Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ghetto," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    THE REMAINS OF THE LETTERS. THREE READING PARADIGMS IN THE GHETTOS
    RESZTKI LITER. TRZY PARADYGMATY LEKTUROWE W GETTACH
    Autorzy:
    Roszak, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/911607.pdf
    Data publikacji:
    2018-08-28
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Holocaust
    ghetto
    afterimage
    Holokaust
    getto
    powidok
    Opis:
    In June 1942 Emanuel Ringelblum asked: “What kind of books do people read? This topic has always been interesting for each Jew and after the war it also became interesting to the world”. This topic hasn’t received a comprehensive study yet. The author of the paper The Remains of the Letters. Three Reading Paradigms in the Ghettos examined this aspect of history of the ghettos. The literature allows us to shed light on the topic of the life and deaths of their inhabitants. But, taking up this topic enables us also to activate new ways of interpreting the books. The volumes they spent time on in the ghetto allow to capture the way the residents of the ghettos built or broke the bond with the reality, how they taught their own children to read or found solace in someone else’s pain. The author considers, however, whether the studies of ordinary life in extraordinary times of the Holocaust can be considered micro-historical.
    W czerwcu 1942 roku Emanuel Ringelblum zauważył, że temat żydowskich lektur w gettach będzie interesował świat. Tak zakreślony problem badawczy nie doczekał się dotąd kompletnego studium. Autorka artykułu Resztki liter. Trzy paradygmaty lekturowe w gettach poddała refleksji ten aspekt historii gett. Literatura w nich obecna pozwala na rzucenie światła na temat życia i umierania ich mieszkańców. Ale podjęcie tego tematu pozwala także uaktywnić nowe tropy w lekturach książek, po które sięgali Żydzi. Tomy, z którymi spędzali czas, pozwalają uchwycić, jak mieszkańcy gett budowali więź z rzeczywistością, jak uczyli dzieci czytać lub znajdowali konsolidację w opisanym cierpieniu. Autorka stawia także pytanie, czy studia nad „zwyczajnym” życiem podczas Holokaustu można uznać za mikrohistoryczne.
    Źródło:
    Porównania; 2017, 21, 2
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Anna Hájková, The Last Ghetto. An Everyday History of Theresienstadt, Oxford: Oxford University Press 2020, pp. 376
    Autorzy:
    Grądzka-Rejak, Martyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2116652.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    ghetto
    Theresienstadt
    Jews
    Benjamin Murmelstein
    getto
    Żydzi
    Opis:
    Recenzja publikacji: Anna Hájková, The Last Ghetto. An Everyday History of Theresienstadt, Oxford: Oxford University Press 2020, pp. 376
    Źródło:
    Studia Żydowskie. Almanach; 2021, 11, 11; 167-171
    2083-5574
    Pojawia się w:
    Studia Żydowskie. Almanach
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pewien wieczór jesienny
    One Autumn Evening
    Autorzy:
    Kulerski, Wiktor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699430.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    las
    getto
    Falenica
    Międzylesie
    Jeremi Przybora
    forest
    ghetto
    Opis:
    This article focuses on the writing process of Juliusz Krzyżewski’s “Idée fixe” and the Shoah connotations of this poem. As it is shown in the text, the Winogórowie – a Jewish family – and the Mrozińscy – a Polish family – had been friends whose contact and mutual help did not cease when the Winogórowie were ghettoised in Falenica. It is argued that this situation was made possible by the forest separating Międzylesie from Falenica. In this forest, the poet, who later inscribed himself as a witness in “Idée fixe,” met girls escaping from the ghetto. Not only does the author of this article ponder upon the question why Krzyżewski has left these events unmentioned for so many years, but also he attempts to present not just the poet, but the poetry as a witness.
    Autor szkicu rekonstruuje zawiłą historię powstania wiersza Juliusza Krzyżewskiego Idée fixe i wskazuje na jego związki z Zagładą. Przypomina wojenne losy żydowskiej rodziny Winogórów zaprzyjaźnionej z polską rodziną Mrozińskich. Rodziny te, mimo zamknięcia Winogórów w getcie w Falenicy, kontaktowały się i pomagały sobie. Z ustaleń autora wynika, że ważną rolę we wzajemnych kontaktach odegrał las dzielący Międzylesie od Falenicy. To tam wymykające się z getta dziewczęta spotkał poeta, który później przedstawił siebie w Idée fixe jako świadka. Badacz stara się zrozumieć także, dlaczego Krzyżewski tak długo ukrywał zdarzenia, które zobaczył, i pokazać nie tylko poetę, ale przede wszystkim poezję w roli świadka.
    Źródło:
    Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 313-317
    2450-4424
    Pojawia się w:
    Narracje o Zagładzie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pewien wieczór jesienny
    One Autumn Evening
    Autorzy:
    Kulerski, Wiktor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699462.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    las
    getto
    Falenica
    Międzylesie
    Jeremi Przybora
    forest
    ghetto
    Opis:
    This article focuses on the writing process of Juliusz Krzyżewski’s “Idée fixe” and the Shoah connotations of this poem. As it is shown in the text, the Winogórowie – a Jewish family – and the Mrozińscy – a Polish family – had been friends whose contact and mutual help did not cease when the Winogórowie were ghettoised in Falenica. It is argued that this situation was made possible by the forest separating Międzylesie from Falenica. In this forest, the poet, who later inscribed himself as a witness in “Idée fixe,” met girls escaping from the ghetto. Not only does the author of this article ponder upon the question why Krzyżewski has left these events unmentioned for so many years, but also he attempts to present not just the poet, but the poetry as a witness.
    Autor szkicu rekonstruuje zawiłą historię powstania wiersza Juliusza Krzyżewskiego Idée fixe i wskazuje na jego związki z Zagładą. Przypomina wojenne losy żydowskiej rodziny Winogórów zaprzyjaźnionej z polską rodziną Mrozińskich. Rodziny te, mimo zamknięcia Winogórów w getcie w Falenicy, kontaktowały się i pomagały sobie. Z ustaleń autora wynika, że ważną rolę we wzajemnych kontaktach odegrał las dzielący Międzylesie od Falenicy. To tam wymykające się z getta dziewczęta spotkał poeta, który później przedstawił siebie w Idée fixe jako świadka. Badacz stara się zrozumieć także, dlaczego Krzyżewski tak długo ukrywał zdarzenia, które zobaczył, i pokazać nie tylko poetę, ale przede wszystkim poezję w roli świadka.
    Źródło:
    Narracje o Zagładzie; 2019, 5; 313-317
    2450-4424
    Pojawia się w:
    Narracje o Zagładzie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Izbica, Izbica – żydowska stolica”. Historia i dzisiejsza pamięć o żydowskim miasteczku
    „Izbica, Izbica – the Jewish capital”. The history and today’s memory of a shtetl
    Autorzy:
    Martyn, Waldemar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2116880.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    Izbica
    the Jewish community
    memories
    the Holocaust
    the ghetto
    społeczność żydowska
    wspomnienia
    Holokaust
    getto
    Opis:
    Artykuł przedstawia historię Izbicy przez pryzmat jej żydowskiej przeszłości. Zwrócono uwagę na powstanie miasta jako miejsca zamieszkania Żydów wygnanych z pobliskiej chrześcijańskiej Tarnogóry. Autor starał się ukazać rozwój miasta do II wojny światowej, biorąc pod uwagę rolę miejscowych Żydów. Szczególną uwagę zwrócono na tragiczną rolę Izbicy podczas Holokaustu. Dla mieszkańców żydowskich i Żydów z innych regionów Polski, zwłaszcza tzw. „getta tranzytowego” dla Żydów z krajów Europy Środkowej i Zachodniej. W odniesieniu do współczesności autor dokonał oceny stanu miejscowych judaików, zwracając szczególną uwagę na historię i rolę miejscowego cmentarza, a także historycznej kuczki (tradycyjnego żydowskiego namiotu na Sukot). Wspomnienia dwóch ocalałych z Holokaustu z ich spotkań z miejscową ludnością uznane są za relikty kultury. Z żalem stwierdzono, że ważnymi miejscami dla historii miejscowych Żydów są dziś znaczące zabytki ufundowane przez osoby prywatne i instytucje poza miastem. W uroczystości poświęconej pamięci izbickich Żydów wzięła udział głównie miejscowa młodzież. Odnotowano obojętny stosunek dorosłej społeczności miasta do historii żydowskiej. Jednocześnie miejscowi nie wykorzystali możliwości nawiązania międzynarodowej współpracy z Żydami w imię żydowskiej historii miasta. Nawet nagroda i dyplom Ambasady Niemiec w Warszawie, przyznawane burmistrzowi za próbę zmiany nastawienia miejscowej ludności do Żydów i docenienie ich wkładu w historię miasta, nie skłoniły do takich działań.
    The paper presents the history of Izbica from an angle of its Jewish past. Attention was paid to the origination of the town, as the place to live for Jews expelled from the nearby Christian Tarnogóra. Author tried to show the development of the town until World War II, taking into consideration role of the local Jews. A special attention is paid to tragic role of Izbica during the Holocaust. For the Jewish inhabitants, and Jews from other Polish regions, especially the so-called “Transit ghetto” for Jews from the countries of Central and Western Europe. With regard to the present, author evaluated the condition of local Judaica paying special attention to the history and role of the local cemetery, as well as historical kuczka (traditonal Jewish tent for Sukkot). The memories of two survivors of the Holocaust are treated as cultural relics as well as their memories of meeting with the local population. With regret, it was found that the important places for the history of local Jews, today are significant monuments funded by individuals and institutions outside the town. In the ceremony dedicated to the memory of Izbica Jews, participated mainly local youth. Indifferent relationship of the adult community of the town, to the Jewish history was recorded. At the same time locals not seized the possibility of establishing international cooperation with the Jews in the name of the Jewish history of the town. Even prize and diploma of the German Embassy in Warsaw, awarded to the mayor for trying to change the attitude of the local population towards the Jews, and the appreciation of their contribution to the history of the town, not inclined to such activities.
    Źródło:
    Studia Żydowskie. Almanach; 2016, 6, 6; 123-140
    2083-5574
    Pojawia się w:
    Studia Żydowskie. Almanach
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowa ekspozycja muzealna w Aptece Pod Orłem w krakowskim Podgórzu na tle zmian dziedzictwa żydowskiego całej dzielnicy
    The Eagle Pharmacy in Krakow’s Podgórze – New Exhibit in the Light of the Changes of the Jewish Heritage
    Autorzy:
    Suszkiewicz, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2116949.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-31
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    Ghetto Heroes Square
    Schindler's Factory
    KL Płaszów
    Kraków
    Historical Museum
    World War II
    Ghetto
    Holocaust
    Apteka pod Orłem
    Tadeusz Pankiewicz
    Plac Bohaterów Getta
    Fabryka Schindlera
    Muzeum Historyczne
    II wojna światowa
    getto
    holokaust
    Opis:
    Artykuł jest analizą nowego eksponatu w Aptece pod Orłem – oddziale Muzeum Historycznego Miasta Krakowa. Apteka znajduje się w Podgórzu, dzielnicy, na terenie której w czasie II wojny światowej znajdowało się getto żydowskie. Właściciel Apteki – Tadeusz Pankiewicz, był jedynym Polakiem, któremu pozwolono żyć w getcie podczas Holokaustu. Był świadkiem wydarzeń, a także starał się pomagać ludziom zmuszonym do życia w getcie. Apteka była miejscem spotkań, w którym mieszkańcy getta mogli zapomnieć o codziennych smutkach i traumie Holokaustu. Artykuł podzielony jest na trzy części. Pierwsza z nich to krótka historia dzielnicy. Druga odnosi się do innych miejsc dziedzictwa żydowskiego, które zostały odnowione w Podgórzu w ostatnim czasie, takich jak: Plac Bohaterów Getta, dawna Fabryka Schindlera oraz obóz Płaszów. Trzecia część to analiza nowego eksponatu w pomieszczeniach Apteki.
    The article is an analysis of the new exhibit in the Eagle Pharmacy – branch of the Historical Museum of the City of Kraków. The Pharmacy is situated in Podgórze, district were was located Jewish getto during 2nd World War. The owner of the Pharmacy – Tadeusz Pankiewicz, was the only Pole who was allowed to live in ghetto while the Holocaust. He was the witness of the events and also he tried to help the people who were forced to live in the ghetto. The Pharmacy was a place of the meetings, where the inhabitants of the ghetto could forget about the everyday sorrows and trauma of the Holocaust. The article is divided into three parts. The first one is a short history of the district. The second refers to the other sites of Jewish heritage which were renovated in Podgórze lately such as: Ghetto Heroes’ Square, former Schindler’s Factory and camp Płaszów. The third part is analysis of the new exhibit in the rooms of the Pharmacy.
    Źródło:
    Studia Żydowskie. Almanach; 2014, 4, 4; 123-144
    2083-5574
    Pojawia się w:
    Studia Żydowskie. Almanach
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Еврейский вопрос в политике модернизации позднеимперской России
    The Jewish question in the politics of modernization of late Tsarist Russia
    Autorzy:
    Безаров, Oлександр
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2116597.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    tsar
    anti-Semitism
    ghetto
    Romanov dynasty
    Alexander II
    regime
    car
    antysemityzm
    getto
    dynastia Romanowów
    Aleksander II
    reżim
    Opis:
    Artykuł analizuje kwestię żydowską w polityce modernizacyjnej rządu carskiego w drugiej połowie XIX – początku XX wieku. Autor jest przekonany, że kwestia żydowska (kwestia równości Żydów) była tematem aktualnym na wszystkich trzech etapach polityki modernizacyjnej. Jeśli więc w okresie wielkich reform kwestia żydowska była rozpatrywana przez pryzmat politycznej lojalności Żydów wobec autokratycznego reżimu Aleksandra II, który skłaniał się do równouprawnienia, to w drugim i trzecim etapie (1881-1911 r.) problem rosyjskich Żydów został zaostrzony przez wzrost państwowego antysemityzmu, będącego integralną częścią ideologii imperialnego nacjonalizmu. Pewne próby rozwiązania kwestii żydowskiej podjęto na początku XX wieku w polityce V.K. Pleve, V.N. Kokovtseva, S.J. Witte i P.A. Stolypina. Jednak na tle sprzeczności polityki państwa carskiego wobec kwestii żydowskiej w ogóle, a w okresie modernizacji zwłaszcza, zniknęły nadzieje emancypacyjne Żydów rosyjskich. Wyciągnięto z tego wnioski, że polityka modernizacyjna ma charakter zasadniczo nieorganiczny, co nie mogło nie mieć odzwierciedlenia w ideologicznym i politycznym podejściu do kwestii żydowskiej. Mimo pewnych ustępstw, takich jak równouprawnienie Żydów w Królestwie Polskim w 1862 r., prawo wyborcze Żydów rosyjskich w latach 1905-1907 oraz próby zniesienia systemu kwot dla żydowskich akademików w latach 1907-1908, rząd nie odważył się zlikwidować instytucji strefy osadnictwa żydowskiego, która była zasadniczo formą średniowiecznego getta. Polityka państwowego antysemityzmu była nie tylko wynikiem umacniania się przez Romanowów carskiego patriotyzmu i mistycyzmu religijnego, lecz także reakcją autokracji na zauważalną działalność polityczną i rewolucyjną Żydów. Według autora autokracja ostatnich Romanowów okazała się zakładnikiem własnej polityki modernizacyjnej. Kraj przygotowywał się do głębokich zmian rewolucyjnych, w których kwestia żydowska odgrywała ważną rolę.
    The article analyzes the Jewish question in the modernization policy of the Tsarist government in the second half of the 19th – early 20th century. The author is convinced that the Jewish question (the question of Jewish equality) was a topical issue at all three stages of the modernization policy. Thus, if in the period of the Great Reforms the Jewish question was considered through the prism of the political loyalty of the Jews to the autocratic regime of Alexander II, who was inclined to grant them equality, then in the second and third stages (1881-1911) the problem of Russian Jews was exacerbated by the rise of state anti-Semitism, which was an integral part of the ideology of imperial nationalism. Some attempts to solve the Jewish question were made at the beginning of the 20th century in the policies of V. K. Pleve, V. N. Kokovtsev, S. J. Witte, and P. A. Stolypin. However, against the background of the contradiction of the tsarist state policy towards the Jewish question in general and in the modernization period in particular, the hopes of Russian Jews for emancipation disappeared. Conclusions were drawn that the modernization policy was essentially inorganic, which could not fail to be reflected in ideological and political approaches to the Jewish question. Despite some concessions, such as granting equal rights to Jews in the Kingdom of Poland in 1862, to Russian Jews the right to vote in 1905-1907, and attempts to abolish quota system for Jewish academicians in 1907-1908, the government did not dare to abolish the institution of the Jewish settlement zone, which was essentially a form of medieval ghetto. The policy of state anti-Semitism was not only a result of the Romanovs' strengthening of tsarist patriotism and religious mysticism, but also a reaction of the autocracy to the noticeable political and revolutionary activities of the Jews. According to the author, the autocracy of the last Romanovs proved to be hostage to its own modernization policy. The country was preparing for deep revolutionary changes, in which the Jewish question played an important role.
    Źródło:
    Studia Żydowskie. Almanach; 2021, 11, 11; 9-24
    2083-5574
    Pojawia się w:
    Studia Żydowskie. Almanach
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Żydzi słowaccy w obozie koncentracyjnym na Majdanku
    Slovak Jews in Majdanek camp
    Autorzy:
    Grudzińska, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2116938.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-31
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    Auschwitz
    KL Majdanek
    Operation Erntefest
    Slovak Jews
    Holocaust
    deportations
    ghetto
    akcja Erntefest
    Żydzi słowaccy
    holokaust
    deportacje
    getto
    Opis:
    Celem artykułu „Żydzi słowaccy w obozie na Majdanku” jest przedstawienie faktów dotyczących transportów i charakterystyki tych więźniów. Transporty Żydów ze Słowacji były kierowane na Majdanek od końca maja do połowy czerwca 1942 roku. W tym okresie do obozu trafiali wyłącznie mężczyźni. Kobiety, dzieci i osoby niezdolne do pracy umieszczano w gettach na terenie dystryktu lubelskiego. Do KL Lublin przywieziono ich latem i jesienią 1943 r. po likwidacji gett. Żydzi słowaccy nie stanowili w obozie grupy jednorodnej społecznie. Ci, którzy byli wykształceni i znali język niemiecki, pełnili różne funkcje. Ich uprzywilejowana pozycja w obozie oraz fakt, że nie dopuszczali do swojej grupy nikogo innego, wzbudzały zazdrość innych więźniów i były powodem konfliktów z innymi grupami. Kary, szykany, zabijanie w komorze gazowej, a przede wszystkim prymitywne warunki bytowe były przyczyną wysokiej śmiertelności w obozie. Ci, którzy pozostali przy życiu, zostali zamordowani 3 listopada 1943 r. podczas akcji „Erntefest”. Tego dnia rozstrzelano około 18 000 Żydów z wielu krajów. Przeżyli tylko ci, którzy zostali deportowani do KL Auschwitz w maju i czerwcu 1942 r. oraz ci, którzy uciekli.
    The aim of an article „Slovak Jews in Majdanek camp” is to present the facts about transports and characteristics of those prisoners. Transports of Jews from Slovakia were headed to Majdanek from the end of May till the middle of June 1942. In this period, only men were sent to the camp. Women, children and people who were unable to work were placed in ghettos in the area of Lublin district. They were brought to KL Lublin in the summer and autumn 1943 after liquidation of the ghettos. Slovak Jews did not present a socially homogeneous group in the camp. Those who were educated and knew German took various functions. Their privileged position in the camp and the fact that they did not allow anyone else to enter their group made other prisoners jealous and was a reason of conflicts with other groups. Pentalties, chicanes, killing in gas chamber and above all primitive living conditions were a reason of high mortality in the camp. Those who stayed alive were murdered on the 3th of November 1943 during the “Erntefest” action. This day about 18 000 Jews from many countries were shot. Only those who were deported to KL Auschwitz in May and June 1942 and those who ran away survived.
    Źródło:
    Studia Żydowskie. Almanach; 2014, 4, 4; 53-75
    2083-5574
    Pojawia się w:
    Studia Żydowskie. Almanach
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kręgi piekielne Holokaustu. Czy metafora „piekło dantejskie” jest adekwatna w stosunku do Zagłady?
    The Circles of Hell of the Holocaust. Is a metaphor for „Dante’s hell” adequate in relations to the Shoah?
    Autorzy:
    Stachula, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2144067.pdf
    Data publikacji:
    2012-12-31
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    holocaust
    extermination
    Jews
    concentration camp
    ghetto
    metaphor
    Dante
    hell
    holokaust
    zagłada
    eksterminacja
    Żydzi
    obóz koncentracyjny
    getto
    metafora
    piekło
    Opis:
    Doświadczenie Holokaustu jest trudne do wyrażenia w dzisiejszym, wolnym świecie przez ludzi, którzy nigdy nie doświadczyli życia w getcie czy w obozie koncentracyjnym. Najlepszym sposobem przybliżenia doświadczeń okresu zagłady jest odwołanie się do tradycji ukształtowanej przez symbolikę piekła. Metafora „piekła Dantego” wydaje się jednak zbyt wąska w odniesieniu do ofiar Holokaustu. Niemniej użycie metafory piekła w odniesieniu do doświadczenia Holokaustu jest bardzo interesujące. Poprzez zagłębienie się w to, co wspólne dla ludzkości, staje się bardziej prawdopodobne, choć nie całkiem możliwe, zrozumienie doświadczenia Zagłady.
    The experience of the Holocaust is hard to express in the present, free world by people who have never experienced life in the ghetto or in the concentration camp. The best way to make the experiences of the extermination period is reference to the tradition shaped by the symbolism of hell. The metaphor of “The Dante’s hell”, ho-wever, seems to be too narrow in relation to the victims of the Holocaust. Neverthe-less, the use of the hell metaphor in relation to the experience of the Holocaust is mo-tivated. By delving into what is common to humanity becomes more likely, though not quite possible, to understand the experience of the Shoah.
    Źródło:
    Studia Żydowskie. Almanach; 2012, 2, 2; 225-233
    2083-5574
    Pojawia się w:
    Studia Żydowskie. Almanach
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działalność funkcjonariuszy policji granatowej w relacjach związanych z Żydowskim Związkiem Wojskowym
    Activities of navy blue police officers in relations related to the Jewish Military Union
    Autorzy:
    Flisiak, Dominik
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2116681.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    General Government
    Jewish Combat Organization
    ghetto
    Warsaw
    Blue Police
    Generalne Gubernatorstwo
    Żydowska Organizacja Bojowa
    getto
    Warszawa
    Granatowa policja
    Opis:
    Celem artykułu jest przedstawienie problematyki związanej z obecnością funkcjonariuszy Policji Polskiej Generalnego Gubernatorstwa w meldunkach członków Żydowskiego Związku Wojskowego (ŻZW). ŻZW w swoich szeregach skupiał się głównie na prawicowych syjonistach i wspólnie z Żydowską Organizacją Bojową (ŻOB) współtworzył żydowski ruch oporu w getcie warszawskim. Ze względu na to, że historia ŻZW budzi kontrowersje wśród historyków, w pracy zostaną uwzględnione m.in. korzenie ideowe tej organizacji oraz podstawowe informacje o jej działalności w getcie warszawskim. Relacje użyte w artykule powstały w latach 1943-1963 zarówno w języku angielskim, jak i polskim.
    The aim of the article is to present the issue related to the presence of officers of the Polish Police of the General Government in the reports of members of the Jewish Military Union (ŻZW). ŻZW in its ranks focused mainly on right-wing Zionists and together with the Jewish Fighting Organisation (ŻOB) co-founded the Jewish resistance movement in the Warsaw Ghetto. Due to the fact that the history of ŻZW is controversial among historians, the work will include, inter alia, the ideological roots of this organisation and basic information about its activity in the Warsaw Ghetto. The relations used in the article arose from 1943 to 1963 in both English and Polish.
    Źródło:
    Studia Żydowskie. Almanach; 2020, 10, 9-10; 65-74
    2083-5574
    Pojawia się w:
    Studia Żydowskie. Almanach
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teatry żydowskie w Warszawie między wojnami (1918–1939)
    Jewish Theatres in Warsaw between the Wars (1918–1939)
    Autorzy:
    Krasiński, Edward
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30146925.pdf
    Data publikacji:
    1992-12-30
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Abraham Kamiński Theatre
    «Dybbuk»
    Vilna Troupe
    Jewish actors
    WIKT
    Jung Teater
    repertoire
    ghetto
    Teatr Kamińskiego
    «Dybuk»
    Trupa Wileńska
    aktorzy żydowscy
    repertuar
    getto
    Opis:
    W 1837 roku działał w Warszawie teatr Dawida Hellina, co można uznać za początek teatru żydowskiego w Warszawie, chociaż jego rozkwit  nastąpił dopiero pod koniec XIX wieku. Ester Rachel i Abraham Kamińscy stworzyli wówczas stały zawodowy zespół, a w 1913 otworzyli własną siedzibę – teatr, którego tradycję kontynuowała ich córka, Ida. W artykule omówione zostały najważniejsze przedstawienia teatrów żydowskich, ich repertuar, warunki techniczne i finansowe, a także źródła archiwalne i prasowe do badania historii teatru żydowskiego w Warszawie przed II wojną światową. Trupa Wileńska i Warszawski Żydowski Teatr Artystyczny WIKT miały w repertuarze sztuki ambitne, klasykę żydowską i współczesny dramat światowy. Michał Weichert prowadził eksperymentalny Jung Teater o ambicjach politycznych. Powstawały liczne, choć działające krótko, teatry miniatur, sceny rewiowe i kabaretowe. Większość teatrów jidysz sąsiadowała z polskimi, ale działały też teatry w dzielnicy żydowskiej, jak Centralny czy Scala. Związki między teatrem polskim i żydowskim należy rozpatrywać wielostronnie, w odniesieniu do publiczności, repertuaru i krytyki, a także współpracy między teatrami i twórcami.
    Although Jewish theatre in Warsaw can be considered to date back to David Hellin’s theatre, operating in 1837, it had not flourished until the late 19th century. At that time, Ester Rachel and Abraham Kamiński created a permanent professional theatre company, and in 1913 they opened their own theatre, whose tradition was continued by their daughter Ida. The article discusses the most important performances of Jewish theatres, their repertoires, technical and financial conditions, as well as archival and press sources for researching the history of Jewish theatre in Warsaw before World War II. The Vilna Troupe and the Warsaw Jewish Art Theatre WIKT performed ambitious plays, Jewish classics, and contemporary world drama. Michal Weichert ran the experimental Jung Teater, which had political ambitions. Numerous if short-lived kleynkunst theatres, revues and cabarets were created. Most Yiddish theatres were located next to Polish ones, but there were also theatres in the Jewish quarter, such as Centralny and Scala. The relationship between Polish and Jewish theatre life should be considered on multiple levels, with regard to audiences, repertoires, and criticism, as well as collaboration between theatres and artists.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 1992, 41, 1/4; 313-344
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krótkie życie na „Wschodzie”. Żydzi z terenu Rzeszy deportowani do dystryktu lubelskiego
    „Short Life on the East”. Jews from the Territory of Third Reich Deported to Lublin District
    Autorzy:
    Kuwałek, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2116936.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-31
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    Third Reich
    German Jews
    Austrian Jews
    deportation
    Holocaust
    Majdanek
    Opole Lubelskie
    Zamość
    Izbica
    Piaski
    Nazism
    Sobibór
    ghetto
    III Rzesza
    Żydzi niemieccy
    Żydzi austriaccy
    deportacja
    holokaust
    nazizm
    getto
    Opis:
    W latach 1940-1942 z terenów III Rzeszy (dzisiejsze Niemcy i Austria) naziści deportowali około 30 000 Żydów. Duża część z nich została umieszczona w tzw. gettach tranzytowych, głównie w Izbicy, Piaskach, Opolu Lubelskim i Zamościu, gdzie zmuszeni byli przebywać od kilku tygodni do kilku miesięcy. Od maja 1942 r. transporty z III Rzeszy kierowane były bezpośrednio do obozu zagłady w Sobiborze, a pewna grupa młodych i silnych mężczyzn została wytypowana do pracy w obozie koncentracyjnym na Majdanku lub w obozach pracy na terenie dystryktu lubelskiego. Wszyscy oni spotkali się z wielką brutalnością okupacji niemieckiej na wschodnich terenach Polski, prymitywnymi warunkami życia i głodem. Wszyscy przeżyli szok kulturowy w kontaktach z polskimi Żydami i środowiskiem nieżydowskim, co wywołało duże konflikty kulturowe i religijne. Sytuacja Żydów niemieckich i austriackich deportowanych do dystryktu lubelskiego była znacznie trudniejsza niż Żydów czeskich i słowackich, którzy mieli więcej kontaktów z miejscową ludnością żydowską i polską. Ten brak większych szans na przeżycie sprawił, że z grupy Żydów niemieckich w dystrykcie lubelskim ocalało zaledwie 20 osób. Niniejszy artykuł jest opisem ostatnich chwil ich tragicznego życia i opiera się głównie na relacjach polskich Żydów i Polaków, którzy byli świadkami losów Żydów niemieckich i austriackich. Niektóre informacje pochodzą także z powojennych niemieckich śledztw przeciwko sprawcom.
    In the years 1940-1942 from the territory of Third Reich (today Germany and Austria) Nazis deported about almost 30 000 Jews. Big part of them were located in so called transit ghettos, mainly in Izbica, Piaski, Opole Lubelskie and Zamość where they were forced to stay since few weeks until few months. Since May 1942 the transports from Third Reich were sent directly to the death camp in Sobibór and some group of young and strong men were selected for work in Majdanek concentration camp or labour camps in Lublin district. All of them met themselves with big brutality of the German occupation in Eastern part of Poland, primitive life condition and hunger. All of them survived culture shock in the contacts with Polish Jews and non-Jewish milieu which created the big culture and religious conflicts. The situation of German and Austrian Jews deported to Lublin district was much more difficult than Czech or Slovak Jews who had more contacts with local Jewish and Polish population. This lack of big chance to survive was the reason that from the group of German Jews survived in Lublin district only 20 people. This article is a description of last moment of their tragical life and based mainly on the testimonies given by Polish Jews and Poles who were the witnesses of the fate of German and Austrian Jews. Some information is taken also from post-war German investigations against perpetrators.
    Źródło:
    Studia Żydowskie. Almanach; 2014, 4, 4; 31-51
    2083-5574
    Pojawia się w:
    Studia Żydowskie. Almanach
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Struktura i funkcjonowanie Judenratu w Lublinie – próba analizy
    The structure and functioning of the Judenrat in Lublin – an attempt to analyze
    Autorzy:
    Chmielewski, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2144049.pdf
    Data publikacji:
    2012-12-31
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    Lublin
    Jewish councils
    Judenrat
    Lipowa Street
    Jewish community
    ghetto
    General Government
    Hans Frank
    Jewish residential districts
    rady żydowskie
    ul. Lipowa
    gmina żydowska
    getto
    Generalne Gubernatorstwo
    żydowskie dzielnice mieszkaniowe
    Opis:
    Problematyka Judenratu w Lublinie nie doczekała się jak dotąd opracowania mimo dobrze zachowanej bazy źródłowej, której podstawą są materiały zdeponowane w Archiwum Państwowym w Lublinie oraz w Żydowskim Instytucie Historycznym w Warszawie. Ich wykorzystanie niewątpliwie przyczyni się do poszerzenia wiedzy na temat Holokaustu w kontekście lokalnej społeczności żydowskiej. Judenrat w Lublinie został utworzony w styczniu 1940 roku, czemu nadało moc obowiązującą rozporządzenie Generalnego Gubernatora Hansa Franka z listopada 1939 roku o utworzeniu Rad Żydowskich. W chwili powstania w mieście mieszkało ok. 40 000 Żydów, zgodnie z rozporządzeniem przełożyło się to na utworzenie instytucji w liczbie 24 osób. Judenrat działał w tym składzie do końca marca 1942 roku, kiedy to w wyniku likwidacji i przeniesienia przez Niemców niewielkiej części Żydów z Podzamcza do dzielnicy Tatar Majdan, liczebność organu została zmniejszona do 12 radnych. Ich zadaniem było zarządzanie Radami Żydowskich Dzielnic Mieszkaniowych, a od marca 1941 roku i wprowadzenia na ich terenie getta zarządzenia władz okupacyjnych, w tym przygotowanie kontyngentów żydowskich pracowników. Kompetencje, jakie posiadał lubelski Judenrat, nie różniły się zasadniczo od tych, jakie miały te same instytucje w innych miejscowościach. Rada poprzez swoje wydziały miała obowiązek zapewnienia minimum socjalnego w zakresie wyżywienia, warunków sanitarno-higienicznych i mieszkaniowych. Dotyczyło to zarówno miejscowych Żydów, jak i przesiedleńców, uchodźców i jeńców wojennych osadzonych w obozie pracy przy ul. Lipowej 7. Struktura Rady miała być elastyczna i dostosowana do aktualnych potrzeb. Ostateczna likwidacja społeczności żydowskiej, a tym samym powołanie Judenratu, nastąpiło na początku listopada 1942 roku. Mimo znacznie ograniczonych uprawnień, można przyjąć, że Judenrat w Lublinie pełnił rolę pseudosamorządu. Z jednej strony miał własne zadania, z drugiej zaś priorytetem była realizacja narzuconych przez Niemców nakazów. Artykuł jest jedynie ogólną próbą analizy struktury i funkcjonowania Rady Żydowskiej w Lublinie, a tym samym nie odpowiada postawionemu problemowi badawczemu.
    The issue of the Judenrat in Lublin were never as yet to develop, despite the well-preserved source base, which is founded on material deposited in the State Archive in Lublin and the Jewish Historical Institute in Warsaw. Using them will undoubtedly lead to increased knowledge of the Holocaust in the context of the local Jewish population. Judenrat in Lublin was established in January 1940, which was given effect in November 1939 Regulation of Governor General Hans Frank, the creation of the Jewish Councils. At the time of the establishment of the city was home to about 40 000 Jews, in accordance with Regulation translated into the establishment of an institution in the number of 24 persons. The Judenrat operated this line until the end of March 1942, when as a result of the liquidation and transfer Podzamcze small part of the Jews to the Tartar Maidan district, by the Germans body was reduced to 12 councilors. The task was to manage the Council of Jewish residential district, and since March 1941 and the introduction of the ghetto within them an order issued by the occupation authorities, including the preparation of quotas of Jewish workers. Com-petencies that had the Lublin Judenrat did not differ substantially from those that have the same institutions in other places. The Council through its Departments have an obligation to ensure minimum subsistence levels for food, sanitary-hygienic and housing. This was true both of local Jews, as well as displaced persons, refugees and prisoners of war imprisoned in a labor camp 7th Street Linden Structure of the Board be flexible and to match a current needs. The final liquidation of the Jewish community, and thus the institution of the Judenrat, took place in early November 1942. Despite a significantly limited powers, it can be assumed that the Judenrat in Lublin fills the role of pseudo-self-government. On one hand, have their own tasks, on the other hand, the priority was the implementation imposed by the German orders. The article is a only a general attempt to analyze the structure and functioning of the Jewish Council in Lublin, and thus does not suit the research problem flagged.
    Źródło:
    Studia Żydowskie. Almanach; 2012, 2, 2; 177-207
    2083-5574
    Pojawia się w:
    Studia Żydowskie. Almanach
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    (Nie) zapomniana stacja kolejowa – Gleis 17 jako przykład upamiętnienia ofiar deportacji z Berlina
    (Not) forgotten railway station – Gleis 17 as an example of commemoration of deportations victims
    Autorzy:
    Ciechomska, Anita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2116950.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-31
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    deportation
    Holocaust
    German Jews
    Third Reich
    Nazis
    Berlin
    Gleis 17
    German Railways
    Berlin Grunewald
    concentration camp
    ghetto
    memorial site
    deportacja
    holokaust
    niemieccy Żydzi
    Trzecia Rzesza
    naziści
    Koleje Niemieckie
    obóz koncentracyjny
    getto
    miejsce pamięci
    Opis:
    Artykuł jest opisem miejsca pamięci „Gleis 17” w Berlinie. Miejsce to jest formą upamiętnienia żydowskich ofiar deportacji ze stolicy Niemiec. Pomnik Gleis 17 powstał z inicjatywy Kolei Niemieckich (Deutsche Bahn) w 1991 r. na historycznym miejscu – stacji Berlin Grunewald, skąd żydowscy mieszkańcy miasta byli deportowani do gett i obozów zagłady. Artykuł zawiera szczegółowe informacje o tym, jak powstała i została zrealizowana idea miejsca pamięci. Opisano wygląd i znaczenie poszczególnych części całego kompleksu memorialnego. Ponadto wspomniano rolę tego miejsca w filmie "Der letzte Zug" (Ostatni pociąg).
    The article is a description of the memorial place „Gleis 17” in Berlin. This place is a form of commemoration of the Jewish victims of deportations from the capital of Germany. The monument Gleis 17 is an initiative of the German Railway (Deutsche Bahn) and was established in 1991 on the historical place – station Berlin Grunewald where the Jewish inhabitants of the city where deported from to the ghettos and death camps. The article contains the details how the idea of the memorial place has been created and fulfilled. The appearance and meaning of single parts of the whole memorial complex are described as well. Furthermore there is a role of this place in the movie “Der letzte Zug” (The last train) mentioned.
    Źródło:
    Studia Żydowskie. Almanach; 2014, 4, 4; 145-153
    2083-5574
    Pojawia się w:
    Studia Żydowskie. Almanach
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Likwidacja getta w Lublinie (marzec – kwiecień 1942 r.)
    The liquidation of the ghetto in Lublin (March–April 1942
    Autorzy:
    Chmielewski, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2116934.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-31
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    State Archives in Lublin
    State Archives of the Museum at Majdanek
    Archives of the Jewish Historical Institute in Warsaw
    Yad Vashem Archives in Jerusalem
    extermination
    ghetto
    Lublin
    Holocaust
    Pozdamcze
    Bełżec
    Archiwum Państwowe w Lublinie
    Archiwum Państwowe Muzeum na Majdanku
    Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie
    Archiwum Yad Vashem w Jerozolimie
    eksterminacja
    getto
    holokaust
    Opis:
    Getto lubelskie było pierwszym obok lwowskiego gettem, które zostało zlikwidowane w ramach „Akcji Reinhardt”. Zanim Niemcy przystąpili do biologicznej eksterminacji, wobec Żydów stosowano szereg obowiązków i zakazów, które eliminowały ich z życia społecznego, politycznego, kulturalnego i prowadziły do zubożenia. Jedną z metod było skupienie Żydów w wydzielonych częściach miasta, oficjalnie nazywanych gettami. Nie w każdym przypadku getto było ogrodzone, na co często wpływało umiejscowienie tras komunikacyjnych. W Lublinie Niemcy zaczęli ogradzać getta na kilka tygodni przed rozpoczęciem deportacji do obozu zagłady w Bełżcu. Likwidację getta w Lublinie Niemcy rozpoczęli w nocy z 16 na 17 marca 1942 r. Dzielnica żydowska została otoczona przez oddziały niemieckie i oddziały pomocnicze złożone głównie z jeńców Armii Radzieckiej, tzw. Ukraińców. W trakcie likwidacji, która trwała do połowy kwietnia, wywieziono do obozu zagłady w Bełżcu około 28 000 Żydów, a kolejne 800 osób rozstrzelano na terenie getta. W proces eksterminacji Niemcy włączyli działania policji żydowskiej, Judenratu, a nawet mieszkańców getta. Część Żydów ocalała z likwidacji Podzamcza i została przeniesiona do nowo utworzonego getta na Majdanie Tatarskim. Udać się tam mogli tylko ci, którzy posiadali J-Ausweis. W tym samym czasie Niemcy rozpoczęli wyburzanie historycznej dzielnicy żydowskiej, co symbolicznie kończyło wielowiekową egzystencję Żydów w Lublinie. Artykuł powstał na podstawie literatury, opublikowanych relacji i pamiętników, a także materiałów archiwalnych zdeponowanych w Archiwum Państwowym w Lublinie, Archiwum Państwowego Muzeum na Majdanku, Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie oraz Archiwum Yad Vashem w Jerozolimie.
    Lublin Ghetto was the first near Lviv Ghetto which was liquidated as part of „Operation Reinhardt”. Before the Germans began to biological extermination, the Jews applied to a number of obligations and prohibitions, which were eliminated from the social, political, cultural, and lead to impoverishment. One method was a group of Jews in separate parts of the city, officially called ghettos. Not in every case the ghetto was fenced, which is often affected by the placement of routes. In Lublin, the Germans began to enclose with a fence a couple of weeks before the start of deportations to the extermination camp at Bełżec. The liquidation of the Lublin ghetto Germans began on the night of 16 to 17 March 1942, the Jewish quarter was surrounded by German troops and auxiliary units composed mainly of prisoners of the Soviet Army so-called Ukrainians. During the liquidation, which lasted until mid-April were sent to the Bełżec death camp about 28 000 Jews, and another 800 people were shot in the ghetto. In the process of the extermination, Germans joined the Jewish Police, the Judenrat, and even the inhabitants of the ghetto. Some Jews survived the liquidation of the Podzamcze district and was transferred to the newly created ghetto in Majdan Tatarski. Go there could only those who have held J-Ausweis. At the same time the Germans began the demolition of the historic Jewish quarter, which was symbolically end the centuries-old existence of Jews in Lublin. This article is based on the literature, published reports and diaries, as well as archival material deposited in the State Archive in Lublin, the Archives of the State Museum at Majdanek, the Archive of the Jewish Historical Institute in Warsaw and Yad Vashem Archive in Jerusalem.
    Źródło:
    Studia Żydowskie. Almanach; 2014, 4, 4; 9-29
    2083-5574
    Pojawia się w:
    Studia Żydowskie. Almanach
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies