Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Aniela, Dylus," wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Trudny związek demokracji i wolnego rynku w warunkach deglobalizacji. Perspektywa katolickiej nauki społecznej
The complicated relationship between democracy and free market in globalization. The catholic church social doctrine perspective
Autorzy:
Dylus, Aniela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788628.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
demokracja
wolny rynek
kapitalizm
globalizacja
deglobalizacja
katolicka nauka społeczna
democracy
free market
capitalism
globalization
deglobalization
Catholic Church Social Doctrine
Opis:
W artykule podejmuje się pytanie, czy teza o związku demokracji i wolnego rynku obowiązuje także w warunkach deglobalizacji. Dotychczas koniunkcję autorytarnych reżimów politycznych z liberalnym systemem gospodarczym traktowano jako wyjątki od reguły. Osłabiony dziś związek demokracji i wolnego rynku prezentujemy z „perspektywy katolickiej nauki społecznej”. W punkcie wyjścia pokazujemy, na czym opiera się przekonanie o współzależności wolnego rynku i demokracji oraz narastanie kryzysu „demokratycznego kapitalizmu”. Następnie omawiamy te związane z globalizacją przemiany gospodarcze, które w konsekwencji osłabiają demokrację. Rezultatem społecznego niezadowolenia ze skutków globalizacji są próby jej zahamowania. Pojawia się jednak pytanie, czy w ogóle jest to możliwe. Dopiero po uchyleniu tej wątpliwości następuje charakterystyka symptomów deglobalizacji. Jeśli gospodarczą globalizację cechuje maksimum rynkowej wolności, to z deglobalizacją wiążemy jej ograniczenie. Rozważania zamyka próba ustalenia, czy to osłabienie rynkowej wolności przekłada się na kondycję demokracji.
The aim of the paper is to address the question of the relationship between democracy and free market in the framework of deglobalization. So far, the relationship between the authoritarian regimes and liberal economy system has been regarded as the exception to the rule. The weakening now relationship between democracy and free market is presented in this paper from the perspective of the Catholic Church Social Doctrine. At the beginning, the basis of the relationship between free market and democracy and the crisis of the “democratic capitalism” are depicted. The economic changes connected with globalization that undermine the democracy are also discussed. The social discontent caused by globalization results in the attempts to hinder this process. There is a question, though, whether it is possible to do it. Then, the characteristics of deglobalization symptoms is given. If economic globalization is characterized by the maximum of market freedom so deglobalizaton can be connected with its constraint. At the end, it is considered whether the weakening of free market has an impact on the condition of political democracy.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2019, 47, 4; 5-30
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Ta gospodarka zabija”. Papieża Franciszka krytyka (wynaturzeń) wolnego rynku
„This Economy Kills”. Pope Francis’ Critique of (the Degenerations of) the Free Market
Autorzy:
Dylus, Aniela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/468812.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Filozofii i Socjologii PAN
Tematy:
„zabójcza” gospodarka
ekonomia wykluczenia
ubóstwo
bałwochwalstwo pieniądza
kapitalizm
globalizacja
krytyka
„teoria skapywania”
„killer” economy
economy of exclusion
poverty
idolatry of money
capitalism
globalization
critique
trickle-down theory
Opis:
Przedmiotem artykułu jest eksplikacja krytyki rynkowych wynaturzeń zawarta w adhortacji papieża Franciszka Evangelii Gaudium (EG) oraz prezentacja polemiki z tą krytyką. Aby lepiej zrozumieć adhortację, trzeba mieć na uwadze pastoralny motyw piętnowania „zabójczej” gospodarki, przesądzający też o dosadnym języku analizowanego tekstu. Rekonstruując od strony formalnej papieską krytykę gospodarki, można stwierdzić, że dotyczy ona głównie określonych działań i podmiotów, ale także systemu (ustroju) gospodarczego oraz teorii ekonomicznych, towarzyszących im ideologii i opartej na nich polityki gospodarczej. Adresatem krytyki są podmioty ze świata biznesu (głównie uwikłane w gospodarkę „czarną” i „szarą”), polityki (np. ulegający ideologii „absolutnej autonomii rynków”), ale też konsumenci poddający się „kulturze dobrobytu” oraz niektóre obojętne wobec ubóstwa wspólnoty kościelne. Ze zdecydowanym sprzeciwem spotkała się działalność gospodarcza prowadząca do wykluczenia, do rodzących przemoc nierówności społecznych i do ekonomizacji życia społecznego. Skrytykowane zostało porzucenie służebnej funkcji pieniądza na rzecz „bałwochwalstwa” i poddanie się „rządom” pieniądza. W polemice z tą krytyką wytykano Franciszkowi błędną diagnozę skali ubóstwa, nietrafne wiązanie go z globalizacją oraz niepełną identyfikację przyczyn kryzysu finansowego i zadłużenia. Papieska krytyka objęła również „panujący system ekonomiczny”. Nie oznacza to jednak odrzucenia en block kapitalizmu (i gospodarki rynkowej), a jedynie jednej z jego odmian – kapitalizmu finansowego. W EG jako szkodliwa została uznana polityka nieingerencji gospodarczej. Według komentatorów chodziło tu o wyraźny dystans wobec polityki gospodarczej opartej na consensusie waszyngtońskim. Z kolei w odpowiedzi zarzucano Papieżowi nieuprawnione uogólnienia. Oburzano się, że patrzy na gospodarkę z perspektywy Argentyny. Jego krytykę kapitalizmu oceniono jako „radykalnie lewicową”, świadczącą o braku zrozumienia dla tego systemu. Wreszcie z dezaprobatą Franciszka spotkały się niektóre teorie ekonomiczne. Można się tu doszukać krytyki tez właściwych dla neoliberalnej ekonomii podaży oraz leseferyzmu, doktryny nieingerencji i darwinizmu społecznego. Papież demaskuje je jako „ideologie”. To samo dotyczy „teorii skapywania”. Poszukując dróg wyjścia ze ślepego zaułka „zabójczej” gospodarki, Franciszek domaga się „ukierunkowania antropologicznego” gospodarki i otwarcia się jej na etykę. Chodzi mu przy tym o „etykę niezideologizowaną” i kierującą się do Boga. Choć domaga się przede wszystkim odnowienia etyki cnót, nie zapomina też o etyce instytucji.
The subject of the article is the explication of the critique of degenerations of the market, found in Pope Francis’ exhortation Evangelii Gaudium (EG), as well as the presentation of a polemic with this critique. For a better understanding of the adhortation, the pastoral motive of the “killer” economy needs to be kept in mind – it also determines the text’s strong language. Formally reconstructing papal critique of the economy, one can conclude that it is mainly concerned with particular actions and subjects, but also with the economic system and economic theories, accompanying ideologies and economic policy which is based therein. The critique is aimed at subjects from the world of business (usually those involved in „black” and „grey” economies), politics (e.g. those who yield to the “absolute market autonomy” ideology), but also at consumers who submit to the „culture of prosperity”, and at some Church communities indifferent to poverty. Economic actions leading to exclusion, social inequalities that breed violence, and economization of social life were adamantly opposed. Abandonment of the ancillary function of money for „idolatry” and submitting to „the rule” of money was criticized. In polemic with this criticism, Francis was reproached for the erroneous diagnosis of the scale of poverty, for tying it inaccurately with globalization and for an incomplete identification of the causes of the financial crisis and debt. Papal critique also included „the prevailing economic system”. This does not mean an en bloc rejection of capitalism (or the market economy), but only one of its forms – financial capitalism. EG considers the policy of economic non-interference harmful. Commentators regard this as distancing from the economic policy based on the Washington consensus. In response, the Pope was accused of unfounded generalizations. His Argentinian perspective on the economy caused outrage. His critique of capitalism was assessed as „radically left-wing”, and proving a lack of understanding for this system. Finally, some economic theories met with Francis’ disapproval. One can discern here a critique of thesis characteristic of neoliberal supply economy and laissez-faire, non-inter-ference doctrine and social Darwinism. The Pope reveals them to be „ideologies”. The same applies to the trickle-down theory. Looking for ways out of the dead end of the „killer economy”, Francis demands the “anthropological orientation” of the economy and its opening to the ethics. What he means is an ethics „non-ideologised”, directing to God. Although he primarily calls for a renewal of the ethics of virtue, he does not forget institutional ethics.
Źródło:
Prakseologia; 2015, 157/2; 163-186
0079-4872
Pojawia się w:
Prakseologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies