Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Appropriation" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    <i>Emerson in Iran: The American Appropriation of Persian Poetry</i> by Roger Sedarat (A Book Review)
    Autorzy:
    Jahromi, Sara Khalili
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/625925.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Ralph Waldo Emerson
    cultural appropriation
    Iran
    translation
    book review
    Roger Sedarat
    Opis:
    Sederat, Roger. Emerson in Iran: The American Appropriation of Persian Poetry, SUNY Press, 2019. ISBN13: 978-1-4384-7485-4 -- a book review by Sara Khalili Jahromi
    Źródło:
    Review of International American Studies; 2020, 13, 1; 279-284
    1991-2773
    Pojawia się w:
    Review of International American Studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Authenticity and interpretation for the personal appropriation of heritage in museums
    Autentyczność i interpretacja na rzecz osobistego przyswajania dziedzictwa w muzeach
    Autorzy:
    Benente, Michela
    Minucciani, Valeria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2178201.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Politechnika Lubelska. Polski Komitet Narodowy Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków
    Tematy:
    cultural appropriation
    cultural encounter
    cultural inclusion
    inclusive museography
    kulturowe przyswajanie
    spotkanie kulturowe
    kulturowa inkluzywność
    inkluzywna muzeografia
    Opis:
    This chapter discusses theoretical approaches to accessibility, and transitions to the broader topic of inclusion, specifically referring to museums. The contribution stresses knowledge about audiences, which is necessary to foster inclusivity and overcome “dedicated” mediation tools and activities, aiming at (re)conquering disaffected and unused publics. It also identifies certain misunderstandings, e.g. regarding “cultural accessibility” and “persons with difficulties.” This chapter underlines the following constraints and opportunities in access to culture: authenticity and interpretation; interpretation as a hermeneutic circle involving different configurations of the sender-receiver-context triad; importance of the spatial context of communication as the first element in interpretation or mediation; accessibility to cultural contents (importance of the physical, social and economic context; the role of cognitive processes; the importance of the individuals cultural background; emotional involvement; and finally, references to recent neurophysiological research conducted by the authors. In this contribution, authors argue cultural accessibility to be a self-appropriation process, both intellectual and emotional: predominantly individual but closely interconnected with relational processes. Cultural appropriation intended in this way has nothing to do with political and social claims but should rather constitute the ultimate goal of heritage communication. Finally, the chapter highlights possible perspectives that require dedicated professional paths, updated composition of staff (the figure of architects-museographers as a permanent presence, since communication cannot be separated from the space in which it takes place); and new good practices.
    Niniejszy artykuł omawia teoretyczne podejścia do dostępności i przechodzi do szerszego tematu inkluzywności, w szczególności odnosząc się do muzeów. Podkreśla wiedzę o odwiedzających, która jest niezbędna do wspierania inkluzywności i przezwyciężenia "dedykowanych" narzędzi i działań mediacyjnych, mających na celu (od)podbicie zniechęconej i nieaktywnej publiczności. Pokazuje też pewne nieporozumienia, np. dotyczące "dostępności kulturowej" i "osób z trudnościami". Podkreśla następujące ograniczenia i możliwości w dostępie do kultury: autentyczność i interpretacja; interpretacja jako hermeneutyczny krąg obejmujący różne konfiguracje triady nadawca-odbiorca-kontekst; znaczenie kontekstu przestrzennego komunikacji jako pierwszego elementu interpretacji lub mediacji; dostępność do treści kulturowych (znaczenie kontekstu fizycznego, społecznego i ekonomicznego; rola procesów poznawczych; znaczenie tła kulturowego jednostek; zaangażowanie emocjonalne; i finalnie, odniesienia do ostatnich badań neurofizjologicznych prowadzonych przez autorów. W niniejszym artykule autorzy dowodzą, że dostępność kulturowa jest procesem przyswajania, zarówno intelektualnym, jak i emocjonalnym: głównie indywidualnym, ale ściśle powiązanym z procesami relacyjnymi. Tak rozumiane przyswajanie kultury nie ma nic wspólnego z roszczeniami politycznymi i społecznymi, lecz powinno raczej stanowić ostateczny cel komunikacji w zakresie dziedzictwa. Wreszcie rozdział ten wskazuje na możliwe perspektywy, które wymagają dedykowanych ścieżek zawodowych, zaktualizowanego składu personelu (stałej obecności architektów-muzeografów, ponieważ komunikacji nie można oddzielić od przestrzeni, w której się odbywa); oraz nowych dobrych praktyk.
    Źródło:
    Ochrona Dziedzictwa Kulturowego; 2022, 13; 101--110
    2543-6422
    Pojawia się w:
    Ochrona Dziedzictwa Kulturowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cywilizacja Majów w nowych formach muzealnych. O przywłaszczaniu prekolumbijskiego dziedzictwa na rzecz meksykańskiej kultury narodowej
    Autorzy:
    Biernacka, Maja Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/678258.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Mexico
    the Maya
    heritage
    national culture
    cultural appropriation
    Mayanization
    Opis:
    The Maya civilization in new forms of museum exposition. Appropriation of pre-Columbian heritage for the benefit of Mexican national cultureThe article is dedicated to the reconstruction and reinterpretation of pre-Columbian heritage by Mexican museums, with a special focus on the Maya civilization which is a permanent feature of the Mexican imagery and an object of artistic fascination. Characteristic of the history of the Yucatan, it is subject to symbolic manipulation and subordinated to the national culture. This is accompanied by the processes of its banalization, folklorization and commercialization which are facilitated by new audiovisual forms. References to the heritage are selective and the images are transformed and adjusted in order to develop apprehensible artistic products for the general public. Cywilizacja Majów w nowych formach muzealnych. O przywłaszczaniu prekolumbijskiego dziedzictwa na rzecz meksykańskiej kultury narodowejArtykuł poświęcony jest współczesnym działaniom w Meksyku w zakresie rekonstrukcji oraz reinterpretacji znaczenia spuścizny prekolumbijskiej dla kultury narodowej tego kraju, na przykładzie muzealnictwa. Chodzi zwłaszcza o dziedzictwo Majów, które jest trwałym elementem meksykańskiego imaginarium i obiektem artystycznej fascynacji. Charakterystyczne dla historii Jukatanu i jego ludności tubylczej, podlega ono zabiegom przywłaszczania na rzecz kultury narodowej, tj. podporządkowywania jako integralnej jej części. Towarzyszą temu procesy banalizacji, folkloryzacji oraz komercjalizacji spuścizny Majów, czego przykładem są nowe formy ekspozycyjne. Odniesienia do dziedzictwa mają charakter selektywny, obrazy traktowane są wybiórczo, adaptowane i poddawane obróbce audiowizualnej w celu wypracowania łatwych w odbiorze produktów artystycznych dla masowego odbiorcy, łączących w sposób swobodny przeszłość ze współczesnością.
    Źródło:
    Sprawy Narodowościowe; 2019, 51
    2392-2427
    Pojawia się w:
    Sprawy Narodowościowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kulturvermittlung im öffentlichen Raum am Beispiel von Museen
    Przekaz kulturowy w przestrzeni publicznej na przykładzie muzeów
    Autorzy:
    Nuissl, Ekkehard
    Przybylska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/417859.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
    Tematy:
    culture
    education
    cultural mediation
    cultural appropriation
    museum education
    kultura
    edukacja
    mediacja kulturalna
    przyswajanie kultury
    edukacja muzealna
    Opis:
    The term “culture” has various meanings and is being interpreted diversely by representatives of distinct sciences. Its complexity makes it hard to define in a precise way and to specify its scope. Yet, it derives the message which becomes all the more crucial, namely that cultural education is one of the most difficult and pivotal challenges in the times of globalization, huge migrations and proceeding individualization. Intercultural education is nowadays a fundamental task of adult education. The article aims at the ambivalence of cultural messages in public life, reaching for specified examples: “memorials”. It poses questions on the need for and essence of specific didactics of cultural memory and the up to now academic output in this field.
    Termin „kultura” jest wieloznaczny i w różnoraki sposób interpretowany przez przedstawicieli różnych nauk. Jego kompleksowość sprawia, że trudno go ująć definicyjnie i sprecyzować jego kontury. Tymczasem zawarte w nim przesłanie staje się coraz bardziej istotne: edukacja kulturalna należy w czasach globalizacji, wielkich migracji i postępującej indywidualizacji do najtrudniejszych i najbardziej palących wyzwań. Artykuł mierzy się z ambiwalencją przekazu kulturowego w przestrzeni publicznej, sięgając do przykładu muzeów jako „miejsc pamięci”. Padają pytania o potrzebę i istotę specyficznej dydaktyki przekazu pamięci kulturowej i dotychczasowy dorobek nauki w tej dziedzinie. W części teoretycznej, na którą składają się podrozdziały dotyczące kultury i edukacji, edukacji w dziedzinie kultury, pedagogiki kultury oraz przekazu kultury, pojawiają się rozważania na temat specyficznych uwarunkowań procesów przyswajania kultury w czasach gwałtownego przenikania kultur i silnego zróżnicowania kulturowego społeczeństw. Autorzy wypowiadają się za zaniechaniem w dziedzinie edukacji kulturalnej dorosłych wszelkiego działania utożsamianego z wychowaniem, które w przypadku osób dorosłych może wywołać skutki odmienne od zamierzonych. Podkreślają jednocześnie, iż z założeń wychowawczych jest w edukacji kulturalnej dorosłych akceptowalna i pożądana jedynie troska o etykę i moralność, o wartości humanitarne, jak: solidarność międzyludzka, poszanowanie godności człowieka czy akceptacja dla inności. Oferta edukacji kulturalnej będzie tym bardziej efektywna, im mniej będzie w niej autorytaryzmu, sugestii czy prób narzucenia określonej interpretacji fenomenów kultury, im więcej natomiast przestrzeni dla subiektywnych odczuć i przemyśleń jej odbiorców. Zrozumienie – jedna z podstawowych kategorii pedagogiki kultury – umożliwia jednostce świadomą refleksję nad własną egzystencją i stanowi warunek jej emancypacji. Zrozumienie siebie i zrozumienie świata to główne cele edukacji. Zresztą pytania o cele wychowawcze edukacji kulturalnej czy pedagogiki kultury zawsze już budziły wątpliwości. Specyfika artefaktów kultury polega bowiem na ich wieloznaczności, prowokującej subiektywne interpretacje, wymykające się wszelkim próbom unifikacji. Akceptacja tej wieloznaczności koresponduje w znacznie większym stopniu z indywidualnym procesem uczenia się jednostek niż z góry określonymi celami wychowawczymi czy pedagogicznymi. Dlatego też dyskusja wokół edukacji kulturalnej posługuje się terminem „przekaz” w odniesieniu do nauczania i pedagogiki oraz pojęciami „przyswajać’, „asymilować”, „nabywać wiedzę” w kontekście uczących się osób. W tym sensie procesy uczenia się bazują na konstruktywistycznej przesłance, głoszącej, iż każda jednostka samodzielnie konstruuje swój świat, dobierając odpowiednie ku temu narzędzia i we własnym zakresie decydując, jakie treści ostatecznie „przyswoi” i „zachowa”. W odniesieniu do „przekazu kultury” czy inaczej „mediacji kulturalnej” zasadzie tej przypada kluczowe znaczenie. Mediacja kulturalna umożliwia jej przyswojenie, ale nie określa jednoznacznych celów pedagogicznych. Relacja między mediacją a jej przyswajaniem jest zatem otwarta, podlega negocjacji i twórczemu projektowaniu. Mediacja kulturalna dotyczy oferty, która może, choć nie musi spotkać się z akceptacją. Ten związek między podmiotem a przedmiotem w pełni wpisuje się w istotę kultury i edukacji w dziedzinie kultury. Jedną z przykładowych form przekazu, bazujących na zasadzie konstruktywnego przyswajania, może być „aranżacja uczenia się”, która zawiera zarówno element nauczania, aranżacji, uporządkowania, ustawienia, ułożenia, jak i – przede wszystkim – uczenia się w wyniku decyzji o zapoznaniu się z ofertą i przyswojenia jej treści. Mediacja kulturalna w przestrzeni publicznej – w drugiej części artykułu mowa jest o muzeach – zdana jest na tego rodzaju pomoc dydaktyczną. Autorzy nawiązują do myśli Pierra Nory, prekursora badań nad „miejscami pamięci”, który widział w nich zinstytucjonalizowaną formę zbiorowych wspomnień przeszłości. W wartości zabytku czy – inaczej – w jego znaczeniu kulturowym i aurze płynącej z autentyczności tkwi siła symboliczna, umożliwiająca odbiorcy poznanie i zrozumienie (własną interpretację) tradycji kulturowej miejsca i czasów, które je stworzyły. I, choć dydaktyka miejsc pamięci nie jest już dziś niezapisaną kartą, autorzy głoszą tezę, iż pedagogiczno-dydaktyczna refleksja o „miejscach pamięci”, zwłaszcza w kontekście procesów uczenia się ludzi dorosłych, zasługuje na znacznie żywsze zainteresowanie badaczy. Pomnik czy muzeum samo w sobie nie ma wartości edukacyjnej; potrzebna jest mediacja kulturalna niosąca przesłanie; potrzebna jest współpraca między tymi, którzy pielęgnują zabytek i tymi, którzy potrafią wyartykułować jego przesłanie, odpowiadając na pytania, co czyni z danego obiektu zabytek kultury, co stanowi o jego wyjątkowości, jaką rolę odgrywał niegdyś, jakie znaczenie przypada mu współcześnie, co przesądza o tym, że jest dziedzictwem kulturowym. Chodzi zatem o szeroko zakrojoną współpracę, o sieć integrującą programy polityczno-oświatowe, dyskursy dydaktyczne, pomysły architektoniczne, plany finansowe, strategie instytucji i inne działania, możliwie jak największej liczby partnerów społecznych. W artykule problematyka przekazu symbolicznych i metaforycznych znaczeń „miejsc pamięci” uwidoczniona jest na przykładzie domów urodzin Franza Kafki, Zygmunta Freuda, Ludwiga van Beethovena, Mikołaja Kopernika i Gottfrieda Wilhelma Klopstocka. Miejsca te łączy kilka elementów: otwartość na zwiedzających, magiczna symbolika, zbiorowa pamięć i nieformalne uczenie się sytuacyjne czy okazjonalne, także nie całkiem profesjonalne, wykorzystanie ich potencjału edukacyjnego. Tymczasem za koniecznością pogłębienia refleksji pedagogicznej, w tym zwłaszcza doskonaleniem dydaktyki miejsc pamięci, przemawia najdobitniej znaczenie, jakie odgrywają one (i mogą odegrać) w procesie budowania pamięci zbiorowej. A jest to zadanie niemałej wagi w dobie wielkich światowych migracji i przenikania kultur.
    Źródło:
    Rocznik Andragogiczny; 2015, 22; 245-266
    1429-186X
    2391-7571
    Pojawia się w:
    Rocznik Andragogiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies