Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Pietruszka, A." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Dietary intakes of iron and zinc assessed in a selected group of the elderly: are they adequate?
Autorzy:
Madej, D.
Borowska, K.
Bylinowska, J.
Szybalska, A.
Pietruszka, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/873701.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
Tematy:
dietary intake
iron
zinc
elderly
PolSenior project
human nutrition
Opis:
Background. Many studies demonstrate that the elderly consume a nutritionally inadequate diet that includes deficiencies in macro- and microelements; iron and zinc being significant examples of the former. Objectives. To assess the adequacy of dietary iron and zinc intakes in the elderly. Material and methods. The study was conducted on n=102 elderly persons, participating in the PolSenior Project, aged over 65, of which 44 were women and 58 men. Consumption data were collected by using 3 day dietary record from which a usual intakes of energy, macroelements (iron and zinc) were calculated. The Estimated Average Requirement (EAR) cut point and z-scores methods were used to determine probabilities of whether iron and zinc uptake was adequate per subject. Results. By using the EAR cut-point method it was stated that iron intake was inadequate for 5% of respondents, whereas 44% showed deficits in zinc (34% women and 52% men). The z-scores demonstrated that 3% of subjects had high probabilities of deficiencies in iron and 52% in zinc. Indeed, very high zinc deficiencies were observed in 20% of cases. Conclusions. The insufficient energy intake observed among respondents contributes to a high risk of zinc deficiency necessary to ensure health in the elderly. In most cases, the low risk of iron deficiency shows that there is no need to increase this nutrient uptake in the examined group of elderly. The study highlights the need for educating the elderly, especially focused on improving zinc intake without changing iron intake. It can be done through appropriate dietary choices so as to include products such as dairy products, wheat bran, pumpkin and sunflower seeds, beans, lentils and nuts.
Wprowadzenie. Wyniki wielu badań wskazują, że dieta osób starszych jest często nieadekwatna do ich zapotrzebowania. Istotne znaczenie ma odpowiednie spożycie makro- i mikroelementów w tym, m.in. żelaza i cynku. Cel. Celem niniejszych badań była ocena spożycia żelaza i cynku przez osoby starsze. Materiał i metody. Badania przeprowadzono wśród 102 osób w wieku ponad 65 lat (44 kobiety, 58 mężczyzn), uczestników projektu PolSenior. Dane o spożyciu zostały zebrane metodą 3-dniowego bieżącego notowania, na podstawie których obliczono wartość energetyczną racji pokarmowych oraz zwyczajowe spożycie makroskładników, żelaza i cynku. Ocenę adekwatności spożycia żelaza i cynku przeprowadzono metodą punktu odcięcia (Estimated Average Requirement - EAR cut-point) oraz określając prawdopodobieństwo nieprawidłowego spożycia żelaza i cynku na poziomie indywidualnym z wykorzystaniem współczynnika z-score. Wynik. Ocena adekwatności spożycia badanych pierwiastków metodą EAR cut-point wykazała w przypadku żelaza, iż dla 5% badanych zwyczajowa dieta nie pozwoliła na realizację normy na żelazo na poziomie średniego zapotrzebowania w grupie (EAR), natomiast w przypadku cynku aż u 44% badanych (34% wśród kobiet i 52% wśród mężczyzn). Oceniając prawdopodobieństwo niedostatecznego spożycia wykazano, że duże prawdopodobieństwo niedoborów żelaza wystąpiło jedynie u 3% osób, natomiast w przypadku cynku u około 52% osób, przy czy bardzo wysokie ryzyko dotyczyło 20% badanej populacji. Wnioski. Zbyt niska wartość energetyczna diet badanych osób powyżej 65 roku życia stwarza ryzyko wystąpienia niedoborów cynku w diecie osób starszych. Ze względu na niewielkie ryzyko wystąpienia niedoboru żelaza w diecie osób starszych nie ma potrzeby poprawy spożycia tego składnika wśród badanych osób. W celu zwiększenia pobrania cynku przez te osoby bez zmiany pobrania żelaza zaleca się większe spożycie produktów, takich jak mleko i przetwory mleczne, otręby pszenne, nasiona dyni i słonecznika, fasola, soczewica czy orzechy.
Źródło:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 2013, 64, 2
0035-7715
Pojawia się w:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spożycie składników mineralnych z wodą pitną przez młode kobiety
Minerals intake from drinking water by young women
Autorzy:
Januszko, O.
Madej, D.
Postaleniec, E.
Brzozowska, A.
Pietruszka, B.
Kaluza, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/875702.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
Tematy:
zywienie czlowieka
woda pitna
skladniki mineralne
wapn
magnez
zelazo
cynk
potas
sod
spozycie zywnosci
kobiety
studenci
SGGW Warszawa
ludzie mlodzi
human nutrition
drinking water
mineral component
calcium
magnesium
iron
zinc
potassium
sodium
food consumption
woman
student
Warsaw University of Life Sciences-SGGW
young people
Opis:
Cel badań. Celem niniejszych badań było określenie i ocena spożycia wapnia, magnezu, żelaza, cynku, potasu i sodu z wodą pitną w wybranej grupie 19-26 letnich kobiet, studentek Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Materiał i metoda. Dane na temat spożycia wody pitnej oraz składników mineralnych zebrano metodą 4-dniowego bieżącego notowania, natomiast informacje o rodzaju wody używanej do przygotowywania napojów i posiłków przy pomocy specjalnie przygotowanego kwestionariusza. Stężenia pierwiastków w próbkach wody oznaczono metodą atomowej spektrofotometrii absorpcyjnej (ASA). Wyniki. Średnie spożycie wody pitnej kształtowało się na poziomie 870 ± 389 cm3/d (100-2738 cm3/d). Średni udział wody używanej przez kobiety do przygotowywania napojów i/lub posiłków w dostarczaniu wapnia i magnezu wynosił odpowiednio 9,8% i 3,8%. Udział wody wodociągowej w spożyciu wapnia i magnezu był zależny od ilości pierwiastków w wodzie, wynosił dla wapnia od 6,0% (przy zawartości wapnia w wodzie ≤68,3 mg/dm3 - dolny kwartyl) do 14,8% (>112 mg/dm3 - górny kwartyl), natomiast dla magnezu od 2,9% (≤10,9 mg/dm3) do 4,7% (>15,4 mg/dm3). Natomiast udział wody w spożyciu żelaza, cynku, potasu i sodu był niski, średnio nie przekraczał 2%. Porównując średnie zawartości pierwiastków w wodzie wodociągowej niegotowanej i gotowanej stwierdzono wpływ procesu gotowania wody na poziom wapnia (95,8±31,8 vs 89,7±31,1 mg/dm3), magnezu (12,1±3,24 vs. 12,7±3,04 mg/dm3), cynku (0,35±0,87 vs. 0,17±0,89 mg/dm3), potasu (3,31±2,67 vs. 3,66±4,18 mg/dm3) i sodu (23,2±15,4 vs. 25,9±17,2 mg/dm3), jednakże z żywieniowego punktu widzenia otrzymane różnice w stężeniach nie były istotne. Wnioski. Woda pitna może być w diecie ważnym źródłem wapnia i magnezu, przy czym ilości dostarczonego pierwiastka zależą od jego zawartości w wodzie używanej do przygotowywania napojów i/lub posiłków.
Objective. The aim of this study was to assess the intake of calcium, magnesium, iron, zinc, potassium and sodium with drinking water among 19-26 years old women, students at the Warsaw University of Life Sciences (SGGW). Material and methods. Data on intake of drinking water and food products were collected based on 4-day record method. Information about kind of water usage to prepare beverages and meals were obtained by using a specific questionnaire. Minerals concentrations in water samples were assessed using the atomic spectrophotometer absorption (ASA) technique. Results. The average consumption of drinking water equaled 870 ± 389 cm3/d (100-2738 cm3/d). The drinking water used by the women for meals or beverages preparation contributed in 9,8% of calcium and 3,8% of magnesium to their daily diet. Contribution of tap water in the intake of calcium and magnesium depended on the contents of these minerals in water, and amounted from 6,0% (≤68,3 mg calcium on dm3 water – 1st quartile) to 14,8% (>112 mg/dm3 – 4th quartile) for calcium and from 2,9% (≤10,9 mg/dm3) to 4,7% (>15,4 mg/dm3) for magnesium. The contribution of iron, zinc, potassium and sodium was low, and not exceeded 2%. Comparing the average content of minerals in non-boiled and boiled tap water the cooking process influenced the levels of calcium (95,8±31,8 vs 89,7±31,1 mg/dm3), magnesium (12,1±3,24 vs. 12,7±3,04 mg/dm3), zinc (0,35±0,87 vs. 0,17±0,89 mg/dm3), potassium (3,31±2,67 vs. 3,66±4,18 mg/dm3) and sodium (23,2±15,4 vs. 25,9±17,2 mg/dm3). Nevertheless, from the nutritional point of view the differences in the concentrations of these minerals were insignificant. Conclusions. Drinking water can be an important source of calcium and magnesium in diet, wherein the amount of the supplied element depends on its content in drinking water used for preparing beverages and/or meals.
Źródło:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 2012, 63, 1
0035-7715
Pojawia się w:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies