Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ecumenical movement" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Teologiczne impulsy kulturowej i społecznej emancypacji Dalitów
Autorzy:
Kopiec, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2134460.pdf
Data publikacji:
2020-10-14
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Religioznawcze
Tematy:
Dalits
theology
emancipation
ecumenical movement
exclusion
Opis:
Dominant theological thinking within the ecumenical movement emphasizes significance of theology and churches for the processeses of upholding more just and egalitarian social structures. According to ecumenists, theological reflection should be contextual, “from the grassroots” and referring to the given cultural, economic and social conditions. An example is the Dalit theology. It is developed by the social group who experienced, down the centuries, total social exclusion due to the Indian caste system. Article discussses the key elements of the Dalit theology, presents its context and describes its significance for the social movement of the Dalit emancipation.
Źródło:
Przegląd Religioznawczy; 2020, 2/276
1230-4379
Pojawia się w:
Przegląd Religioznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Milczenie i słowo w dialogu ekumenicznym
Silence and Word in the Ecumenical Dialogue
Autorzy:
Składanowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/553875.pdf
Data publikacji:
2019-06-28
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
ekumenizm
dialog ekumeniczny
ruch ekumeniczny
dokumenty ekumeniczne
ecumenism
ecumenical dialogue
ecumenical movement
ecumenical statements
Opis:
Analiza dokumentów dialogowych wskazuje na to, że istnieją ważne obszary tematyczne, które nie są w nich poruszane lub też, dość często, są poruszane w sposób fragmentaryczny, tak aby bardziej zaakcentować istniejące zbieżności niż skalę i konsekwencje rozbieżności. Dotyczy to zarówno pewnych kontrowersji dogmatycznych, jak też zagadnień etycznych. Milczenie w dialogu ekumenicznym jest zatem ambiwalentne: może być wyrazem oczekiwania na dalszy postęp tego dialogu i przezwyciężenie trudności, ale może również być próbą uchylenia się od kwestii najtrudniejszych i ich oceny. Tak zarysowany kontekst wyznacza cel tej krótkiej refleksji teologicznoekumenicznej, podejmującej kwestie milczenia i słowa w dialogu ekumenicznym. Najpierw warto przyjrzeć się milczeniu – temu, o czym i w jaki sposób milczy się w dialogu ekumenicznym. Następnie można przypatrzeć się charakterystyce ekumenicznego słowa.
An analysis of dialogue documents indicates that there are important thematic areas that are not addressed in them or, quite often, are addressed in a fragmented way, so as to more accentuate existing convergences than the scale and consequences of discrepancies. This applies to both certain dogmatic controversies and ethical issues. Silence in the ecumenical dialogue is therefore ambivalent. It can be an expression of expectations for further progress of this dialogue and overcoming difficulties, but it can also be an attempt to evade the most difficult issues and their assessment. It is the context which sets the goal of this brief theological-ecumenical reflection. The article addresses the issues of silence and word in the ecumenical dialogue. Firstly, it proposes some ways of interpreting „ecumenical silence”. Secondly, it presents the characteristics of the „ecumenical word”.
Źródło:
Sympozjum; 2019, 1(36); 99-118
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Unity and mission. The origins of ecumenical movement
Jedność i misja. U źródeł ruchu ekumenicznego
Autorzy:
Perzyński, Andrzej P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/502995.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
a divided Christianity
ecumenical movement
unity
mission
podzielone chrześcijaństwo
ruch ekumeniczny
jedność
misja
Opis:
Celem artykułu jest udokumentowanie znanego w gronie ekumenistów historycznego faktu, iż początki ruchu ekumenicznego pod koniec XIX wieku zbiegają się z poszukiwaniem jedności chrześcijan na polu ich misyjnego zaangażowania. Współczesny ruch ekumeniczny został zapoczątkowany w obrębie chrześcijaństwa ewangelickiego. Próby podejmowane na rzecz zjednoczenia chrześcijan przed Konferencją w Edynburgu (Szkocja, 1910) zwykło się określać mianem „preekumenizm”. Ograniczały się one najczęściej do solidarności we wspólnym podejmowaniu akcji społeczno-charytatywnych na terenach misyjnych. Wiek XIX był okresem rozkwitu misji protestanckich. Z terenów misyjnych docierało pod adresem macierzystych Kościołów wołanie o jedność, której brak utrudniał i hamował działalność misyjną. Różnice w wierze i rywalizacja w praktycznej działalności misyjnej budziły nieufność u ludów ewangelizowanych. Wołanie o jedność Kościołów chrześcijańskich, co prawda przede wszystkim w dziedzinie praktycznej pomocy, stanowiło naturalny odruch młodych Kościołów i prowadzących w nich akcję ewangelizacyjną misjonarzy. Głosy te nie mogły pozostać bez echa w Kościołach Europy i Ameryki Północnej, które patronowały misyjnej działalności na terenach Indii, Azji i Afryki. Artykuł składa się z następujących części: 1. Instytucjonalne oblicze ekumenizmu; 2. Ekumenizm i Prawosławie; 3. Vaticanum II i ekumenizm rzymskokatolicki; 4. Zaangażowanie w dialog; 5. Ekumeniczna nadzieja; 6. Zakończenie.
The objective of this article is to present a historical fact, which is known among ecumenists, that the beginnings of the ecumenical movement at the end of the 19th century overlap with the search for Christian unity within missionary involvement. Contemporary ecumenical movement started within evangelical Christians. The attempts to unify Christians before the Edinburgh Conference (Scotland, 1910) are described as “preecumenism”. They were usually limited to solidarity within social and charity activities undertaken on missionary territories. The 19th century was the period of the flourishing of Protestant missions. Missionary territories appealed to their mother churches for unity, the lack of which was the obstacle to missionary activity. Differences in faith and rivalry in practical activities caused mistrust among evangelized peoples. The call for the unity of the Church, first in the area of practical help, was a natural impulse of young churches and missionaries who were evangelizing them. Those voices could not be left unanswered in the churches in Europe and North America which sponsored missionary activity in India, Asia and Africa. The article consists of the following parts: 1. Institutional aspect of ecumenism; 2. Ecumenism and the Orthodox Church; 3. Vatican II and Roman Catholic ecumenism; 4. Involvement in dialogue; 5. Ecumenical hope; 6. End.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2016, 25, 4; 61-69
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Development and Challenges of Ecumenical Movement in Nigeria
Rozwój i wyzwania dla ruchu ekumenicznego w Nigerii
Autorzy:
Eke, Vitus Chibisi
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038166.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ruch ekumeniczny
wyznania religijne
wyznaniowość
fundamentalizm
fanatyzm
ecumenical movement
religious denomination
denominationalism
fundamentalism
fanaticism
Opis:
Osiągnięcie jedności jest sprawą całego Kościoła – zarówno wiernych, jak i pasterzy. Troska ta rozciąga się na wszystkich, wedle ich talentów, czy to w codziennym życiu chrześcijańskim, czy też w pracach teologów i historyków. Troska ta ujawnia też do pewnego stopnia istniejącą więź braterstwa między wszystkimi chrześcijanami i przyczynia się do osiągnięcia pełnej i doskonałej jedności, jakiej chce Bóg w swej łaskawości. To stwierdzenie zawarte w Dekrecie o ekumenizmie Unitatis redintegratio II Soboru Watykańskiego przedstawia drogę wszystkich chrześcijan w kierunku jedności jako chrześcijański imperatyw, niezależny od narodowości czy stanu. Przydaje to najwyższego znaczenia ruchowi ekumenicznemu w pluralistycznym społeczeństwie Nigerii, łączącym różne kultury i tradycje, różne sentymenty etniczne i religijne. Celem artykułu jest zaprezentowanie różnych poziomów ruchu ekumenicznego w Nigerii, jak również granic zaangażowania i wkładu różnych wyznań chrześcijańskich na każdym stopniu ich rozwoju. Opracowanie to stara się też wziąć pod uwagę postawy tych chrześcijan w Nigerii, którzy rzucają wyzwanie, a czasem i kłody, realizacji jedności między chrześcijanami. Niekiedy wynika to z nieznajomości nauczania Kościoła i praktycznych zasad ekumenizmu, z chrześcijańskiego fundamentalizmu i fanatyzmu, dbałości o własne interesy, sentymentów etnicznych i religijnych, które zwykle już spowodowały podziały i wzajemną podejrzliwość wśród ludu Nigerii. Pamiętając, że chrześcijanie są „solą ziemi i światłem świata”, osiągnięcie jedności między chrześcijanami w Nigerii stanie się katalizatorem nastania pokoju, sprawiedliwości i jedności w Nigerii. Z tego też powodu opracowanie to proponuje ekumenizm duchowy i współpracę chrześcijan jako praktyczne kroki do osiągnięcia jedności chrześcijańskiej w Nigerii.
“The attainment of union is the concern of the whole Church, faithful and shepherds alike. This concern extends to everyone, according to his talent, whether it be exercised in his daily Christian life or in his theological and historical research. This concern itself reveals already to some extent the bond of brotherhood between all Christians and it helps toward that full and perfect unity which God in His kindness wills.” This statement from the Second Vatican Council’s Decree on Ecumenism, presents journey towards unity of all Christian as imperative for all Christians irrespective of nationality and status. This makes ecumenical movement most relevant in a pluralistic society like Nigeria with diverse cultures and tradition, different ethnic and religious sentiments. The objective of the work is to present different stages of ecumenical movement in Nigeria as well as the extent of participation and contributions of various Christian denominations at each stage of its development. This work also aims at considering those attitudes of many Christians in Nigeria that pose as challenge or stumbling block to the realization of unity among Christians. Some of which are ignorance of the teaching and practical principles of ecumenism, Christian fundamentalism and fanaticism, personal-interest, religious and ethnic sentiments which ordinarily had already created a division and mutual suspicion among Nigerian people. Bearing in mind that Christians are “salt of the earth and light of the world,” the actualization of unity among Christians in Nigeria will serve as catalyst to full realization of peace, justice and unity in Nigeria. Hence, this work propose spiritual ecumenism and Christian cooperation as practical steps to the attainment of Christian unity in Nigeria.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 7; 221-237
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From Jesus Christ to “green issues”. Development or degeneration of the ecumenical movement?
Od Jezusa Chrystusa do ochrony przyrody. Rozwój czy degeneracja ruchu ekumenicznego?
Autorzy:
Składanowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343387.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ekumenizm
ruch ekumeniczny
ekumenizm doktrynalny
ekumenizm pozateologiczny
ecumenism
ecumenical movement
doctrinal ecumenism
non-theological ecumenism
Opis:
Artykuł omawia zagadnienie ewolucji tematów podejmowanych w ruchu ekumenicznym. W swoich początkach dyskurs ekumeniczny był zdominowany przez kwestie doktrynalne. Tymczasem obecnie na jego czoło wysuwają się problemy społeczne, polityczne i etyczne. Ukazuje to bogactwo Ewangelii, w której wierzący może odnaleźć odpowiedzi na pytania dotyczące jego codziennego życia. Zarazem jednak ekumenizm znajduje się tutaj w niebezpieczeństwie zapomnienia o swoim zasadniczym celu. Artykuł zmierza do wniosku, że ekumenizm powinien wprawdzie włączać się w aktualną debatę społeczną i etyczną, jednak dla zachowania własnej tożsamości winien stale skupiać się na Ewangelii Jezusa Chrystusa jako na swoim ostatecznym kryterium.
The article discusses the issue of the evolution of subjects in the ecumenical movement. At the beginning the ecumenical discourse was dominated by doctrinal issues, whereas today social, political and ethical themes stand at its forefront. This demonstrates the richness of the Gospel, in which a believer can find responses to questions about his or her everyday life; on the other hand, ecumenism is here in danger of forgetting its primary purpose. The article ends with a conclusion that ecumenism should be involved in the current social and ethical debates, but to preserve its identity it should focus on the Gospel of Jesus as the ultimate criterion.
Źródło:
Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2012, 4; 143-177
2081-6731
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Początki odnowy posoborowej w Kosciele katolickim w Polsce (do 1972). Zarys wybranych problemów
The beginnings of post-council renewal in Roman Catholic Church in Poland (until 1972). An outline of chosen problems
Autorzy:
Białkowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545192.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
Kościół katolicki
Sobór Watykański II
recepcja
posoborowa
kolegialności
synody duszpasterskie
ruchu ekumenicznego
reforma
świeccy
synodalność
Catholic Church in Poland
Vatican Council II
reception
post-council renewal of liturgy
collegiality
pastoral synods
ecumenical movement
projects of structural church reforms
promotion of laity in the Church
Opis:
Recepcja Soboru Watykańskiego II to jeden z najważniejszych, żywych procesów eklezjalnych zachodzących w Kościele katolickim począwszy od drugiej połowy lat sześćdziesiątych XX w. Analiza faktograficzna zjawiska pozwala na wyodrębnienie – w historii Kościoła w Polsce – trzech faz recepcji Vaticanum II. Są to kolejno: 1) faza wczesna (lata 1966-1978) z wyraźnie wyodrębnionymi dwoma podokresami: 1966-1972 oraz 1972-1978; 2) faza dojrzała (lata 1978-1989); 3) faza późna (lata 1989-1999). Niebagatelny wpływ na przebieg recepcji w Polsce, jej specyfikę, dynamikę oraz konkretne możliwości aplikacji nauczania w życie wspólnot kościelnych miały uwarunkowania związane z funkcjonowaniem Kościoła w warunkach państwa totalitarnego. W niniejszym artykule przedstawione zostały kolejno: uwarunkowania polityczno-systemowe; uwarunkowania prawno-kanoniczne; uwarunkowania społeczno-religijne. Jako instytucjonalne narzędzia recepcji Soboru Watykańskiego należy postrzegać należy powołane przez Konferencję Episkopatu Polski specjalne komisje, na czele z Komisją Soborową. Dla zobrazowania procesu recepcji Vaticanum II w Polsce – w pierwszej fazie obejmującej podokres lat 1966-1972 – dokonano wyboru kilku charakterystycznych obszarów odnowy posoborowej. Widocznym znakiem wprowadzania posoborowych zmian była odnowa liturgii i studiów biblijnych (zapoczątkowano nową edycję ksiąg liturgicznych w języku polskim oraz wydano nowe krytyczne tłumaczenie ksiąg Pisma św. – „Biblią Tysiąclecia”). Odnowa kolegialności i synodalności polegała na opracowaniu i wejściu w życie Statutu Konferencji Episkopatu Polski (1969 r.); umocnieniu i pogłębieniu charakteru duszpasterskiego instytucji synodów diecezjalnych oraz prowincjonalnych; przywróceniu Rad Kapłańskich. Wiele uczyniono również by nadać nowe, ożywcze impulsy ruchowi ekumenicznemu. Podjęto prace przygotowawcze w celu przeprowadzenia nowoczesnej odnowy struktur kościelnych (projekt opracowany przez zespół arcybiskupa Bolesława Kominka w 1967 r.). Ostatecznie urzeczywistnienie – tego istotnego wymiaru recepcji nauczania soborowego – nastąpiło częściowo poprzez postanowienia bulli Pawła VI „Episcoporum Poloniae coetus” z 1972 r. Sobór Watykański II przyniósł także zasadnicze zmiany w postrzeganiu roli świeckich w Kościele. Nastąpiła rewolucyjna zmiana paradygmatu udziału świeckich w życiu Kościoła (od obecności do zaangażowania). Na polskim gruncie prześledzono ją na przykładzie dwóch odmiennych formacyjnie ruchów katolickich (odgrywającego rolę prekursora idei soborowych środowiska ZNAK oraz stworzonego przez ks. Franciszka Blachnickiego Ruchu Światło-Życie). Przedstawione w ogólnym zarysie przykłady były pewnymi propozycjami i nie wyczerpały bogatych oraz różnorodnych doświadczeń recepcji Soboru Watykańskiego II w Kościele w Polsce.
The reception of II Vatican Council is one of the most important ecclesial processes occurring in the Catholic Church since the second half of the 1960’s. Factographic analysis of the process allows one to distinguish – in the history of the Church in Poland – three phases of reception of Vaticanum II. These are: 1) the early phase (1966-1978) with two clear stages: 1966-1972 and 1972-1978; 2) the mature phase (1978-1989); 3) the late phase (1989-1999). Conditions connected with the functioning of the Church in totalitarian state had a considerable influence on the reception of the Council in Poland, its specificity, dynamism as well as the actual possibilities of applying the teaching in the life of church communities. The present article presents respectively the political and systemic conditions; legal and canonic conditions; religious and social conditions. Special commissions headed by the Council Commission, set up by the Episcopal Conference of Poland, should be viewed as the institutional tools of the reception of the Vatican Council. To depict the process of the reception of Vaticanum II in Poland – in the first stage of the early phase (1966-1972) – a few characteristic areas of the post-council renewal have been chosen. A visible sign of introducing post-council changes was the renewal of the liturgy and biblical studies (a new edition of liturgical books in Polish was initiated and a new critical translation of the Holy Scripture published – the Millenium Bible). The renewal of collegiality and synodality consisted in drafting and putting into effect the Statute of the Episcopal Conference of Poland (1969); strengthening and deepening the pastoral character of the institution of diocesan and provincial synods; reinstating Presbyteral Councils. Much was done to give the ecumenical movement new reviving impulses. Preparations were made to conduct a modern renewal of church structures (project drafted by Archbishop Bolesław Kominek and his co-workers in 1967). Final accomplishment came partly through the resolutions of the bull of Paul VI Episcoporum Poloniae Coetus from 1972. Vatican Council II also brought considerable changes in the perception of the role of the laity in the Church. There was a revolutionary change of the paradigm of participation of laity in the life of the Church (from presence to involvement). In Poland it was followed through on the example of two formationally different Catholic movements (the precursory milieu of ZNAK and – the originated by Rev. Franciszek Blachnicki - Light-Life Movement). The general outline of examples does not exhaust the rich and diverse experience of the reception of Vatican Council II in the Polish Church.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2017, 128; 229-272
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historyczny rozwój katolickiego obrazu Marcina Lutra
The historical development of the Catholic image of Martin Luther
Autorzy:
Jaskóła, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040982.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Benedikt XVI.
Lutherisch-Katholischer Dialog
Johannes Paul II.
Martin Luther
Papst Franziskus
Reformation
ökumenische Bewegung
Benedict XVI
ecumenical movement
John Paul II
Lutheran-Catholic dialogue
Pope Francis
the Reformation
Benedykt XVI
dialog luterańsko-katolicki
ruch ekumeniczny
Jan Paweł II
Marcin Luter
papież Franciszek
reformacja
Opis:
Katolicki obraz Marcina Lutra na przestrzeni wieków ewoluował od zdecydowanie negatywnego w czasie reformacji i w wiekach następnych, poprzez próby teologicznie i historycznie pogłębionych analiz inspirowanych ruchem ekumenicznym, aż po współczesną akceptację wielu jego teologicznych postulatów. Współczesne kierunki rzymskokatolickiego myślenia o Lutrze dobrze streszczają historycznie wyważone i dogmatycznie pogłębione opinie ostatnich papieży: Jana Pawła II, Benedykta XVI i Franciszka. Idąc za tekstami uzgodnień Komisji luterańsko-katolickiej na forum światowym, ekumenicznie otwarci papieże potrafią dostrzec w Marcinie Lutrze człowieka głęboko religijnego, świadka Ewangelii, którego myśl teologiczna nie utraciła swej aktualności i jest wyzwaniem dla współczesnego zsekularyzowanego świata.  
The Catholic image of  Martin Luther in the course of the centuries evolved from the literally  negative one during the time of the Reformation and the centuries that followed, through the theological attempts and historically in-depth analyses inspired by the ecumenical movement up to contemporary acceptance of several theological postulates. Contemporary movements of Roman-Catholic thinking of Luther well summarize historically vulnerable and dogmatically deepened opinions of the recent popes: John Paul II, Benedict XVI and Francis. Following the agreement texts of the Lutheran-Catholic Commission at the world forum, ecumenically open popes can find out in Martin Luther a profoundly religious man, the witness of the Gospel whose theological thought is still relevant and a challenge for the presently secularized world.
Das katholische Bild von Martin Luther veränderte sich von einem äußerst negativen in der Zeit der Reformation durch theologisch und historisch vertiefte Versuche von Analysen, angeregt durch die ökumenische Bewegung, bis zur heutigen Akzeptanz vieler seiner theologischen Forderungen. Die gegenwärtigen Tendenzen des römisch-katholischen Denkens über Luther werden am besten durch die historisch sowie dogmatisch fundierten Aussagen der letzten Päpste zusammengefast: Johannes Paul II., Benedikt XVI. und Franziskus. Im Geiste der Konvergenzen der Katholisch-Lutherischen Dialogkommission auf der Weltebene sehen diese ökumenisch aufgeschlossenen Päpste in Martin Luther einen tief religiösen Menschen und einen Zeugen des Evangeliums, dessen theologisches Denken nach wie vor aktuell bleibt und eine Herausforderung an die säkularisierte Welt von heute ist.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2018, 13; 46-60
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odnowa posoborowa w Kościele katolickim w Polsce w latach 1978-1989. Zarys wybranych problemów
Post-Council Renewal in the Catholic Church in Poland in the Years 1978-1989. An Outline of Chosen Problems
Autorzy:
Białkowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545137.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
Kościół katolicki
PRL
Sobór Watykański II
recepcja Vaticanum II
Jan Paweł II
Konferencja Episkopatu Polski
Komisje Episkopatu Polski
nauczanie soborowe
reforma liturgii
kolegialność biskupów
synodalność
ekumenizm
odnowa życia zakonnego
ruchy katolickie
Catholic Church
Polish People’s Republic
Second Vatican Council
reception of Second Vatican Council
Commissions of the Polish Episcopate
application of council teachings
reform of liturgy
collegiality of bishops
idea of synodality
ecumenical movement
renewal of monastic life
Catholic movemens
Catholic associations
Opis:
Lata 1978-1989 to w Kościele katolickim w Polsce faza dojrzała recepcji Soboru Watykańskiego II. Do najważniejszych zjawisk mających wpływ na jej przebieg należały: przemiany polskiej religijności w latach osiemdziesiątych XX w.; nowy model relacji państwo-Kościół katolicki; społeczny wymiar trzech pielgrzymek Papieża-Polaka do Ojczyzny (1979-1983-1987); zmiany personalne i pokoleniowe w Episkopacie Polski. Ważną rolę odgrywała działalność specjalistycznych Komisji Episkopatu Polski, które nadawały całemu procesowi właściwe tempo i wyznaczały główne kierunki zmian. Aplikacja nauczania soborowego w teologii polskiej zaznaczyła swoją obecność w pracach: ks. Józefa Kudasiewicza (biblistyka), ks. Józefa Tischnera (katolicka nauka społeczna), ks. Adama Ludwika Szafrańskiego (eklezjologia), o. Stanisława Celestyna Napiórkowskiego OFMConv. (mariologia, ekumenizmu), ks. Wacława Hryniewicza OMI (ekumenizm), o. Jana Charytańskiego SJ (katechetyka), ks. Franciszka Blachnickiego (teologia pastoralna i liturgika), ks. Eugeniusza Werona SAC (teologia laikatu), biskupa Wilhelma Pluty (teologia pastoralna), ks. Franciszka Woronowskiego (teologia pastoralna) oraz ks. Tadeusza Dajczera (religioznawstwo i fenomenologia religii). Publikacja czterech tomów „Liturgii Godzin” oraz wydanie w 1986 r. „Mszału Rzymskiego dla Diecezji Polskich” stanowiły zwieńczenie odnowy liturgicznej. Z kolei ukazanie się krytycznego III wydania „Biblii Tysiąclecia” (1980 r.), było realizacją postulatów zgłaszanych już w drugiej połowie lat sześćdziesiątych XX w. Kolegialność biskupów znalazła w pełni odzwierciedlenie w przepisach nowego Statutu Konferencji Episkopatu Polski (1987 r.), a synodalność rozwijała się poprzez synody. W latach 1978-1989 trwały obrady jednego synodu prowincjonalnego i dziewięciu synodów diecezjalnych. Sporym osiągnięciem ruchu ekumenicznego było zainaugurowanie dwustronnych dialogów doktrynalnych (odnośnie ważności chrztu św. oraz małżeństw mieszanych). Przystosowana odnowa życia zakonnego w dekadzie lat osiemdziesiątych XX w. miała przede wszystkim wymiar jurydyczny związany z rewizją prawa zakonnego oraz przyjęciem nowych konstytucji. Aktywność świeckich zaowocowała rozwojem wcześniej działających ruchów i stowarzyszeń oraz narodzinami nowych. Dynamiczny wzrost był udziałem Drogi Neokatechumenalnej, Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym, Ruchu Światło-Życie, Ruchu Rodzin Nazaretańskich oraz Wspólnot Życia Chrześcijańskiego.
The years 1978-1989 in the Catholic Church in Poland constitute a mature stage of the reception of the Second Vatican Council. Among the most important phenomena that influenced the process were: changes in Polish religious life in the 1980’s; new model of state-Church relationship, social aspect of the three pilgrimages of the Polish Pope to Poland (1979-1983-1987); personal and generational changes in Polish Episcopate. An important role was played by the activity of special Commissions of the Polish Episcopate, which gave the whole process an appropriate tempo and determined the main directions of changes. The application of council teachings in Polish theology could be found in the works of: Rev. Józef Kudasiewicz (Bible studies), Rev. Józef Tischner (Catholic Social Teaching), Rev. Adam Ludwik Szafrański (Ecclesiology), Fr. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv. (Mariology, Ecumenism), Rev. Wacław Hryniewicz OMI (Ecumenism), Fr. Jan Charytański SJ (Catechetics) Rev. Franciszek Blachnicki (Pastoral Theology and Liturgics), Rev. Eugeniusz Weron SAC (Theology of the Laity), Bishop Wilhelm Pluta (Pastoral Theology), Rev. Franciszek Woronowski (Pastoral Theology) and Rev. Tadeusz Dajczer (Religious Studies and Phenomenology of Religion). Publication of four volumes of Liturgy of Hours and Roman Missal for Polish Dioceses (1986) constituted the culmination of liturgical renewal. Publication of critical third edition of the Millennium Bible (1980) was the realization of the postulates set in the second half of the 1960’s. Collegiality of bishops was fully reflected in the regulations of the new Statute of Polish Episcopal Conference (1987), and the synodality developed through synods. In the years 1978-1989 there was one provincial synod assembly and nine diocesan synod assemblies. A considerable achievement of the ecumenical movement was the inauguration of bilateral doctrinal dialogues (about the validity of baptism and mixed marriages). The renewal of monastic life in the 1980’s was predominantly of juridical dimension connected with the revision of monastic law and adopting new constitutions. Activity of the laity resulted in the development of existing movements and associations and the creation of new ones. Neocatechumenal Way, Catholic Charismatic Renewal, Light-Life Movement, Families of Nazareth Movement and Christian Life Communities enjoyed a dynamic growth.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2018, 130; 263-323
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies