Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Polish documentary" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-11 z 11
Tytuł:
Perspektywa produkcyjna w badaniach polskiego filmu dokumentalnego
Production Perspective in Studies of the Polish Documentary Film
Autorzy:
Morozow, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340657.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
film dokumentalny
produkcja filmowa
kino polskie
documentary film
film production
Polish cinema
Opis:
W literaturze przedmiotu brakuje pogłębionego omówienia specyfiki pracy na planie filmu dokumentalnego, analizy etapów łańcucha produkcyjnego rozpatrywanego zarówno w kontekście społecznym (pracujący/tworzący ludzie, relacje na planie), jak i rynkowym (finansowanie, strategie dystrybucyjne i promocyjne). Autorka, odnosząc się także i do własnych doświadczeń twórczych, próbuje nakreślić właściwe problematyce pole badawcze na podstawie dokumentów branżowych, wybranych baz filmowych oraz tzw. dzienników emocjonalnych, a także wywiadów etnograficznych z twórcami i producentami filmów dokumentalnych. Artykuł wpisuje się w ten sposób w nurt współczesnych badań nad kulturą produkcji filmowej, nawiązuje do problematyki procesu tworzenia i jego kontekstu, zrekonstruowanego za pomocą etnograficznego detalu, którego źródłem są mikrohistorie.
The literature on the subject lacks an in-depth discussion of the specifics of working on the set of a documentary film, analysis of the stages of the production chain considered both in the social (working/creating people, relationships on the set) and market contexts (financing, distribution and promotional strategies). The author, also referring to her own creative experience, tries to outline the research field appropriate on the basis of industry documents, selected film databases and so-called emotional diaries, as well as ethnographic interviews with documentary film-makers and producers. In this way, the article fits into current research on the culture of film production, refers to the problems of the creative process and its context, reconstructed with the help of an ethnographic detail, the source of which are micro-histories.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2019, 108; 190-202
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
1500 stron o 120 latach polskiego dokumentu
1500 Pages on 120 Years of Polish Documentary Film
Autorzy:
Szczepański, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341390.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Małgorzata Hendrykowska
film dokumentalny
kino polskie
documentary film
Polish cinema
Opis:
Recenzja dwóch powiązanych tematycznie publikacji poświęconych polskiemu filmowi dokumentalnemu: monografii Historia polskiego filmu dokumentalnego (1896-1944) autorstwa Małgorzaty Hendrykowskiej (2015) oraz tomu zbiorowego Historia polskiego filmu dokumentalnego (1945-2014) pod redakcją Małgorzaty Hendrykowskiej (2015). Recenzent dokonuje przeglądu treści obu książek, zwraca uwagę na tytaniczną pracę, jaką Małgorzata Hendrykowska włożyła w przygotowanie tych tomów jako autorka i redaktorka. W podsumowaniu Szczepański zauważa, że to dwutomowe wydanie jest projektem o trudnej do przecenienia encyklopedycznej wartości poznawczej – imponuje rozmachem koncepcji i starannością wykonania, a zarazem przywraca dokumentalistyce filmowej należną jej rangę w powojennej kulturze narodowej.
Review of two thematically related publications devoted to the Polish documentary film: Małgorzata Hendrykowska’s monograph Historia polskiego filmu dokumentalnego (1896-1944) [The History of Polish Documentary Film (1896-1944)] published in 2015 and the collected volume Historia polskiego filmu dokumentalnego (1945-2014) [The History of Polish Documentary Film (1945-2014)] also edited and published by Małgorzata Hendrykowska in 2015. Szczepański reviews the content of both books, points out the titanic work that Małgorzata Hendrykowska has put into the preparation of these volumes as an author and editor. In his summary, the reviewer notes that this two-volume edition is a project of a difficult-to-overestimate encyclopaedic value - it impresses with the concept and workmanship, while restoring documentary filmmaking to its rank in post-war national culture.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2017, 97-98; 321-325
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kino mocnego uderzenia. Polska muzyka rockowa w polskim filmie dokumentalnym lat 60. i 70.
The Cinema of "Big Beat": Polish Rock Music in Polish Documentary Films of the 1960s and 1970s
Autorzy:
Pławuszewski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342078.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kino polskie
film dokumentalny
polski rock
Polish cinema
documentary
Polish rock music
Opis:
Polska muzyka rockowa to, rzecz jasna, przede wszystkim konkretni artyści i ich dźwiękowo-tekstowa twórczość (której początki datuje się na przełom lat 50. i 60.). Ta trwająca już ponad półwiecze historia ma jednak wartego wspomnienia sekundanta – jest nim kino dokumentalne. Artykuł prezentuje przejawy tego muzyczno-filmowego spotkania w latach 60. i 70., kiedy polski bigbit rozwijał się, przybierał coraz ambitniejsze formy, ale też przeżywał okresy kryzysu. Film dokumentalny pewne aspekty tych zjawisk zapisał na taśmie – zarówno w postaci reportaży Polskiej Kroniki Filmowej, jak i krótkometrażowych produkcji (wyróżniają się tu Mocne uderzenie. Opus II Andrzeja Trzosa i Krzysztofa Szmagiera oraz Sukces Marka Piwowskiego). Choć materiał badawczy nie jest obfity ilościowo, to przyjrzenie mu się z perspektywy analityczno-historycznej prowadzi do wielu ciekawych odkryć, będących też koniecznym punktem wyjścia dla namysłu nad kolejnymi dekadami styku polskiego rocka i dokumentu.
Polish rock music of course means certain artists and their work in text and sound (dating back to the turn of the 1950s and 1960s). Polish Rock, now over half a century old, has a worthy companion in documentary film. The article presents the meeting points of Rock and film during the 1960s and 1970s, when Polish rock music was developing, taking on most ambitious forms, but when it also experienced moments of crisis. Some aspects of this were recorded in documentaries - both in the form of the Polish newsreel and short documentaries (especially Big Beat. Opus II by Andrzej Trzos and Krzysztof Szmagier and Success by Marek Piwowski). Although research material is not abundant in quantity, its analysis taking into account its historical context leads to many interesting discoveries, which are a necessary starting point for further reflection on successive decades of coexistence of Polish rock music and the documentary.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2015, 91; 105-120
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zapomniani czy niezapomniani dokumentaliści?
Forgotten or Unforgotten Documentary Filmmakers?
Autorzy:
Hučková, Jadwiga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340416.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
film dokumentalny
polscy dokumentaliści
film o sztuce
filmowcy emigranci
Holokaust
documentary film
Polish documentary filmmakers
film about art
emigrant filmmakers
Holocaust
Opis:
Recenzowany tom (Nie)zapomniani dokumentaliści (2020), pod redakcją Katarzyny Mąki-Malatyńskiej i Jolanty Lemann-Zajiček, wpisuje się w nurt zwrotu archiwalnego we współczesnym filmoznawstwie i stanowi cenną pozycję w badaniach nad polskim filmem dokumentalnym. Opis sylwetek twórczych powstał na bazie gruntownych studiów i głębokich analiz. Styl poszczególnych tekstów odpowiada charakterom bohaterów, reprezentujących różne osobowości i zainteresowania. Na uwagę zasługuje fakt, że przynajmniej czworo z nich to znani autorzy filmów o sztuce, przedstawiciele niegdysiejszej polskiej szkoły tego nurtu. Już same biografie stanowią bogate dopełnienie obrazu kinematografii polskiej i złożonych mechanizmów jej rozwoju, natomiast wiedza o największych dokonaniach w tej dziedzinie, niejednokrotnie potwierdzonych nagrodami na światowych festiwalach, powinna należeć do kanonu wykształcenia humanistycznego.
The reviewed volume (Nie)zapomniani dokumentaliści [(Un)forgotten Documentary Filmmakers] (2020), edited by Katarzyna Mąka-Malatyńska and Jolanta Lemann-Zajiček, is part of the archival turn in contemporary film studies. The book is a valuable contribution to research on Polish documentary film. Nine profiles of documentary filmmakers are based on thorough studies and in-depth analyses. The style of individual texts corresponds to the characters of documentary filmmakers, who represent different personalities and interests. At least four of the nine “(un)forgotten” documentary filmmakers are famous authors of films about art, representatives of the former Polish school of this genre. Even if we focus on the biographies of filmmakers only, they are a rich contribution to the image of Polish cinematography and the complex mechanisms of its development. Knowledge about their greatest achievements, in turn, often confirmed by awards at world festivals, should belong to the canon of humanistic education.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2020, 112; 256-262
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Walerian Borowczyk jako dokumentalista surrealistyczny
Walerian Borowczyk as a surrealist documentary filmmaker
Autorzy:
Prusinowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22792561.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Wydział Humanistyczny
Tematy:
surrealism
documentary film
French cinema
Polish cinema
surrealizm
film dokumentalny
kino francuskie
kino polskie
Opis:
Słynny krytyk André Bazin dzielił filmowców na tych, którzy wierzą w obraz, i tych, którzy wierzą w rzeczywistość. Dokumentalną twórczość Waleriana Borowczyka, znanego przede wszystkim z filmów animowanych i fabularnych, trudno jednoznacznie przyporządkować do którejkolwiek z tych kategorii. Autor powyższego artykułu poddaje analizie tę część artystycznego dorobku reżysera, reprezentowaną przez takie filmy jak Dyptyk (Diptyque, 1967), Wyjątkowa kolekcja (Une collection particulière, 1973), List z Paryża (Brief von Paris, 1976) czy Miłość – potwór wszechczasów (L’amour – monstre de tous les temps, 1977). Obrazy te stanowią rzadkie przykłady wykorzystania elementów surrealizmu w kinie dokumentalnym.
Famous film critic André Bazin classified a distinction between “those directors who put their faith in the image and those who put their faith in reality”. The documentary output of Walerian Borowczyk, best known for his animated and feature films, seems difficult to fit into any of these categories. The author of this article analyses Borowczyk’s films as Diptych (Diptyque, 1967), A Private Collection  (Une collection particulière, 1973), Letter from Paris (Brief von Paris, 1976) and The Greatest Love of All Times (L’amour – monstre de tous les temps, 1977). Those pictures are rare examples of surrealist ideas incorporated into documentary cinema.
Źródło:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego; 2023, 9; 229-239
2450-3584
Pojawia się w:
Filologia Polska. Roczniki Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polish and Lithuanian Tatars. One history and two stories
Autorzy:
Warmińska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480660.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Polish Tatars
Lithuanian Tatars
ethnic identity
ethnohistory
documentary
Polscy Tatarzy
litewscy Tatarzy
tożsamość etniczna
etnohistoria
film dokumentalny
Opis:
The aim of this article is to discuss the problem of relations between history, memory and ethnic identity. The closer look at similarities and differences pertaining to the character of the ethnicity of Polish and Lithuanian Tatars is taken with a special focus on the vision of ethno-history shared by each group. The empirical part of this text includes the description and interpretation of four documentaries. The analysis of visual materials show how Polish and Lithuanian Tatars use their cultural resources, e.g. the history and the past (partly common, partly different) to communicate their ethnic identity.
Celem tego artykułu jest analiza relacji między historią, pamięcią i tożsamością etniczną. Szczególną uwagę skupiono na ukazaniu podobieństw i różnic między polskimi i litewskimi Tatarami w kontekście występującej w każdej z grup wizji etnohistorii. W części empirycznej zwarto opis i interpretację czterech filmów dokumentalnych. Analiza materiałów wizualnych pokazuje jak w obu społecznościach używa się kulturowych zasobów, to jest historii i przeszłości (podobnej, ale też odmiennej) w procesach komunikacji etnicznej tożsamości.
Źródło:
Nurt SVD; 2017, 2; 111-122
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Kłir” i obraz słaby w filmie Hair Marka Piwowskiego.
Polish kind of queer and the week image in "Hair", the documentary film by Marek Piwowski.
Autorzy:
Jaworska, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009690.pdf
Data publikacji:
2019-07-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
“kłir”
queer
camp
week image
documentary film
PRL
„kłir”
kamp
obraz słaby
film dokumentalny
Opis:
Tekst jest analizą dokumentu Marka Piwowskiego Hair, nakręconego w 1971 r. dla Telewizji Polskiej. Pełna komicznych niedociągnięć relacja z międzynarodowego konkursu fryzjerskiego stała się dla reżysera pretekstem do obnażenia zakłóconej komunikacji między organizatorami a widownią, czy szerzej – między władzą a społeczeństwem. Ironiczny ton i zastosowanie „słabego obrazu” pozwoliły mu na sabotaż przekazu oficjalnego w duchu strategii queerowej. Autorka proponuje spolszczony termin „kłir”, by wyraźniej odróżnić zastosowane w filmie środki od estetyki kampu i umocować dokument nie tylko w paradygmacie „sztuki porażki”, ale i w społecznym kontekście PRL.
The text is an analysis of Marek Piwowski‟s documentary film Hair (1971). Full of comical failures, the report from an international hairdressing contest has become a pretext for the director to expose disrupted communication between the authorities and society. The ironic tone and the use of the “week image” allowed him to queer sabotage of the official message. The author uses a polonised term “kłir” to distinguish the style of Piwowski from the camp aesthetics and to fix the document not only in the paradigm of “art of failure”, but also in the social context of PRL.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2019, 32, 2; 64-80
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Partii portret nieoczywisty: filmowe opowieści o Lechosławie Goździku, Leonardzie Borkowiczu i Toni Lechtman
Autorzy:
Zwierzchowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041038.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Polish United Workers Party
Polish Cinema
documentary film
Lechosław Goździk
Leonard Borkowicz
Tonia Lechtman
Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
kino polskie
film dokumentalny
Opis:
The film representations of the Polish United Workers’ Party are most often inserted in the dichotomous world of values, with explicitly assigned assessments. This article is concerned with the films reflecting in a more complex way on the Party members’ fates, perceiving individual biographies, being open to various interpretations of the past and able to separate the assessment of the system and the activities of particular persons. When analyzing the film images of Lechosław Goździk, Leonard Borkowicz, and Tonia Lechtman: Metryka Goździka (Goździk’s certificate, 2002) by Joanna Tryniszewska-Obłoj and Joanna Pieciukiewicz, Tonia i jej dzieci (Tonia and her children, 2011) by Marcel Łoziński, and Bezsenność (Insomnia, 2012) by Andrzej Titkow, as well as 45–89 (1990) by Łoziński, I tried to reconstruct both the image of the heroes they contain and the form of filmic expression. The authors answer the questions about events and attitudes, but they do not strive for the precision of academic history. They take into account historical and political circumstances, however, they concentrate on individual experience and memory. The films rehabilitate neither the communist system nor the Polish United Workers’ Party. Yet, they allow us to see the examples of their internal complexity as well as some ways to talk about them.
Filmowe reprezentacje PZPR są najczęściej wpisane w dychotomiczny świat wartości, z jednoznacznie przypisanymi ocenami. W niniejszym artykule skupiam się na filmach zawierających bardziej skomplikowane rozważania na temat losów członków partii, dostrzegających jednostkowe biografie, otwartych na różne interpretacje przeszłości, potrafiących rozgraniczyć ocenę systemu i działań poszczególnych osób. Analizując filmowe portrety Lechosława Goździka, Leonarda Borkowicza i Toni Lechtman: Metrykę Goździka (2002) Joanny Tryniszewskiej-Obłoj i Joanny Pieciukiewicz, Tonię i jej dzieci (2011) Marcela Łozińskiego i Bezsenność (2012) Andrzeja Titkowa, jak również 45–89 (1990) Łozińskiego, staram się zrekonstruować zarówno zawarty w nich obraz bohaterów, jak i formę filmowej wypowiedzi. Twórcy odpowiadają na pytania o wydarzenia i postawy, nie dążą wszakże do precyzji akademickiej historii. Biorą pod uwagę okoliczności historyczne i polityczne, koncentrują się jednak na indywidualnym doświadczeniu i pamięci. Filmy te nie stanowią rehabilitacji systemu komunistycznego ani Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, pozwalają jednak dostrzec przykłady ich wewnętrznej złożoności, jak również pewne sposoby opowiadania o nich.
Źródło:
Res Historica; 2021, 51; 687-704
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filmy do czytania
Films for Reading
Autorzy:
Jaskulski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27311697.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Andrzej Barański
nowy kanon kina polskiego
film oświatowy
animacja
film dokumentalny
kino eksperymentalne
new canon of Polish cinema
educational film
animation
documentary film
experimental cinema
Opis:
W rozmowie Filmy do czytania Andrzej Barański opowiada o mniej rozpoznanej stronie swojej twórczości. Tematem wywiadu są trzy filmy krótkometrażowe. Ich unikatowość polega nie tylko na łączeniu różnych technik – dokumentalnych, animowanych, oświatowych – lecz także na koncepcji zawartej w tytule. Potok (1985), Edukacja sentymentalna (1986) i Pobyt czasowy (2004) są filmami, w których pomimo zastosowanej ikonografii dominantę kompozycyjną stanowią słowa, hasła z leksykonu, instruktaże, dokumenty (podania, meldunki etc.). Widz otrzymuje możliwość „przeczytania” tych filmów, a w trakcie lektury może poszukiwać różnych tropów interpretacyjnych. Wywiad oprócz tradycyjnej warstwy informacyjnej charakteryzuje – zgodna z ideą i duchem dzieł – próba eksperymentu polegająca na „przeczytaniu” filmów wspólnie z reżyserem przez prowadzącego rozmowę. Pozwala to na wyeksponowanie znaczenia filmowych środków wyrazu, zwłaszcza sztuki montażu. Całość wpisuje się w badania nad mało dotychczas rozpoznanymi zjawiskami historii kina polskiego.
In the interview Films for Reading, the director Andrzej Barański tells us about a lesser-known part of his work, namely three short films. Their uniqueness consists in the combination of different techniques – documentary, animation, educational – but also in the concept mentioned in the interview title. In The Stream (Potok, 1985), Sentimental Education (Edukacja sentymentalna,1986), and Temporary Residence (Pobyt czasowy, 2004), the stylistic modes – besides the iconography used – are contained in words, such as lexicon entries, guidelines, documents (applications, registrations etc.). The spectators have an opportunity to actually “read” these films. Such reading might lead them to various interpretations. The interview is informative, but even more so – in line with the idea and the spirit of the film works – it is an attempt to “read” the films together with the author/director. In the course of discussion, various means of expression are exposed, in particular the art of film editing. The entire interview can be seen as part of research on previously understudied areas in the Polish cinematic history.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2021, 115; 178-201
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Notatki z wygnania. Skibet. Hatikvah (1970/2010) i Return To Poland (1981) Mariana Marzyńskiego
Notes From Exile. Skibet. Hatikvah (1970/2010) And Return To Poland (1981) Mariana Marzyńskiego
Autorzy:
Preizner, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/449346.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
Tematy:
Marian Marzyński
emigracja
Marzec’68 w Polsce
film dokumentalny
relacje polsko-żydowskie,
polscy Żydzi
Marian Marzynski
emigration
March of 68 in Poland
documentary
Polish-Jewish relations
Polish Jews
Opis:
Marian Marzyński jest znanym i cenionym twórcą filmów dokumentalnych, w których, bazując w dużej mierze na własnej biografii, opowiada o trudnych polsko-żydowskich relacjach oraz dwudziestowiecznej historii. Charakterystyczny styl reżysera – stała obecność w świecie przedstawionym, autorski komentarz, liczne nawiązania do własnego życiorysu, prowadzona z ręki kamera, wykorzystywanie materiałów z gromadzonego przez dziesięciolecia archiwum – pozwalają mu snuć narrację z perspektywy świadka i uczestnika wielkiej Historii. Istotnym wątkiem w twórczości reżysera jest emigracja. Zmuszony do niej w wyniku wydarzeń określanych wyrażeniem „Marzec ‘68”, jako pierwszy przekuł to doświadczenie na wypowiedzi artystyczne. Jego debiut zagraniczny – zrealizowane dla duńskiej telewizji „Skibet/Hatikvah” (1970/2010) – to pierwszy zapis filmowy sytuacji, w jakiej znaleźli się Polacy żydowskiego pochodzenia, którzy opuścili Polskę w wyniku antysemickiej nagonki. Obraz ludzi pozostających w zawieszeniu, niepewnych przyszłego losu i własnej tożsamości, jest przejmujący, mimo – a może właśnie dzięki niemu – surowości i skromności obrazu. Poświęcony mu tekst Joanny Preizner osadza filmy Marzyńskiego w historycznym, politycznym i obyczajowym kontekście, czyniąc ze wspomnień marcowych emigrantów osobną opowieść, niezbędną do zrozumienia wydarzeń i wypowiedzi pokazanych na ekranie.
Marian Marzyński is a well-known and valued director of documentary films in which, basing mostly on his own biography, he talks about difficult Polish-Jewish relations and 20th-century Eastern European history. The director’s characteristic style – constant presence in the diegesis, author’s commentary, numerous references to his own biography, camera from the hand, using materials from the archive collected for decades - allow him to narrate the narrative from the perspective of a witness and participant in the great History. An important thread in the director’s work is emigration. Forced to leave his homeland as a result of the events called “March ‘68,” he was the first to translate this experience into artistic expression. His debut abroad – made for the Danish television “Skibet / Hatikvah” (1970/2010) – is the first recording of a situation in which Poles of Jewish origin found themselves after leaving Poland as a result of anti-Semitic campaign. The image of lost people, unsure of their future fate and their own identity, is absolutelty impressive, despite – or maybe thanks to – the severity and modesty of the image. The text by Joanna Preizner on that picture sets Marzyński’s films in a historical, political and moral context, making the memories of March ‘68 emigrants a separate story, necessary to understand the events and statements shown on the screen.
Źródło:
Polonia Journal; 2019, 10; 67-125
2083-3121
Pojawia się w:
Polonia Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Audiovisual Tactics of Resistance of the Polish Anti-Communist Opposition in the 1980s as Illustrated by Tomasz Łabędź’s Kalendarz Wojny (War Calendar)
Audiowizualne taktyki oporu polskiej opozycji antykomunistycznej w latach 80. Na przykładzie produkcji Kalendarz Wojny w reżyserii Tomasza Łabędzia
Autorzy:
Więch, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339113.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Video Kontakt
taktyka oporu
film dokumentalny
opozycja antykomunistyczna
Polska Republika Ludowa
tactics of resistance
documentary film
anti-communist opposition
Polish People’s Republic
Opis:
This study is an interdisciplinary presentation of the changing media paradigm of the Polish anti-communists opposition in the 1980s. The article, in particular, emphasizes the first production of the Polish émigré media institution Video Kontakt, titled War Calendar, directed by Tomasz Łabędź. Interpreted as an example of audiovisual tactics of resistance, his work employed subversion and counterpoint to expose the discursive hypocrisy of the communist regime in Poland. The article also discusses the support that Polish dissident groups received from the Western trade unions and government agencies leading to the ‘paralel society’ with its own communication potential.
Niniejsze opracowanie przedstawia w sposób interdyscyplinarny zmieniający się paradygmat medialny obecny w polskiej opozycji antykomunistycznej lat 80. XX w. Skupiono się na pierwszej produkcji polskiej emigracyjnej instytucji medialnej Video Kontakt pt. Kalendarz Wojny w reżyserii Tomasza Łabędzia. Dzieło to, będące przykładem audiowizualnej taktyki oporu, wykorzystuje dywersję i kontrapunkt w celu ujawnienia hipokryzji reżimu komunistycznego w Polsce. W artykule omówiono także wsparcie dla ugrupowań polskich dysydentów, jakie zostało udzielone przez związki zawodowe i organy rządowe krajów zachodnich, co doprowadziło do powstania „społeczeństwa równoległego” posiadającego swój własny potencjał komunikacyjny.
Źródło:
Studia Polonijne; 2022, 43; 427-453
0137-5210
Pojawia się w:
Studia Polonijne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-11 z 11

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies