Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Zespół" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 33
Tytuł:
Przewlekły kaszel: nowe koncepcje i możliwości terapeutyczne
Autorzy:
Arcimowicz, Magdalenia
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401780.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
kaszel
przewlekły kaszel
zespół kaszlu związany z górnymi drogami oddechowymi
zespół nadwrażliwości kaszlowej
diagnostyka
leczenie
Opis:
Kaszel jest najczęstszym objawem ze strony tak górnych, jak i dolnych dróg oddechowych. Należy go traktować przede wszystkim jako odruch obronny, którego celem jest oczyszczenie układu oddechowego z  nadmiaru wydzieliny lub ciał obcych. Przewlekły kaszel definiujemy jako ten trwający powyżej 8 tygodni. Ocenia się, że problem dotyczy 3–40% populacji, będąc istotnym czynnikiem pogarszającym jakość życia pacjentów. Powoduje niepokój, fizyczny dyskomfort, socjalną izolację, uczucie zakłopotania czy wręcz wstydu. Jest jedną z częstszych przyczyn zgłaszania się pacjentów do lekarzy. Zespół kaszlu związany z górnymi drogami oddechowymi (UACS), astma, eozynofilowe zapalenie oskrzeli i choroba refluksowa są odpowiedzialne za większość przyczyn kaszlu (po wykluczeniu palenia tytoniu, leczenia inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę czy przewlekłego zapalenia oskrzeli). U wielu pacjentów stwierdza się więcej niż jedną przyczynę kaszlu. Złożone postępowanie diagnostyczne jest w takich przypadkach niezbędne, aby rozpoznać etiologię tego objawu i zwiększyć szansę na skuteczne leczenie. Pomimo takiego podejścia u części pacjentów efektywność leczenia przewlekłego kaszlu pozostaje wątpliwa, a odpowiedź na terapię – niesatysfakcjonująca. W takich przypadkach stwierdza się rodzaj oporności, występującej pomimo szczegółowej diagnostyki i podjętych prób leczenia. W związku z powyższym zrodziła się koncepcja nadmiernej odpowiedzi odruchu kaszlowego. Definiuje ona pacjentów z zespołem nadwrażliwości kaszlowej – Cough Hypersensitivity Syndrome – i może wyjaśniać mechanizmy kaszlu w grupie chorych, którzy wcześniej byli diagnozowani albo jako pacjenci z kaszlem idiopatycznym, albo kaszlem o  nieznanej przyczynie. Koncepcja zespołu nadwrażliwości kaszlowej pozwala także zaproponować nowe opcje terapeutyczne dla tych pacjentów, a także leki o działaniu neuromodulacyjnym oraz rehabilitację foniatryczną.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 1; 22-29
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół Guillaina–Barrégo – najczęstsza, ale trudna do rozpoznania polineuropatia nabyta
Guillain–Barré syndrome: the most common but difficult to diagnose acquired polyneuropathy
Autorzy:
Jaszczura, Majka
Morawiecka-Pietrzak, Małgorzata
Woźny, Łukasz
Adamczyk, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034897.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
diagnostyka
leczenie
rozpoznanie
zespół Guillaina–Barrégo
Opis:
Guillain–Barré syndrome, an acute autoimmune inflammatory polyneuropathy, is the most frequent cause of acute onset flaccid paresis. Various sources report its incidence of 1–4/100,000 individuals per year. A triggering factor in most cases is a previous respiratory or gastrointestinal tract infection. Apparently, via the molecular mimicry mechanism, antibodies against bacterial or viral antigens are formed and bind with similar epitopes in the peripheral nervous system. The clinical picture is highly diversified and may range from slight muscle weakness within the feet to full-blown tetraplegia with respiratory failure. The typical course of the disease consists of the progressive phase, the plateau phase and the recovery phase, lasting even 6–14 months. The diagnosis is based on the criteria published in 1978. They encompass clinical signs and symptoms as well as electrophysiological and pathomorphological parameters. A crucial sign leading to the diagnosis is progressive flaccid paresis of more than one limb with the absence or reduction of tendon reflexes. The treatment involves plasma exchange and intravenous immunoglobulin. The use of glucocorticosteroids, interferon beta, rituximab and eculizumab requires further investigation. Moreover, symptomatic treatment, kinesiotherapy, respiratory physiotherapy, thromboembolic prophylaxis, nutritional therapy and pain management are also very important. Prognosis is in most cases favourable, but mortality ranges from 4 to 15% despite appropriate treatment and intensive care. The aim of this article is to sum up current information about Guillain–Barré syndrome and to emphasise the relevance of this disease, which requires further investigation in both paediatric and adult patients.
Zespół Guillaina–Barrégo, ostra zapalna polineuropatia o charakterze autoimmunologicznym, jest najczęstszą przyczyną wiotkiego niedowładu kończyn o ostrym początku. Według różnych źródeł zapadalność wynosi 1–4/100 000 ludności na rok. Czynnikiem wyzwalającym w większości przypadków jest przebyta wcześniej infekcja układu oddechowego lub przewodu pokarmowego. Prawdopodobnie na drodze mimikry molekularnej dochodzi do powstawania przeciwciał przeciwko antygenom bakteryjnym lub wirusowym, które wiążą się z podobnymi epitopami w obwodowym układzie nerwowym. Obraz kliniczny jest niezwykle różnorodny, waha się od niewielkiego osłabienia siły mięśniowej w obrębie stóp aż do pełnej tetraplegii z niewydolnością oddechową. Typowy przebieg choroby obejmuje okres narastania objawów, plateau i fazę zdrowienia trwającą nawet 6–14 miesięcy. W rozpoznaniu stosuje się kryteria opublikowane w 1978 roku, które obejmują objawy kliniczne, kryteria elektrofizjologiczne i patomorfologiczne. Objawem koniecznym do rozpoznania jest postępujący wiotki niedowład więcej niż jednej kończyny ze zniesieniem lub osłabieniem odruchów ścięgnistych. W leczeniu stosuje się plazmaferezę oraz dożylne wlewy immunoglobulin. Natomiast zastosowanie glikokortykosteroidów, interferonu beta, rituksymabu i ekulizumabu wymaga dalszych badań. Niezwykle istotne są również: leczenie objawowe, kinezyterapia, fizjoterapia oddechowa, profilaktyka zakrzepowo-zatorowa, leczenie żywieniowe oraz postępowanie przeciwbólowe. W większości przypadków rokowanie jest dość dobre, ale śmiertelność, pomimo prawidłowego leczenia w warunkach intensywnego nadzoru, wynosi 4–15%. Poniższa praca ma na celu podsumowanie bieżących informacji na temat zespołu Guillaina–Barrégo oraz podkreślenie istotności zagadnienia, które wymaga dalszych badań zarówno w populacji pacjentów pediatrycznych, jak i dorosłych.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 3; 271-276
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Własne doświadczenia w diagnostyce i leczeniu zespołu wydłużonego wyrostka rylcowatego
Autorzy:
Wacławek, Magdalena
Pietkiewicz, Piotr
Niewiadomski, Piotr
Olszewski, Jurek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397281.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
diagnostyka
leczenie
zespół wydłużonego wyrostka rylcowatego
Opis:
Wstęp: Celem pracy było przedstawienie wybranych przypadków z zespołem Eagle’a, zdiagnozowanych i leczonych w Klinice Otolaryngologii (anonimizowane) w latach 2016–2020. Materiał i metody: Przedstawiono 5 wybranych przypadków klinicznych z zespołem Eagle’a, w tym: 3 pacjentów i 2 pacjentki w wieku od 28 lat do 42 lat. . Wyniki: Z poczynionych obserwacji wynika, że częstość występowania zespołu Eagle’a u kobiet w porównaniu do mężczyzn jest podobna. Częściej spotykany jest zespół tętnicy szyjnej, który charakteryzują objawy, takie jak: zaburzenia widzenia, jednostronne bóle zlokalizowane wzdłuż naczyń szyjnych, bóle połowicze głowy, bóle migrenowe. Brak właściwego rozpoznania zespołu Eagle’a często znacznie opóźnia wdrożenie prawidłowego leczenia, a tym samym naraża pacjentów na długotrwałe borykanie się z dolegliwościami. Z naszych obserwacji wynika, że średni czas od pojawienia się objawów do postawienia prawidłowej diagnozy wynosi około 5 lat. „Złotym standardem” w rozpoznawaniu zespołu Eagle’a jest tomografia komputerowa z projekcją 3D. W leczeniu chirurgicznym wykorzystywano dojście wewnątrzustne. Niewątpliwymi zaletami dostępu wewnątrzustnego są: krótszy czas zabiegu oraz lepszy efekt kosmetyczny. Niestety, istnieje też większe ryzyko powikłań związanych z ograniczoną widocznością pola operacyjnego, a także infekcji. Wnioski: Zazwyczaj zespół wydłużonego wyrostka rylcowatego występuje obustronnie, ale objawy zgłaszane przez pacjenta są jednostronne. Nie istnieją zależności pomiędzy: częstością występowania zespołu Eagle’a a płcią, długością wyrostka rylcowatego a wiekiem oraz częstością występowania zespołu pomiędzy prawą a lewą stroną. Najlepsze efekty lecznicze daje wykonanie zabiegu operacyjnego plastyki/zmniejszenia wydłużonego wyrostka rylcowatego.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 2; 21-27
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół PFAPA – periodic fever, aphtous stomatitis, pharyngitis and cervical adenitis (okresowa gorączka, aftowe zapalenie jamy ustnej, zapalenie gardła, zapalenie węzłów chłonnych szyi)
PFAPA syndrome – periodic fever, aphtous stomatitis, pharyngitis and adenitis
Autorzy:
Mrówka-Kata, Katarzyna
Kata, Dariusz
Miśkiewicz-Orczyk, Katarzyna
Namysłowski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038593.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
zespół pfapa
diagnostyka
leczenie
pfapa syndrome
diagnostic
treatment
Opis:
PFAPA syndrome, diagnosed mainly in children under 5 years of age is characterized by periodic episodes of fever, accompanied by aphthous stomatitis, pharyngitis and cervical lymphadenopathy. Clinical symptoms of this syndrome, recommendations concerning diff erential diagnosis, as well as methods of treatment were presented in this paper.
Zespół PFAPA, rozpoznawany głównie u dzieci poniżej 5 roku życia, charakteryzuje się nawrotowym występowaniem epizodów gorączkowych, z towarzyszącym aftowym zapaleniem jamy ustnej, zapaleniem gardła i powiększeniem węzłów chłonnych szyjnych. W pracy omówiono objawy kliniczne zespołu, przedstawiono zalecenia dotyczące diagnostyki różnicowej oraz metody leczenia.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2012, 66, 1; 57-59
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola ultrasonografii w diagnostyce najczęstszych neuropatii obwodowych
Role of sonography in the diagnosis of the most common peripheral neuropathies
Autorzy:
Kowalska, Berta
Walentowska-Janowicz, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033221.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
carpal tunnel syndrome
compression neuropathies
cubital tunnel syndrome
diagnosis
sonography
ultrasonografia
diagnostyka
neuropatie uciskowe
zespół kanału nadgarstka
zespół rowka nerwu
łokciowego
Opis:
In the practice of a general practitioner, the most common peripheral neuropathy reported by patients is carpal tunnel syndrome followed by cubital tunnel syndrome. Carpal tunnel syndrome results from entrapment of the median nerve at the level of the transverse carpal ligament, and cubital tunnel syndrome is a consequence of a compression on the ulnar nerve at the level of the groove of the humerus. The diagnosis of these syndromes is based on a specific interview, clinical examination and additional examinations. The aim of a clinical examination is to assess sensory disorders and muscle atrophy. Until today, standard additional examinations have been electrophysiological tests. At present, however, they are more and more frequently replaced by high-frequency sonography. As in other types of ultrasound examinations, the assessment of peripheral nerves, including the median and ulnar nerves, is non-invasive, well-tolerated by patients, relatively inexpensive and readily available. The examiner must possess knowledge on nerve topographic anatomy and criteria for ultrasound assessment of peripheral neuropathies. During an ultrasound examination, the following are assessed: shape, cross-sectional area of the nerve trunk, its echogenicity, vascularity and relation to adjacent tissues. Motor and sensorimotor nerves may also be assessed indirectly by analysing ultrasound images of the skeletal muscle innervated by these nerves. Furthermore, an important element of an ultrasound examination is dynamic assessment of the nerves. Carpal and cubital tunnel syndromes belong to so-called entrapment neuropathies whose common sonographic features are nerve oedema and hyperaemia proximally to the compression site.
W praktyce lekarza rodzinnego najczęstszą neuropatią obwodową zgłaszaną przez pacjentów jest zespół kanału nadgarstka, a drugą co do częstości – zespół rowka nerwu łokciowego. Zespół kanału nadgarstka jest wynikiem ucisku na nerw pośrodkowy na poziomie więzadła poprzecznego nadgarstka, a zespół rowka nerwu łokciowego – ucisku na nerw łokciowy na poziomie rowka kości ramiennej. Diagnostyka tych zespołów opiera się na charakterystycznym wywiadzie, badaniu klinicznym oraz badaniach pomocniczych. W badaniu klinicznym oceniane są zaburzenia czucia, zaniki mięśniowe. Do tej pory standardem badań pomocniczych były badania elektrofizjologiczne, które obecnie coraz częściej zastępowane są badaniem ultrasonograficznym z użyciem głowic wysokiej częstotliwości. Podobnie jak w przypadku innych rodzajów badań ultrasonograficznych diagnostyka nerwów obwodowych, w tym pośrodkowego i łokciowego, ma charakter nieinwazyjny, jest dobrze tolerowana przez pacjentów, względnie tania i łatwo dostępna. Od badającego wymagana jest wiedza co do anatomii topograficznej nerwów oraz kryteriów oceny ultrasonograficznej neuropatii obwodowych. W badaniu ultrasonograficznym ocenie podlegają kształt i pole przekroju poprzecznego pnia nerwowego, jego echogeniczność, unaczynienie oraz stosunek do otaczających tkanek. Nerwy ruchowe i czuciowo-ruchowe można oceniać również pośrednio poprzez analizę obrazu ultrasonograficznego zaopatrywanych przez nie brzuśców mięśni szkieletowych. Ważnym elementem badania ultrasonograficznego jest ponadto ocena dynamiczna nerwów. Zespół kanału nadgarstka i zespół rowka nerwu łokciowego należą do grupy neuropatii tzw. uciskowych, których cechą wspólną obrazu ultrasonograficznego jest obrzęk nerwu i jego przekrwienie proksymalnie od miejsca kompresji.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 2; 200-206
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Choroba zapomniana, ale groźna. Wyzwania diagnostyczne u pacjentki z zespołem Münchhausena
Munchausen syndrome – forgotten but dangerous disease. Diagnostic challenges in female patient
Autorzy:
Sołtysik, Mariusz
Sołtysik, Anna
Jarząb, Magdalena
Kluczewska, Ewa
Piegza, Magdalena
Klemens, Jolanta
Pudlo, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035599.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
zespół münchhausena
zaburzenia pozorowane
diagnostyka
munchausen syndrome
factitious disorder
diagnostics
Opis:
According to the International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems ICD-10, Munchausen syndrome is a mental disorder classified as an F68.1 diagnosis code – “Intentional production or feigning of symptoms or disabilities, either physical or psychological [factitious disorder]”. In contrast to people consciously simulating ailments for specific benefits, patients with suspected Munchausen syndrome persistently contacting health care providers are not aware of their inner motives (social gratification, need for control, high levels of self-harm), exposing themselves to a long diagnostic process. OBJECTIVE: To present the difficulties associated with differentiation, diagnosis and appropriate treatment of Munchausen syndrome. The presented case study concerns a young patient repeatedly hospitalized due to numerous somatic complaints. Despite many physical examinations, including imaging and treatment no diagnosis could be made which would explain all of the symptoms. Only psychiatric hospitalization, with full analysis of the patient’s medical history, made it possible to diagnose the Munchausen syndrome and to treat the patient accordingly. Paradoxically, that diagnosis might have contributed to undermining subsequent problems reported by the patient that emerged because of an expanding brain tumor. COMMENT: Proper understanding of the symptoms presented by the patient could have lead to a faster diagnosis. However, the later fatal symptoms show that one cannot focus on only one diagnosis. Properly planned imaging seems to play a huge role.
Według Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10, zespół Münchhausena jest zaburzeniem psychicznym, zaliczanym do kategorii diagnostycznej F68.1 „Zamierzone wytwarzanie lub naśladowanie objawów czy niewydolności fizycznych lub psychicznych (zaburzenia pozorowane)”. W przeciwieństwie do osób świadomie symulujących dolegliwości w celu uzyskania konkretnych korzyści, chorzy z podejrzeniem zespołu Münchhausena zgłaszając się kolejny raz do placówek służby zdrowia nie są świadomi swoich wewnętrznych motywów (społeczna gratyfikacja, potrzeba kontroli, wysoki poziom autoagresji), narażając się na długi proces diagnostyczny. CEL PRACY: Przedstawienie trudności związanych z różnicowaniem, rozpoznawaniem i odpowiednim leczeniem zespołu Münchhausena. Przedstawiony opis przypadku dotyczy młodej pacjentki, wielokrotnie hospitalizowanej z powodu licznych dolegliwości somatycznych, u której mimo wielu przeprowadzonych badań, w tym obrazowych i zabiegowych, nie można było postawić żadnego, tłumaczącego występujące objawy, rozpoznania. Dopiero hospitalizacja psychiatryczna, z pełną analizą dotychczasowej historii chorobowej pacjentki, pozwoliła na postawienie diagnozy zespołu Münchhausena i podjęcie właściwego leczenia. Paradoksalnie rozpoznanie to mogło przyczynić się do umniejszania zgłaszanych przez pacjentkę w późniejszym okresie dolegliwości, które pojawiły się w związku z rozrastającym się guzem mózgu. KOMENTARZ: Właściwe rozumienie prezentowanych przez chorą objawów mogło doprowadzić do znacznie szybszego postawienia diagnozy. Późniejsze, tragiczne w skutkach objawy pokazują, iż nie można zamykać się w obrębie jednego rozpoznania. Istotną rolę zdają się odgrywać właściwie zaplanowane badania obrazowe.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2018, 72; 203-208
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pacjent z zespołem Marfana w gabinecie lekarza rodzinnego
A patient with Marfan syndrome in a general practitioner’s office
Autorzy:
Czerżyńska, Magdalena
Tyrakowska, Zuzanna Judyta
Wiśniewska, Anna
Rozwadowska, Emilia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033893.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Marfan syndrome
diagnosis
general practitioner
symptoms
zespół marfana
symptomatologia
lekarz rodzinny
diagnostyka
Opis:
Marfan syndrome is a disorder of the connective tissue (fibrillins and elastins). It is an autosomal dominant disease associated with a defect of chromosome 15 which encodes fibrillin-1. The syndrome is characterised by a varying extent of connective tissue disorders. A mutation in the gene encoding connective tissue can be manifested in all organs irrespective of the patient’s age. This disorder is characterised by multiple symptoms manifested mainly in the cardiovascular and skeletal systems as well as in the organ of vision. Ghent criteria are commonly recognised in the diagnosis of Marfan syndrome. Moreover, clinical symptoms reported by patients should also be considered. Patients presenting at the office of a general practitioner with symptoms resembling Marfan-like syndromes should undergo a detailed medical interview for the presence of cardiovascular diseases in the family. A general practitioner should examine the patient, drawing particular attention to organs that are frequently affected by disorders of connective tissue encoding (chest, oral cavity and general body stature). The family of a patient with Marfan syndrome should be referred to a genetic clinic to conduct tests for the presence of gene mutation. The diagnosis of Marfan syndrome in neonates is complex since not all symptoms of the syndrome are clinically manifested. In female patients with Marfan syndrome, pregnancy is contraindicated if the size of the aorta exceeds 50 mm. In other cases, women must be informed about possible risks and monitored for a change in the width of the aorta. Sometimes, procedures of prophylactic aortic replacement on its entire course are conducted prior to a planned pregnancy. Regular echocardiographic check-ups (every 4–7 weeks) as well as cooperation of a gynaecologist and cardiologist are necessary. A general practitioner should inform the patient’s family about any sudden conditions that can develop in the course of Marfan syndrome (aortic dissection) and explain to them the algorithms of management (immediate call for an ambulance).
Zespół Marfana wynika z wady tkanki łącznej (fibryliny, elastyny). Choroba najczęściej przenoszona jest w sposób autosomalny dominujący, związany z defektem chromosomu 15 kodującego białko fibrylinę-1. Cechą charakterystyczną zespołu jest różnorodna ekspresja zaburzeń tkanki łącznej. Mutacja w genie kodującym tkankę łączną może objawić się we wszystkich narządach, niezależnie od wieku pacjenta. Zaburzenie to cechuje się mnogością objawów, manifestujących się głównie w układzie krążenia i kostno-stawowym, a także w narządzie wzroku. Powszechnie przyjętymi kryteriami rozpoznawania zespołu Marfana są kryteria Ghenta. Ocenie powinny zostać poddane także objawy kliniczne zgłaszane przez pacjenta. Osoby zgłaszające się do lekarza pierwszego kontaktu z symptomatologią zespołów marfanopodobnych powinny przejść dokładny wywiad medyczny pod kątem chorób sercowo-naczyniowych występujących w rodzinie. Lekarz rodzinny powinien zbadać pacjenta, zwracając szczególną uwagę na narządy najczęściej dotknięte zaburzeniem kodowania tkanki łącznej (klatka piersiowa, jama ustna, ogólna budowa ciała). Rodziny pacjentów z zespołem Marfana należy skierować do poradni genetycznej w celu przeprowadzenia testu na obecność mutacji. Diagnostyka noworodków jest skomplikowana, z uwagi na fakt, że nie wszystkie symptomy zespołu Marfana demonstrują się klinicznie. U pacjentek ze stwierdzonym zespołem Marfana ciąża jest przeciwwskazana, gdy wymiar aorty przekracza 50 mm. W innych przypadkach pacjentkę należy poinformować o istniejącym ryzyku oraz monitorować zmiany w szerokości aorty. Przed planowaną ciążą wykonuje się czasami zabieg profilaktycznej wymiany aorty na całym przebiegu. Nieodzowna jest stała kontrola echokardiograficzna (co 4–7 tygodni) oraz współpraca lekarza ginekologa i kardiologa. Lekarz pierwszego kontaktu powinien wyjaśnić rodzinie chorego stany nagłe mogące wystąpić w przebiegu zespołu Marfana (rozwarstwienie aorty) oraz wytłumaczyć algorytmy postępowania (natychmiastowe wezwanie pogotowia).
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 2; 134-144
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Frailty syndrome in community care: tips for patients and caregivers
Zespół słabości w opiece środowiskowej: wskazówki dla pacjentów i ich opiekunów
Autorzy:
Soll, Aneta
Szwamel, Katarzyna
Bujnowska-Fedak, Maria Magdalena
Kurpas, Donata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/963793.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Instytut Nauk o Zdrowiu
Tematy:
frailty
epidemiology
diagnostics
treatment
prevention
caregivers
zespół słabości
epidemiologia
diagnostyka
leczenie
zapobieganie
opiekunowie
Opis:
Frailty syndrome is a dynamic condition characterized by a decrease in the physiological body reserves, weakened resistance to stressors and impaired functioning of the body systems. Frailty syndrome is expressed through weight loss, reduced muscle strength, problems with walking, maintaining balance and a decrease in physical activity. There are three stages of frailty syndrome: pre-frail, frail and complications of frailty syndrome. The main risk factor of the disease is old age, but genetic and environmental influences are also important, as well as lifestyle and co-morbidities. Diagnosis of frailty syndrome is made, among others, based on the Fried scale, the Rockwood scale and GF I (Groningen Frailty Index). The basis of prevention of frailty syndrome is regular physical activity and a combination of aerobic, strengthening and stretching exercises. The role of a diet containing foods rich in protein, vitamins, especially vitamin D, leucine and omega-3 is also emphasized. Besides these, vitamin D supplementation, treatment of co-morbidities and vaccinations to prevent infectious diseases should be taken into consideration. A huge role in the prevention of complications of the disease is played by the family and caregivers of the elderly, who should pay attention to the first symptoms of the disease and take steps to minimize the risk of frailty syndrome and to slow the disease.
Zespół słabości (ZS) jest dynamicznym stanem charakteryzującym się zmniejszeniem fizjologicznych rezerw organizmu, osłabieniem odporności na czynniki stresogenne oraz zaburzeniami funkcjonowania układów ciała. W ZS dochodzi do zmniejszenia masy ciała i siły mięśniowej, problemów z poruszaniem się, utrzymaniem równowagi oraz do zmniejszenia aktywności fizycznej. Wyróżniamy trzy stadia zespołu słabości: wczesny ZS (pre- -frail), zespół słabości (frail) oraz powikłania zespołu słabości. Głównym czynnikiem ryzyka wystąpienia ZS jest wiek podeszły, ale znaczenie mają również czynniki genetyczne, środowiskowe, styl życia oraz choroby współistniejące. Do rozpoznania ZS stosuje się m.in. skalę Frieda, Rockwooda oraz GF I (Groningen Frailty Index). Podstawą profilaktyki ZS jest regularna aktywność fizyczna, łącząca ćwiczenia aerobowe, siłowe i rozciągające. Podkreśla się także rolę diety zawierającą produkty bogate w białko, witaminy, zwłaszcza witaminę D oraz leucynę i kwasy omega-3. Poza tym należy zwrócić uwagę na suplementację witaminy D, leczenie chorób współistniejących oraz wykonywanie szczepień ochronnych zapobiegających chorobom zakaźnym. Ogromną rolę w profilaktyce i zapobieganiu powikłaniom tej choroby odgrywa rodzina i opiekunowie osób w wieku podeszłym, którzy powinni zwrócić uwagę na pierwsze jej symptomy oraz podjąć działania minimalizujące ryzyko wystąpienia ZS oraz spowalniające przebieg choroby.
Źródło:
Medical Science Pulse; 2017, 11, 1
2544-1558
2544-1620
Pojawia się w:
Medical Science Pulse
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół słabości u pacjentów w podeszłym wieku
Frailty syndrome in the elderly
Autorzy:
Wróblewska, Izabela
Bilewicz, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119945.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Europejskie Centrum Kształcenia Podyplomowego
Tematy:
zespół słabości
osoby w podeszłym wieku
diagnostyka
weakness (frailty) syndrome
elderly people
diagnostics
Opis:
Zespół słabości (kruchości) związany jest z progresywnym zmniejszeniem rezerw fizjologicznych, a także zwiększoną podatnością na czynniki stresogenne i dotyczy osób w podeszłym wieku. Częstość jego występowania zwiększa się z wiekiem i dotyczy około 30% osób w 80. roku życia. Ze względu na brak jednolitej definicji występują poważne trudności w diagnozowaniu omawianego syndromu, który w znaczący sposób utrudnia codzienne funkcjonowanie seniorów. Pacjentom ze zdiagnozowanym zespołem słabości należy poświęcić szczególną uwagę, ponieważ występuje u nich zwiększone ryzyko niesprawności, które prowadzi do częstej hospitalizacji, objawia się gorszym rokowaniem po leczeniu operacyjnym oraz osłabioną reakcją organizmu na zastosowane leczenie i zwiększonym ryzykiem śmierci.
Weakness syndrome (frailty syndrome) is associated with progressive reduction of physiological reserves and increased susceptibility to stressors. The frequency of its occurrence increases with age and concerns about 30% of people in 80 years of age. Due to the lack of a uniform definition, there are serious difficulties in diagnosing this syndrome, which significantly hampers the daily functioning of seniors. Patients with diagnosed with frailty syndrome should be given special attention as they have an increased risk of disability leading to frequent hospitalisations, worse prognosis after surgery and a weakened response to treatment and an increased risk of death.
Źródło:
Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia; 2019, 8, 3; 95-98
2084-4212
Pojawia się w:
Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
An evaluation of sensitivity of provocative tests used in the carpal tunnel syndrome diagnosis depending on clinical severity of the syndrome
Ocena czułości testów prowokacyjnych stosowanych w diagnostyce zespołu kanału nadgarstka w zależności od stopnia nasilenia dolegliwości
Autorzy:
Georgiew, Filip
Otfinowska, Ewa
Adamczyk, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1942925.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Carpal Tunnel Syndrome
Diagnosis
provocative tests
Sensitivity
zespół kanału nadgarstka
diagnostyka
testy prowokacyjne
czułosc
Opis:
Background: Using popular provocative tests to diagnose the carpal tunnel syndrome (CTS) facilitates referring patients for specialist treatment and is indispensable to the performance of epidemiologic studies. Patients with severe carpal tunnel syndrome (CTS) are frequently referred for surgery, whereas people with mild CTS are commonly referred for conservative therapy. Finding out which provocative tests are most effective in diagnosing mild cases can aid clinicians in making decisions about further treatment.Objectives: The purpose of this study was to evaluate the sensitivity of provocative tests used for diagnosis of CTS such as Phalen’s, Durkan’s and Tinel’s sign and to find out if the time of paresthesia occurrence during the tests depended on the severity of the syndrome assessed using Levine’s Questionnaire.Material and methods: The study involved 130 women and 33 men with carpal tunnel syndrome confirmed by ENG. 52 patients had bilateral symptoms so a total number of cases examined was 215. Subjects were tested using four CTS provocative tests in random order: Phalen’s, Durkan’s, Provocative and Tinel’s sign. The examiner waited 2 – 3 minutes between each provocative test to ensure that any nerve irritation caused by previous test had abated. Severity level of CTS was assessed using Levine’s Questionnaire .Results: Sensitivity values were: for Phalen’s Test – 85.6%, Durkan’s Test – 86.5%, Provocative Test 84.6%, and Tinel’s sign – 46%. Sensitivity values for Phalen’s, Durkan’s and Provocative tests are higher than 93,1% for moderate, severe and extreme CTS. There is a relationship between testing positive on CTS provocative tests and severity of clinical symptoms. As the severity of CTS increases, the average time of paresthesia occurrence in median nerve distribution decreases. Conclusions: (1) Tinel’s sign should not be recommended as a CTS diagnostic tool because of its low sensitivity. (2) If Levine’s Questionnaire reveals small progression of CTS the sensitivity of the tests is insufficient to confirm CTS. (3) In the case of patients with moderate, severe or extreme CTS according to Levine’s Questionnaire, the diagnosis can be confirmed using valid provocative tests such as Phalen’s, Durkan’s and Provocative.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2009, 13(2); 17-22
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół Schönleina-Henocha – nowe wyzwania diagnostyczne w starej chorobie
Henoch-Schönlein purpura – old disease, new diagnostic challenges
Autorzy:
Jamrozik, Agata
Sybilski, Adam
Pohorecka, Monika
Patena, Kondrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032036.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Henoch-Schönlein purpura
diagnosis
nephropathy
vasculitis
zespół schönleina-henocha
diagnostyka
zapalenie naczyń
nefropatia
plamica
Opis:
Our article describes history, clinical features, systemic complications, current practice, and management of Henoch- Schönlein purpura (HSP). HSP is an acute, systemic, small-vessel vasculitis usually seen in healthy children and adults. HSP is the most common vasculitis affecting children. The classic symptoms are: nonthrombocytopenic purpuric rash, arthralgia or arthritis, glomerulonephritis and gastrointestinal involvement: abdominal pain, ulcerations in the stomach, duodenum and colon. More rarely, patients present neurological manifestations: cerebral vasculitis or peripheral nervous system dysfunctions. Although the pathogenetic mechanisms are still not fully described, the role of immunoglobulin A1 (IgA1) in the pathogenesis of the formation of the circulating immune complex was established. Antibody complexes form as a result of infections, drugs, vaccinations and immune mechanisms. There are no specific laboratory tests and markers which can confirm diagnosis. Treatment of HSP is controversial. Recognition of multiorgan manifestations, particularly glomerulonephritis needs the systemic steroids intervention. Angiotensin converting enzyme inhibitor therapy is recommended for reduction of proteinuria. The prognosis depends on severity of renal involvement. Follow-up for children should include: urine testing for proteinuria and haematuria and measurement of a blood pressure for at least 6 months. The risk of complications (proteinuria, hypertension) during pregnancy occurs more often to women with previous history of HSP. Our article describes history, clinical features, systemic complications, current practice, and management.
W pracy przedstawiono historię, kliniczne postacie zespołu Schönleina-Henocha (ZSH), powikłania narządowe oraz bieżące zalecenia dotyczące prowadzenia chorych. Zespół Schönleina-Henocha to ostre, uogólnione zapalenie małych naczyń, spotykane u dotychczas zdrowych dzieci oraz u dorosłych. Choroba ta jest najczęstszym zapaleniem naczyń występującym u dzieci. Do klasycznych objawów należą: plamica nietrombocytopeniczna, bóle stawów, zapalenie stawów, zmiany w kłębuszkach nerkowych oraz powikłania dotyczące przewodu pokarmowego (ból brzucha, owrzodzenia żołądka, dwunastnicy oraz okrężnicy). Rzadziej pacjenci manifestują objawy neurologiczne: zapalenie naczyń mózgowych oraz zaburzenia dotyczące obwodowego systemu nerwowego. W patogenezie powstawania stanu zapalnego naczyń istotną rolę odgrywają przeciwciała z klasy IgA1, które prowadzą do odkładania się kompleksów immunologicznych, choć nie znamy jeszcze wszystkich mechanizmów, w jakich dochodzi do stanu zapalnego naczyń. Przyczyną powstawania kompleksów przeciwciał mogą być: infekcje, leki, szczepienia oraz inne mechanizmy immunologiczne. Nie ma specyficznych badań laboratoryjnych oraz markerów potwierdzających diagnozę, brak także konsensusu dotyczącego leczenia. W przypadku powikłań narządowych, kłębuszkowego zapalenia nerek rekomendowane jest systemowe podawanie steroidów. Leczenie inhibitorami enzymu konwertującego angiotensynę zaleca się w celu zmniejszenia białkomoczu. Prognozy uzależnione są od stopnia ciężkości powikłań nerkowych. Monitorowanie dzieci po zachorowaniu obejmuje: regularne badania moczu pod kątem białkomoczu, krwinkomoczu oraz pomiary ciśnienia tętniczego przez minimum 6 miesięcy. U kobiet, które przebyły w dzieciństwie ZSH, w okresie ciąży ryzyko nadciśnienia tętniczego oraz białkomoczu jest statystycznie większe.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 3; 214-221
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół Hornera u psów i kotów - okulistyczny sygnał występowania chorób o zróżnicowanym charakterze
Horners’s syndrome in dogs and cats – ophthalmic sign of different diseases
Autorzy:
Madany, J.
Wrzesniewska, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/859601.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
Tematy:
psy
koty
choroby zwierzat
zespol Hornera
objawy chorobowe
objawy okulistyczne
etiologia
diagnostyka
leczenie
rokowanie
Źródło:
Życie Weterynaryjne; 2018, 93, 10
0137-6810
Pojawia się w:
Życie Weterynaryjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Monitoring stanu technicznego zespołów maszynowych w przemyśle – doświadczenia własne
Monitoring of technical condition of machine units in the industry – own experience
Autorzy:
Szymaniec, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/303005.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Druk-Art
Tematy:
eksploatacja
zespół maszynowy
stan techniczny
diagnostyka
monitorowanie
exploitation
machine units
technical condition
diagnostic
monitoring
Opis:
W ocenie autora na szczególną uwagę wśród systemów monitorujących stan maszyn wirujących, w tym stan łożysk tocznych, zasługują systemy firm: Brüel & Kjaer, SKF, BENTLY NEVADA i SPM. Są to systemy najbardziej rozpowszechnione w Europie. W artykule autor przedstawia swoje doświadczenia w stosowaniu systemów monitoringu w krajowych zakładach przemysłowych.
According to the author, systems provided by Brüel & Kjaer, SKF, BENTLY NEVADA and SPM are worth particular attention among systems monitoring condition of rotating machines, including rolling bearings. These are the most popular systems in Europe. In his article, the author presents his experience in the use of monitoring systems in local industrial plants.
Źródło:
Napędy i Sterowanie; 2016, 18, 1; 66-72
1507-7764
Pojawia się w:
Napędy i Sterowanie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Clinical picture and diagnostics of unilateral neglect syndrome
Obraz kliniczny i diagnostyka zespołu zaniedbywania jednostronnego
Autorzy:
Polanowska, Katarzyna E
Seniów, Joanna B
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934598.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
neglect syndrome
symptoms dynamics
Spontaneous Recovery
diagnostics
zespół zaniedbywania
dynamika zaburzeń
spontaniczne zdrowienie
diagnostyka
Opis:
Unilateral neglect syndrome defined as failure to report, respond and orient to novel or meaningful stimuli presented in contralesional side of space is cognitive impairment in neurological patients, important both from diagnostic and therapeutic point of view. It occurs as a consequence of brain damage localized in various cortical and/or subcortical structures, but mainly in parietotemporal areas of the right hemisphere. Neglect syndrome is a heterogeneous cluster of modally specific deficiency signs and often coexists with changes in emotional status and poor self-awareness. According to different criteria of classification, neglect may be perceptual (visual, tactile, auditory) or motor and it may manifest itself in one or in several modalities, and concern personal, peripersonal, extrapersonal, and even imaginal space. Since neglect belongs to cognitive disorders, it cannot be attributed to basic sensory or motor deficits and it should be clearly differentiated from them. Dynamic changes over time are typical of this syndrome, which is commonly seen in the early stages of the disease and in many neglect patients remits completely over a few months. However, in chronic forms, less or more intensive neglect features may disrupt patients’ functioning for a long time and limit efficacy of rehabilitation. There are many different standardised and clinical assessment procedures of hemineglect. Clinical and functional tasks should be analysed along with behavioural observation in natural situations as well as interview data. Differential diagnostics is critical for planning an effective rehabilitation programme.
Zespół zaniedbywania jednostronnego, definiowany jako trudność w reagowaniu, odpowiadaniu i orientowaniu się ku nowym i znaczącym bodźcom prezentowanym po stronie przeciwnej do uszkodzenia mózgu, jest zaburzeniem poznawczym, ważnym zarówno z punktu widzenia diagnostyki, jak i rehabilitacji. Pojawia się po uszkodzeniach korowych i podkorowych o różnej lokalizacji, ale najsilniej jest wyrażony przy patologii obejmującej korę skroniowo-ciemieniową półkuli prawej. Jest zróżnicowaną wiązką modalnie specyficznych objawów, które współwystępują często z zaburzeniami emocjonalnymi i ograniczoną samoświadomością choroby. Zgodnie z przyjętymi kryteriami klasyfikacji, wyróżnia się zaniedbywanie percepcyjne (wzrokowe, dotykowe, słuchowe) i/lub motoryczne, deficyt może manifestować się w jednej bądź w wielu modalnościach zmysłowych, może dotyczyć przestrzeni osobowej, okołoosobowej, pozaosobowej, a nawet wyobrażeniowej. Ponieważ zaniedbywanie należy do zaburzeń poznawczych, nie może być przypisane podstawowym deficytom sensomotorycznym i powinno być z nimi różnicowane. Typowe dla zespołu zaniedbywania są zmiany nasilenia i specyfiki objawów wraz z upływem czasu od zachorowania. Zespół jest obserwowany zwykle we wczesnym okresie po uszkodzeniu mózgu i może spontanicznie ustąpić w ciągu kilku miesięcy. W postaciach chronicznych, objawy zaniedbywania mogą znacząco zakłócać codzienne funkcjonowanie i ograniczać skuteczność procesu neurorehabilitacji. Istnieje wiele wystandaryzowanych i klinicznych procedur oceny zaniedbywania. Wyniki formalnych testów, prób klinicznych i zadań eksperymentalnych powinny być analizowane zbiorczo, w połączeniu z danymi z obserwacji i wywiadu. Trafna diagnoza ma zasadnicze znaczenie dla zaplanowania właściwego programu neurorehabilitacji.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2005, 9(3); 3-12
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Monitoring stanu technicznego zespołów maszynowych w przemyśle - doświadczenia własne
Monitoring of Technical Condition of Machine Units in the Industry – Own Experience
Autorzy:
Szymaniec, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1368102.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Napędów i Maszyn Elektrycznych Komel
Tematy:
eksploatacja
zespół maszynowy
stan techniczny
diagnostyka
monitorowanie
exploitation
machine units
technical condition
diagnostic
monitoring
Opis:
We can distinguish: protection monitoring systems; prediction monitoring systems; and systems combining both of these features. According to the author, systems provided by Brüel & Kjaer, SKF, BENTLY NEVADA and SPM are worth particular attention among systems monitoring condition of rotating machines, including rolling bearings. These are the most popular systems in Europe. In his article, the author presents his experience in the use of monitoring systems in local industrial plants.
Wyróżnić można; układy monitoringu zabezpieczającego, układy monitoringu predykcyjnego oraz układy łączące te obydwie cechy. W ocenie autora na szczególną uwagę wśród systemów monitorujących stan maszyn wirujących, w tym stan łożysk tocznych zasługują systemy firm; Brüel & Kjaer, SKF, BENTLY NEVADA i SPM. Są to systemy najbardziej rozpowszechnione w Europie. W artykule autor przedstawia swoje doświadczenia w stosowaniu systemów monitoringu w krajowych zakładach przemysłowych.
Źródło:
Maszyny Elektryczne: zeszyty problemowe; 2015, 1, 105; 15-20
0239-3646
2084-5618
Pojawia się w:
Maszyny Elektryczne: zeszyty problemowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 33

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies