Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Depression" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Depresja dzieci i młodzieży – zjawisko i perspektywy pomocy
Child and teendepression – the phenomenon and the prospect of help
Autorzy:
Raczkowski, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2105065.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Pedagogiki. Zakład Historii Edukacji
Tematy:
depresja
depresja dzieci
depresja młodzieży
rodzina wobec depresji najbliższych
depression
child depression
teen depression
family facing their closest family members’ depression
Opis:
Depresja według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) jest coraz częściej występującą chorobą współczesnego człowieka. Według niektórych prognoz – przy obecnym wzroście zachorowań na depresję – już w 2020 roku może się ona stać drugą przyczyną zgonów wśród osób dorosłych. Narastająca skala problemu nie obejmuje tylko osób do rosłych, ale coraz częściej dotyka dzieci i młodzież. Brak precyzyjnych i jednoznacznych badań powoduje, iż w danych mówiących o depresji wśród dzieci i młodzieży istnieją spore rozbieżności. Szacuje się, iż wśród dzieci zachorowalność wynosi około 2%, natomiast wśród nastolatków od 8% do 20%. Procentowo nie wygląda to niepokojąco, ale, gdy się spojrzy na zagadnienie w liczbach – według danych GUS za 2014 rok – dzieci (w wieku od 0 do 12) to około 100 500, natomiast wśród młodzieży (13–18 lat) to około 1 345 000. Wobec takich liczb należy stwierdzić, iż nie jest to zjawisko marginalne. Celem niniejszego artykułu jest nakreślenie specyfiki zaburzeń depresyjnych wśród dzieci i młodzieży, poprzez podanie ogólnych cech depresji, ze szczególnym uwzględnieniem tych, które są charakterystyczne dla dzieci i nastolatków, co pozwoli stworzyć sylwetkę młodego człowieka dotkniętego takimi zaburzeniami. Ponadto autor będzie się starał ukazać podstawowe błędy – szczególnie otoczenia rodzinnego – w rozpoznawaniu oraz podejściu do osób cierpiących na depresję, a także nakreśli wizję konkretnych form wsparcia, które jest niezbędne w zmaganiach z depresją.
Depression, according to the World Health Organization (WHO), is a more and more frequent illness of the contemporary man. According to some predictions, at the current increasing rate of falling ill with depression, by 2020 it might become the second biggest cause of deaths amongst adults. The growing scale of the problem does not refer to adults only, but is increasingly affecting children and teenagers. The lack of precise and explicit research into statistics about depression amongst children and teenagers causes considerable divergence. It is estimated that in the case of children, morbidity amounts to 2%, while it varies from 8% up to 20% amongst teenagers. In percentage terms it does not seem alarming, but if you look at the issue in numbers, according to GUS data for 2014, the number of children (aged 0 to 12) totals 100,500, however, amongst young people (aged 13–18) the number reaches about 1,345,000. Facing such numbers, one should admit that this is not a marginal phenomenon. The purpose of this paper is to depict the character of depressive disorders amongst children and teenagers, giving general the features of depression and concentrating in particular on the ones typical of children and teenagers. It will allow us to create the profile of a young man stricken with such disorders. Moreover, the author will try to portray basic mistakes, especially those of home environment, in identifying and in the approach to people suffering from depression and he will also frame the vision of specific forms of support, which are necessary in the struggle with depression.
Źródło:
Wychowanie w Rodzinie; 2017, XVI, (2/2017); 315-329
2082-9019
Pojawia się w:
Wychowanie w Rodzinie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‚Depression‘ im Lichte der konzeptuellen Metaphern im Deutschen. Eine Untersuchung am Beispiel verbaler Kollokationen
‘Depression’ in light of conceptual metaphors in German based on verbal collocations
Autorzy:
Kałasznik, Marcelina
Staniewski, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1592265.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Depression
Konzeptuelle Metaphern
Kollokationen
depression
conceptual metaphors
collocations
depresja
metafory konceptualne
kolokacje
Opis:
Krankheiten und sie begleitende psychische und physische Zustände sind oft schwer in Worte zu fassen. Aus diesem Grunde werden bei der Versprachlichung und Beschreibung von Krankheitszuständen oftmals metaphorische Ausdrücke gebraucht. Von dieser Annahme ausgehend wird angestrebt, am Beispiel der Depression zu zeigen, wie Geisteskrankheiten konzeptualisiert werden können. Der Untersuchung liegt die Theorie Konzeptueller Metaphern zugrunde. Es wurden vier grundlegende konzeptuelle Metaphern, die in Bezug auf Depression ihre Verwendung finden, herausgestellt und besprochen. Die Basis hierfür stellen die dem DWDS-Korpus mithilfe des Tools Wortprofil entnommenen verbalen Kollokationen dar.
Choroby i towarzyszące im stany psychiczne i fizyczne są trudne do zwerbalizowania. Z tego powodu przy opisie stanów chorobowych używane są często wyrażenia metaforyczne. Wychodząc z tego założenia analiza ma na celu pokazanie na przykładzie depresji, w jaki sposób mogą być konceptualizowane choroby psychiczne. Punktem wyjścia jest teoria metafor konceptualnych. Wyróżnione i omówione zostały cztery główne metafory konceptualne, które znajdują zastosowanie przy opisie depresji. Podstawę do analizy stanowią kolokacje werbalne wyekscerpowane z korpusu DWDS za pomocą narzędzia Wortprofil.
Illness and the accompanying psychological and physical states are often hard to verbalize. For this reason and in order to appropriately describe a given state of illness one has to resort to metaphorical expressions. Based on this assumption we aim using depression as an example and deploying the Conceptual Metaphor Theory to show how psychological diseases can be conceptualised. Four main conceptual metaphors pertaining to depression have been singled out and discussed. The basis for the investigation constitute verbal collocations which have been extracted from the DWDS corpus and analysed using the Wortprofil tool.
Źródło:
Colloquia Germanica Stetinensia; 2020, 29; 187-204
2450-8543
2353-317X
Pojawia się w:
Colloquia Germanica Stetinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Is this just sadness or depression symptoms? The emotional condition of junior high school students
Smutek dojrzewania czy objawy depresji? Kondycja emocjonalna gimnazjalistów
Autorzy:
Szaban, Dorota
Trzop, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/423526.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Lubuskie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
mental health
youth
depression
depression masks
zdrowie psychiczne
młodzież
depresja
maski depresyjne
Opis:
The aim of this article is to investigate the conditions for depression syndromes among junior high school pupils from the Lubuskie and Wielkopolskie Voievodships and to diagnose their emotional condition. The authors refer to T. Parsons’ concept, according to which, health is as an optimal ability to fulfill social roles and expectations imposed by the environment. In this context, puberty and attending junior high school constitute a huge challenge and an experimental field for teenagers, which affects self-assessment of their mental health and emotional condition. Most mental health disorders result from the processes of growing up. The empirical basis for the undertaken considerations are the results of questionnaire surveys conducted in the spring of 2017.
W artykule zostanie podjęta próba wyjaśnienia uwarunkowań występowania syndromów depresji wśród lubuskich i wielkopolskich gimnazjalistów i charakterystyka ich kondycji emocjonalnej. Odwołujemy się do koncepcji T. Parsonsa, gdzie zdrowie jest traktowane w kategoriach optymalnych zdolności do realizowania ról społecznych i wypełniania oczekiwań narzucanych przez otoczenie. W tym kontekście okres dojrzewania i nauka w gimnazjum stanowią ogromne wyzwanie i pole doświadczalne dla nastolatków, co przekłada się na samoocenę ich stanu zdrowia psychicznego oraz kondycję emocjonalną. Większość zaburzeń w zakresie zdrowia psychicznego jest właśnie efektem procesów związanych z dorastaniem. Bazą empiryczną dla podejmowanych rozważań są wyniki badań ankietowych realizowanych wiosną 2017 roku.
Źródło:
Rocznik Lubuski; 2018, 44, 1; 249-260
0485-3083
Pojawia się w:
Rocznik Lubuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Depresja wieku podeszłego – wyzwania diagnostyczne
Autorzy:
Domańska, Łucja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/615005.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
depression
elderly
cognitive impairment
depression-executive dysfunction syndrome
poststroke depression
depresja
wiek podeszły
zaburzenia poznawcze
depresyjne dysfunkcje wykonawcze
depresja poudarowa
Opis:
Late-life depression is a serious and increasing problem in contemporary society, although it seems to be underestimated in clinical practice. It leads to high mortality, deteriorates general somatic condition, escalates disability and destroys patients’ and their families’ quality of life. Depressive symptoms may be difficult to identify and interpret in the elderly because other concomitant pathologies mask the signs of depression. In the article, the specific psychosocial background and clinical features of late-life depression were described. The diagnostic challenges and their sources were recognized. Depression-executive dysfunction syndrome and other cognitive deficits manifested by patients with late-life depression were characterized. Monitoring of patients’ cognitive functioning was recommended in the course of late-life depression treatment.
Depresja wieku podeszłego stanowi poważny i nasilający się w skali społecznej problem, choć w praktyce wydaje się on zbyt rzadko diagnozowany. Podwyższa ona wskaźniki śmiertelności, wiąże się z niepomyślnym przebiegiem schorzeń somatycznych, nasila niepełnosprawność i prowadzi do utraty samodzielności, wpływając na jakość życia pacjentów i ich bliskich. Zaburzenie to stanowi wyzwanie na etapie diagnozowania ze względu na maskowanie objawów depresyjnych przez inne problemy natury psychologicznej i zdrowotnej występujące w tym okresie życia. W artykule zarysowano specyfikę obrazu klinicznego depresji wieku podeszłego i psychospołeczny kontekst jej ujawniania. Wskazano na rodzaj trudności diagnostycznych i ich uwarunkowania. Scharakteryzowane zostały zaburzenia poznawcze występujące w przebiegu depresji, z uwzględnieniem tzw. depresyjnego zespołu dysfunkcji wykonawczych. Sformułowano też zalecenia dotyczące monitorowania stanu funkcji poznawczych starszych pacjentów z rozpoznaniem depresji.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia; 2018, 31, 3
0867-2040
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Body posture and selected stabilometric parameters among patients with depression
Postawa ciała a wybrane zmienne stabilometryczne u chorych na depresję
Autorzy:
Szczygieł, Elżbieta
Łopatka, Karolina
Madej, Magdalena
Malec, Aleksandra
Golec, Joanna
Czechowska, Dorota
Masłoń, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1808073.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
balance
Depression
Stability
równowaga
depresja
stabilność
Opis:
Introduction: A vertical posture distinguishes humans from other living beings. It also determines the specific conditions for movement. The element which connects body posture and movement is stability. It is based on the static and dynamic balancing of the destabilising forces of gravity and inertia through stimulating the appropriate muscle groups. A disruption of postural control may be conditioned by various factors, among which the literature mentions mental health. The purpose of this study was a comparative analysis of selected variables characterising the postural stability of persons with depression.Material and methods: The study involved fifty-four persons who were divided into two groups. The first group comprised 28 patients diagnosed with depression. The mean age of the participants was 37.25 +/ – 3.88. The second group consisted of 26 completely healthy persons who were recruited from the general population, excluding persons with depression or a low mood. The mean age of the participants was 33.31 +/ – 5.19 years. The postural stability was assessed using a PEL 38 posturographic platform and TWIN 99 computer software.Results: The results differed significantly between the two groups with regard to five variables: oscillations of the centre of gravity in the frontal and the sagittal planes, average deviation in the frontal plane, and deviations in the parameters of instability (the surface area and the ratio of length to the surface area). It was observed that the group with a diagnosis of depression displayed higher values in 4 out of 5 the evaluated parameters when compared to the control group.Conclusions: Persons with depression are characterised by a reduced body stability compared to those who do not suffer from depression.
Wstęp: Pionowa postawa ciała wyróżnia człowieka spośród innych istot żywych. Wyznacza również specyficzne warunki dla ruchu. Elementem łączącym zarówno postawę, jak i ruch jest stabilność. Polega ona na statycznym i dynamicznym równoważeniu destabilizujących sił grawitacji oraz bezwładności przez pobudzenie odpowiednich grup mięśniowych. Zakłócenia kontroli posturalnej mogą być uwarunkowane różnymi czynnikami. Wśród nich wymieniany jest udział czynnika psychicznego. Celem przeprowadzonych badań była analiza wybranych zmiennych charakteryzujących stabilność posturalną osób z depresją. Materiał i metody: W badaniach wzięło udział 54 osoby, które przydzielono do dwóch grup. Do pierwszej grupy zakwalifikowano 28 pacjentów ze zdiagnozowaną depresją. Średnia wieku badanych wynosiła 37,25 +/- 3,88 lat. Do drugiej grupy zakwalifikowano 26 osób. Osoby te były w pełni zdrowe, rekrutowane z ogólnej populacji, u których wykluczono depresję i obniżenie nastroju. Średnia wieku badanych wynosiła 33,31 +/- 5,19 lat. Do badań oceniających stabilność wykorzystano platformę PEL 38 i oprogramowanie komputerowe TWIN 99. Wyniki: Uzyskane wyniki różniły się istotnie między grupami w zakresie pięciu zmiennych: zmian oscylacji środka ciężkości w płaszczyźnie czołowej i strzałkowej, średniego odchylenia w płaszczyźnie czołowej oraz w parametrach niestabilności: pola powierzchni i stosunku długości do powierzchni. Grupa z depresją w porównaniu z grupą kontrolną uzyskała wyższe wartości 4 z 5 ocenianych parametrów. Wnioski: Osoby z depresją cechuje zmniejszenie stabilności ciała w porównaniu do osób bez depresji.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2015, 19(4); 13-18
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interwencje psychologiczne jako profilaktyka depresji poudarowej
Psychological interventions for preventing post-stroke depression
Autorzy:
Pękala, Krzysztof
Sobów, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053108.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
udar
depresja
profilaktyka
interwencje psychologiczne
depresja poudarowa
stroke
depression
prevention
psychological interventions
post-stroke depression
Opis:
The aim of this article is to describe the available measures of preventing post-stroke depression and their efficacy with regard to psychological interventions. The said affective disorder is often poorly diagnosed for a number of reasons. Also the treatment itself turns sometimes to be inappropriate. It is worth highlighting that post-stroke depression affects the process of recovery of the patient, thus its harmful effect is not limited to a mere depressed mood. Studies describing the measures of prophylaxis of depression after stroke are dominated by those assessing the efficiency of pharmacotherapy. Meta-analyses point to a low efficiency of this type of therapeutic effects as well as to the inconsistency of their outcomes. Other methods of prevention efforts include those of psychological nature which should be divided into different categories, such as: psychotherapy, other unstructured interactions (for example: education, emotional and instrumental support, service of multidisciplinary team, physical exercises) or motivational interviewing. The results show that motivational interviewing is the most effective of all methods. Problem-solving therapy appears to be another effective intervention within the prevention of post-stroke depression. Also a short-term psychosocial-behavioral therapy produces good results. There is a definite and urgent need for more research on this subject that would enable the recommendation of an appropriate form of prophylaxis. The majority of the described studies are characterized by a small number of patients. It seems that different psychotherapeutic approaches that place the individual needs of the patient in the first place are worth further research. Those related to the behavioral approach seems to bring hope for greater efficacy.
Celami artykułu są: prezentacja obecnych możliwości profilaktyki depresji poudarowej z zakresu interwencji psychologicznych oraz przybliżenie ich skuteczności. Opisywane zaburzenie afektywne z różnych przyczyn często bywa diagnozowane na niewystarczającym poziomie. Kolejnym problemem jest nieodpowiednie leczenie. Należy pamiętać, że depresja poudarowa wpływa na proces dochodzenia pacjenta do zdrowia, a więc jej szkodliwy wpływ nie ogranicza się do obniżenia nastroju. Wśród badań dotyczących metod prewencji depresji po udarze dominują te sprawdzające skuteczność farmakoterapii. Metaanalizy wskazują na niską skuteczność takich oddziaływań leczniczych i niespójność wyników. Wśród pozostałych metod znajdują się działania profilaktyczne o charakterze psychologicznym, które należałoby podzielić na kategorie, takie jak psychoterapia oraz inne, nieustrukturowane oddziaływanie (np. działania edukacyjne, wspierające czy multidyscyplinarne, ćwiczenia fizyczne) i dialog motywacyjny. Najskuteczniejszą ze sprawdzanych metod okazał się dialog motywacyjny. Kolejne narzędzie przynoszące rezultaty w prewencji depresji poudarowej to psychoterapia skoncentrowana na rozwiązaniu problemów. Do efektywnych zalicza się również krótkoterminową terapię psychosocjalno-behawioralną. Zdecydowanie potrzeba większej liczby badań naukowych na ten temat, by można było zalecać odpowiednią formę profilaktyki. Większość opisanych prób cechuje stosunkowo niewielka liczebność. Warte sprawdzenia są zwłaszcza rozmaite metody psychoterapeutyczne stawiające indywidualne potrzeby chorego na pierwszym miejscu; jak się wydaje, nurty związane z podejściem behawioralnym dają nadzieję na większą skuteczność.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2014, 14, 3; 156-160
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmiany czynności mioelektrycznej żołądka u osób z depresją i objawami dyspeptycznymi
Gastric myoelectrical abnormalities in depressive patients with dyspeptic symptoms
Autorzy:
Wojtkiewicz, Paweł
Stępień, Agnieszka
Chojnacki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032609.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
depresja
dyspepsja
elektrogastrografia
depression
dyspepsia
electrogastrography
Opis:
Introduction: A chronic or recurrent pain and discomfort in the upper abdomen occurs frequently in depressive patients. The pathogenesis of these symptoms is complex and not fully understood. The aim of the study was to estimate the gastric myoelectrical activity in this group of patients. Material and methods: The study group consisted of 90 subjects, including 71 women and 19 men (mean age – 38.0±8.1). Among them three groups were divided: healthy subjects (K, n=30), depressive patients with dyspepsia (group II, n=30) and depressive patients with Helicobacter pylori infection (group III, n=30). All the subjects completed Hamilton Depression Scale and the gastric myoelectrical activity examination with Polygraph–Medtronic A/S (Denmark) was done before and after a liquid meal for 120 minutes. Results: Preprandial normogastria in depressive patients (group II, III) compared to healthy subjects (group K) was lower 79.5±8.1% vs 73.6±8.7% (p<0.01) and 79.5±8.1% vs 68.4±9.9 (p<0.001). The similar differences were recorded during postprandial time. Power ratio scale (PR) was also lower in depressive patients than in healthy subjects: 3.5±0.7 (K), 1.6±0.7 (group II), 1.7±0.8 (group III) – p<0.001, p<0.001 respectively. Conclusions: In depressive patients gastric myoelectrical activity is disturbed and probably causes chronic dyspepsia symptoms.
Wstęp: U chorych z depresją często występują bóle i dyskomfort w nadbrzuszu. Patogeneza tych dolegliwości jest złożona i nie w pełni poznana. Celem badań była ocena czynności mioelektrycznej żołądka w tej grupie chorych. Materiał i metody: Badania przeprowadzono w grupie 90 osób, w tym 71 kobiet i 19 mężczyzn (średni wiek 38,0±8,1 lat). Spośród nich wyodrębniono trzy grupy – osoby zdrowe (grupa K, n=30), pacjenci z depresją i dyspepsją (grupa II, n=30), pacjenci z depresją i zakażeniem Helicobacter pylori (grupa III, n=30). U wszystkich oceniono stan emocjonalny z użyciem Skali Depresji Hamiltona, a aktywność mioelektryczną żołądka (Polygraph–Medtronic A/S, Denmark) rejestrowano przez 120 minut przed i po posiłku płynnym. Wyniki: W porównaniu do osób zdrowych (grupa K), u pacjentów z depresją (grupa II i III) odsetek normogastrii przedposiłkowej był niższy; 79,5±8,1% vs 73,6±8,7% (p<0,01) i 79,5±8,1% vs 68,4±9,9 (p<0,001). Podobne różnice stwierdzono w okresie poposiłkowym. Wartość ilorazu mocy (PR) była również mniejsza niż u osób zdrowych – odpowiednio 3,5±0,7 (K), 1,6±0,7 (grupa II, p<0,001) i 1,7±0,8 (grupa III, p<0,001). Wnioski: U osób z depresją czynność mioelektryczna żołądka jest zaburzona, co może być przyczyną przewlekłych dolegliwości dyspeptycznych.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2016, 43, 1; 17-37
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stosowanie wenlafaksyny w dawkach większych niż 225 mg na dobę. Bilans ryzyka i korzyści
The use of venlafaxine at doses higher than 225 mg/day. The balance of risks and benefits
Autorzy:
Święcicki, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944560.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
depression
noradrenergic effects
serotoninergic effects
treatment-resistant depression
venlafaxine
depresja
depresja lekooporna
działanie noradrenergiczne
działanie serotoninergiczne
wenlafaksyna
Opis:
The paper discusses the results of a study on the use of venlafaxine at doses higher than 225 mg/day. It seems that the use of such doses may be intentional, especially in patients with treatment-resistant depression. When used at doses of up to 225 mg/day, venlafaxine is a serotoninergic agent (an agent that inhibits the uptake of serotonin). When used at a dose higher than 225 mg/day, the drug has significant effects on the inhibition of noradrenalin reuptake. The fact that doses ranging between 225 and 300 mg/day increase serotonin reuptake is also significant. Although this effect is relatively small (estimated at about 5%), it may be clinically significant according to some authors. Thus, venlafaxine administered at high doses is more efficacious compared to both fluoxetine and the group of selective serotonin reuptake inhibitors (SSRI), when assessed as a whole group. In terms of efficacy, venlafaxine is also the least comparable to the agents from the group of tricyclic antidepressants. Venlafaxine is usually well tolerated even at high doses. Although unpleasant symptoms associated with the withdrawal of venlafaxine (dizziness, nausea, vomiting, general malaise) may be a problem, there is no sufficient evidence indicating that the prevalence and severity of these symptoms may be dose-dependent – this is rather an individual response.
W pracy omówiono wyniki badań dotyczących stosowania wenlafaksyny w dawkach przewyższających 225 mg/dobę. Wydaje się, że stosowanie takich dawek może być celowe zwłaszcza u pacjentów z depresją lekooporną. W dawkach do 225 mg/dobę wenlafaksyna jest lekiem o działaniu głównie serotoninergicznym (hamującym wychwyt zwrotny serotoniny). W dawce przewyższającej 225 mg/dobę lek wywiera istotne działanie na hamowanie wychwytu zwrotnego noradrenaliny. Nie bez znaczenia jest również fakt, że w przypadku dawek w zakresie 225–300 mg/dobę zwiększa się hamowanie wychwytu zwrotnego serotoniny. Choć efekt ten jest stosunkowo niewielki (oceniany na około 5%), to zdaniem części autorów może być klinicznie znaczący. Cechy te sprawiają, że wenlafaksyna w dużych dawkach jest lekiem skuteczniejszym niż leki z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) oceniane jako cała grupa, a także skuteczniejszym niż fluoksetyna. Pod względem skuteczności wenlafaksyna jest także lekiem najmniej porównywalnym z lekami z grupy trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Tolerancja wenlafaksyny nawet w dużych dawkach jest zazwyczaj zadowalająca. Problem mogą stanowić przykre objawy występujące podczas odstawiania wenlafaksyny (zawroty głowy, nudności, wymioty, ogólne złe samopoczucie), nie ma jednak dostatecznych dowodów wskazujących na to, że częstość występowania oraz stopień nasilenia tych objawów mogłyby zależeć od stosowanej dawki leku – jest to raczej reakcja indywidualna.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 3; 213-217
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czas depresji
The Time of Depression
Autorzy:
Stańczyk, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24937270.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
depresja
czas
narracja
doświadczenie
depression
time
narrative
experience
Opis:
Autorka rozpatruje zależność doświadczania czasu od doświadczenia depresji, wskazując, w jaki sposób zmienia się oddziaływanie struktur czasowych na widza oraz jak modyfikować czas filmowy, by klisze wizualne zastąpić doznaniem ucieleśnionym, afektywnym. W tekście zostają przywołane fenomenologiczne ujęcia przeżywania czasu w depresji, a następnie wskazane tendencje w kinie, w których próbuje się przedstawić tę chorobę. Autorka krytycznie odnosi się do klisz wizualnych, zwłaszcza zbliżeń zapłakanych kobiecych twarzy, kładąc nacisk na ucieleśnione struktury temporalne i analizując pod tym kątem takie filmy jak Niekończąca się opowieść (Die unendliche Geschichte, reż. Wolfgang Petersen, 1984), Aftersun (reż. Charlotte Wells, 2022), Dom nocny (The Night House, reż. David Bruckner, 2021) czy Dom przy autostradzie (Home, reż. Ursula Meier, 2008). Tekst kończą uwagi na temat połączenia doświadczeń depresyjnych z kapitalizmem, co szczególnie trafnie oddaje narracja typowa dla slow cinema. (Materiał nierecenzowany).
The author considers the relationship between experiencing time and experiencing depression. She points out that during major depressive episodes, there may occur a shift of temporal structures, so cinematic representations should be modified to reject visual clichés and substitute them with an embodied and affective experience of time. The article features examples of phenomenological approaches to experiencing time during depression. It focuses mainly on film tropes in the depictions of depressive disorder; the author criticizes clichés, especially close-ups of a crying woman, and proposes emphasizing embodied temporal structures instead. The main case studies are The NeverEnding Story (Die unendliche Geschichte, dir. Wolfgang Petersen, 1984), Aftersun (dir. Charlotte Wells, 2022), The Night House (dir. David Bruckner, 2021), and Home (dir. Ursula Meier, 2008). The essay concludes with remarks about the connections between depression and capitalism, explored by slow cinema narrative. (Non-reviewed material).
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2023, 123; 220-230
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wortioksetyna – lek przeciwdepresyjny o wielofunkcyjnym mechanizmie działania
Vortioxetine – an antidepressant with a multifunctional mechanism of action
Autorzy:
Wysokiński, Adam
Sobów, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/940992.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
cognitive dysfunctions
depression
vortioxetine
depresja
dysfunkcje poznawcze
wortioksetyna
Opis:
Depression is one of the most invalidating chronic diseases, and the efficacy of the available antidepressants is limited. Remission is observed in only a third of cases of depressive patients following the use of the first drug. Also a third of patients are drug-resistant which means they do not improve despite the administration of multiple drugs. More and more attention is paid to cognitive dysfunctions (such as attention and memory disorders, executive function disorders, slow information processing) which are one of the key symptoms in the course of depression. These are characterised by a high incidence in depressive patients (up to 94% of all patients affected by the episode of depression and up to 44% of patients in remission) and largely affect their quality of life. Vortioxetine is a new antidepressant, with so-called multifunctional mechanism of action, comprising the inhibition of the serotonin transporter, partial agonism of the 5-HT1A and 5-HT1B receptors, and antagonism of the 5-HT3A and 5-HT7 receptors. Vortioxetine has a well-documented anti-depression efficacy both in short- and long-term therapy. Most available data point to the efficacy of the said antidepressant when administered in the daily dose of 10 mg and more, yet the 10 mg dose has a similar efficacy to 15 or 20 mg. Adverse event profile of vortioxetine may be better than for other antidepressants (mainly for duloxetine and venlafaxine). Beneficial effect of vortioxetine on cognitive impairment which may be independent of its antidepressant action is clinically important and interesting. Moreover, in comparison to other antidepressants, vortioxetine has a good tolerability profile in terms of sexual dysfunction and does not significantly affect the body mass and other metabolic parameters.
Depresja pozostaje jedną z najbardziej inwalidyzujących chorób przewlekłych, a skuteczność dostępnych leków przeciwdepresyjnych jest ograniczona. Jedynie około ⅓ pacjentów uzyskuje remisję po zastosowaniu pierwszego leku; również około ⅓ chorych cechuje się lekoopornością, czyli nie uzyskuje poprawy mimo zastosowania różnych leków. Coraz większą uwagę zwraca się na dysfunkcje poznawcze (zaburzenia uwagi, pamięci i funkcji wykonawczych, wolniejsze tempo przetwarzania informacji), należące do kluczowych objawów w przebiegu depresji. Są one częste u pacjentów z depresją (do 94% wszystkich chorych w trakcie epizodu depresji oraz do 44% osób w fazie remisji) i znacząco wpływają na jakość życia. Wortioksetyna jest nowym lekiem przeciwdepresyjnym o wielofunkcyjnym mechanizmie działania, który obejmuje hamowanie transportera serotoniny, częściowy agonizm wobec receptorów 5-HT1A i 5-HT1B oraz antagonizm wobec receptorów 5-HT3A i 5-HT7. Wortioksetyna ma dobrze udokumentowaną skuteczność przeciwdepresyjną – w leczeniu zarówno krótko-, jak i długoterminowym. Najwięcej danych wskazuje na skuteczność leku stosowanego w dawce dobowej 10 mg i wyższej, przy czym dawka 10 mg ma podobną skuteczność jak 15 i 20 mg. Profil działań ubocznych wortioksetyny może być lepszy niż w przypadku innych leków przeciwdepresyjnych (głównie duloksetyny i wenlafaksyny). Uwagę zwraca korzystny wpływ wortioksetyny na zaburzenia poznawcze, który może być niezależny od jej działania przeciwdepresyjnego. Ponadto w porównaniu z innymi lekami przeciwdepresyjnymi wortioksetyna cechuje się dobrym profilem tolerancji w zakresie dysfunkcji seksualnych oraz nie wpływa istotnie na masę ciała i inne parametry metaboliczne.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2016, 16, 2; 99-103
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie zaburzeń afektywnych jednobiegunowych u kobiet w ciąży – korzyści i ryzyko
Treatment of unipolar affective disorders in pregnant women – benefits and risks
Autorzy:
Pałuchowska, Julia
Szymkowicz, Anna
Rosołowska-Żak, Sara M.
Sambura, Maria
Paschke, Patrycja
Miczek, Igor P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/43855769.pdf
Data publikacji:
2024-08-30
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
depresja
ciąża
zaburzenia afektywne
depression
pregnancy
mental disorders
Opis:
Zaburzenia psychiczne są coraz częstszą jednostką chorobową w społeczeństwie na całym świecie, w znacznym stopniu dotykają również kobiety w ciąży. Według najnowszych badań na depresję cierpi w Polsce 1,5 mln osób i aż 350 mln ludzi na świecie. Ustalono również, że problem dotyczy aż 10,5% kobiet w całej Europie. Zwiększone ryzyko zachorowania na zaburzenia afektywne odnotowuje się w grupie wiekowej między 18 a 44 rokiem życia, czyli populacji kobiet w wieku rozrodczym. Środowisko medyczne stoi przed dylematem wdrożenia leczenia, które zapewni bezpieczeństwo dziecka podczas przyjmowania leków, a także bierze pod uwagę konsekwencje przerwania leczenia związane z efektem odstawienia substancji psychotropowych i możliwością nawrotu objawów chorobowych u kobiet. Celem pracy był przegląd i podsumowanie metod leczenia zaburzeń depresyjnych u kobiet w ciąży, jak również ocena korzyści i ryzyka związanych z podjęciem różnych terapii leczniczych. Dokonano przeglądu publikacji naukowych opublikowanych w językach angielskim i polskim w bazach PubMed i Google Scholar. Posłużono się takimi słowami kluczowymi jak „depression” oraz „pregnancy”. Leczenie zaburzeń depresyjnych u kobiet w ciąży jest nadal tematem spornym i wymaga indywidualnego podejścia do każdej pacjentki. W trakcie terapii należy rozważyć ewentualne korzyści wynikające z leczenia farmakologicznego, które niesie za sobą ryzyko powikłań u płodu, oraz wybór mniej inwazyjnych metod niefarmakologicznych. Proces diagnostyczny i wybór dalszego postępowania powinny również obejmować potencjalne ryzyko związane z nieleczeniem choroby afektywnej jednobiegunowej u ciężarnych.
Mental disorders are becoming an increasingly common health condition in society worldwide, significantly affecting pregnant women as well. According to the latest research, 1.5 million people in Poland and as many as 350 million people worldwide suffer from depression. It has also been established that the problem affects as much as 10.5% of women across Europe. An increased risk of developing affective disorders is noted in the age group between 18 and 44 years, which is the population of women of reproductive age. The medical community faces the dilemma of implementing treatment that ensures the safety of the child during medication intake, while also considering the consequences of discontinuing treatment related to withdrawal effects of psychotropic substances and the potential for relapse of symptoms in women. The aim of the study was to review and summarize methods of treating depressive disorders in pregnant women, as well as to assess the benefits and risks associated with undertaking various therapeutic treatments. A review of scientific publications published in English and Polish was conducted using the PubMed and Google Scholar databases. Keywords such as “depression” and “pregnancy” were used. The treatment of depressive disorders in pregnant women remains a controversial topic and requires an individualized approach to each patient. During therapy, the potential benefits of pharmacological treatment, which carries the risk of complications for the fetus, and the choice of less invasive non-pharmacological methods should be considered. The diagnostic process and choice of further management should also include the potential risks associated with not treating unipolar affective disorder in pregnant women.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2024, 78; 204-209
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Going Easily Under”: Waguih Ghali’s Diary of Depression
„Going Easily Under.“ Waguih Ghalis Tagebücher der Depression
„Going Easily Under”: Pamiętniki depresji Waguih Ghaliego
Autorzy:
Magdy, Zainab
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1395264.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
Tagebücher
autobiographisches Schreiben
Waguih Ghali
Depression
Exil
Ägypten
pamiętniki
pisanie autobiograficzne
depresja
wygnanie
Egipt
diaries
life-writing
depression
exile
Egypt
Opis:
Egyptian Anglophone writer Waguih Ghali (192? – 1969) has been mostly known for his novel Beer in the Snooker Club (London: Serpent's Tale, 1987) up until his diaries appeared in an online archive dedicated solely to his unpublished papers. A few years ago, the American University in Cairo published Ghali’s diaries into two volumes under the title The Diaries of Waguih Ghali: An Egyptian Writer in the Swinging Sixties (Cairo: The American University in Cairo Press, 2016, 2017). They were released to readers and fans, playing the role of a long awaited second work and also satisfying the general curiosity around his life before his suicide in the late sixties. In May 1964, Ghali started keeping his diary as an attempt to deal with his depression which culminated in his final entry being his suicide note: the trajectory Ghali’s diary takes is that of ‘feeling bad’. Ghali struggles with bouts of depression and although is unable to write more fiction, continues to write about his almost daily battle with mental illness in the practice of keeping the diary. His diaries reveal various emotions that stem out of his depression: sadness, disgust, anger, loneliness, and heartbreak. This paper will trace the affective outpourings of Ghali’s depression within the genre structure of the diary taking into consideration that his diary is not only a diary of depression but also of exile. The paper will attempt to understand how exile as a state of being affects Ghali’s emotional state. Moreover, by connecting how Ghali writes about ‘feeling bad’ in the form of a diary, the paper questions the relationship between his practice as a diarist to his display of such feelings.
Dzienniki egipskiego anglojęzycznego pisarza Waguiha Ghali (192? – 1969), najbardziej znanego z powieści Beer in the Snooker Club (London: Serpent’s Tale, 1987), po raz pierwszy ukazały się w internetowym archiwum jego niepublikowanych prac i zostały zreda-gowane w dwóch tomach pod tytułem The Diaries of Waguih Ghali: An Egyptian Writer in the Swinging Sixties (Cairo: The American University in Cairo Press, 2016, 2017). W maju 1964 roku Ghali zaczął prowadzić swój dziennik, próbując poradzić sobie z depresją, która zakoń-czyła się jego ostatnim wpisem w formie listu samobójczego. Wpisy Ghaliego ujawniają jego walkę z napadami depresji i niezdolnością do pisania literatury, dokumentując jego ostatnie lata wygnania w Niemczech, a następnie w Londynie. We wpisach dziennika można odczytać różne emocje i uczucia: smutek, wstręt, złość, samotność i zawód miłosny. Artykuł ten bada afektywne przejawy uczuć Ghaliego w strukturze gatunkowej dziennika w świetle lektur Sianne Ngaia i Ann Cvetkovich oraz pracy nad dziennikami Philippe’a Lejeune’a. Co więcej, celem artykułu jest odczytanie emocji zapisanych we wpisach Ghaliego, aby dowieść, że nie jest to tylko dziennik depresji, ale także dziennik wygnania. Artykuł łączy wygnanie jako stan bycia z depresją Ghaliego, badając związek między prowadzeniem pamiętnika a wyrażaniem takich uczuć w tekście, próbując zrozumieć, w jaki sposób depresja i stany emocjonalne, które z niej wynikają, są kulminacyjnym produktem ubocznym jego długotrwałego wygnania.
Die Tagebücher des ägyptischen englischsprachigen Schriftstellers Waguih Ghali (192? – 1969), bekannt für den Roman Beer in the Snooker Club (London: Serpent’s Tale, 1987), erschienen zum ersten Mal im Internet-Archiv seiner unveröffentlichten Werke in zwei Bänden: The Diaries of Waguih Ghali: An Egyptian Writer in the Swinging Sixties (Cairo: The American University in Cairo Press, 2016, 2017). Im Mai 1964 begann Ghali sein Tage-buch zu führen, indem er gegen seine Depression schrieb, die mit seinem Freitod endete, was der letzte Eintrag bezeugt. Ghalis Tagebucheinträge bringen seinen Kampf gegen die Depres-sionsschübe und gegen das Unvermögen Literatur zu schaffen zum Vorschein und dokumen-tieren gleichzeitig seine letzten Exiljahre in Deutschland und dann in England (London). In den Texten lassen sich verschiedene Emotionen und Gefühle nachweisen: Trauer, Abscheu, Ärger, Ekel, Einsamkeit und Liebeskummer. Der Aufsatz untersucht die affektiven Manifesta-tionen der Gefühle Ghalis bezogen auf die Gattungsstruktur des Tagebuchs unter Einbezie-hung der Lektüre von Sianne Ngai und Ann Cvetkovich und der Arbeiten von Philippe Lejeune. Ziel des Aufsatzes ist darüber hinaus das Aufzeigen der Emotionen in Ghalis Eintragungen, um zu beweisen, dass es sich nicht nur um ein Tagebuch der Depression, sondern auch um ein Tagebuch des Exils handelt. Der Aufsatz verbindet Ghalis Exilerfahrung mit seiner Depres-sion, indem die Beziehung zwischen dem Tagebuchschreiben und Ausdrücken von Gefühlen im Text nachgewiesen wird. Die Verfasserin belegt, dass die Depression und die von ihr ver-ursachten emotionalen Zustände eine wesentliche Nebenwirkung seines langjährigen Exils waren.
Źródło:
Transfer. Reception studies; 2020, 5; 159-179
2451-3334
Pojawia się w:
Transfer. Reception studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nasilenie zaburzeń depresyjnych wśród pacjentów onkologicznych
Depression intensification in oncological patients
Autorzy:
Humeniuk, Ewa
Dąbska, Olga
Krupa, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/565603.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Bialska Nauk Stosowanych im. Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
Tematy:
choroba nowotworowa
zaburzenia afektywne
depresja
cancer
affective disorders
depression
Opis:
Wstęp. W pracy dokonano oceny występowania depresji wśród osób leczonych z powodu choroby nowotworowej w zależności od uzyskiwanego wsparcia społecznego i realizowanego stylu życia. Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 63 pacjentów onkologicznych. Posłużono się metodą sondażu diagnostycznego, techniką ankietową. Obecność i stopień nasilenia objawów depresji badano Inwentarzem Objawów Depresyjnych Becka, który uzupełniono autorskim kwestionariuszem analizującym sytuację socjo-demograficzną i rodzinną ankietowanych, uzyskiwane wsparcie i realizowany styl życia. Wyniki. Wykazano występowanie depresji umiarkowanej u ponad połowy respondentów (54%), a u blisko 1/10 ciężką formę tego zaburzenia. Tylko 1/3 badanych nie doświadczała objawów depresji i uskarżała się wyłącznie na obniżenie nastroju. Wnioski. Nasilenie objawów depresyjnych łączyło się z doświadczaniem przykrych emocji, pesymistyczną wizją przyszłości, trudnościami w porozumieniu z bliskimi na płaszczyźnie emocjonalnej. Badani w niewielkim stopniu deklarowali korzystanie ze specjalistycznej pomocy psychologa czy psychiatry. Z racji częstego współwystępowania depresji i chorób nowotworowych pacjenci onkologiczni powinni być objęci holistyczną opieką, uwzględniającą sytuację emocjonalną chorych.
Introduction. The article describes assessment of depression occurrence in cancer patients in relation to the received social support and patients’ lifestyle. Material and methods. The research group consisted of 63 oncological patients. A diagnostic poll was used as a survey technique. The occurrence and intensity level of depression symptoms were measured following the Beck Depression Inventory (BDI), which was accompanied by the author’s questionnaire analyzing the family situation of the surveyed, as well as the received support and their lifestyle. Results. The analysis conducted with the help of the BDI questionnaire presented the following results: more than half of the surveyed (54%) suffered from moderate depression and roughly 1/10 of the respondents suffered from severe depression. Only 1/3 of the surveyed showed no signs of depression and complained only about low mood. Conclusions. The severity of depressive symptoms was associated with the experience of unpleasant emotions, pessimistic vision of the future, difficulties in consultation with relatives on an emotional level. Very few of the respondents consulted psychologists and psychiatrists. Because cancer and depression often coincide, oncological patients should be taken under holistic care which would tend to their emotional situation.
Źródło:
Rozprawy Społeczne; 2018, 12, 3; 55-63
2081-6081
Pojawia się w:
Rozprawy Społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Epizod depresji - studium przypadku
A depression episode – case study
Autorzy:
Kral, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/526750.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Instytut Nauk o Zdrowiu
Tematy:
depresja
anhedonia
apatia
bezradność
samobójstwo
depression
apathy
helplessness
suicide
Opis:
Wstęp. Każdemu z nas niejednokrotnie zdarzyło się doznać rozczarowań z powodów osobistych lub zawodowych. Reagujemy smutkiem, niepokojem, wycofujemy się z aktywności. Szybko jednak obniżony nastrój wyrównuje się i umożliwia nam powrót do normalnego życia. Bywają jednak sytuacje, kiedy nastrój depresyjny, izolacja od ludzi trwają dłuższy czas. Człowiek traci wówczas poczucie przyjemności (anhedonia) i sensu życia. Staje się bezradny, bezsilny i apatyczny. Towarzyszą temu liczne objawy fizyczne, takie jak: ból głowy, brak apetytu, zaburzenia snu. Cel pracy. Przedstawienie realizacji pielęgniarskiego planu terapii pacjenta z depresją przebywającego na oddziale psychiatrycznym. Materiał i metody. Informacje na temat pacjenta zgromadzono metodą wywiadu przeprowadzonego przez pielęgniarkę z pacjentem z rozpoznaniem epizodu depresyjnego. Na potrzeby badań opracowano kwestionariusz, złożony z listy wcześniej przygotowanych pytań. Informacje o pacjencie i jego rodzinie uzyskano dzięki zastosowanej obserwacji i analizie dokumentacji chorego. Opis przypadku. Sześćdziesięciodwuletni pacjent przyjęty do Szpitala Psychiatrycznego w Toszku, z rozpoznaniem epizodu depresyjnego. Po raz czwarty hospitalizowany, leczący się od 10 lat. Wyraził zgodę na leczenie. Skierowany z Poradni Zdrowia Psychicznego z powodu narastającego lęku, myśli o śmierci, bezsenności i zamiarów samobójczych. Na początku hospitalizacji chory był smutny, przestraszony, zmęczony, senny i spowolniały. Przez pierwsze dni odmawiał przyjmowania posiłków, pił niewielkie ilości płynów. Wypowiadał myśli samobójcze. Większość dnia spędzał w łóżku, nie interesował się życiem oddziału. Nie nawiązywał kontaktów z personelem i pacjentami. Izolował się od otoczenia. Nie dbał o swój wygląd zewnętrzny. Wnioski. Zamierzone cele procesu pielęgnowania zostały osiągnięte. Stan psychiczny chorego poprawił się. Został wypisany do domu bez zamiarów i myśli suicydalnych. Wzmocnił swoje poczucie wartości. Chętnie nawiązywał kontakt z pacjentami, personelem i rodziną. Brał udział w zajęciach terapeutycznych. Pomagał w pracach na oddziale.
Introduction. every human has experienced some disillusionments connected with personal or professional life. We react by being miserable, anxious or we withdraw from regular, every day activity. Soon afterwards our mood comes back to its normal state and we return to a normal life functioning. There are, however, some situations when the depression and isolation last longer. The human looses the sense of pleasure (anhedonia) and the sense of life. The person becomes helpless and apathetic. The feelings are additionally accompanied by some physical complaints such as headache, loss of appetite and sleeping disorders. Aim.The presentation of the implementation of a nursing plan for a patient suffering from depression in a psychiatric ward. Material and methods.The data concerning the patient has been completed through an interview with the patient in whom the depression was diagnosed. For the research a questionnaire containing questions prepared earlier was worked out. The information about the patient and his family was obtained though observations and documents’ analysis. Case description.The patient was a 62-year-old man admitted to the hospital and diagnosed with depression. He has been hospitalized for the fourth time and treated for 10 years so far. He has expressed his assent to be treated. He was relegated to the hospital by a mental health clinic because of increasing fear, thinking of death, insomnia and suicidal thoughts. At the beginning, the patient was miserable, scared, tired, drowsy and slowed. For the first few days he refused eating and drank only little amounts of liquids. He expressed verbally his suicidal thoughts. He spent most of the time in bed and was not interested in the ward life at all. He did not stay in contact either with other patients or the staff. He isolated himself from the environment and did not care for his physical appearance. Conclusions.The aims stated in the nursing process have been achieved. The patient’s mental state improved and he was discharged from the hospital without suicidal intentions. He strengthened his self-esteem and started contacting other patients, the staff and the family. He took part in therapeutic activities and helped on the ward.
Źródło:
Puls Uczelni; 2012, 3; 13-17
2080-2021
Pojawia się w:
Puls Uczelni
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Depresja poudarowa
Post-stroke depression
Autorzy:
Wysokiński, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941102.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
depression
stroke
the elderly
depresja
osoby starsze
udar mózgu
Opis:
Post-stroke depression is considered to be the most frequent neuropsychiatric brain stroke complication. It is defined as a depressive episode (with clinical picture similar to that of endogenous depression) that develops in the causal and temporal relation with a history of stroke (either haemorrhagic or ischaemic). The incidence of post-stroke depression ranges from 20% to 80%, and vast evidence suggests that this type of depression is still diagnosed not frequently enough and undertreated. In most patients, the symptoms of depression develop within 3–6 months following stroke. The prognosis depends on the severity of these symptoms – within two years after stroke remission is observed in the case of 30% (in the case of milder depression) to 75% (in the case of more severe depression) of the patients. Post-stroke depression significantly affects the course and the effectiveness of rehabilitation, the quality of life, locomotor improvement, daily activity, social functioning and interpersonal relations, and also significantly increases mortality (the risk of death within 10 years after stroke is more than threefold in patients with post-stroke depression compared with people who had stroke without depression). Biological and psychosocial factors are involved in the development of post-stroke depression. As indicated by the results of studies, antidepressants and psychostimulants are not only able to alleviate the symptoms of post-stroke depression, but perhaps they may also prevent its development. Further research is necessary regarding the pathophysiology of post-stroke depression and new methods of its treatment and prevention.
Depresja poudarowa jest uznawana za najczęstsze neuropsychiatryczne powikłanie udaru mózgu. Definiuje się ją jako epizod depresyjny (o obrazie zbliżonym do epizodu depresji endogennej), który rozwija się w związku przyczynowym i czasowym z przebytym udarem mózgu, krwotocznym lub niedokrwiennym. Częstość występowania depresji poudarowej wynosi 20–80%, a liczne dowody wskazują na to, że choroba jest zbyt rzadko rozpoznawana i leczona. U większości pacjentów objawy depresji rozwijają się w ciągu 3–6 miesięcy po udarze. Rokowanie zależy od nasilenia tych objawów: w ciągu 2 lat od udaru remisję osiąga od 30% (w przypadku mniejszego nasilenia) do 75% pacjentów (w przypadku dużego nasilenia). Depresja poudarowa w znacznym stopniu wpływa na przebieg i skuteczność rehabilitacji, jakość życia, poprawę sprawności ruchowej, codzienną aktywność oraz funkcjonowanie społeczne i relacje interpersonalne, a także istotnie zwiększa śmiertelność – u osób z depresją poudarową ryzyko zgonu w ciągu 10 lat od udaru jest ponad trzykrotnie większe niż u tych, u których po udarze depresja nie wystąpiła. W rozwoju depresji poudarowej biorą udział czynniki biologiczne i psychospołeczne. Jak wskazują wyniki badań, leki przeciwdepresyjne i psychostymulujące są w stanie nie tylko łagodzić nasilenie objawów depresji poudarowej, lecz także – być może – zapobiegać jej rozwojowi. Konieczne są dalsze badania w zakresie patofizjologii tej choroby oraz nowych metod leczenia i profilaktyki.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2016, 16, 3; 171-175
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies