfa, Warszawa 1880.
Dostawca treści:
Wolne Lektury
Książka
Tytuł:
Bracia
Autorzy:
, Plaut
Współwytwórcy:
Kotwica, Wojciech
Przychocki, Gustaw
Data publikacji:
2024-06-12
Wydawca:
Fundacja Wolne Lektury
Tematy:
komedia
Starożytność
Dramat
Opis:
Publikacja zrealizowana w ramach biblioteki Wolne Lektury (www.wolnelektury.pl).
Źródło:
Plaut, Bracia, przełożył i opracował prof. dr Gustaw Przychocki, wyd. drugie, Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, Wrocław 1950.
Dostawca treści:
Wolne Lektury
Tytuł:
Ciało i śmiech w „Moralności Pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej a polskie stereotypy genderowe
Body and laughter in Gabriela Zapolska’s Moralność Pani Dulskiej /the morality of mrs. Dulska/ and polish gender stereotypes
Autorzy:
Karwowska, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969876.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
śmiech
komedia
pisarstwo kobiece
gender
dulszczyzna
Opis:
Gabriela Zapolska’s play Moralność pani Dulskiej (1906, The Morality of Mrs. Dulska) is undoubtedly one of her best works and one of the best comedies written in Polish. Its interest lies in the way in which the author satirizes moral philistinism by reversing gender roles in a middle class family. The presentation shows how gender related issues are used in the play to underscore the point that philistine morality is not gender specific, and it analyzes the way in which comic effects are achieved against conventional stereotypes. It then compares the text of the play with two more recent performances, both TV fi lms (one by Andrzej Wajda, and the other by Tomasz Zygadło), in which Zapolska’s originality becomes re-conventionalized in accordance with patriarchal stereotypes. In both instances patriarchal gender expectations are reintroduced and reinforced, but with the loss of the humour of the play in Wajda’s production, and a shift to the more traditional, anti-feminine comedy in Zygadło’s version.
Źródło:
Wielogłos; 2011, 2, 10; 104-116
2084-395X
Pojawia się w:
Wielogłos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Archipelag Marivaux: «Wyspa niewolników» – «Wyspa Rozumu» – «Kolonia»
Marivaux’s Archipelago: «L’Île des Esclaves», «L’Île de la Raison», and «Colonie»
Autorzy:
Olkusz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520643.pdf
Data publikacji:
2017-10-15
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Pierre de Marivaux
komedia
utopia
comedy
Opis:
W pierwszej połowie osiemnastego wieku w kulturze francuskiej, od malarstwa po literaturę, ważne miejsce zajmuje motyw wyobrażonych podróży – voyages imaginaires. Marivaux odwołuje się do tego motywu często, w najbardziej bezpośredni sposób w trzech komediach  L’île des Esclaves (Wyspa Niewolników), L’île de la Raison (Wyspa Rozumu) oraz La Nouvelle Colonie ou la Ligue des femmes (Nowa Kolonia albo Liga kobiet – wersja późniejsza: Colonie, Kolonia). Te trzy dziejące się na wyspach utwory możemy uznać za komedie obyczajowe, odnajdując w nich jednocześnie świadomą propozycję ustrojową, czyli  opowiedzenie się za zniesieniem niewolnictwa czy za równouprawnieniem kobiet. I choć taka interpretacja nie jest wykluczona, to właściwsze wydaje się analizowanie tych utworów w kategoriach ćwiczenia z wyobraźni. Są to raczej utopie, niemożliwe do zrealizowania z perspektywy Marivaux i jego czasów, przynależące do świata fantazji. Nie znaczy to jednak, że nie miały one wpływu na rozwój świadomości osiemnastowiecznych Francuzów. To „wyobrażenie niewyobrażalnego” pozwalało na przekraczanie granic i łamanie schematów i być może przyczyniło się do zmian ustrojowych skuteczniej, niż przyczyniłaby się racjonalna krytyka.
One of the important and widespread motifs in the French culture of the first half of the 18th century, from painting to literature, was that of imaginary voyages: voyages imaginaires. Marivaux makes frequent use of it in his work, most notably in his three comedies: L’île des Esclaves, L’île de la Raison, and La Nouvelle Colonie ou la Ligue des femmes (or Colonie, in its later version). All the three plays, set on islands, may be called comedies of manners, but we can find a conscious social reform proposal in them, too: Marivaux would thus be a proponent of abolishing slavery and of equal rights for women. And though such a reading should not dismissed, it seems more appropriate to analyse the works as exercises in imagination. They are utopias, from the point of view of Marivaux and his times, impossible to become a reality and thus belonging to a world of fantasy, which is not to say that they did not influence the consciousness of the 18th-century French. This “conceiving of the inconceivable” let the contemporaries go beyond their limits and break away from schematic thinking, perhaps contributing to political and social change more effectively than a rational critique would.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2017, 66, 3; 84-104
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Labirynty współczesnych teorii dramatu
The labyrinths of contemporary drama theories
Autorzy:
Stepnowska, Tatiana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/968289.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
dramat
komedia
tragedia
stand-up
drama
comedy
tragedy
Opis:
Artykuł recenzyjny prezentuje ocenę monografii zbiorowej "Dramat w nowych ujęciach teoretycznych. Studia slawistyczne" pod red. Natalii Maliutinej i Jarosława Ławskiego, Białystok – Odessa 2014) o współczesnym dramacie europejskim. Autorami prac są badacze polscy, rosyjscy i ukraińscy, którzy wskazują jak obecnie rozwijają się tradycyjne gatunki dramatyczne (komedia, tragedia, wodewil) oraz nowe (stand-up). Książka stanowi cenny wkład w rozwój wiedzy o dramacie, teatrze i teorii literatury. Praca jest starannie wydana, zawiera noty biograficzne o autorach artykułów oraz ciekawe teatralne fotografie.
The review article presents an assessment of the collective monograph "New Theoretical Terms for Understanding Drama. Slavic Perspectives" (Natalia Maliutina and Jarosław Ławski (Eds), Białystok – Odessa 2014) on contemporary European drama. The authors involved are Polish, Russian and Ukrainian scholars who elaborate on the present-day development of traditional drama species (comedy, tragedy, ‘comédie en vandeville’) as well as the new ones (stand-up). The book is a significant contribution to the academic domains of drama, theatre and literary theory. The neatly published work also contains biographical notes of the articles’ authors and interesting theatre photographs.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica Rossica; 2015, 11; 123-128
1731-8025
2353-9623
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lazzi goldoniani in veste polacca. Analisi di alcune traduzioni polacche della commedia "Il servitore di due padroni"
Lazzi Goldoniego w polskiej odsłonie. Analiza wybranych polskich tłumaczeń komedii "Sługa dwóch panów"
Autorzy:
Kwaśniewska-Urban, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/520909.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Goldoni
traduzione teatrale
lazzi
commedia
przekład teatralny
komedia
Opis:
Lo scopo dell’articolo è quello di presentare le traduzioni polacche di tre lazzi goldoniani presenti nella commedia Il servitore di due padroni. Si tratta di una delle pièces più significative e note del drammaturgo veneziano e ciò giustifica il fatto che molti autori si siano cimentati nella traduzione del testo. Nell’analisi vengono esaminati esempi provenienti da cinque versioni polacche della commedia, di cui quattro inedite (Trzciński 1921, Boyé 1927, Piszczek e Skibiński 1980, Wasilewska 2015), e di una traduzione pubblicata dalla casa editrice Państwowy Instytut Wydawniczy, ossia quella di Jachimecka (1955). La prima parte dell’articolo è dedicata a vagliare alcuni lazzi goldonani, mentre la seconda è un’analisi delle versioni in lingua polacca della commedia di Goldoni.
Artykuł prezentuje analizę propozycji tłumaczeń trzech lazzi (gagów) obecnych w komedii Carla Goldoniego „Sługa dwóch panów” („Il servitore di due padroni”). Omawiana sztuka jest uważana za jedną z najważniejszych komedii weneckiego twórcy i doczekała się kilku przekładów na język polski, z których pięć zostało wykorzystanych w artykule. Cztery z wybranych przekładów to tłumaczenia przygotowane na potrzeby sceny (Trzciński 1921, Boyé 1927, Piszczek i Skibiński 1980, Wasilewska 2015), jeden (Jachimecka 1955) został wydany nakładem Zakładu Ossolińskich. Pierwsza część artykułu to szczegółowa analiza wykorzystanych przez Goldoniego w sztuce lazzi, druga zaś to analiza wyborów tłumaczy, którzy zdecydowali się na transfer owych lazzi do języka i kultury polskiej.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2017, 9, 1 "Gli orizzonti dell’italianistica: tradizione, attualita e sfide di ricerca"; 237-251
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Native Art and Comedy from a Dine’ Perspective
Rdzenna sztuka i komedia z perspektywy plemienia Dine’
Autorzy:
Begay, Les
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1727533.pdf
Data publikacji:
2021-03-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
rdzenna sztuka
komedia
plemię Dine’
Native art
comedy
Dine’ tribe
Opis:
Niniejszy artykuł jest analizą rdzennej sztuki i komedii z odmiennego niż współczesny, zachodni punkt widzenia. Jest to interpretacja sztuki Dine’ z perspektywy członka plemienia Dine’. Wyjaśniamy powody powstania tej sztuki, jej szczegóły i prywatny charakter. Artykuł ilustruje również atrakcyjność rdzennej komedii zarówno dla rdzennych, jak i nierdzennych jej odbiorców oraz różnice w jej postrzeganiu. Analizy są oparte na osobistym kontakcie ze sztuką i komedią plemienia Dine’, jednego z 574 rozpoznanych plemion Ameryki Północnej.
This article is an analysis of Native art and comedy from outside the contemporary Western viewpoint. It’s an interpretation of Dine’ art and comedy from the perspective of an enrolled member of the Dine’ Nation. It explains why the art was created, details of the art and why it remains private. The article also illustrates the appeal of Native comedy to both Native and non-Native audiences and the differences. It's a personal observation of Dine' art and comedy, one of the 574 recognized Tribal Nations of North America.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2021, 12, 1; 141-143
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lato Tadeusza Rittnera „Ostatnie dni starej Europy” i nowoczesny teatr uczuć
Autorzy:
Brzozowska, Sabina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2087593.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Rittner
dramat
teatr
realizm
modernizm
groteska
komedia
Nauki Humanistyczne i Społeczne
Opis:
This is a reassessment of the work of Tadeusz Rittner, a bilingual Polish/German writer and dramatist from Galicia who won much acclaim in the early decades of the last century. This article examines his narrative and dramatic strategies by focusing on his drama Lato (Summer), published in 1913. It is a story about a timid young man who, after hearing from his doctor that he will not live much longer, turns suddenly into a bold and shameless seducer. This could be the stuff of a conventional, farcical exposure of middle class hypocrisy, yet in Rittner’s drama it becomes a fascinating study, never far from Czekhov and Witkacy, tapping all the resources of realism, irony and grotesque to show the whole spectrum of human emotions. The article argues, contrary to the traditional consensus, that his art owes a great deal to Vienna, where he spent most of his life. The peculiar combination of lightness and earthiness, the essence of the Viennese spirit, is crucial for his achievement – the creation of convincing and timeless dramas of human emotions, which expose the precariousness of interpersonal relations. This interpreta-tion of Lato sets it free from the realistic-naturalistic straitjacket imposed upon it by a succession of theatre directors who thought of it as an anachronistic farce rather than a comedy of manners with sparkling dialogue and intelligent alteration of tragedy and comedy, seriousness and buffoonery.
Źródło:
Ruch Literacki; 2021, 4; 493-511
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chłostanie Dionizosa. Bogowie na scenie w komediach Arystofanesa
The whipping of Dionysus. The gods on the stage in the comedies of Aristophanes
Autorzy:
Dworacki, Sylwester
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/496991.pdf
Data publikacji:
2016-05-23
Wydawca:
Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
Tematy:
bogowie greccy
komedia
tragedia
mitologia
Arystofanes
Greek gods
comedy
tragedy
mythology
Aristophanes
Opis:
The gods as dramatis personae were introduced into the stage of the ancient Greek theatre by the tragedians who kept, however, a distance between the gods and the men in their plays. That distance disappeared almost entirely in Old Comedy, where the gods were reduced to the position of men. The gods fell into dependence of terrestrials, sometimes they even allowed to be treated like slaves. It was possible to show the gods this way because of the freedom of speech in Athens of that time, and because of anthropomorphic attitude of the Greeks towards their gods. Such gods were introduced by Aristophanes into the stage particularly in the following plays: in Peace, Birds, Frogs, and Plutus. Those plays were the source of material for the article. The author wanted to show in it mostly the characters and the acting of gods very much similar to human beings, and at the same time departing from their divinity.
Źródło:
Język. Religia. Tożsamość; 2016, 1(13); 43-54
2083-8964
2544-1701
Pojawia się w:
Język. Religia. Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Formy wernakularności. Folklor muzyczny w polskiej komedii filmowej (1953-1980)
Forms of the Vernacular: Traditional Folk Music in Polish Film Comedies (1953-1980)
Autorzy:
Siwoń, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342085.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
muzyka ludowa
kino polskie
komedia
ideologia
folk music
Polish cinema
comedy
ideology
Opis:
Wernakularność – rozumiana jako rodzimość, potoczność – to pojęcie, które pozwala ujrzeć polską komedię filmową jako zjawisko lokalne, na wielu poziomach związane z aktualnymi przemianami kultury. Rolą komedii od zawsze było komentowanie bieżących zdarzeń z życia politycznego oraz społecznego, jednak w okresie Polski Ludowej związek ten stał się wyraźnie ambiwalentny. W sytuacji państwowego mecenatu gatunek komedii nie tylko był nośnikiem funkcji ludycznych, lecz także został uwikłany w bieżący dyskurs ideologiczny. Problem ten dotyczy szczególnie obecności muzyki ludowej i folkowego idiomu na ścieżkach dźwiękowych. Od Przygody na Mariensztacie (1953) aż po Misia (1980) występy zespołów takich jak „Mazowsze” były kojarzone z oficjalnymi uroczystościami. Jednocześnie można interpretować powracanie muzyki ludowej w filmach z tego okresu jako wyraz tęsknoty za autentycznością, być może bezpowrotnie utraconą w wyniku umasowienia, modernizacji  i przeobrażeń kultury narodowej.
The vernacular, understood as something native and colloquial, is a concept which permits to see Polish comedies as a local phenomenon, on many levels associated with current cultural changes. The role of a comedy has always been to comment on current political and social affairs, however during the socialist era this role became distinctly ambivalent. In the context of a state patronage the comedy not only had the ludic function but was also involved in the current ideological discourse. This problem in particular applies to the presence of folk music and the folk idiom on film soundtracks. Starting with the Adventure in Marienstadt (1953) up to the Teddy Bear (1980) performances of folk groups such as “Mazowsze” was associated with official ceremonies. At the same time, one can interpret the appearance of folk music in films from this period as an expression of longing for authenticity, perhaps irretrievably lost as a result of massification, modernisation and transformation of national culture.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2015, 91; 80-92
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O języku komedii Norwida (Próba postawienia problematyki)
About the Language of Norwids Comedies (an attempt at formulating the problem)
Autorzy:
Sławińska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117019.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
komedia
teatr
dramat
dialog
język
postać
comedy
theater
drama
dialogue
language
character
Opis:
The study sketches in a general way the problem of language in Norwid's comedies. The concept of language is understood here very broadly and goes far beyond purely linguistic categories. The article discusses a number of selected issues. The first set of problems is connected with showing characters in Norwid's comedies by giving them their own kind of speech, by introducing comical “sayings” and a sort of refrains in conversations. Through characters' language Norwid assesses the 19th-century society, but also he leads the reader to much broader approaches connected with the civilization, social and cultural perspective. Another issue concerns the connection between language and the theatrical vision. It is first of all about commencement of conflicts in the dialogue, relating events, but also about analyzing the author's language as detached from the “speaking subjects”, and also about comparing Norwid's plays with the drama of the time. In the article it is pointed that in contemporary small dramas, close to the poetics of realism, Norwid concentrates on great issues of civilization. He subjects all his theatrical conception to this problem. Hence the problem appears not only in the situational dialogue, but also in the descriptive dialogue, and even in marginal texts (ones that serve showing characters' gestures and movements) Norwid's comedy differs from its Polish counterparts in richness of problems and in the synthetic assumption leading towards synthetic means of expression. Norwid finds them in the gnome, metaphor, poetical image, lyrical poem, and apart from this in extra-verbal means of expression – gesture, mime, intonation. He also differs from other dramatists in his own original conception of realism that comedy in Poland does not yet have. Norwid's theatre develops towards ever more intensive selection of words, subtle shades, calming down the pathos, and colorless informality that becomes important with parabolization of “specks”.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2007, 24-25; 55-76
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Shakespeare’s Mixed Genres
Transformacje gatunkowe w dramatach Szekspira
Autorzy:
Gibinska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37551607.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
tragedia
komedia
tragikomedia
Arystoteles
włoskie modele wczesnorenesansowe
Szekspir
tragedy
comedy
tragicomedy
Aristotle
Italian renaissance models
Shakespeare
Opis:
The problem of generic transformations to which Shakespeare’s plays bear witness is discussed against the ancient and early renaissance definitions and discussions of dramatic genres, from Aristotle through Plautus, Cintho, Castelvetro, Guarini to Sidney. The point of interest is located in the fuzziness in which comedy melts with tragedy (or the other way round) and yields in effect a new creation – tragicomedy. The wide range of Shakespearean comedy, tragedy, histories and Roman plays is briefly discussed in order to illustrate Shakespeare’s generic transformations, proving that traditional construction of dramatic genres, i.e., of tragedy, comedy and tragicomedy, was too narrow and too constraining for the early modern understanding of the condition of man.
Problem transformacji gatunkowych w dramatach Szekspira jest omawiany na podstawie tradycji teoretycznych od Arystotelesa, poprzez pisma Plauta, Cinthia, Castelvetra, Guariniego i Sidneya. Główny problem skupiony jest na mieszaniu wątków komediowych i tragicznych prowadzących do mody na tragikomedię. Szekspirowskie komedie, tragedie, sztuki historyczne i tragedie rzymskie są pokrótce omówione dla zilustrowania szekspirowskich transformacji, które dowodzą, że tradycyjny, wyraźny podział na tragedie, komedie i tragikomedie był zbyt wąski i zbyt ograniczający rozumienie kondycji człowieka w okresie wczesnonowożytnym.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2024, 45, 2; 289-298
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kyōgen, japońska komedia szalonych słów i komedia dell’arte
Kyōgen, the Japanese Comedy of Crazy Words and Dell’arte Comedy
Autorzy:
Zalewska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179179.pdf
Data publikacji:
2016-12-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
kyōgen
Japanese theatre
comedy
farce
commedia dell’arte
Italian theatre
teatr japoński
komedia
farsa
teatr włoski
Opis:
Japońska farsa kyōgen kształtowała się w ścisłym związku z teatrem nō i początkowo była formą w dużym stopniu improwizowaną; później teksty sztuk zaczęto ustalać i spisywać w ich pełnym brzmieniu. Artykuł przedstawia język sztuk kyōgen, ich stałe elementy, takie jak przedstawienie się na początku, sposoby reagowania na słowa drugiego aktora, i powtarzające się w wielu tekstach stałe zdania lub frazy. Do XIX wieku teatr japoński rozwijał się bez kontaktu z teatrem europejskim, można jednak dostrzec pewne zbieżności pomiędzy farsą kyōgen a włoską commedia dell’arte, dlatego też formy te zostały skonfrontowane i wyliczone zostały podobieństwa i różnice.
Kyōgen, a form of Japanese comic theater, was created and developed alongside Noh theater and in the beginnings it was mostly improvised on stage. Later, the actors started to write down whole texts of kyōgen pieces. In this article the language of kyōgen drama is discussed, especially some of the frequently used elements, like the phrases used by the main character to introduce himself in the beginning, phrases used as a reaction to the words of other actors or phrases and even full sentences repeatedly used in many dramas in certain situations. Although until the 19TH century Japanese theater was functioning without any contact with European theater, some resemblances can be noticed between kyōgen and Italian commedia dell’arte. These resemblances and differences are also discussed in the article.
Źródło:
Porównania; 2016, 18; 219-238
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 25

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies