Temat: kenosis - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Uniżenie Syna Bożego a uświęcenie człowieka
Autorzy:: Orlicki, Michał Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1371176.pdf
Data publikacji:: 2019-01-20
Wydawca:: Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:: uświęcenie
kenoza
wcielenie
Logos
sanctification
kenosis
Incarnation
Opis:: Źródłem wszelkiej świętości i jedynym prawdziwie świętym jest tylko Bóg. To właśnie On wybiera sobie lud święty jako swoją szczególną własność, uświęca go i nie przestaje powoływać do świętości każdego z osobna, czyniąc z owej świętości jednocześnie dar i zadanie. Artykuł stara się odpowiedzieć na następujące pytania: Na czym polega świętość człowieka i jak dokonuje się „proces” jego uświęcenia? Jaką rolę w procesie tym odgrywa Chrystusowe wcielenie, przyjście na świat oraz Jego dobrowolne ogołocenie się (kenoza), wyzucie z Boskiej chwały i uniżenie, które widać w każdym niemal aspekcie Jego ludzkiego życia i publicznej działalności? Sięgając do dzieł współczesnej dogmatyki, ukazany jest związek między trzema pojęciami: wcielenie Logosu – kenoza Chrystusa – uświęcenie człowieka.
The source of all holiness and the only true saint is God alone. It is He who chooses the holy people for Himself as His special property, sanctifies them, and does not cease to bring to holiness everyone individually, making this holiness a gift and a task at the same time. In this short dogmatic study, the author answers the following questions: What would human being’s sanctity consist in and how is the “process” of his/her sanctification going? What role does the Christ’s Incarnation play in this process? What role plays His coming into the world and His free self-emptying (kenosis), depriving Himself of God’s glory and experiencing humiliation, which you can see in almost every aspect of His human life and public activity? Referring to the works of modern dogmatics, there is a connection between three concepts: the Incarnation of the Logos – the kenosis of Christ – the sanctification of the human being.
Źródło:: Studia Bobolanum; 2019, 30, 1; 67-86
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:: Studia Bobolanum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Hermeneutyka podstawowych pojęć chrystologicznych w teologii Hansa Ursa von Balthasara
The Hermeneutics of the Basic Christological Concepts of Hans Urs von Balthasars Theology
Autorzy:: Jóźwik, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1600804.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Balthasar
posłuszeństwo
kenoza
universale concretum
Pascha
obediecne
kenosis
Passover
Opis:: Chrystologia Hansa Ursa von Balthasara wydaje się niezrozumiała bez wnikliwej analizy kluczowych dla niej pojęć, do których należą: misja, posłuszeństwo, kenosis, universale concretum. Tylko dzięki przyjrzeniu się misji Jezusa Chrystusa oraz Jego bezwzględnemu posłuszeństwu wydaje się możliwe rozpoznanie w Nim prawdziwego Syna Ojca. Porzucenie postaci Bożej (Flp 2,7), wejście w doświadczenie kenozy, pokazuje radykalizm oddania się woli Posyłającego oraz poddanie działaniu Ducha. Tym samym tajemnica Jezusa Chrystusa staje się niemożliwa do opowiedzenia bez odniesienia do Misterium Trinitas, a także bez uwzględnienia wydarzenia Paschy. Ostatecznie jednak dopiero kategoria chrystologiczna, jaką jestuniversale concretum, pozwala zobaczyć, że „prawdziwie Ten był Synem Bożym” (Mt 27,54).
In order to comprehend the chrystology of Hans Urs von Balthasar, one of the most prominent of twentieth-century theologians, it is apparently essential to familiarize with the key concepts employed by the Swiss theologian whilst describing the Christ Event. Doubtless, in chrystological reflection of Balthasar it is mission, obedience, kenosis and universale concretum. Scrutinizing the key concepts of Balthasar’s chrystology one cannot separate them from their paschal as well as intra-trinitarian context. Hence, hermeneutics of terms: mission, obedience, kenosis and universale concretum requires presenting them in the light of the Triune immanent life and also His work within the Salvation History. Comprehension of these Balthasar’s chrystology concepts necessitates recalling their primary meanings and the way of understanding by the Swiss theologian as well as referring to biblical, philosophical or cultural perspective. Eventually, setting in an appropriate context and taking Misterium Paschalis and Misterium Trinitatis into consideration may help to outline the horizon of Balthasar’s chrystology.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2013, 7, 2; 141-155
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: „CIERPIĘ, WIĘC JESTEM”. PROBLEMATYKA TEODYCEALNA W TEKSTACH ABPA JÓZEFA ŻYCIŃSKIEGO
“I SUFFER, THEREFORE I AM”: THEODICEAN THEMES IN THE TEXTS OF JÓZEF ŻYCIŃSKI
Autorzy:: Głąb, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/488381.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: cierpienie
Bóg
zło
kenoza
wszechmoc
suffering
God
evil
kenosis
omnipotence
Opis:: The article considers the most important theodicean problems in Józef Życiński’s texts. The author of the article examines the issue of the existence of God and evil taking into account the following arguments: (1) the argument from God’s kenotic presence in nature, (2) the argument from an unjustified extrapolation of the feeling of absurdity, (3) argument from the limits of God’s omnipotence, which includes (3a) the argument from the price for the another direction of evolution, and (3b) the argument from transworld depravity, (4) the argument from an analogy between limitation claims in logic and mathematics and ontological determinants of suffering, (5) the argument from moral beauty, persuasion and mystery.
Artykuł przedstawia najważniejsze wątki teodycealne zawarte w tekstach Arcybiskupa Józefa Życińskiego. Spory dotyczące istnienia Boga i zła w świecie zostają omówione z perspektywy argumentów za istnieniem Boga: (1) argumentu z kenozy Boga, (2) argumentu z nieuzasadnionej ekstrapolacji odczucia absurdu, (3) argumentu z ograniczenia wszechmocy Boga, który zawiera dwa argumenty: (3a) z ceny za inny kierunek ewolucji, oraz (3b) z deprawacji ponadświatowej, (4) argumentu z analogii między twierdzeniami limitacyjnymi w logice i matematyce a ontologicznymi uwarunkowaniami cierpienia, (5) argument z moralnego piękna, perswazji i tajemnicy.
Źródło:: Roczniki Filozoficzne; 2012, 60, 4; 77-99
0035-7685
Pojawia się w:: Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: The Father in the Communion of the Holy Trinity
Ojciec w komunii Trójcy Świętej
Autorzy:: Jagodziński, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1050747.pdf
Data publikacji:: 2020-03-16
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: relacja
osoba
perychoreza
komunia
kenoza
relation
person
perichoresis
communion
kenosis
Opis:: Holy Trinity is the Communion of Persons. Relational understanding of Persons in the Holy Trinity is closely related to the concept of perichoresis. Most importantly, God is the Father. He is the Trinitarian source of Deity and exists in the Communion with the Son and the Holy Spirit. The mystery of love in God H.U. von Balthasar expresses with the help of the concept of kenosis, which did not take place only at the moment of incarnation or death of Jesus on the cross, but in God himself. In explaining of this image Balthasar does not use the full harmony of the meaning of communion, but dramatic metaphors of “killing”, “expropriation”, “separation” and even “absolute istinction” between the Father and Son. However, there is a question about the legitimacy of abandoning the metaphor of mutual community commonly used in Trinitology.
Trójca Święta to Komunia Osób. Relacyjne rozumienie Osób w Trójcy Świętej jest ściśle związane z pojęciem perychorezy. Bóg jest przede wszystkim Ojcem. On jest trynitarnym źródłem Bóstwa i istnieje w Komunii z Synem i Duchem Świętym. Tajemnicę miłości w Bogu H.U. von Balthasar wyraża za pomocą pojęcia kenozy, która nie miała miejsca tylko w momencie wcielenia lub śmierci Jezusa na krzyżu, ale w samym Bogu. Wyjaśniając ten obraz, Balthasar nie wykorzystuje pełnego harmonii znaczenia komunii, lecz dramatyczne metafory „zabijania”, „wywłaszczenia”, „oddzielenia”, a nawet „absolutnego rozróżnienia” między Ojcem a Synem. Istnieje jednak pytanie o zasadność porzucenia metafory wspólnoty powszechnie stosowanej w trynitologii.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2019, 13, 1; 5-17
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Komunijno-trynitarna pozycja Ducha Świętego
Communional-Trinitary Position of the Holy Spirit
Autorzy:: Jagodziński, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2035290.pdf
Data publikacji:: 2019-11-07
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: pneumatologia
Trójca Święta
Komunia
Filioque
kenoza
pneumatology
Holy Trinity
Communion
kenosis
Opis:: W Nowym Testamencie można zauważyć początki pneumatologii trynitarnej, która zaczęła się rozwijać w zmieniającym się kontekście świata kulturowego. Istotne znaczenie miało tu spojrzenie na Ducha Świętego w perspektywie miłości trynitarnej. Komunijny wymiar miało także nauczania o Filioque. Od średniowiecza rozpoczął się na Zachodzie pewien proces zapominania o Duchu Świętym i dopiero w nowszej teologii nastąpił w pneumatologii renesans, możliwy dzięki zintegrowaniu refleksji teologicznej i doświadczenia duchowego, w szczególności dzięki nowemu obudzeniu się w Kościele poczucia zjednoczenia na sposób komunii, które ośmieliło wybitnych teologów do podejmowania wnikliwych poszukiwań pneumatologicznych.
In the New Testament, you can see the beginnings of Trinitarian pneumatology, which began to develop in the changing context of the cultural world. The view of the Holy Spirit in the perspective of Trinitarian love was of great importance here. The communion dimension also had teaching about Filioque. From the Middle Ages, a process of forgetting the Holy Spirit began in the West and it was only in newer theology that a renaissance in pneumatology was possible thanks to the integration of theological reflection and spiritual experience, in particular, thanks to the new awakening of the Church’s sense of unification in a manner of communion that emboldened outstanding theologians to undertake a penetrating search in pneumatology.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 7; 5-16
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Hymn o Chrystusie (Flp 2,6-11)
Christ Hymn (Phil. 2:6-11)
Autorzy:: Kasiłowski, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1596297.pdf
Data publikacji:: 2021-09-01
Wydawca:: Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:: Chrystus
Św. Paweł
hymn
kenoza
objawienie
Christ
Saint Paul
kenosis
revelation
Opis:: Przedmiotem analiz egzegetycznych jest hymn Flp 2,6-11, tekst przed-Pawłowy, włączony do Listu do Filipian, jako zachęta do zachowania jedności we wspólnocie chrześcijan, przez przyjęcie postaw Chrystusa, które szczególnie objawiły się w Jego wcieleniu i męce. Autor odwołuje się w analizach do tekstów biblijnych, które wydają się pomagać w rozumieniu hymnu. Przedmiotem refleksji teologicznej w hymnie jest historyczna postać Jezusa Chrystusa, którą znamy ze świadectwa apostolskiego. Pierwsza część mówi o działaniu Jezusa (2,6-8), druga o odpowiedzi na nie Boga (2,9-11). Chrystus, którego życie duchowe jest scharakteryzowane przez „dar”, jest wzorem życia chrześcijańskiego. On myślał o innych, pragnął zbawienia innych i takie ma być życie duchowe chrześcijan. Mówienie o morphe theou to wypowiadanie się o bóstwie Jezusa w kontekście poznawania Jezusa w historii zbawienia. Stosunek Chrystusa do bóstwa należy rozumieć w ramach „obdarowania”, „bezinteresowności”, bo On sam jest absolutnym darem (ouch harpagmon hegesato). Gdzie występuje obdarowanie, tam jest myśl o jeszcze większym darze, i z tego bierze się kenoza Chrystusa. Znaczenie czasownikowi „ogołocić się” nadaje Ewangelia, czyli świadectwo o życiu historycznym Jezusa. Ogołocenie nie może dotyczyć tożsamości osoby („ja”), bo tej się nie zmienia. Wyraża się ono we wcieleniu, gdy Chrystus, nie przestając być sobą, przyjął na siebie „całe dziejowe ryzyko bytowania człowieka”. Szczególnym momentem ogołocenia jest śmierć na krzyżu, wobec której Chrystus nie broni się w sposób boski. Hymn mówi o Chrystusie przez pryzmat pierwszego Adama: podczas gdy Adam chciał stać się „jak bogowie”, Chrystus stał się sługą ludzi (por. Rz 5). Pomija się kolejne etapy wywyższenia: zmartwychwstanie, wniebowstąpienie, zajęcie miejsca po prawicy Boga. Wywyższenie nie jest logicznym następstwem, lecz wolnym aktem Boga, który dał Synowi godność Pana, jako człowiekowi, który był sługą. W hymnie mowa jest o adoracji całego stworzenia, które jest zdolne do tego aktu (Ap 5,13). Panowanie nad wszystkimi jest znakiem posiadania władzy boskiej wobec świata, który ma okazywać posłuszeństwo. Wyrażona jest prawda o jedności Boga Ojca i Pana Jezusa: wyznanie prawdy o Chrystusie jako Panu zmierza do chwały Boga Ojca, jak cały zbawczy plan (Rz 15,7-9). Jest to zgodne z teologią Pawła, który nalega na to, że wszystko bierze początek od Ojca i do Niego zmierza. Hymn, który zamieszcza Paweł w swoim Liście do Filipian, wyraża w formie poetyckiej to, co było doświadczeniem naocznych świadków i było głoszone w Ewangelii. Poddano teologicznej refleksji fakty objawienia. Jezus w czasie swojego ziemskiego życia nie dążył do objawienia swojej „chwały” eschatologicznej i ukrywał swoją tajemnicę mesjańską. Jego celem była służba ludziom, mająca doprowadzić ich do zbawienia. To dzieło stanowi podstawę Jego uwielbienia jako prawdziwego człowieka i Syna Bożego.
The subject of exegetical analyses is the hymn Phil. 2:6-11, the pre-Paul text, included in the Letter to the Philippians as an encouragement to maintain unity in the Christian community by adopting Christ’s attitudes which manifested themselves in His incarnation and torment. The author refers in his analyses to Biblical texts that seem to help to understand the hymn. The subject of theological reflection in the hymn is the historical figure of Jesus Christ known from the apostolic testimony. The first part speaks of the actions of Jesus (2:6-8), the second part is the reaction of God to Jesus’ deeds (2:9-11). Christ, whose spiritual life is characterised by “a gift”, is the model of Christian life. He thought about others, He wanted the salvation of others and this is what the spiritual life of Christians is meant to be. To talk about morphe theou is to speak about the deity of Jesus in the context of getting to know Jesus in the history of salvation. The attitude of Christ to deity should be understood as part of “giving” and “selflessness” because He is an absolute gift (ouch harpagmon hegesato). Where there is endowment, there is the thought of an even greater gift, and from this comes the kenosis of Christ. The meaning of the verb “to be made nothing/to make oneself of no reputation” is given by the Gospel, i.e. the testimony of the historical life of Jesus. Making oneself nothing can not refer to the identity of a person (“I”), because it does not change. It is expressed in the incarnation, when Christ, without ceasing to be himself, took upon himself “the entire historical risk of human existence”. A special moment of being made nothing is His death on the cross, against which Christ does not defend himself in a divine way. The hymn speaks of Christ in the context of first Adam: while Adam wanted to become “like the gods”, Christ became a servant of men (see Rom 5). The successive stages of exaltation are omitted: resurrection, ascension, taking the place at the right hand of God. Exaltation is not a logical consequence, but a free act of God who gave the Son the dignity of the Lord as a man who was a servant. The hymn speaks of the adoration of all creation which is capable of this act (Rev 5:13). The dominion over all is a sign of having divine authority over the world which should show its obedience. The truth about the unity of God the Father and the Lord Jesus is expressed: the confession of the truth about Christ as Lord is directed to the glory of God the Father, as the entire saving plan (Rom 15:7-9). This is in accordance with Paul’s theology, who insists that everything takes from the Father and goes towards Him. The Hymn that Paul includes in his Letter to the Philippians expresses in a poetic form what the experience of eyewitnesses was and what was proclaimed in the Gospel. The facts of revelation were subjected to theological reflection. During his earthly life Jesus did not seek to reveal his eschatological “glory” and hid his messianic mystery. His purpose was to serve people to bring them to salvation. This work is the basis for His worship as a true human being and the Son of God.
Źródło:: Studia Bobolanum; 2018, 29, 1; 153-185
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:: Studia Bobolanum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Charyzmatyczno-kenotyczny wymiar przynależności do Kościoła
Charismatic and Kenotic Dimension of Belonging to the Church
Autorzy:: Moskałyk, Jarosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31340910.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: charyzmat
kenoza
Duch Święty
przynależność do Kościoła
charisma
kenosis
the Holy Spirit
belonging to the Church
Opis:: The entire New Covenant, penetrated by the Spirit, introduces man to the events from the life of Christ. These events are best presented and continued in the Church. He who accepts the gift of membership in the Body of Christ simultaneously accepts membership in the charisma of the Holy Spirit. Thus, one is no longer merely an individual – one finds the strength to exist and act together with others for common good. The true communion in community with others makes one better understand the charisma of one’s belonging to the Church. The entire charismatic reality of the Church empowers her members to bravely follow the apostles. An open relation to the Church makes one see her as imperfect, limited with human fault, i.e. marked with kenotic reality. The perspective of charismatic and kenotic realization of the Church even more strongly reveals the Church’s redemptory mission in the world. Simultaneously it becomes a stimulus for all believers for a truly Christian identification.
Źródło:: Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2009, 1; 33-47
2081-6731
Pojawia się w:: Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Św. Jan Chryzostom, VII Homilia w cyklu Homilii do Listu do Filipian
Autorzy:: Latawiec, Zofia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/612790.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Ojcowie Kościoła
Jan Chryzostom
homilia
tłumaczenie
List do Filipian
kenoza
John Chrysostom
homily
translation
Church Fathers
kenosis
Opis:: This study is the first Polish translation of John Chrysostom’s seventh homily in relation to the Letter to the Philippians. The study includes two sections. The first one is a theoretical introduction to St. John’s style, followed by investigation into the origin of the homily. The subject matter of Chrysostom’s work is also discussed. The first part of this study is also systematic analysis of elements showcasing the author’s rhetorical skills. The following part is the translation of aforementioned homily with a philological commentary and comparative analysis of the work in the light of description of its biblical references and its lexical analysis.
Niniejsza praca stanowi przekład VII homilii Jana Chryzostoma dotyczącej cyklu homilii do Listu do Filipian. Jest to pierwszy polski przekład wspomnianej homilii. Tekst poprzedzony został krótkim wstępem, w ramach którego omówione zostały kwestia czasu i miejsca powstania omawianej mowy, a także jej przedmiot. Wyróżnione zostały również główne zagadnienia podejmowane przez Złotoustego w obrębie homilii. Część wstępu stanowi opis struktury tekstu Chryzostoma, będący analizą elementów wskazujących na retoryczny kunszt autora. Przekład opatrzony został krótkim komentarzem w formie przypisów, dotyczących passusów, które mogą stanowić problem interpretacyjny.
Źródło:: Vox Patrum; 2019, 71; 611-630
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Deus-caritas jako zasada chrześcijańskiego teocentryzmu w interpretacji J. Ratzingera/Benedykta XVI
Deus-caritas as the Principle of Christian Theocentrism in J. Ratzinger/Benedict XVI’s Interpretation
Autorzy:: Szymik, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31233941.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Bóg
Chrystus
miłość
teocentryzm
myśl
rozum
ojcostwo
mimesis
nadmiar
kenoza
God
Christ
love
theocentrism
thought
reason
fatherhood
overabundance
kenosis
Opis:: The meeting of the Biblical understanding of God as love and the Christian concept of theocentrism is an original feature of J. Ratzinger/Benedict XVI's theology. The present Pope shows that in fact both these truths: about God as love and about God as the center of any reality, condition each other and explain each other. It is so because God loves as He exists (in relation, One in the Trinity), creates (all the world and man in it) and saves (giving Himself to the world in Christ, in overabundance). At the same time He Himself remains for man, created in His likeness, a model to be imitated and the only just measure of love of relation (fatherhood) and generosity. This is why it is just the theocentric (heading towards God) thought – and only this – that can give hope to the world and satisfy the desires of the human heart; it is only this thought, which is ultimately love that is more powerful than death.
Źródło:: Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2011, 3; 271-288
2080-6345
Pojawia się w:: Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Józef Egipski – latorośl owocująca nad źródłem. Stary Testament na współczesnej ambonie
Joseph of Egypt—a Fruitful Vine above the Spring: The Old Testament in the Modern Pulpit
Autorzy:: Krasowski, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/32070980.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Józef Egipski
sen
nienawiść
studnia
więzienie
zarządca
Egipt
kenoza
bracia
Joseph of Egypt
dream
hatred
well
prison
governor
Egypt
kenosis
brothers
Opis:: Joseph is born as a very expected and wanted child. The translation of this name is may God multiply or just add. Sold by brothers gets to Egypt. In spite of adversities and injustice he is faithful to God. When he explains Pharaoh’s dream he is appointed governor of whole Egypt. During harvests he stores cereal in granaries to distribute it to the people in time of famine. When his family also suffers from hunger it comes to Egypt. Joseph makes himself known to his brothers and without bearing them a grudge for done wrong he brings father and whole family and settles them in the most fertile part of Egypt. Joseph’s history is the story of the shaping and strengthening belief in God. His way is the way of kenosis. Joseph saves people from death by starvation. He is so then an announcement of Messiah who will pass the way of stripping by saving all people from their sins and eternal death. This story gives also an answer to the question: what is mature piety of Christian life. This maturity is expressed in the fact to see, understand and accept the story of our life.
Źródło:: Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2013, 4; 209-226
2082-8586
Pojawia się w:: Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: L’inabitazione della Trinità: una verità dimenticata? Studio dogmatico-spirituale-pastorale
Zamieszkanie Trójcy Świętej w człowieku: zapomniana prawda? Studium dogmatyczno-duchowo-pastoralne
Autorzy:: Kowalczyk, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/37523674.pdf
Data publikacji:: 2024
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: indwelling
Holy Spirit
Trinity
grace
kenosis
mysticism
zamieszkanie Boga
Duch Święty
Trójca
łaska
kenoza
mistyka
inabitazione
Spirito Santo
Trinità
grazia
kenosi
mistica
Opis:: Non molte dottrine cattoliche hanno così tanti luoghi scritturistici che le fondano, come la dottrina dell’inabitazione trinitaria. Nonostante ciò, essa nonè, oggi, un tema frequente nella riflessione teologica e nella predicazione. In questa situazione, non soltanto la lettura attenta del Nuovo Testamento ci invita a riprendere il mistero dell’inabitazione, ma siamo interpellati anche dai preziosi testidel Magistero della Chiesa (Divinum illud munus di Leone XIII, Mystici Corporis Christi di Pio XII) e dalle numerose testimonianze dei santi mistici (p.es. Teresa d’Avila, Giovanni della Croce, Elisabetta della Trinità, Faustina Kowalska), peri quali, proprio la presenza di Dio nei loro cuori, costituiva il fondamento di tutte le altre esperienze spirituali. L’inabitazione non è solo una estetica e bella verità,accanto a tante altre, ma per la sua realtà estatica, può offrire un filo rosso per la riflessione di tutte le materie di teologia e catechetica. Una delle difficoltà che ostacola un vero rinnovamento teologico, spirituale e pastorale del mistero dell’inabitazione, consiste in una tale idealizzazione che i fedeli rimangono convinti che la cosa non li riguarda, poiché non si sentono santi e degni. In questo punto, crux di tante contraddizioni e mal comprensione della vita battesimale, si potrebbe sviluppare il tema della kenosi dello Spirito Santo. Esso ci aiuta a percepire la presenza amorevole di Dio in tutti, anche di fronte all’uomo debole e peccatore. L’eccedenza dell’amore di Dio uno e trino è chiamata in causa. È vero che il concetto dell’inabitazione riguarda l’uomo che si trova nella grazia santificante (Spiritus inhabitans), ma – primo – tale stato non significa una piena perfezione, e – secondo – lo Spirito (Spiritus movens) si fa vicino anche ai grandi peccatori per riportarli alla grazia.
Niewiele katolickich doktryn jest tak dobrze umocowanych w Piśmie Świętym, jak doktryna o zamieszkaniu Trójcy Przenajświętszej w człowieku. Mimo to prawda ta nie jest dziś często obecna w teologicznej refleksji, czy też w przepowiadaniu. Tymczasem nie tylko uważna lektura Nowego Testamentu zaprasza nas do podjęcia misterium zamieszkania Boga w ludzkiej duszy, ale jesteśmy do tego wezwani także przez teksty Magisterium Kościoła (Divinum illud munus Leona XIII, Mystici Corporis Christi Piusa XII) oraz przez liczne świadectwa świętych mistyków (np. Teresa z Avila, Jan od Krzyża, Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej, Faustyna Kowalska), dla których właśnie obecność Boga w ich sercach tworzyła fundament wszystkich innych duchowych doświadczeń. Zamieszkanie Boga w człowieku nie jest jedynie jakąś estetyczną, piękną prawdą obok wielu innych prawd, ale oferuje nam nić przewodnią w teologicznej i katechetycznej refleksji. Jedna z przeszkód w prawdziwej teologicznej, duchowej i duszpasterskiej odnowie tajemnicy zamieszkania Boga polega na pewnej jej idealizacji, która każe wiernym myśleć, że to nie jest dla nich, ponieważ nie czują się ani święci, ani godni. Wobec tej sytuacji można by rozwinąć temat kenozy Duchy Świętego, aby pomóc wiernym w dostrzeżeniu pełnej miłości obecności Boga w ludziach, także tych słabych i grzesznych. Jest prawdą, że pojęcie zamieszkania Boga dotyczy – według katolickiej doktryny –człowieka, który znajduje się w stanie łaski uświęcającej (Spiritus inhabitans), ale – po pierwsze – bycie w stanie łaski nie oznacza jakiejś doskonałości, a po drugie, Duch (Spiritus movens) zbliża się także na swój sposób do wielkich grzeszników, aby ich doprowadzić do stanu łaski.
Not many Catholic doctrines have as many scriptural references to them as the doctrine of Trinitarian indwelling. Despite this, it is not a frequent theme in theological reflection and preaching today. In this situation, not only does the New Testament invite us to take up the mystery of indwelling, but so do the precious texts of the Magisterium of the Church (Divinum illud munus of Leo XIII, Mystici Corporis Christi of34 Pius XII) and the numerous testimonies of saints (e.g., Teresa of Avila, John of the Cross, Elizabeth of the Trinity, Faustina Kowalska), for whom the very presence of God in their hearts was the foundation of all other spiritual experiences. Indwelling is not just a beautiful truth next to many others. In fact, it can offer a guiding thread for reflection on all matters of theology andpreaching. One of the problems hindering a theological, spiritual and pastoral renewal of the mystery of indwelling lies in an idealized perception. This idealization leads the faithful to believe that it does not pertain to them because they do not consider themselves holy. At this point the theme of the kenosis of the Holy Spirit could be developed. It helps us to perceive God’s loving presence even in the weak and sinful human beings. It is true that the concept of indwelling concerns persons who find themselves in the state of sanctifying grace (Spiritus inhabitans), but – first – this state does not mean full perfection, and – second – the Spirit (Spiritus movens) also draws near to great sinners in order to bring them back to grace.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2024, 18, 1; 7-34
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Simone Weil i Kaija Saariaho. Paradoksy literacko-muzyczne
Simone Weil and Kaija Saariaho. Literary and Musical Paradoxes
Autorzy:: Kucia-Kuśmierska, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2033898.pdf
Data publikacji:: 2021-12-30
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: paradox
kenosis
Simone Weil
Kaija Saariaho
relations between literature and music
comparative studies
philosophy
paradoks
kenoza
związki literatury z muzyką
komparatystyka
filozofia
Opis:: Artykuł jest próbą porównania, w jaki sposób poetyka paradoksu realizuje się w pisarstwie filozoficzno-teologicznym Simone Weil oraz w języku muzycznym fińskiej kompozytorki Kaiji Saariaho w jej oratorium La Passion de Simone, poświęconym życiu i twórczości Weil. Przewodnikiem na drodze analizy komparatystycznej jest etymologia paradoksu, począwszy od jego znaczeń związanych z przeciwstawianiem się doksie, rozumianej jako zbiór przyjętych przez ogół mniemań, po odczytanie paradoksu jako ‛bycia obok’ (para) ‛chwały’ (doxa). Oba zakresy semantyczne przenikają tkankę tekstów Weil, zarówno na poziomie języka pełnego sprzeczności, jak i na poziomie rozważanej idei kenozy – największego paradoksu teologicznego, zasadzającego się na zderzeniu boskiej natury Chrystusa z pozbawieniem Go chwały w momencie Ukrzyżowania. Język muzyczny Saariaho wyzyskuje weilowskie sprzeczności, zestawiając ze sobą kontrastowe masy brzmień. Zamienia także muzyczny czas na wrażenie muzycznej przestrzeni oraz w sposób paradoksalny naśladuje dźwiękami ciszę.
The article attempts to compare how the poetics of paradox is realised in the philosophical and theological writings of Simone Weil and in the musical language of the Finnish composer Kaija Saariaho in her oratorio La Passion de Simone, dedicated to Weil’s biography and work. The etymology of paradox is a guide for the comparative analysis, from its meaning in opposition to doxa understood as a set of generally accepted beliefs to the reading of paradox as being ‛close to’ (para) ‛glory’ (doxa). Both semantic ranges permeate the fabric of Weil’s texts, both at the level of a language full of contradictions and at the level of the considered idea of kenosis, which is the greatest theological paradox, based on the clash between Christ’s divine nature and depriving him of glory at the time of his Crucifixion. Saariaho’s musical language exploits Weilian contradictions, juxtaposing contrasting masses of sound. It also transforms musical time into an impression of musical space and, paradoxically, imitates silence with sounds.
Źródło:: Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2021, 10; 67-97
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:: Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Teologiczne rozumienie zbawienia i jego znaczenie w życiu Kościoła
Theological Understanding of Salvation and its Significance in the Life of the Church
Autorzy:: Barth, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31233910.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Odkupienie
usprawiedliwienie
zbawienie
nowe stworzenie
zbawienie społeczne
zbawienie w Kościele
powszechność zbawienia
kenoza
miłość staurologiczna
Redemption
justification
salvation
new creature
social salvation
salvation in the Church
universality of salvation
kenosis
staurological love
Opis:: All attempts at describing the mystery of salvation are only partial. The idea of salvation, although it is considered a little archaic today, deserves being examined closely again as one of the concepts that belong to absolutely key ones. It appears as a “structure of our construction and of our future”, so it refers to the essence of man and is sort of “prophecy of his existence”. Theology of salvation appears to every man as a promise – or a suggestion – that a man is not alone and that he builds himself, exceeding himself and accepting the fact that God is different. Salvation is always visible where a certain “possibility”, a potentiality emerges in front of a human person; that is, where a being is not completed and has a perspective of being positively different. Salvation is where there is a meaning. Who utters the word “salvation”, says that nothing in his life of in the history of the world is subject to fatalism, nothing is inexcusable, impossible to mend, incurable. This truth testifies that although God has not liberated us from evil yet, He has liberated us from the tyranny of evil. Christ’s salvation shows – and here it is exceptional again – what reality should be like for us and by us, and what it will be like through God’s faithfulness to His promises and through faithfulness of our response.
Źródło:: Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2011, 3; 61-80
2080-6345
Pojawia się w:: Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Русское старчество как служение сверхнормативной любви Христовой
Rosyjska instytucja starców jako służba ponadnormatywnej miłości Chrsytusowej
Autorzy:: Хоружий, Сергей
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2057257.pdf
Data publikacji:: 2018-12-21
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: Spiritual experience
Russian eldership
hesychasm
Christian love
kenosis
Optina Pustyn’
Paisius Velichkobsky
Amvrosy of Optina
doświadczenie duchowe
rosyjska instytucja starców
hezychazm
miłość Chrystusowa
kenoza
Optina Pustyń
Paisjusz Wieliczkowski
Ambroży z Optiny
Духовный опыт
русское старчество
исихазм
любовь Христова
кеносис
Оптина пустынь
Паисий Ве-
личковский
Амвросий Оптинский
Opis:: Статья анализирует феномен старчества в духовной традиции Православия, трактуя его как антропологический механизм трансляции духовного опыта. Описаны этапы исторической эволюции старчества, ведущей к расширению его служения за пределы монашеской, а затем и церковной среды. Главное внимание уделяется последнему этапу эволюции – русскому старчеству 19-20вв., внутренняя суть которого определяется как сверхнормативная любовь Христова, имеющая свой совершенный образ в Искуплении и Крестной Жертве Христа. Показано, что в русском старчестве создается особая этическая формация, принципами которой являются кенозис, смирение и абсолютное принятие Другого.
The article presents the analysis of the phenomenon of the eldership in the Orthodox spiritual tradition interpreting this phenomenon as an anthropological mechanism of the translation of spiritual experience. Historical evolution of the eldership is reconstructed which leads to its expansion beyond the limits of the monastic and then also ecclesiastic medium. The main attention is paid to the last stage of the evolution, the Russian eldership of the 19-20th cc. The essence of this phenomenon is qualified as the supra-normative love of Christ, the perfect manifestation of which is the Redemption and the Sacrifice on the Cross of Christ. It is shown that the Russian eldership creates an original ethical formation, main principles of which are kenosis, humility and the absolute acceptance of the Other.
Artykuł analizuje fenomen instytucji starców w duchowej tradycji Prawosławia, traktując go jako antropolgiczny mechanizm translacji duchowego doświadczenia. Opisano etapy historycznej ewolucji instytucji starców, prowadzącej do rozprzestrzenienia się ich służby poza obręb środowiska mniszego, a co za tym idzie – cerkiewnego. Najwięcej uwagi poświęcono ostatniemu etapowi ewolucji – rosyjskiej instytucji starców na przełomie XIX i XX wieku. Istotą tego fenomenu jest ponadnormatywna miłość Chrystusowa, której najdoskonalszym wyrazem jest Odkupienie i Ofiara Chrystusa na Krzyżu. Ukazano, iż rosyjska instytucja starców wytworzyła specyficzny kodeks etyczny, którego głównymi założeniami są kenoza, pokora i absolutna akceptacja Innego.
Źródło:: ELPIS; 2018, 20; 205-210
1508-7719
Pojawia się w:: ELPIS
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "kenosis" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język