Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "depersonalizacja" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Factors affecting Polish nurses’ willingness to recommend the hospital as a place of care
    Czynniki wpływające na gotowość polskich pielęgniarek do rekomendowania szpitala jako miejsca opieki
    Autorzy:
    Kózka, Maria
    Brzostek, Tomasz
    Cisek, Maria
    Brzyski, Piotr
    Przewoźniak, Lucyna
    Gabryś, Teresa
    Ogarek, Maria
    Gajda, Krzysztof
    Ksykiewicz-Dorota, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2164271.pdf
    Data publikacji:
    2016-08-10
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    bezpieczeństwo
    pielęgniarki
    praca
    środowisko
    szpital
    depersonalizacja
    safety
    nurses
    work
    environment
    hospital
    depersonalisation
    Opis:
    Background Nurses constitute the major professional group offering constant hospital patients’ care. Willingness to recommend their hospital reflects confidence in the offered care, satisfaction and identification with the work place. The aim of the present study has been to investigate which elements of hospital environment and nurse personal related factors predict recommendation of the hospital as a place of care by employed nurses. Material and Methods Cross-sectional, correlation study was, based on 1723 self-reported, anonymous questionnaires of nurses working in 30 acute hospitals. Data was analyzed using the logistic regression model, with general estimation equations. Results About 25% of nurses were unwilling to recommend their hospital as the place of care. The odds ratio (OR) of the lack of willingness to recommend the hospital was related to assessment of patients’ safety (OR = 0.28, 95% confidence interval (CI): 0.18–0.46, p = 0.00), decrease in the quality of patient care during the preceding year (OR = 0.62, 95% CI: 0.41–0.93, p = 0.02), overall work conditions (OR = 0.35, 95% CI: 0.22–0.57, p = 0.00), weak cooperation between nurses and physicians (OR = 0.37, 95% CI: 0.25–0.54, p = 0.00), poor work schedule flexibility (OR = 0.74, 95% CI: 0.55– 0.99, p = 0.04) and educational opportunities (OR = 0.71, 95% CI: 0.54–0.95, p = 0.02) and the level of nurses depersonalization (OR = 1.78, 95% CI: 1.18–1.68, p = 0.00). Conclusions The hospital manager should consider strategies which improve patients’ safety and the staff working conditions. Thanks to that they will also achieve better and more competitive image of the hospital in the local community. Med Pr 2016;67(4):447–454
    Wstęp Pielęgniarki są znaczącą grupą zawodową personelu szpitalnego, która obejmuje pacjentów stałą opieką. Gotowość pielęgniarek do polecenia szpitala, w którym pracują, jako miejsca opieki odzwierciedla ich zaufanie do oferowanej w nim opieki, satysfakcję z pracy i identyfikację z miejscem pracy. Celem badania było określenie, które czynniki środowiska pracy i związane z nimi czynniki zawodowe i/lub osobiste sprawiają, że pielęgniarki rekomendują szpital jako miejsce opieki. Materiał i metody Przekrojowe badania korelacyjne bazowały na anonimowych ankietach uzyskanych od 1723 pielęgniarek pracujących w 30 polskich szpitalach. Dane analizowano przy użyciu modelu regresji logistycznej szacowanego za pomocą uogólnionych równań estymujących. Wyniki Około 25% pielęgniarek nie poleciłoby swojego szpitala jako miejsca opieki. Wynikało to z negatywnej oceny bezpieczeństwa pacjenta (iloraz szans (odds ratio – OR) = 0,28; 95-procentowy przedział ufności (confidence interval – CI): 0,18–0,46; p = 0,00), pogorszenia jakości opieki w roku poprzedzającym badanie (OR = 0,62; 95% CI: 0,41–0,93; p = 0,02), niezadowalających warunków pracy (OR = 0,35; 95% CI: 0,22–0,57; p = 0,00), niezadowalającej współpracy lekarzy z pielęgniarkami (OR = 0,37; 95% CI: 0,25–0,54; p = 0,00), mało elastycznego czasu pracy (OR = 0,74; 95% CI: 0,55–0,99; p = 0,04), ograniczonych możliwości dokształcania się (OR = 0,71; 95% CI: 0,54–0,95; p = 0,02) i wysokiego poziomu depersonalizacji badanych (OR = 1,78; 95% CI: 1,18–1,68; p = 0,00). Wnioski Zarządzający szpitalami powinni wdrożyć strategie, które poprawią bezpieczeństwo pacjentów i warunki pracy personelu. Pozwoli to również stworzyć lepszy i bardziej konkurencyjny wizerunek szpitala w społeczności lokalnej. Med. Pr. 2016;67(4):447–454
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2016, 67, 4; 447-454
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wypalenie zawodowe pedagogów specjalnych
    Autorzy:
    Strzelecki, Dominik
    Nieradka, Filip
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/34111866.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    occupational burnout
    special educator
    burnout syndrome
    depersonalisation
    personal commitment
    wypalenie zawodowe
    pedagog specjalny
    syndrom wypalenia
    depersonalizacja
    osobiste zaangażowanie
    Opis:
    Wypalenie zawodowe to zjawisko manifestujące się poprzez depersonalizację, wyczerpanie emocjonalne oraz zmniejszoną satysfakcję z wykonywanej pracy. Syndrom ten kojarzony jest przede wszystkim z zawodami mającymi charakter pomocowy, do których można zaliczyć pedagoga specjalnego. Doświadczanie objawów wypalenia zawodowego przez pedagogów specjalnych może obniżać nie tylko jakość ich życia, lecz także efektywność oddziaływań względem podopiecznych. Wychodząc od prezentacji zarysu koncepcji wypalenia zawodowego Maslach, podjęto próbę krótkiej charakterystyki specyfiki pracy pedagoga specjalnego oraz wskazania potencjalnych źródeł syndromu wypalenia, przechodząc kolejno do prezentacji wybranych zmiennych socjodemograficznych mogących różnicować jego poziom. Celem podjętych badań była próba określenia poziomu wypalenia zawodowego oraz sprawdzenie, czy wybrane czynniki demograficzno-społeczne, takie jak wiek, rodzaj placówki i jej lokalizacja, różnicują poziom wypalenia zawodowego pedagogów specjalnych. W badaniach wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego przy zastosowaniu techniki ankiety. Uzyskane wyniki pozwoliły na stwierdzenie, że pedagodzy specjalni nie doświadczają silnego wypalenia zawodowego oraz wykazują stosunkowo wysokie zaangażowanie osobiste. Przeprowadzone analizy wykazały także, że wiek pedagogów specjalnych różnicuje dwa komponenty wypalenia zawodowego: depersonalizację oraz osobiste zaangażowanie.
    Occupational burnout is a phenomenon manifested through depersonalisation, emotional exhaustion and reduced job satisfaction. This syndrome is primarily associated with helping professions, which include the work of a special educator. Experiencing symptoms of burnout by special educators may reduce not only their quality of life, but also the effectiveness of their interventions with clients. Starting from the presentation of Maslach’s concept of occupational burnout, an attempt was made to briefly characterise the specificity of the special educator’s work and to indicate potential sources of the burnout syndrome, moving on to the presentation of selected sociodemographic variables that may differentiate its level. The aim of the research was an attempt to determine the level of occupational burnout and to check whether selected demographic and social factors, such as age, type of institution and its location, differentiate the level of occupational burnout of special educators. The research used a diagnostic survey method with the use of a questionnaire technique. The results showed that special educators do not experience strong occupational burnout and demonstrate relatively high personal commitment. The analyses also showed that the age of special educators differentiates two components of professional burnout: depersonalisation and personal commitment.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia; 2023, 36, 4; 115-134
    0867-2040
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wypalenie zawodowe wśród nauczycieli w Polsce i Anglii
    Occupational Burnout of Polish and English Teachers
    Autorzy:
    Jędryszek, Aleksandra
    Jurczyk, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2142569.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
    Tematy:
    depersonalizacja
    emocjonalne wyczerpanie
    obniżone poczucie dokonań osobistych
    wypalenie zawodowe
    depersonalisation
    emotional burnout
    lower sense of personal achievements
    occupational burnout
    Opis:
    Zjawisko wypalenia zawodowego od samego początku zainteresowań badaczy było przypisywane głównie zawodom związanym z intensywnymi kontaktami z ludźmi, do których niewątpliwie zalicza się zawód nauczyciela. Wyjątkowo stresogenny i obciążający charakter pracy sprawia, że nauczyciele są grupą podwyższonego ryzyka wystąpienia wypalenia zawodowego. Celem przeprowadzonych badań było porównanie poziomu wypalenia zawodowego wśród nauczycieli z Polski i Anglii. W pracy odniesiono się również do przedstawienia w skondensowany sposób regulacji prawnych oraz charakterystyki systemów nauczania w obu krajach, wskazując przede wszystkim różnice występujące w systemach edukacyjnych regulujących pracę nauczycieli. Próbę badawczą stanowiło 103 nauczycieli – 55 pracujących na terenie Anglii oraz 48 pracujących na terenie Polski. Badanie przeprowadzono za pomocą kwestionariusza MBI autorstwa Ch. Maslach. Analiza danych wykazała istotne statystycznie różnice między nauczycielami polskimi i angielskimi w wymiarach depersonalizacji i poczucia osiągnięć, nie stwierdzono istotnych różnic w zakresie wyczerpania emocjonalnego. Nauczyciele pracujący na terenie Anglii mają istotnie niższe od tych pracujących w Polsce poczucie osiągnięć osobistych i charakteryzują się wyższym poziomem depersonalizacji.
    Since the very beginning of the researchers’ interest the phenomenon of the occupational burnout has been attributed mainly to the professions connected with intensive contact with people, and the teacher’s profession is undoubtedly one of them. An extremely stress-causing and burdening character of this job makes teachers especially prone to developing the burnout. The aim of the conducted research was to compare the level of the occupational burnout of the Polish and English teachers. What was also presented, in a concise form, were the legal regulations and the characteristics of education systems in both countries, showing primarily the differences present in educational systems regulating teachers’ work. The research sample was 103 teachers – 55 of them working on the territory of England and 48 working on the territory of Poland. The research was carried out by the means of MBI questionnaire by Ch. Maslach. The data analysis pinpointed statistically crucial differences between Polish and English teachers as regards depersonalisation and the sense of achievements and no essential differences were stated as regards the emotional burnout. The teachers working in England have a significantly lower sense of achievements and a higher level of depersonalisation than those in Poland.
    Źródło:
    Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2016, 19, 2(74); 109-121
    1505-8808
    2450-3428
    Pojawia się w:
    Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Style humoru a wypalenie zawodowe pedagogów resocjalizacyjnych
    Humour Styles and Professional Burnout of Pedagogues Working in Juvenile Rehabilitation Centres
    Autorzy:
    Karłyk-Ćwik, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2141596.pdf
    Data publikacji:
    2017-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
    Tematy:
    wypalenie zawodowe
    czynniki stresogenne
    style humoru
    wyczerpanie emocjonalne
    depersonalizacja
    przystosowanie
    professional burnout
    humour styles
    stress-inducing factors
    emotional distress
    depersonalisation
    adaptation
    Opis:
    Prezentowane w tym artykule badania miały na celu zdiagnozowanie nasilenia syndromu wypalenia zawodowego i poszczególnych jego wymiarów oraz stylów humoru prezentowanych przez kadrę pedagogiczną placówek resocjalizacyjnych dla nieletnich, a także ustalenie wzajemnych relacji pomiędzy tymi zmiennymi. Badania własne, przeprowadzone w grupie 109 wychowawców i nauczycieli zatrudnionych w Zakładach Poprawczych i Schroniskach dla Nieletnich, ujawniły niski poziom wypalenia zawodowego oraz wysokie nasilenie adaptacyjnych stylów humoru badanych pedagogów. Przeprowadzone badania, wypełniające istniejącą w opracowaniach naukowych lukę, potwierdziły również występowanie istotnych związków pomiędzy humorem a wypaleniem w funkcjonowaniu zawodowym pedagogów, potwierdzając wniosek, że pozytywny, adaptacyjny humor może być istotnym elementem profilaktyki zmniejszającym ryzyko wypalenia zawodowego.
    The purpose of the research presented in this article was to diagnose the intensification of the burnout syndrome and its particular dimensions and humour styles presented by the teachers of juvenile rehabilitation centres, as well as establishing mutual relations between those variables. Our own research, carried out in the group of 109 counsellors and teachers employed in troubled teens group homes and juvenile centres revealed a low job burnout level and a high intensification of adaptive humour styles of the examined pedagogues. The conducted research, filling in the gap in scientific studies, confirmed also the existence of essential links between humour and a burnout in the professional functioning of pedagogues, confirming the conclusion that the positive adaptive humour can be an important element of the prevention against the risk of burning out.
    Źródło:
    Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2017, 20, 3(79); 97-116
    1505-8808
    2450-3428
    Pojawia się w:
    Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies