Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "naśladownictwo" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Teoria społecznego uczenia się a wychowanie dziecka w wieku przedszkolnym
The theory of social learning vs a preschool child’s education
Autorzy:
Płaczkiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/540909.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Mazowiecka Uczelnia Publiczna w Płocku
Tematy:
social learning
observation
imitating
development
education
preschool age
behaviour
społeczne uczenie się
obserwacja
naśladownictwo
rozwój
wychowanie
wiek przedszkolny
zachowanie
Opis:
The theory of social learning authored by Bandura takes a recognized place on psychological grounds. In accordance with fundamental assumptions, one of the mechanisms of acquiring behaviours is learning through observation and imitation. The person who serves as a model must be characterized by certain traits perceived by the recipient, such as high social status or competencies. In various periods of life and development, people are more or less prone to patterning. Children are especially the group whose new behaviours appear naturally as a result of learning through observation. Children have a narrow area of experiences and that is why in their verbal and non-verbal behaviours they tend to imitate people from their closest environment, especially parents, teachers, peers, characters in the books, TV programs and people popular on the internet. Some of the acquired reactions have positive nature, but others may be socially and individually unfavourable. Tendencies towards modelling grow when the model receives positive consequences of particular behaviour. The assumptions of social learning theory may be applied in psychological and pedagogical practice. It allows explaining certain observed child’s behaviour. On the basis of correct diagnosis, adequate supportive and remedial actions may be designer
Teoria społecznego uczenia się autorstwa Bandury zajmuje uznane już miejsce na gruncie psychologicznym. Zgodnie z podstawowymi założeniami, jednym z mechanizmów nabywania zachowań jest uczenie się poprzez obserwację i naśladownictwo. Osoba pełniąca funkcję modela musi odznaczać się pewnymi właściwościami w percepcji odbiorcy, jak wysoki status czy kompetencje. W różnych okresach życia i rozwoju ludzie są mniej lub bardziej podatni na modelowanie. Szczególnie dzieci stanowią grupę, u której w sposób wręcz naturalny pojawiają się nowe zachowania jako efekt obserwacyjnego uczenia się. Dzieci mają wąski zakres doświadczeń, stąd w sposobie zachowania werbalnego i niewerbalnego mogą naśladować osoby z najbliższego otoczenia- w szczególności rodziców, ale także nauczycieli, rówieśników, bohaterów bajek, programów telewizyjnych czy osób popularnych w Internecie. Niektóre z tych nabywanych reakcji mają charakter pozytywny, inne zaś są niekorzystne z punktu widzenia jednostkowego i społecznego. Tendencja do modelowania wzrasta w sytuacji obserwacji pozytywnych konsekwencji określonego zachowania dla modela. Założenia teorii społecznego uczenia się można wykorzystać w praktyce psychologiczno-pedagogicznej. Pozwala ona wyjaśniać mechanizmy niektórych zachowań obserwowanych u dziecka. Na podstawie właściwej diagnozy można z kolei zaprojektować odpowiednie działania wspierające albo zaradcze
Źródło:
Społeczeństwo. Edukacja. Język; 2016, 4; 129 -137
2353-1266
2449-7983
Pojawia się w:
Społeczeństwo. Edukacja. Język
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy De oratore Cycerona może być nazwany dialogiem platońskim?
Is Cicero’s De Oratore an Imitation of Plato’s Dialogue?
Autorzy:
Kozioł, Joanna E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119684.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dialog cyceroński
dialog platoński
forma literacka
naśladownictwo
autorytet
mistrz
wychowanie
doskonały mówca
Ciceronian dialogue
Platonic dialogue
literary form
imitation
authority
master
education
ideal orator
Opis:
This paper seeks to describe the imitation of Platonic dialogues in the aspect of their literary form recognized in Cicero’s De oratore. It requires a presentation of selected polemical interpretations regarding distinct traits of Platonic dialogue as well as taking sides in the matter. The first part of the paper presents G. Zoll’s interpretation of the Platonic dialogue, who in his dissertation on literary form of Ciceronian dialogues labels De oratore the ‘most Platonic’ of his dialogues. In his interpretation, he follows Cicero's way of understanding the features of Plato's masterpieces. Cicero considered the Platonic dialogue to be, first of all, a written tribute paid to the late master by his thankful disciple and, secondly, a text, whose aim is to present a pedagogic situation and to guide its readers. In the second part of the paper an analysis on the double pedagogic situation of De oratore is carried out. In the pedagogic situation presented in the dialogue the role of the master is played by Crassus, while Sulpicius and Cotta are placed on the position of his disciples. This ‘inner’ situation is reflected by the ‘outer’ one, which is evoked on the level of the narrator-author and implied reader. Special attention is paid to various means of building the master’s authority and of enhancing narrator’s importance. The third part of the paper presents briefly opinions of L. Edelstein and P. Plass, who consider Plato’s anonymity to be the most meaningful trait of his works. These commentators stress the presence of aversion towards sophists and speakers of poetical tradition, who usurp the role of the master. This aversion was vividly displayed in many dialogues. According to the mentioned scholars, pedagogy of the Platonic dialogue is different from the ancient model pedagogy, and therefore qualitatively different from Cicero’s pedagogy expressed in De oratore. This confrontation of contagious interpretations of Platonic dialogue facilitates the reevaluation of Cicero’s imitation of Plato’s dialogues.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2011, 58-59, 3; 55-71
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies